CONTRABANDE
Een snapshot tijdens de grasbaanraces, welke onder groote |n Downingstreet te Londen heerschte geweldige belangstelling in verband met de speciale Aan (?en Nat'onalen Marsch rond Den Haag op Tweeden Paaschdag hebben
belangstelling in het Gem. Sportpark te Alkmaar zijn ge- l c i l i l- ij i... ve'e honderoen deelgenomen. Een snapshot bij het verireK van de Pier te
houden zitting van het tngelsche kabinet aangaande den politieken toestand Scheveningen
Om het voetbalkampioenschap <ui> Nederland. N.E.C behaalde een 3 2 overwinning in den
tegen Eindhoven in de .lichtstad" gespeelden wedstrijd. Moment uit deze match
D.W.S. won den
tegen Achilles te
Assen gespeelden
wedstrijd om het
voetbalkampioen
schap met 2 1.
Spelmoment voor
het doel der gast-
heeren
De landing der Itaiiaansche troepen te Durazzo, na oe aankomst der oorlogs- en troepentransport
schepen aan de kade der Albaneesche haven. (Telegrafisch overgebrachte foto)
Het grootste vliegkampschip van Engeland is op de Vickers
Armstrongwerf van stapel geloopen. Het gevaarte biedt
ruimte aan zeventig vliegtuigen.
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
30)
De herbergier slenterde naar binnen, slor
dig en met waterige oogen.
Zijn uiterlijk getuigde evenmin van wel
vaart als zijn étabissement.
Goeden morgen mijnheer Prebble, zei
Hector, ik zou graag uw auto willen hebben
voor den laatsten trein uit Londen vanavond,
die van 8.10.
't Spijt me mijnheer, was het antwoord,
de auto is een half uur geleden besproken
door een heer, die vanmorgen met den trein
is vertrokken.
Een heer met een lange hangsnor?
Precies mijnheer. Ik weet niet, hoe hij
heet. maar hij is ergens in huis dicht bij de
Duivelskloof. Een soort geleerde, geloof ik.
Hector deed een volgende poging.
Kijk eens hier. mijnheer Prebble. zei hij.
eigenlijk gezegd heb ik zelf geen auto noo-
dig, maar ik zou dien heer graag vanavond
chauffeeren. We hebben een kleine wedden
schap, of hij me herkent, ziet u. Als u mij
vanavond de auto laat besturen, dan zult u er
geen schade van hebben. Ik zou ook graag het
gebruik van een slaapkamertje hier hebben,
ongeveer een uur, voordat de trein aankomt.
Dan kan ik me hier vermommen, misschien
kunt u me wel een passend stel kleeren geven?
Wat zou u zeggen van vijf pond belooning?
Prebble. die het geld goed gebruiken kon.
was spoedig voor het plan gewonnen
Afgesproken, mijnheer, zei hij. Kleeren
kunt u wel van mij krijgen. Ik zou anders
dien mijnheer zelf hebben gereden, omdat ik
vanwege de slechte tijden mijn chauffeur heb
moeten wegdoen. Brengt u de auto ook zelf
weer terug?
Daaraan had Hector niet gedacht! Maar
toch vond hij het niet meer dan natuurlijk,
dat de herbergier bezorgd was voor zijn wrak
voertuig. Toch begreep Hector dat het moeilijk
zou zijn, om de auto terug te brengen, daar
hij vermoedelijk wel iets anders te doen zou
hebben. Hij mocht Mapleton geen oogenblik
uit het gezicht verliezen.
Neen, zei hij, want dan zou ik den
heelen weg weer terug moeten loopen. Maar ik
blijf verantwoordelijk voor de auto en zal u
elke schade vergoeden. Lord Purbeck is een
vriend van me en die zal me waarschijnlijk
wel toe staan de auto in de Abby te stallen,
waarschijnlijk zal zijn chauffeur hem morgen
terug brengen.
Dan heb ik verder niets te zeggen, mijn
heer, antwoordde de geïmponeerde herber
gier.
Er is nog niets, zei Hector. U mag hier
over met niemand spreken, voor ik u verlof
geef.
Mr. Prebble gaf de verzekering, dat hij zou
zwijgen en na hem nogmaals verzocht te
hebben de kleeren en de kamer tegen zeven
uur gereed te hebben, stapte Hector op zijn
motor en reed weg. In de gegeven omstan
digheden, vond hij, zou hij zonder onbeschei
den te zijn voor de lunch wel op de Abby
mogen aanloopen en hij had zich niet ver
gist.
Lord Purbeck en Lady Madge verwelkomden
hem hartelijk. Ze liepen in de schaduwrijke
laan op en neer en Madge wierp een zijde-
lingschen blik op Hector.
Onze menschen hebben geen spoor van
haar kunnen ontdekken, vertelde hij. Ik
ben sterk geneigd te gelooven aan juffrouw
Campion's theorie. In leder geval volg ik
Mapleton vanavond van het station af; nog
afgezien van al het andere, heb ik persoonlijk
een appeltje te schillen met Smyle Mapleton.
En hij vertelde daarop van de vergiftigings
poging. Toen hij halverwege met zijn verhaal
was, speet het hem, dat hij ermee begonnen
was. Maar hij voelde zich tegelijk buitenge
woon gelukkig, toen hij den indruk zag, dien
zijn verhaal op Lady Madge maakte. Hij zag,
dat ze huiverde, terwijl haar mooie bogen
hem groot van schrik aanstaarden. Van zijn
plannen voor dien avond vertelde hij echter
niets en hij vroeg ook niet, of hij de auto zou
mogen stallen. Hij zou het er maar op aan
laten komen. Hij vond het onnoodig de vrouw,
die hij liefhad, te verontrusten met details
van een onderneming, die niet vrij was van
gevaar.
Lord Purbeck's verontwaardiging uitte zich
Iudruchtiger dan die van Madge.
Maar Yeldman, we kunnen dit toch niet
lijdelijk blijven aanzien, voer hij uit. U zegt,
dat de menschen van de Lynx hem in Londen
zullen volgen. Waarom telegrafeert u ze niet.
om hem te arresteeren wegens poging tot
moord? Madge en ik moeten dan maar ris-
keeren voor smokkelaars gehouden te worden,
ofschoon de menschen. die ons kennen, toch
zullen begrijpen, dat wij niet uit baatzuchtige
motieven hebben gehandeld.
En zij zullen jullie beschouwen als een
soort Donquichotterige idioten, snauwde
Tante Drusilla
Lord Purbeck negeerde deze vriendelijke op
merking en zei: We zouden de ontijdige
onthulling kunnen voorkomen door het geld
te betalen. Maar Yeldman moet dien man
laten arresteeren.
Hector schudde het hoofd. U vergeet
Bessie Calloway, zei hij. Als wij Mapleton
verhinderen haar voedsel te brengen, zal ze
van honger omkomen in haar schuilplaats.
Hij is er niet de man naar, om nog meer straf
te riskeeren door te bekennen, dat hij haar
gevangen houdt. We moeten hem vrij laten
rondloopen, tot wij het meisje hebben gevon
den.
U hebt gelijk, was het antwoord. De
vent heeft ons in zijn macht door dat meisje.
Maar zoodra we haar gevonden hebben,
is de beurt aan ons, zei Hector.
Ze probeerden iets gewaar te worden over
zijn plannen, maar hij liet niets los, alleen
beloofde hij om als het mogelijk was, vóór
middernacht nog terug te komen met nieuws.
Het was al laat in den middag, toen hij
afscheid nam en op zijn motor stapte. Hij had
met opzet Madge's voornemen, om hem naar
het hek te vergezellen verijdeld. Hij wilde niet
met haar alleen zijn, hij wist intuïtief, dat het
meisje zich bezorgd over hem maakte en zou
trachten hem te overreden haar te laten dee-
len in zijn nieuw avontuur of het op te geven.
Onderweg stopte hij bij het postkantoor. Er
was een telegram voor hem, van de „Daily
Lynx", om vijf uur uit Londen verzonden.
„Volgden uw man. Van Waterloo Station
regelrecht naar Britsch Museum. Bestudeerde
den heelen dag fossielen, volgden hem terug
tot station. Verloren hem op perron. Vermoe
den, dat hij vertrok met trein 8.10".
De onschuldige bezigheid van Mapleton in
het Britsch Museum was alleen te verklaren
uit zijn wensch, om zijn rol van wetenschap
pelijk onderzoeker vol te houden, voor het ge
val men een onderzoek naar zijn doen en
laten zou instellen dien dag. In ieder geval
stond het nu vast, dat zijn bezoek niets te
maken had met Bessie en dit feit verhoogde
de waarschijnlijkheid van juffrouw Campion's
theorie.
Voor Hector den winkel verliet kwam er een
gedachte bij hem op. Hij ging naar de win
keltoonbank en vroeg om een groot blik bis
cuits, maar hij kreeg ten antwoord, dat zij het
laatste blik juist dien morgen hadden ver
kocht
Er was zoo weinig vraag naar de groote
blikken, dat ze er altijd maar een paar in voor
raad hadden, maar toevallig hadden ze in de
laatste vier dagen er twee verkocht.
Dat maakte een eind aan allen twijfel, dacht
Hector, terwijl hij weer op zijn motor klom en
op weg toog naar het „Stations Hotel".
Toen het signaal vcor den trein uit Londen
omhoog ging, stond de vuile auto van het
Stations Hotel voor den uitgang van het sta
tion met Hector achter het stuur. Hij was zoo
prachtig vermomd, dat zijn beste vrienden hem
niet herkend zouden hebben. Het was een
donkere avond en het motregende. Er brand
den slechts enkele lampen, zoodat het bijna
verlaten station maar zwak verlicht was. De
locomotief kwam puffend den hoek om. maar
overigens bracht het binnenkomen van den
trein weinig vertier. Twee dronken zeelui, ge
holpen door den ongeduldigen conducteur,
strompelden een derde klas coupé binnen en
eerst leek 't, of er niemand zou uitstappen.
Juist toen de chef het sein van vertrek gaf,
werd de deur van een eerste klas coupé open
geworpen en een lange man sprong lenig op
het perron. Hij droeg een handtasch en toen
hij zijn kaartje had afgegeven, stapte hij op
de wachtende auto af.
Ik moet naar het huisje van juffrouw
Calloway, ergens bij de Duivelskloof, zei hij
met gedempte stem. Het is, geloof ik zes
mijl. Ik heb gehoord, dat zij kamers te huur
heeft.
Het spijt mü meneer, zei de amateur
chauffeur. maar ik ben besteld. Want noch
het gezicht dat naar hem opkeek, noch de
stem waren die van Mapleton.
Als u den passagier met dezen trein ver
wachtte. dan is hij niet meegekomen. Ik was
de eenige reiziger. Als u even wacht zult u
zien, dat ik gelijk heb.
Er verscheen verder niemand. Een geeuwen
de ambtenaar sloot het loket. Hector, die al
vreesde dat zijn plan in duigen was gevallen,
keek zijn nieuwe „vracht" onderzoekend aan.
Plotseling beet hij zich op de lippen om een
kreet te onderdrukken. Want ofschoon enkele
trekken van zijn passagier hem bij nadere
beschouwing toch aan Mapleton herinnerden,
zonder den hangsnor dan was het gelaat
voor hem zonder eenigen twijfel dat van den
beruchten vervalscher Dempster Legrand.
„Het gezicht van den duivel" had hij gezegd,
toen hij het portret had gezien en hij wist
geen betere kwalificatie, nu hij het in werke
lijkheid zag in den druilerigen avond.
In orde mijnheer, zei hij, stapt u maar
in. Ik zal u naar de Duivelskloof brengen,
daar mijn passagier toch niet met den trein
is meegekomen.
(Wordt vervolgd).
