Drie mannen en hun Noodlot
De jeugdige zwemster let van Feggelen heeft Donderdagavond te Amsterdam
het op naam van Nida Senff staande wereldrecord 150 yards rugslag verbe
terd met 2,1 seconde. De nieuwe kampioene tijdens de huldiging na haar
mooie prestatie
De viering van het St. Maartenfeest te Venlo had Donderdagavond plaats. De
burgemeester, mr. B. Berger, ontsteekt de fakkel voor het vreugdevuur
Dr. ir. M. H. Damme, directeur-generaal der P.T.T., vertrok Donder
dag per K.L.M.-vliegtuig met zijn echgenoote van Schiphol naar Indië.
Het afscheid.
De Delftsche Studenten Roeivereeniging „Laga" hield haar jaarlijksche onder
linge wedstrijden, waarvan hierboven een snapshot
De strijd om den bal tijdens den
voetbalwedstrijd Engeland Noor
wegen te New-castle
De dansers en danseressen van Bali en Java, die een tournée door
Nederland maken, arriveerden Donderdag in de hoofdstad. Het ge
zelschap in den Stadsschouwburg
De oude, buiten gebruik gestelde spoorlijn van Leiden naar Oudewe
tering wordt omgebouwd tot een nieuwen provincialen verkeersweg.
In dezen weg wordt over de Dwarswetering een nieuwe brug gebouwd
Het stoffelijk overschot van den vermoorden D"itschen ambassade
secretaris op zijn doodsbed te Parijs
FEUILLETON
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
55)
Toen hij in de benedenhall terugkwam, had
Barrett de politiedienaren goedennacht ge
zegd en wachtte in dë deuropening op hem.
Ze gingen de deur uit, juist toen een arrestan
tenwagen bonzend en rammelend voor het
huis kwam gereden. Hoed en tasch in de
hand, riep O'Malley Brady over zijn schouder
goeden nacht toe. Daarop zochten hij en
Barrett hun weg door de duisternis naar de
plek waar Barretts auto op hen wachtte
De man, dien Barrett met „Diok" aange
sproken had, liep op en neer bij den wagen,
bezorgd in hun richting turend Toen zij uit
het duister te voorschijn kwamen, slaakte hij
een zucht van verlichting en liep vlug naar
den auto om het portier te openen.
„Blij u terug te zien, meneer", begroette hij
Barrett alsof deze na een lange afwezigheid
was teruggekeerd.
„Blij weer terug te zijn, Richard", gaf
Barrett grimmig ten antwoord.
„Alles goed gegaan, meneer?"
„Best Dick; dank je"
Ze stapten in den auto.
„Waarheen meneer?", informeerde de tact
volle Richard.
„Naar mijn flat Dick!" Voor de eerste maal
was er iets van triomf in Barretts stem.
Hij leunde behaaglijk achterover, als
Iemand die in vele dagen eindelijk ontspan
ning voelt. En thans achtte O'Malley 't oogen-
blik gekomen om lucht te geven aan zijn op
gekropte nieuwsgierigheid.
„Verdraaid! Hoe heb je dat klaargespeeld?"
vroeg hij.
„Je bedoelt om ze daarginds te krijgen?",
was de wedervraag. „Dat was heel eenvoudig.
Maar ik moet een weinig teruggaan in de
geschiedenis, O'Malley".
„Zie je, ik wist van het begin af dat
Schenk hij den diefstal bij Chester de leiding
gehad moest hebben. Ik kwam in de kamer
daar, in de bibliotheek, kort voor jou. Ik
hoorde Schenk tegen Mc Girk fluisteren, hoe
wel ik pas later wist dat het Mc Girk
was.
Hij fluisterde „Heb je het?" Op dat oogen-
blik kreeg Mc Girk me in de gaten, liet zijn
zaklantaarn op me schijnen en had geen tijd
om te antwoorden. Hij kwam met een ploer-
tendooder op me af en sloeg me zóó, dat het
weinig scheelde of ik was er geweest. Maar ik
slaagde erin uit het raam te kruipen voor de
lichten opgingen. Mc Girk had toen al de
teenen genomen. Ik hoorde de worsteling met
Schenk en ik keek door het raam toen het
licht opging. Ik zag Schenk's gezicht. Hij
was geheel gekleed, dat herinner je je, wat
uitermate verdacht was. Natuurlijk vermoedde
ik dat hij degeen was, die tegen den ander
had gefluisterd. Ik wachtte lang genoeg om te
zien wie jij was en daarna maakte ik dat ik
weg kwam. Ik was bang dat ze het terrein
zouden doorzoeken en ik was er te slecht aan
toe om ver of veel te kunnen loopen Maar
sedertdien heb ik Schenk's gangen voort
durend nagegaan".
„Heb je ook die organisatie van de groene
inktvlek ontdekt?"
„Niet dadelijk Maar wel ontdekte ik dat er
een aantal diefstallen was gepleegd in de
huizen van vermogende lieden, waar Schenk
kort tevoren gelogeerd had of juist logeerde
Hij heeft groote verliezen geleden op de beurs
en ik was er zeker van dat hij een hoop meer
uitgaf dan hij op normale wijze verdiende.
Aijes- wees eivp dat hij die diefstallen op
touw had gezet"
„Hoe kwam je achter de geschiedenis met
de groene inktvlek?", wilde O'Malley we
ten.
„Ik zal je in volgorde vertellen wat er ge
beurde", was het antwoord. Bundles was hett
werkelijke hoofd van die groene bende. Hij
was een schurkachtige oude vrek en hoewel
hij, vóór hij zich uit de zaken terug trok,
een bom duiten bijeen had geharkt, gedeel
telijk ten koste van mijn vader, was hij on-
verzadiglijk; hij moest altijd meer hebben.
Op een of andere manier kreeg hij Mc Girk
in zijn macht. Vermoedelijk is Mc Girk on
voorzichtig geweest en heeft iemand ver
moord. Toen probeerde Schenk, die Bindles
kende, dezen te bestelen. Bindles snapte hem.
En inplaats van hem aan de politie over te
leveren, dwong hij Schenk om met stelen
door te gaan en hem het leeuwenaandeel van
den buit te geven. Schenk was zijn adjudant
en tusschenpersoon. Bindles sprak persoonlijk
nooit met een lid van de bende behalve met
Mc Girk, die voor de leus zijn bediende was".
„Hoe ben je dat in vredesnaam allemaal
te weten gekomen?"
„Een oogenblikje geduld! Schenk haalde
Bindles over om hem Chester te laten be
stelen. Natuurlijk vond Bindles dat best,
als hij zijn aandeel maar kreeg. En Schenks
motief, Louise te dwingen met hem te
trouwen, kon Bindles geen steek schelen.
Nu, Mc Girk pleegde den diefstal. Maar hij
dacht dat hij een weg zag om er zelf
met den heelen buit vandoor te gaan. Dus
vertelde hij(aan Bindles en aan Schenk ook,
dat ik hèm op zijn kop geslagen had, en stopte
het geld en de effecten veilig weg buiten
hun bereik. Hij stootte met zijn eigen hoofd
tegen een muur of zoo, als bewijs dat hij een
opstopper had gehad. Die detective heeft de
stukken en het bankpapier intusschen opge
spoord".
Na een korte adempauze vervolgde Bar
rett:
„Bindles verkeerde dus in de veronderstel
ling dat ik den buit van den inbraak bij
Chester had, dus probeerde hij mij door af
persing te dwingen dien met hem te deelen.
Om te beginnen stuurde hij mij den sleutel
van zijn code per post. Daarop liet hij den
eersten brief met de groene inktvlek aan mijn
woning in het flatgebouw afgeven, maar niet
door Mc Girk. Dien stuurde hij om ant
woord ik had den brief toen nog niet ge
lezen, zooals je weet en ik gooide Mc Girk mijn
kantoor uit. Die schooier wist natuurlijk
drommels goed dat ik de effecten en het geld
van Chester niet gestolen had hij had ze
immers zelf! Maar hij veronderstelde dat ik
den brief met de inktvlek ontvangen had, die
hem in een moeilijke positie plaatste.
Nadat ik hem behoorlijk op zijn huid had
gegeven en de deur uitgegooid had Claudia
viel daarbij ongelukkigerwijze op den grond
deed Mc Girk alsof hij bewusteloos was
en hoorde haar zeggen dat ze den brief had
meegebracht. Ik had hem al verteld
dat ik niet wist waas hij het over had en
geen brief had ontvangen. Maar toen hij
Claudia over een brief hoorde spreken, dacht
hij dat mijn ontkenning een poging tot bluf
was geweest'.
„Dat verklaart", viel O'Malley in, „waarom
hij met alle geweld dien brief terug wilde
hebben; dan zou niemand van het bestaan
ervan weten. Hij was natuurlijk bang dat jij
als je den brief las, met Bindles in contact
zou kunnen komen en hem vertellen dat hij
Mc Girk, en niet jy, de bedrijver van den dief
stal was".
„Zoo is 't", stemde Barrett toe. „Bleekneus"
een van zijn handlangers, die hij voor alle
eventualiteiten in de nabijheid in reserve had
gehouden, moest hem helpen Claudia en jou
den brief te ontfutselen voor ik hem kon lezen.
Daarna zou hij hem hebben vernietigd. Aan
Bindles vertelde hij dat ik hem vernietigd had
en weigerde erop te antwoorden".
„Maar hoe ontdekte je dat van Bindles?"
„Dat was gemakkelijk. Toen je mei dien
brief bracht en ik hem had gelezen, wist ik
onmiddellijk dat hij van Schenk moest zijn
of van iemand, die met Schenk in verbinding
stond. Nadat ik Mc Girk's gezicht had ge
zien en op het vermoeden gekomen was dat
Mc Girk de hand in de zaak had en waar
schijnlijk de man was die me dien nacht op
het hoofd had geslagen, hield ik ook hem in
het oog. Maar Schenk schaduwde ik systema
tisch. En Schenk bracht mij op het spoor van
Bindles".
„Hoe?", vroeg OMalley, die in popelende
nieuwsgierigheid luisterde.
„Ik hoefde, om zoo te zeggen, maar in zijn
kielzog te varen. Op een avond stond ik bij
Schenk's huis op wacht; hij kwam naar bui
ten en reed in een taxi naar Bindles' huis.
Ik volgde in een anderen wagen, slaagde erin
een achterraam binnen te komen van dien
beroemden muur van jou en was getuige van
een conferentie van het edele drietal; Bindles,
Schenk en Mc Girk. Ik stond achter een
gordijn, vanwaar ik ze zien kon. Bindles veeg
de ze den mantel uit en ik ving een weder-
zijdschen blik op van Schenk en Mc. Girk, die
niet veel goeds voor den ouden boosdoener
voorspelde. Ze moeten toen al het plan hebben
gehad hem te vermoorden en mij er voor op
te laten draaien".
„Maarmaar riep OMalley uit, „ik
hield jouw huis in de gaten. En ik zag je niet
in- of uitgaan!"
„Klopt", lachte Barrett. „Ik zag je uit het
raam aan den voorkant; door een kijker her
kende ik je. Maar dat je me niet zag, zat zoo.
Meestal kwam ik niet thuis tot ik 's nachts
met Schenk klaar was. Maar een paar maal,
toen ik jou ongemerkt wilde passeeren, ging
ik naar beneden en wachtte in de hall tot
iemand thuiskwam in een taxi en slipte zoo
naar buiten. Ik heb zoo eenige keer en weg
kunnen komen, zonder dat je me zag".
(Wordt vervoigd).
