Gezondheid niet
WAAG UW
De Haarlemsche Sportweek
begonnen.
Grootsche optocht
door de stad.
AGENDA.
H.O.'V ertellini
VRIJDAG 7 J Ut I 1939
HXXREEM'S DAGBEAD
7
De optocht, die Donderdagavond ter gelegenheid van de Haarlemsche Sportweek
is gehouden, passeert de Raaks bij de Wilhelminastraat.
De Haarlemsche Sportweek 1939 is Donder
dagavond op een indrukwekkende en artistie
ke wijze ingeluid met een grootschen optocht
door de stad, die duizenden Haarlemmers uit
hun huizen heeft gehaald. En daar zullen ze
geen spijt van gehad hebben, want wat
schoonheid betreft stelde hij den optocht van
het vorig jaar ver in de schaduw. Dat hebben
we te danken gehad behalve aan den goeden
smaak van hen, die sommige groepen verzorgd
hebben, aan de werkelijk artistieke leiding
van den bekenden sierkunstenaar Huib de Ru,
die met pijnlijke nauwgezetheid zijn moeilijk
werk verricht heeft.
Ook een woord van lof aan den algemeen
leider, den gymnastiekleeraar B. J. Wieland
Los, die er voor gezorgd heeft, dat alles vlot
van stapel liep, wat vooral bij de opstelling,
die reeds te kwart over zeven op de Dreef be
gon, geen gering werk was.
Zooals te begrijpen Is, was ook daar, mede
dank zij het fraaie zomerweer, de belangstel
ling bijzonder groot.
Te kwart over acht zette de lange en kleu
rige stoet zich in beweging. Voorop marcheer
de het muziekkorps van het trampersoneel
waarna de prachtige praalwagen van den
Haarlemschen Voetbalbond volgde. Aan dit
groote sportlichaam dat aan zooveel duizen
den jongelieden op Zaterdagmiddag en Zon
dag een gezonde sportvreugde verschaft, was
de eer gegund, den optocht te openen wegens
het veertigjarig jubileum, dat het op zulk een
luisterrijke wijze herdenkt. De wagen was be
zet en omringd met voetballers.
Overal waar de enthousiaste sportmeisjes
en -jongelingen passeerden, stonden de toe
schouwers vele rijen dik. Maar de grootste
drukte heerschte natuurlijk op de Groote
Markt, waar de stoet voor het Stadhuis zou
worden opgesteld. De politie had hier onder
leiding van den waarnemend Commissaris,
den heer M. Woud, voor een voorbeeldige af
zetting gezorgd.
Op het bordes had de Burgemeester, Dr. J.
E. baron De Vos van Steenwijk, plaats geno
men. Daar stonden ook de gemeentesecreta
ris, Mr. Th. A. Wesstra en de wethouders W. J.
B. van Liemt, A. G. Boes, M. A. Reinalda en
E. van der Wall, de meesten met hun dames.
Verder vele raadsleden en de heer H. L. War
nier, het hoofd van den dienst der Lichame
lijke Opvoeding, die het in de laatste weken
van voorbereiding ook ontzaglijk druk heeft
gehad.
Op een ruimte vóór het Stadhuis stonden
ook vele genoodigden, o.a. bestuursleden van
een groot aantal sportverenigingen en com
missieleden der Sportweek.
Men was op alles voorbereid. Zoo was in dc
hal van het Stadhuis ook een post van tien
man van den Ongevallendienst met volledig
materiaal aanwezig om eventueel hulp te ver-
leenen.
Eindelijk, te vijf minuten voor negen, kwam
er eenige deining onder de menschenmassa
de stoet was in aantocht. Het was een impo
sant schouwspel, den optocht uit de Smede-
straat het geheel vrij gehouden marktplein
op te zien marcheeren. Het opstellen van de
groepen nam nogal veel tijd in beslag, maar
alles ging ordelijk in zijn werk. Eerst te zeven
minuten voor half tien was de staart van den
optocht opgesteld.
Toespraak van den Burgemeester
Toen nam de Burgemeester het woord om
de Sportweek te openen. Hij sprak als volgt:
„Het is voor mij een aangename taak
om, gevolg gevend aan uw verzoek, de
Sportweek van Haarlem officieel te openen.
Voor de tweede maal zal deze gebeurtenis
thans plaats hebben en de organisatoren heb
ben zich veel moeite getroost om het geheel
zoo aantrekkelijk mogelijk te maken. De deel
nemers moeten nog toonen wat hun aandeel
zal zijn, maar ik twijfel er niet aan of zij zul
len de inspanning welke de voorbereiding
heeft gekost niet te schande maken.
Uw bedoeling is niet om topprestaties te le
veren, maar om een ieder te laten zien wat
de gemiddelde Haarlemmer, die over een ge
zond lichaam beschikt, er voor over heeft zich
moeite en inspanning te getroosten en bereid
ls zich aan deskundige leiding te onderwer
pen. kan bereiken. Want leiding bij de sport
is een noodzakelijk iets, zoowel om excessen
te vermijden als omdat het teamwerk in vele
sporten een belangrijke plaats inneemt. Daar
door, men ziet het bij eenig nadenken gemak
kelijk in, ontwikkelt de sport niet alleen het
lichaam maar ook den geest en het karakter.
Samenspel vereischt verstandelijke scho
ling. zelfbeheersching en bovenal den wil om
individueel succes achter te stellen bij dat
van de ploeg waarvan men deel uitmaakt. Wie
dat in de sport geleerd heeft kan er ook in
zijn verdere leven menige nuttige toepassing
van maken.
Een bijzonder woord van hulde wil ik tot
de sportleiders spreken die tevens de dikwijls
ondankbare taak van scheidsrechter hebben
te vervullen. Van hun bekwaamheid, van hun
enthousiasme hangt het grootendeels af of de
sport zal blijven groeien en bloeien. Scheids
rechteren is een moeilijke taak. in de sport
zoowel als op elk gebied van het maatschap
pelijk leven, het vereischt een grondige ken
nis van de spelregels, een vlugge opmerkings
gave en ten slotte het prestige, noodig om zijn
beslissingen te doen eerbiedigen. Een onder
werpen aan de beslissing van den scheids
rechter is het goud van het zwijgen, vele ma
len waardevoller dan het zilver van het ap
peleeren.
De beste hulde, die de spraakmakende ge
meente aan de sport heeft gebracht is het
daarvan afgeleide begrip „de sportiviteit".
Het zou mij te ver voeren hierover thans te
gaan uitweiden. Maar het geheel van sympa
thieke eigenschappen, die met dit begrip wor
den aangeduid en die hun toepassing kunnen
vinden ook op elk ander gebied van de samen
leving, is een eeresaluut aan wat de sport heeft
bijgedragen en kan blijven bijdragen aan de
veredeling van de omgangsvormen en beteu
geling van het egoïsme.
En hiermede verklaar ik de Sportweek voor
geopend".
Dank zij de aangebrachte luidspreker
installatie waren de sympathieke woorden
van den burgemeester tot in de verste uit
hoeken van de Groote Markt te hooren.
Een daverend applaus weerklonk na afloop
van de rede.
De Voorzitter van de Commissie voor de
Sportweek, Dr. C. Spoelde r, beantwoordde
den burgemeester. Hij dankte hem voor wat
hij op zulk een kernachtige wijze tot de jeugd
gezegd had. Met een gevoel van bewogenheid
had spreker eerst de opstelling van den stoet
op de Dreef aanschouwd en gezien hoe allen
hun best deden om zoo goed mogelijk voor den
dag te komen en te laten zien wat ze waard
waren. „Wij zijn er trotsch op, al die sport-
menschen aan den burgemeester en aan de
andere leden van het gemeentebestuur te kun
nen laten zien; maar het gemeentebestuur mag
er op zijn beurt trotsch op zijn, een sport-
menigte in Haarlem te bezitten, die in staat
is, zulk een prachtigen optocht in elkaar te
zetten. Ik dank den burgemeester voor wat hij
egd heeft over de sportleiders en scheids
rechters, die dit nerveuse volk moeten leiden.
En gij vooral, voetballers", riep Dr. Spoelder
met luide stem. „onthoudt wat de Burgemees
ter over de scheidsrechters gezegd heeft. Ik
weet, dat op het oogenblik het gemeentebe
stuur trotsch en verrast, is, maar wij zijn allen
trotsch op den burgemeester, die ons zoo wel
willend heeft geholpen. Wij zijn hem buiten
gewoon dankbaar, dat hij de Sportweek heeft
willen openen."
Dr. Spoelder verzocht aan de deelnemers
aan den optocht en aan de menschenzee er
om heen een driewerf hoera voor den Burge
meester aan te heffen, waaraan geestdriftig
voldaan werd.
Toen zette de stoet zich onder luid tromge
roffel en klaroengeschal in beweging. De op
stelling was als volgt:
Muziekcorps Tramfanfare, Haarlemsche
Voetbalbond (met wagen), V.V. Droste. V.V.
E.D.O., V.V. Spaarnevogels (met wagen), V.V.
R.C.H.. V.V. Ripperda, V.V. Schoten, V.V.
Spaarndam (met versiering), V.V. E.H.S.
Sportvereeniging '34 (met wagen), V.V. V.O.G.
V.V. Telefonia (met wagen). Mu
ziekcorps Postfanfare. D.A.V. Gita. H.K.V.
Achilles, Wandelclub Jan Passtoors. Wandel
club Viribus Unitus. H.S.V. Vooruit, H.S.V. De
Kampioen, Zwemclub Haarlem, Haarlemsche
Reddingsbrigade voor Drenkelingen (met wa
gen), Heemsteedsche Poloclub. H.Z. en P.O. De
Waterratten. Sportclub Haarlem, Muziekver-
eeniging Excelsior. Nederlandsche Arbeiders
Sportbond, Afdeeling Haarlem. Muziekcorps
Het Oosterkwartier, Haarlemsche Korfbal-
bond, H.K.C. Oosterkwartier. H K.C. Sport Ver
eent, H.K.C. De Oosthoek, H.K.C. Onder Ons,
H.K.C, Nieuw Flora. H.K C. Meerlebosch,
H.K.C. Haarlem, H.K.C. Aurora, Muziekvere
niging Apollo, H.K.V. Trekvogels met wagen.'
Haarlemsche Kano-vereeniging met wggen.
Gymnastiek-afdeeling Oosterkwartier, Dames
Gymnastiek-vereeniging 't Noorden, Chr.
Gymnastiekvereniging Kracht en Vriend
schap, Muziekcorps, Kennemer Turnkring,
Gymnastiek-vereeniging Turnlust, Padvin
ders-trommelcorps. Gymnastiek-vereeniging
Concordia, Muziekvereniging Harmonie Cres
cendo. Gymnastiek-vereeniging Bato.
Vele organisaties kwamen kranig voor den
dag, zooals bijv. de Nederlandsche Arbeiders
Sportbond, die wel de grootste en levendigste
groep had.
Telkens weerklonk een luid applaus, wanneer
een fraaie wagen of groep de aandacht trok;
o.a. de Spaarnevogels. „Spaarndam", Sport
vereeniging '34, Telefonia. Haarlemsche Red
dingsbrigade. de Haarlem. Kanovereeniging
„De Trekvogels" en de Haarl. Kano-Vereeni-
ging.Wandelclub Jan Passtoors, de padvindsters
en padvinders, de Chr. Gymnastiekvereniging
„Kracht en Vriendschap", de Haarlemsche
Korfbalbona, enz. Al die groepen maakten den
optocht tot een ievend schilderij.
Gewandeld werd nu van de Groote Markt
naar de Groote Houtstraat tot de Spekstraat,
waar het verkeer zoo lang gestopt werd. Oude
Groenmarkt, Damstraat, Spaarne, Turfmarkt,
Kampervest, Kleine Houtweg, Paviljoenslaan,
Dreef, waar de stoet te 10.15 uur in een uit
stekende orde ontbonden werd.
Het comité, dat dezen grooten sport-optocht
verzorgd heeft, mag zeer zeker tevreden zijn:
het was alles af!
HET PROGRAMMA.
VOOR HEDEN.
7.309.30 uur iMït. Krachtsportdemon
straties op het E.D.O.-terrein.
7g uur n.m. Onderlinge roeiwedstrij-
den van ,,'t Spaarneop het Zuider
Buiten Spaarne.
7.3010 uur n.m. Zwemfeest Zwemin
richting Kleverlaan.
VOOR ZATERDAG.
2—5 en 7—9 uur n.m. Voortzetting roei-
wedstrijden op het Zuider Buiten
Spaarne.
7 uur n.m. Boschloop over 4 km in Den
Hout (Spanjaardslaan).
7 uur n.m. Hockeywedstrijd (heeren)
H.B.S.Alkmaar, Sportterrein Klever
laan.
7 uur n.m. Demonstratie van de sport-
afdeelingen van de speeltunivereeni-
ging Het Oosterkwartier", terrein
Zomervaart.
VRIJDAG 7 JULI
Gem. Concertgebouw: H. O. V. Eerste Volks
concert. 8.15 uur.
Frans Hals Theater: „Vervaagde sporen", 2.30
7 en 9.15 uur.
Rembrandt Theater: „De bruigom in angst",
2.30 7 en 9.15 uur.
Luxor Theater: „Dorpsdetective". 2.30, 7 en
9.15 uur.
Palace Familie Cinema: „Geef liefde een kans"
en „De Saint slaat terug", 2 en 8.15 uur.
Moviac: „De zeven stamgasten".
Frans Hals Museum: Eere-tentoonstelling van
werken van wijlen H. A. van den Eynde 105
uur; Dinsdag en Vrijdag van 105 en 810 uur.
ZATERDAG 8 JULI
Z and v o or t-B ad: Wielercriterium.
Bioscoopvoorstellingen des middags en des
avonds.
Frans Hals Museum: Eere-tentoonstelling van
werken van wijlen H. A. van den Eynde 105
uur; Dinsdag en Vrijdag van 105 en 810 uur.
Teyler's Museum, Spaarne 16. 113 uur, be
halve 's Maandags. Toegang vrij.
Palestina Diorama's, Schotersingel 117a. Ge
opend eiken werkdag (behalve Vrijdags) van
35 en 79 uur.
De Burgemeester van Haarlem, Dr. J. E. baron De Vos van Steenwijk,
opent op het bordes van het Stadhuis den optocht.
Aardige buurtjes
door JAN MENS.
IK kan u verzekeren, dat wij het uitstekend
met onze nieuwe woning getroffen heb
ben. Tja dat is óók nog een lot uit de lo
terij: als je verhuizen gaat, wat krijg je
dan voor buren?
Per slot van rekening weet je nooit, wat er
boven je hoofd hangt.... Maar het geluk was
mèt ons: boven onze dierbare hoofden woonde
een jong gezin, zonder kinderen. Stil, rustig
enfin: ideale luitjes. De jeugdige echtgenoot
sportief, 'n beetje jongensachtig nog in z'n
plusfour, die ik anders voor getrouwde mannen
uit den booze acht. Zoo'n zwabberbroek geeft
aan den drager het cachet van absoluut jong te
willen schijnenMaar onze nieuwe buurman
is werkelijk nog een jongen in zijn doen en la
ten. Mijn oudste dochter, die daar uit den aard
der zaak beter „kijk" op heeft dan ik, vind hem
'n leuke knul, en bij dat deskundig oordeel sluit
mijn vrouw zich van harte aan.
En dan onze nieuwe buurvrouwAardig,
héél aardig! Als ik haar (toevallig) es tegen
kom, dan kan ze zoo leuk zeggen: „dag, meneer
VermeerHeelemaal niet aanstellerig of
gemaniereerd. Zoo echt aardig hè, en zoo inne
mend, net of ik haar vader, of nog beter: haar
oom ben! Werkelijk, als ik 's morgens, voor ik
naar mijn werk ga, even mijn buurvrouw heb
gegroet, dan lijkt 't net, of het zonnetje veel
vriendelijker schijnt dan anders.... „Idioot!"
zult u zeggen, gelijk heeft u. Misschien dat ge
trouwde mannen voorbij de veertig dit beter
snappen
'n Paar dagen geleden kregen wij bezoek. Van
de aardige buurvrouw. Heelemaal niet officieel
of zoo, gewoon even aanloopen voor een praat
je. Mijnheer. (Karei zegt onze buurvrouw kin
derlijk) had nog wat te werken. Om met de
vaeantie geheel vrij te kunnen zijn, naar me
vrouwtje meedeelde. Er was thee, limonade en
koekjes. Zandkoekjes. En we babbelden. We
keuvelden over ditjes en datjes, en ik kreeg ge
legenheid eenige van mijn geestigheden te de-
biteeren. Met succes! Aardig hoor, zooals onze
buurvrouw om mijn moppen wist te lachen! Ook
mijn vrouw had succes, zij het op ander terrein.
Heel moederlijk gaf ze goeien raad voor het
stoven van lamscotteletten, poetsen van nikke
len kranen en eht maken van sla-tjes. Mevrouw
tje luisterde met diepe belangstelling, met eer
bied bijna, naar de wijze woorden mijner er
varen echtgenoote, die op al deze markten wer
kelijk terdege thuis is.
We dronken voor de gezelligheid nog een
glaasje limonade, knabbelden nóg een koekje,
en het gesprek kwam op de aanstaande vaeantie.
En op het nut van reizen. Haastig maakte ik
hiervan gebruik, om een paar fantastische reis
herinneringen ten beste te geven, die. hoewel
bejaard, voor onze buurvrouw echter de beko
ring van het nieuwe bleken te bezitten. Ja, ik
kan gerust zeggen, dat ze vol bewondering aan
mijn lippen hing. Toch fijn, als je es iemand
gevonden hebt, waar je zoo leuk mee babbelen
kunt.
Onze aardige buurvrouw had nog niet veel
gereisd. Och ja, hoe gaat 't: jong getrouwd, 'n
huishoudentje, ze moest toch zorgen, dat ze er
netjes uitzag.... enfin: dan komt van reizen
niet veel. Maar toch had ze er reuze zin in!
Reizen, nou - dat leek haar éénig! Nieuwe in
drukken opdoen, vreemde landen bezoeken
Zalig! En dan niet zooals de Amerikanen reizen,
nee oplettend uitkijken en met een knapzak
vol herinneringen weer thuis komenVer
trouwelijk vertelde ze, dat Karei dit jaar een
aardig tantième tegoed had, en dat ze 't om de
kosten nu eigenlijk niet behoefden te laten
Vol vuur spoorden wij haar aan, dan ook eens
de voeten buiten de grenzen te zetten! Verdorie,
'n jonge vrouw moest toch weten, dat er buiten
haar vaderland nog andere menschen leefden! Ze
hoefden toch niet zoo ver te gaan: Brussel, Gent,
OstendeOf naar de grot van Han. Mijn
vrouw raakte in geestdrift over den schitteren
den toer, dien wij op onze huwelijksreis gemaakt
hadden, twintig jaar geleden.
„Je bent maar ééns jong, hoor", besloot ze
haar aansporingen naar waarheid. Ja, dat be
sefte onze buurvrouw ook wel. En eigenlijk had
den Karei en zij er al dikwijls over gepraat.
Alleen: ze konden niet goed wegkomen....
„Onzin", meende ik; 'n mensch moest niet èl
te hokvast worden. Ze waren nu nog met z'n
tweetjes, nietwaar, en het huis loopt niet weg.
Ja, dat begreep het mevrouwtje óók wel.
Maar ze wist niemand, die zoolang op hun vo
geltjes wilden passenEn het daghitje ver
trouwde ze niet alleen, 't Was een aardig, kwiek
kind, maar absoluut geen liefde voor dieren.
„Ha, ha,ha!" lachte ik. „Dus voor zoo'n paar
pieterige vogeltjes blijft u thuis, mevrouw...
Nou, als ik u was, dan bracht ik die beestjes
maar gauw bij ons, en ging er met de vaeantie
gezellig met Karei vandoor.Wat jou, vrouw?"
„Gerust, beste kind", moederde mijn vrouw.
„Ik vind 't wel aardig, om op een paar vogels
te passen, vooral nu mijn kinderen al zoo groot
zijn
„Dus u wilt zoo vriendelijk zijn, een paar we
ken op mijn lievelingetjes te passen?" vroeg onze
aardige buurvrouw.
„Natuurlijk, heel graag zelfs!" praatte ik alle
bezwaren uit de wereld. ..We zijn allemaal dol
op vogels! Gek gewoon! Als kind besteedde ik
al m'n zakcenten reeds aan vogels! Ja, wat dat
betreft, heeft u 't met ons getroffen, mevrouw
tje
Mevrouwtje lachte dankbaar, we dronken nog
een glaasje limonade, aten het laatste koekje
uit het trommeltje en ons aardig buurtje tripte
naar boven, naar haar vogeltjes en naar haar
Karei, die nog zoo veel te werken had....
'n Week later bracht mevrouw de vogeltjes.
Het was een kooi met zes glanzend groene
parkieten. Ze enterden langs de tralies op en
neer, en kwetterden lustig. Ik verzekerde, dol
op parkieten te zijn. Dit was echter een leugen
tje: in mijn oogen zijn ze precies onvoltooide
papegaaien.
Met de tweede reis bracht mevrouwtje een
aardig vogeltje: een puttertje. In 'n leuk kooitje.
Met een zaakbakje op wieltjes, dat ie hup! han
dig optrok en weer liet zakken. Ik zette de twee
kooien op mijn boekenkast wat de parkieten
niet naar den zin was. „Ze zullen wel wennen",
vergoelijkte ik hun geschreeuw, en stak een
stukje in melk en suiker gedoopt brood door de
tralies.
Mevrouwtje tripte de trap op en af, droeg vo
gels aan. Twee kooien tegelijk. In elke een ka
narie, echte import. „Ja. dat met de kanaries
was een heele oppasserij", vertelde ze lachend.
De eene kanarie was 'n pop, en de andere een
mannetje.En nu moesten de kooitjes zóó ge
zet worden, dat de vogels elkaar zien konden.
„Dus géén liefde op het eerste gezicht", poogde
ik grappig te wezen.
Mijn vrouw keek mij aan, ik keek haar aan.
Toen ze wat wou zeggen, stond onze lieve buur
vrouw alweer voor ons.
Nu had ze een vogeltje, dat bijna niemand in
het leven kon houden. Een kolibri-tje, en het
diertje kwam heelemaal uit Zuid-Amerika. En
een zorg dat je daar aan besteden moest niet
te gelooven! Iedere ochtend moest 't gevoerd
worden met lauw suikerwater en levende mug-
•plt. «tijve en pijnlijke gewrichten, verstoorde
nachtrust en veriiea van kracht. En wol.
doordat het bloed dan niet gezuiverd wordt
van de erin voorkomende onzuiverheden doo*
deze bloedflltreerende organen. Laat het zoo
ver niet komen; voorkomen Is beter don
genezen. Gebruik tijdig Foster** Rugpijn
Nieren Pillen, sinds Jaren bekend als het
diuretlsch middel bij uitnemendheid. Zorg.
dat uw bloed steeds zulvar. krachtig en leven
gevend blijft.
(Adv. ingez. Med.)
genMaar 't was dan ook een prachtdiertje.
En of we vooral, vooral voorzichtig wilden zijn
met tocht. Eén koude luchtstroom, en 't diertje
vatte kou en dan was 't mis
„Dat wordt een heele verzorging", zei ik tot
mijn vrouw, die de putter van schoon water
voorzag. De woorden waren amper m'n mond
uit, of daar verscheen mijnheer. Hij torste een
soort volière met vinken en sijsjes en plaatste
't geval op het buffet. Hij had die kooi (er waren
er twee zoo) zélf getimmerd, vertelde hij trotsch.
Ik nam een schilderij van den wand en hing de
zelf getimmerde volière er voor in de plaats. De
tweede kwam op de plaats van den spiegel te
hangen
„Staat leuk!" vond onze aardige buurvrouw,
die twee pietepeuterige, door glas beschutte
kooitjes bracht. „Senegaleesjes", zei ze met een
teeren blik op het gefladder in de hokjes. „Nu
ga ik Lorre even halen!"
Een beetje glazig oogde ik naar de als met
roode nagellak gepolste snaveltjes van de be
weeglijke diertjes. Er kwam zooiets over me
van: „laat nu maar komen wat wilGe
dachteloos propte ik mijn nijp vol tabak. Mijn
vrouw veegde met een stoffer om dc parkieten-
kooi....
Lorre kwam. Hij huisde in een nikkel-glim
mende kooi van een meter middellijn. Ik plant
te het glanzende papegaaienpaleis op m'n rook
tafel, waarbij een kistje met mijn beste Havan
na's over den vloer duikelde.
De huiskamer begon aardig op het vogelhuis
in „Artis" te gelijken, toen onze buurman aan
klopte. „Die had ik bijna vergeten", zei hij met
een jongensachtigen lach en hij deponeerde een
kooi met twee lichtbruine tortelduiven op tafel.
„Als u naar die duifjes kijkt, dan denkt u vast
nog wel es aan ons", grapte hij naar mijn vrouw.
„Nu komen de uiltjes".
Onze aardige buurvrouw bleek de uiltjes voor
haar rekening te hebben genomen. Twee in
elkaar gedoken, katachtige monsters waren 't,
en ze kregen een plaats op mijn schrijfbureau.
„Leuke diertjes", wou ik zeggen, maar het
mevrouwtje was me voor. „Ze hief grappig-be-
sti*affend haar gemanicuurd vingertje naar me
op, deed kinderlijk:
„Meneer Vermeer, meneer Vermeer.... Hoe
kunt u nu gaan rooken in een kamer die vol met
vogels staat.
Haastig snelde ik naar de keuken, klopte mijn
pijp leeg in de aschla. Dronk een glas water.
Bette mijn voorhoofd.
Toen ik in de kamer terug kwam, gaf me
vrouw theorie:
„De parkieten moeten eiken morgen een bakje
vol gerst met een vingerhoed hennep hebben.
En af en toe een stukje hard gekookt ei.De
putter en de vogels in de groote kooien kunt u
gewoon vinkenvoer geven, afgewisseld met wat
groen.
Mijn vrouw noteerde ijverig, zij 't met saam-
geknepen lippen. Er volgde een verhandeling
over het suikergehalte in het water van de koli-
bri, en hoe men muggen levend kon vangen
met behulp van een schoteltje vol bloed. Dat
gelukkig ook ossen- of varkensbloed kon we
zen
„En de uilen?" wou ik weten. Ik voelde me
werkelijk tot die beesten aangetrokken.
„De uiltjes zijn gewoon dol op stukjes rauw
vleesch", leeraarde mijn lieve buurvrouw. „En
gehakt gekneed met jonge kaas kunt u ter af
wisseling geven". Ik stelde haar gerust, door te
zeggen, dat de slager eiken dag aan de deur
kwam.
En toen stapte ze op. onze lieve buurvrouw.
Als een jong meisje, dat voor het eerst naar
een partij gaat, zoo vroolijk. We wenschten haar
goede reis, plezierige vaeantie en behouden te
rugkomst. Mijn vrouwen had tranen in haar
oogen.
Een kwartier later bracht een taxi ons dier
baar burenpaar naar het station. Ik woof ze na
met mijn zakdoek.
's Nachts kon ik geen oog dicht doen, en mijn
vrouw liep als een slaapwandelaarster over den
vloer. Tegen den morgen viel ik in een lichten
sluimer, waaruit ik gewekt werd door Lorre,
die niet nader te omschrijven, onnette klanken
uitbraakte. Zwijgend hing ik een doek over de
hatelijke glanzende kooi. Mijn vrouw kneedde
ballen gehakt met kaas.
Aan het ontbijt spraken we geen woord, ik
niet. mijn vrouw niet.
Toen ik 's middags van kantoor kwam. trilde
de huiskamer in een cacofonie van oerwoudge
luiden, terwijl de mannetjeskanarie duidelijke
avances maakte tegen het popje. Beesten zijn
niet wijzer. De putter rolde z'n zaadbakje
heen en weer en de vogel uit Zuid-Amerika
snoepte van het suikerwater. De muggen ont
braken wegens dc afwezigheid van bloed.
Drie dagen leefden we als volslagen maan
zieken. Toen ik na den vierden dag thuis kwam
had de kat twee vinken opgevreten.
„Ik ik hier nog één dag mee opgescheept blijf,
kun je me naar een gekkenhuis brengen", huil
de mijn echtvriendin, en voerde de parkieten
gehakt vleesch met kaas
Toen pas voelde ik. dat ik moest ingrilpen.
Ik draaide het telefoonnummer van „Artis"...
Een uur later stond een grijsgekleede oppas
ser op m'n vloer en droeg een voor een de lieve
vogeltjes naar beneden.
„U gaat zeker op reis", veronderstelde de
man. liet de kooi met Lorre aan zijn pink ben
gelen. Ik gaf hem een kwartje, een sigaar en
geen verdere uitlegging. Per slot van rekening
hoef je niet alles aan een anders neus te han
gen
(Auteursrecht voorbehouden. Nadruk verbo
den).
ARBEID IN DE BLOE.MBOLLENPELLERIJEN
De minister van Sociale Zaken heeft onder
bepaalde voorwaarden aan hoofden of be
stuurders van bloembollenpellerijen in alle
gemeenten des Rijks vergund, dat in hun on
dernemingen door arbeiders van 16 jaar of
ouder, werkzaam bij het pellen der ge
rooide bloembollen, gedurende het tijdvak
van heden tot en met 19 Augustus 1939, in af
wijking van het bepaalde bij artikel 24 der
Arbeidswet 1919, 10 uren per dag en 55 uren
per week arbeid wordt verricht, onder voor
waarde dat de arbeidstijd van bedoelde ar
beiders geheel is gelegen tusschen 7 uur des
voormiddags en 7 uur des namiddags.
