De gebroken Bokaal
De autoriteiten bij de onthulling te Amsterdam van den gedenksteen
ter nagedachtenis aan dr. C. Lely. V.r.n.l.: de heeren mr. dr. A. baron
Röell, commissaris der Koningin in Noord Holland; minister mr. dr. ir.
J. A. M. van Buuren; minister-president dr. H. Colijn; de oudste zoon
van dr. Lely; burgemeester dr. W. de Vlugt en overste W. A. Boswijk,
garnizoenscommandant te Amsterdam
Hudson bij zijn vertrek uit Londen
naar New York voor de opening
van het Engelsche paviljoen op de
Wereldtentoonstelling
De tweedaagsche afstandsmarschen te Batavia konden zich ook dezen keer
weer in een zeer groote deelname verheugen. Militairen en „civielen" op
stap in de felle zon
Z. Exc. prof. mr. C. P. M. Romme (x), minister van Sociale Zaken,
heeft Donderdag te Hattem het werkkamp „IJsselstein", van de stichting
.Neerlands Volkskracht", officieel geopend
Een geïmproviseerd koor der Fransche candidaten voor den Prix de
Rome voor muziek even voor den aanvang van hun prestaties op
Fontainebleau
De nieuwe burgemeester van Grijpskerke (Z.), de heer H. U. Bouman,
is Donderdag geïnstalleerd. De feestelijke intocht van den nieuwen
burgervader en zijn echtgenoote
Minister-president dr. H. Colijn onthulde Donderdag den gedenksteen ter
nagedachtenis van dr. C. Lely in den gevel van het perceel Leidschegracht 39
te Amsterdam, waar dr. Lely in 1854 geboren werd
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
15)
Het was afgesproken dat Basil en Gregory
Venner, die een wandeltocht ondernomen had
den, de Paignton's in Leuk zouden ontmoeten,
en Owen Mortimer, die een dag of tien bij een
vriend van hem, een botanist, gelogeerd had, zou
zich ook bij hen voegen.
Het weer was gunstig geweest, de tocht werd
in ieder opzicht een succes. Het was eind Sep
tember toen ze op hun terugreis van Zermatt in
Leuk kwamen, hier had Bruce verscheidene
bergtochten gemaakt. Hij zou dolgraag de Mat-
terhorn opgegaan zijn, maar Doreen wilde er
niet van hooren, zij verbood het hem eenvou
dig. Ze vond dat Bruce genoeg geklauterd had
en het was niet noodïg dat hij zijn leven in de
waagschaal ging stellen.
Waarom ben je niet tevreden, zei ze op
smeekenden toon, met het Mer de Glacé en
aardige kleine tochten, zoodat ik met je mee
kan gaan? Die klimpartij op de Mauvais Pas
was al gevaarlijk genoeg. Ik was zoo duizelig dat
ik gevallen zou zijn als je me niet zoo stevig had
vastgehouden. Maar toch vond ik het zalig, voeg
de ze er peinzend aan toe.
Bruce lachte haar natuurlijk uit. Jan en
alleman, die Zwitserland bezoeken en in Cha-
monix komen, gaan over de Mauvais Pas. Na
tuurlijk is het een attractie te meer als je op
een jonge dame moet passen, maar toch
Wat verlang je dan nog meer? antwoordde
Doreen op Bruce's protesten en het eind van hun
gesprek was, dat Bruce het zonder de Matter-
horn zou moeten stellen. De twee jonge men-
schen hadden een heel gelukkigen tijd samen
dien zomer.
Natuurlijk keek Marian verlangend uit naar
het verblijf in Leuk. Ze zou daar Basil ontmoe
ten. Basil, dien ze in weken niet gezien had! Ze
hadden druk gecorrespondeerd en Basil had
haar veel nieuws te vertellen over zijn nieuw
schilderij, dat in den Salon geëxposeerd was en
verkocht werd voor een bedrag, dat Basil's
stoutste verwachtingen verre overtrof.
De dag, nadat de Paingtons in Leuk gearri
veerd waren, kwamen de twee vrienden in het
hotel., Owen Mortimer was er al; hij zou over
een dag of vier naar Engeland teruggaan, naar
hij zei, voor zakelijke aangelegenheden.
De begroeting had plaats in den tuin van het
hotel dat schitterend gelegen was op den heu
vel en vanwaar men een prachtig uitzicht had
op de omgeving. Basil en Gregory waren de
Gemmipas doorgetrokken en hadden den heelen
afstand'van Thun af geloopen. Basil zag er stra
lend uit, maar Gregory betrokken en vermoeid.
En hoe was de Gemmi? vroeg Marian, die
naast Basil zat. Ze zeggen dat die zoo vreese-
lijk steil is, maar het uitzicht, moet schitterend
zijn.
Steil! lachte Bruce, die niet voor een klein
tje vervaard was, je kunt er wel op een ezel
oprijden en het pad is behoorlijk breed.
Nu, ik ben het niet met je eens, zei Gre
gory, die bleek zag van vermoeidheid. Maar ik
kan nooit goed van een hoogte naar beneden
kijken; ik word gauw duizelig. En aan één kant
was het geweldig steil; voor geen geld zou ik
naar beneden hebben willen kijken.
Dan moet u zich daartegen harden, zei
Mortimer.
Maak een tocht naar beroemde ladders van
Leuk ga een keer of wat op en neer, dan ben
je gauw van duizeligheid genezen. Tusschen
Leuk en de Albinen zijn er tien.
O, Mr. Mortimer, riep Doreen uit. Ik
heb ze gezien. Ze lijken me verschrikkelijk toe.
U bent toch niet van dien kant gekomen?
Natuurlijk, lachte hij. Ik heb gelukkig
geen last van duizeligheid. Mijn lieve jonge da
me, de kinderen uit het dorp hollen die ladders
op en neer alsof het kleine trapjes zijn!
Bruce praatte er ook nog al onverschillig over,
Hij was ze al opgeklommen denzelfden dag
dat ze in Leuk waren aangekomen.
Bovendien, ging Mortimer voort terwijl hij
Gregory laatdunkend aankeek, zou ik u aanra
den in het vervolg een ander costuum aan te
trekken; zóó kan men geen bergtochten maken.
Mr. Heath is er beter op gekleed met die korte
broek en sportkousen en een Tyroler hoed hoort
er bij.
Het was een gewoonte van Mortimer om der
gelijke persoonlijke opmerkingen te maken en
niemand nam er ooit aanstoot aan. Maar toch
had Basil het gevoel dat Owen Mortimer hem
niet uit kon staan, hoewel hij hem ternauwer
nood kende. Hij had het in den blik van zijn
oogen gezien, vooral als zij in gezelschap van
Marian Paignton waren.
En toen Basil en Marian dien avond gelegen
heid hadden gevonden om in een afgelegen ge
deelte van den tuin een wandeling te maken,
kon hij niet laten er met Marian over te spre
ken.
Ik ken dien Mortimer ternauwernood, Ma
rian, zei hij; ik heb niets met hem te maken,
ken, maar ik ben er van overtuigd dat hij me
niet kan uitstaan; toen ik je vroeg om samen
een eindje te gaan wandelen had je op zijn ge
zicht moeten letten. Hij keek alsof hij me dui
zend mijlen vèr wenschte! Zóu je denken, lief
ste dat hij verliefd op je is en jaloersch?
Weineen, antwoordde Marian verbaasd.
Toen zweeg zij even en zij bloosde. Ik heb
nog nooit aan de mogelijkheid gedacht, Basil,
zei ze nadenkend, het is eenvoudig nooit in
mijn hoofd opgekomen! Neenik kan me
niet voorstellen dat je gelijk hebt!
Ik weet het nog zoo niet, meende Basil
maar één ding is in elk geval zeker: hij haat mij.
HOOFDSTUK XIV.
Onweer in de bergen.
Dick Gaisford had geweldig veel zin om de
„Tien Ladders" tusschen Leuk en Albinen te be
klimmen. Maar de ouderen rieden het hem allen
sterk af, verboden het hem eigenlijk. Maar hij
protesteerde hevig.
Jullie moeten me wel een slappeling vin
den, had hij tegen Marian en Amy gemopperd.
Wat is daar nou aan? En hoe moet iemand
nu ooit leeren bergen beklimmen zooals Bruce,
als hij niet met de eenvoudigste kan beginnen.
Dick had groote bewondering voor Bruce, die
hem wel eens meenam op bergtochten, die vrij
wat gevaarlijker waren dan de bestijging van
de „Ladders" in Leuk.
•Ze waren op den dag, den laatsten voor Owen
Mortimer's vertrek, er ook weer samen op uit
getrokken.
Toen Owen in Hotel Leuk kwam om zijn
vrienden goeden dag te zeggen, vond hij alleen
Lord Paignton, Marian en Amy, want Doreen
had zich laten overhalen om met Bruce en Diclc
mee te gaan. Basil en Gregory waren samen uit
en Lady Thorndale bracht een bezoek aan de
warme baden, die een specialiteit van Leuk
waren.
Ik heb gisteren een warm bad genomen,
zei Lord Paignton lachend terwijl bij zich in
de handen wreef. Het was heerlijk. Allemaal
vroolijke menschen tot aan hun nek in het wa
ter. Ik had er gauw genoeg van, maar sommi
gen blijven er uren in en het is zoo amusant om
die heele rij hoofden te zien, die boven het bad
uitkomen, met kleine tafeltjes voor zich, bela
den met lekkers, spelletjes, dranken en alle mo
gelijke andere dingen.
O, ja, pap, viel Marian hem in de rede,
en gooiden ze u niet met water omdat u naar
het badhuis ging met uw hoed op?
Lord Paignton schaterde het uit. Ja, dat
deden ze en ik had er geen idee van waarom ze
dat deden tot iemand het mij vertelde. Het zal
mij benieuwen hoe het Lady Thorndale bevalt
en hoe zij haar tijd doorbrengt. Zij valt vast in
slaap en dat hoort heelemaal niet.
Lady Thorndale had een slaperige natuur. Als
zij een rit door de bergen maakten, sluimerde
zij altijd heel rustig; zoo nu en dan deed zij
haar oogen open en mompelde: Prachtig, prach
tig, als ze dacht dat men van haar ook eens een
opmerking verwachtte. Meer dan eens was die
dan ook ten eenen male misplaatst.
Het was een zwoele middag en er scheen on
weer te zullen komen. Marian keek telkens ang
stig naar de lucht. Zij maken een langen
tocht zei ze, en ze geven niets om het onweer.
Maar ik vind het zoo griezelig als het in de ber
gen bliksemt daar ben ik zoo bang voor.
Ik vind het prachtig, zei Amy met schitte
rende oogen. Het is zoo grootsch!
Er was een groote verandering in Amy geko
men sedert Marian's verloving; meer en meer
kreeg zij behoefte aan pleziertjes en pretjes. Zij
klaagde nooit meer dat ze vermoeid was; zij
danste avond aan avond; zij maakte kennis met
jonge meisjes, die er gewoonten op na hielden,
waar Marian vaak genoeg haar afkeuring over
uitsprak, want Amy speelde in hun gezelschap
op de club bridge en bleef soms heele dagen van
huis weg en vele avonden Vooral op avonden,
dat Basil op Wandsborough House verwacht
werd, maar dit merkte Marian niet.
Marian waarschuwde haar meer dan eens,
doch zonder succes.
Laat ik me toch op mijn eigen manier amusee
ren! zei ze dan. Als je denkt, dat het prettig
voor mij is, om altijd het derde rad aan den
wagen te zijn bij jou en Basil of bij Bruce en
Doreen, dan vergis je je. Ik merk heel goed dat
ik te veel ben en daarom zoek ik mijn eigen af
leiding.
Zij sprak op een cynischen toon, die in 't ge
heel niet bij haar paste en het deed Marian pijn,
want zij voelde zich in zekreen zin verantwoorde
lijk voor haar jongere zusje. Maar hoe moest
ze de kwaal genezen, waarvan zij de oorzaak niet
kende'
(Wordt vervolgd).
