VERKEERSVERBETERING TE DIEMEN.
De Sprong in het Leven
Ignat en Lapébie wonnen in het Vélodrome d'Hiver te Parijs Nadina Skoblin voor de rechtbank te Parijs, beschuldigd Prjns Boudewiin van België voelt zich een volleerd automobilist in den wagen,
den .Aerts Sérès-prijs. - De^wee wielrenners na hun over- van medeplichtigheid in de ^verdwijning van generaal De waarmede h|j j,et par|< van het kasteel te Laeken groote „tochten" onderneemt
Ten behoeve van de verbreeding van
den drukken verkeersweg Amsterdam
't Gooi zijn te Diemen de oude
huisjes bij de brug over de trekvaart
met den grond gelijk gemaakt. Over
zicht op de sioopingswerkzaamheden
De torpedojager „Jose Luis Diez" van de Spaan-
sche regeeringsstrijdkrachten, die tijdens een ge
vecht met oorlogsbodems van generaal Franco
zwaar beschadigd werd, kon een goed heenkomen
zoeken in de haven van Gibraltar, waar het schip
verlof kreeg 48 uur te verblijven voor de noodige
reparatie
Mistinguette, de bekende Parijsche
revue-ster, arriveerde Dinsdag te Am
sterdam, waar zij met bloemen ver
welkomd werd
Na den ernstigyi brand te Wychen. Een der
brandwachts inspecteert via een raam de situatie
der ruïne
In de bakkerij van den heer Berben te Wychen brak Dinsdag brand uit, waar
door twee kinderen om het leven kwamen. Het uitgebrande perceel. Inzet: de
twee slachtoffers. De 5-jarige Jantje Berben en de 16-jarige Annie. Hendriks
FEUILLETON
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
20)
XIII.
Totulescu-Avarides belde Elvi in den loop van
de week op en maakte voor den Zaterdag een
afspraak met haar. Hij zou twee plaatsen in den
Princesse-schouwburg bespreken en later met
haar in het House of Lords soupeeren. Maar of
schoon Elvi de uitnoodiging aangenomen had,
voelde ze toch langzaam een lichten twijfel om
trent de juistheid van haar besluit in zich op
komen. Ze troostte zich echter met de gedachte,
dat ze ten allen tijde Mr. Furné in den arm kon
nemen. Ze overwoog zelfs of ze er niet beter aan
deed nu reeds naar hem toe te gaan en hem van
de gebeurtenissen op de hoogte te brengen. Ze
deed het echter niet. Voorloopig wist zij immers
nog niet, wat Totulescu van haar wilde.
Voordat zij een besluit had kunnen nemen,
belde Verschuur haar op Hoe ze zich ook over
dit feit verheugde, het beteekende toch een
kleine streep door haar rekening. Ze zou het
veel prettiger gevonden hebben, als Verschuur
eerst teruggekomen was, wanneer zij zelf reeds
meer houvast in de aangelegenheid gehad had.
Maar toch was ze blij, toen ze zijn warme,
diepe stem hoorde.
„Hoe staat het ermee. Elvi? Heb je het al
dien tijd zonder mij kunnen uithpuden?"
„O, bijna niet Ik was van verlangen naar
mijnheer Theodoor Verschuur werkelijk op ster
ven na dood", spotte ze, maar ze was toch blij,
da! bij haar kleur niet kon zien.
„Zoo", lachte hij, „wacht daar nog even mee,
wil je. Ik zou je voor dien tijd graag eerst even
terug willen zien. Hoe staat het met het chauf-
feeren? Zullen we nu eens beginnen?"
„Wel ja, waarom niet. Dat moesten we maar
eens doen".
„Je gaat het liefst niet door de week uit, als
ik het wel heb. Wil je dan Zaterdagmiddag voor
me vrijhouden?"
„Allright! Ik verheug me er erg op, mijnheer
Theodoor H. Verschuur".
„Ik kom je om drie uur halen, Elvi".
Verschuur kwam stipt op tijd, maar dit keer in
de oude Buick, die ondertusschen nog best ge
zien mocht worden.
Hij reed haar naar de Kievit, legde haar het
gebruik van versnellingen, koppelingen en pe
dalen uit en bracht haar de eerste beginselen
van de chauffeerkunst bij. Elvi bemerkte tot
haar verrassing, dat het vrij moeilijk was, met
iedere hand en iederen voet gelijktijdig een an
dere bezigheid te moeten verrichten. Na een uur
vond hij, dat het voor den eersten keer genoeg
geweest was en stelde haar voor te gaan thee
drinken.
„En hoe maakt Parijs het", informeerde Elvi.
„Je zult het niet willen gelooven, maar ik ben
er nooit geweest. Voordat mijn ouders stierven,
was ik te jong voor een reisje naar Parijs en
toen ik eenmaal in het pensionaat kwam, was er
natuurlijk geen sprake meer van. Ik denk, dat
ik me eens bij een reisgezelschap zal aansluiten.
In de Kerstdagen, of zoo iets".
„Nooit bijzonder aardig, dat reizen met een
reisgezelschap. Vraag je \yiendin Angela maar
eens of ze meegaat, dan zal ik jullie er wel
brengen. Ik ken Parijs door en door. Hoe lang
krijg je verlof met Kerstmis?"
„Een week. denk ik. Ik moet zeggen, dat het
me vreeselijk leuk lijkt. Ik zal er gauw eens met
Angela over spreken. Maar ik weet werkelijk
niet. of ze er wel iets voor zal voelen. Ze is druk
met haar vlieglessen bezig en ze zal die mis
schien niet willen onderbreken. Ze vertelde me
laatst, dat ze nu rechtuit vliegen kan. iets dat
verschrikkelijk moeilijk schijnt te zijn en dat ze
bezig is bochten te leeren maken. Net iets voor
Angela om te leeren vliegen. En het zou me niets
verwonderen, als ze zich op de een of andere
wijze een plaats in de voorste gelederen verovert
en een stout stukje uithaalt".
„Het is heel moeilijk tegenwoordig bij de
aviatiek in de voorste geleden te komen. Bijna
alles, wat op dit gebied ondernomen kan wor
den is, zoowel door mannen als door vrouwen
reeds eenmaal bereikt. Er is bijna geen record
meer te slaan, of men zou al buitensporig moedig
en kundig in het vak moeten zijn. En daarmee
zijn jaren gemoeid. Bovendien kan iedere Oceaan
vlucht die men onderneemt de laatste zijn. En
Angela Furné is het eenige kind van haar
ouders. Maar waarom kan een vrouw toch nooit
tevreden zijn met de rol, die haar nu eenmaal
toegewezen is. Kijk nu eens naar mijn vrouw.
Ik weet, dat het altijd haar ideaal geweest is
een vrouwelijke jockey te worden en in groote
wedrennen mee te doen. Voor dit soort dingen
is een vrouw immers niet geschikt. Jullie hebben
een veel mooier, grooter en dankbaarder taak in
het leven".
„Echtgenoote te zijn?"
„Onder anderen. Als jullie eens goed konden
beseffen', hoe dankbaar het grootste deel dei-
mannen is voor een goed geordend tehuis, een
gezellige woning, aardig opgevoede kinderen en
vóór alles, voor een lief vrouwtje, dat met hem
meedenkt en meeleeft, dan zouden jullie niet
zooveel moeite doen om met vliegen je nek te
breken".
„Dat gaat niet op. Jullie mannen waardeeren
juist de vrouwen, die op den voorgrond komen
als aviatrice. zwemkampioenen, actrice of wat
dan ook, in 'tkort, vrouwen, die zich vooraan we
ten te plaatsen. Dat soort vrouw, dat jij be
schrijft, wordt door haar man als huissloof be
schouwd en ook door hem als zoodanig behan
deld. Jullie zijn helaas niet consequent in je
houding tegenover ons"
„Je hebt zonder twijfel gedeeltelijk gelijk,
Elvi. Maar je vergeet een belangrijk punt. De
vrouw, die ik zoo juist beschreef, de huiselijke
vrouw heeft gewoonlijk een groot gebrek. Ze
ergeet heelemaal. dat het heel goed kan samen
gaan je goed te kleeden en een goede huisvrouw
zijn. Waarom kan ze geen zorg aan haar uiterlijk
besteden? Waarom kan ze zich 's avonds niet in
een ander japonnetje steken omdat ze haar meid
drilt en haar kinderen opvoedt? Maar eerlijk ge
zegd, Elvi, het grootste deel der vrouwen is daar
te lui voor. Ze klagen steen en been, als hun man
een goed gekleede vrouw bewondert, die vaak
minder knap is dan zij zelf. maar ze steken geen
vinger uit om het zoo gemakkelijke euvel te ver
helpen. Als ze eenmaal getrouwd zijn, dan be
hoeft het niet meer. Tenminste, dat meenen zij".
„Ik zou zeggen, dat het dan juist eerst be
gint!"
Verschuur lachte.
„Je hebt het bij het rechte eind, Elvi. Dan
begint het pas. Dat andere soort vrouwen, de
mondaine, daarentegen, is er ook weer glad
naast. Die vergeten, dat een man, die den heelen
dag hard gewerkt heeft, op tijd rust. wil heb
ben. Vrouwen, die altijd willen schitteren kun
nen nooit eens rustig huisvrouw of kameraad
zijn. En deze vrouwen begaan een even groote
fout. Vandaar misschien, dat Mr. Furné het zoo
druk heeft".
„Het is allemaal vreeselijk moeilijk", zuchtte
Elvi, „en meestal komt een vrouw er pas ach
ter. als het op de een of andere manier te laat
is".
„Ga je nu een eed zweren, dat je nooit zult
trouwen?" vroeg Verschuur haar aankijkend
met een blik, die zoowel spottend als vriende
lijk was.
„Ik zou er waarlijk lust toe krijgen, vooral na
alles, wat ik bij Mr. Furné te weten kom. Het
huwelijk is soms geen pretje".
„Zoo erg is het natuurlijk ook alweer niet.
Me dunkt, als er tusschen man en vrouw behalve
liefde, ook kameraadschap bestaat, ze beiden
een beetje hun best doen en niet al te dom zijn
er nog wel een mouw aan te passen zal zijn."
„Anders doet ze het den tweeden keer beter,
partij trekkend van de lessen, die ze bij de eer
ste mislukking heeft opgedaan".
„En vertel me nu eens. wat jij in dien tus-
schentijd uitgevoerd hebt. behalve echtschei
dingen uitpluizen?"
„O. heel veel. mijnheer Theodoor!"
„Waarachtig?"
„Ten eerste heb ik een oneindig aantal brie
ven getikt".
„En ten tweede?"
„Ten tweede ben ik tot over mijn ooren in
een avontuur verwikkeld".
„Een liefdesavontuur?"
De lichte, doch onmiskenbare scherpte in Ver-
schuurs stem, vervulde Elvi met een diepe vol
doening.
„Ja, ik ben bezig een andere vrouw, en nog
wel een zeer knappe vrouw, concurrentie aan
te doen".
„Wat je zegt, Elvi. En behalve het vermaak,
dat deze onderhoudende bezigheid je zonder
twijfel verschaft, heeft het ook ten doel, mij
nieuwsgierig te maken?"
Elvi amuseerde zich buitengewoon over de er
gernis in Versehuur's stem.
„Precies, mijnheer Theodoor. Ofschoon ik die
nieuwsgierigheid tot mijn spijt niet zal kunnen
bevredigen".
„Waarom niet, Elvi?"
„Omdat dit avontuur een achtergrond heeft
Er zijn belangen van een derden persoon mee
gemoeid. Bovendien zou ik je nog even op het
feit willen wijzen, dat kleine jongens niet
nieuwsgierig mogen zijn".
„Maar Elvi, ik mag toch wel weten, wat voor
soort avontuur het is".
„Zoo heb ik je soms gevraagd wat jij in Pa
rijs hebt gedaan?"
„Maar Elvi, ik heb in Parijs geen avonturen
gezocht".
„Luister eens Elvi! Ik was in Parijs, omdat ik
daar voor zaken moest zijn. Dat weet je even
goed als ik. Maar deze geheimzinnige aangele
genheid van jou moet eens terdege besproken
worden. En het lijkt me, dat we dit het best
vanavond kunnen doen".
„Vanavond zal ik tot mijn spijt niet kunnen,
Theodoor. Vanavond heb ik een afspraak.
Verschuur keek haar ongeloovig aan, in een
steeds klimmende ontstemming.
„Toch niet in verband met dit bewuste avon
tuur?"
„Zeker! Daar staat het juist mee in verband".
(Wordt vervolgd).
