De Scfiat in de Woestijn
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
33)
Ik kan u niet zeggen, hoe 'blij ik ben u
nog te zien, miss Fenshawe, riep hij maar
tegelijkertijd moet ik er tegen protesteeren,
dat u zoo ver van het kamp zwerft. Bent u
alleen?
Natuurlijk! Anders zou ik hier niet zijn.
Maar ik heb u met een bedoeling opgewacht.
Het is nu te laat veronderstel ik, om u te
doen afzien van een nutteloozen en dwazen
tocht, maar ik vraag u wèl, niet de grootere
dwaasheid te begaan om uw eigen leven en
misschien dat van anderen op te offeren in
het verkeerde begrip, dat u mr. Fenshawe's be
langen dient.
Ofschoon ze poogde te spreken op een toon
van conventioneele vriendelijkheid, beefde
haar stem. Dick was diep onder den indruk.
Waarom gelooft u, dat ik waarschijnlijk
gevaar zal loopen?, vroeg hij.
Omdat u liever alles waagt dan een op
dracht niet goed uit te voeren. Die lui zouden
u tusschen duizend vijanden laten rijden als
ze dachten daardoor hun doel te bereiken.
Maar ik verzeker u, dat ik dat mr. Fen
shawe er het grootste bezwaar tegen zou
den hebben, dat u werkelijk ge vara liep ter-
wille van de onnadenkende menschen, die ons
een vruchteloozen tocht naar Afrika laten
maken. Verschaf ons alle inlichtingen, die u
door middel van de Arabieren kunt verkrij
gen, maar ik kwam hier, omdat ik me geluk
kiger zal voelen, als u me belooft, dat u dien
man, Alfieri, en zijn vrienden zult ontwijken.
Hebt u de uitdrukking op baron von Kerber's
gezicht vandaag gezien? Ik heb nooit tevoren
beseft, wat gouddorst beteekende. Hij zou
ieder, die hern in den weg kwam, vermoorden!
Daarom moet u veilig terugkomen, mr. Royson
want ik stel vertrouwen in u en in kapitein
Stump, maar ik ben bang voor wat er ge
beuren zal, als von Kerber de anderen de ge
schiedenis van den schat vertelt en hun een
groot aandeel belooft, indien ze hem vin
den.
Daar had ik niet aan gedacht, zei Dick.
Inderdaad hielden zijn gedachten zich op dat
oogenblik in het geheel niet met von Ker
ber's plannen bezig.
Dat dacht ik wel. En daarom sloop ik uit
mijn tent en wachtte hier. Het eenige, dat
werkelijk van belang is, is onze spoedige
terugkeer naar het jacht. Mijn grootvader
was nooit van plan zijn doel te bereiken met
wapengeweld en dat is stellig, waar von Ker
ber op het oogenblik van droomt.
Ik begin uw standpunt te begrijpen, zei
hij, zich dwingende om haar woorden te be
antwoorden, hoewel zijn hart andere zinnen
vormde. Zelfs als ik ontdek, dat Alfieri bezig
is die kostbare kameelvrachten op te graven,
zal het voor alle partijen het beste zijn, zijn
succes verkleind voor te stellen.
Ja, ja, riep ze gretig. Dat bedoel ik. Het
kan me niet schelen, wat er gebeurt, als we
Pajura maar bereiken. Dan kunnen de baron
en mevrouw Haxton verder doen wat ze wil
len. Zelfs als ze ons geld en onze uitrusting
willen leenen voor een tweede expeditie, zal ik
de eerste zijn om dat plan te steunen.
U belangt dus niet meer om de .schatten
van Sheba te zien?
Ik haat de gedachte er aan zelfs! O, mr.
Royson, alles hangt nu van u af. Regel alles
alstublieft zóó, dat we onverwijld naar de
kust kunnen reizen. Dat is alles! U begrijpt
mij, geloof ik. Nu moet ik u alleen nog maar
vaarwel zeggen. God zegene u!
Dick's linkerhand greep haar schouder.
Neen, Irene, dat is niet alles!, fluisterde
hij heesch. Ik ga nu en als God wil zal ik
binnen zes en dertig uur terug zijn, maar
voor ik ga wil ik je een kus geven.
Hij kon de siddering voelen, die door haar
tengere gestalte voer bij deze onverwachte
uitbarsting. Ze uitte een lichten kreet van
schrik; ze vroeg zich angstig af of ze
goed verstaan had, maar ze bood geen w,
stand aan den druk van den arm, die om
haar heengeslagen was. Misschien was het
pure verbazing, die haar gezicht deed om
hoog heffen, maar in elk geval, Dick kuste
haar, niet eenmaal, maar nog eens én nog
eens.
Moge de hemel je beschermen en bewa
ren. zei hij stamelend. Je weet nu, dat ik van
je houd. Ik hoopte je vanavond te ontmoe
ten, Irene. Ik beklaagde mij bij de sterren toen
ik je bij mijn vertrek niet zag. Nu jij hier
bent, ben ik voor de poorten van het Paradijs.
Maar nu moet je toch heusch heengaan
liefste!
Het meisje klemde zich één zalig oogenblik
aan hem vast en fluisterde:
Je hebt me zelfs niet gevraagd of ik van
jou houd, King Dick!
Den volgenden morgen, na een langen
tocht, hielden zij rust. Hussein reed daarna
alléén op verkenning uit. Volgens Abdur
Kader's berekeningen lag het Italiaansche
kamp middenin de volgende belangrijke valei.
Het was hoogstens drie mijlen weg en Hus
sein's aanwezigheid in den vroegen morgen
zou gemakkelijker te verklaren zijn, indien
hij verscheen op een kameel, die zichtbaar
vermoeid was.
Royson had den man uitvoerige instructies
gegeven. Indien hij ondervraagd werd, moest
hij" meedeelen dat een Engelschman en hij
en nog een Arabier een geforceerden marsch
hadden gemaakt van de vorige oase af, dat
zijn uitgeputte makkers niet ver van het
kamp rustten en dat hij naar hen wilde terug-
keeren met een gevulden waterzak en wat
voedsel voor de kameelen. Maar het was meer
dan waarschijnlijk, dat in de drukte van een
groot kamp zijn aanwezigheid voor iedereen
onopgemerkt zou blijven, behalve voor zijn
Arabische breeders. In dat geval kon hij hun
nieuwsgierigheid bevredigen zonder in bizon-
derheden te treden, uitvinden of Abdullah de
Speerwerper zich onder hen bevond en door
oogen en ooren den kost te geven zooveel
mogelijk te weten komen omtrent Alfieri's
vorderingen bij het onderzoekingswerk.
Hoe het ook ging, hij moest trachten vóór
zonsondergang terug te zijn als hij Ab
dullah kon meebrengen, zooveel te beter. Dan
konden ze, na zijn nieuws gehoord te hebben,
beslissen wat ze verder zouden doen. Als
Abdullah meekwam, zouden ze zich zonder
verdere onderzoekingen weer bij de expeditie
kunnen voegen.
Na Husseins vertrek legden Royson en
Abdur Kader zich ter ruste. Beschut door
kameeldekken suiepen ze enkele uren on
rustig, maar de hitte en de insecten waren
zelfs den geharden sheik te machtig en tegen
den middag gaven de beide mannen aan de
gloeiende zonneschijn de voorkeur boven de
schaduw van de muffe dekkleeden.
Irene had gelijk gehad dat Dick groote
vorderingen had gemaakt in het Arabisch.
Hij kende verscheiden woorden en had ook
een aantal samenhangende zinnen tot zijn
beschikking. Abdur Kader kende een beetje
Fransch en hun gezamenlijke kennis stelde
hen in staat een gesprek t.e voeren. De Ara
bier informeerde naar het leven in de groote
steden en Royson vermaakte zich ermee de
wonderen van Londen te beschrijven. Een
beperkte woordenkeus en de totale onwetend
heid van zijn gids omtrent dingen als spoor
wegen, electriciteit, geplaveide straten, auto's
en dergelijke dingen, maakten de beschrij
ving heel vaag. Plotseling onderbrak de sheik
Dicks moeizaam verhaal met een vraag, die.
het gesprek een eigenaardige wending gaf.
Als u zooveel merkwaardige dingen hebt
in uw eigen land, Effendi, wat zoekt u dan
hier? Dit is geen plaats voor stadsmenschen
zooals Hakim Effendi, noch voor twee vrouwen
zooals die, welke met ons mee reizen. U hebt
die honderd kilometers door de woestijn ge
reden en waarvoor? Om vijf heuvels te vin
den, zegt de Hakim. Allah zij geprezen, dat
rijke menschen zoc.veel geld wenschén uit te
geven om zulk een dwaze reden.
Maar de Hakim Effendi gelooft, dat er
een oase is, kenbaar aan vijf heuvels, ergens
in deze buurt en als hij die vond, zouden we
graven en misschien enkele oude voorwerpen
vinden, voorwerpen van weinig belang voor
de wereld in het algemeen, maar op hoogen
prijs gesteld door hen, die het verleden na-
vorschen.
Ik ken deze woestijn, zooals u die straten
kent, waarvan u me vertelde, zei Abdur Kader
en er is geen oase die kenbaar is aan vijf
heuvels. U hebt alle kampplaatsen gezien van
hier tot Pajura. Er is maar één ander spoor,
'n oude karavaanweg van de zee af. die onze
route snijdt, een paar kilometer Zuidelijker.
We kwamen er gisteren in het donker langs.
Die heeft slechts vier bronnen. De dichtstbij
zijnde wordt de Bron van Mozes genaamd,
de volgende de Bron van den Olifant.
Hoe komen jullie Arabieren aan een
bron van Mozes? vroeg Dick glimlachend.
Jelui neemt toch niet aan, dat Mozes ooit in
deze streek zwierf, wel?
Wij eeren Mozes en alle Profeten, zei
Abdur Kader ernstig. Hij rookte een oogen
blik zwijgend en zocht zich blijkbaar iets te
herinneren.
Is het waar, vroeg hij twijfelend, dat
eens in een langvervlogen tijd vele der heu
velen vuur en rook gaven als een oven?
Volkomen waar. Dat noemen wij vul
kanen. Al deze bergen waren oorspronkelijk
vulkanen.
(Wordt vervolgd)
Een overzicht tijdens den wedstrijd in de hoofdklasse (500 c.c.) van de T.T.-races, welke Zaterdag
Door oud-geïnterneerden van het Belgische leger is Zondag
•en krans gelegd bij het Belgisch monument te Amers
foort
Het huwelijk van den Hertog van Spoleto en Prinses Irene
van Griekenland is te Florence voltrokken. Het bruidspaar
bij het verlaten van de kerk na de huwelijksplechtigheid
De tentoonstelling -Het Leger" op Houtrust te Den Haag is Zaterdag officieel geopend. Z. K. H. Prins Bernhard reikte Zondag persoonlijk de prijzen uit na afloop
De autoriteiten bij den rondgang in de -model"-loopgraven. Tweede van voren Z. Exc. van het internationaal concours hippique in het Olympisch Stadion te Am-
minister dr. J. J. C. van Dijk sterdam
De Koning en de Koningin van Engeland woonden met Koningin-weduwe Mary Zondag in Hyde Park te Londen de demon,
straties bij, welke door de burgerlijke hulpdiensten werden gehouden. De vorstelijke personen tijdens het défilé
Het Koolhoven-schoolvliegtuig „F. K.
46" is te Rotterdam ingescheept naar
Zuid-Afrika ter demonstratie voor de
Zuid-Afrikaansche vliegscholen
De Bijzondere V rij-
willige Landstorm
hield Zaterdag te
Zandvoort een
intergewestelijken
landdag. Hetdefilé
op den boulevard
voor de autori
teiten
