Klopveegzuigers
„Koninklijke"
NEDERLAND
Ik ontdek Amerika
ROOSEVELT'S VREDESBOODSCHAP
fc ËA&&. a
^V:
Alle Bank- en
Effectenzaken
ZATERDAG 22 APRIL 1939
HAARDE M'S DAGBCAD
keert een interim-dividend
van 8 procent uit.
Ingevolge daartoe uitgeoef'enden
aandrang.
Over slot-dividend nog
niets bekend.
Om zooveel mogelijk te voldoen aan
den van vele zijden geuiten wensch,
de betaling van een eventueel slot-
dividend niet langer dan strikt nood
zakelijk uit te stellen, heeft het be
stuur van de Koninklijke Nederland-
sche Maatschappij tot Exploitatie
van Petroleumbronnen in Neder-
landsch-Indië besloten een tweede in
terim-dividend van 8 pet. uit te keeren
betaalbaar op 25 April a.s.
Na het afsluiten der boeken zal
worden beslist of nog een slotdividend
zal worden gedeclareerd.
Naar wij nader vernemen is de „Konink
lijke" tot dezen maatregel het uitkeeren
van een tweede interim-dividend overge
gaan, naar aanleiding van den meermalen
uitgeoefenden aandrang om met het uit
keeren van een dividend niet langer te wach
ten dan strikt noodzakelijk is. Dit is bij
een lichaam als de „Koninklijike" echter
mede afhankelijk van de resultaten van di
verse dochtermaatschappijen. Thans is de
situatie echter zoodanig dat het bestuur heeft
gemeend in het belang van aandeelhouders
deze geste te doen al zijn dan de uiteinde
lijke resultaten nog niet volledig bekend.
De zekerheid bestaat thans dat veertien
procent in totaal kan worden uitgekeerd, doch
omtrent een eventueel slot-dividend bestaat
op dit moment niet de minste zekerheid.
Hieromtrent kan eerst worden beslist als alle
resultaten volledig te overzien zijn en de
boeken zijn afgesloten.
Met ingang van 1 Mei a.s. wordt het tarief
voor ongeadresseerde gedrukte stukken ver
laagd en gebracht op de in onderstaande
tabel vermelde bedragen:
gewicht locaal interlocaal
t/m 10 gram 0.25 cent 0.35 cent
boven 10 t/m 20 gram 0.3 cent 0.4 cent
boven 20 t/m 30 gram 0.35 cent 0.45 cent
boven 30 t/m 40 gram 0.4 cent 0.5 cent
boven 40 t/m 50 gram 0.5 cent 0.6 cent
boven 50 t/m 75 gram 0.75 cent 0.9 cent
boven 75 t/m 100 gram 1.00 cent 1.2 cent
Voor gedrukte stukken zwaarder dan 100
gram geldt een voor elk geval door den direc
teur-generaal der P.T.T. vast te stellen port.
Belgische kotters vischten in
verboden water.
Naar Schevenïngen opgebracht.
Twee Belgische visschersschepen zijn Donder
dag wegens het visschen binnen de Nederland-
sche territoriale wateren opgebracht en in de
Scheveningsche haven opgelegd. Zij zullen niet
eerder worden vrijgelaten dan nadat een cautie
is betaald.
Het zijn twee Belgische kotters uit Zeebrugge,
de „Elona Constance" Z6 en de „Ons Gedacht"
H.12, die de garnalenvisscherij uitoefenen en
daarmede Donderdagmiddag bezig waren op de
Noordzee ter hoogte van Katwijk, binnen onze
territoriale wateren. Keeds Maandag had de Ne-
derlandsche Marine de beide schepen binnen
onze wateren opgemerkt en den schippers een
waarschuwing gegeven, dat zij buiten de terri
toriale wateren moesten gaan. Blijkbaar hebben
de Belgische visschers deze waarschuwing niet
ter harte genomen. Zij hadden Donderdag als
vischgebied een strook van de Noordzee gekozen,
niet ver van Katwijk gelegen.
Daarop is tegen hen door den waterschout van
Katwijk opgetreden en zijn de schepen naar
Scheveningen overgebracht.
Volgens een koninklijk besluit van 1889 moet
bij overtreding van het bestaande verbod per
schip een cautie ,van f 300 worden betaald en
daarenboven nog een bedrag van f 60 per schip
voor de eventueele schade, welke de overtreders
aan den vischstand hebben toegebracht. Aange
zien de eigenaren van de schepen, die tevens
deel uitmaken van de bemanning, met elkaar
geen bedrag van f 720, ongeveer 11.000 Belgische
francs, kunnen opbrengen, hebben zij zich tot de
Belgische legatie in Den Haag gewend om steun
en advies.
Later is nog een Belgisch schip opgebracht.
De tijger aan boord van de
„Buitenzorg".
SABANG, 21 April (Aneta/A.N.P.) Om
trent het drama van den tijger aan boord
van de „Buitenzorg" valt nog het volgende
te melden: te 3.20 zag men het beest langs het
dek sluipen. De kapitein werd gewaarschuwd.
De tijger liep van het achterschip naar het
voorschip, ging de eetzaal binnen en kwam
vervolgens wederom op het voorschip, waar
zich twee Chineesche stokers bevonden, die
van wacht af kwamen en even een luchtje
schepten voor zij naar hun verblijf gingen. De
tijger viel beide Chineezen aan en doodde ze
door doorbijten van de keel. Een der slacht
offers werd nog gedeeltelijk opgevreten. Dit
alles werd eerst bij het aanbreken van den
dag ontdekt. Men heeft toen nog getracht
van de brug af met eleotrische lampen het
beest op het voorschip te houden, teneinde de
rest van het schip te kunnen afsluiten. De
tweede stuui-man begaf zich via de machine
kamer naar het achterschip, om een gedeelte
van de bemanning te waarschuwen. Hij vond
echter de deuren gesloten en had nog juist
den tijd om, op een sein van de brug, dat de
tijger weer naar het achterschip kwam, de
vlucht te nemen boven op een sloep.
Inmiddels waren revolverschoten gelost,
doch deze hadden hun doel gemist. De kapitein
besloot toen naar Lhoseumawe terug te
stoomen, om daar de hulp van een jager in
te roepen. Zooals reeds werd gemeld, was de
tijger niet te vinden toen soldaten en eenige
jagers het schip doorzochten. Vermoedelijk
is de tijger in de buurt van land over boord
gesprongen. Het stoffelijk overschot der Chi
neezen is te Lhoseumawe begraven.
Vermoedelijk is de tijger uit het hok ge
kropen, door een plank naar zich toe te trek
ken en zich daarna door de nauwe opening
te wringen.
De uitvaart van mevr. Mann-
Bouwmeester.
Op Westervcld.
Kort voor een uur rijdt de stoet het kerkhof
Westerveld op. Voor den onder het jonge groen
verscholen ingang en langs de laan naar het
crematorium staan reeds lang van tevoren hon
derden belangstellenden en wanneer de lijkbaar,
voorafgegaan door twee met bloemen beladen
auto's, voor den ingang zijn, wordt de overleden
kunstenares een eerbiedigen groet gebracht. De
natuur heeft haar voorjaarskleed aangetrokken,
de jonge bladeren ontluiken aan de boomen,
vogels kwinkeleeren en er staan in het stralen
de licht van de zon vele bloemen.
Kort voor een uur werden de belangstellen
den ook in de hooge, ruime en van wit marmer
opgetrokken aula binnengelaten. Er heerschte
een eerbiedige stilte en er werd slechts fluiste
rend gesproken. Door de lage ramen straalde het
heldere zonlicht naar binnen en het bescheen de
fleurige bloemen, die naar binnen werden ge
dragen en die rond de plaats, waar straks de
kist zou komen te staan, werden geschaard.
Groote kransen naast eenvoudige kleine bou-
quetjes, prachtige voorname bloemen naast een
voudige seringen of kleine tuiltjes lathyrus. Het
duurde bijna drie kwartier voordat de kist met
het stoffelijk overschot naar binnen werd ge
dragen. De trein met familie en genoodigden
uit Amsterdam, was te laat. Doch toen deze aan
de halte Driehuis-Westerveld was aangekomen,
naderde het oogenblik, waarop de lijkbaar, met
daarachter nog een stroom belangstellenden,
de aula binnengedragen werd.
De lijkbaar was gedekt met een helder wit
kleed en op dat kleed lag een kussen met de
twee ordeteekenen. Daarnaast een orchidee, meer
niet. Langzaam en plechtig klom de lange stoet
den weg op naar het op een duin gelegen cre
matorium, waarna men de aula binnenging. De
organist, George Robert, improviseerde op het
orgel. Plechtig klonk de muziek in de stamp
volle aula.
Toen allen gezeten waren, nam Theo Frenkel
het woord.
„Een van Neerlands' grootste dochters, zoo
zeide hij, is heengegaan". „Ik dank u allen voor
uw belangstelling".
Meer sprekers waren er niet, dat had mevrouw
Mann niet gewild.
Terwijl de heer Robert op het orgel „jonge
liefde" speelde, een compositie van mevrouw
Mann's tweeden echtgenoot, daalde de kist.
Daarmede was de plechtigheid afgeloopen en
toen de genoodigden het crematorium verlieten,
speelde het orgel een volkslied „Van een Mul-
derinneke", eveneens een compositie van Gott
fried Mann.
Keuze uit 10 verschillende merken.
De Stofzuiger Centrale H A G E M A N
GED. OUDE GRACHT 52 TELEF. 12762
(Adv. ingez. Med.)
BETREKT DE WACHT
Ze zijn maar stil en stoer hun gang gegaan,
en hebben in een week het werk gedaan
dat lang voor andere plicht en zorg
verzuimd was.
En géén die niet berid, en goed geluimd
was,
en niet gehoorzaam in 't gelid ging staan.
Er was geen juichen en geen trommen
slaan.
Ze hebben doodgewoon hun plicht gedaan.
Ze houden niet van roepen en lawaaien,
of, als 't niet noodig is, met vlaggen
zwaaien.
Ze traden stil en vastbesloten aan.
Ze kennen geen begeerte en geen haat.
Er wordt gedaan, en er wordt niet gepraat.
De oproep kwam. Er was geen andere
keuze.
Want, zonder brallend uitgedragen leuzen,
weet ieder voor zichzelf waarom het gaat.
Ze houden niet van uiterlijk vertoon,
en dragen 't krijgstuig stil en doodgewoon,
als gisteren nog de werkkiel en de spade.
Ze houden wacht, getrouw en vast
beraden,
en eischen géén tromf of eer als loon.
Nu staan ze met het wapen bij den voet.
Voor korten tijd?.. Voor langen tijd?..
Voor goed?
Ze weten 't niet. Men heeft ze opgesteld.
Ze zijn vereend in d' afkeer van 't geweld,
en weten slechts als wachtwoord, dat
het moet!
Op Luchtwacht,
April 1939.
MELIS STOKE.
Uitgaan
Een Hollandsche juffrouw-van-mijn-kennis
heeft mij gezegd: „New-York is de heerlijkste
stad, de gezelligste, prettigste, vroolijkste stad
van de wereld."
Een Hollander die al jaren in New-York woont
heeft mij gezegd: „New-York is de ongezelligste
stad die ik ken."
Ik zeg: „het ligt er maar heelemaal aan wat
ge wilt, wat ge verwacht en hoe ge gewend zijt
te leven."
Een geboren en getogen New-Yorker heeft mij
verklaard: „Wij New-Yorkers komen nooit op
Times Square, wij gaan nooit naar de Cotton
Club, naar Casa Manana en naar de Glass Hat,
wij zitten thuis bij de radio en wij gaan ééns in
de week naar de movies."
Ik zeg: „Wanneer u van uitgaan houdt dan
ligt het in de eerste plaats aan' den inwendigen
toestand van uw vestzakje, uw beurs en uw
portefeuille. Wanneer die toestand uitzonderlijk-
welvarend is, dan kunt u hier uitzonderlijk veel
geld uitgeven. Wanneer die toestand niet uit
zonderlijk-welvarend is, waag u dan maar liever
niet op het pad der oirbare lichtzinnigheid. Want
wanneer u een musical comedy wilt gaan zien
en daarna nog wat wilt gaan eten met een re-
vue'tje of een cabaret-voorstelling als dessert
en wanneer uw vriendelijke en lieftallige gade
u naar ik veronderstellen mag daarbij ver
gezelt, dan bent u al heel gauw een goede vijf
tig Hollandsche guldens kwijt. En wanneer u
dan, thuis gekomen, de balans opmaakt: links de
uitgaven en rechts het genotene, dan krijgt u
toch wel dat katterige gevoel van in den nek te
zijn gezien."
Ook zeg ik: „Wanneer ik in een illusoire stad
woonde, die tusschen Parijs en New-York lag,
van alle twee deze steden honderd kilometer
verwijderd, en ik wilde eens een avond gezellig
uitgaan, dan zou ik steeds de richting-Parijs kie
zen en nooit de richting New-York. Want om uit
te gaan, zelfs ongeacht den stand der u ter be
schikking-staande middelen, is New-York als ik
het zoo maar eens duidelijk en op z'n goed-Hol-
landsch zeggen mag: niet veel bijzonders."
Ik heb het al wel eens meer gezegd: New-York
heeft geen café's, New York heeft geen gezellige,
warme, romantische pleisterplaatsen langs den
arbeidzamen weg des levens. New-York heeft
geen laaggezolderde, schemerachtige, knusse ca
barets, zooals ge die in Parijs vindt. Het heeft
geen genoegelijke gastronomische hoogtij-tem
peltjes, waar ge te gast kunt gaan aan lucullische
uitzonderlijkheden. Het heeft geen verzamel
plaatsen voor de bohème, waar ge in Parijs
n' s,
ïJM'/
a f h
'L ri
De schim van W i I s o n „Good luck Laat mijn ervaring je niet afschrikken.'
NEDERLANDSCHE
HANDELMAATSCHAPPIJ, n.v.
AGENTSCHAP HAARLEM
Gr. Houtstr./Gr. Mark»
Tel. 13990 (3 lijnen)
(Adv. ingez. Med.)
van den vroegen avond tot het ochtendkrieken
u amuseeren kunt met het aanschouwen van uw
ietwat eigenaardigen medemensch.
Wel heeft New-York een hoogstaand muzikaal
leven. Concert en opera staan hier op uitzonder
lijk peil. Wel heeft New-York een prachtige
tooneel-cultuur, waaraan geen stad ter wereld
Parijs inbegrepen tippen kan. En biosco
pen zooals hier, zoo weelderig, zoo groot en met
zulke uitgebreide programma's van film en caba
ret en variété en ballet, heb ik nergens ter we
reld gezien.
Maar om 's avonds eens een keer wat wij in
Holland noemen, „gezellig" uit te gaan, daar
voor behoeft u den Atlantischen Oceaan niet te
bevaren.
Ik heb er met mijn kapper over gesproken.
Mijn kapper wijdt mij in in de geheimen van
New-York.
Ik heb hem gevraagd: „Now listen, Bill....
waar ga jij nou heen, wanneer je 's avonds met
je girl-friend uitgaat?"
Bill heeft, al zeepende, gezegd: „To the Arca
dia-Room and to the Roseland-Dancingdat
zijn prachtige dansgelegenheden voor ons soort
menschen; dat is niet voor de vreemdelingen en
niet voor de dagjes-menschen; en niet voor
de kapitalisten met honderd dollar op zak voor
een avond uitgaan, maar dat is voor de gewone
New-Yorkers. You have to go there, mister Hol
landu zult daar veel plezier hebben....
Fine music and a lot of fun.
Ik heb Bill z'n scheercentje-met-fooi gegeven:
vijf en dertig Amerikaansche centen, dat is ze
ventig goed-Nederlandsche centen voor een
scheerderij!.en ik-heb tegen mijn vrouw
gezegd, dat Bill gezegd heeft dat Arcadia en
Roseland even heerlijk zijn als hun naam en
wij zijn er heengegaan en ik moet eerlijk be
kennen dat mijn vertrouwen in Bill epnigszins
gehavend is. Erg Arcadisch en buitengewoon
rooskleurig was het er niet.
Een groote zaal.
Twee goede orkesten.
Een dansvloer.
Een couloir waar ge tusschen uw rumba en
uw fox-trot een beetje kunt heen en weer loo-
pen, of kunt staan, of op een fluweelen bank
leunt gaan zitten. Er zijn geen tafels en stoelen
en er is geen buffet.
Dezelfde miezerige jeugd, opgedoft en opge
poetst en slecht-gemanierd, die ge in al derge
lijke dansgelegenheden in alle steden der we
reld ziét.
En als eenig typisch-New-Yorksch en voor
ons onbekend verschijnsel: meisjes in overdre
ven avondtoilet, die ge ten dans kunt geleiden
a raison van tien cent per dans.
Wij hebben het rozige Arcadische tafereel een
uurtje aangekeken en zijn toen ondergrondsche-
spoorslags weer huistoe gegaan.
Maar tegen Bill heb ik gezegd dat het: „mar
vellous" en „very, very fine" was en zijn gelaat
glom van genoegen, zooals zijn kuif van de bril
lantine.
Neen, voor „uitgaan", voor gezellig een avond
je verpoozing behoeft u niet naar New-York te
komen.
Gaat u dan maar liever naar een eerlijk, rond
borstig en genoegelijk Hollandsch koffiehuis.
Maar een stad mag met dezen maatstaf niet
gemeten worden. Zij vraagt om beoordeeling en
waardeering naar de maatstaven van haar cul
tuur, van haar kunstuitingen, en vooral naar de
idealen en den arbeid, naar het huiselijke leven
en naar levensbeschouwing en houding-jegens-
den-medemensch harer burgers.
En naar dien maatstaf gemeten is New-York
een heerlijke stad.
„The finest city in the world" zegt Bill.
„Okay, Bill!"
Mr. E. ELIAS.
Sperwer rleed een luchtaanval op
een apenkolonie.
Donderdagmiddag, omstreeks koffietijd, werd
het lawaai op den apenberg in den Haagschen
Dierentuin, waar het nooit erg rustig is, nog he
viger dan anders, aldus meldt de Tel. De heele
apenfamilie was in rep en roer, de dieren kro
pen als bezeten van angst tegen den berg op en
in de verschillende gaten in deze namaakrots.
Oppassers kwamen toeloopen, maar vonden tot
hun verwondering aanvankelijk niets, wat deze
paniekstemming zou kunnen hebben veroorzaakt.
Na eenigen tijd echter bleek, dat een geduchte
sperwer duikvluchten uitvoerde en telkens mid
den tusschen de apen trachtte te belanden om
er zijn slag te slaan. De roofvogel had het spe
ciaal gemunt op een paar kleine aapjes, maar
kreeg geen kans. Een oppasser ging zijn buks
halen om den aanvaller te verdrijven, maar voor
het zoover was, dat hij een schot kon lossen was
de gevleugelde roover verdwenen.
„De Zwarte Hand".
Jongens geïnspireerd door detectieveverhalen.
Men schrijft ons uit Hillegom:
Waarschijnlijk geïnspireerd door het lezen
van detective-verhalen heeft een tiental jon
gens een vereeniging opgericht met den
schrikaanjagenden naam van D(oor) V(rien-
den) O(pgericht) „De Zwarte Hand". Het be
staan van deze geheimzinnige vereeniging
hebben verschillende huiseigenaren tot hun
onaangename verrassing bemerkt, doordat in
de ruiten van hun woningen de letters D.Z.H.
waren gekrast. Na lang speuren en zoeken is
de politie erin geslaagd het stelletje te ach
terhalen en paal en perk aan deze vernieling
te stellen. De jongens, allen van 12- tot 13-
jarigen leeftijd, hadden hun vereeniging keu
rig netjes voor elkander: er was een bestuur,
een reglement enz. Ongetwijfeld zal dit spel
letje geen al te pleizierigen afloop voor hen
hebben,
