Driemannen en hun Noodlot
Aan de bemanning van de „Zeemanshoop" werden Vrijdagavond te Scheveningen onder
scheidingen uitgereikt wegens haar moedig gedrag tijdens de stranding van den logger
„Sch. 102"
De Hertogin van Kent vol belangstelling bij een „poppenmoedertje" in het
.Gipsy Hill Training College" voor toekomstige onderwijzeressen en kinder
verzorgsters te Londen
w
De jaarlijksche herdenking van den wapenstilstanddag is
Vrijdag bij de graven der Britsche militairen op de Alge-
meene Begraafplaats te den Haag gehouden, waarbij de
gezant, sir Neville Bland, een krans legde
De burgemeester van Ede. mr. dr. C. O. Ph. baron
Creutz, nam VrijcUjg afscheid uit zijn functie. Een
overzicht tijdens zijn afscheidsrede
De heer H. A. van Voorst tot Beest
is met ingang van 15 November a.s.
benoemd tot burgemeester van de
gemeente Oostvoorne
Bij de Cenotaaf
te Londen had
Vrijdag de Engel-
sche herdenking
van den wapen
stilstanddag plaats,
waarbij Koning
George een krans
legde aan den
voet van het
monument
Te Parijs werd
de herdenking van den wapenstilstanddag gevierd met een groote plechtigheid bij
den Are de Triomphe. Een snapshot tijdens het défilé
FEUILLETON
Naar het Engesch
dov
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
56)
O' Malley lachte spijtig.
„Maar dien nacht in Bindles' huis
„O, ja", grinnikte Barrett. „Dat was een
keurig opgezette val! Zie je, Schenk meende
dat ik naar Chesters bibliotheek was gegaan
om hem te bestelen uit wraak voor wat hij
en zijn kornuiten mijn vader hadden aange
daan. Hij dacht dat hij nu aan de beurt
kwam. Dus vatte hij het plan op om Bindles
te dooden en mij ervoor te laten arresteeren.
Hij liet mij door Mc Girk opbellen met de
boodschap dat Bindles mij precies om hall
drie 's nachts wilde spreken. Ik vermoedde
dat het een val was, dus ging ik eerder op
pad. Maar gaan deed ik, om zekerheid te
krijgen. En ik probeerde jou daar ook heen te
lokken en er zelf stilletjes uit te knijpen. En
je bent ook bijna in die val geloopen".
„Ja, het scheelde een haartje", bevestigde
O'Malley. „Maar waarom jij dacht dat ik met
Schenk onder één hoedje speelde, terwijl ik
juist twee van zijn satelieten lens had ge-
slaeen. is mij een raadsel".
„Jij schaduwde mij", was het wederwoord
„Ik was niet zeker van je. Maar ik dacht dat
het 'n doortrapt sluwe streek van Schenk was
Die vechtpartij met twee handlangers van
hem kon een krijgslist zijn om mij zand in de
oogen te strooien. Ik wist toen al dat je dien
brief aan rie politie gegeven had, maar een
dag of tien uitstel had gevraagd. Dat verzoek
was evenzeer in Schenks belang als in het
mijne, want ik werd erin betrokken zonder de
identiteit van de groene inktvlek te onthul
len. Ik dacht dat het zijn bedoeling was dat
jij je in mijn vertrouwen zou dringen en op
die manier meehelpen dat ik in de val liep.
die in Bindles' huis voor me was opengezet.
Doordat ik dien nacht met je stond te pra
ten". besloot Barrett lachend, „was het een
dubbeltje op z'n kant, dat weet je".
„Dus je hebt me al dien tijd verdacht?"
„Er was meer dat in je nadeel pleitte. Je
hield de onderteekening van de groene inkt
vlek achter toen je den brief liet ontcijferen.
En vergeet niet dat ik je in den tuin gezien
heb, den nacht van den diefstal bij Chester
en je met Louise zag praten. Ik dacht dat
je daar in opdracht van Schenk was".
„Maar hoe ben je dien nacht uit het huis
van Bindles weggekomen?"
„Op dezelfde manier als jij! Ik was in de
voorkamer toen Bleekneus den ouden man
doodstak. Hij liet geen vingerafdrukken ach
ter, want hij was voorzichtig genoeg om het
handvat van den papiersnijder af te vegen.
De eenige vingerafdrukken die de politie vond
waren de jouwe op het keukenraam! Bleek
neus vloog naar boven en ik wilde juist weg
gaan toen jij kwam opdagen. Je ging de
kamer binnen waar de doode Bindles was en
ik sloop vanuit de voorkamer de gang in. Ik
liep naar het souterrain en de achterdeur uit.
Daar dook ik weg en zag de poltiie toen jij
uit het keukenraam kroop. De twee agenten
zaten je over jouw muur na en ik klom over
den muur aan den anderen kant van den
tuin en kon wegkomen zonder dat ze ook
maar een glimp van me te zien kregen.
..Hoe kwam je op het idee waar die groene
stempel te vinden was?", zette O'Malley zijn
stortvloed van vragen voort.
„Uit het feit dat jij dien tweeden brief, die
aan Mc Girk. gezien had, die alleen maar
van Schenk afkomstig kon zijn. omdat Bind
les dood was. leidde ik af dat Schenk den
stempel moest hebben.
Dus gisteravond terwijl jy Claudia be
vrijdde. en ik hem had zien uitgaan, nam
ik de kans waar zijn huis binnen te komen;
de details bespaar ik je, maar ik heb de
laatste dagen zeer positieve inbrekerstalenten
bij mezelf ontdekt! Ik vond den stempel in
derdaad. Het was in de voet van een kande
laar gesneden, zooals je gehoord hebt. Ik be
speurde een kleine groene inktvlek op den
schoorsteenmantel; daardoor kwam ik er toe
den kandelaar op te beuren en te kijken. Het
inktkussen zat in een la van zijn schrijf
tafel".
„En daarmee heb je ze vannacht daar
ginds gekregen?"
„Gedeeltelijk. Aan Mc. Girk schreef ik een
brief in Bindles' code met de groene inkt
vlek onderteekend en gaf hem order om elf
uur in A.S.C.H.huis te zijn en Bleekneus mee
te brengen. Ik had uitgeknobbeld dat Mc Girk
gewoon was om met Schenk contact te
houden door een bediende, die in het ver
trouwen was, op te bellen. Dus ik waagde de
kans, verdraaide mijn stem, telefoneerde den
man en vertelde hem dat hij aan de „baas"
moest zeggen, dat „wij" W. B. te pakken
hadden. Ik zei hem dat de „baas" na elven
in A.S.C.H.huis moest komen en dat zijn komst
van het grootste gewicht was. Zooals je ge
zien hebt, is de list gelukt".
„Maar ik ben er nog niet heelemaal", zeide
O'Malley. „Hoe zit het met Brady? Hoe kwam
die daar zoo op het critieke moment uit de
lucht vallen?"
Barrett lachte met een tikje spot in zijn
stem.
„Mijn beste O'Malley. je dacht toch niet
dat Schmidt den inhoud van dien brief een
minuut voor zich gehouden heeft? Hij be
hoort zelf tot de politie, zooals hij je verteld
heeft al is het dan in los verband. Geen twee
uur nadat je bij hem was geweest, had hij
het epistel ontcijferd en was zijn dochtertje
met een briefje aan Brady, die jou immers
gestuurd had, waarin hij hem het resultaat
meedeelde, op weg".
„Wel verdraaid!", kreunde O'Malley.
„Brady is toevallig ook een oude kennis
van mij", ging Barrett voort. „Hij belde me
direct op met het verzoek om bij mij te ko
men en een verklaring te geven, daar Schenk
had rondgestrooid dat ik een vijand van
Chester was en het leek hem dientengevolge
niet uitgesloten dat ik in den diefstal be
trokken was, hoewel mijn naam niet in jouw
afschrift van den brief, noch in de door
Schmidt ontcijferde mededeeling in code voor
kwam. Brady zei me dat Schmidt je beroofd
had de eerste tien dagen den inhoud van
den brief voor zich te houden. Nu, ik vertelde
hem de heele geschiedenis. Ik wist echter hoe
strak het net al om me heen zat en kreeg
uitstel van hem om op mijn eigen manier
mijn onschuld te bewijzen. De detective, die
jou bij den Chester diefstal ondervraagd had,
was bij het onderhoud tegenwoordig. En daar
na werkte hij met mij samen. Als ik de hulp
van de politie niet had gehad, zou ik een
heele boed dingen niet te weten zijn gekomen
en een paar stoute stukjes niet hebben kun
nen uithalen, zonder kans te loopen opgepakt
te worden. En wat Brady betreft die ver
telde jou gemakshalve dat hij ambtelijk met
het heele geval niets te maken had. Dat is
alles
„O, is dat alles?", herhaalde O'Malley, met
een mengeling van ongeloof en respect in zijn
toon. „Nu. hoe je dat allemaal klaargespeeld
hebt, gaat boven mijn pet!"
„Het was inderdaad een poos op zijn kantje"
bekende Barrett peinzend. „Schenk had een
heeleboel vriendjes bij de politie. Dat hebben
een heeleboel kopstukken uit het zakenleven,
dat weet je. En Schenk had, zooals ik al zei.
hier en daar losgelaten dat ik Chester vijan
dig gezind was en Bindles eveneens en mijn
gelijkenis met den man, dien hij dien nacht
Bindles' huis had zien binnengaan. Brady
vertelde het mij. En daarop verdween ik met
bekwamen spoed. Het was voor mij gemakke
lijker om in het verborgene te werken".
..En je hebt ons allemaal in het ootje ge
nomen, mijzelf incluis!", riep O'Malley. „Ik
hield mijzelf nog wel voor zoo geslepen!".
„Dat was je ook voor een man, die op eigen
gelegenheid en alleen met veronderstellingen
werkte. En ik ben je zeker heel dankbaar voor
je poging om den brief achter te houden, toen
al de sporen van den moord in mijn richting
wezen".
„Het zal me benieuwen wat ze krijgen", op
perde O'Malley eensklaps.
„Ze behooren op den electrischen stoel te
komen, alle drie. tenzij Schenk's gero hen
helpt den dans te ontspringen. Maar dat be
twijfel ik. Het bewijsmateriaal is zoo overstel
pend, dat er geen speld tusschen kan. Brady
krijgt nu de rest van de bende ook wel gauw
te pakken: er zijn er nog twee, die chauffeur,
je weet wel, en nog een ander, om niet te
spreken van Bates, die eigenlijk niet tot dien
troep behoorde".
O'Malley had zitten nadenken.
„Hoe kwam je eigenlijk dien nacht in
Chesters's biblotheek?", vroeg hij plotseling.
„Dat begrijp ik nog niet".
Barrett lachte, hoewel er ook iets van ver
driet in dien lach doorklonk.
„Je bent nu zelf in het schuitje, jonge
man, dus kan het mij niet schelen het je te
vertellen", antwoordde hij .„Ik had miss
Chester in geen vijftien jaar gesproken. Wij
waren eens verloofd en soms ga ik daar wel
eens heen om een glimp van haar op te van
gen zonder zelf gezien te worden. Er zijn nu
eenmaal van die sentimentaliteiten, die zelfs
een sterk man niet kan kwijtraken", voegde
hij er aan toe, met een poging tot bruusk
heid. „Enfin, om op dien avond terug te ko
men, ik was in den tuin toen jij met haar
praatte, hoewel ik niet kon hooren wat je zei.
En zooals ik je al verteld heb, ik dacht dat
je misschien een opdracht van Schenk had,
die altijd met haar heeft willen trouwen. Ik
vermoedde namelijk dat Chester Schenk had
laten komen om zijn hulp te vragen en dat
Louise er de prijs voor zou zijn. Vandaar dat
ik juist dien avond was gegaan en om te voor
komen dat Louise het slachtoffer werd. had ik
Chester zelf willen helpen ondanks wat er ge
beurd is".
(Slot volgd).
