De gebroken
Bokaal
De Arrondissementsrechtbank te Den Bosch hield Donderdag in hel jachtveld
onder de gemeente Reek een terechtzitting ter behandeling van de strafzaak
tegen W. B. uit Herpen, verdacht van poging tot doodslag op twee Rijks
veldwachters in November 1938. Met (x) verdachte
De yereeniging „De Reddingsmedaille organiseerde Donderdag te Scheveningen een feestavond, waar H. M. de Ko
ningin aanwezig was, om persoonlijk de onderscheidingen uit te reiken aan de bemanning van de .Zeemanshoop", die
de opvarenden van den gestranden logger „Sch. 102" heeft gered
Ir. L. Scheffer, hoofd der afdeeling
Stadsontwikkeling en -uitbreiding, tijdens
zijn rede tot de deelnemers aan den
.Dag van den Vreemdeling te Amster
dam
Gafencu wordt in zijn „aviateurs-costuum" geholpen voor de vlucht,
die de Roemeensche minister van Buitenlandsche Zaken maakte
tijdens zijn bezoek aan het Engelsch militair vliegveld te Horn-
church
H. M. de Koningin heeft Donderdagavond te Scheveningen persoonlijk de
onderscheidingen uitgereikt aan de bemanning van de .Zeemanshoop", die
in October van het vorig jaar de opvarenden van den gestranden logger
.Sch. 102" heeft gered. De vorstin speldt kapitein De Bruin van de reddings
boot de medaille op de borst
Voor de kazerne Des Célestins te Parijs werd
deze week een groote parade gehouden door de
Republikeinsche Garde onder bevel van kolonel
Ruel. Een snapshot van het militair schouwspel
In de Arnhemsche binnenstad is de
tram door de bus vervangen. Thans
worden de rails weggenomen en de
straten van een nieuw wegdek voorzien
Een landelijke bruidsweek, met
het doel, de oude huwelijks
tradities weer in eere te her
stellen, wordt door de Ned.
Banketbakkers Ver. te Am
sterdam georganiseerd
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
9)
Dat mankeerde er nog maar aan! Dat Bruce
met Agnes Musgrave naar den rotstuin moest
gaan, een plek die voor Doreen en hem zoo on
geveer een heiligdom was!
O, dat zou ik heerlijk vinden, riep Agnes
uit. Ik heb dikwijls van den beroemden rots-
tuin op Charlton Park gehoord en die zou ik
dolgraag eens willen zien.
Werkelijk, is het heusch? zei Lord Paignton
gevleid. Hij was trotsch op zijn rotstuin en vond
het heerlijk dat deze zoo bekend bleek te zijn.
En wie heeft u er wel van verteld?
Bruce wist wel van wien zij daarvan gehoord
had en hij bloosde, toen hij een tinteling in
Agnes Musgrave's oogen zag.
O, ik weet niet meer precies wie het was,
antwoordde het meisje, waarschijnlijk een be
kende van u, die Charlton Park eens bezichtigd
heeft.
Bruce was er heel zeker van dat de Paigntons
en de Musgrave's geen gemeenschappelijke ken
nissen hadden, maar 't was niet noodig verder
op de zaak door te gaan; hij wendde zich tot het
meisje en mompelde: Het zal mij heel aange
naam zijn. Zullen we dan maar dadelijk gaan?
Het is nogal uitgestrekt en ik ben bang dat we
tijd tekort komen om u alles te laten zien.
Hij dacht er eenvoudig niet aan om haar daar
heen mee te nemen. Maar hij kon niet anders
doen dan met haar op weg gaan. Lord Paignton
wandelde met de beide heeren, terwijl Marian.
Amy en Doreen samen achterbleven.
Doreen hield haar kleine vuisten krampachtig
gamengeklemd toen ze de zich verwijderde fi
guren nakeek. Ik haat dat meisje, riep ze on
stuimig uit. Ik weet zeker dat ze op Charl
ton gekomen is om tusschen Bruce en mij te
stoken.
Mijn lieve Dorrie, protesteerde Marian,
waarom? We hebben Miss Musgrave nooit te
voren gezien. Wat ben jij toch een jaloersch
klein ding!
Ik kan er niets aan doen, zei Doreen blo
zend, terwijl zij zich bewust was dat ze meer
had gezegd dan ze wilde. Marian en Amy had
den natuurlijk niet het flauwste idee dat ze wel
eenige reden tot jalouzie had. Bruce had hen
niet in vertrouwen genomen.
Ik kan er niets aan doen, als ik jaloersch
ben, herhaalde zij, nu minder opgewonden.
Dat ligt in mijn natuur. En al den tijd dat Miss
Musgrave met Bruce stond te praten, keek zij
hem met groote oogen aan en dan zoogenaamd
verlegen naar het gras; echt coquetteeren was
het. Daarbij heeft zij een brutaal gezicht en zij
is vast niet te vertrouwen, of ik kan geen vrou
wengezicht beoordeelen.
Doreen sprak alsof zij alle wereldsc'ne wijsheid
in pacht had.
Zij is heel knap, was Marian's meening, al
hoewel ik het ook wel een beetje met jullie eens
ben dat zij niet weet hoe zij zich moet Ideeden.
Die groene zijden japon moet handen vol geld
gekost hebben, maar het is iets, wat een ander
meisje van haar leeftijd niet zou dragen voor
al niet in een auto. Maar toch, voegde zij er op
vriendelijken toon aan toe, geloof ik niet dat we
te haastig met ons oordeel moeten zijn. Ik ge
loof heusch wel, dat Miss Musgrave een aardig
meisje is.
In ieder geval, zei Amy, vind ik dat Mr.
Musgrave, al is hij niet wat je noemt een heer,
een groote vooruitgang is vergeleken bij dien
ouden Mozeley; die maakte me altijd melancho
liek, zoo vaak als hij kwam en ik ben heel blij
dat er voor het zijne een vriendelijker gezicht
in de plaats gekomen is.
Dooreen bleef zwijgen, terwijl de twee zusters
hun gesprek voortzetten. Maar het was het eeni
ge wat zij kon doen: zich inhouden. Waarom was
dit meisje zoo plotseling verschenen? Bruce had
haar toch niet bedrogen toen hij haar verzekerd
had dat Agnes Musgrave voor goed uit zijn leven
verdwenen was en dat hij haar nooit wenschte
weer te zien? Was het dan louter toeval?
Bruce en Agnes praatten over koetjes en kalf
jes tot zij uit het gezicht van de anderen waren.
Nu en dan keek Bruce zijn gezellin van terzijde
aan en hij moest bekennen dat ze er wel op was
vooruitgegaan. Zij gedroeg zich meer als een
dame en giechelde niet meer zoo als vroeger; een
gewoonte, waaraan hij zich indertijd vaak ge-
ergerd had.
Ze was groot en donker van uiterlijk; had
groote, donkere oogen en een olijfkleurige teint.
Maar toch, zoo knap als ze was, ze miste toch
dat verfijnde, dat Doreen en Bruce's zusters be
zaten en dat terstond hun aanzienlijke afkomst
verried en dat zou zij nooit krijgen ook. Zij
behoorde nu eenmaal tot een heel andere wereld.
Toen zij bij den ingang van den rotstuin wa
ren, brak zij het ijs: zij keek even rond om te
zien of er niemand in de buurt was en zei:
Ik ben blij, Bruce, dat je niets hebt laten
merken; ik was bang dat ze zouden zien dat je
schrok. Je wilt zeker wel een verklaring hebben
waarom we hier zijn?
Ja, antwoordde hij langzaam. De zal graag
luisteren naar wat je me te vertellen hebt, maar
ik geloof dat het beter is dat je me niet Bruce
noemt, zelfs als zijn we alleen. Je zoudt het ver
geten als de anderen er bij waren. Je weet mis
schien niet dat ik verloofd ben?
Ja, dat weet ik allemaal en ik zal je niet
bij je voornaam noemen als je dat beter vindt.
Maar we zijn eens goede vrienden geweest, jij
en ik, en tenslotte zijn we toch goed uit elkaar
gegaan. Ik heb je nooit dwars gezeten. Dat is
toch zoo, niet?
Hij knikte. Het was waar dat Agnes Musgrave
hem volkomen vrij had gelaten. Er was een tijd
geweest dat hij bang was, dat ze hem niet los zou
laten; toen had hij angsten uitgestaan dat ze
hem zou aanklagen wegens verbreken van trouw
belofte. Neen, er was geen reden waarom hij
wrok tegen haar zou koesteren.
Ik ben niet voor jou naar Charlton geko
men, vervolgde het meisje. Als het aan mij
gelegen had, zou ik je nooit weergezien hebben.
Trots bezit ik gelukkig nog. Ik zal je zeggen hoe
wij hier kwamen. Zie je, wij zijn uit Brighton
weggegaan, omdat het ons beter ging. Vader
heeft mr. Mortimer weer ontmoet, die hem veel
zaken heeft aangebracht. Mr. Mortimer was een
oude vriend van hem. Wij zijn naar Londen
gaan wonen en het ging ons steeds beter. Toen
sprak mr. Mortimer een paar weken geleden met
mijn vader over Lord Paignton, dat die zoo on
tevreden was met zijn advocaat; of hij het werk
op zich wilde nemen. Natuurlijk wilde vader dit
wel doen, maar één ding weerhield hem onze
vroegere verhouding en jij zoudt wel groote
bezwaren kunnen hebben. Maar tenslotte, zaken
zijn zaken en ik kon niet inzien waarom je er
iets tegen zoudt kunnen hebben. Daarom advi
seerde ik vader het aan te nemen en dat heeft
hij toen gedaan. Ik zal Bruce heusch niet
ontmoeten, zei ik. en dat zou ook niet gebeurd
zijn, maar wij hadden afgesproken dat mr. Mor
timer met ons mee terug zou gaan en toen wij
hem kwamen halen, stond Lord Paignton er op
dat we mee naar binnen zouden gaan. Ik vor.d
het eerst heel vervelend en hoopte maar, dat
u niets zou laten merken, mr. Paignton. Dat
ging gelukkig goed en ik ben blij dat ik gelegen
heid heb om u dit uit te leggen.
Zij had dit alles heel onbevangen gezegd en
Bruce kon er niets tegen inbrengen. Het eenige
waarmee hij zich bezig hield was nog steeds de
vraag of Nevil Musgrave wel de man was om
zijns vaders belangen te behartigen. En alsof
Agnes ried wat er in hem omging, vertelde zij
dat haar vader voor eenige invloedrijke lieden,
wier namen ze ook noemde, de zaken beheerde.
Alles was in de vier jaar wel ten goede veran
derd! Toen hadden ze vrijwel op zwart zaad ge
zeten, bekende het meisje, maar dat kwam alleen
door haars vaders eerlijkheid. Had Bruce de ge
schiedenis nooit gehoord? Mr. Musgrave was
bedrogen door zijn compagnon; deze had hem in
zaken van verdacht allooi willen betrekken,
daarom had haar vader zich van hem los ge
maakt en een aanzienlijke schadevergoeding
moeten betalen.
Toen ze langzaam naar het huis terugw
den, was Bruce overtuigd dat Mr. Musgrave een
man, was, wien veel onrecht was aangedaan en
Agnes een verstandig meisje, dat hij eigenlijk
niet mooi behandeld had.
Dus we zijn goede vrienden? vroeg ze, toen
ze bij het huis kwamen. Meer verlang ik niet.
Ik weet dat u verloofd bent en ik wensc'n u veel
geluk in uw verder leven. Maar een heel klein
beetje vriendschap houdt u voor mij wel over,
nietwaar?
Dat beloofde hij. Het speet hem voor Agnes
Musgrave; zij had veel van hem gehouden
en hoe kwam het eigenlijk dat ze niet met een
van haar vele aanbidders getrouwd was? Hij
vroeg zich af of hij daar de oorzaak van was
geweest!
In ieder geval was er geen reden voor Doreen
om jaloersch te zijn; hij zou haar alles uitleggen.
Ze voegden zich weer bij de rest van het ge
zelschap, dat thans met Sir Mark en Lady
Thorndale vermeerderd was. Ze zaten allemaal
in de hall en Doreen bleef voortdurend in de na
bijheid van Bruce, terwijl Agnes bij haar vader
ging zitten.
Zoodra zich daartoe een gelegenheid aanbood,
fluisterde de advocaat tegen zijn dochter:
Is het in orde?
Het meisje knikte. Ja, maakt u zich maar
geen zorg. Ik heb me er best doorheen geslagen,
fluisterde ze terug.
Hij slaakte een zucht van verlichting en wierp
een bewonderenden blik op zijn dochter. Agnes
was werkelijk heel knap, vond hij. Zoowel uiter
lijk als innerlijk! Hij was gruwelijk bang ge
weest dat die vroegere liefdeshistorie met Bruce
Paignton een kink in den kabel zou hebben ge
geven.
Bruce deed al het mogelijke om Doreen gerust
te stellen; het was een moeilijk werkje, want
het meisje was van nature nogal jaloersch.
Beloof je me, dat je Miss Musgrave niet
méér zult spreken dan strikt noodig? vroeg ze.
Ik zal altijd zenuwachtig zijn als ik aan haar
denk!
(Wordt vervolgd).
