FRANCE
HOLLAND
PRINS BERNHARD TE DEN HAAG.
De Schat in de Woestijn
Z. K. H. Prins Bernhard als belangstel
lend toeschouwer bij de internationale
bridge-drive te Den Haag, waaraan de
Prins Dinsdag een bezoek bracht
In gebukte houding begeeft Z. K. H. Prins Bernhard
zich door een met gaas overspannen loopgraaf tijden»
de bezichtiging van de tentoonstelling .Het Leger
op Houtrust te Den Haag, welke Dinsdag door den
Prins werd bezocht
Ook in de Amsterdamsche binnenstad wordt de hengelsport
druk beoefend. Belangstelling voor de visschers op een der
grachten
Een openlucht-bioscoop zal deel uitmaken van de spoorweg
tentoonstelling te Amsterdam. Het .doek" staat reeds op
gesteld
Als afsluiting van een jaar verkeersonderwijs hield de Vereeniging voor Veilig Verkeer Dinsdag op
het Stadionplein en omgeving te Amsterdam voor ruim 1500 schoolkinderen een massaal verkeers-
examen
De tentoonstelling .Het Leger" op Houtrust te Den Haag werd Dinsdag door
Z. K. H. Prins Bernhard bezocht. De vorstelijke gast tijdens den rondgang
De laatste rit. Het rollend materiaal van de
stoomtram Vaals - Maastricht is in langen stoet
over de spoorlijn van Gulpen naar het tram-
kerkhof te Maastricht overgebracht. De colonne
nabij Limmel
Austin in actie tijdens zijn partij tegen
Cooke bij de internationale tennis
kampioenschappen te Wimbledon
FEUILLETON
Naar het En gelach van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
35)
Hadden we nog een half uur langer op
Hussein gewacht, dan zouden we nu reeds
dood of gevangen zijn. Effendi, luidde zijn
verrasend nieuws. E enblanke en bijna zeven
tig Hadendowas, geheel gewapend en met
bagage kameelen aan den teugel, volgen vlak
achter de verspieders. Hussein en een ander
zijn bij hen. maar hun armen zijn geboeid
aan hun dieren. De giaour moge hij ver
schrompelen berijdt mijn Bisharische ka
meel.
Toen begreep Royson hij intuïtie, wat er
gebeurd was. Alfieri's onderzoek had niets
opgeleverd. De Italiaansche commandant
van het escorte, had geweigerd nog langer bij
nutteloozen arbeid te helpen en was met zijn
mannen Noordwaarts vertrokken. Alfieri, die
zich nog steeds wanhopig aan een hersenschim
vastklampte, had besloten te blijven en de
woestijn af te zoeken tot zijn voorraden uit
geput raakten. En, op dit keerpunt in zijn
onderneming, kwam Hussein, de onbewuste
bode van zijn mededingers. Het feit, dat de
Arabier gevangen was, sprak boekdeelen. Hij
had gepoogd zich met Abdullah In verbinding
te stellen en de waakzame Italiaan had het
doel van zijn komst gegist. De man was mis
schien gemarteld tot hij de verblijfplaats had
bekend, niet alleen van Royson en Abdur
Jöaer, maar van de geheele expeditie. Er
bleef slechts een ding over om te doen, en dat
meest snel gebeuren.
Op, schreeuwde hij, de kameelen voort
sleurend naar een open ruimte. Rijd jij voor
op en geef den pas aan.
Wat wilt gij doen, Effendi?, riep de sheik
ontsteld. Ze zullen ons zien voor we vijf
honderd meter hebben afgelegd. Laten we den
nacht afwachten!
Op, zeg ik je, brulde Royson, den schou
der van den Arabier grijpend met een stalen
greep. Over tien minuten zullen ze merken,
dat we ontvlucht zijn en zoo snel ze kunnen
naar het Zuiden gaan. Wat voor kans heb
ben wij om ze in deze streek, bij nacht voorbij
te rijden? Onze eenige hoop is hen vóór te
zijn.
De Arabier begreep, dat hij zijn meester
gevonden had. Hij klom in den zadel, sprak
woorden, die niet in den Koran stonden en
zetten zijn kameel tot een wilden galop aan.
Royson, die zijn eigen langbeenig rijdier nooit
tot zulk een vaart zou hebben kunnen bren
gen, kon het dier er gemakkelijk toe brengen
zijn makker te volgen.
Zoo, rijdend als bezetenen, staken ze de
hoogvlakte over en hadden bijna de helling
naar de wadi, waar zij den dag hadden
doorgebracht, bereikt, toen een verre kreet
tot hen doordrong. Het was onnoodig om te
kijken, zelfs als dat bij hun dolle vaart mo
gelijk was geweest! Zij waren ontdekt, maar
ze waren vóór! Zij vlogen den heuvel af,
strompelden door de uitgedroogde bedding van
een lang verdwenen rivier, en joegen de hel
ling aan de andere zijde op. Toen ze den
top naderden klonken vier geweerschoten en
Dick zag drie kleine wolkjes stof en steenen
opvliegen rechts voor hen, terwijl een witte
spat plotseling zichtbaar werd op een donkere
rots links.
Vlugger, brulde hij tegen Abdur Kader
Ze kunnen niet tegelijk rijden en schieten. In
de volgende wadi zullen we veilig zijn. Span
je in, vriend. Je belooning sal groot zijn!
HOOFDSTUK XV.
Een vlucht en een gevecht.
Mrs. Haxton was den dag na Royson's ver
trek uit het kamp voor dag en dauw op, maar
ook Irene was geheel gekleed, toen de oudere
dame naar haar tent kwam om te vragen,
of ze haar even mocht spreken. Irene had zich
den vorigen avond heelemaal niet uitge
kleed. Toen ze zich'uit Dick's armen had los
gemaakt was ze weliswaar terstond naar de
oase teruggekeerd, maar ze had een stoel
buiten gezet en zoete, en angstige droomen
gedroomd onder de sterern.
Mrs. Haxton ging recht op haar doel af. Na
eenige minuten wist Irene dat haar bezoek
ster geheel en al op de hoogte was van haar
liefde voor Royson.
Maar deze mededeeling bleek slechts een
inleiding te zijn; de eene verrassing volgde
op de andere. Binnen het kwartier had de
oude dame haar beurtelings in verbazing,
ergernis en verontwaardiging gebracht door
haar onthullingen over den jongen man. Het
was in het geheel geen arme jonge mane haar
Dick, integendeel, sinds eenige weken was hij
Baronet en in het bezit van titels en land
goederenmen had hem daar niet alleen
geheel onkundig van gelaten, maar zelfs de
aan hem gerichte brieven onderschept!
Toen stond Irene gloeiend van verontwaar
diging op en wilde heengaan.
Neen u moet, u zult me verder aan-
hooren, barstte mrs. Haxton toen heftig uit!
Ik wil, in ruil voor mijn mededeelingen, dat
jij deze dingen aan mr. Fenshawe vertelt. Hij
zal nog grooter afschuw gaan voelen voor
baron von Kerber en mijn rampzalig per
soontje en naar alle waarschijnlijkheid doen
wat we vragen. We willen, dat hij ons vol
doende uitrusting en geleide geeft om regel
recht. van hier naar de kust te reizen on
middellijk binnen het uur. Dan kunnen we
verder in een Arabische dhow naar Aden
oversteken en noch mynheer Fenshawe noch
jij zal ons ooit meer zien of van ons hooren,
behalve dan zakelijk. Niemand van ons kan
verlangen naar een maandenlangen gezamen
lijke tocht terug naar Pajura. Als ik met het
voorstel, dat ik jou gedaan heb, naar mr.
Fenshawe ga, zal hij er een verborgen be
doeling achter zoeken. Jou zal hij gelooven
en jij kunt hem overtuigen, dat het de eenige
geschikte manier is om een onaangenaam
probleem op te lossen.
Het werd Irene bijna te machtig, want ook
bij haar steeg met ieder uur een mengsel
van medelijden en afkeer tegen rars. Haxton
en von Kerber. Maar toen mrs. Haxton bijna
schreiend van opwinding was heengegaan,
bracht Irene toch haar grootvader het ver
zoek van mrs. Haxton over. Zooals ze ver
wacht had, maakte deze, teen hij haar ver
haal had gehoord, niet veel tegenwerpingen
en gelijk hij dat gewend was, voorzag hij
bijna vorstelijk in de uitrusting van het twee
tal en in hun toekomstige moeilijkheden.
Enkele uren later splitste de karavaan
zich en toch von Kerber en mrs Haxton met
hun geleiden zich verwijderd hadden, zucht
te Irene:
Toch heb ik medelijden met haar, of
schoon ik blij ben, dat zij weg is.
Zij en de baron zijn een"mooi stel, juf
frouw, zei Stump, die bij haar stond. Ik
heb een oogje op ze gehouden en ze hebben
vast wat in den zin, of mijn naam is niet
wat-ie is!
Het meisje keek hem verbaasd aan, want
de ronde zeeman sprak uit, wat vaag in haar
eigen bewustzijn leefde.
Dat zou u niet zeggen als u wist waarom
ze ons verlaten hebben, zei ze echter.
Misschien niet, juffrouw en misschien
hebt u maar de helft van het verhaal gehoord
In ieder geval heeft de baren een erge haast
om weg te komen en het is duidelijk genoeg
dat hij niet hier wil zijn, als meneer Royson
terugkomt. Let op mijn woorden, juffrouw, u
zult iets hooren, waar u verbaasd van staat,
als onze tweede stuurman in het gezicht
komt.
Nooit deed een man een juister voorspelling,
maar nooit was een profeet verbaasder ge
weest over zijn eigen succes!
Royson en Abdur Kader, vluchtend om hun
leven te redden en beseffend dat, zelfs als ze
een gevangenneming of dood ontsnapten, ze
toch nog een moeilijken tocht voor den boeg
hadden op vermoeide dieren, als ze de expe
ditie wilde redden van den overval, dien Al
fieri en zijn bende plunderaars blijkbaar in
den zin hadden, reden als mannen, die hun
leven lief hadden!
Kogels floten om hun ooren; één schampte
zelfs op de kolf van Dick's geweer en wierp
hem haast uit het zadel door het geweld van
den slag. De Bisharins waren opgewonden, ze
vergaten hun vermoeidheid voor een mijl of
wat, maar de griezelige duisternis maakte
rijden spoedig geheel onmogelijk. Ze stegen
af en leidden de kameelen. Abdur Kader, echte
zoon der woestijn, stapte vlug voort, nu iedere
meter, dien ze aflegden, op hun vervolgers
gewonnen was. Na een tijdje waren ze weer
ln staat op te stijgen, maar nu lieten de uit
geputte kameelen hen in den steek en al de
gebeden en verwenschingen van den sheik
konden hen zelfs niet tot het gewone tempo
van twee en een halve mijl per uur bren
gen.
(Wordt vervolgd).
