De gebroken Bokaal
De in Spanje vertoevende luchtstrijdkrachten defileerden dezer dagen op het
vliegveld van Barajas nabij Madrid voor generaal Franco. Een overzicht tijdens de
plechtigheid
Meer dan 20.000 personen woonden te Tunjn Mr. S b3ron van Heemstra, commissaris der Koningin in Gelderland, heelt Maandag den
de redevoering bij, welke Mussolini daar dezer nieuw aangelegden Westbergweg te Wapeningen officieel voor het verkeer opengesteld,
dagen hield en waarin hij de buitenlandsche Links de burgemeester van Wageningen, ir. M. 1. IJzerman
politieke situatie behandelde
De heer J. Sanders viert
heden zijn zilveren jubileum
als gemeente-secretaris van
Eindhoven
Zwemvest-oefening voor het Engelsche Koningspaar aan boord van de „Empress
of Australia" tijdens de reis over den Atlantischen Oceaan naar Canada
Te 's Hertogenbosch werd Maandagavond een rookwedstrijd voor militairen ge
organiseerd, waarvoor eenige fraaie prijzen beschikbaar waren gesteld
„Schaapjes op het droge". Te
Den Burg op Texel werd Maan
dag de bekende lammeren-
markt gehouden, waarvoor im
mer een groote, zelfs inter
nationale, belangstelling bestaat
De barbierswinkel in de openlucht bij
de soldaten der Nederlandsche grens
bewaking. Het gaat er gemoedelijk toe
FEUILLETON
Naar het Engelscb van
EDNA MURRAY.
24)
Zij keerde zich naar hem toe. Zoudt u dat
hebben kunnen doen? Uw betere ik, alles wat
nog goed in u is. kwam in opstand tegen wat u
gedaan hebt, en u wilde uw geweten zuiveren?
Waarom aarzelt u dan, waarom aarzelt u
dan?
Omdat, zei hij met grooten nadruk, omdat
ik de macht, die ik over jou heb, niet wilde ver
liezen! Het geld is voor mij van geen beteeke-
nis. Ik heb geen verlangen om mij zelf te ver
rijken ten koste van den ondergang van ande
ren. Ik heb iets heel gemeens gedaan en je zult
mij nog gemeener vinden als je hoort wat ik
tegen je te zeggen heb en je te vragen heb. Ik
zal je mijn voorwaarden meedeelen.
En die zijn? Marian richtte zich op en keek
hem angstig aan. De waarheid scheen langza
merhand tot haar door te dringen.
Owen Mortimer bleef klam. Mijn voor
waarden zijn eenvoudig, zei hij. Het zijn de
eenige voorwaarden, waarop je de eer van je
familie, die je zoo na aan het hart ligt, kunt red
den. Ik houd van je en hoewel ik voel dat zelfs
mijn nabijheid je meer dan hinderlijk moet zijn.
herhaal ik wat ik gezegd heb: ik houd van je en
ik wil. dat je mijn vrouw word. Als je toestemt
zal al het leed van je familie geleden zijn. Als
je weigert hü spreidde met een veelbeteeke-
nend gebaar zijn handen uit kn seer mach'
ter aarde jou en de jouwen van oneer en ar
moede redden.
Toen hij deze woorden sprak, haatte Owen
Mortimc! richzel' al hei goede dat in hem was,
kwam in opstand F.i' «och, hoe kon hij zijn doel
anders bereiken? Best mogelijk dat het zelfzucht
was en toch sedert hij er van overtuigd was
dat de man, dien zij haar liefde had gegeven,
harer onwaardig was, sedert hij overtuigd was
dat Basil Heath, de lafaard, een slecht echtge
noot voor haar zou zijn, redeneerde Owen Mor
timer, was zijn manier van handelen niet zoo
slacht als zij oppervlakkig beschouwd, leek. Hij
wist dat het nutteloos was om met een vrouw
te praten over den man dien ze lief had. Basil
Heath beschuldigen zou verspilling van tijd en
energie zijn, vooral tegen een meisje als Marian
Paignton. Onder deze omstandigheden vond
Mortimer het beste zich te bedienen van het wa
pen dat hij in handen had.
Een tijdje geleden had u het over lafaards,
antwoordde ze. U zei, dat een sterke man nooit
een lafaard kon zijn. U moet eens in uw eigen
hart kijken, mr. Mortimer, want door hetgeen u
gezegd hebt, bent u geoordeeld.
Haar stem en haar blik waren meedoogenloos-
hard. Hij moest zichzelf bekennen dat ze gelijk
had. Hij was een lafaard hij! Maar hij was
nu te ver gegaan om nog terug te kunnen.
Ik heb mijn voorwaarden meegedeeld, zei
hij kortaf. Je kunt doen wat je wilt.
Mijn broerbegon zij, maar met een af
werend gebaar legde hij haar het zwijgen op.
Het is een kwestie tusschen jou en mij. Als
je niet gelooft wat ik zeg, zal ik mijn woorden
waar maken. Maar als je broer, of wie dan ook,
zich er mee bemoeit, kan dat het einde alleen
maar verhaasten.
Ik kan u prijsgeven aan dc verachting van
elk weldenkend mensch, zei ze, en zorgen
dat u uw gerechte straf niel ontgaat. Ik kan pu
bliek maken wat u mij verteld hebt.
Hij schudde het hoofd. Zelfs dat kun je niet,
welk bewijs heb je tegenover de verklaringen
an Musgrave en mij? vroeg hü cynisch.
Maar opeens veranderde zijn toon. Er klonk
ets van een smeekbede van een diep verlan
gen in.
Ik ben niet zoo als je denkt, Marian, zei
hij. Ik hoop dat je mij het bewijs zult laten
leveren. Ik zal goed en waar tegenover je zijn,
dat zweer ik je en er zal een dag komen als
je mijn vrouw bent dat jij begrijpen zult waar
om ik deze middelen moet gebruiken, om je te
winnen. Ik vraag nog geen liefde, die ver
wacht ik niet; ik weet dat dat een onmogelijk
heid is. Maar ik vraag je te willen gelooven dat
ik niet door en door slecht ben en dat er don
kere vlekken zijn, die door de liefde van een
vrouw uitgewischt kunnen worden.
Marian hoorde hem, maar zijn stem klonk
haar in de ooren, alsof die van verre af kwam.
Zij zou gevallen zijn als zijn arm haar niet on
dersteund had. Hij leidde haar zorgzaam naar
een stoel en zij viel er in neer en liet haar hoofd
tegen het zachte kussen rusten.
Ik kan niet meer, mompelde zij, ik kan
niet meer!
Hij stond naast haar stoel en keek haar mede
lijdend aan.
Je wilt me wel je beslissing laten weten,
zei hij vriendelijk, morgen laten we zeggen
binnen een week. Er zal in dien tijd niets ge
beuren. Denk er goed over na Marian en ver
geet niet dat de eer der Paigntons in je handen
ligt.
Het meisje had haar oogen gesloten, haar borst
ging heftig op en neer.
De eer van de Paigntons!
Hij kon juist de woorden verstaan, die ze zacht
herhaalde. Toen liep hij zacht de kamer uit.
HOOFDSTUK XXII.
Man en vrouw.
De trein stoomde het geweldige Euston-Sta-
tion uit in noordelijke richting. Marian, in een
warmen bontmantel gehuld en een bonten plaid
over haar knieën want het was een bitter
koude dag zat in een hoekje van de coupé en
tegenover haar zat haar echtgenoot. Zij was dien
zelfden morgen met Owen Mortimer in een klein
Londensch kerkje getrouwd; er was niemand
anders bij geweest dan haar broer en zuster en
een vriend van Mortimer.
Zoodra de plechtigheid voorbij was had zij
haar familieleden ten afscheid gekust en daarbij
een paar tranen vergoten, die meer veroorzaakt
werden door Amy's hartroerend schreien dan
door haar eigen smart daar was zij nu over
heen en het pas getrouwde paar reed direct
naar het station, waar ze den trein naar Edin-
burg namen.
Zij zouden een week in de Schotsche hoofd
stad doorbrengen en dan naar Londen terugkee-
ren. Mortimer had een groot huis in Eaton
Square gekocht en tegen den tijd dat ze terug
kwamen, zou het heelemaal gereed zijn.
Het was niet de bedoeling een lange huwe
lijksreis te maken en Mortimer had beloofd dat
zoo gauw zij terug waren de zaak in orde ge
maakt zou worden; dat was de voorwaarde ge
weest waarop Marian hem geaccepteerd had. Hij
zou de ban, die over de Paigntons hing, geheel
doen verwijderen, met zijn eigen handen het
zwaard wegnemen.
Hij was erg zorgzaam voor haar geweest en
liefdevol. Hij was zich volkomen bewust van
wat zij geleden moest hebben. Zijn houding was
die van een begrijpenden vriend en dit was voor-
loopig de beste houding die hij tegenover haar
kon aannemen.
Hij had haar van een groote hoeveelheid kran
ten en tijdschriften voorzien en zij deed alsof
zij hierin erg verdiept was, doch zij was te zeer
vervuld van allerlei gedachten om rustig te zit
ten lezen.
Zij had den eenigen weg gevolgd, dien zij had
kunnen volgen, zij had den stap gedaan om de
eer van de familie te redden. Mortimer was slim
genoeg geweest om in te zien dat hij Marian al
leen door dwang krijgen kon. Want zij bezat
evenals haar vader in niet geringe mate den trots
van haar geslacht. Zij geloofde ook in al die le
genden, die vele geslachten om den naam van
de Paigntons geweven hadden. Zij had zich aan
een man gebonden, die zelf erkend had de oor
zaak te zijn van de ramp, die over hen gekomen
was; zij had zich aan hem gebonden zoolang
haar leven of het zijne duurde. Zij was overtuigd
geweest dat Mortimer de waarheid gesproken
had dat. als zij Bruce op de hoogte bracht
Bruce, die zich zoo gauw opwond het onheil
des te spoediger over hen zou komen. Maar zij
had alleen toegestemd op voorwaarde dat Mor
timer bewees dat wat hij beweerd had, werkelijk
gebeuren zou en toen hij dit gedaan had, had zij
toegegeven.
Basil was nog in Parijs geweest en natuurlijk
was hij direct overgekomen. Het onvermijdelijke
onderhoud was gevolgd, een onderhoud, dat voor
hen beiden droevig was. Marian vertelde hem
het een en ander dat kon niet anders want
zij kon niet verdragen dat hij van haar zou
denken dat zij maar met hem gespeeld had en
hij beloofde geheimhouding. Hun engagement
was nog niet publiek geweest.
In zijn hevige woede wilde Basil naar Mor
timer toe; slechts met de grootste moeite kon
Marian hem hiervan terug houden, en zoo ging
hij tenslotte heen, verslagen en bedroefd. Den
zelfden dag nog keerde hij naar Parijs terug en
wierp zich met alle kracht op zijn werk. Dat was
het eenige middel om vergetelheid te vinden!
Mortimer had zijn krant terzijde gelegd en zei
nu en dan wat tegen haar. Marian merkte dat
hij graag met haar praten wilde en legde het
tijdschrift, waarin ze zoogenaamd had zitten
lezen, op de bank naast zich en keek uit het
raam naar de met sneeuw bedekte velden en
boomen.
Zij praatten een poosje over koetjes en kalfjes,
doch langzamerhand nam hun gesprek een ern
stiger wending.
Er is iets, Marian, dat ik je wil vertellen,
nu, na ons huwelijk, zei Mortimer op rustigen,
ernstigen toon. Ik had redenen om er niet
eerder met je over te spreken, vervolgde hij
want ik wist veel te goed dat het je opwinden
zou.
Ja, zei ze vermoeid, terwijl zij weer naar
buiten bleef kijken. Nu hindert het zeker niet
meer, hè? Vertel het me dan maar.
Hij deed alsof hij de ironie in haar woorden
niet opmerkte. Ik heb harde middelen ge
bruikt om je tot vrouw te krijgen andere po
gingen zouden absoluut gefaald hebben. Maar
ik had nog een pijl op mijn boog. Je kunt me
gelooven 't is de heilige waarheid ik was
overtuigd dat het voor je bestwil was.
(Wordt vervolgd).
