^ASPIRIN
Tom Lee en Mock Duck zullen voortleven.
VACANTIE!
Originaliteit.
WEK UW LEVER-GAL OP
Een matte of gebruinde teint staat altijd charmant
Kunst in Haarlem en
daarbuiten.
WOENSDAG 19 JU El 1939
HAAREE M'S DAGBLAD
Maar de New-Yorksche
China-Town zal verdwijnen.
(Van onzen corresponden te New-York).
Wanneer de heer Fiorello Laguardia zijn zin
krijgt en dien krijgt de bezige burgemeester
van New-York meer dan zijn tegenstanders lief
is dan zal de New-Yorksche „Chinatown"
binnen afzienbaren tijd verdwijnen en daarmede
zal deze stad dan een harer gerenommeerde
toeristen-trekpleisters kwijt raken. Oorspronke
lijk bestond deze Chineezenbuurt uit een kleine
wijk, waarvan Mott-street 'de hartader was.
Maar gaandeweg, door toenemende immigratie
en de spreekwoordelijke kinderzegen van de
zonen en dochteren. van het Hemelsche Rijk
breidde dit stadje in de stad zich uit.
Wanneer u in New-York komt moet u er na
tuurlijk wel even gaan kijken, doch ge moet op
eenige teleurstelling voorbereid zijn. Het is
aardig de winkels en winkeltjes te bekijken en
het is eigenaardig omringd te zijn door uithang
borden en opschriften waarvan wij geneigd zijn
te gelooven dat geen ordentelijk mensch ze
ontcijferen kan, het is pleizierig kennis te ma
ken met echt-Chipeesche spijzen en dranken
(voor zoover u dit in Amsterdam, Rotterdam
en Den Haag reeds niet gedaan hebt). Maar
na een goed uur bent u er uitgekeken. De
bouworde van New-York, die in haar recht
hoekige symmetrie zoo practisch en zakelijk
mogelijk is, doet ook aan eventueel-gewenschte
Chineesche straatjes-romantiek afbreuk.
En zoo is deze buurt wel eens aardig om voor
een paar uur te bezoeken, maar dan gaat het
al vervelen. Het is precies hetzelfde als met de
negerstad Harlem, die zich in niets onderscheidt
van een „blanke"' New-Yorksche volksbuurt en
waar de eenige interessante, maar dan ook heel
interessante punten de kerken en de dancings
zijn. Een wonderlijke combinatie, maar dat is
mijn schuld niet. De toeristen, en de sight
seeing ..industrie" houden de belangstelling der
vreemdelingen nog gaande en een bezoek aan
de neger- en Chineezen-wijken staat op ieder
programma, maar in werkelijkheid valt het
tegen. Zelfs in New-York dat voor een gewel
dig -groote stad heel weinig bezienswaardig
heden bezit geldt dat, met alle respect voor den
n ij veren en nauwgezetten Baedeker, de dingen
die niet in Baedeker staan het interessantst
2ijn. Maar het is werkelijk geen misplaatst
chauvinisme van mij wanneer ik zeg dat ons
cud-Amsterdam veel en veel interessanter is
dan dit geweldige Nieuw-Amsterdam. Tk be
doel: Uit toeristenstandpunt. Iemand die hier
heen komt om de problematiek van de Ver-
eenigde Staten, hun cultuur, hun politiek te
bekijken vindt een geweldig terrein. Iemand
die de sfeer van deze enorme stad wil leeren
kennen is misschien na een half jaar pas een
klein eindje tot zijn doel genaderd. Maar de
uiterlijke bezienswaardigheden zijn hier dun
gezaaid, dunner dan in welke andere groote
stad ter wereld ook. Dat kan ook bijna niet an
ders, de jeugd van New-York in aanmerking
genomen.
Zooals heel veel Nederlanders nog nooit in
Volendam en Marken zijn geweest en de
meesten die er wèl geweest zijn van die vader-
landsche schilderachtigheid slechts één maal
genoten hebben, zoo komt ook de rechtgeaarde
New-Yorker zelden of nooit in Chinatown. Dat
komt slechts naar voren wanneer er in één
van zijn talrijke visch- en vleeschrookerijen
brand is uitgebroken, want dan is het meestal
raak en de Nieuw-Amsterdammer is even ver
zot op z'n brandje als de oud-Amsterdammer.
En het komt dan nogal eens voor dat er raen-
schenlevens te betreuren zijn, want hier heb
ben de Chineezen hun Chineesche gezellige
doch gevaarlijke gewoonte niet afgelegd om in
groote veelvuldigheid samen te wonen. Laat ik
liever zeggen: nog niet gehéél afgelegd. Want
het is een feit dat het jongere New-Yorksche
Chineezendom zich richt naar de Amerikaan-
sche levensgewoonten en dat het assimilatie
proces in den smeltketel van de wereldstad zich
in telkens versneld tempo voltrekt.
De jonge Chineezen zijn meestal New-Yor
kers van geboorte en zij hebben Amerikaan-
sche scholen en zelfs ook xmiversiteiten be
zocht. De ouderen, die langzamerhand de oud
sten worden, zetten de moederlandsche leef
wijzen nog voort en houden nog in stand wat
er nog typisch is in hun wijk. Maar dat wordt
natuurlijk steeds minder.
Wanneer op wensch van burgemeester La
guardia de Chineesche stad in de stad zal wor
den „opgeruimd" zal er dus niet veel verloren
zijn. Maar de herinnering aan wat eens was zal
nog enkele tientallen jaren voortleven.
Eén van die herinneringen, die trouwens nu
al reeds herinnering is zal dan zijn: de veeten
die een steeds-durenden heftigen en ernstigen
strijd tusschen bepaalde groepen ten gèvolge
hebben gehad. Die groepen hadden hun leiders,
die als kleine vorsten gehoorzaamd worden, in
den letterlijksten zin: tot in den dood. Leiders
als Tom Lee. eens „de burgemeester van China
Town" en Mock Duck, de leider van de Hip
Sing Tongs, waagden zich niet alleen op straat.
Zij waren altijd vergezeld van een stevig ge
wapende lijfwacht. Tom Lee was eigenaar van
verschillende restaurants en hij was de oifi-
cieele leider van de dobbel-„business" in de
buurt. Hij was een vreedzame oude heer met
een lange vlassige sik en een prachtige staart
en hij zag er uit als een eerbiedwaardige man
darijn van de oude prenten. Mock Duck was
daarentegen een echte boef. Hij had al eens
wegens moord in het gevang gezeten. Beide
mannen hadden hun volgelingen. Tom Lee had
het meeste succes, want hij had altijd den
schijn, aan den kant van recht, wet en orde te
staan.
Wanneer er een moord was begaan in Chi
natown en er zijn series moorden begaan
dan waren het altijd Tom Lee en zijn vrienden
die het eerst bij de politie waren. Altijd weer
zeiden zij dat een Hip Sing'er de moordenaar
was. En de makkers van Hip Sing vertelden dan
altijd dat zij natuurlijk weer valschelijk beschul
digd waren en dat het absoluut zeker was dat'
het een On Leon Tong-man was, die de bijl ge
zwaaid had of de revolver afgevuurd met 't be
kende akelige gevolg. Er is eens een echte moord-
nacht geweest in het Oude Chineesche Theater.
Die was nauwkeurig voorbereid: van de galerij
klonk een snerpend fluitsignaal, er klonk een
lange roffel van schoten en tusschen vele ge
wonden lagen er zeven lijken op den vloer. De
Hip Sing'ers werden door de politie opgepikt.
Maar het was zoo ingewikkeld en moeilijk dat
de politie het moest opgeven. Het is voor een
blanke ook heel moeilijk Chineesche gezichten
te identificeeren en uit elkaar te houden.
Er is toen een periode van bloedwraak-
oefeningen gevolgd. Iedere week bracht een stuk
of wat moorden. Maar tenslotte is er een vre
desverdrag geteekend en sindsdien is de misda
digheid in Chinatown niet meer en niet minder
dan de gemiddelde New-Yorksche criminaliteit.
Maar het dobbelen is er nog altijd en dat zal er
toolang zijn als Chinatown er is. Toch beteekent
het veel minder dan vroeger, sinds Tom Lee tot
zijn hemelsche vaderen is verzameld. En ook
Mock Duck is niet meer.
Zooals gezegd: „Sightseers" gaan nog altijd
naar de New-Yorksche Chineezenbuurt en zij
luisteren met open monden naar de sterke ver
halen der gidsen, die er vlot op los liegen. Maar
vele van deze gidsen-verhalen zijn zoo fantas
tisch en zoo leugenachtig dat ze een soort ver
dienste hebben. Tot voor eenige jaren floreerde
er, alléén door de toeristen, een prachtig-grieze-
lig opium-hol waarin ge, héél geheimzinnig en
„alleen omdat u het bent" even een steelsche
blik mocht werpen a raison voor tien dollar.
Dat was de zaak van een pienteren absoluut-
niet-Chineeschen meneer, Chuck Connors en de
opiumschuivers waren tabakrookende huurlin
gen van Chuck. Men kon ook het lokaal zien
waar ,,'s nachts de eerste standen van New-York
kwamen opium-schuiven". Daar mocht men al
leen maar komen als de clïëntèle er niet was en
daarom kostte dat „maar" vijf dollar. Dat was
ook een spul van Connors
Het schilderachtige en typische van China-
Town is al sedert jaren verdwenen. Net zoo goed
als de bohémien-buurt Greenwich Vil'large geen
bohémien-buurt meer is, maar een wijk tot ex
ploitatie van welwillende en goedgeloovige pro
vincialen. Maar de politie heeft het niet altijd
zoo schilderachtig gevonden. En nu nog, na vijf
tien jaar, zou hoofdcommissaris Valentine er een
lief ding voor over hebben om te weten te ko
men, wie Elsie Siegel op zoo'n afschuwelijke
wijze vermoord heeft. Het meisje is doodgemar
teld met helsche werktuigen, maar de Chinee
sche moordenaar is nooit gevonden.
Fiorello Laguardia zal wel spoedig één van
zijn talrijke idealen verwezenlijkt zien. Oprui
ming en verdwijning van Chinatown. En over
plaatsing van de altijd-glimlachende geeltjes
naar gloednieuwe woningen. Dat is een onder
deel van één van de burgemeesterlijke program
punten: al die oude boel weg. Vorige maand
heeft er een verhuizing plaats gehad van een
groot aantal krotbewoners. Hun „slums" waren
mensch-onteerend en nóg mensch-onteerender
was, dat die óók op het sightseeing-program
stonden. Zij zijn nu in een nieuwe,frissche woon
wijk gekomen, die door Fiorello persoonlijk met
een van hem bekend hartig woord in gebruik is
gesteld.
Wanneer dit Chinatown-ïdeaal werkelijkheid
geworden is zal er veel gewonnen en weinig
verloren zijn. Maar de dagen van Tom Lee en
Mock Duck zullen nog blijven voortleven in de
romantiseerende herinnering.
Kinderen speelden met vuur.
Auto verbrand; vier perceelen kregen schade.
Dinsdagavond omstreeks kwart voor acht
stond voor een cabaret in de Warmoesstraat te
Amsterdam een auto, waarvan de benzinetank
lekte, welke met zestig liter van deze brand
bare vloeistof was gevuld. Het duurde niet zoo
heel lang of er lag een plasje benzine op straat,
Dit plasje trok de aandacht van een aantal ver
tegenwoordigers van de Amsterdamsche straat
jeugd. Dra was een soort fakkel vervaardigd
en de vlam ging in de benzine. Deze vlam werd
spoedig erg groot en de onbezonnen jeugd nam
toen maar ijlings het hazenpad.
De benzine brandde en de auto brandde lus
tig mee, zoo fier en frank, dat de deur en de
pui van perceel no. 70 gedeeltelijk verbrandden
en die van perceel 72, waarvoor de auto stond
blakerden. Aan de overzijde van de straat spron
gen "door de hitten eenige ruiten van de per
ceelen nos. 75 en 77.
Al deze schade wordt niet door verzekering
gedekt. De brandweer zorgde, dat het vuur niet
verder om zich heen greep.
De eigenaar van de uitgebrande auto kon
het wrak op den steiger achter het politiebu
reau aan de Warmoesstraat terugvinden.
'ar DENKT AAN
(Adv. Ingez. Med.)
Uitstel invoering rijtijdenbesluit
gevraagd.
In verband met de aangekondigde invoering
van het rijtijdenbesluit op 13 Augustus a.s. heb
ben de voorzitters van de drie landelijke bonden,
B. B. N. A. N. B. B. B. E. T. O., zich tele
grafisch tot de betrokken ministers gewend met
het verzoek, hoewel erkennend de sociale be-
teekenis van dit besluit, de invoering hiervan
uit te stellen totdat op eeniger wijze de spoor
wegen gebonden zullen zijn aan vaste tarieven.
Zij wijzen erop dat bij de reeds zware lasten
op de vrachtauto, de spoorweg-concurrentie,
door middel van onderbiedïngstarieven, hard
werkende particuliere vervoerders op de rand
van een afgrond hebben gebracht en toevoeging
van een nieuwe bedrijfslast door invoering van
het rijtijdenbesluit bij handhaving van deze
spoorweg-concurrentie, toename van de werk
loosheid beteekent.
ONDERZOEK NAAR WONINGTOESTANDEN-
IN DE PROVINCIE DRENTE.
De Centrale Vereeniging voor den Opbouw
van Drente heeft, in verband met het feit, dat
de wijze, waarop een groot deel van de bevol
king in deze provincie gehuisvest is, veel te
wenschen overlaat, besloten een onderzoek in te
stellen:
1. naar het aantal een kamerwoningen, krot
ten, keeten, woonschepen, woonwagens en dub
bele woningen, in de provincie Drente.
2. Naar de oorzaken van het feit, dat de wet
telijke voorzieningen op het gebied van de
volkshuisvesting in niet voldoende mate in
Drente kunnen worden benut, en in aansluiting
hieraan:
3. naar de maatregelen, welke bij eventueel
gebleken lancunes in de wettelijke bepalingen
gebleken rancunes in de wettelijke bepalingen
getroffen zullen moeten worden, om tot een
afdoende verbetering van de volkshuisvesting
ten plattelande te geraken.
Zeventig; jaar officier.
De oud-leger-commandant gep. luit.-gene-
raai W. Boetje herdacht Dinsdag den dag. dat
hij 70 jaar geleden in het Kon. Ned. Indische
leger als officier zijn intrede heeft gedaan.
Deze dag is niet ongemerkt voorbijgegaan.
Van velen ontving generaal Boetje persoon
lijke. telegrafische of schriftelijke geluk-
wenschen.
Onder de telegrammen waren er van den
minister van koloniën en van de 'commissie
van het algemeen militair bureau.
NEDERLANDSCH VERBOND VAN-
VAK VEREENIGING EN.
Het Nederlandsch Verbond van Vakvereeni-
gingen deelt mede het volgende program van
actie te hebben samengesteld, voor de verwezen
lijking waarvan men in den eerstkomenden tijd
een krachtige actie wil voeren:
1. Krachtige bestrijding van de werkloosheid.
2. Verkorting van den werktijd.
3. Ordening van het bedrijfsleven.
4. Betere zorg voor ouden van dagen.
5. Wettelijke vacantie met behoud van loon.
6. Beter lager-, vak- en handelsonderwijs.
Luchtnet der K. L. M. weer in
vollen omvang hersteld.
Sinds de maand April van dit jaar, toen de
onzekere politieke toestand de K.L.M. dwong
haar dienstregeling eenigszins te beperken
bestonden er nog steeds eenige afwijkingen
van de aanvankelijk vastgestelde zomer
dienstregeling.
Dit zal met ingang van a.s. Maandag, 24
Juli. nagenoeg worden beëindigd; dan wordt
de derde dagelijksche dienst op Berlijn, n.l. de
mlddagdienst AmsterdamHannover-Berlijn
heropend.
,Met van Zwolle „O, ben jij 't Hans.
Wat wou je? Een schuit? Hier aanleggen?"
„Dus heb je een boot, de Merenpondok, die
je graag achter ons huis in de vaart wou aan
leggen?" „Natuurlijk, dat is best. En wan
neer zien we het schip hier? Nog voor van
avond? Uitstekend. Saluut, hoor!"
Bliksem treft dertienjarig meisje.
Tijdens een kort, maar hevig onweer, dat
zich Maandagavond omstreeks half zes boven
de buurtschap Wiene (Ambt-Delden) ont
lastte, sloeg de bliksem met een geweldigen
knal, die ver in den omtrek te hooren was, in
de woning van den heer H. Groothuis te
Wiene. waar men juist aan tafel zat te eten.
Een dertienjarig dochtertje, Marietje, werd
door den bliksem getroffen, sloeg tegen den
grond en bleef bewusteloos liggen. De con
sternatie in het gezin, dat twaalf kinderen telt
die allen thuis waren, was bijzonder groot.
De ouders, die brand vreesden, vluchtten met
de kinderen naar buiten. De vader nam het
getroffen meisje op zijn arm mee. Gelukkig
ontstond er geen brand.
Dr. van der Laan uit Delden, die gewaar
schuwd werd, was spoedig ter plaatse, De
toestand van het meisje dat later weer bij
kennis kwam, is naar omstandigheden rede
lijk wel.
Het dak van het huis en vooral de schoor
steen zijn vrij ernstig beschadigd.
en u zult 's morgens uit bed springen,
gereed om bergen te verzetten.
lederen dag moet uw lever een liter lever-gal in uw
Ingewanden doen vloeien. Wanneer deze stroom van
lever-gal onvoldoende is. verteert uw voedsel niet,
het bederft. U voelt u opgeblazen, u raakt verstopt.
Uw lichaam is vergiftigd, u voelt u beroerd en
ellendig, u ziet alles zwart.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmidde
len. U moet CARTER'S LEVER-PILLETJES nemen
om deze liter lever-gal vrij te doen vloeien en u
zult u een geheel ander mensch voelen. Onschade
lijk. plantaardig, zacht, onovertroffen om de lever-
gal te doen vloeien.
Eischt Carter s Lever-Pilletjes bij apothekers en
drogisten, f. 0.75.
(Adv. Ingez. Med.)
Film van Prinses Beatrix komt in
de bioscopen.
Prins Bernhard heeft goedgvonden de door
Z.K.H. vervaardigde film van Prinses Beatrix
in alle Nederlandsche bioscopen te doen ver-
toonen.
De Nederlandsche Bioscoop Bond, die zijn
bemiddeling hierbij verleent, heeft van al zijn
leden die deze film zullen vertoonen gevorderd
paald bedrag vor dez vertooning gevorderd
hetwelk ter beschikking van Prins Bernhard
zal worden gesteld.
Zooals men weet heeft Z.K.H. bepaald, dat
dit bedrag zal worden bestemd voor de ont
spanning van militairen aan de grenzen en
in de nieuwe garnizoenen.
NEDERLANDSCHE PADVINDSTERSGILDE
NAAR DE MEISJES-JAMBOREE.
Maandag 24 Juli a.s. vertrekt een contingent
Nederlandsche padvindsters naar de Meisjes-
Jamboree (Pax Ting) in Hongarije. Het bestaat
uit ruim 100 deelneemsters en staat onder lei
ding van de hoofdcommissaresse, mevrouw E.
de Koning-Uden Marsman.
Het contingent komt Zondag 23 Juli des na
middags te 12 uur aan in Nijmegen, marcheert
dan naar de Jeugdherberg, alwaar de verschil
lende demonstraties zullen worden uitgevoerd.
Maandag 24 Juli vertrek uit Nijmegen tc
11.05 naar Arnhem waar te 12.27 de sneltrein
naar Boedapest zal worden genomen.
Amilda-crëme, die tevens zoo goed is voor de huid, is verkrijgbaar in deze twee begeerde teinten. Mat of Bruin.
Doos 50 en 25 cent.
(Adv. Ingez. Med.)
Charles Despiau, van wien in de Amsterdam
sche expositie „Rondom Rodin" een der omvang
rijkste groepen is opgenomen, werd omstreeks
1903 door dien grootmeester der beeldbouw
kunst ontdekt en heeft voor dezen tot op den
huidigen daag (Despiau is intusschen vijf en
zestig jaar geworden) een onverflauwde ver-
eering aan den dag gelegd. Het geheel ver
schillende karakter van het werk van den
zooveel jongeren kunstenaar kon dat niet in
den weg staan; de waardeering bleef tot
Rodin's dood in 1917 wederzijdsch, zooals
dat bij werkelijk groote artisten weliswaar
behoort, doch niet altijd het geval is.
Vergeleken bij Rodin, wiens plastieke
ideeën-rijkdom even overweldigend is als de
geniale wijze, waarop hij aan die ideeën hun
als natuurlijk opgroeiende vormen verschaft,
is Despiau de eenvoudig landelijke dichter van
het menschbeeld. die minder verrast door
grootsche compositie, dan wel boeit door een
bijna naïeven eerbied voor de intimiteiten van
een gelaat, voor de zachte wendingen van een
lichaamslijn. Daarbij een technische ver
fijning aan den dag legt die voor die van
Rodin niet onder doet, al is zijn arbeidsveld
beperkter uit eigen inzicht en voorkeur. Met
al deze eigenschappen begiftigd, kon Despiau
dan ook de zeer belangrijke plaats als por
trettist onder de beeldhouwers van zijn
generatie toebedeeld krijgen. Een enkele kop
is hem meestentijds voldoende om zich geheel
Sn argelooze zuiverheid te geven en hij staat
daardoor even ver van de dikwijls wata luid
ruchtig klinkende romantische werkelijk
heid van een Rodin. als van de bedwongen
zinnelijkheid van een Maillol, die evenals hij
van het geniaal improviseerende, de onrust
soms van Rodin, afscheid nam na dien invloed
te hebben verwerkt..
Despiau is in zijn arbeid een mensch van
onaangetaste zuiverheid. Daarom is de vroe-
gcr eens gemaakte vergeliikin- met de ge
schilderde portretten door Cc.rot wel aanvaard
baar. Er is inderdaad tusschen die twee
kunstenaars een parallel te trekken die met
beider nobele houding tegenover leven en
kunst te verdedigen is.
De portretbuste van het jonge meisje uit
de Landes, die hierbij is afgebeeld, geeft van
die candeur in onze taal mischien het best
weer te geven door: kinderlijke onbevangen
heid van Despiau's kunst, een zeer vol
doenden indruk. De bezoeker der Amsterdam
sche tentoonstelling zal dien nog bij andere
versterkt vinden, ook bij de enkele naakten,
die hierheen gezonden werden. Monumentale
wjrke;. van grooteren omvang heeft Despiau
naar ik meen weinig gemaakt. Voor zijn
geboorteplaats maakte hij na den oorlog een
doodermonument waarvan ik onlangs repro
ducties zag. Een in steen gehakt figuur, een
treurend, boersch vrouwtje in cape-mantel,
links van de marmeren plaat, met de namen
der niet-teruggekeerden, in de modeleering
zoo strak en eenvoudig mogelijk, is deson
danks zóó expressief van diepe smart en
zwijgend berusten, dat alleen een kunstenaar
die reeds in den eenvoudigsten vorm zijn hart
kan leggen, in staat is zoo'n beeld te maken
Voor zoover men uit zijn arbeid een kunste
naar in zijn aard kan leeren kennen, moet
Despiau zulk een mensch zijn.
Despiau's geboorteplaats is Mont de Mar-
san. Het is opmerkelijk dat de meeste groote
beeldhouwers van het moderne Frankrijk
weer uit 's lands Zuiden komen. De dertien
jaar oudere Maillol werd geboren en woont
nog steeds te Banyuls-sur Mer (1861). de reeds
gestorven Joseph Bernard (18861931) van
wien in Amsterdam slechts drie werken te
zien zijn. doch die tot de belangrijkste artis-
tpr der latere generatie behoord heeft, kwam
uit Vienne aan de Rhöhne, waar zijn vader
steenhouwer was. Het is mogelijk dat voora1
het Zuiden van Frankrijk, dat nog vol is van
resten der klassieke plastiek en architectuur
daardoor een naar het klassieke terugwijzen-
den invloed op zijn landszonen die kunste
naars werden, heeft uitgeoefend Bij Bernard
was dat zeer zeker het geval. Het oude
Vienne waar behalve de Kathedraal, nog de
tempels van Augustus en Livius te vinden
waren, een zuil voor Ccnstantïjn en een toren
voor Philips den Tweeden stonden, bood den
longen Bernard ruimschoots gelegenheid ziel*
met, beeldvormen bezig te houden. Als kim'
kon hii bovendien reeds bii zijn vader hame
en beitel hanteeren en na zijn akademie-jarer
te Lyon en te Parijs met een zeker heimwe
aan dien primitieven arbeid terug denken.
En zoo heeft ook Maillol veel aan de oud-
Grieksche beelden te danken. Tegenover de
betrekkelijke ongebondenheid van den door
allen vereerden Rodin komen zij die zooeven
genoemd zijn, in reactie. Hun vereering wordt
niet aangetast, doch zij willen Iets anders;
grooter gebondenheid, meer vastheid in den
vorm. Noch naar een duf akademisme stre
ven zij. noch begeeren zij in Rodin's onge
breidelde vrijheden door te gaan. Alleen sterke
persoonlijkheden als Maillol, Despiau en
Ben-- konden zich dien weg kiezen, juist
omdat ze persoonlijkheden waren. Naast
Despiau lijkt Maillol veel zinnelijker van
aanleg; de mollige rondingen van Maillol's
figuren kent Desüiau bijna niet. terwijl Ber
nard van hen drieën misschien de eelzijdigst
geörienteerde geweest zou zijn, wiens werk wel
sterk aan oud-Grieksche figuren kon doen
denken, om soms daarentegen het stempel
van den eigen t.iid en de relaties met de con
fraters te vertoonen. Prachtige werkers, alle
drie. die „rondom Rodin" zich kunnen hand
haven.
J. H DE BOIS.
Wim van Zwolle, oud 33 jaar, woonde met
zijn vrouw en twee kinderen ln een fraai huis,
welks tuin achter op een va^t uit kwam. Deze
vaart was door zijn vriendTHans van Assen
voorbestemd om met zijn nieuwe boot ver
sierd te worden.
Inderdaad lag nog voor den avond de boot
achter den tuin.
Die avond zelf was een fraaie zomeravond
en dus zat de familie v. Zwolle op het terras
achter het huis. En daar begon het.
„Vader, wat een raren naam heeft die boot
van oom Hans. Wat is een pondok?"
„Ik weet het heusch niet, hoor."
En hiermee dacht Wim dat het leed geleden
was. Wat evenwel een vergissing bleek, want
nauwelijks waren ae klanken van de stem
des jongsten zoons weggestorven, of langs het
paadje aan den overkant kwamen twee men-
schen voorbij.
„Vader, kijk es. Vader!"
„Ja, moeder, wat is er?"
„Kijk 'es daar. Die boot heet Merenpondok."
„O ja."
Vagelijk glimlachend keek Wim naar het
ichtpaar en verdiepte zich toen weer in zijn
boek.
„Pappa, kijk dat schip daar es!"
„Wat is daarmee?"
„Dat heet Merenpondok. Wat is een
pondok?"
„Ik weet het niet."
„Weet je niet wat een pondok is?"
„Nee. Dat zei ik toch?"
„O."
Lichtelijk ontstemd keek Wim op z'n boek.
„Hé, Kees, zie je dat?"
„Wat dan?"
„Dat bootje daar. Hebben die kerels „Meren
pondok" op geschilderd!"
„Verdraaid gek. Enfin, moeten de lui ten
slotte zelf weten!"
Nijdig keek Wim van z'n boek op.
„Hiero, jongee, kijk es wat 'n lekkere
schuit."
„Ja, hee. Heet dat Merenpondok?"
„Ja, hoe kennen ze 't bedenken."
„Nou, kan mijn wat schelen."
Venijnig keek Wim nu van z'n boek op en
i,Jk weet niet hoe het met jullie zit, maar
ik blijf niet langer buiten zitten. Dat einde-
looze gezeur over dien naam verveelt me."
Twee weken later. Weer een mooie avond.
Weer de familie buiten in luie stoelen.
.Merkwaardig, Ten Hoven, de naam van
die boot hier."
„Wat dan? O, Merenpondok. Ja, typisch."
Een krachtterm van Wim volgde en dreigend
keek hij naar de volgende passeerenden.
,Ja, en daar hebben ze toen geprobeerd
tegen op te treden. Met weinig succes overi
gens. Hé, kijk daar eens. Die boot daar heet
Merenpondok!"
„Merenpondok? Hoe komen ze daar in
's hemelsnaam aan."
Maar dit was alles. Wim sprong op, riep:
„Nou zal ik eens met wat meer succes op
treden!" en rende naar de telefoon.
„Ja, Hans, ben jij dat?" „Luister eens. Die
boot van jou kan hier onmogelijk blijven lig
gen. Het spijt me erg voor jou. maar 't kan
niet. Kom 'm maar zoo gauw mogelijk halen,
t Spijt me, dat ik je misschien in een lastige
positie breng, maar er is niets aan te doen.
Tot straks!"
En twintig minuten lang was Wim immuun
voor alle opmerkingen. Toen kwam Hans en
haalde vrij verontwaardigd zijn boot weg. na
nog eenige felle woorden met Wim gewisseld
te hebben, die er op neerkwamen dat die niets
voor een vriend over had en dat hij zich nu
wel blauw zou moeten betalen aan liggeld.
Toen vertrok hij en Wim legde zich eens
extra gemakkelijk in zijn tuinstoel, maakte
ongekend beminnelijke opmerkingen tegen
zijn huisgenootenenfin, er was een
prachtstemming.
Met voldoening keek hij naar twee men-
schen, die aan kwamen loopen en zei tot de
familie:
„Wees eens even stil. Voor het eerst in twee-
en-een-halve week zal hier nou iemand
voorbïjloopen zonder het over de Meren
pondok te hebben." En iedereen luisterde.
„En toen. zegt Marie, ze had een nicht ge
had en die d'r manHéé, vader, kijk,
nou es!"
„Ja?"
„De Merenpondok is weg!"
Dr. Hendrik P. N. Muller
gehuldigd.
Ter gelegenheid van zijn 80sten verjaardag.
In een der zalen van het Rijksmuseum voor
Volkenkunde te Leiden is Dinsdagmiddag Dr.
Hendrik P. N Muller, oud-gezant te Boekarest
en te Praag gehuldigd in verband met het
bereiken van den 80-jarigen leeftijd op 2
April j.l.
Aangezien dr. Muller zich op dat tijdstip
in het buitenland bevond, moest de huldiging
tot later datum worden uitgesteld.
Namens het huldigingscomité werd het
woord gevoerd door mr D. Fock, die zeide. dat
in breeden kring de behoefte was gevoeld om
te doen blijken" van aller vriendschappelijke
gevoelens en groote waardeering jegens het
werk dat door dr. Muller is gedaan. Wie over
Hendrik Muller spreekt, denkt in de eerste
plaats aan den Zuid-Arikaner. die ten tijde
van president Steyn consul-generaal van den
Oranje Vrijstaat was. Zijn publicaties bewezen
dat hij een diepgaande studie van de inter
nationale toestanden maakte Uit dien hoofde
werd hij opgenomen in het corps diploma
tique.
Het comité, aldus mr. Fock. heeft zijn waar
deering door een daad willen laten blijken en
daartoe de keuze laten vallen op een borst
beeld. een copie van hetgeeen het vorige jaar
door dr. van Broekhulzen in het universiteits
gebouw te Bloemfontein is onthuld, vervaar
digd door de Haagsche beeldhouwers mej.
Rueb en dat zal worden geplaatst in het
Rijksmuseum van Volkenkunde, waaraan dr.
Muller ook zijn verzamelingen ethnografica
en zoölogica schonk.
Nadat nog eenige sprekers het woord had
den gevoerd, spr. dr. Muller een dankwocard»
