Mi dméitt
Onze Indische Luchtpostbrief.
„MORGEN GAAT HET BETER
IJsclub Haarlem en Omstreken bestaat 7 0 jaar
WOENSDAG 11 JANUARI 1939
HSSREEM'S DAGBEAD
tl
heef de nieuwe Hollandsche film
Maar vandaag gaat 't ook best",
zeggen zij die filmen.
In de droomfabriek aan de
Duivendrechtsche Kade.
Het heele groote Amerika heeft één
Hollywood, Duitschland bezit één Neu-
babelsberg, maar ons kleine Hollandje
zou Holland niet zijn wanneer het
niet over zegge twee filmcentra be
schikte; in Filmstad staan prachtige
groote studio's met alle comfort in een
mooien rustigen tuin, in Duivendrecht
zijn in een oude fabriek studio's ge-
improviseerd aan den kant van een
Lily Bouwmeester, die met Theo Frenkel en
Paul Steenbergen de hoofdrollen vervult in de
nieuwe film „Morgen gaat het beter", ivellce
momenteel door „Neerlandia" in de Cinetone-
studio's in Amsterdam ge-produceerd wordt.
drukken verkeersweg. En Holland zou
wederom Holland niet zijn, wanneer
die mooie studio in Den Haag niet
meestentijds wordt gelaten voor wat ze
is, en men zich in die leelijke droom
fabriek in Amsterdam, waar ze vroe
ger geloof 'k kinine maar nu droomen
maken, niet meestentijds inspannen
om de Hollandsche filmindustrie wer
kelijkheid te laten worden.
Ook in deze dagen ziet de fabriek van Cine-
tone er van binnen bedrijvig uit. Morgen gaat
het beter. Neen, 't is geen hatelijkheid jegens
de film, die ze daar momenteel maken, dat
„Morgen gaat het beter", die film heet zelf
zoo. En de Nederlandsche filmindustrie wil U
met deze film „Morgen gaat het beter" juist
toeroepen „Maar vandaag gaat het ook best".
Want er wordt voorspoedig gewerkt in de stu
dio. De stemming is er opgewekt.
Chris Baay lacht, en Lily Bouw
meester danst.
In studio A zijn eenige kamers modern inge
richt. Men zou zich in de etalages van een
meubelmagazijn wanen. Kamers zonder een
plafond. En als je naar boven kijkt loeren
groote lampen, soms aan soms uit, naar bene
den. Neen het zijn geen gezellig rustige kamers.
Misschien straks wel, als U ze op het witte
doek ziet. Dan zijn ook al die menschen, die
achter de camera staan, of net om den hoek
zitten met nog een groote lamp, of die boven
over de muren balanceeren, er niet meer bij.
Lily Bouwmeester danst met Theo Frenkel.
Haar groote oogen schitteren in het licht.
Chris Baay staat er bil te lachen. Totdat me
neer Zelnik, de regisseur, iets zegt. Dan lacht
Baay harder. Zonder dat meneer Zelnik wat
grappigs heeft gezegd. Hij lacht en heeft schik
in het dansende paar in de kamer. Hoe langer
hoe meer schik. Al moeten Lily en Theo
de afkortingen vanwege het gemak nog
zooveel keer over dansen.
Chris Ibegint het niet te vervelen. Integen
deel. De schaduwen bewegen zich op den muur,
Het dansende stel komt naar de deur waar
het camera-oog en een boel nieuwsgierige
menschenoogen doorheen loeren. En Lily
Bouwmeester zegt dat ze het dol gezellig
heeft gehad en dat het een goede gedachte
is geweest om even „aan te leggen". „Maar
nu moet ik weg, want anders staat de melk
boer met het ochtendblad al voor de deur".
Theo Frenkel zegt „zooals u wilt". En Chris
Baay informeert: „waar woont u?"
„Hier vlak boven", is het antwoord,
Lily's vinger wijst naar het open plafond on
der het grijze dak van de studio.
Theo en Lily stappen de deur uit en strut
kelen bijna over de draden van de camera en
Chris doet met een meewarig gebaar de deur
toe.
„Maar meneer Baay, uw hand was veel te
vroeg aan de deurknop. .Over die scène". Me
neer" Baay loopt de kamer in. Boos van 't
standje? Neen, hij begint weer te lachen. En
Zelnik vindt het best. En Lily en Theo gaan
weer dansen. De schaduwen spelen op de
Vier dikkerds en een plank.
Wie van de eene kamer naar de andere
wil gaan moet over een plank lcopen, die
over een diepte is gelegd. Met. angst wacht ik
't bericht wie of 't eerst door die plunk heen-
gezakt zal zijn. of Rudolf Meyer, d'e pr
ductieleider of Otto Heller, de cameraman, of
Zelnik, de regisseur of Teunissen, de man van
de montage. Want alle vier zijn ze even enorm
van omvang. En onder het gewicht van elk
hunner zucht de plank en buigt toegevend.
Werkt de filmstudio stimuleerend op den om
vang harer bewoners? Want niet alleen hier.
maar overal in Filmland zijn regisseurs en
productieleiders en andere menschen aan
gene zijde van de camera vaak „gewichtig".
Een gemakkelijk leventje hebben ze niet:
alsmaar staan en loc-pen. Misschien een
materieele reactie op de geestelijke kwelling
van 't steeds maar repeteeren steeds overnieuw
dezelfde scènes draaien, een lichamelijk aan
komen tegenover psychisch afvallen? De plank
verdiept zich niet in zulke problemen en
kraakt alleen maar en piept, benieuwd tegen
wiens gewicht ze het 't eerst af zal leg
gen.
Gerda en Yessie.
Iets voorbij die plank zit een slanke vrouw
met een zonnebril op. Ze ziet eruit als een
heusche filmster, maar iedereen zegt „Gerda"
tegen haar en dat zegt niet iedereen tegen
een filmster. Zij is de stand-in voor Lily
Bouwmeester. Zij moet voor Lily invallen als
de camera wordt ingesteld en de belichting
wordt „gemixed". Dan gaat ze op de plaats
staan c<f zitten waar straks de filmster komt,
vangt de eerste stralen van de lampen op,
wacht eindeloos, moet dan hier en dan daar
heen gaan om te probereen waar of het 't
beste staat, en als ze klaar is komt Lily.
Ze is als het ware de jongste bediende van
de filmster, doet het grove werk en als dat
achter den rug is doet Lily Bouwmeester het
fijne. Er zijn merkwaardige beroepen. En dan
moet je hart nog per vergissing gebonsd heb
ben, omdat je een heusche filmster meende te
zien! Neen maar. Dan heeft „Yessie" eigenlijk
nog meer te vertellen.
„Yessie" dat is de hond van Lily Bouwmees
ter. Die speelt in de film mee, Een kunst om
aan zoo'n baan te komen als je vrouw aan de
film is. Maar intusschen is dat lieve dier
straks natuurlijk heelemaal bedorven als het
de gewone straat op moet. 't Zal zijn soortge-
nooten voortaan wel negeeren. Des morgens
had Yes al kuren. Hij moest opzitten en poot
jes geven aan Theo Frenkel. Maar „Yes" zei
,,no" en of nu de befaamde meneer Zelnik al
zei dat hij het wel moest, 't gaf eerst niets. Na
veel zoete woordjes deed Yes pas wat van 'm
gevraagd werd. En onmiddellijk daarna maak
te hij dat-ie wegkwam. Maar in de studio is
iedereen er op bedacht deze „ster" niet te la
ten vluchten. Bij den ingang staat zelfs een
soort „manifest" om de deur te sluiten, op
dat het hondje van mevrouw Bouwmeester
niet ontsnappe. Verbeeldt U, zonder Yes zou de
film niet meer draaien kunnen.
Voor de montagetafel.
In de andere studios wordt, onder leiding
van architect Wegeriff hard gewerkt aan nieu
we décors; een groote danszaal verrijst hier.
Iets verderop kan men meenen in een radio
studio inplaats van in een filmstudio te ver
blijven; dat is echter ook décor. Want de film
speelt deels in de radiowereld.
In een geheel aparte ruimte zit G. J. Teu
nissen voor de montagetafel. Teunissen heeft
al heel wat Hollandsche en buitenlandsche
films gemonteerd.
Een heel belangrijk werk, die montage; het
aaneenlijmen van de opgenomen filmstroo-
ken, zoo, dat de beelden logisch in elkaar over
gaan en rythmisch verloopen. Een filmcutter
zoo wordt hij ook wel genoemd kan een
film maken en breken. Teunissen heeft bijv.
die uitnemende vaart in de film „40 jaren"
gelegd; een groot deel van het succes. Teunis
sen maakte eens als amateur films als „Piere
ment". Hij is een rasfilmidealist. Maar ook een
practisch man; een kundige en zeer gewilde
bediener van de montagetafel. Hij begon zijn
filmcarrière met idealen. Maar ook 100 pet.
amusementsfilms zijn mede, dankzij zijn vak
manschap successen geworden.
Het ziet er naar uit dat „Morgen gaat 't be
ter" 't wel goed zal doen bij het publiek. Het
is een luchtig gegeven, heel amusant. En 't zal
wel wat men noemt „goed gebracht woixlen".
Maar toch hoop 'k dat ook voor de filmidealis
ten, voor hen, die goede zinvolle films
met een gedachte erin willen maken in Neder
land, de voorspelling geldt „Morgen gaat het
beter".
v. H.
Indisch Nieuwjaar. Vereeniging van Poentjakbewoners.
Een unieke filmpremière. Een kolonisatie-echtgenoote.
Congres van Parinda. Einde van de laak-Margadant.
Onze Indische correspondent schrijft ons
d.d. 2 dezer uit Batavia:
Het nieuwe jaar is op de gebruikelijke
luidruchtige wijze weer over Batavia geko
men. Het geknal van het vuurwerk is ook
twee dagen daarna nog niet van de lucht,
alhoewel het trommelvuur, dat om kwart voor
twaalf al in den oudejaarsnacht kwam aan
zetten van Mr. Cornells om een half uur lang
een caeophonie te verwekken waarin men zich
nauwelijks verstaanbaar kan maken, is ver
anderd in het kabaal maken van enkelingen.
In den vroegen nieuwjaarsmorgen trekken
de poppenkasten met groote aangekleede pop
pen en de vreemdste verzameling van mu
ziekinstrumenten langs de huizen om een pot
pourri te geven van het Wilhelmus, Zie-de-
maan-schijnt-door-de-boomen en Piet Hein
Villadop in een pas.
Velen trekken dien morgen na de ge
bruikelijke visites toch nog even naar boven
om een „kouden neus" te halen. Op niet te
verren afstand van Batavia zijn zij dan vrijwel
uitsluitend aangewezen op den Poentjakpas,
die ongeveer anderhalf uur per auto van de
hoofdstad verwijderd is en op ruim 1500 meter
hoogte een heerlijke koelte geeft. Binnen
enkele jaren zijn daar zeer veel weekends
bungalows neergezet voor hen, die daar regel
matig willen terugkomen om volkomen fit te
blijven. Men kan zeggen, dat er in een korte
spanne tijds een villadorp is verrezen.
Er is echter een gevaar, dat het
natuurschoon een groote kans loopt
bedorven te worden, omdat men
ginds maar kriskras door elkaar
bouwt. De een bederft het uitzicht
voor den ander, en een derde zet een
bouwsel neer, dat meer op een keet
met een schutting dan op een villa
gelijkt. Daardoor zou de aantrekke
lijk van den Poentjak als vacantieoord
en woonplaats verminderen.
Om nu de belangen van de bewoners al
daar te behartigen heeft de vereeniging Groot
Batavia, die deze streek als het voornaam
ste forensenoord van Batavia beschouwt,
een vergadering van Poentjakbewoners be
legd tot behartiging van een goede har
monische ontwikkeling van deze streek,
waarin tevens een goed uitbreidingsplan ter
sprake is gekomen. Daarvoor zal een soort
bouwverordening moeten zorgen en een
schoonheidscommissie. Zoo juist is er ook
een hulppostkantoor gekomen en werd een
school geopend, die in een werkelijke behoefte
voorziet.
Filmpremière in een dessa.
Een kleine dessa, Ploembon, in de buurt
van Cheribon heeft bij de eerste vertooning
van de propagandafilm voor de kolonisatie
van Javanen naar de Buitengewesten wellicht
alle records van wereldpremières ruim ge
slagen met een toeschouwersaantal van min
stens veertigduizend menschen, die met stille
spanning, drie uren lang naar de avonturen
van een koloniseerend gezin hebben zitten
kijken. Dagen van te voren hadden de be
stuursambtenaren van de omliggende dor
pen de bevolking eeds gewaarschuwd en
van heinde en ver waren zij gekomen om
de vertooning bij te wonen, welke dadelijk
daarna eiken avond in een ander dorp zal
plaats vinden. Op die wijze zal de auto met de
filminstallatie en een eigen electriciteitsopwek-
king twee jaren achtereen overal op Java ver
schijnen en de toeschouwers zullen met
nieuwe verwachtingen in het hart wederom
naar hun huizen teruggaan.
Over het algemeen kan gezegd worden, dat
het geheel zeer geslaagd is en dat ook de
opzet zeer in den smaak van de toch altijd
nog eenigszins primitieve bevolking' valt. Was
er niet een eenvoudige boer, die vierentwin
tig kilometer aflegde om de film voor de
tweede maal te zien?
De film bewijst dal ui het nieuwe koloni
satiegebied geld te verdienen is en brengt den
achterblijvers de overtuiging bij om ook een
kans te wagen. Op deze wijze zal vooral in de
gebieden, waar toe nu toe nog te weinig pro
paganda voor de kolonisatie kon worden ge
maakt. de drang om zich een toekomst in de
Buitengewesten te scheppen steeds grooter
moeten worden.
De kolonisatie.
Leeft de Javaansche kolonist in den begin
ne in het nieuwe land weliswaar nog wat
onwennig, het onderling hulpbetoon is er zoo
sterk, dat zij mogelijke tegenslagen wel te bo
ven zullen komen. In de nieuwe gebieden
vormen zij typisch Javaansche enclaves, die
langzamerhand het bosch terugdringen. Zij
bewerken vol moed hun gronden, om daar een
rijker levensonderhoud uit te krijgen dan op
Java. De in de practijk gebleken moeilijkheden
zullen alle wel een oplossing vinden.
Een nieuwigheid, waarvoor het bestuur
kwam te staan, wat de z.g. binidjalan (reis-
echtgenoote)die voor deze gelegenheid op
de proppen kwam. Men weet n.l. dat alleen
gehuwden als kolonisten worden uitgezonden.
Nu was het voor eenige vrijgezellen, die toch
wilden koloniseeren, de truc om voor den ko
lonisatieambtenaar te verschijnen met een
Javaansche schoone, waarna men zonder
verdere navraag naar de standvastigheid van
dit „huwelijk" voor de uitzending in aanmer
king werd gebracht. Achteraf scheidden zich
echter op het kolonisatie terrein beider wegen,
waarvan vooral die van de vrouw een geheel
andere werd dan bedoeld. Een hartige toe
spraak heeft echter in de meeste gevallen tot
een soort „réparatiehuwleijk" geleid.
Op de onlangs gehouden vergadering van
de nationalistische politieke vereeniging „Pa-
rindra" werd door het lid Koesoemo Oetoye
een inleiding gehouden over deze kolonisatie
Volgens hem dienen groote voorschotten ver
strekt te worden Dit nu is juist een punt, ten
aanzien waarvan de practijk bewezen heeft,
dat dit onherroepelijk tot een geldelijke
debacle moet leiden. Men heeft het vroeger
in Zuid-Sumatra en Borneo gedaan en het
heeft enkele millioenen gekost. Het eenige
systeem is het geven van een grootere ver
antwoordelij kheid, en slechts geldelijken
steun, wanneer dit strikt noodig zou blijken.
Het gouvernement zal deze menschen heusch
niet in den steek laten als 't er op aankomt en
in elk geval komen zij ginds al in een betere
positie dan op Java, omdat daar nauwelijks
grond genoeg is om voldoende rijst op te ver
bouwen
De zaak-Margadant.
Eenigen tijd geleden is het doek gevallen
over het tweede bedrijf van een aangelegen
heid, die algemeen bekend staat als de zaak-
Margadant, waarvan men echter de dessous
zoo langzamerhand vergeten was. In dit
tweede bedrijf werd een zaak aanhangig ge
maakt tegen twee lieden die ervan beschuldigd
werd een diefstal te hebben gepleegd uit de
kas van wijlen-Margadant voor welken dief
stal laatstgenoemde vele jaren geleden (in
1925) evroordeeld werd.
Maandenlang heeft het nieuwe verhoor
geduurd en naar de „koppen" in de krant te
oordeelen. zou men hebben gezegd dat de
nieuwe beklaagden geen schijn van kans zou
den hebben gehad om vrijuit te gaan. Achteraf
blijkt echter, dat de raad van justitie te Ma
kassar de vele getuigen a charge volkomen
onbetrouwbaar heeft geacht, en aan de eenige
getuigen a décharge volle waarde toekende.
Zoodoende moesten de nieuwe beklaagden
worden vrijgesproken. Daarbij moet men
evenwel in het oog houden, dat deze vrijspraak
nog niets zegt over de al of niet-juistheid van
het vroegere vonnis tegen Margadant. Wellicht
zal dus toch nog een poging worden gedaan
de nagedachtenis van Margadant van de be
schuldiging te zuiveren, al kan dan het laatste
vrijsprekende vonnis daarvoor geen onder
steuning zijn. Met dat al is de zaak-Marga
dant, na dertien jaren, de wereld nog niet
uit
(Nadruk verboden.!
Een puzzle. In 1889 een Hollandsche Twee Stedentocht.
Contributie geïnd via den Kantonrechter. Een jaar
„werken" voor 30.In 1893 al werkverschaffing.
De „ijsquaestie".
In een vorig nummer deelden wij mede, dat
de IJsclub voor Haarlem en Omstreken deze
maand 70 jaar bestaat.
Dit was voor ons aanleiding uit de oudste no
tulen boeken eenige interessante gegevens op te
diepen. Ter aanvulling daarvan nog het vol
gende:
In 1888 werd. in een vergadering door den
heer Saeys (het hoofd van een lagere school?)
aan de heeren een puzzle opgegeven. Hij bere
kende dat als bij wedstrijden in het schoonrijden
de juryleden punten geven het mogelijk is, dat
bij deeling de prijzen worden toegekend aan
personen die er naar het oordeel van de meer
derheid der jury geen recht op hebben! Er
heeft zoo redeneerde hij een wedstrijd
plaats tusschen A en B. Vier van de vijf jury
leden geven aan A elk 25 punten, maar een jury
lid kent er hem slechts 15 toe. B krijgt van de
eerste vier juryleden elk 22 punten en van het
vijfde 30 punten. Dan is het totaal aantal pun
ten A 115 en B 118. In dat geval krijgt B dus
den eersten prijs, hoewel 4 van de 5 juryleden
overtuigd waren dat die aan A toekwam.
Daarom is het veel beter dat een jury bij
meerderheid van stemmen uitmaakt aan wie de
verschillende prijzen moeten worden toegekend.
Het bestuur beloofde van die wenk gebruik te
zullen maken. Een andere wenk van den heer
Saeys, namelijk dat het gewenscht is om zooveel
mogelijk vreemde juryleden te benoemen om
praatjes van het publiek en de niet bekroonde
rijders tegen te gaan, werd evenwel afgewezen.
Een jury staat zoo werd gezegd boven
zoo'n verdachtmaking.
In dezelfde vergadering het was trouwens
al eerder ook gedaan werd door het bestuur
geklaagd over het misbruik maken van de da-
meskaarten.
Een voor de kas nadeelige gewoonte was ook
dat vele leden pas hun contributie betaalden als
er ijs was. Dat was in strijd met het reglement.
Het kwam zelfs zoo ver, dat er op een der on
willige leden een deurwaarder werd afgestuurd
en toen ook die geen succes had, werd door Jhr.
Mr. F. W. van Styrum een proces begonnen om
de contributie te innen. Het gevolg was, dat het
onwillige lid tenslotte niet alleen de f 3 contri
butie moest betalen, maar ook nog f 15 kosten
van de procedure voor den kantonrechter.
Er werd een stoommachine aangeschaft om de
ijsbaan onder water te pompen en energie te le
veren voor de electrische lampen voor de ver
lichting van het clubgebouw en de ijsbaan. Met
een machinist werd een contract gemaakt dat hij
bij vriezend weer eiken dag om 12 uur naar de
ijsbaan moest komen om te informeeren of het
bestuur het al gewenscht vond dat de baan on
der water gezet zou worden. In dien tijd was de
telefoon nog een zeldzaamheid.
De lamp voor de baanverlichting blijkt niet
erg te voldoen. Er wordt zeker in 25 bestuurs
vergaderingen over gesproken, terwijl er min
stens evenveel proeven met andere lampen ge
nomen worden. Eindelijk verdwijnen de lampen
uit de notulen, blijkbaar was men er tenslotte
in geslaagd iets goeds te vinden of had men het
opgegeven het ideaal te bereiken.
Drie personen werden buiten bezwaar van de
kas der ijsclub aangesteld om schaatsen onder
te binden. Elk die van hun diensten gebruik
maakte moest tenminste 2y2 cent betalen!
In 1888 werden medailles uitgeloofd voor een
al'standsrit HaarlemLeiden. De snelste rijder
kreeg een gouden medaille, elk die den tocht vol
bracht een herinneringspenning. Dit was dus een
Hollandsche twee stedentocht. Eenige jaren ach
tereen werd deze tocht herhaald.
In 1890 wordt in een vergadering lang gede
batteerd over de vraag wanneer het ijs sterk ge
noeg is om de baan open te stellen. Tenslotte
wordt vastgesteld, dat de hekken zullen open
gaan als het ijs 10 c.M. dik is.
Het aantal leden was in 1892 reeds tot 600 ge
stegen, zij betaalden elk f 4 per jaar. Toch werd
alles nog zeer zuinig beheerd om de uitgaven
niet hooger te maken dan de inkomsten. Aan
GENOEGEN EN GEZELSCHAP
op onze
GEZELSCNAPSREtZEN
naar de
WINTERSPORTGEBIEDEN*
Kitzbühel
van 21 Jan.5 Febrf 140.—
Arosa
van 21 Jan.-5 Febr145.-
en 4 Febr. 1 9 Febr. 145.—
St. Moritx-Campfer
van 28 Jan.-12 Febr.152.50
Davos-Glaris
van 4 Febr.19 Febr120.—
Morzine
van 25 Febr.-12 Maart... M 120.-
I REISBUREAU LINDEMAN
IlioNF HAARLEM,
uuwns Barteljorisstr. 3,
IINDEMAN Telefoon 12678/9. t
i=
een oud-Indisch militair die in de nabijheid van
de baan woonde en die bijna den gchcelen dag
de gelegenheid had om een wakend oog over het
terrein te laten gaan werd daarvoor een vergoe
ding betaald van30 gulden voor een heel
jaar.
Het was ook in 1892 dat een gedeelte van de
baan in gebruik werd gegeven aan de hockey
club om bandy (voorlooper van ijshockey) te
spelen. (In latere notulen wordt eenige keeren
geklaagd over de last die de andere rijders van
de ballen hebben die over de ijsbaan snorren).
Het jaar daarop werd in overleg met, het ge
meentebestuur een plan uitgewerkt om ijsbanen
op de stadswateren te laten aanleggen door
werkloozen, dus werkverschaffing. Een gedeelte
der kosten werd verkregen door het collecteeren
met bussen op het ijs.
12 Januari 1901 werden op de ijsbaan groote
wedstrijden gehouden over 500, 1500 en 3000 M.
Onder de deelnemers waren de Haarlemmers
Hubert Menten, Jan 'van den Berg, B. ten Hagen,
H. Eldering, B. J. van Deursen en van Waveren.
De uitslag was: 500 M. 5. F. Banning, Edam
52 2/5 sec., 2e Koning, Edam 55 2/5 sec. 3. J. v.
d. Berg. Haarlem 55 4/5 sec.
1500 M.: 1. Banning 2 min. 52 3/5 sec., 2e Ko
ning, 3e Verkaik te Katwijk.
3000 M.: 1. Banning, 6 min. 11 1/5 sec., 2e Ko
ning, 3e Verkaik.
Banning veroverde daardoor het kampioen
schap van Nederland.
In deze periode van het bestaan der IJsclub
traden verschillende andere bestuursleden op. Wij
vinden o.a. de volgende namen Mr.J. H.Lieftinck,
Jhr. J. J. Sandberg, J. Eldering, A. Koolhoven,
L. Koolhoven, Mr. Tuymelaar, Mr. G. Everwijn
Lange, K. del Court, Jhr. Repelaer van SpylCe-
nisse, Mr. W. van Hulst, E. C. van Son, C. J.
Posthuma, J. Fontein, H.H. Fokker, Jhr. Ch.F. van
de Poll T. Th. Roeters^an Lennep, Mr. A. E. A.
S. van Stralen en K. Th. Engelbert van Bever
voorde.
Jhr. W. Th. Teding van Berkhout, die in 1900,
na vele jaren aan de IJsclub belangrijke dien
sten te hebben bewezen, als bestuurslid aftrad,
werd tot eerelid benoemd.
Nog eenige jaren bleef de IJsclub op het ter
rein aan den Zijlweg gevestigd. Daarna had de
verhuizing plaats naar de Kleverlaan, wat een
vooruitgang genoemd kon worden.
Hulp aan buitenlandsche
kinderen
(Adv. Ingez. Med.)
Perscomité en Huisvestingscomité
geïnstalleerd.
Maandagmiddag werd door mr, S. H. Vening
Meinesz in de kamer van het Kinder-comité
ten stadhuize het Pers-comité voor hulp aan
buitenlandsche kinderen geïnstalleerd.
Dit Pers-comité bestaat uit; mevrouw W.
BlombergZeeman, voorzitster; mevr, M. E.
Landde Vries, secretaresse (Wagenweg 40)
en de heeren Ph. A. Mees, R. W. P. Peereboom,
L. J. J. M. Speet, IJ. G. van der.Veen, J. A. van
den Eynde.
Ieder die vragen wenscht te stellen over het
Kinder-comité of iets wenscht mede te deelen
in de pers, roepe hiertoe de bemiddeling in
van de secretaresse. Het publiek zal op de
hoogte worden gehouden van de werkzaam
heden der verschillende commissies.
Eveneens werd door den voorzitter het Huis-
vestings-comité geïnstalleerd. Mevrouw H.
Vening Meineszvan Hall was zoo welwillend
het voorzitterschap op zich te nemen, mej. B
Harmens werd vice-voorzitster, terwijl de heer
W, M. van Hengelaar (H. de Vriesplein 4,
Heemstede) het secretariaat op zich zal nemen.
De verdere leden zijn; mevr. E. J. Bolkesteïn
Jongens, mevr. A. Gunningvan Eibergen
Santhagens, mevr. E. Kessler—Stoop, mevr. I.
van LeggerloMoorman, mevr. A. Levenbach
Goudeket, mevr. A. van der Masch Spakler
Cnoop Koopmans, mevr. H. Savry, mej. C.
Spoor, mevr. A. Tietz, mevr. G. Vissering
Krayenhoff van de Leur, mevr. E. Dasberg
de Vries en de heeren A. Aukes, H. H. Groe-
nendaal, H. H. Holthuis.
In den loop van den middag kwam een af
vaardiging van het Departement van Binnen-
landsche Zaken de in Haarlem beschikbare
huizen, waar zoo noodig onderdak voor de
vluchtelingetjes gevonden zal kunnen worden,
inspecteeren. Met spanning wordt nu de be
slissing uit den Haag afgewacht.
Daar de Regeering echter bezig is een an
dere regeling te treffen dan de tot nu toe ge
volgde, zal het Huisvestings-comité nog ge
duld moeten oefenen voor met de inrichting
van de huizen begonnen kan worden.
Het Kindercomité zal het zeer op prijs stel
len. van daartoe bevoegden raadgevingen te
ontvangen omtrent inrichting en exploitatie.
Dagelijks zal er voor de Haarlemsche jeugd
in den winkel in die Groote Houtstraat No. 47
een tombola aanwezig zijn, waar de aardigste
verrassingen elk kinderhart sneller zullen doen
kloppen.
Der raditic getrouw hadden de verkeersagenten te Rome ook dit jaar tal van
Nieuwjaarsgeschenken van de automobilisten in ontvangst te nemen. Aan een
der agenten w orden de cadeaux voor hem en zijn collega's overhandigd.
