„ONDERZOEKT ALLE DINGEN
s
Elfde autotocht voor
Ouden van dagen.
Uitbreiding van de
Haariemsche M.T. S.
Oplichters liepen toch
tegen de lamp.
WOENSDAG 21 JUNI 1939
HA"'A'RCEM'S DSGRX'AE
VIJF maanden oud zijn de drie leeu
wenwelpen. Het broertje is nog steeds
de kleinste en ook de twee zusjes'ver-
schillen iets in grootte, maar alle drie
zijn ze flink uit de kluiten gewassen. Ze heb
ben een mooie dikwollige geelbruine vacht, die
nog wel hier en daar wat donkerder vlekken
vertoont maar ze zijn toch veel lichter ge
worden en lijken in kleur nu heel veel op
hun moeder. Hun bewegingen zijn veel
krachtiger en zekerder en wanneer ze nu nog
af en toe met dwaze kromme passen door het
zand baggeren, dan is dit van pure pret.
Het zorgelijke is uit hun gezichtjes ver
dwenen en er is iets geïnteresseerds, iets on
dernemends voor in de plaats gekomen. Be
halve wanneer ze slapen, en dat doen ze veel
en graag, zijn ze nu zoo echt voor him plei-
zier op de wereld.
De leeuwin ligt lang uitgestrekt in de zon,
met haar kop op de voorpooten. Zoo af en toe,
wanneer het grint onder de voeten van een
voorbijganger knarst, of wanneer er bewe
ging is in de geelbruine wolkluwen, die door
haar jongen wordt gevormd, opent ze even
de oogen. Daarna ligt ze weer met gesloten
oogen heerlijk te genieten van de zon en van
de rust. Vooral van de rust. Ze heeft nu vijf
maanden dag in dag uit met haar drie belha
mels van jongen op moeten tornen, die iede-
ren dag sterker en ondeugender worden; en
er behoort alle geduld en alle wijsheid van
een verstandige moeder toe om al him kuren
met lijdzaamheid te verdragen. Trouwens zoo
af en toe wordt hun den laatsten tijd wel
eens flink de waarheid gezegd, wanneer ze het
al te bar maken en er wordt soms zelfs ook
wel eens gestraft. Weer is er beweging in de
wolkluwen, Er liggen daar zooveel pooten en
li,jfjes, staarten en koppen door en over elkaar
heen, dat we werkelijk even drie maal twee
donkere vlekken achter de ooren moeten tel
len om te zien. dat het er drie zijn.
De grootste van de zusjes windt zich los uit
de kluwen, rekt zich behaaglijk uit en komt
dan naar haar moeder toe. De leeuwin neemt
een waakzame houding aan en houdt haar
drietal scherp in het oog. Maar deze grootste
dochter meent het goed, ze komt haar moeder
alleen maar een heel stijf kopje geven en
likt haar dan een paar maal opzij van den
snoet.
Nog even staat het kleintje droomerig in
den tuin te staren. Naast de moeder lijkt het
toch nog maar zoo klein. Dan ineens gaat het
kopje energiek schuin omhoog en met gespan
nen aandacht wordt er ergens daarboven een
punt gefixeerd. Waar zou het op gemunt zijn?
Ja warempel op het bordje, dat tegen de tra
lies is geschroefd.
Het is wel erg hoog. juist boven den tweeden
dwarsbalk die de tralies verbindt Wanneer hij
zich erg uitrekt, kan hij op zijn achterpootjes
staand, juist dien tweeden dwarsbalk met
zijn voorpootje bereiken, maar nog net niet
het bordje.
Heel erg lang houdt hij het niet vol om zoo
opgericht te staan.' Zijn voorpootjes glijden
langs de gladde tralies naar beneden. Even
moet hij op vier pooten uitrusten van deze on
gewone gymnastiek. Hij ijsbeert een paar keer
langs het hek. steeds met het kopje schuin
omhoog op het bord gericht.
Dan volgt een nieuwe aanval, die met een
sprong begint en inderdaad komt nu onze
klimmersbaas iets hooger. Hij kan zich met
zijn linkervoorpootje vast houden aan een van
de schroeven aan den achterkant van het
bordje en met het rechter voorpootje wordt
door de tralies heen den voorkant ervan afge
tast, Maar daar hij nu zooveel hooger staat,
komen zijn achterpootjes nauwelijks meer
op den grond en daar heeft hij dus al heel wei
nig steun aan. Tegen wil en dank maakt hij
de zonderlingste danspasjes met zijn achter-
pooten.
Dat is koren op den molen van het tweede
zusje. Kaarsrecht zit dit tweede ieeuwenjong
overeind en volgt met alle aandacht ieder
danspasje, dat de achterpootjes van den klim-
mersbaas maken en ieder cirkeltje, dat diens
staart beschrijft. Dan zet ze zich langzaam in
beweging en nadert stap voor stap deze nieuwe
attractie, onderwijl kritisch overleggend of ze
den kringetjesdraaienaen staart of de won
derlijk trippelende achterpooten tot haar doel
za' nemen. Maar dan ineens wordt het haar te
machtig en met een fermen sprong is ze bij het
hek en rukt den nietsvermoedenden klimmers
baas heftig aan zijn staart. En deze. die toch
al in een zeer labiel evenwicht verkeerde,
komt op een zeer onelegante wijze ten val.
Even wordt er nu prettig van weerskanten
in pooten en ooren gebeten. Maar dan bedenkt
de grootste zich. dat hij zich toch eigenlijk
oen hooger doel had gesteld dan dit kinderlijk
gespeel.'En misschien vindt hij het ook wel
een beetje prettig, dat hij de eenige is, die dit
spel kan spelen. Hij is immers verreweg de
grootste van zijn nestgenooten. En daar hij
nauwelijks bij het bordje kan komen, is het
voor de beide anderen totaal uitgesloten om
het te bereiken.
Met vernieuwden moed wordt er naar het
bordje gesprongen en alweer hooger komt het
Ieeuwenjong. Zijn achterpootjes rusten nu op
den eersten dwarsbalk en de voorpootjes kun
nen het heele bordje tot boven toe aftasten.
Maar al staan de achterpootjes nu steviger
toen draait het staartje bij al die inspanning
nog de mooist denkbare kringen.
En daarop richt het tweede Ieeuwenjong nu
opnieuw zijn aanvallen. Ditmaal echter met
•minder succes. Het grootste leeuwtje staat nu
veel zekerder, trekt zich niets van al dat ge-
ruk en gebijt aan en heeft al zijn aandacht
op het bordje geconcentreerd.
Wel valt hi,j af en toe weer even naar be
neden. Maar steeds opnieuw springt hij ten
aanval en steeds opnieuw heeft zijn achter
deel te lijden van de aanvallen van zijn klei
neren nestgenoot.
Tergend is het voor de grootste, dat er
geen beweging is te krijgen in het bordje. On
uitstaanbaar vindt de kleinste het, dat de
grootste hoegenaamd niet reageert, zelfs niet
op zijn gevaarlijkste aanvallen.
En hoe minder de tegenpartij reageert des
te fanatieker worden hun beider aanvallen.
Waar sluipt ineens het derde jong zoo ge
heimzinnig heen? In een grooten boog sluipt
hij voorzichtig achter langs zijn moeder om
door het zand. Hij is er zeker van, dat haar
aandacht bij zijn twee zusjes vooraan bü het
hek is. En nu onderneemt hij iets totaal on
gehoords. Hij valt plotseling zijn moeder van
achteren aan en bijt haar naar hartelust in
de dikke vacht op haar rug.
De leeuwin schrikt er werkelijk van en gromt
gevaarlijk. Even komt het ondeugende ge
zichtje van haar kleinen zoon achter haar rug
uitkijken. Maar wanneer hij ziet, dat zijn
moeder nog blijft liggen, bijt hij opnieuw toe.
Nog eenmaal gromt de leeuwin dreigend en
als dat niet helpt, staat ze op, keert zich om,
geeft haar zoon een fermen draai om zijn
ooren en gaat een eind verder liggen.
Hoewel zijn kopje hem duizelt van de straf,
ziet het kleintje er nog zoo ondernemend en
overmoedig uit, dat het er allen schijn van
heeft, dat hij toch nog een aanval zal wagen.
Het is maar goed, dat juist dan het klein
ste zusje, dat het was gaan vervelen om voort
durend door den klimmersbaas te worden ge
negeerd, op hem afkomt.
Ze bijt hem aanmoedigend in zijn oor. Maar
het broertje bedenkt op dat moment een
nieuw spel. Hij gaat er rechtop voor zitten.
Het zusje, eveneens rechtop, kijkt hem vol
verwachting aan. Het broertje tilt zijn rech
ter voorpootje op en geeft zijn zusje een oor
veeg, dat heeft hij net van zijn moeder ge
leerd, dan herhaalt hij de oefening met zijn
linkerpootje. Het zusje is dadelijk voor deze
nieuwe manoeuvre te vinden. En ook op haar
beurt deelt ze eenige muilpeeren uit. Zoo die
nen ze een tijdlang welwillend van weerskan
ten voor gever en ontvanger van oorvegen.
Deze nieuwe kunst wordt ijverig ingestudeerd,
en ze worden er inderdad steeds handiger in.
Totdat het het broertje verveelt en hij zich
languit achterover laat vallen en heerlijk zijn
buikje laat warmen door de zon.
Het zusje ziet ineens onder een der boom
stammen door nog een kleinen leeuwenstaart
en probeert dien te pakken te krijgen. Zoo van
achter den boomstam uit lukt dat niet en
daarom wipt ze er over heen. En weer ziet ze
haar grootere zusje volkomen geconcentreerd
op haar arbeid. Maar ditmaal is het een zeer
opofferende taak, die het kleintje zich heeft
gesteld, n.l. om haar gansche mama van a—z
schoon te likken. De leeuwin ziet er niet naar
uit of deze bewerking haar erg prettig aan
doet. Het is echter goed bedoeld en daarom
bezit ze haar ziel in lijdzaamheid. Maar wan
neer het kleintje in zijn ijver tegen haar op
gaat staan om ook het bovenste deel van haar
rug af te likken en in zijn enthousiasme de
klauwtjes van zijn voorpooten in en uit
klauwt in haar vacht, kan ze het niet meer
uithouden en springt op.
Ietwat verbluft zien de twee zusjes de groote
koninklijke gestalte van hun moeder langzaam
wegstappen en op het plankje in den hoek
springen, waar ze een meter boven den grond
en dus buiten het bereik van de kleine vage
bonden rustig verder kan slapen.
De kleintjes zijn nu in eens allebei doodmoe.
Op een drafje rennen ze naar hun broertje
en vallen plomp, half over hem heen. half
tegen hem aan. En in een oogenblik tijds lie
gen ze in de diepste rust, als een onherken
bare geelbruine wolbal van pooten, koppen,
staarten en lijfjes, waarin niemand meer den
gevaarlijken jager op groot wild, den onder
zoekenden klimmersbaas of het altijd speel
zieke zusje zou vermoeden.
A. J. D.
Onjuiste belastingaangifte.
Zes maanden gevangenisstraf geëischt.
Wegens het doen van onjuiste aangifte voor
de vermogens- en inkomstenbelasting heeft
mr. J. A. v. R. v. d. K. zich Dinsdag voor de
Haagsche rechtbank moeten verantwoorden.
Verdachte was niet verschenen. Er werd ver
stek tegen hem verleend.
Als getuige werd gehoord de inspecteur der
directe belastingen te 's-Gravenhage. Uit zijn
verklaringen bleek, dat de aangiften over een
aantal jaren te laag waren gesteld. In de dag
vaarding was gesteld dat over de laatste drie
jaren de aangifte onjuist was geweest.
Voorts bleek dat verdachte een volledige be
kentenis heeft afgelegd.
De Officier van Justitie eischte zes maanden
gevangenisstraf.
DOOR MILITAIRE VRACHTAUTO
AANGEREDEN EN GEDOOD.
Dinsdag is op het Oude Delft te Delft de 64-
iarige van B,, juist toen hij uit een woning
kwad, door een passeerende militaire vrachtauto
aangereden. Ernstig gewond is de man door de
politie naar het ziekenhuis vervoerd. Bij aan
komst bleek hij te zijn overleden.
Met 200 oudjes
naar het kasteel
„Nij en rode".
Evenals andere jaren heerschte er ook gis
teren weer een prettige opgewekte stemming
toen de schier eindelooze rij van auto's van
de Fonteinlaan startte om 200 ouden van dagen
een prettigen dag te bezorgen. Voorop de wa
gen van den Haarlemschen commissaris van
politie, den heer Tenckinck, die den stoet van
auto's leidde en ons voerde door de Haarlem
mermeer via Schiphol, Ouderkerk, Duiven-
drecht, Loenen, Abcoude en Nieuwersluis naar
Breukelen, naar het prachtige kasteel „Nijen-
rode", gelegen aan de Vecht. Een aardig mo
ment was het toen wij in de buurt van Hoofd
dorp een anderen „Autotocht voor Ouden van
Dagen" ontmoetten, opgewekt werd er naar
elkaar gewuifd.
Op de heenreis keken de oudjes hun oogen
uit naar al het moois, waarmee Moeder Natuur
dit gedeelte van ons land zoo rijk heeft be
giftigd, naar de sappige weilanden en de rus
tieke bruggetjes over het water, dat glinsterde
in de zon. Dan weer waren ze vol bewondering
voor hetgeen het moderne vernuft heeft weten
te bereiken met den aanleg van schitterende
autostrada's en viaducten waarlangs de einde
looze file van bijna tachtig auto's haar weg
zocht. Maar toch, wat had die mooie landelijke
weg langs het water weer een groote bekoring!
Na anderhalf uur (de tocht verliep zeer vlot,
dank zij de uitstekende regeling van het ver
keer op de drukke punten!) werd het doel van
dezen middag bereikt en onze oudjes slaakten
kreten van verrukking bij den aanblik van
het fraaie oude slot Nijenrode, gelegen temid
den van eeuwenoude bosschen. Bij het inrijden
van de oprijlaan zagen we zelfs een ooievaars
nest met jongen; alles in deze prachtige om
geving ademt rust en vrede, die weldadig aan
doen in deze haastige wereld.
Op het slotterras was alles in gereedheid
gebracht om den inwendigen mensch te ver
sterken. Zoowel binnenshuis als op het terras
werd daarvan een gretig gebruik gemaakt.
Daarna gingen velen een wandeling maken
In de heerlijke tuinen, die bij het landgoed
hooren, en de volières, de fraaie waterpartijen,
het rosarium en de hertenkamp bewonderen.
Weer anderen gingen het eigenlijke kasteel
bezichtigen.
Het kasteel werd gesticht in het midden der
dertiende eeuw door Gerard Splinter van
Rueel. Nadat het diverse keeren gedeeltelijk
werd beschadigd en weer werd hersteld, von
den de zusters van het klooster Oudwij k er in
1527 een veilige schuilplaats.
In 1673 werd Nijenrode door de Franschen
verwoest, in 1675 door Johan Ortt hersteld en
tot 1853 bleef het kasteel bezit van die familie.
Na achtereenvolgens nog aan eenige andere
families te hebben toebehoord, maakte Michiel
Onnes in 1907 een begin met de restauratie
van het kasteel; het is herrezen in zijn oor-
spronkelijken staat. Nijenrode is een belang
rijk voorbeeld van een oud kasteel met een
wisselvallig lot, zooals ook een van de oudjes
terecht opmerkte, toen hij naar het kasteel
opkeek en zeide: „Wat zal hier in den loop
der eeuwen allemaal gebeurd zijn!" Dezelfde
oude man maakte de opmerking tegen een
der bestuursleden: „Ik heb in mijn lange leven
heel wat boomen geplant, (hij was nl. tuinman
geweest), maar zoo mooi als de natuur het
doet, kunnen wij het niet". Wel een bewijs
hoe intens deze man alles genoot en velen
met hem!
Zeer interessant was ook het 17e eeuwsche
poppenhuis, dat pas is aangekocht uit den
boedel van de familie BlauwSix.
Na al dit schoone genoten te hebben, werd
om vijf uur weer verzameld om den terugtocht
te aanvaarden. Een oude man slaakte de ver
zuchting: „Maanden zit je ernaar te verlan
gen en uit te zien, naar dezen dag; het is zoo
jammer, wat is het toch gauw voorbij!" En
een oud vrouwtje zei maar telkens weer: „Oh,
het was zoo heerlijk, zoo heerlijk, dat vergeet
ik mijn heele verdere leven niet!"
Zie, als men zulke spontane uitlatingen
hoort uit den mond der oudjes, dan moet het
zoowel voor het Comité, als voor de dames-
en heeren autobezitters, die hun wagen be
schikbaar stelden, een voldoening zijn eraan
te hebben medegewerkt den oudjes een zon-
nigen middag te bereiden, in letterlijken en in
figuurlijken zin.
De zon neigde reeds ter kimme toen wij
terugreden en zond haar laatste stralen over
het vredige landschap; alles ademde rust na
een langen dag van ingespannen arbeid.
Langs den vliet zat een jongeman rustig te
visschen; in de verte staken de roode daken
der huisjes scherp af tegen den bewolkten
avondhemel.
En zoo bereikten we weer de goede oude
Spaarnestad en bewaren we allen een mooie
herinnering aan een in alle opzichten geslaag
den middag.
Tot weerziens in het volgend jaar!
B. A.
Duitsclie consul-generaal te
Liverpool teruggeroepen.
De Duitsche consul-generaal te Liverpool,
wiens naam in verband met een spionnage-
kwestie is genoemd, heeft gisteren uit Berlijn
instructies ontvangen om naar Duitschland te
rug te komen.
Nieuw gebouw van
drie verdiepingen.
Belangstelling blijft
steeds toenemen.
Het bestuur van de Middelbaar
Technische School te Haarlem heeft
van de regeering machtiging ontvan
gen om over te gaan tot de uitwerking
van een definitief uitbreidingsplan
der school; tevens werd toestemming
verkregen om met de Indische Pen
sioenfondsen een leening aan te gaan
voor het financieren van den bouw.
Het plan van uitbreiding bestaat uit het
oprichten van een gebouw van drie verdiepin
gen, ter grootte van ongeveer 30 bij 10 meter,
in den tuin van de M.T.S. Op den beganen
grond en de eerste verdieping komen de nieuwe
werkplaatsen voor hout- en metaalbewerking
waardoor deze ruimten in het bestaande ge
bouw vrij komen voor teeken- en leslokalen.
Op de derde verdieping komt een nieuwe tee
kenzaal met leslokaal. In het geheel zal de
M.T.S. door dezen uitbouw nog de beschikking
krijgen over 3 teeken- en 2 nieuwe leslokalen.
De tuin biedt plaats voor de inrichting van
een nieuwe, afgesloten, half-ondergrondsche
rijwielbergplaats. Tot nu toe werden de rij
wielen gedeeltelijk geplaatst onder open af
daken in den- tuin en verder in de gangen
van de school. Deze rijwielberging veroor
zaakte altijd groote opstoppingen en verkeers
moeilijkheden in de gangen, en in den tuin
waren de rijwielen steeds blootgesteld aan
diefstal. Thans wordt een afgesloten ruimte
voor 250 rijwielen gemaakt. Tevens wordt het
aantal kleerkastjes uitgebreid, waaraan ook
groote behoefte bestond.
Binnen enkele maanden zal de
M.T.S. haar 20-jarig bestaan vieren.
Ofschoon de uitbreiding dan nauwe
lijks zal zijn begonnen, wordt toch
door haar aan het vierde lustrum een
bijzonder karakter verleend. Immers,
het blijkt daaruit, dat de M.T.S. te
Haarlem in 1919 opgericht, niet alleen
ten volle aan het doel heeft beant
woord, maar ook, dat het bestuur en
het departement van Onderwijs met
groot vertrouwen de toekomst tege
moet gaan.
Voor vele ouders van nieuwe leerlingen zal
de vergroote mogelijkheid om een plaatsje
aan deze school te verkrijgen, een uitkomst
zijn. De uitbreiding beteekent een groot suc
ces voor het bestuur en den directeur, maar
ook voor hom voorgangers en de oprichters,
omdat de bestaansmogelijkheid niet alleen is
bewezen, maar alle verwachtingen heeft over
troffen.
De architect voor het nieuwe gebouw zal
zijn de heer J. C. Slagtèr architect B.N.A.,
tevens leeraar aan de M.T.S.
De Middelbare Technische School te Haar
lem lijdt reeds vele jaren aan overbezetting
en een chronisch gebrek aan teekenlokalen
en leslokalen. De aanmelding van nieuwe
leerlingen bleef steeds stijgende, zelfs in de
slechte jaren 1933, 1934, toen de werkloos
heid, ook onder de Middelbare Technici,
eenige zorg baarde
Hoewel de school eerst in 1919 geopend werd,
was reeds binnen 15 jaren de bezetting be
langrijk grooter dan het maximum waarvoor
de school gebouwd werd. In de laatste jaren
overtrof de aanmelding de plaatsingsmogelijk-
met 100 pCt
Het is niet te verwonderen dat reeds vele
jaren terug plannen werden gemaakt om tot
uitbreiding van de gebouwen over te gaan.
Zij moesten telkens worden uitgesteld door
verschillende oorzaken. Eerst moest worden
afgewacht of het voorschrijven van gelijk
vormigheid van de leerplannen voor alle Mid
delbare Technische Scholen in Nederland, met
de invoering van gelijke toelatingseischen, dus
door gelijkschakeling' van vroeger ongelijk
gewaardeerde scholen, den grooten toeloop
naar Haarlem zou verminderen. De stichtipg
van een nieuwe school voor Bouwkunde en
Weg- en Waterbouwkunde in Amsterdam en
de uitbreiding van enkele andere scholen, zou
ook van invloed kunnen zijn op de inschrij
ving te Haarlem. Noch het een, noch het
ander heeft plaats gehad; het accres van de
aanmelding nam steeds toe. Daarbij kwam
nog, dat de behoefte aan afgestudeerde Mid
delbare Technici in ons land, ondanks de
crisis, steeds grooter werd. De jaarverslagen
van Haarlem spreken steeds van een dalende
werkloosheid, ondanks een steeds grootere af
levering van afgestudeerden. Dit jaar is de
toestand zelfs zoo, dat het groote aantal af
gestudeerden waarschijnlijk reeds voor hun
eindexamen een plaats hebben verworven.
Zware straffen voor
Arnhemsche recht
bank geëischt.
De rechtbank te Arnhem heeft Dinsdag
een begin gemaakt met de behandeling van
de bekende oplichtingszaak, waarbij een ver
mogende, bejaarde dame te Arnhem, door
een aantal personen voor een bedrag van
f 25.000 a f 30.000 is benadeeld.
Men zal zich herinneren, dat de politie te
Arnhem er in het einde van 1938 in slaagde,
na een moeizaam recherchewerk, een oplich-
tersbende te ontmaskeren, welke de Arnhem
sche dame tot haar slachtoffer had uitgeko
zen en haar in den loop van enkele maanden,
onder allerlei mooie verhalen, had bewogen
tot afgifte van telkens nieuwe geldsbedragen,
welke vaak eenige duizenden guldens beliepen.
Door zich verdekt op te stellen in een café,
waar de dame een onderhoud met de leden
der bende had, wist de politie twee van hen
te arresteeren; drie anderen, twee mannen
en een vrouw, werden eenigen tijd later door
een inspecteur en een rechercheur der Arn
hemsche politie in het postkantoor te Nice
aangehouden.
Thans stonden vier leden van de bende te
recht, t.w. de 46-jarige koopman W. J. van B.
uit Amsterdam, de 53-jarige Ca. Ma. M., zon
der beroep, laatstelijk wonende te Amsterdam,
de 28-jarige koopman C. H. de Z., laatstelijk
wonende te 's-Gravenhage, en de 33-jarige
koopman K. L. H. uit Amsterdam, allen thans
gedetineerd in het huis van bewaring te
Arnhem.
Allereerst stond de 28-jarige C. H. de Z., uit
Den Haag terecht. Hij erkent, op vragen van
den president, mr. Smits, dat hij eenigen tijd,
voordat hij met mevrouw B. in contact kwam,
van S. had gehoord, dat men door allerlei ver
halen geld van mevrouw B. gekregen had. Het
ging over geld dat uit Duitschland gesmok
keld zou worden.
Verdachte geeft o.m. toe, dat hij mevrouw
B. verteld had, dat H. in Duitschland gevan
gen zat en dat men geld noodig had om hem
vrij te krijgen. Mevrouw B. had hem f 600 ge
geven.
Uit een gesprek tusschen verdachte en den
president blijkt, dat een en ander van te
voren was afgesproken. Het geld heeft de ver
dachte met H. gedeeld.
Pres.: „U bent later met z'n drieën weer
naar mevrouw B. toegegaan. Hij was er toen
bij."
Verdachte: „Ja."
President: „U bent met het verhaal over de
consenten voor den invoer van auto's geko
men."
Verdachte: „Ja, het verhaal over het geld-
smokkelen leek ons niet meer zoo geschikt."
Pres.; „Er is toen gezegd, dat er elfhonderd
gulden noodig was om de auto's over de grens
te krijgen."
Verdachte: „H. heeft voornamelijk het woord
gevoerd."
Hierna werd de gedupeerde dame gehoord,
de 74-jarige mevrouw J. B. B. In Maart 1937
was zekere W. bij haar geweest met teeke-
ningen. Zij had hem geld ter hand gesteld.
Later kwam S.. de zwager van W., bij haar,
die verklaarde de schuld van W. over te nemen.
Die schuld bedroeg zeventienduizend gulden.
Later kwamen S. en Van B., die vertelden, dat
het geld in Duitschland was en dat men het
niet kon loskrijgen.
Pres.: ,,U hebt hem toen elfhonderd gulden
ter hand gesteld."
Getuige: „Ja, ik vertrouwde hem volkomen.
Ik dacht, dat ik met eerlijke menschen te doen
had, anders had ik er niet aan gedacht, zon
der degelijken waarborg zulke groote bedragen
uit handen te geven.
De officier van justitie, mr. Graaf van Lim
burg Stirum, merkte in zijn requisitoir op, dat
deze verdachte niet de hoofdschuldige is. Spr.
eischte tegen C. H. de Z. wegens oplichting,
meermalen gepleegd, een jaar gevangenisstraf,
met aftrek der preventieve hechtenis sinds l7
November 1938.
Vervolgens stond de 38-jarige koopman K.
L. H. uit Amsterdam terecht. Zijn verklarin
gen komen overeen met die van den vorigen
verdachte.
De officier eischte tegen dezen verdachte
één jaar en zes maanden gevangenisstraf.
Tegen den 46-jarigen W. J. v. B. en de 53-
jarige Ca. Ma. M. eischte de officier twee en
een half jaar gevangenisstraf.
Dinsdag organiseerde het Haariemsche Comité „Autotocht Ouden van Dagen"
een tocht naar het Kasteel Nijenrode in Kreukelen. In de Fonteinlaan werd de
stoet, die uit bijna 80 wagens bestond, geformeerd. Hier zien we twee padvind-
sters, die een oudje in de auto helpen stappen,
Bestuursleden Belgische N.V.
vrijgesproken in loterijzaak.
Op 6 April van dit jaar zijn door den Haag-
schen kantonrechter veroordeeld tot een geld
boete van 3000 gulden subs, hechtenis van
drie maanden, de drie bestuurderen van de
S.A. Fatum wegens overtreding van de wet
op de Staatsloterij en wfl van de bepaling,
waarbij strafbaar gesteld wordt het invloed
toekennen aan de trekking der Staatsloterij.
De Haagsche rechtbank heeft dit vonnis ver
nietigd en de verdachten alsnog vrijgesproken.
Steun aan oorlogsslachtoffers.
Commissie opgericht.
Op Zaterdag 10 Juni is in Amsterdam opge
richt de „Commissie tot steun aan Oorlogs
slachtoffers (S. O. S.)", die zich tot doel stelt
hulp te verleenen aan volkeren of bevolkings
groepen, die bij een nïet-uitgelokten aanval door
een agressief land of een agressieve groep in
ernstigen materieelen nood zijn gestort.
Het tijdelijk correspondentie-adres der com
missie is gevestigd bij prof. dr. M. Valkhoff,
Schipbeekstraat 23, Amsterdam-Z.
Boom op het hoofd gekregen.
Arbeider op slag gedood.
Bij het afladen van boomen van een auto, ter
hoogte van de vatenfabriek te Kloosterveen
kreeg Dinsdagavond om zeven uur de 25-jarige
W. Ax uit Smilde een boom op het hoofd. De
man was op slag dood.
EXAMENS
„Da Costa-Kweekschool"
Voor het eindexamen aan de Da Costa-kweek-
school zijn geslaagd: de dames M. E. Oderkerk
te IJmuiden, P. Schreuder te Haarlem, A. M. van
Zon te Bloemendaal en de heeren Th. Janssen te
Bakkum, F. de Jong te Haarlem, J. Leen t«
Hoofddorp.
Afgewezen: geen candidates
