Avontuur In Venezuela
De tinbaggermolen „Karimata" is van Kinderdijk vertrokken, om door de sleep
boot „Roode Zee naar Indië te worden versleept. Voor de groote reis wordt
alles aan boord goed vastgesjord
Voorafgegaan door den Monzie Castle pijper wordt wildbraad, een Na de versterking der fundamenten van den Martinitoren te Groningen Qe laatste voorbereidingen voor de jaarlijksche .Kaagweek welke op de
aeschenk van den eigenaar van Monzie in het kamp gebracht van de wordt de voet met zandsteen bekleed
World Rover Moot in Schotland Kager plassen begonnen is
Voor de bescherming der havenhoofden te IJmuiden wordt een nieuwe
vinding in toepassing gebracht. In plaats van de vierkante beton
blokken worden thans in elkaar grijpende betonnen zuilen geplaatst,
waartoe het beton ter plaatse in groote canvas-zakken wordt gestort
Aan een Limburgsche koffietafel zat Z. K. H. Prins Bernhard aan tijdens zijn
bezoek, dat hij Donderdag bracht aan de Proefboerderij van den Limburgschen
Lannd- en Tuinbouwbond te Roermond
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
7)
De afwijzing was buitengewoon lastig.
Roddy wist niet waarmee hij den consul
eigenlijk beleedigd had en vroeg zich af of
de consul hem niet beleedigd had. Hij veegde
hulpeloos met zijn zakdoek over zijn verbluft
transpireerend gezicht. Hij vroeg zich af of
hij voer een samenzweerder niet een beetje
weinig diplomatiek en een beetje erg mede
deelzaam was geweest.
In een hoek van de kamer zat in een tin
nen kooi een groote groene papegaai, die
Roddy al den heelen tijd met een scheeven
kop en spottende kwaadaardige oogen had
zitten aanstaren. En om zijn verwarring nog
grooter te maken, begon het dier plotseling
smalend te grinniken. Alsof hij inwendig
stikte van het lachen proestte hij voor zich
heen: „Polly, Polly". En toen voegde hij er
op streng afkeurenden toon hij: „Je praat
te veel!" Bij dien zijdelingschen aanval
bloosde Roddy verontwaardigd. Hij voelde den
wensch bij zich opkomen dat hij Peter mee
genomen had om hem de goede signalen te
geven
Met zijn handen op zijn rug samengeklemd
en zijn witten baard heen en weer schuddende
liep dc consul de kamer op en neer.
Dat is het dus! mompelde hij. Daarom
ging hij weg uit Parijs. Daar komt de Restau-
rador opeens vandaan. En natuurlijk, voegde
hij er verontwaardigd bij, terwijl hij langs
Roddy liep en hem de woorden over zijn
schouder heen toebeet: Is daar het geld
ook vandaan gekomen?
Maar Roddy, die nu vrijwel buiten zichzelf
was, riep heftig: Pas op, dat u me niet
iets vertelt, waar u later spijt van zult heb
ben!
De consul stond plotseling stil. Zijn diepe,
gewoonlijk zoo kalme oogen keken vol twij
fel en opgewondenheid op zijn bezoeker neer.
Ik geef u mijn woord, vervolgde Roddy
norsch, dat ik absoluut niet weet waar u het
over hebt.
Wilt u me soms vertellen, vroeg de oude
man woedend, dat u niet de zoon bent van
Mr Forrester?
Waarachtig ben ik zijn zoon, riep Roddy.
Wilt u dan misschien ontkennen, ging
de consul voort, dat Alvarez hem twee millioen
dollar schuldig is. dat hij die zou binnen krij
gen als Alvarez afgezet werd en dat een zeker
iemand de concessie dan zou bekrachtigen
en uw vader betalen zou voor de verbeteringen
die hij al in de haven tot stand heeft ge
bracht? Nietwaar? riep de consul triomfante
lijk uit. En die vermiste kisten!, vervolgde
hij, als om dadelijk van het behaalde voordeel
gebruik te maken, wil ik u eens vertellen wat
daar in zit? Patronen en geweren! Ont
kent u dat soms?
Roddy voelde eindelijk weer vasten grond.
Natuurlijk ontken ik het. gaf hij ten ant
woord, want er z ij n heelemaal geen kisten.
Dat is alleen maar een uitvinding van mij
om naar Curasao te gaan. En laat u mij nu j
eens praten.
De consul retireerde achter zijn bureau en
keek Roddy streng en met duidelijk zichtba
ren achterdocht aan, terwijl hij zijn verhaal
deed. Tenslotte zei Roddy:
We willen Generaal Rojas leven alleen
redden, omdat hij oud is en stervend en om
dat Peter en ik 's nachts niet kunnen slapen
bij de gedachte dat hij daar in die vochtige
cel zich ligt dood te hoesten op nog geen
vierhonderd meter afstand van ons.
Bij die woorden sloot de consul zijn oogen
even; hij drukte zijn groote, gebruinde, sproe
tige vingers nerveus tegen zijn lippen. Maar
dadelijk daarna keek hij weer even streng als
iemand die een kruisverhoor afneemt.
Ga verder, zei hij bevelend.
Als we soms iemand in zijn vaarwater
zitten, vervolgde Roddy, dan is het bij onge
luk; en als u zegt, dat vader nog twee millioen
dollar moet hebben, vertelt u me dingen waar
ik niets van af weet. Vader is niet erg mede
deelzaam. Hij heeft me dikwijls gezegd, dat
het eenige goede moment om te vertellen wat
je van plant bent te doen, is, als je het ge
daan hebt. Dus als de regeering van Vene
zuela twee millioen dollar schuldig is aan de
Forrester Construction Company, zou vader
dat waarschijnlijk 't allerlaatste aan mij ver
tellen. Al wat ik weet is dat hij me twintig
dollar in de week geeft om boeien neer te zet
ten. Maar buiten m'n werkuren kan ik doen
waar ik zin in heb en mijn vriend en ik heb
ben er nu zin in Generaal Rojas uit de ge
vangenis te halen.
Roddy stond op. genoeglijk glimlachende.
Dus als u me niet bij Senora Rojas wilt
introduceeren, besloot hij. zal ik dat zelf
moeten doen.
Het een driftig gebaar beduidde de consul
hem, dat hij moest blijven zitten. Zijn ma
nier van doen wees erop dat kapitein Cod-
man niet zeker wist of hij Roddy moest geloo-
ven of niet en dat hij in twijfel bang was óf
te weinig óf te veel te zeggen.
Je bent geweldig gewiekst, zei de oude
man boos, óf je bent ongelooflijk stom. Of....
ging hij voort met steeds toenemende veront
waardiging, óf ze hebben je gestuurd om te
zien wat ze aan mij hebben, of je weet niets
en stuurt met stommiteiten de anderen in de
war. Maar hoe 't ook zij, ik wil niets met je te
maken hebben. Ik wasch mijn handen in on
schuld. Goeie morgen.
Toen voegde hij er bij als om zich te veront
schuldigen: Bovendien praat u te veel.
Roddy voelde zich diep gegriefd en ant
woordde ook op boozen toon:
Ja, dat vindt uw papegaai ook. Misschien
hebt u het alle twee mis.
Toen Roddy al boven aan de trap was, die
naar de straat voerde en op het punt stond te
verdwijnen, riep de consul hem terug en
volgde hem tot in de hal,
Voor u weggaat, zei de oude man fluis
terend en op emstigen toon, moet ik u mijn
verhouding tot de familie Rojas goed duide
lijk te maken. Toen ik consul was in Porto Ca-
bello, was Generaal Rojas de beste vriend,
dien ik daar maakte. Sinds ik hier ben heb ik
het voorrecht gehad zijn vrouw af en toe van
dienst te kunnen zijn. Zijn dochters zijn zoo
aardig tegen me. of ik hun grootvader was.
Niemand ter wereld zou Generaal Rojas zoo
graag vrij willen zien als ik. (De stem van
kapitein Codman trilde, zijn gelaat trok even.
in pijnlijke, diepe voren). Niemand, betuigde
hij, kan zoo vurig wenschen hem van dienst
tezijnals ik, maar ik waarschuw je dat je als je
op deze manier voortgaat. Generaal Rojas'
dood op je geweten zult hebben. Luister naar
mijn raad en ga terug naar Porto Cabello en
hou je buiten de politiek. Of, wat nog beter
is: ga naar huis. Je bent nog te jong om de
menschen in Venezuela te begrijpen en als je
hier blijft zul je heel wat menschen last be
zorgen. Je vaderenfin, heel wat men
schen.
En onheilspellend voegde hij er bij alsof hy
hiermee een laatst beroep op Roddy's gezond
verstand wilde doen: En die lui in Vene
zuela houden er een gemeene manier op na
om met messen te steken.
Loop heen, flapte Roddy oneerbiedig
uit.
Terwijl hij de donkere trap afstormde en
de zonbeschenen straat opliep, hoorde hij hoe
de stem van de papegaai hem spottend en
triomfantelijk allerlei scheldwoorden nariep.
De consul ging langzaam terug naar zijn
bureau. Hij liet zich in zijn stoel neervallen,
verborg zijn gezicht in zijn groote knokige
handen en liet zijn hoofd op tafel rusten. Een
zonnestraal drong door de gesloten luiken en
deed zijn wit haar als zilver glanzen.
Een poos lang konk er geen geluid behalve
het gekrabbel van de papegaai tegen de tra
lies van zijn kooi en het gestadige gedruppel
uit zijn waterbakje, toen klonk zacht de ern
stige, stem van den ouden man.
Zijn woorden klonken dwaas, maar zijn hart
scheen vervuld te zijn van medelijden. Wat zijn
plan was, was 't mijne ook. Maar de weg is
duister."
Buiten het consulaat vond Roddy zijn gids
op hem staan wachten en om alle aanleiding
te ontnemen aan den achterdocht van dezen
man, gaf hij hem een telegram voor Mc. Kil-
drick. Het luidde: „Geen spoor van de kisten,
kunnen met de volgende boot komen, ik blijf
wachten".
Hij ging weer terug naar den agent van de
stoomvaartlijn en vertelde hem dat hij dacht
dat de kisten in New-York waren achterge
bleven en dat hij in Willemstad zou blijven tot
de aankomst van de eerstvolgende boot, over
drie dagen.
tWord' vervolgd.)
Voor de verdere restauratie van
den Martinitoren te Groningen is
wederom een bedrag van drie
honderduizend gulden beschikbaar
gesteld
In de crypte van de St. Servaeskerk te Maastricht bezichtigde
Z. K. H. Prins Bernhard tijdens zijn bezoekaan de Limburgsche hoofd
stad de steenen graven der Frankische vois'en uit de 6e eeuw.
Naast den Prins de Deken van Maastricht, de Hoogeer w. Heer J.
Ingendael
