jói&lclcC'to (focd&f
OIDSMOBILE
Hlette öveeteeffen
Verwacht U!
M
AFGESTEMDE VEERING,
Dat is het juiste woord
Zijn inderdaad niet te overtreffen!
Maison des Dames spant de kroon
Q Maison des Dames van B. PRIJS
IS NIET TE OVERTREFFEN
f 1.50
Maison desDames
ZATERDAG 2." MAART 1939
HAARLEM'S DAGBLAD
19
's Levens lente.
van
JOHANNES KROP
an!"
De groote, slanke dame in het korte
bont jasje wordt bleek. Zij legt de
hand op haar hart en kijkt verward
I naar den grooten boerenman, terwijl het
I .kleine treintje puffend en stoomend het
stationnetje verlaat. Jan komt naderbij, groot
met zijn breede hand en neemt langzaam het
koffertje uit haar behandschoende rechter
hand. „Goed, dat je komt, Stine"snel
verbetert hij „Christine!
Aan den weg staat het kleine rijtuigje met
de opgeslagen kap. De schimmel keert zijn
kop naar de beide menschen, kijkt hen ver
baasd aan. en snuift door de neusgaten
Chiistine aait en kriebelt hem in zijn hals.
„Oude Hans leef je nog". Dan schommelt
de oude wagen door de mooie berkenlaan. De
velden worden al groen, de viooljes beginnen
aan den slootkant te ontluiken, op een veldje
staan aardige sleutelbloemen en er middenin
pronkt de eerste ooievaar.
„Staat het nest nog op het dak?" Jan knikt.
Hij stopt zijn korte pijpje, steeds met het-
I zelfde, ernstige gezicht. „Verleden jaar heb-
j ben wij er nieuw strco opgelegd kort nadat
je vader overleed".
Christine klemt de lippen op elkaar. Vader
I ja. hij had haar nooit vergeven. Zij was
I ook niet bij zijn begrafenis geweest. En als
ze eerlijk was. zij had toen eigenlijk ook niet
gekund. Professor Karsten werkte toen net
aan zijn groote schilderij en zij was zijn
model. Maar vandaag was zij gekomen voor
moeder
„Ik dank je wel Jan, dat je me geschreven
hebt", zegt ze na een tijdje. „Het was alleen
jammer, dat het bericht van moeder's ziekte
veertien dagen te laat kwam ik was name
lijk op reis"
Ze spreekt plotseling heel zachtjes, kijkt
Jan schuin van onder haar hoedje aan en
trekt verlegen aan haar handschoen. „Ja, met
meneer Bornek
„Bornek?" Jan fronst zijn voorhoofd. Zij
merkt het en krijgt het gevoel of hij gering
schattend over haar denkt. Ralph Bornek!
Niet de schilder Rolof. dien ik twee jaar ge
leden kende!" verklaarde ze haastig. „Dat
was een vreeselijke teleurstelling". Jan kijkt
recht voor zich uit. „Raiph is een groot kun-
I stenaar evenals Karsten", gaat Christine
voort. Hij is een man van de wereld. Wij
gaan ons met Paschen verloven. Dadelijk
na de feestdagen ga ik weer terug!"
De schimmel flappert met zijn ooren. het
oude rijtuigje knarst door het zand en warm
speelt de zon door de neerhangende denne-
takken. Wat doet iemand het gezicht van zijn
geboortegrond goed. Maar Christine's hart
klopt angstig en zij heeft het gevoel, of haar
iets beklemt „Nu zou ik toch wel eens willen
«ien hoe het met moeder gaat".
Jan trekt ruw aan de teugels, zoodat de
wagen knarsend stilstaat en klopt zijn pijp
uit. ..Met je moeder gaat het goed zij ligt
daar naast je vader Christine!" Het paard
dat de ooren even gespitst heeft, laat de kon
treurig zakken. In de zware stilte klinkt dan
op eens het luiden van de klokken.
Jan keert zich half naar Christine, die
kaarsrecht zitten blijft, bleek, met gesloten
oogen en bevende handen. Voor de eerste
maal kijkt hii haar recht in 't gezicht. Rustig
vraagt hij: „Zullen we omkeeren. Stine?" Dan
barst ze opeens in tranen uit en snikt: „Naar
huis. vlug, naar huis"
En thuis is alles weer net als twee jaar
geleden. De donkere deel met de oogstkrans
de houten bank in de heldere keuken en de
prachtig wit geschuurde tafel Zij gaat in de
kamer van haar ouders. Jan blijft achter haar
staan en zet het koffertje op de stoel naast
de deur. „Het erf is schoon", zegt hij, „de
velden zijn bebouwd. Teen je vader stierf,
heeft je moeder mij gehaald. En sinds Witte
Donderdag zit ik hier nu alleen met de oude
Marieke en Jens, den knecht. Wanneer je
wilt, zal ik nu gaan!". „Blijf alsjeblieft". Haar
blik valt op de oude kist naast het bed. Er ligt
een japon zorgvuldig op uitgespreid.
„Wat moet die japon daar?"
„Die moet je aantrekken!" Jan spreekt
moeilijk en langzaam. „Wanneer je naar het
graf gaat. Het was haar laatste wensch!''
„Haar laatste wensch In Christine's
hart weerklinkt een stem als een ontwakende
groei. Het is haar alsof er 'n poort open gaat
en als gedwongen grijpen haar handen naar
het bontjasje. De eerste schaal breekt, denkt
Jan. die het jasje over de steel hangt. Wan
neer hij weer opkijkt, staat Christine bij de
kist en strijkt iiefkoozend over de japon. Wan
neer hij haar hoort snikken, gaat hij weg en
sluit zachtjes de deur. Op de deel komt hij
Marieke tegen, die hem met vragende oogen
aankijkt. Hij zegt haar. dat zij Stine vc.or-
loopig maar alleen moet laten. Hij zelf gaat
naar buiten naar de akkers.
Wanneer de zon ondergaat, ziet Christine
hem van uit haar raam aankomen Zij ziet
zijn mannelijke manier van loopen. bloots
hoofds, in een kort boeren buis. grove laar
zen.... Plotseling ziet ze naast hem een ge
stalte verschijnen in een lichte jas, Ralph
Bornek!Christine krimpt in elkaar, dan
strijkt ze met de hand over de oogen en
kijkt dan ontzet over de wijde velden. Daar
loopt Jan. Verder niemand. De zon daalt lang
zaam op het landschap ner. De akkers glan
zen als 'goud. Langzaam loopt de jonge boer.
Als heer en meester betreedt hij zijn ter
rein.
Op de geschuurde tafel in de keuken staat
het dampende eten gereed. Marieke wacht
met Jens, den knecht. Jan komt naast hen
staan en alle drie vouwen de handen, stil en
zwijgend Dan treedt Christine met gelukkige
oogen binnen. Heel eenvoudig gekleed, in rok
en blouse. Oude Marieke ziet dadelijk, dat
het afkomstig is uit de oude kist. Dan zegt
Christine het gebed zooals vroeger. De
maaltijd smaakt hen alle vier goed.
Eindelijk staat Christine op. „Jan ik
moet met je spreken". Samen gaan ze de
trap op. naar de kamer van de boerin. Op de
stoel naast de deur ligt een pak
„Ik heb alles ingepakt, het bontjasje. mijn
jurk. mijn schoenen en zijden kousen alles
gaat terug naar de stad".
Jan staart haar onbegrijpelijk aan. einde
lijk bewegen zijn lippen.
„Waarom?" Zij hoort zijn vraag niet eens.
maar geeft hem een brief. „Hier, lees. wat ik
aan Bornek geschreven heb". Jan pakt aar
zelend het papier
„Wat gaat mij dat aan?"
..Lees dan toch!" Langzaam gaat hij naar
het venster, waardoor de schemering al naar
binnen komt, buigt zich over de regels, on
gaarne. Hij leest, dat zij. Christine, den hee>-
Bornek voor altijd vaarwel zegt. Zoo ver leest
hij, dan geeft hij haar de brief terug. „Daav
kan ik niet veel over zeggen
Zwijgend wandelen ze samen door het
dorp. Door alle vensters schijnt licht. Ze
komen veel jongens en meispes tegen, die
neuriënd een liedje zingen. Heel st.il en stijf
loopt Jan naast Christine. Zou hij zich scha
men met mij. denkt zij. Voor het huis grijpt
hij haar hand „Goede nacht dan maar". Ver
schrikt kijkt zij hem aan.
„Wat. laat je me alleen?" Hij ontwijkt
haar blik.
„Ik slaap thuis! Wanneer je weer in de stad
bent
Ze pakt hem bij den arm. „Niet meer weg.
Ik blijf hier, Jan. Hoor je het goed?"
Het is. alsof alles in de natuur luistert.
Jan verroert zich niet. Heel in de verte
weerklinkt 't gezang van de jongens en meis
jes. die nog wat in den heerlijken voorjaars
avond wandelen. Om de hoofdpn van Jan en
Christine waait de koele avondwind als een
zachte sluier.
Twee handen zoeken elkaar en grijpen el
kaar vast. „Stine morgen vroeg zal ik je
de heele boerderij laten zien!"
Dan stapt hij weg. De duisternis neemt hem
op. Met luid kloppend hart ziet Christine hem
weggaan, luistert tot zijn voetstappen weg
gestorven zijn
Op de oude kist ligt nog steeds de mooie
japon. Het is het eerste, wat zij ziet, wanneer
ze het licht aansteekt. Ze zet de mooie kap
op en houdt de japon voor zich. Zachtjes
neuriënd kijkt ze in den spiegel. Weer klinkt
die stem in haar, heel duidelijk en heel nabij.
Diep en gerust slaapt ze in het bed van
moeder. Zij droomt, dat Jan den volgenden
morgen naar haar toekomt, op den eersten
Paaschmorgen. in zijn mooie Zondagsche
kleeren en dat zij hem in de dracht van het
dorp tegemoet gaat. Hij laat haar dan de
boerderij zien. trotsch maar bescheiden. Dan
luiden de Paaschklokken en zij beiden gaan
samen ter kerke; hij en zij.
Voor het graf van Moeder pakt hij haar
hand en hij laat haar niet meer los. ook niet
als zij den drempel van de kerk betreden en
het Paaschkoraal weerklinkt
Midden in den nacht schrikt Christine
plotseling wakker. Sprak daar niet iemand?
Wordt daar niet gefluisterdWat klopt
haar hart! Hemel, weer die stem, heel duide
lijk, heel helder
En ze luistert en luistert, het is zoo mooi,
het is, alsof er langzaam een zegenende hand
over haar uitgestrekt wordt.
En dan droomt Christine haar mooie droom
verder
M. V.
AARTSCHE ONEEUW
Maart roert zijn staart! zegt een oud spreek
woord, waarmee men bedoelt, dat op vroege
lentedagen heel weinig valt te vertrouwen, om
dat de laatste dagen van deze maand en ook de
eerste Aprildagen vaak nog bitter koud winter
weer over ons land kunnen brengen. Reeds uit-
geloopen bladknoppen, de eerste stengels van
voorjaarsbloeiers, al die vroegelingen, welke
reeds door de Maartsche zonnestralen tot nieuw
leven werden gewekt, loopen kans om weer dood
te vriezen. Alleen de sneeuwklokjes en enkele
bolgewassen kunnen vorst en sneeuw verdra
gen; ook de met witte bloesem beladen slee
doornstruiken laten de sneeuwbuien door hun
nog blad,erlooze takken heendwarrelen. Eerst
als het gras wat te groenen begint, zien we ge
lijktijdig bloeiende madelieven, speenkruidjes.
anemonen en geurige viooltjes verschijnen. Ge
lukkig bezitten de planten het vermogen om bij
erge koude den groei er in te houden; de knop
pen zitten vorstvrij verpakt en veel vroeg
bloeiende katjesdragers toonen eerst bladeren
na den bloei.
Maart is de lentemaand, doch eei'st in April
zien we de weiden frisCh groenen. Als dan de
zon schijnt en het regent, 'zeggen de Holland-
sche boeren, dat het gras en kievietseieren re
gent. Maar de kievitten zijn reeds veel vroeger
boven de weiden verschenen en het eerst gevon
den kievitsei van het jaar kan men in de laatste
Maartdagen verwachten. Toch is een broedende
kievit in een besneeuwde weide bij guur voor
jaarsweer wel te beklagen. Voedsel immers is
toch nog moeilijk te vinden voor die vogels en
hun eieren laten ze niet graag in den steek
Soms blijven de kievitten volharden: hun
lichaamswarmte doet de sneeuw in de nestholte
smelten en de vogels trachten de eieren warm te
houden. Menig broedsel gaat echter onder de
lentesneeuw verloren.
Ook de roeken betrekken hun kolonienesten
al in Januari en in Maart zijn er al heel wat
broedende roeken. Ook voor deze vogels is een
strenge nawinter een geduchte tegenvaller.
Hazen leven in het open veld. Al vroeg in het
voorjaar hebben zij hun leger in lang gras of
struikgewas, waar bij sneeuw cn vriezend
weder de jonge haasjes koude lijden. Heel wat
van de jonge dieren sterven door de vochtigheid
van de eerste lente. Slechts voor de roofvogels
en de jagende viervoeters is de Maartsche
sneeuw een buitenkansje.
Andere vroegelingen zijn de jonge lammeren,
die in Maart en in April onze weiden bevolken
Wel worden ze door de moederschapen omringd
en ook zorgt de boer zoo noodig voor beschut
ting. Maar och! De Oostenwind kan zoo nijpend
koud blazen over de vlakke weiden.
Velen hebben met de pasgeboren lammetjes
op een kouden voorjaarsdag, als de weiden nog
zoo dor zijn, de bladerlooze struiken niet de
minste bescherming geven en de scherpe wind
onze oogen tranen doet, medelijden. Zij gunnen
die aardige diertjes veel liever een welkom op
de wereld van een warme koesterende lentezon,
dan ze zoo stakkerig te zien kleumen en rillen,
al plaatst de ooi zich ook als een windschut voor
hen en al drukken ze zich nog zoo dicht tegen
moeders warme wolvacht aan.
Maar ze harden toch al heel gauw en blijken
binnen enkele dagen al zoo vol gezonde levens
lust te zitten, dat ze ongeacht de Maartsche
sneeuwvlokken lustig in de weide dansen.
DE OPENBARING VAN HET JAAR!
OJIVAT
O VIERSCHROEFVEERIXG
g VIERVOI IUGE
STABILISATIE
O "KNEE-ACTION"
V«
VOORWl ELO PHAX GING
"Afgestemde Veering" is niet ander*
Mogelijk dan door de combinatie van
bovenstaande drie factoren. U vindt ze
alle drie vcreenigd in OLDSMOBILE.
Maak eens een proefrit
SPECIAL»»
DE LUXE"
Automobielbedrijf GEBR. H. F. KIMMAN N.V.
Wagenweg 8-10 Haarlem Telefoon 13850
EEN PRODUCT VAN GENERAL ROTORS
De Dames-Kapsalons van
Het meest volledig ingerichtvoor elke behandeling.Cezellig
keurig interieur! - Nieuwe moderne machines! Ervaren,
vakkundig personeel dat jarenlang in dienst is en
tenslotte ingericht voor eiken stand-voor elke beurs!
Indien Li nog niet tot onze clientèle behoort, bezoekt
U dan eens een keer één van onze zaken. Wij
bedienen honderden en honderden dames tot volle
tevredenheid. Waarom ook Uniet?- Heusch dames
De Permanent Wave van Maison
des Dames, IN VIER SOORTEN
Garantie Permanent
Zeer goed natuurlijk, niet in alle ge
vallen en ook niet indien men zeer hooge
eischen stelt. Maar prima dat garan-
Chemo Natural Permanent. f 2.50
Uitmuntend geschikt voor Dames met
lastig haar, een uitkomst voor velen.
Cosmetische Permanentf 3.50
EEN SPECIALITEIT van MAISON DES
DAMES. En ten slotte
Wella Nolectra Permanent f 4.50
STROOMLOOS EENIG IN HAARLEM Neen
Dames alleen maar bij Maison des Dames!
WELLA NOLECTRA ZELDZAAM MOOI
Eigen atelier tot vervaardiging
van alle soorten haarwerken.
Bloemendaalscheweg 80
Bloemcndaal Telefoon 22880
Tempeliersstraat 60-62
Telefoon 12178
Zandvoortsche laan 180
Heemstede-Aerdenhout, Tel. 26205
Gen. Cronjéstraat 54
Telefoon 14726
Jeugd zoekt jeugd.
