De Schat in de Woestijn
VOOR ONZE JONGENS
De Keizer en de Keizerin van Annam
zijn met hun twee kinderen te Parijs
aangekomen, waar zij ongeveer veertien
dagen zullen verblijven
Een wedstrijd met hindernissen voor
transportrijwielen met mand behoorde
tot de attracties der feesten te Gro
ningen bij het 325-jarig bestaan der
universiteit
Te Amersfoort werd Donderdag ter gelegenheid van den verjaardag
van Z. K. H. Prins Bernhard een défilé gehouden door de garnizoen
houdende troepen
Een bloemencorso vormde een onderdeel der feestelijkheden, welke Donder
dag op den verjaardag van Z. K, H. Prins Bernhard te Baarn plaats vonden.
Menig aardige groep viel hierbij te bewonderen
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
31)
Het weer, gloeiend over
dag en 's nachts ijzig koud, was toch best
te verdragen. Minder goed toegeruste reizi
gers zouden misschien last hebben ondervon
den van de slangen en schorpioenen, die
welig scihenen te tieren te midden der door
de zon geblakerde eenzaamheid, maar deze
„voyageurs de luxe" sliepen in hangmatten
in ruime tenten en ijverige dienaren vex*wij-
derden iederen steen, voor ze de vilten kleeden
uitspreidden, waarop men zich verwaardig
de de maaltijden te gebruiken.
Toch zooals Irene juist had vermoed,
was er in dezen prachtigen tocht door de
woestijd een kiem van verderf. Of ven Ker-
ber's berekeningen waren verkeerd of de pa
pyrus was het geschrift van een krankzinni
ge. De karavaan was al twee dagmarschen
voorbij de plaats, waarvan alle geraadpleegde
deskundigen eenstemmig verklaarden dat zij
het punt was, dat was aangewezen door den
Griek, die de vernietiging van het Romeinsche
legioen overleefd had. De ongelukkige Oosten
rijker kon de vijf heuvels in de papyrus aan
gegeven, als de voornaamste aanwijzing van
de plaats waar de schat begraven was. even
min aanwijzen als een man in een onbekend
bcsch een bepaalde groep van vijf boomen.
Dat wil zeggen, hij kan er bij toeval tegen
aanloopen maar hij kan ze niet met or-
étel en ondeivh^omg.-v..mogen vinden.
Zooals Irene het uitdrukte, er waren geen vijf,
maar vijf duizend heuvels. Het kardinale punt
was voor von Kerber, om er zijn groep van
vijf uit te zoeken.
Toen de karavaan aan de rustplaats aan
kwam, maakte de diepe stilte plaats voor een
heidensch leven. Kameelen gromden in klage
lijk verlangen om van hun lasten bevrijd te
worden, paarden hinnikten en vochten om de
beste bosjes gras en de mannen scholden
elkaar uit, alsof de arbeid om het kamp ge
reed te maken iets nieuws en volkomen onver
wachts was.
Tusschen het gewoel stapte Abdur Kader,
een magere, norsche Arabier, die al zijn hel
pers zonder onderscheid uitschold in Ooster-
sche bloemrijke bewoordingen. Stump, wiens
blozend gelaat vuurrood was verbrand dooi
de woestijn, stelde een levendig belang in
Abdur Kader's dagelijksche ontboezemingen.
Hij verstond geen woord Arabisch, maar hij
waardeerde den woordenrijkdom van den
spreker en de blijkbare bedoeling ervan. „Hij
zou een beste bootsman zijn", was zijn ge
liefkoosde opmerking en hij voegde er dan
treurig bij: Ik wou, dat ik wist, wat hij zei.
't Zou een groot plezier voor me zijn.
In een verrassend korten tijd was het kamp
klaar, waren vuren aangestoken van dorre
struiken, die gedurende den laatsten marsch
verzameld waren, een maal gekookt en allen
namen rust tot den avond.
Als ze 's avonds niet verder trokken zongen
de Arabieren en negers of vermaakten zij zich
met verrassend natuurgetrouwe zwaardge
vechten, terwijl het dozijn matrozen, dat aan
boord was meegenomen, naar den strijd
keek, of op hun eigen houtje zeemansliede
ren aanhieven.
Het kamp van vandaag bocd geen uitzon
dering op den algemeenen regel. Abdur Kader
had misschien uitvoeriger en krasser ge
tierd dan gewoonlijk, toen ontdekt werd, dat
de bron door eeuwenlange verwaarloozing was
Ingestort en verscheidene uren arbeid noodig
zouden zijn om wat brak water te krijgen.
Hij viel den Effendi echter niet lastig met
deze kleinigheid. Er was een dringender zaak
op het oogenblik; Allah zij geprezen, dat kon
wachten tot een minder druk uur, want de
Frank had geen haast, en hij betaalde als een
Khalief.
Omstreeks vier uur zat Irene in haar tent
een paar aanteekeningen in haar dagboek op
te schrijven. Ze had dorst en riep een be
diende, die ze opdroeg haar een flesch spuit
water te brengen. Enkele minuten later
hoorde ze hem struikelen; een val en een
luide uitroep in het Arabisch! De man was
gevallen over een van de zware steenen,
waraan de touwens van de tent waren vastge
maakt.
Ze vroeg zich af, of hij haar zou begrijpen,
wanneer ze in het Fransch zei, dat ze hoopte,
dat hij zich niet bezeerd had. Het glas was
gebroken, maar de flesch was heel, want de
inlander had haar gegrepen, toen hij viel.
Ca ne fait rien!, riep ze. Toen ontdekte
ze, dat de Somali zich op de knieën had op
gericht en met alle teekenen van doodelijken
schrik naar den hemel staarde. Op hetzelfde
oogenblik kwam er een vreemde woeligheid
in het kamp. Door den epen kant van de tent
zag ze Europeanen en inlanders allen in de
zelfde richting kijken naar het Noorden.
De Britten en Arabieren toonden diepe ver
bazing, ze wezen en maakten gebaren, maar
waren overigens rustig. Maar de negers ge
raakten in paniek. Voor het meerendeel lagen
ze op de knieën. Een paar jammerden klage
lijk.
Het meisje was alleen en voelde zich bang
Royson was niet ver weg en hij stond evenals
de anderen, aan den grond genageld, door een
schouwspel, waarvan ze den aard niet kon gis
sen. Hij scheen ook aan Irene te denken, want
hij keerde zich om en keek naar haar.
Kom gauw, miss Fenshawe, schreeuwde
hij, hier kunt u de wonderbaarlijkste fata
morgana zien.
Irene snelde naar Royson toe.
Toen stond ze verstomd, want ze zag een
schouwspel, zcoals de woestijn zelden te zien
geeft, zelfs aan hen, die hup heele leven
binnen haar grenzen doorbrengen. Een lichte
mist was in de plaats gekomen van de op
merkelijke helderheid van de morgenuren.
Naar het Noorden toe was deze mist bijna
tot een nevel verdicht, een laag hangende
en glinsterende sluier, die iets had van de
witte wade. die dikwijls de zee bedekt op een
rustigen, helderen zomerdam.
De hemel verloor zijn kleur van gebrand
koper en werd blauw en cp den valschen hori
zon, gevormd door den bovenrand van de
nevelbank, stond een schitterend, levendig
panorama.
Er waren militaire tenten, vastgebonden
kameelen en paarden, een groot aantal Ara
bieren en negers en een vijftigtal Italiaansche
soldaten, alles reusachtig vergroot en zoo
duidelijk, dat het tuig van de dieren, de uni
formen der soldaten en de heldergekleurde
burnoezen der Arabieren gemakkelijk te on
derscheiden waren.
Ze waren aan het werk. Hoopen steenen en
bergen aarde gaven aan dat ze met graaf
werk bezig waren. Terwijl de kafila bij de
bron naar dit verrassend en levendig tafe
reel staarde, ondergingen de schimmen ,die
zich tegen den hemel afteekenden, een ver
andering, die hun beklemmende natuurlijk
heid nog vergrootte.
Een afdeeling soldaten en inlanders mar
cheerde naar de tenten, terwijl een andere
hun plaats innam. Alleen door de groteske
afmetingen van menschen en dieren en de
griezelige stilte van hun bewegingen, was het
mogelijk te gelooven dat men iets anders
dan werkelijkheid zag. Het was fantastisch,
den-adem-benemend. angstwekkend en on
heilspellend-overweldigend!
Dit weefsel van nevel was meedoogenloos
in zijn dierepen zin. Twee van -*e toeschou
wers wisten precies, wat het ce beteekeneni
had, maar ook andere toeschouwers konden
het maar al te gemakkelijk vermoeden. Men
was de expeditie vóór geweest! De lange zee
reis en de nog langere marsch door de woe
stijn, de groote uitgaven, de ontberingen, de
hoop, de vrees, al het beramen en organi-
seerenhet was alles vergeefs gewest,
omdat Alfieri de dwaas, Aüfieri de droomer,
er blijkbaar in geslaagd was den schat van
Gheba te vinden!
HOOFDSTUK XIV.
Het ontwaken der Woestijn.
Fenshawe keerde zich plotseling met ge
fronste wenkbrauwen naar von Kerber. Met
een slag was alle vertrouwen bij hem ge
weken. Hoe was het mogelijk dat, terwijl zij
rondzwierven, zonder zekerheid, eigenlijk
zonder vaste aanduiding dat zij weldra hun
doel zouden bereiken, deze Italiaansche expe
ditie waarschijnlijk recht op het doel was af
gegaan en de plaats waar de schat begraven
lag reeds had bereikt
Een oogenblik later had er een heftig dis
puut plaats tusschen hem en von Kerber,
wien hij totnutoe zonder voldoende waar
borgen zijn volstrekte vertrouwen had ge
schonken. Ook mrs Haxton was bij dit onder
houd aanwezig, alsook Irene en toen ven
Kerber in hot nauw gedreven vertelde van
den overval in Marseille, werd Royson als
getuige geroepen.
De eene verklaring bracht de andere mee,
en toen tenslotte von Kerber wanhopig uit
riep dat Alfieri met zijn expeditie onmogelijk
de juiste plaats kon gevonden hebben, daar
hij von Kerber alle aanduidingen van
afstanden zoo voorzichtig mogelijk op den
papyrus had veranderd en vervalscht, werd
Fenshawe, die plotseling voor een reeks van
intrigues en leugens kwam te staan, hoe lan
ger hoe grimmiger en wilde zich, zonder een
woord ?e spreken - -• hom afkeeren.
(Wordt vervolg#
Op de Maliebaan te Den Haag werden Donderdag wielerwedstrijden ge
houden ter gelegenheid van den verjaardag van Z. K. H. Prins Bernhard.
De deelnemers in actie
Z. K. H. Prins Bernhard woonde
te Baarn
De Hertog van Aosta (links) verlaat in gezelschap
van den Italiaanschen minister van Buitenlandsche
Zaken, graaf Ciano, het landgoed te Toscane, waar
de vader van graaf Ciano is overleden
De jubileumtentoonstelling van
de vereeniging «Het Neder-
landsche Trekpaard" in de
veemarkthallen te Den Bosch
is Donderdag officieel geopend
de zwemwedstrijden bij, welke in de Eem
van zijn verjaardag. De aankomst van den Prins
Ter navolging. Het Nationaal Jongeren Verbond hield Donderdag in Den
Haag ter gelegenheid van den verjaardag van Z. K. H. Prins Bernhard een
inzameling langs de huizen ten behoeve van de ontspanning onzer militairen
langs de grenzen. Leger-vrachtwagens vervoerden de gul afgestane
artikelen
