INTERACADEMIALE WEDSTRIJDEN
De gebroken Bokaal
Generaal Noliet verlaat het Elysée te
Parijs, waar hij president Lebrun bij
diens aanvaarding van het tweede
presidentschap voor zeven jaar wederom
installeerde als Grootmeester van het
Legioen van Eer
De Hertog en de Hertogin van Kent
brachten een bezoek aan de groote
levensmiddelententoonstelling, welke in
Horticultural Hall te Londen gehouden
wordtten bate van Westminster Hospitaal
Minister-president dr. H. Colijn en minister dr. J. J. C. van Dijk
brachten Donderdag een bezoek aan de Ned. Staalfabrieken te
Utrecht, voor het bezichtigen van een nieuw type kazematten.
Tijdens den rondgang
Een kranige sprong tijdens de interacademiale wedstrijden voor vrouwelijke
studenten, welke te Groningen worden gehouden onder auspiciën van den
B.V.S.V.
De nieuwe hefbrug over den Ouden IJsel te Terborg is Don
derdag door den commissaris der Koningin in Gelderland, mr.
S. baron van Heemstra, officieel geopend, waarna de autori
teiten een wandeling over de brug maakten
Kijken en breien. Toeschouwsters bij de interacademiale
wedstrijden voor vrouwelijke studenten te Groningen weten
dat goed te combineeren
Hongarije en Majorca op de groote levensmiddelen- Cayla, de gouverneur van
tentoonstelling, welke in Horticultural Hall te Madagascar, die zijn post gaat
Londen wordt gehouden ten bate van het West- verlaten, nam officieel afscheid
minster Hospitaal van zijn mede-werkers
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
21)
Ik ben van Ceylon teruggekomen, zei hij
omdat ik geruïneerd ben niet alleen finan
cieel, maar mijn naam is ook naar de maan. En
dat is zijn schuld hij wees met een trillenden
vinger op Lord Paignton, je ziet dat hij het
niet kan ontkennen. En als je weten wilt, waar
om ik hier ben gekomen ik ben gekomen om
hem en jou te zeggen dat aan de vriendschap,
die zooveel jaren tusschen ons bestaan heeft,
een eind is gekomen. Nooit zet ik meer een voet
over jullie drempel, ik noch iemand van mijn
familie. Doreen gaat met mij weg en morgen
zal heel Londen weten dat de verloving ver
broken is.
Hij sprak de woorden op harden, kouden toon.
Doreen schrok terug en liet zijn arm los.
Vader, dat meent u niet!
Zij keek hem aan met oogen die wijd open
waren van schrik.
Ik meen het en je zult my gehoorzamen,
Doreen je moet gehoorzamen. Mijn dochter
zal niet met een Paignton trouwen, met een zoon
van den man, die cshande over onzen naam ge
bracht heeft
Doreen gaf een gil en wierp zich in Bruce s
armen. O, Bruce. Bruce, het is niet waar. Ik
ga niet van je weg, nooit, nooit!
Bruce hield haar tegen zich aangedrukt en
streek haar zacht over het haar. Hij probeerde
Sir Mark Thorndale tot rede te brengen, maar
tevergeefs. Het was geen dreigement, dat in
woede geuit was; het was een vast besluit
Doreen moest mee.
fcruce kreeg gaen hulp van den Jsant wn zijn
vader; tot dezen scheen het ternauwernood door
te dringen wat er gezegd werd. Doreen stond
met het hoofd op Bruce's schouder te snikken
en klaagde dat haar vader wreed was, wreed en
dat zij Bruce nooit en nimmer in den steek zou
laten.
Ik jou ook niet, lieveling, fluisterde hij
haar toe, vergeet dat nooit. Wat er ook gebeu
ren mag, wij hooren bij elkaar, jij en ik. Nie
mand ter wereld kan tusschen ons komen.
Maar op dit oogenblik moest Doreen haar va
der wel gehoorzamen en Wandsborough House
verlaten en snikkend ging zij haar mantel en
hoed halen. Toen zij weg was deed Bruce nog
zijn uiterste best om haar vader te vermurwen,
maar hij bereikte er niets mee en toen hij van
Sir Mark nadere bijzonderheden hoorde, ging
zijn hart vol sympathie naar hem uit. Hij deed
pogingen om zijn vader te verdedigen, maar hij
wist eigenlijk te weinig. Hij had zich nooit met
Lord Paignton's zaken bemoeid; had het zelf
druk met allerlei, met zijn nieuwe betrekking
als secretaris, met zijn aanstaand huwelijk
en bovendien was de gedachte nooit bij hem op
gekomen dat er met de zaken van zijn vader
iets niet in orde zou kunnen zijn.
Hij stond voor een raadsel en voelde zich diep
mistroostig. Aan den eenen kant stond de liefde
voor zijn vader, aan den anderen kant zijn lief
de voor Doreen. Hy werd tusschen die twee ge
voelens heen en weer geslingerd.
Het komt misschien nog wel in orde, Sir
Mark. zei hij. Ik geloof zeker dat alles niet zoo
vreeselijk kan zijn als het schijnt Vader, hij
legde zijn hand op die van Lord Paignton, Va
der, zeg dat het nog wel in orde zal komen.
Het zal wel in orde komen, herhaalde Lord
Paigntons gehoorzaam. Toen bracht hij de han
den naar zijn hoofd. Mijn hoofd is heelemaal
suf, zuchtte hij. Ik weet niet wat er met mij ge
beurd is, Bruce.
Toen kwam Doreen weer binnen. Ze had Ma
rian en Amy zoo goed mogelijk op de hoogte
gebracht en dezen wilden ook trachten Sir Mark
te overreden: maar Doreen vond beter dat ze
dat niet zouden doen. Als wij alleen zijn, had ze
gezegd met de oogen vol tranen, dan zal ik
wel met hem praten en dan zal hij wel naar mij
luisteren. Hij kan het niet meenen om mij van
Bruce te scheiden zoo wreed kan hij niet zijn.
Toen zij de kamer binnen kwam, hoorde zij
haar vader den naam Musgrave uitspreken.
O, fluisterde zij bevend tegen Bruce. Ik
wist het, o, ik wist het. Dat is natuurlijk de oor
zaak van alles. Ik heb altijd gevoeld dat er el
lende zou komen tusschen ons door dat
meisje.
En zoo nam het droeve gezelschap afscheid;
het was een treurig einde van den dag, die mooi
begonnen was. Sir Mark Thorndale reed met zijn
dochter weg en Bruce ging terug naar de kamer
van zijn vader.
Lord Paignton was uit zijn stoel bij de schrijf
tafel opgestaan en voor het vuur gaan zitten.
Hij leunde achterover en staarde voor zich uit.
Toen Bruce binnenkwam, keek hij hem even
aan.
Ik heb hem gebroken, Bruce, zei hij.
De jongen begreep niet wat zijn vader be
doelde. Wat zei u, vader?
De bokaal het geluk van de Paingtons
heb ik gebroken. Dus dat verhaal had zijn kracht
nog niet verloren! Sir Mark Thorndale is ge
ruïneerd door mij mijn naam is onteerd
tenminste dat zeggen ze: en jij, jij, mijn arme
jongen, hebt Doreen verloren en dat is ook mijn
schuld.
Ik trouw toch met niemand anders dan
Doreen, zei Bruce, dat verzeker ik u. Als zij mijn
vrouw niet wordt, een ander ook niet Dan blijf
ik maar ongetrouwd!
Lord Paignton leunde voorover in zijn stoel;
zijn vuisten lagen gebald op zijn knieën; hij
mompelde in zichzelf.
De jongen kwam angstig naar zijn vader toe.
Vader ik geloof dat u ziek bent zei hij.
Kan ik u ook met iets helpen?
Maar Lord Paignton bleef doormompelen en
toen Bruce zich naar zijn vader overboog kon
hij de woorden opvangen:
Schande is over ons gekomen! Je zult on
getrouwd sterven, Bruce en ik.ik heb het
glas gebroken!
Bruce was zeer geschrokken, want zijn va
der was niet goed bij 'f hoofd, vreesde hij. Hij
wist op het moment niet wat hij beginnen moest,
doch opeens werd de deur geopend en Mr. Mor
timer werd aangediend.
Toen hij dien naam hoorde en zijn bezoeker
in de deuropening zag staan, sprong Lord Paign
ton overeind, gaf een wilden kreet en waggelde
op zijn beenen. Toen viel hij weer terug in zijn
stoel en verloor het bewustzijn.
HOOFDSTUK XIX.
Een droevige Kerstmis.
Het bleek een lichte beroerte; het gevolg van
den vreeselijken schok, dien hij had gehad. Da
gen lang bleef Lord Paignton bewusteloos, doch
hij had een ijzersterke constitutie en was tevoren
nog nooit ziek geweest.
Hij kwam er dan ook weer zeldzaam gauw
bovenop; maar alle gebeurtenissen, die de di
recte aanleiding tot zijn ongesteldheid waren
geweest, schenen uit zijn geest weggewischt: hij
was ze volkomen vergeten. Zijn hersens waren
blijkbaar nog heel zwak, en de dokter een
van de knapste specialisten uit Londen had
gewaarschuwd, dat elke opwinding moest wor
den vermeden.
Er was niemand die wist wat Mr. Mozeley bij
Lord Paignton was komen doen en dit bezoek
was toch eigenlijk de eerste aanleiding tot de
ineenstorting van den ouden heer geweest. De
advocaat op zijn beurt wist niets van de ziekte
van zijn ouden cliënt en dus evenmin of zijn
waarschuwing succes had gehad. De familie
schreef den toestand van „His Lordship" dan ook
uitsluitend toe aan het conflict met Sir Mark en
aan de verbreking van het engagement. Maar
Lord Paignton bleek zich dit laatste feit ook
al niet meer te herinneren.
Niemand durfde er in zijn bijzijn over te spre
ken. Er werd hem verteld dat het huwelijk ten
gevolge van zijn ziekte uitgesteld was en hij
vroeg er niet verder naar.
Hij was heel tevreden en gelukkig, maar
scheen toch niet heelemaal normaal; hij deed
alles wat hem gezegd werd en nam alles voor
zoete koek op.
Doreen werd teleurgesteld in haar verwach
ting dat zij haar vader wel tot rede zou bren
gen als zij alleen met hem was. Een paar dagen
later kwam er in de society-rubriek van de
kranten een bericht dat het huwelijk van zijn
dochter met den Hon. Bruce Paignton niet zou
plaats vinden. Doreen moest goedschiks of
kwaadschiks, zich aan haar vadcr's wil onder
werpen. Er was een officieele brief naar Bruce
geschreven en aan zijn antwoord werd geen aan
dacht geschonken.
Hij moest zich troosten met de verzekering,
die Doreen hem gegeven had, dat zij nog steeds
van hem hield en altijd van hem zou blijven
houden; als ze meerderjarig was, zou ze haar
eigen baas zijn, had ze hem getroost. Een dag
of wat later kreeg hij een brief van haar, dien
ze in het geheim had weten te schrijven en
daarin betuigde ze ook weer herhaaldelijk, dat
ze hem altijd trouw zou blijven. Maar hij
moest vooral niet schrijven of probeeren haar
te spreken te krijgen, want dat zou thuis niets
dan ellende geven; haar vader was nog steeds
buiten zichzelf van verdriet en verontwaardi
ging.
Het werd een droevige Kerstmis voor de
Paignton's. Ze bleven heel teruggetrokken op
Charlton Park leven en kregen geen bezoek of
logé's, Lord Paignton was vrijwel weer in orde,
maar er moest toch nog steeds de grootste voor
zichtigheid met hem in acht worden genomen.
Basil, die als schilder steeds meer naam be
gon te maken, was een paar dagen uit Parijs
over geweest en dat was voor Marian een groote
troost, maar aan den anderen kant tobde zij erg
over Amy, die veel in Londen was en met aller
lei:menschen omging, die allerminst een goeden
**<lL«ed op haar hadden.
(Wordt vervolgd).
