CONTRABANDE
Het 770-ton metende zeilschip .Research", dat ten dienste gesteld zal worden
van de Britsche admiraliteit, is deze week te Dartmouth te water gelaten. Met
dit schip zullen verschillende wetenschappelijke tochten ondernomen worden
Optimisten bezig bij het in gereedheid brengen der consumptietenten op het
Scheveningsche strand. Je kunt nooit weten met de Paaschdagen
Een overzicht in de groote zaal te Versailles Qe burgemeester van Kesteren, de heer Lodder, opende Donderdag de voorjaarsbijenmarkt»
tijdens de verkiezing van den nieuwen president
der Fransche republiek welke door de districtsafdeelmgen van den Nederlandschen Imkersbond werd gehouden
2. K. H. Prins Bernhard (x) bracht Donderdag een bezoek aan de militaire viieghaven te Schelling-
woude, waar hij o.m. de nieuwste aanwinst der Koninklijke Marine, een tweemotorig Fokker-torpedo
vliegtuig, bezichtigde
H.M. de Koningin bracht Don
derdag een bezoek aan de
tentoonstelling „De Hofstad-
bloem" op Houtrust te 's-Gra-
venhage. Tijdens de rondgang
over de expositie
Het bereiden van een .Crêpe Suzelte"
tijdens het examen der leerlingen van
de Amsterdamsche Vakschool voor het
Hotel-, Restaurant- en Cafébedrijf
De filmoperateurs hadden
druk werk te Versailles bij
de verkiezingen van den
nieuwen president der Fran
sche republiek
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
28)
Bob was een groote kater, met een prachtig
zwart vel en aanhalige manieren. Hij had van
af den eersten dag vriendschap gesloten met
Hector. Hij nestelde zich gaarne op de kussens
van de stoelen en was vooral eeii trouwe com
parant bij de maaltijden. Nadat Martha was
wegegaan. streek de kater zijn glanzend lijf
tegen Hector's beenen, in afwachting van de
schotel melk, dien hij iederen morgen kreeg.
Maar Hector was te diep in gedachten om op
den kater te letten en toen het Bob te lang
duurde, hief hij een jammerlijk gemiauw aan.
Hector vulde een schotel met melk, zette dezen
op den grond en begon aan zijn ontbijt.
Het plotselinge vertrek van Mapleton hield
zijn geest bezig, en toen hij een paar happen
gegeten had, legde hij mes en vork neer en
staarde afgetrokken naar buiten. Mapleton
had zijn vertrek naar Londen aan Martha
medegedeeld, nog voor de ochtendpost er was
geweest! Was hij, niettegenstaande zijn onbe
schaamde houding toch bang geworden? Was
hij naar Londen om Bessie te ontmoeten? Als
dat inderdaad zoo was, was het meisje zoo
goed als gevonden. Binnen een uur zou op de
Lynx een telegram zijn met het verzoek Map
leton te laten „schaduwen" van het oogenblik
af. dat hij uit den trein stapte.
Bob werd verwaarloosd dien morgen! Maar
het groote dier genoot van de melk en droeg
de vèrwaarloozing met gelatenheid, totdat een
langgerekt, smartelijk miauwen opeens Hec
tor's aandacht trok. Het dier lag op den rug,
4e pooten in de lucht. Een kreet van woede
onderdrukkend, want bliksemsnel drong het
tot hem door, wat dit te beteekenen had, bukte
Hector zich over het jammerende dier, maar
plotseling rolde Bob op een zijde en was dood!
Hij had slechts den hal ven schotel melk
leeggedronken en angstig keek Hector naar zijn
kop thee, waarin hij van dezelfde melk had
gedaan. In zijn verstrooidheid had hij gelukkig
vergeten ervan te drinken. Hij twijfelde geen
moment, of Mapleton had als reactie op hun
gesprek van den vorigen avond, vergif in de
melk gedaan. Daarvoor had hij gelegenheid
genoeg gehad, daar op den theepot en de ge
bakken eieren na, het ontbijt altijd gereed
stond voor zij beneden kwamen.
Waarschijnlijk had Mapleton het vergif in
de melk gedaan, terwijl Martha bezig was de
eieren te bakken. Deze poging tot moord was
natuurlijk ook een reden voor zijn haastig
vertrek naar Londen. Het was beter een eindje
uit de buurt te zijn, als het vergif zijn werk
deed. De kans. dat er vermoedens zouden
rijzen tegen iemand, die mijlen ver weg was,
was minder groot dan dat hij verdacht zou
worden als hij bleef. Misschien was het vergif
wel van dien aard. dat het in een menschelijk
lichaam geen verdachte verschijnselen teweg
bracht.
Na een oogenblik nadenken, was Hector
overtuigd dat deze aanslag op zijn leven een
ster wapen zou worden, als de zaak geheim
bleef. Het was vooralsnog van meer belang te
ontdekken, wat er met Bessie Collaway gebeurd
was en de poging tot afpersing te doen mis
lukken, dan deze laffe moordpoging te wreken.
Om te zorgen, dat het geheim bewaard
bleef en om lastige vragen te vermijden, was
het noodzakelijk den dood van den kater voor
Martha verborgen te doen blijven. Hij sloot
het dier in een kast in de kamer, nam toen
een leege flesch van het buffet, en gooide de
rest van de melk daarin over voor later on
derzoek. Toen wierp hij den inhoud van zijn
theekopje uit het raam en voltooide zijn on
derbroken maaltijd. Tien minuten later reed
hij op zijn motorfiets de Abbey voorbij naar
het postkantoor. Toen hij den lagen winkel
waarin dü officieel bureau gevestigd was en
waar altijd een geur hing van spek en kaar
sen, binnenkwam en naar 't loket stapte, klonk
hem plotseling uit het halfduister een diepe
basstem tegen en hij ontdekte juffrouw Cam
pion, die zooals ze vertelde, een telegram had
verzonden naar haar makelaar.
Ik speculeer in rubber, ging ze voort en
toen na een korte pauze: ik zou u graag
even willen spreken, mijnheer Yeldman. Maar
jiet is hier zoo stoffig, ik zal buiten op u
wachten, als het niet al te lang duurt. Ik
hoop dat u meer geluk hebt dan ik, het meisje
had bijna een uur noodig, om mijn telegram
te lezen!
Hector schreef vlug zijn code-telegrammen
en nadat hij ze door de juffrouw van het loket
had laten overlezen, voegde hij zich bij Tante
Drusilla, gerustgesteld door de gedachte, dat
Mapleton van het oogenblik. dat hij in Wa
terloo Station uit den trein stapte, op de hielen
zou worden gezeten.
Mapleton was daar net ook hier. begon
de oude dame met een por van haar parasol in
de richting van het postkantoor.
Verzond hij een telegram? vroeg Hector.
Neen, was haar onmiddellijk antwoord,
iets van veel meer belang. Hij kocht een groot
blik gemengde biscuits!
Hector glimlachte. Ofschoon hij te veel er
varing had om de wa&rde van de geringste
inlichting te onderschatten, vond hij deze op
het eerste gezicht belachelijk onbelangrijk.
Zoo? zei hij. En mag ik vragen, waar
om dit naar uw meening van zooveel be
lang is?
De oude dame, haar hoofd opzij, keek hem
scherp aan als een oude vogel.
Het was een gróót blik. de grootste die
ze verkoopen. een van zeven pond. zei ze,
wachtend tot hij eenig teeken van begrijpen
zou geven en blijkbaar verwonderd, dat ze
zoolang moest wachten.
En? vroeg Hector.
Hij kreeg een vaag vermoeden, waar ze naar
toe wilde, maar, vond het verstandieer haar
eerst verder te iaten praten
En, bootste ze hem na. Begrijpt u nóg
niets? Hij zei tegen juffrouw Prince, dat hij
naar Londen ging en terugkwam met den
trein van 8.30. Ze moest in geen geval de bis
cuits bij juffrouw Calloway laten bezorgen
maar ze ingepakt laten staan. Hij zou aan
het station een auto nemen, zoodat hij ze
zonder moeite zelf kan meenemen.
Heel vriendelijk van hem, ofschoon wel
gulzig ook, om zooveel biscuits voor jezelf te
koopen, glimlachte Hector.
Tante Drusilla gaf hem bijna een klap met
haar parasol. En zoo'n man noemen ze nu
knap! riep ze boos. Ziet u niet, dat dit blik
biscuits er op wijst, dat Mapleton bezig is een
geheimen voorraad in te slaan? En voor
zich alleen zou hij toch nooit zooveel ge
lijk koopen. Wat kan het anders beteekenen
dan dat hij de biscuits noodig heeft voor
iemand, voor wie hij geen eten durft te vragen
aan Martha? Mijnheer Yeldman. die man
houdt Bessie ergens opgesloten, tot hij zijn
doel heeft bereikt. Wat dit doel ook mag zijn
en hü houdt haar in het leven met wat hij
in het geheim naar haar schuilplaats kan
meesmokkelen.
Hector keek ernstig. Hij had direct begre
pen, waar ze heen wilde, maar toch kwam
haar de eer toe de zaak direct doorzien te
hebben. En met iets van bewondering in zijn
stem zei hij: Juffrouw Campion, ik heb
alle eerbied voor uw scherpzinnigheid. Ik ge
loof dat u ons een buitengewoon belangrijk
spoor hebt aangewezen en u hebt mij een
reis van dertig mijl op dat akelige ding be
spaard. Hij wees op zijn motorfiets, die tegen
den muur van het postkantoor stond. Ik
had alle .stations vóór Londen willen afrijden,
maar we kunnen nu dicht bü huis zoeken.
Maar waar? Behalve dit dorp. de Abby en
Martha's huisje is de kuststreek onbewoond,
mijlen in het rond. Waar kan hij haar in
's hemelsnaam verborgen houden?
Ja. dat kan ik ook niet zeggen. Juffrouw
Campion schudde haar grijze hoofd. Ik
ben Goddank niet in deze onherbergzame
streek opgegroeid en ben niet bekend met de
tuchtelooze omgeving hier. En ik zou hier
nooit een voet gezet hebben, als het niet ter
wille van Madge was geweest, die iemand
noodig heeft om haar te bemoederen. al wil
ze dat ook niet toegeven. Maar ik heb u een
wenk gegeven, jonge man. en het is aan u
daarvan het juiste gebruik te maken, daar
mijn zwager u de zaak in handen heeft ge
geven. Ik voor mij, eindigde ze, zou de politie
er maar bij halen!
Hector was het in zijn hart met haar eens,
maar hij zag in, dat dat onmogelijk was zon
der Lord Purbeck's geheim te verraden.
Laten we eerst afwachten, wat er ge
beurt met dat blik biscuits, zei hij na een
poosje. Dat kunt u aan mij overlaten. Maar
we zullen de zaak hee! voorzichtig moeten
aanpakken, want als ze hun bestemming niet
bereiken, zou zeker iemand wel eens honger
kunnen krijgen.
Hector stapte op zijn motorfiets en reed
weg in de richting van het station waar Map
leton 's avonds zou aankomen.
Leven of dood?
Nog lang nadat de deur achter haar geslo
ten was, was Bessie zoo verbijsterd, dat ze
zich er nog #een rekenschap van kon geven,
wat er precies gebeurd was.
Het eenlge wat tot haar doordrong was, dat
ze opgesloten zat ln een verlaten dee! van de
groeve, overgeleverd aan de genade van een
man, die maandenlang haar het leven zuur
had gemaakt, dien ze verfoeid had om zijn ge-
meenen blik en omtrent wiens bedoelingen ze
angstige voorgevoelens koesterde.
f Wordt vervólgd).
