DE ZUID AFRIKAANSCHE STUDENTEN
Mysterie
om een Erfenis
Tengevolge van de werking van het ijs zijn de boeien
in de Zeeuwsche stroomen losgeslagen. In het proef
station te Scheveningen worden ze thans gedemon
teerd en de lichten gecontroleerd
De Zuid Afrikaansche studenten, die
een studiereis door ons land maken,
brachten Woensdag een bezoek aan
het bureau der V.V.V. aan het Rokin
te Amsterdam, waar het gezelschap op
oliebollen onthaald werd
Met militaire eer heeft te Parijs de uitvaart en
begrafenis plaats gehad van generaal Féquant. Een
overzicht van de plechtigheid voor de kerk van
den H. Franciscus Xaverius
De heer H. F. C. Holtz, res. eerste intreden der dooi komt er werking in het drijfijs op de groote rivieren,
luitenant-vlieger en oud-instructeur bij
de luchtvaartafdeeling, is benoemd tot Voor Arnhem heeft zich het ijs in den Rijn reeds vastgezet
algemeen secretaris van de Kon. Ned.
Vereeniging voor Luchtvaart
De Fransche kruiser „Emile Bertin aan boord waarvan Ook in Berlijn hadden de reinigingsdiensten deze week
Daladier zich op 2 Januari zal inschepen voor zijn reis naar Werk, om de straten en pleinen van het sneeuwdek te
Corsica en Tunis bevrijden
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
DOUGLAS GARDINER.
(Nadruk verboden.)
2)
Waarachtig! Ik wil de grootste uitgevers
zaak van de wereld hebben; voor elk wat wils,
voor ieders smaak, voor alle klassen van de
maatschappij en als het publiek niet weet wat
het wil, zullen wij hun den weg wijzen. Een
maandblad voor de betere standen
Laten we er vooral ook een Zondagsblad
bij geven, zei Brown, die gaan als koek! Een
paar bladzijden geestige lectuur, en dan wat
berichten die inslaan, een paar bloedige ver
halen, niet al te veel in details, ontvoeringen
met vliegmachines en klaar ben je!
't Lijkt wel of u er studie van gemaakt
hebt, mijnheer Brown.
Dat is helaas maar al te waai'. Ik heb zelf
een weekblad opgericht en het heeft me de
waarde van zes huizen gekost in even zoo
veel maanden! En nu maak ik mijn ondervin
ding te gelde. Ik kan u duizenden ponden be
sparen. mijnheer Dennington, want in Pleet
straat wemelt het van chevaliers d'industrie
die op beginnelingen azen!
Schandelijk! riep Sir Peter uit. Maar
lieve hemel, het is bijna één uur en we lun
chen om twee. Neen, Dennington, we kun
nen niet blijven. Ze weten thuis niet eens
dat we uitgegaan zijn. Goeden morgen
Jack, goeden morgen, mijnheer Brown. We
zullen elkaar vermoedelijk wel vaker zien. Ik
geloof dat de zaak in razende vaart van sta
pel zal loopen. En voor oplichters zal er geen
kans zijn, als Grantley Dennington er als
rechtsgeleerd adviseur aan verbonden is. Ze
gaven elkaar de hand en Margaret fluisterde
Jack wat in het oor, waarop hij lachend zei:
Groot hoor, beste meid, heel groot. Nu
dag, hoor, ik kom morgen denkelijk wel aan.
Hij liet Sir Peter en Margaret uit en ging
weer naar mijnheer Brown in de bilibioteek.
Deze voelde zich klaarblijkelijk thuis en ge
noot van zijn sigaar.
Als ik het tiende deel, of zelfs het twin
tigste van uw geld had, mijnheer Denning
ton, dan zou ik volop van het leven willen ge
nieten inplaats van me in te laten met een
gewaagde onderneming, die voortdurend uw
volle aandacht zal in beslag nemen, merkte hij
nadenkend op.
Jack stond met zijn rug naar het vuur op
het haardkleed en antwoordde:
Als u het geld had, mij heer Brown en
u was jong en ondernemend, dan zou u pre
cies doen wat ik van plan ben. O, ik heb er
zoo'n zm in. En bovendien is het van zoo groot
belanc voor mijn broer en de familie Tem
pest, Grantley is een en al zakenman en hij
heeft een buitengewonen aanleg om zooiets te
organiseeren. Ik voor mij ben meer literair
aangelegd. Grantley is bij mij vergeleken,
arm, alles wat hij bezit is dit huis en dan heeft
hij hetgeen hij verdient. Al wel vijf of zes
jaar geleden heeft hij mij gezegd dat hij
graag wii trouwer, maai juffrouw Tempest is
van verarmde familie. De verdienste van een
bekwaam advocaat zijn zelfs niet voldoende
om Denningcour: aan te houden. U weet nu
wat ik verlang. Wilt u me helpen? Vertel me
eens wat van uzelf, dan kan ik er beter over
oordeelen, welke taak u op u kimt nemen in de
nieuwe onderneming.
Iedere zakenman van Fleetstreet zal u
vertellen dat Teddy Brown een groote mis
lukkeling is, een plannenmaker, een nietsnut
zei de man n:ef den grijzen baard. Ik ken ze
allemaal, drukkers en uitgevers, papierfabri
kanten en groot handelaren, journalisten en
schrijvers, artisten en graveurs, allen zonder
uitzondering en de meesten van hen hebben
voorschotten van mijn bank gehad en ze haten
mij er om. Twintig jaar geleden begon ik in
Fleetstreet, met evenveel goede verwachtingen
als u nu; maar ik bezat maar een paar dui
zend pond. Ik gaf een weekblad uit. Wat
hebben de woekeraars me niet afhandig ge
maakt, totdat ik er eindelijk achter kwam!
Valsche agenten met gekleede jassen en hooge
hoeden, brachten me advertenties aan uit
naam van de groote advertentiebureaux, waar
van ze vijf en twintig procent opstreken. Al
les bedrog! Toen kwam ik in achterstand bij
mijn drukkers en mijn papierleveranciers die
hun prijzen verdubbelden als bloedzuigers! Ik
zou volkomen ten onder zijn gegaan als ik
mijn bank niet had gehad. De beheerder was
op de hoogte van mijn toestand en bezorgde
me een positie bij zijn instelling. Ik ben van
a tot z op de hoogte met den financieelen toe
stand in Fleetstreet en als zoodanig heb ik
mijn verdiensten 'als financieel raadsman.
Daar hebt u Teddy Brown, mijnheer!
Brown was gaan staan en keek Dennington
recht in 't gezicht.
Ik weet nu genoeg, zei de jonge man. U
hebt een kans om een goede zaak te doen. Trek
uw jas uit en blijf bij mij lunchen. Laat uw
bank schieten, die hebben we niet noodig. Kijk
eens uit naar een leegstaand gebouw, dat ge
schikt is voor onze zaak; koop vast de nieuw
ste en beste drukpersen en zetmachines en
maak u vooral niet ongerust over uw com
missieloon. In geen geval omkoopingen, dat
zou den naam van de firma, waarvan u nu
een goed betaald lid wordt, schaden.
Maar mijnheer Dennington!
Brown steunde tegen de tafel, zijn lippen
trilden en zijn stem beefde toen hij zei:
't Lijkt alles te mooi om waar te zijn. Wat
een uitkomst na jaren van kwellende zorgen
met den ouden dag in 't vooruitzicht. Wat
bent u grootmoedig!
Geen kwestie van; u werkt er toch voor.
En nu gaan we lunchen; er is nog heel wat te
bespreken.
Graag; maar ik wilde het even aan mijn
vrouw telegrafeeren.
Heel goed, ik zal het even naar het tele
graafkantoor laten brengen, zei Jack en nam
een formulier uit een lade.
Hoofdstuk II.
JACK DENNINGTON'S INSPIRATIE.
Naar den naam te oordeelen zou men Den
nington Court voor een deftig heerenhuis ge
houden hebben, omringd door mooie gazons,
tuinen en parken, maar zooals het wel meer
voorkomt, behoorde die mooi klinkende naam
aan een gewoon landhuis. Het was gebouwd
door George Dennington, eenvoudig koopman
uit Londen, die op vijf-en-zestigjarigen leef
tijd een fortuintje van twintig duizend pond
opgespaard had en doordat een hevige aan
val van influenza zijn lichamelijke en gees
telijke gezondheid sterk geschokt had, ver
langde om de rest van zijn dagen in een rus
tige, landelijke omgeving door te brengen. Het
meest bekoorde hem Eastlea, een dorpje in
Surrey, dat den indruk maakte alsof het van
de Schepping af daar steeds zoo mooi en rustig
gelegen had. Op een afstand van nog geen
twee mijlen van het dorp, kocht hij wat
boschgrond, in het midden waarvan hij zijn
landhuis liet zetten. Een steenen gebouwtje
stond tegenover den hoogen weg, met aan
weerskanten een paar hooge ijzeren poorten,
die toegang gaven tot een breede laan van
prachtige boomen. Toen het huis kant en
klaar en ingericht was, kwam Mr. Denning
ton tot het besef, dat hij een groot deel van
zijn vermogen in klinkers en kalk had omge
zet. Als hij met een kinderlijke genegenheid
door zijn prachtige omgeving rondwandelde,
voelde hij zich rustig en tevreden. En waarom
ook niet? Zijn vrouw had hij allang verloren
en zijn beide zoons hadden een goede posi
tie. De oudste, Grantley was advocaat, en de
jongste, Jack, een geluksvogel, had een rente
van tweeduizend pond 's jaars en was erfge
naam van het onmetelijke fortuin van zijn
oom Silas uit Nevada!
Grantley was zeven- of acht-en-dertig jaar
oud en Jack ongeveer tien jaar jonger. Grant
ley werkte hard, maar Jack verdroomde de
gouden uren. Beiden waren forsch en lang,
maar Grantley was donker en met een matte
tint, terwijl Jack blauwe oogen en blond haar
had. Hieraan had hij de vooiiiefde van zijn
oom te danken. Toen Silas Dennington eens
over was, herkende hij zichzelf in Jack. Dade
lijk had Jack zijn volle genegenheid en van
Grantley nam hij nauwelijks notitie. Hij zorg
de voor Jack's opvoeding en gaf hem een rui
me toelage en toen Jack de schooljaren ach
ter den rug had, ging hij naar zijn oom in
Nevada. Van toen af had hij 'n heerlijk vrij le
ven, vol afwisseling. Op grasvelden en vlak
ten, in bergen en bosschen, bij rivieren en wa
tervallen, altijd was hij in de heerlijke, vrije
natuur! Door zijn omgang van cowboy's en
Roodhuiden werd hij een moedig ruiter en
een geweldig jager. Maar hij hield volop tijd
over om uitvoerige brieven naar zijn vader
te zenden en aanteekeningeen te maken voor
boeken, die hij later wilde schrijven.
En wat deden de brieven uit Engeland hem
goed! Met trots las hij over het succes van
Grantley en alles wat hij over hem in de
kranten stond knipte hij uit om het in een
boek te plakken. Toen hoorden ze van het
bouwen van Dennington Court en niet lang
daarna vatten zijn oom en hij het plan op om
voor langen tijd, naar Engeland te gaan. Si-
las Dennington deed alles van de hand, maar
kort voor zijn vertrek viel hij van zijn paard
en was dadelijk dood. En zoo kwam Jack
eenige weken later zeer onder den indruk van
den plotselingen dood van zijn oom, alleen
naar Enge.land. Grantley haalde hem in
Southampton van de boot en toen de trein hen
huiswaarts voerde, uitte de oudste broer zijn
verwondering:
Wat ben jij een reus van een kerel, Jack;
je lijkt wel een viking van brons!
(Wordt vervolgd!,
minder dan 23 tientallen namen Woensdag deel aan de school-schaakwed-
strijden te Amsterdam. De spelers in actie
