Wederkeerigheid was ook in
de Britsche voorstellen vervat
Onderhandelingen duren voort.
Gezondheid
en Hygiène
ZATERDAG 20 MEI 1939
HAAECE M'S DAGBLAD
5
CAiiinBe llitui ovex de cuulex-
haadeiuufen met %islaud:
Het debat over de buitenlandsehe politiek
werd Vrijdag in het Lagerhuis geopend door
Lloyd George, die zeide dat er een punt bereikt
is, waarop een beslissing in de eerstvolgende
uren of althans in de eerstvolgende dagen
door Engeland, Frankrijk en Rusland genomen,
van meer gewicht zal zijn dan welk besluit ook,
door deze landen sedert 1914 getroffen. Ieder
verwacht een nieuwen slag van de zijde der
dictatoren, die hun wapening bespoedigen
in een ongekend tempo. Zij bezetten en ver
sterken nieuwe stellingen, waardoor zij zich
strategische voordeelen verschaffen. De Brit
sche voorbereidingen zijn niet op een onver-
mijdelijken oorlog, maar op een onvermijde-
lijken vrede gericht. Men kan dien vrede on
getwijfeld slechts verwerven door in Engeland,
Frankrijk. Turkije en Rusland een zoo groote
macht bijeen te brengen, dat de dictatoren,
die scherpzinnige menschen zijn, beseffen, dat
zij geen nieuwen aanval kunnen ontketenen
zonder de mogelijkheid van een ramp voor
henzelf en hun volken onder de oogen te
moeten zien.
Hij zeide verder: De geheele kwestie met
Rusland bewijst dat we niet geheel weten, wat
we willen. Er is een sterke neiging het zonder
Rusland te doen. Rusland heeft maanden ge
leden aangeboden samen te werken. Sedert
maanden zien we dit machtige gegeven paard
in den bek. Wij zijn bang voor de Russische
tanden, maar niet voor de tanden van die
roofdieren, die het eene onafhankelijke land
na het andere verscheuren." Lloyd George
bepleitte een samenwerking met Rusland op
denzelfden voet als met Frankrijk.
Attlee betoogde dat Lloyd George een zeer
somber, maar volkomen juist beeld van den
wereldtoestand had opgehangen. Rusland
neemt het op voor de collectieve veiligheid.
In Italië bevinden zich de Gestapo en Duitsche
troepen en vele Italianen beseffen, dat de
politiek van Mussolini een omverwerpen be-
teekent van het groote werk van Victor Ema
nuel en Garibaldi, die met hulp van Frankrijk
en Engeland Italië hebben bevrijd van Duit
sche overheersching. Italië is bijna evenzeer de
vazal van Duitschland als Tsjecho Slowakije.
Attlee zeide de onduidelijkheid van de regee-
ringspolitiek te betreuren en verklaarde, dat de
groote meerderheid van het volk het beste
midde! tot voorkoming van een oorlog ziet in
een sterk verbond tusschen Engeland, Frank
rijk en Rusland.
Chamberlain, die vervolgens het woord nam,
noemde de woorden van Attlee bezonnen en
opbouwend en zeide. dat hij had gesproken
over de noodzakelijkheid van een vredes
politiek op langen termijn, waarbij men aan
dacht zou moeten schenken aan zekere pun
ten, op dewelke in bepaalde omstandigheden
een vaste vredespolitiek zou kunnen worden
gevestigd. Hij had beseft, dat bij die punten
het probleem, dat als het koloniale vraagstuk
bekend is, een rol zou spelen. Ik ben het er
mee eens, aldus de premier, dat wij in Enge
land niet bereid zijn den vrede te koopen
voor concessies, die slechts tot nieuwe eischen
leiden. Dat beteekent zeker niet, dat wij zou
den weigeren te spreken over een methode,
waardoor de redelijke verlangens van andere
naties bevredigd zouden kunnen worden,
zelfs indien daarvoor eenige wijziging in den
bestaanden toestand noodig zou zijn. Er zijn
vele vraagstukken, die gemakkelijk geregeld
zouden kunnen worden, indien men ervan
verzekerd zou kunnen zijn, dat zij in een
sfeer van goeden wil besproken kunnen wor
den.
Het grootste van alle Britsche belangen is
de handhaving van den vrede. Het zou wel
getuigen van een internationalen geest, als
men gelooft, dat het Britsche belang het best
gediend wordt door een regeling, die rekening
houdt met de nooden en aanspraken zoowel
van andere landen als van Engeland. In dien
geest zou ik wenschen erover te spreken, hoe
wij de lijnen voor een permanenten vrede
zouden kunnen aangeven.
Ik wil den ernst van den toestand niet on
derschatten. aldus vervolgde Chamberlain,
maar ik geloof, dat Lloyd George een wat al
te somber beeld heeft opgehangen.
Chamberlain noemde de bewering,
dat de Tsjechische activa waren vrij
gemaakt ten gunste van Duitschland
een verzinsel en ontkende, dat het mi
nisterie van financiën had toegestemd
in het vrijmaken van Tsjechische acti
va voor de bank voor internationale
betalingen of een andere instantie.
Er is slechts in kleine bedragen wat geld
vrijgemaakt voor vluchtelingen, die Tsjecho-
Slowakije verlaten hebben. Ik weet niet, of de
Duitsche regeering, toen zij overging tot haar
actie in Bohemen en Moravië. zich bewust was
van den enormen weerslag, welken die actie in
het buitenland zou veroorzaken. Meer nog dan
de annexatie van een anderen staat was het
de duidelijke tegenspraak tusschen dit optre
den en de plechtige verklaringen, zoo vaak
door de Duitsche regeering gegeven, die de
openbare meening in de geheele wereld zoo
diep heeft geschokt. Die tegenspraak heeft
het gevoel van veiligheid in Europa volkomen
ondermijnd en in breeden kring de gedachte
doen ontstaan, dat de onafhankelijkheid van
geen enkelen kleinen staat veilig was.
Ik wil niet beoordeelen, of die gedachte juist
is. maar slechts zeggen, dat zij is veroorzaakt
door het optreden door de Duitsche regeering.
Het scheen ons toe, dat een ontbinding van
een groot gedeelte van Europa dreigde, tenzij
een nieuwe stabiliseerende factor in Europa
kon worden geschapen.
Onder deze omstandigheden achtte
de Britsche regeering het haar plicht
om in samenwerking met Frankrijk te
trachten dezen stabiliseer enden factor
op te bouwen. Onze verzekeringen aan
Polen en Roemenië beteekenen slechts
een eersten stap. Het stelsel moet nog
versterkt toorden door meer perma
nente regelingen en door steun van
andere kringen, die bereid en in staat
zijn dien steun te verleenen.
Ik wil er den nadruk op leggen, dat deze
politiek niet geïnspix-eerd wordt door het stre
ven naar het verdeelen van Europa in vijan
delijke statengroepen of door de meenrng, dat
een oorlog onvei-mijdelijk is. Ik acht een oor
log nooit onvermijdelijk tot hij begonnen is.
Een politiek van tegengestelde statengroepen
lijkt ons niet stabiel en daarom gevaarlijk.
De politiek, die wij volgen, bevat geen element
van agressie en sluit de mogelijkheid van be
spreking van alle geschillen in een geest van
goeden wil niet uit.
Het is een politiek van voorzorg, die slechts
in werking treedt onder zekere voorwaarden,
welke verwezenlijking in de macht van ande
ren ligt. Het is een verzekex-ing tegen agressie,
die, naar wij hopen, nooit zal plaats vinden.
Het geven van verzekeringen was niet vol
doende, wij moesten anderen en ons zelf ei*van
trachten te overtuigen, dat wij die verzekerin
gen zouden kunnen nakomen. Daarom ver
langden wij steun te verkrijgen door de toe
treding van andere landen, die belang hebben
bij den vrede en dichter bij een mogelijke
plaats van conflict liggen. Zoo knoopten wij
onderhandelingen met Turkije en de Sovjet
Unie aan. Bij de besprekingen met Turkije
bleek de overeenstemming van opvatting zoo
groot te zijn, dat op 12 Mei beide regeeringen
haar verklaringen konden afleggen. Cham
berlain bracht hulde aan Turkije en zijn lei
ders, onder applaus van het Lagerhuis.
Chamberlain vervolgde: wij hechten groot
belang aan het karakter van wederkeerigheid
van deze overeenkomst.Het is ten aanzien van
Polen bevredigend te denken, dat indien wij
in een oorlog zouden worden betrokken, er
een groote moedige natie is, welke zich ver
plicht heeft ons alle hulp en bijstand te ver
leenen, welke in haar vermogen is.
De verhouding tot Rusland,
Sprekende over Sovjet Rusland, zeide
Chamberlain, dat hij niet kon nalaten te den
ken, dat er een misverstand in het spel is,
aangezien Attlee deed voorkomen alsof de
Bi-itsche regeering tot deze onderhandelingen
was gebi-acht door wantrouwen in de Rus
sische ideologie.
Ik wensch te zeggen, dat zulks niet het ge
val is. Indien wij de methoden zulleix kunnen
vinden, waarbij wij de samenwex-king en de
bijstand van de Sovjet Unie kunnen opne
men bij het in elkaar zetten van een vredes-
front. zullen wij dit toejuichen. Wij wenschen
dat en kennen er groote beteekenis aan toe.
De veronderstelling dat wij Russischen bij
stand zouden versmaden is werkelijk zonder
eenigen grond. De minister-president verwees
in dit geval naar de jongste verklaring van
Stalin, dat het de politiek der Sovjet Unie was
de staten te ondersteunen, die slachtoffer van
agressie zouden kunnen worden, mits zij be
reid zouden zijn hun onafhankelijkheid te
verdedigen. Dat is ook ons standpunt en het
scheen er op te wijzen, dat de Sovjets bereid
zoudfen zijn tot samenwerking bij de ten uit
voerlegging van een dergelijke actie. Wij wa
ren er ons evenzeer van bewust en dit is het
punt, dat tot nu toe nog geen waardeei'ing
heeft gevonden, wij waren er ons van bewust,
dat de directe deelneming der Sovjets niet
geheel in overeenstemming zou kunnen zijn
met de wenschen van eenige landen, te wier'
behoeve deze overeenkomsten worden ge
maakt.
Wij wenschen samenwerking te hebben met.
alle landen en wij wenschen geen verdeeld
heid tusschen hen en daarom hebben wij voor
gesteld aan de Sovjets, dat zij een verklaring
zouden afleggen, ten aanzien van Polen en
Roemenië van gelijke strekking als wij en
Frankrijk hebben afgelegd. Het schijnt, dat de
Sovjets van meening waren dat dit aanbod
niet wederkeerig was.
De Britsche regeering heeft nooit
den wensch gehad de regeering der
Sovjet Unie iets te laten doen, waartoe
deze zelve niet bereid was. Zij wensch-
te steeds, dat overeenkomsten weder
keerig zouden zijn. Het valt mij moei
lijk te begrijpen waarom gedacht
zou moeten worden, dat het voorstel
dat wij hebben gedaan ten aanzien
van de wederkeerigheid, een hiaat zou
vertoonen.
Men kan van meening zijn, dat het
niet voorzag in het geval van
zekere staten buiten Polen en Roeme
nië, die buurstaten van Rusland zijn,
via welke de Sovjet Unie zou kunnen
worden aangevallen doch daartegen
over was het niet van toepassing op
zekere staten in het westen, die, in
dien zij mochten worden aangevallen
ons tenslotte in een oorlog zouden be
trekken.
Ik heb het duidelijk gemaakt, dat
bij ons voorstel er niet aan gedacht
werd, de Sovjet Unie te laten inter-
venieeren, ongeacht of Groot Brittan-
nic en Frankrijk zulks zouden doen.
Chamberlain voegde hier nog aan toe, dat
de eigen verplichtingen op grond van de door
Groot Brittaimië gegeven verzekeringen on
geacht den Russischen bijstand waren en
dat daarom. indien er eenige ongelijkheid zou
bestaan tusschen beide partijen, deze onge
lijkheid ten gunste der Sovjet Unie is en niet
ten gunste van Groot-Brittannië. Om duide
lijk te zijn, er is een misverstand en wat ook
beweerd kan worden nopens ons voorstel, niet
kan worden beweerd, dat het voorstel unfair
zou zijn. Niettemin, daar het voorstel niet
aanvaardbaar was voor de Sovjet Unie. heb
ben wij het opnieuw geprobeerd. Wij hopen
opx-echt, dat wij spoedig tot een overeenstem- j
ming zullen komen
Lloyd George.
Ik betreur zeer het besluit der Sovjets Po-
lemkin niet naar Genève te laten gaan. ver
volgde Chamberlain. De zitting van den
Volkenbondsraad werd een week uitgesteld,
teneinde hem in staat te stellen te komen en
nadat zij was uitgesteld kon hij niet komen en
werd Halifax de gelegenheid ontnomen deze
aangelegenheid persoonlijk met hem te be
spreken. Ongetwijfeld hebben de Sovjets
goede redenen gehad voor hun houding, doch
ik betreur alleen, dat het onmogelijk is, dat
deze ontmoeting zal plaats hebben. Dit is een
van de gevallen, waarin ik niet kan nalaten te
voelen, dat er eexx soort schaduw of scheids
muur bestaat tusschen de beide regeeringen,
welke uiterst moeilijk is te overwinnen.
Zoowel Sinclair (de leider der Liberale Op
positie) als Lloyd George drongen er hier bij
Chamberlain op aan, te verblaren, welke
moeilijkheden er eigenlijk bestonden. Cham
berlain weigerde hierop te antwoorden en
zeide, dat dit misschien van belang zou kun
nen zijn voor Lloyd George, doch dat het
doodelijk zou kunnen zijn voor de politiek.
Zij die niet erop uit zijn het de regeering
moeilijk te maken en die werkelijk wenschen
dat de politiek zal slagen zullen ervan afzien,
druk op ons uit te oefenen op een ongeschikt
oogenblik om ons te doen onthullen het juiste
punt waarop zich de moeilijkheden voordoen.
Ik heb reeds een algemeene aanwijzing ge
geven. Daarenboven zijn wij in nauw contact
met Frankrijk en zijn wij gelukkig van dit
land de medewerking en den raad te hebben,
Er zijn geen verschillen tusschen ons. Halifax
zal Zaterdag gelegenheid voor verdere be
sprekingen met den Franschen premier en
den Franschen minister van buitenlandsehe
zaken hebben. Ik vertrouw, dat het na deze
besprekingen mogelijk zal zijn, die moeilijk
heden te overwinnen, die ons tot nu toe heb
ben belet een overeenkomst met de Sovjet te
bereiken, en dat wij spoedig in staat zullen
zijn, mededeeling te doen, dat wij
tenslotte tot een definitieve overeenstemming
met hen zijn gekomen.
Churchill, Eden en Sinclair achten
medewerking van Moskou
onontbeerlijk.
Churchill, die vervolgens sprak, zeide van
meening te zijn dat een drievoudig vei-bond
een noodzakelijke stap is om andere landen,
die bedreigd worden, te verzoeken zich onder
beschei-ming te stellen. Hij vroeg waax-om
men er voor terugschrok een bondgenootschap
te sluiten met Sovjet Rusland, als men wel
bereid was in geval van oorlog met dit land
samen Polen en Roemenië te beschermen. Hij
weigerde aan te nemen, dat Polen een hinder
paal vormde voor een overeenkomst tusschen
Engeland, Frankrijk en de Sovjet Unie.
In zijn conclusie zeide Churchill, dat, in
dien de regeering thans de noodzakelijke hulp
van de Sovjet Unie van de hand wijst en zoo
het land in een oorlog stort, dan heeft zij het
vertrouwen, dat het land haar heeft ge
schonken, niet verdiend.
Na Churchill sprak Eden, die het met de
verschillende sprekers eens was, dat het re
sultaat van de onderhandelingen met de Sov
jet-Unie wellicht van de grootste beteekenis
zal zijn voor de toekomst van den wereld-
vi-ede. Het is mijn ovei'tuiging, aldus Eden,
dat het den vrede tot voordeel zal strekken,
als tusschen Engeland. Frankrijk en Rus
land overeenstemming kan worden bereikt en
hoe eexxier en hoe vollediger en omvattender
zulk een regeling, hoe beter.
Ook Sinclair pleitte nog voor samenwerking
met de Sovjet-Unie.
Als wij, zeide hij,.haar.soldaten op het slag
veld verwelkomen, moeten wij niet, zooals te
Munchen, haar staatslieden buiten de raads
kamer houden.
Churchill.
In zijn antwoord zeide Butler dat hef debat
heeft geïllustreerd, dat de Britsche diploma
tie een zeer actieve periode beleeft. Na te heb
ben verwezen naar de uitwisseling van waar
borgen met Polen, de verzekeringen aan Roe
menië en Griekenland en de jongste overeen
komst met Tui-kije, zeide Butler, dat hij
evenzeer met dankbaarheid de vex-klaring van
Roosevelt in herinnering wilde brengen, die,
naar hij meexxde, den toestand had vergemak
kelijkt.
De overheerschende gedachte bij de
Britsche politiek is geenszins de
wensch de wettige activiteit van
eenigen staat te belemmeren of eenig
land te omsingelen, noch een groep
landen tegen een andere groep te oi-ga-
niseeren. Ons doel was niet oorlog te
voeren, doch oorlog te voorkomen.
Ons eenig doel is geweest het ver
trouwen in Europa te vestigen, zoodat
alle staten, groot en klein, hun wettige
doeleixxden kvmnen najagen zonder vrees
dat hun onafhankelijkheid van
eenige zijde wordt bedreigd.
Ten aanzien van de Sovjet-Unie zeide
Butler, dat Groot-Brittannië de regeering
der Sovjet-Unie had medegedeeld van mee-
ning te zijn. dat zijn politiek voor het oogen
blik geschikter is en dat het Britsche plan
niet minder begrijpelijk is dan het Russische
en passender is om doeltreffenden stexxn te
verleenen. waar deze het meest noodig is.
Intusschen worden de gezichtspunten der
Sovjet-regeering nauwkeurig en op welwil
lende wijze bezien. De onderhandelingen du
ren voort.
Een motie der liberalen, strekkende
tot vermindering der begrooting werd
met 220 tegen 96 stemmen verwor
pen.
De debatten waren daarmede ge
ëindigd. Het Lagerhuis werd hierna
verdaagd.
.Schuschnigg nog steeds te Weenen
De Duitsche autoriteiten verklaren, naar Ha-
vas meldt, dat de vroegere bondskanselier van
Oostenrijk. Schuschnigg. zich nog steeds in Hotel
Metropole te Weenen bevindt. De geruchten over
zijn verblijf in een badplaats in de Harz of te
Keulen zijn ongegrond.
Men voegt hieraan toe, dat Schuschnigg re
gelmatig bezoek ontvangt van zijn echtgenoote
Iedere week wordt hij bezocht door een genees
heer.
Franco spreekt het Spaansche
volk toe.
Spanje bereid mede te werken aan de
pacificeering van Europa.
Generaal Franco.
Generaal Franco heeft Vrijdag, den dag der
„overwinningsparade" voor de microfoon van
Radio Nacional een toespraak tot de Spanjaar
den gehouden, waarin hij zeide:
Madrilenen, Spanjaarden, het land is bevrijd
van de roode horden. Gij hebt vanmoi'gen den
overwinningsoptocht in volkomen orde bijge
woond. Ge zaagt de vertegenwoordigers der
mannen, die deel uitmaakten van uw zegevie
rende leger. Deze overwinning maakte een
einde aan de barbarij van het Marxisme. Zij
was ons antwoord op het „no passeran" der
rooden. Twee en een half jaar hebben den moed
van onze jeugd om den uiteindelijken triomf te
bevechten en het leger naar de overwinning te
leiden voor de grootheid van Spanje niet ter
neergeslagen.
Franco voegde hieraan toe: Wij stellen
onze waardigheid cn onze onafhanke
lijkheid boven alles en onze wensch is
samen te werken tot de pacificeering
van Europa.
Men moet niet trachten onze souvereiniteit of
onze economische en politieke vrijheden, waar
voor wij in den oorlog zijn gegaan, te verminde
ren. Het zou een belemmering zijn voor de toe
nadering met zekere staten, als men ons in
economisch opzicht zou trachten te omsingelen
om politieken druk uit te oefenen, -in de hoop
dat men opnieuw den weg zou kunnen openen
voor de groote belangen, die sedert lang onze
onafhankelijkehid en onze macht hebben ver
minderd. Iedereen moge weten, dat dit thans
voor altijd onmogelijk zal zijn.
Franco zeide verder: Wij maken ons geen
illusie. De Joodsche geest, die een verbond van
het groote kapitaal met het marxisme mogelijk
maakte,'Wordt niet in één dag uitgeroeid: hij
leeft nog diep in vele gewetens. Wij zullen niet
toestaan, dat onze overwinning wordt bedorven
door buitenlandsehe agenten, die in onze onder
nemingen binnendringen of door het gemor van
kleingeestige zielen.
Ottawa verwelkomt het Engelsche
koningspaar.
Koning spreekt in het Canadeesche
parlement.
De Engelsche koninklijke familie is
Vx-ijdagochtend om elf uur (pl.t.) te Ot
tawa aangekomen. Toen de koninklijke
trein aan het Islandpark station aan
kwam, werd het koninklijk paar door
zesduizend personen luide toegejuicht.
De koning en de koningin werden ver
welkomd door den gouverneur-generaal
van Canada, Lord Tweedsmuir; 21 sa
luutschoten werden gelost en onder het
gejuich van de menigte reden de
vorsten weg, geëscorteerd door dragon
ders.
Overal langs den tien kilometer langen weg
door de stad naar de Rideau Hall, de ambtswo
ning van den gouverneur-generaal, waar zij tot
Zondag hun intrek zullen nemen, werden de
koning en de koningin, die ondanks het regen
achtige weer in een open landauer waren geze
ten, geestdriftig toegejuicht. Bij hun aankomst
ontvingen de souvereinen de hoofden der diplo
matieke missies te Ottawa.
De koning heeft persoonlijk de geloofsbrieven
in ontvangst genomen van den nieuwen ambas
sadeur der Vereenigde Staten in Ianada, Roper.
,In den Senaat heeft de koning des middags den
leden van de beide huizen van het parlement toe
gesproken en bij deze gelegenheid aan enkele
wetten zijn koninklijke goedkeuring gegeven.
In zijn toespraak zeide de koning naar aanlei
ding van zijn bezoeken aan Canada en de Ver
eenigde Staten: Deze bezoeken zullen, naar wij
vertrouwen, evenals dat hetwelk de koningin en
ik onlangs aan het vasteland van Europa hebben
gebracht, bezien worden als een uiting van den
geest onzer volken, die vurig nauwere vriend
schap en betere betrekkingen begeert, niet
slechts met onze verwanten doch met de volken
van alle naties en rassen.
DE WET OP DE BRITSCHE RESERVE
STRIJDKRACHTEN.
LONDEN, 19 Mei iReuter.) Het Lager
huis heeft het wetsontwerp op de reserve- en
hulpstrijdki-achten in derde lezing zonder
hoofdelijke stemming aangenomen.
Transatlantische luchtdienst wordt
heden geopend.
Yankee Clipper vertrekt vanavond.
Panamerican Airways heeft thans
medegedeeld, dat vandaag de Trans
atlantische luchtdienst zal worden'ge
opend.
Om 18.20 Ned. tijd zal de Yankee
Clipper met een lading post vertrek
ken voor het eerste traject van New
York naar de Azoren.
gaan samen Zendt daarom
Uw wasch naar de
IJ M U I I) E R WASSCHERIJ
SNELLIUSSTRAAT 19, IJMUIDEN
TELEFOON 4S71.
(Adv. Ingez. Mei.)
Duitsch—Spaansche
handelsbesprekingen op komsl
Duitsche concessies voor weder
opbouw van steden en
verkeersnet
BERLIJN, 20 Mei.
Uit betrouwbare Duitsche bron ver
neemt United Press dat Wohltat, die
loort geleden de onderhandelingen over
het Duitsch-Roemeensche handelsver
drag heeft gevoerd, binnenkort naar
Spanje gezonden zal worden als hoofd
van een economisch delegatie van 12
personen voor het voeren van onder
handelingen met de Spaansche regee
ring. Me nvei-wacht dat de besprekingen
minstens acht weken zullen duren.
Volgens dezelfde bron hebben de onderhande
lingen ten doel een complete reconstructie van
de Duitsch-Spaansche handelsbetrekkingen te
bewerkstelligen. Gedurende de onderhandelings
periode zullen naar men verwacht in het bij
zonder Spaansche sinaasappelen, citroenen cn
gedroogd fruit gei-uild worden tegen Duitsche
industrieproducten. Indien de overeenkomst tot
stand komt, zal deze volgens inlichtingen van
Duitsche economische zijde een van de meest
intensieve handelsverdragen, ooit door het Derde
Rijk gesloten, worden. In de Duitsche delegatie
hebben vertegenwoordigers van de hout- en
ijzerindustrie zitting genomen.
Het is ook mogelijk dat Duitschland
zal meehelpen aan den wederopbouw
van het Spaansch spoorwegnet. In ver
band met deze mogelijkheid zullen bin
nenkort de bekendste Duitsche architect
prof. Albert Speer en de wegeninspec
teur Fritz Todt naar Spanje vertrek
ken. Men gelooft dat de Duitsche re-
geeiing bovendien hoopt van Franco de
concessie te krijgen voor den weder
opbouw van de steden en voor den
bouw van autosnelwegen.
In goed ingelichte kringen te Berlijn htoudt
men vol dat Franco dezen zomer naar Berlijn
zal komen voor de onaerteekening van het eco
nomisch verdrag. Zelfs beweert men nog steeds
dat Spanie zich zal aansluiten bij het Duitsch-
Italiaansche militaire bondgenootschap. Hiervan
is evenwel nog geen enkele bevestiging ontvan
gen.
(United Press).
Joden in Palestina krijgen een
waarschuwing.
Opperbevelhebber ontbiedt Joodsche leiders.
Luitenant-generaal Haining, de op
perbevelhebber der Britsche troepen
in Palestina heeft de Joodsche lei
ders, met inbegrip van de vertegen
woordigers van het Joodsch Agent
schap en den Joodschen Nationalen
Raad ontboden.
Haining heeft bij die gelegenheid de
door de Joodsche bevolking in het
verleden betoonde zelfbeheersching
geprezen, doch gezegd, dat hij het
schieten op politie-beambten als
moord beschouwt.
Hij gaf te kennen, dat bij verdere
ongeregeldheden zeer strenge maat
regelen zullen worden genomen.
Havas meldt dat de Joden zich Vrijdag niet
gekeerd hebben tegen de Arabische bevol
king en dat de Joodsche leiders hun critiek
hebben beperkt tot de politiek van 't witboek
en tot hen, die verantwoordelijk zijn voor die
politiek. Men kan hiex-uit afleiden dat de jo
den de mogelijkheid open houden van sa
menwerking met de Arabieren tot gemeen-
schappelijken tegenstand tegen de besluiten
der Engelsche regeering en van een terugkeer
tot een vriendschappelijke houding ten aan
zien van de officieele instanties van Londen
op herziene grondslagen.
Ben Gourion, de voorzitter van de Executie
ve van het Joodsche Agentschap heeft een
schriftelijk antwoord op de waarschuwingen
van Haining opgesteld: hij geeft daarin uit
drukking aan den spijt van de executieve
over den dood van den Britschen politieman
en keurt de schoten af, die er de oox-zaak van
waren. Hij vestigt de aandacht op het vx-eed-
zame karakter van het Zionistische werk se
dert 60 jaar en wijst op het belang van de
betoogingen van Dondei'dag. die een nieuwe
fase aangeven in de evolutie der beweging, die
„Zich niét zal laten intimideeren. zelfs wan
neer Joodsch bloed zou moeten worden vergo
ten".
Campagne tegen de bedelarij in
New-York.
Bedelaars genieten een gemeenschappelijk
jaarinkomen van vijftien millioen dollar.
Burgemeester La Guardia heeft een
campagne ingezet tegen de bedelarij
in de straten van New York. Volgens
officieele pei'sonen bedraagt het jaar
inkomen der New Yorksche bedelaars
in het geheel vijftien milllioen dollar.
Het publiek is er door middel van aanplak
biljetten van in kennis gesteld dat al degenen
die behoeftig zijn uit de openbare kassen
steun ontvangen. De bevolking wordt er op
gewezen, dat de eenige manier om de bedelarij
te doen verdwijnen is, geen geld meer te geven
aan bedelaars.
De commissaris voor maatschappelijk werk
te New York, William Hodson, schat het aan
tal leurders en kooplieden, die geld vragen in
de straten der stad op meer dan 10.000.
Hij zeide dat een blinde muzikant geweigerd
had zijn bedrijf te staken, tenzij de stad hem
125 dollar per maand zou garandeeren, zijnde
het minmum bedrag, dat zijn vioolspel hem
opbrengt.
Volgens Hodson zijn de New Yorksche bede
laars georganiseerd in „vereenlgingen" en
„clubs" die de tactiek toepassen der gangsteri.
