RONDGANG j°°'
Langs de wanden...
Het Elgin-marmer
gereinigd.
ELD.*V ertellim
DONDERDAG 30 MAART 1939
HA A'RL" EM'S DAGBEAD
3
tentoonstelling
Wat
doet U
in Uw
vrijen
tijd
We vervolgen onzen rondgang door de ten
toonstelling ,,Wat doet U in Uw vrijen tijd?"
langs de werkstukken aan den wand. En dan
zij bij voorbaat er nog eens op gewezen dat
we deze werken niet uit kunstzinnig, doch
zuiver uit liefhebberij-oogpunt bezien
Liefhebberij is een uiting van menschelijk
streven, welke zich uit en in zichzelf recht
vaardigt, en dient niet beschouwd te worden
als een kunstvorm-onder-de-maat. Ook niet
als het om schilderijen en dergelijke gaat.
Liefhebberij is liefhebberij. En niet meer.
maar ook en vooral niet minder. Als we den
gebruikelijken weg langs de geëxposeerde wer
ken gaan, rechtsom dus, zien we 't eerst het
Hollandsche tafreeltje, dat de heer T. Groen
samenstelde door allemaal stukjes hout op
te plakken. De linker helft van het tafreel is
voor mijn gevoel het meest geslaagd; het
perspectief van het huisje is niet zuiver. Doch
hoe aardig is het bruggetje! En hoe geslaagd
zijn de boompjes. Intusschen vindt ge hier
een aardig voorbeeld hoe of mogelijkheden van
door de natuur gegeven materiaal toegepast
kunnen worden om de bedoelingen van den
mënsch vorm te geven. De wolkenwerking in
de lucht wordt allerleukst gesuggereerd door
de oorspronkelijke houtnerf. En ook de karre-
sporen op 't brugpad zijn op die wijze ver
wezenlijkt. Het tafreel „De haven van Urk" is
zeer stemmingsvol. De heer A. F. van Leuffen
heeft de figuren van de boeren en boerinne
tjes fijntjes weergegeven. En in de verte
breekt de zonneglans de somberheid der wol
ken. „De botter" van den heer W. Koch klieft
heerlijk door het zilte nat, zóó dat de golfjes
op de boeg ervan schuimend uiteen spatten.
Een frisch schilderij. Zoo zijn we genaderd
tot het werk, dat naar den aard de clou van
de expositie vormt, als het ware de kroon op
het nationale karakter van de tentoongestel
de werkstukken: het schilderij van H.M. de
Koningin. Het is een ambtenaar, de heer C.
Steffen, die het portret in vrije uren schil
derde, en hij heeft dat zeer verdienstelijk ge
daan. Het werk geniet dan ook veel belang
stelling van het publiek.
Het is prettig om te zien dat de bezoekers
niet alleen oog hebben voor de schepen en
molens en vliegmachines op de tafel, maar
ook voor alle werken aan den wand. Men blijft
voor elk ervan lang staan, en menigeen maakt
meer dan één „rondje" door de tentoonstelling.
De volgende twee schilderijen zijn weer van
den heer Koch. Het eene is een Hollandsch
landschap; groene boompjes buigen zich als
het ware onder den druk van de grijze wolken.
De weerspiegeling in het water geeft een vroo-
lijker beeld, door de dartelheid van het water.
Op den voorgrond is een boer aan het werk.
Jammer dat de hoop op den voorgrond niet
duidelijk, niet écht genoeg, uitkomt. Het an
dere werk „Vischkaar" is zeer bijzonder. Hier
in heeft de liefhebberij-schilder een fijne na
tuurstemming neergelegd.
De heer C. Dankelman legt zich in vrije
uren erop toe om werken van groote meesters
met contépotlood na te teekenen. Twee resul
taten hiervan dwingen respect af.
De heer A. Blansert maakte met pastel een
schip dat er zijn mag, en de heer A. J. van
Opzeeland bracht ook een schip, met verf en
penseelen, op het doek. Het geheel doet aar
dig en frisch aan. De serie van werken-aan-
den-wand wordt op waardige wijze afgesloten
door een klein maar fijn werk van den heer
A. P. de Graaff: een winterlandschapje met
een lieflijk-romantische stemming. De wit-
gedakte huisjes en de donzige sneeuw gaan
schuil onder het zacht-grijze wolkendek, dat
zich zoo vaak over ons vaderland beweegt.
Zoo zijn we dan aan het eind van onzen
rondgang gekomen, een rondgang, dien het
ziet er zeker naar uit deze week eenige dui
zenden in onze Tijdingzaal zullen maken.
Het is prettig .op die manier ons sti'even om
de liefhebberij de plaats te geven waarop zij
recht heeft, vrucht te zien dragen. Dit kan
een ieder verheugen. Temeer waar we bij de
gesprekken met menschen-die-hun-vrijen-tijd-
benutten (welke in de reportages werden
weergegeven) is gebleken dat de ware beoefe
naar der liefhebberij zich bewust is van zijn
eigen beperkingen, en zich in allen ootmoed
buigt voor den dienaar der Kunst. In dit besef
ligt zijn grootheid.
v. H.
SYNAGOGEDIENSTEN NED. ISRAEL.
GEMEENTE
Sabbath:
Vrijdagavonddienst te 6.15 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Middagdienst te 1 uur.
Avonddienst te 7.17 uur.
Werkdagen:
Zondag: Ochtenddienst te 7.30 uur. Middag
en Avonddienst te 6.15 uur.
Maandag: Ochtenddienst te 7 uur. Middag-
dienst te 12.30 uur.
Pesach:
Maandagavond te 7.05 uur
Ochtenddienst op beide dagen te 8 uur.
Middagdienst op beide dagen te 2 uur.
Avonddienst bij het invallen van Nacht.
Middendagen:
Ochtenddienst te t uur.
Bwoderdag, middagdienst te 1 uur.
Avonddienst bij het invallen van Nacht.
Talmoed Torah: Niet.
De diensten op Zondag en de Ochtenddienst op
Maandag worden verricht in het Gemeentege
bouw, Lange Wijngaardstraat 14.
Alle overige diensten vinden plaats ter Syna
goge, Lange Begijnestraat 11.
VOORTUINTJES WEDSTRIJD
De afd. Haarlem van de Kon. Ned. Maatschap
pij voor Tuinbouw- en Plantkunde organiseert
ook dit jaar een wedstrijd voor de fraaiste voor
tuintjes. Door een deskundige jury zal van el-
ken tuin een rapport worden opgemaakt. Voor
deelneming kan men zich opgeven bij den heer
C. H. Geevers. N. v. d. Laanstraat 18, Haarlem.
Eeuwfeest der Nederlandsche
Spoorwegen.
Het station te Haarlem wordt versierd.
Onder leiding van de hoofden der verschil-
lende Diensten is door het gezamenlijke Spoor
wegpersoneel te Haarlem, Haarlem Goederen
station, Overveen en Halfweg een Commissie
geinstalleerd onder voorzitterschap van den heer
L. C. v. Doorn, Stationschef van bovengenoemde
Stations en Halten, die zich tot doel zal stellen
middelen te beramen om bij gelegenheid van het
100 jarig bestaan der Nederlandsche Spoorwegen
het Station Haarlem op passende wijze te ver
sieren.
Daar op 20 September 1839 de eerste trein
reed van Amsterdam naar Haarlem, kan dit feit
niet onopgemerkt voorbijgaan en zal het perso
neel trachten met eigen middeleen de voor de
versiering benoodigde gelden bijeen te brengen.
Mocht dit niet ten volle slagen, dan beraamt
de Commissie het denkbeeld om hulp van an
deren dankbaar te aanvaarden, waartoe te zijner
tijd de noodige stappen gedaan zullen worden.
Als secretaris der Comimssie treedt op de
heer J. L. Pfundt, Onderstationschef alhier, ter
wijl als penningmeester fungeert de heer G. J,
L. Francot, Chef-Commies van het Station
Haarlem.
20-JARIG BESTAAN
De afd. Haarlem van den Ned. Bond van
Christelijke fabrieks- en transportarbeiders viert
Vrijdagavond 31 Maart haar 20-jarig bestaan in
het gebouw der H. J. M. V. Een hoofdbestuurder
zal een feestrede houden. Verder werkt het Ge
reformeerd mannenkoor mede.
Vrouwen Vredesgang.
Ditmaal zal de Vrouwen Vredesgang op 17
Mei te Rotterdam plaats hebben. Gehoopt wordt
dat ook deze, evenals vorige jaren, een groot-
sche, zwijgende demonstratie zal worden door
vrouwen van alle richtingen en gezindten tégen
den op het oogenblik in de wereld heerschenden
geest, die drijft naar vernietiging, inplaats naar
opbouw, gebaseerd op vrede en recht. Alle
vrouwen worden opgewekt om, door mede te
gaan, deze edele bedoeling te steunen. Ook, in
dien mogelijk, financieel, want zeer veel moet
worden gedaan voor de organisatie. Giften wor
den gaarne ingewacht op giro 350484 ten name
van den heer D. van Abs, Molijnstraat 42 te
Haarlem, onder het motto „Vrouwen Vredes
gang".
Het Plaatselijk Comité bestaat uit de dames:
A. M. PenningsGerritse, presidente; A. F. van
Wolzogen KührBorel, le secretaresse; N. N.
Schoor 1Wiersma, 2e secretaresse; mej. Cap-
pelle en H. van AbsMeyer, penningm.se
In het Plaatselijk Comité van aanbeveling te
Haarlem hebben de volgende dames zitting ge
nomen;
Mej. Dra. C. M. Burger, Haarlem; mevr. W.
BlombergZeeman, Haarlem; mevr. J. v. d.
Bergh van EysingaElias, Bloemendaal; mevr.
Chr. J. Cohen TervaertKoch, Overveen; mevr.
J, W. DeinumBuijs, Haarlem; mevr. N. Dyse-
rinckVan Gilse van der Pais. Aerdenhout;
mevr. A. D. FokkerKessler, Santpoort Sta
tion; mej. N. G. Faber, Arts, Haarlem; mevr. A.
M. HazevoetRenout, Arts, Haarlem; mevr. B.
LangeveldHebbenaar Haarlem; mevr. J. M.
LeendertzWaardenburg, Haarlem; mevr. M.
MaarschallKomin, Haarlem; mevr. A. E. v,
Marselis HartsinckSchuyt van Castricum,
Haarlem; mevr. A. M. NienhuysVersteegh,
Bloemendaal; mej. H. Pothoff, Haarlem; mevr.
H. Roland Holstvan der Schalk, Bloeinendaal;
mevr. J. RoordaHouwing, Haarlem; mevr, Mr.
E. A. J. ScheltemaConradi, Haarlem; mevr.
A. Sillevis SmittBlokhuis, Haarlem; mevr. M.
SlingenbergWessels, Haarlem; mevr. C. Snel
lenten Bosch, Bloemendaal; mevr. Th. Thiel—
Wehrbein, Haarlem; mevr. J. baronesse De Vos
van SteenwijkVan Royen, Haarlem: mevr. A.
de Vletter, Bloemendaal; mevr. M. Voorzanger,
Haarlem; mej. E. de Vries, adj. Leger des Heils,
Haarlem; mevr. Ir. M. WaardenburgLindeyer,
Haarlem; mevr. A. M. WeenerKnottenbelt,
Haarlem en mej, H. E. C. van der Werff,
Haarlem.
JUBILEUM A. LAN GEREIS.
Heden was de heer A. Langereis vijf-en-
twintig jaar werkzaam op de zetterij der
Opr. Haarl. Crt. Hij werd vanmorgen door
twee collega's per auto van zijn woning ge
haald en naar de af deeling zetterij gebracht.
Toen de machines tot stilstand waren ge
bracht sprak de heer C. C. van den Bergh hem
in tegenwoordigheid van het voltallig tech
nisch personeel op hartelijke wijze toe.
Dit ging vergezeld van een kampeerstel en
een mand met fruit. Vervolgens werd de jubi
laris in de directiekamer door den directeur
hoofdredacteur, den heer Ph. A. Mees, gecom
plimenteerd, waarbij hem een geschenk onder
enveloppe werd overhandigd. Het ver
dere gedeelte van den dag mocht de heer
Langereis in den huiselijken kring doorbren
gen.
Het Praagsche publiek wordt door middel van groote opschriften op de trams de
invoering van het rechts-houden medegedeeld.
Een te grondige beurt volgens
de Britsche deskundigen.
Onze Londensche correspondent schrijft
ons:
LORD ELGIN, een Engelsch diplomaat,
generaal en kunstliefhebber, die 98
jaar geleden gestorven is, heeft in de
eerste jaren van de vorige eeuw zoo
wat 50.000 besteed om zich in het bezit te
kunnen stellen van marmeren platen van het
Parthenon te Athene met haar klassiek beeld
houwwerk in diep relief. Men was in dien tijd
niet algemeen van de hooge kunstwaarde
van deze stukken overtuigd en velen betoog
den ook dat ze moesten blijven waar ze waren
en de Lord Elgin een vandaal was. Het laatste
kan in het midden gelaten worden. De kunst
waarde van de „Elgin Marbles" is inmiddels
zeer hoog gerezen. In verscheidene figuren
meent men de hand van Pheidias te herken
nen. Lord Elgin heeft ze in de jaren 1801-1803
naar Engeland overgebracht. En in 1816 wer
den ze voor de natie gekocht voor 30.000 en
in het Britsch Museum geplaatst. Ze zijn nog
al beschadigd. Maar dat is de Venus van Milo
ook. De artistieke zoowel als de historische
beteekenis verandert er weinig -nee.
De vermaarde kunstkooper en kunstminnaar
Lord Duveen heeft indertijd een bedrag van
80.000 beschikbaar gesteld om de Elgin Mar
bles een waardig tehuis in het Britsch Mu
seum te verschaffen. De zaal is juist gereed
gekomen en zal binnenkort plechtig worden
geopend. Het was een goede gelegenheid het
beeldhouwwerk een extra beurt te geven. Dat
is naar deskundig oordeel te grondig gedaan.
Het bestuur zelf van .het Britsch Museum is
er verlegen mee. De .figuren van de Grieksche
knapen "en maagden, soms te voet, soms te
paard, zien er kouder uit dan vroeger omdat
ze in de schoonmaak hun patina hebben ver
loren .Toen Pheidias of wie ook hun werk
klaar hadden en het in de friezen van het
Parthenon hadden geplaatst, was dat patina
er natuurlijk ook niet.
Patina is een lp,agje bescherming, dat de
tijd legt op die schoone dingen, waarvan hij
niet wil dat zijn tand ze bederft. Een propere
huisvrouw zou het misschien zoo'n mooien
naam niet geven, maar het eenvoudig vuil
noemen. Dat is waarschijnlijk ook het inzicht
geweest van de personen ,aan wie de reiniging
der stukken was opgedragen. Zij wilden hun
werk goed verrichten. Zij hebben het helaas
te goed gedaan en de figuren in onnatuurlijk,
kil wit gezet. Toen Pheidias nog leefde moet
dat wit goed hebben gestaan. Maar de figu
ren waren toen onafscheidelijk van een stuk
architectuur, dat opbloeide in de lichte, klare,
warme lucht van Hellas. Ze leefden onder
gansch andere omstandigheden dan thans in
dat grijze Britsch Museum, grijs van de grijze
Londensche lucht. Misschien is dat patina er
pas de laatste eeuw op gekomen, is het er op
gelegd door de Londensche natuur om het
beeldhouwwerk bij haar te doen aanpassen.
Wij hebben de Elgin Marbles in den nieuwen
toon nog niet gezien. Van vroeger herinne
ren wij ons wel dat het patina heel fijn van
tint was, goudgeel, hier heel licht, daar wat
donkerder. Het verleende zeker een lieflijke
warmte aan het marmer.
Het Elgin Marmer dateert van de vijfde
eeuw voor Christus. De Grieken hebben wat
zij noemen hun moreel recht op deze stukken
nooit prijsgegeven. Lord Elgin kreeg indertijd
verlof van de Turksche autoriteiten, Grieken
land was toen onder Turksche heerschappij,
de stukken in Engeland in veiligheid te
brengen en te bewaren.
Een kwart-eeuw met de E. S. M.
gereisd.
Hartelijke huldiging bij de halte
Tempeliersstraat.
De Haarlemsche tramdirectie weet haar
trouwe passagiers te waardeeren!
Wederom was de directeur der N.Z.H.T.M.,
ir. W. J. Burgersdijk, hedenmorgen in de ge
legenheid, één van de trouwe passagiers, die
vandaag al vijf-en-twintig jaar per E.S.M.
van Haarlem naar Amsterdam reist, te hul
digen. Dat is de heer H. Hesse, die eiken
morgen met de tram van 9.25 van de halte
Tempeliersstraat bij den Koninginneweg
naar de hoofdstad vertrekt.
De heer P. M. Gieske, chef van den uitvoe
renden dienst, haalde den .heer en mevrouw
Hesse vanmorgen per auto van hun woning
en bracht hen naar het haltegebouw aan de
Tempeliersstraat, omdat de heer Burgersdijk
niet het risico wilde loopen, dat de voorge
nomen huldiging wegens gebrek aan tijd niet
zou kunnen doorgaan.
In tegenwoordigheid van de heeren Gieske,
ir. B. Nugteren, chef van exploitatie, en Geers,
haltechef, sprak de directeur den jubileeren
den trampassagier, die van deze huldiging
geheel onkundig was gelaten, op een har
telijke wijze toe.
„Tot ons groot genoegen hebben wij ge
merkt, dat u nu al vijfentwintig jaar zulk een
trouwe klant van onze tram bent. Hier mag
derhalve van een soort huwelijk worden ge
sproken en dus bent u de bruidegom. Ik heb
wel eens gehoord, dat men tegenwoordig ge
makkelijker de tram, dan zijn vrouw trouw
blijft. Dat is gelukkig met u niet het geval;
u blijft het aan beide. Er zijn wel passagiers
die geruimen tijd met de tram reizen, maar
er dan om een of andere reden mee ophou
den. Toch keeren ze dan weer naar hun eer
ste liefde terug. U bent echter de tram ab
soluut een kwart eeuw trouw gebleven-, daar
dank ik u hartelijk voor. We hebben nooit
eerder van u gehoord; dus we hoorden van
u ook nooit woorden van misnoegen of genoe
gen. En dat vind ik eigenlijk wel prettig, want
een mensch is in den regel altijd gauwer ge
neigd tot klagen, dan tot prijzen. We hebben
dan ook gemeend, dezen dag voor u niet on
opgemerkt te moeten laten voorgaan en onze
blijdschap te moeten omzetten in het aan
bieden van een kleinigheid. Ik hoop, dat u
die even trouw zult blijven, als onze tram".
De heer Burgersdijk overhandigde den heer
Hesse als herinnering een fraaie portefeuille
met Inscriptie.
De heer Hesse dankte, ten zeerste ver
rast, voor deze vriendelijke attentie. Hij be
greep niet, wie dit op zichzelf onbelangrijke
feit aan de tramdirectie ter kennis had ge
bracht, maar hij gaf de verzekering, dat hij
altijd met veel genoegen met de tram ge
reisd had en hoopte dit nog lang te mogen
doen. Hij werd hierop door den heer Bur
gersdijk naar de Inmiddels gearriveerde tram
geleid, waar de heeren met een handdruk af
scheid van elkaar namen. Dit laatste kan
men op bijgaande afbeelding zien.
De q-i.veldige ontploffing in de Belgische wapenfabriek te Herstal
heeft een aantal slachtoffers geëischt, terwijl verscheidene zwaar
gewonden ir> levensgevaar verkeeren. De plaats van de catastrophe
WISSELKOERSEN AMSTERDAM.
Londen 8.8113/16
Berlijn 75.57>/2
Parijs 4.99
Brussel 31.70.
Zwitserland 42.33
New York 1.88 3-'8
OUDERAVOND JAN PZN. COENSCHOOL.
Dinsdag had in de gymnastiekzaal van de
Jan Pzn. Coenschool een druk bezochte Ouder
avond plaats.
De heer J. P. Strijbos hield een causerie over
„Onze Waddeneilanden', verlucht met licht
beelden en gevolgd door twee mooie films over
het vogelleven op deze eilanden.
Als lid van de Oudercommissie werd gekozen
mevrouw C. A. Romijn.
Na afloop was er gelegenheid tot het bezichti
gen van de op school vervaardigde handwer
ken.
Revolverterreur
door HAN GOOSSENS.
ER lag een opengevouwen krant op tafel'.
De man, die bij den burgerlijken
stand stond ingeschreven als Hendrik
Cornells de Haan, doch op wiens
visitekaartje gedrukt was „Court Philipp
Zondervan, particulier detective", liep met
afgemeten passen het vertrek op en neer. Toen
bleef hij plotseling stilstaan, kruiste de armen
voor de borst, stak de onderkin enkele centi
meters naar voren en sprak op mysterieuzen
toon deze gedenkwaardige woorden: „Court
Philpp, hier moet spoedig gehandeld wor-
Daarna zette hij zich aan de eiken tafel,
schoof met een nonchalante beweging alle
paperassen van zich af, nam de krant ter
hand en trok, terwijl een diepe rimpel zijn
voorhoofd groefde, met een dik rood potlood
een vierkant rond een berichtje, dat den vol
genden inhoud had:
Revolverheldin terroriseert
Zandwijk aan Zee.
„Het vriendelijke plaatsje Zandwijk aan Zee
wordt onveilig gemaakt door een brutale
avonturierster. Het is een slanke, blonde vrouw
met een zuidelijk accent en een kleine revol
ver („slechte stijl", mompelde de heer Zonder
van), die afgelegen villa's binnendringt om
alleenwonende heeren te berooven. Na haar
slachtoffers, die zij met het genoemde vuur
wapen in bedwang houdt, van hun geld en
andere kostbaarheden zooveel mogelijk te
hebben ontlast, pleegt zij hen in een kast op
te sluiten, teneinde tijd genoeg te winnen om
zich uit de voeten te maken
Zoover gekomen, staakte de particulier detec
tive het lezen. „Een gevaarlijk vrouwspersoon",
constateerde hij luid voor zich uit. „Neen....
hier mag inderdaad geen minuut verloren
worden."
Hetgeen toen volgde, geschiedde in record
tempo. Hij bereikte na drie zeer vlugge pas
sen het telefoontoestel, dat geheimzinnig en
toepasselijk in een der laden van het schrijf
bureau was verborgen. „Stuur mij oogenblik-
kelijk een taxi", commandeerde hij, toen het
gevraagde nummer antwoordde „Maar snel
alstublieft", voegde hij er aan toe. Hierna mon
sterde hij zichzelf in den spiegel. Zoo, met z'n
stijve boord en z'n gestreepte colbertje, kon
hij in geen geval aan het werk. „Het rare
shirt, de geruite das en mijn jas met vier
kante schouders", besloot hij
Het was een energieke meneer Zondervan,
die enkele minuten later over den drempel
van z'n huisdeur struikelde, toen hij in Osen-
darp-stijl den afstand tusschen de kantoor
kamer en de reeds wachtende taxi wilde af
leggen. „Het is niets, beste man, zorg jij maar,
dat we vlug in Zandwijk aan Zee komen",
hoorde de verbaasd kijkende chauffeur zich
toevoegen.
De rit naar Zandwijk behoorde tot de groote
momenten uit het leven van dezen voort
varenden speurder. De zingende motor deed
den glanzenden wagen met een 100 kilometer
vaartje over de wegen suizen. En het gaf den
heer Zondervan die'niet vergat bij iedere
bocht met een wijzende arm verandering van
richting aan te duiden een ongekend gevoel
van triomf, dat ergens op 'n hoek zijn vroegere
chef van de secretarie voor de voorbij jagende
auto van z'n fiets moest, stappen. Nu was het
de heer Zondervan, die z'n ex-collega (een
nauwgezet ambtenaar jegens zijn minderen)
een strengen blik toewierp.
En zoo verkeerde de man, die op dien ge-
denkwaardigen dag met dribbelpasjes van de
taxi naar een melksalon dribbelde, in het
aanvangsstadium van een overwinningsroes.
„Breng mij een zwarte koffie, een platte
grond van dit stadje, alsmede de plaatselijke
nieuwsbladen, meisjelief", verzocht hij de
dienster.
In afwachting van het bestelde liet detec
tive Zondervan "zijn blikken doordringend door
het vertrek gaan. Het was slechts een klein
melksalonnetje. Behalve zijn persoon en en
kele minder belangrijke gasten, bevatte het
op dit oogenblik slechts een ongeveer vijf en
twintigjarige vrouw en een klein meisje, dat
voortdurend met ondeugend glinsterende oogen
de omgeving bespiedde.
Zoo op het oog dus een vrij onschuldig ge
zelschap, maar detective Zondervan wilde zich
daardoor niet bij voorbaat laten misleiden.
„Een vrouwén zij is blond en slank",
mompelde hij zachtjes„Vertrouw nie
mand, verdenk iedereen", zoo luidt immers het
eerste der tien geboden van den succesvollen
particulieren detective!
En toen scheen er iets te gebeuren, dat zijn
voorzichtige vermoedens recht zou doen weder
varen. Want tusschen de moeder en het meisje
scheen iets heel bijzonders voor te vallen, Er
was een kleine strijd ontbrandhet kind
greep steeds naar moeder's tasch en de blonde
massa weerde de bewegingen van die kleine
handen af met een angstige gelaatsuitdruk
king.
„Verdacht, heel verdacht", concludeerde de
amateur-speurder. En zijn argwaan werd er
niet minder op, toen hij merkte, dat de moe
der haar angstige blikken verdeelde tusschen
het meisje, de tasch enzijn persoontje.
Met langzame, vooral niet opvallende bewe
gingen vouwde hij zijn krant dicht. Hij zou
eens langs dat tweetal wandelen...
En toen kreeg de geschiedenis een verwar
rende snelheid 1
De man, die Zandwijk aan Zee van de ter
reur eener revolverheldin wilde verlossen, was
bij het verdachte tafeltje gekomen. En....
staarde in de dofzwarte loop van een kleine
revolverVerstijfd van schrik zag hij, hoe
het kleine meisje, met een duivelsche glinste
ring in de oogen, het wapen op hem gericht
hield. Om hem heen vergleden de dingen In
wazige contouren,Dit is het einde", be
greep hij nog. Toen verloor hij het bewust
zijn
Op dit moment trad eindelijk de moeder in
actie. Met een snelle beweging trok zij het
meisje naar zich toe: „Ondeugend kind, heb
ik je niet verboden, dat nare ding op vreemde
menschen te richtengeef hier zeg ik
Te laat!
Een dun straaltje, dat vredig langs den slaap
van den particulieren detective naar beneden
droop, liet zien dat het schot uit het water
pistool raak geweest was.
Entoen de zwaar getroffen heer Zon
dervan, die nog heel wat water over het voor
hoofd had moeten ontvangen alvorens hij uit
zijn appelflauwte ontwaakt was, des anderen
daags zich als een zieke schooljongen mocht
koesteren in de zorgen van zijn liefdevolle
vrouw, ontving hij uit haar mond de schok
kende mededeeling, dat de oorzaak van al
deze narigheid: het alarmeerende kranten
berichtje, in werkelijkheid eenslordig ge
lezen bioscoopadvertentie wasI
De heer de Haan heeft nu nieuwe visite
kaartjes. Met zijn eigen naam erop.
(Auteursrecht voorbehouden
Nadruk verboden):.
