CONTRABANDE
De Deensche zwemsters R. Hveger (rechts) en I. Sörensen (links), die Maandag
avond als gasten der Zwem- en Poloclub .De Waterratten" deelnamen aan de
wedstrijden in het Sportfondsenbad te Haarlem, tijdens de huldiging, waarin ook
haar trainster, mevr. Paul Petersen (midden) deelde
Op zijn grooten inspectie-tocht bracht de Fransche generalissimus Gamelin (rechts) Voor den bouw van het electrisch gemaal voor den Noord Oost polder zijn de eerste werkzaamheden
ook eer, bezoek aar, Marseille, waar hjj met verschillende autoriteiten een con- begonnen. De boringen voor de fundeering zijn in vollen gang
De gebeurtenissen in Tsjecho Slowakije.
De hoofdingang van het Hlinka-partij-
gebouw te Bratislawa was aanvankelijk
door de Tsjechen bezet, doch werd
later door de Hlinka-garde heroverd
De nieuwe Oranjebrug te Schiedam is Maandag officieel voor het verkeer opengesteld door
den commissaris der Koningin in Zuid Holland, jhr. mr. dr. H. A. van Karnebeek
Charme op het folkloristisch
provincie-feest, dat te Parijs
werd gehouden en opge
luisterd werd door het be
zoek van president Lebrun
De brand in het warenhuis
Galeries Modernes aan de
Lange Viestraat te Utrecht
richtte Maandag groote ver
woesting aan. Een overzicht
tijdens het blusschingswerk
Waar nieuw land gewonnen wordt, Het stroo
wordt te Lemmer gebonden voor de dijken, die
den Noord Oost polder, welke in wording is,
zullen sterken
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
7)
Toen tante Drusilla haar plaats achter den
jrooien vleugel had ingenomen, dacht Hector
jat. of zijn ooren. óf zijn oogen hem moesten
jedriegen. Het scheen bijna onmogelijk, dat
ieze diepe sonore klanken werden voortge-
Dracht door die tengere oude dame met haar
rozige wangen, scherpe vogeloogen en sneeuw
wit 'haar. Toen de laatste klank wegstierf, was
Hector te verbaasd om dadelijk zijn bijval te
betuigen.
Lady Madge lachte om zijn verwarring.
Doe maar niet, uw best, om beleefd te zijn,
fluisterde ze. Tante Drusilla zal u toch niet
hooren. Ze is „weg" voor minstens een uur,
ze zal doorgaan met zingen en hoe minder
we haar storen, hoe liever ze het heeft. Laten
we in de serre gaan, dan kunt u me verder
vertellen over Helen.
Maar Helen Yeldman had geen heel groote
plaats in hun conversatie, die gevoerd werd
tusschen palmen en orchideeën. Madge St
Aldhem begon met te praten over Doggie's
redding en toen spraken ze over Hector's va-
cantie en ze vroeg hem allerlei dingen over
zijn werk. Hij werd zich na eenigen tijd be
wust, dat hij werd uitgehoord en hij zou er
schatten voor hebben willen geven om er
zeker van te zijn, dat het belangstelling in
zijn persoon was, die het mooie meisje tot
haar vragen inspireerde. Maar op zijn beurt
vroe^ hij haar over haar leven, of de eenzaam
heid van Purbeek Abby haar niet te zwaar
drukte, of de wereld daarbuiten haar niet
^antrok en of ze niet verlangde naar den tijd,
dat politieke verplichtingen haar vader weer
naar Londen zouden roepen.
Ze antwoordde hem, dat haar vader alles
voor haar was en ze zou zich volkomen geluk
kig gevoelen, zoolang ze hem zou kun
nen helpen door bij hem te zijn.
Maar toch moet het hier eentonig voor
u zijn, waagde Hector te zeggen.
Integendeel, het is erg interessant hier
in de romantische omgeving van deze wilde
kust. En toen. alsof ze bang was dat ze te veel
had gezegd, voegde ze er aan toe: Interes
sant natuurlijk, voor zoover je daar in deze
stille omgeving van kunt spreken.
Er was in haar blijkbare vrees om misschien
iets te veel te zeggen, iets dat Hector's arg
waan opwekte. Ofschoon hij meer en meer
onder de betoovering kwam van haar schoon
heid, was hij toch nog niet zoo verblind door
dit snelgroeiende gevoel dat zijn instinct als
journalist geheel verdwenen was. En dit in
stinct verzekerde hem. dat er iets interessan-
ters was dan hij vermoedde èn mocht vermoe
den. Wat was het geheim, dat voor hem ver
borgen moest blijven?
Ballast of lading?
Een uur later, toen tante Drusilla weer tot
de werkelijkheid was teruggekeerd, nam Hec
tor afscheid van de beide dames en begon
de wandeling terug naar de vallei. Hij voelde
zich vreemd opgewonden. Den eersten keer in
zijn leven was hij zich bewust geworden van
de macht van een vrouwestem, van de ont
roering bij de aanraking van een vrouwen
hand. en tegelijk was zijn detective-instinct
vreemd wakker geschud. Hij voelde een vraag
in zich opkomen, waarvoor hij tevoren nog
nooit was gesteld.
Zou liefde hem verhinderen zijn plicht
te doen? vroeg hij zich af. Hij had geen enkele
aanwijzing aangaande den aard van het ge
heim. hij wist alleen maar. dat hij een sterk
voorgevoel had van een komende ontdekking
en dat dit gevoel hem nog nooit had be-
rogen
Terwij: hij voortliep paste hij ai de kleinig
heden in elkaar, die zijn speurzin hadden
wakker geroepen.
Eerst liet hij zijn mede-huurder, Smyle
Mapleton, buiten zijn combinaties, maar later
dacht hij aan Lady Madge's antipathie en
aan miss Campions verlangen om te weten,
hoe hij over zijn huisgenoot dacht. Ook de
herinnering aan het lijk, dat hij gevonden
had. drong zich meer en meer naar boven,
ofschoon hij geen flauwe notie had, hoe dit
met de andere dingen, die zijn aandacht had
den getrokken, in verband kon staan.
Maar zelfs zonder deze twee gegevens
bleef er nog genoeg over om zijn argwaan te
rechtvaardigen. Ten eerste het gemak waar
mee de paarden hun schijnbaar geweldige la
ding tegen den heuvel hadden op getrokken.
Dan het bord met „Verboden Toegang" bij
den ingang van de groeve.
Voorts waren er dan nog het heftige optre
den van John Budge naar aanleiding van het
onschuldige smokkelaarsliedje en Martha's
schrik, toen ze hoox-de dat hij gaarne de steen
groeven zou willen bezichtigen, gevolgd door
haar verzekering, dat dit hem niet gelukken
zou. En de lijst was nog lang niet ten einde.
Wat hem misschien het meest had verwonderd,
was de aankomst van een diep geladen boot
die oppervlakkig beschouwd geen enkele an
dere bedoeling kon hebben dan een lading
marmer in te nemen. Waarom was deze boot
zoo zwaar geladen met ballast?
Zijn argwaan was versterkt door Lord Pur-
beck's kwalijk verborgen misnoegen. oVer het
feit dat Hector journalist was, een misnoegen,
dat nog grooter was geworden, toen hij had
gehoord dat Hector belast zou worden met
een onderzoek naar de dranksmokkelarij. En
zelfs het gesprek over de marmerindustrie
was niet van harte gegaan.
Als het niet zoo'n krankzinnig idee was,
zou men haast gaan vermoeden dat zijn lord
schap, uit wraak dat het Parlement zijn
politieke inzichten niet deelde, smokkelaar in
het groot was geworden besloot Hector zijn
overpeinzing.
Het b'oote .eeds. gaf hem een
geweldig' vat moest er van zijn
liefde voor Lady Madge terechtkomen, als hij
bestemd zou zijn om den sluier op te lichten,
die over de kwade praktijken van haar vader
gespreid lag? Maar neen, dacht hij bij zichzelf,
de gedachte alleen was absurd! Er was één
mogelijkheid om van zijn argwaan af te
komen en dit was om dadelijk naar de vracht
boot te gaan kijken, die den vorigen dag was
aangekomen. Ais de boot ballast in had, of
misschien machines voor de steengroeve, dan
zou hij zichzelf kunnen uitlachen om zijn
krankzinnige achterdocht. Alleen als het
mocht blijken, dat de boot belastbare goede
ren als wijn of sterke drank of tabak zou los
sen, zou hij het moeilijke vraagstuk van plicht
en liefde onder de oogen hebben te zien.
Daar de deur van Martha Calloway's huisje
's nachts nooit werd gesloten, kon hij in zijn
kamer komen zonder iemand te wekken. Het
was half twaalf. Alles was doodstil in het
huis. Martha en haar dochter zouden zeker in
diepe rust zijn. Mr. Mapleton's kamerdeur
stond open en alles was donker binnen. Martha
had de lamp in Hector's kamer laten bran
den en daar hij een paar laarzen en een oud
pak in de kast van zijn zitkamer had, hoefde
hij niet naar boven. Nadat hij zich verkleed
had, sloop hij naar buiten. Zijn lamp had hij
uitgeblazen, voor het geval dat mr. Mapleton
nog niet naar bed was gegaan en minder ge-
wenschte belangstelling zou toonen voor wat
hij deed,
Hij sloop een zijweg in naar de baai, waar
hij dien eersten avond zulk een gruwelijke
vondst had gedaan. Toen hij aan het strand
kwam, wist hij, dat hij groote kans had om
iets meer omtrent de zaak te weten te komen.
De omtrekken van de 'ooot voor de pier waren
zichtbaar in het licht van de sterren en of
schoon er geen lichten aan boord waren, ver
rieden enkele geluiden en nu en dan een ge
dempte stem. dat men aan het lossen was.
Toen hij zijn oogen naar de pier richtte, werd
zijn vermoeden bevestigd.
Vier spookachtige gedaanten duwden een
lorrie langs de rails tot aan het uiteinde van
de rots, waarin dertig voet hooger de opening
naar een groeve gaapte.
Plotseling zag Hector iets, dat hem haastig
een paar stappen terug deed gaan. Geen vijf
meter weg, met den rug naar hem toe en
half verborgen door eèn tamariskboschje,
stonden twee mannen. Hun tegenwoordigheid
daar vernieuwde zijn vrees, dat er iets niet in
orde was met de marmergroeven.
De plaats, waar de beide mannen stonden,
was uitnemend gekozen met het oog op moge
lijk onraad tijdens het lossen van de geheim
zinnige lading. De andere zijde van de pier
was onbereikbaar van de landzijde af de kust
was er te smal en eindigde in een vierhonderd
meter hooge vooruitspringende rots. De
eenige manier, om te zien wat er op de pier
gebeurde, was langs de vallei naar de kust te
loopen, zooals Hector had gedaan. En om
heelemaal goed te zien, wat er gebeurde, zou
men het tamariskbosch voorbij moeten!
Plotseling hoorde Hector een van de man
nen zeggenIk geloof, dat we nu alles goed
hebben afgesproken. Zorg, dat de boot van
nacht nog gelost wordt en ballast inkrijgt en
morgenvroeg naar Bordeaux weer vertrekt.
Ik wil jullie alleen nog waarschuwen voor dien
jongeman van de „Daily Lynx", die zijn va-
cantie in het huisje van Martha Calloway
doorbrengt. Hij ontmoette Lady Madge van
morgen en omdat zijn zuster met haar op
school is geweest, vroeg ik hem te dineeren.
Er ontgaat hém weinig, hij schijnt al aan het
broeden te zijn over enkele dingen.
In het ergste geval zouden we hem een
plaatsje in de zee kunnen geven, mompelde
de opzichter dreigend.
Zoover zou ik het liever niet zien komen,
lachte de graaf, maar met het oog op onze
eigen veiligheid kunnen we niet al te zacht
zinnig tegen hem zijn en het ergste is, dat ik
er dezen keer mijn trouwe bondgenoote, Lady
Madge niet in kan betrekken. Hij redde het
leven van haar hond vanmorgen en je weet
wat dat wil zeggen! Van in zee gooien gespro
ken. heeft iemand verder nog iets van Cas-
sidy's familie gehoord, naar aanleiding van
(Woidt vcicolgd).
