SNEEUWVAL EN VORST.
De Sprong in het Leven
De Zuid Afrikaansche studenten, die
deze week een bezoek aan het Muider-
slot brachten, vonden de warme kachel
een welkom intermezzo
De Amstel kreeg Donderdag een groot
deel van de sneeuwmassa, welke in
Amsterdam gevallen was, te verwerken
Wat er na den brand in de meubelzaak van Vroom Dreesmann Per slede over het ijs der Gouwzee van Monnikendam naar Marken. De
te 's Hertogenbosch is overgebleven. Het bevroren bluschwater langdurige vorst maakte het mogelijk levensmiddelen thans op deze wijze
vormde een groote ijsmassa op de ruïne naar het eiland te vervoeren
Het isolement van Marken is opgeheven. Zelfs met auto's
heeft thans het verkeer tusschen het eiland en Monnikendam
plaats
Harmonica-muziek luisterde de schaatswedstrijden
te Leek om het kampioenschap van de provincie
Groningen op. Een kijkje op de.baan
Voor de eenden in hetVondel-
park te Amsterdam zijn bijten
in het ijs gehakt als zwem-
gelegenheid voor de dieren
IJszeilen op de Gouwzee. Een der ijszeilbooten op weg
naar Marken, dat weder te bereiken is, thans over de
keiharde gladde oppervlakte
Op de ijsbaan te Diemen vond Donderdag een uitdagingswedstrijd op de
korte baan plaats tusschen den burgemeester, jhr. L. E. de Geer van Oude
gein (uitdager) en den voorzitter der Diemer IJsclub, den heer J. Havekotte,
welke race door laatstgenoemde (met pet) werd gewonnen
FEUILLETON
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
34)
Furné keek zijn dochter opmerkzaam aan.
Haar wangen gloeiden en haar oogen hadden een
vochtigen glans.
„Ik geloof, dat jij je ouden vader iets te be
kennen hebt, is het niet, meisje?"
Angela knikte. Ze had eenige oogenblikken
noodig om haar stem terug te vinden.
„Weet je nog, Paps. dat ik je vroeg om te
mogen leeren vliegen, omdat ik over iets heen
moest komen?"
„O ja, dat herinner ik me nog heel goed".
„Ik kon er toen nog absoluut niet over spre
ken. Het deed me nog te veel pijn. Nu kan ik je
alles vertellen".
En Angela vertelde haar vader over haar .ont
moeting met Lloyd en het verloop van hun
kennismaking.
„Daarom was ik zoo wanhopig, toen je me den
Achterhoek instuurde. En een beetje zou het ook
wel jouw schuld geweest zijn, als we elkaar
nooit meer terug gezien hadden. Ik weet bijna
zeker, dat hij mij bij onze derde ontmoeting al
les over zichzelf verteld zou hebben en dat zou
een groot verschil voor me gemaakt hebben.
Toen ik hem, na dat lange wachten onverwachts
in het City-theater als buikspreker terug zag.
„Wat zeg je daar, Angela! Als buikspreker?"
vroeg Furné met een uitdrukking in gezicht en
stem, die Angela deed verbleeken.
„Goeie genade", dacht ze, „nu schrikt Paps al
even erg van zijn beroep, als ik het gedaan
heb".
Angela's knieën knikten. Haar oogen waren
groot en wijd en met een bezwarende uitdruk-
kng er in op haar vader gericht.
„Als buikspreker, AngelaDat kom je me
toch niet vertellen?"
„Paps ik smeek je! Maandenlang ben ik er el
lendig door geweest. Niet ellendig, omdat hij
buikspreker was, maar ellendig, omdat ik het
toen nog ellendig vond. En als je het nu ook el
lendig gaat vinden.
Ondanks zichzelf moest Furné, die werkelijk
zeer geschokt was, over Angela's opwinding een
beetje lachen.
„Is dat niet wat veel ellende voor zoo'n kor
ten tijd, meisje?" Furné's stem klonk rustig,
want één ding stond voor hem rotsvast. Dit keer
kreeg Angela haar zin niet! Er was toch een
grens aan allesAls Angela zich verbeeldde.
dat hij haar zijn toestemming zou geven om zich
met een buikspreker....
Gedurende de korte oogenblikken, die deze
gedachten bij haar vader in beslag namen, knik
ten Angelas knieën opnieuw.
„Bovendien schrijft hij ook!" Angela hield
haar vader het boek voor, dat ze met een hand
achter den rug gehouden had. Furné nam weife
lend het boek aan en bladerde er in, om zijn
dochter een genoegen te doen. Dit gaf hem bo
vendien tijd om na te denken. Hij wilde zijn
Icind niet noodeloos kwetsen, al moest hij in dit
geval ook hard blijven. Ondertusschen keek hij
het boek in.
„Hm, de uitgevers oordeelen niet kwaad over
1en man", dacht hij.
Het eene blad na het andere sloeg hy om.
las.las verder.heel goed.
Furné ging er bij zitten en bladerde verder en
las door.Opeens schoot hij in een lach. Dit
bracht hem tot de werkelijkheid terug. Hij keek
op en blikte pardoes in de oogen van zijn doch
ter, die onbewegelijk in dezelfde houding was
blijven staan en dit ook volgehouden zou heb
ben, al zou ze in den tijd dat Paps, die lieve
ling, van het boek van Reggie smulde, van dien
engel, in een zoutpilaar veranderd zijn. Geen
beweging had ze gemaakt. Geen kik had ze ge
geven, gedurende den tijd, dat Furné zich meer
en meer in het boek van Lloyd verdiept had. Ze
had gezien, hoe zijn trekken zich ontspanden,
hoe ziin hoofd dieper over het boek gezonken
was. Ze had in dezen tijd in den geest het kan
toor verlaten.ze had den geliefde gezocht.
hem gevondenen ze was rustig geworden.
Alles moest terecht komen!
Toen Furné van het lezen opkeek, was het on
dertusschen een gebiedende noodzakelijkheid
voor haar geworden, haar neus te snuiten en
haar oogen af te wisschen.
„Is hij geen engel. Paps?" vroeg ze een beetje
schor
„Ik heb er nog niet veel van gelezen. Maar ik
geloof toch, dat er wel wat goeds in staat".
„Dus Paps
„Dusik zal dezen jongen man van jou
eens scherp onder het vuur nemen. Reken er
op, dat ik de belangen van mijn dierbaarste
cliënt terdege behartigen zal. Bouw voorloopig
nog maar geen luchtkasteelen!"
Doch het volgende oogenblik was de mogelijk
heid tot spreken hem totaal ontnomen, want
Angela was hem om den hals gevlogen en ver
stikte hem bijna in haar onstuimige omhelzing.
Furné snakte naar lucht.
„Dit keer is het voorschot op mijn honorarium
nogal stormachtig".
„Oooo, Paps, wat hoor ik daar' Krijg jij wel
eens meer van zulke voorschotjes?"
„Bemoei jij je alsjeblieft met je eigen zaken,
jonge dame! Wij hebben het nu uitsluitend over
dezen boekenschrijver van jou".
„O Paps, hij kan niet alleen mooie boeken
schrijven, maar hij is ook zulk een lieve, eerlijke,
knappe
„Ja, ja. Dat geloof ik wel. Ieder meisje, dat
verliefd is, heeft tot nu toe al deze ongerijmd
heden in haar uitverkorene gezien. Maar hoe
staat het nu met dat buikspreken? Heeft hij dat
voor de grap gedaan?"
„Voor de gra-ap?" Angela richtte zich op.
„Voor de grap, zei je, Paps? Maar Paps! Buik
spreken is het moeilijkste, wat er bestaat. Dat
kan bijna geen mensch. Probeer toch eens, een
„m" of een „p" uit te spreken, zonder de lippen
daarbij te bewegen. Daar moet je jaren voor
werken. Daar moet je een heel apart talent
voor hebben. Eens in de honderd jaar, of nog
langer, komt er een goede buikspreker voor.
En Reggie is een nog veel beter
„Angela kind. laat me met rust!" protesteerde
Furné. Let op. die Angela gine straks toch weer
doen, wat ze zelf wilde! Maar dat kon ze den
ken Daar was hij zelf ook bij
„Je moet toch begrijpen, kind, dat je met een
buikspreker niet.
„O, kan ik dat niet Paps. Ik zal je laten zien,
dat ik dat kan. En hoe ik dat kan
„Nu hoor eens, kindje, als hij me misschien
straks om je hand vraagt
„En dat doet hij vast, Paps
„Laat me nu uitspreken alsjeblieft als hij
straks komt, en hij vragt me om je hand, dan
stel ik als conditie, dat hij blijft schrijven en dat
hij die dwaze buiksprekerij opgeeft... anders..."
„Wacht maar, Paps, tot je hem gezien hebt.
want dan zeg ie heelemaal niets meer".
„Zoo?!"
„Dan neem je mijn handje en zijn handje
„Angela, nu is het genoeg. Ik zal eerst terdege
de kat uit den boom kijken, dat beloof ik je.
Laat mij nu eens even over de zaak nadenken.
En dit boek kun je zoolang hier laten."
Angela glimlacthe. Ze had niets meer noodig.
Ze behoefde geen woord meer in Reggie's be
lang te zegen. Want Paps bleef alleen met zijn
boekZe hoopte alleen nog, dat hij het uit
zou hebben, wanneer hij hem straks zou ont
moetenwant dandat wist ze zeker
zou hij niet meer twijfelen. Als hij dan nog een
seconde moest nadenken over zijn toestemming,
gaf ze voor goed alle hoop op Paps' menschen-
kennis op.
Nu moest ze probeeren op de een of andere
manier den tijd zoek te maken. Na de lunch
ging ze uit om inkoopen voor de thee te doen.
Bovendien kocht ze een armvol bloemen, om den
salon mee op te sieren. Daarna keek zij haar
garderobe na en kwam natuurlijk tot de gevolg
trekking. dat ze geen enkel behoorlijk toiletje
bezat. Ze nam een donkerblauw en wit ge
bloemd georgetje uit de kast, als zijnde het eeni
ge, dat voor de komst van Lloyd bij benadering
goed genoeg was. Daarna begon ze de minuten
te tellen, die eenvoudig niet voorbij wilden gaan.
Eindelijk hoorde Angela een auto voor de deur
stilhouden. Ze sprong op en liep naar het raam.
Lloyd stapte er uit. Angela zag juist, hoe hij
in het huis verdween. Hij was teruggekomen
Angela drukte haar beide handen op haar
kloppend hart Zou hij terug gekomen zijn in
dien hij haar niet lief had? Of indien hij haar
niet noodig had voor zijn levensgeluk? Als een
heete vloedgolf steeg het in haar op, dat hij hier
was om haar op te eischen. Haar in zijn armen
te sluiten.
Angela liep langzaam naar de deur, de trap
af en stond voor den salon. Met de knop in de
hand bleef ze staan. Als ze eenmaal binnen was...
(Wordt vervolgd).
