Avontuur in Venezuela
De nieuwe Jaap Haversluis, die een belangrijke verbetering
voor den toegang tot het industrieterrein naar het Westelijk
deel van Zaandam en omgeving beteekent, is Dinsdag officieel
geopend door den commissaris der Koningin in Noord Holland,
mr. dr. A. baron Röell
Ondanks het vroege uur en den regen was er vrij veel be
langstelling bij het vertrek der deelnemers en deelneemsters
aan de Vierdaagsche, toen deze Nijmegen verlieten voor den
eersten dagmarsch
De nieuwste aanwinst der Nederlandsche Marine, de onderzeeër-mijnenlegger
Hr. Ms. O. 19, is Dinsdag naar Ned. Indië vertrokken. Het schip verlaat de
haven van Nieuwediep
Prachtig natuurschoon als omlijsting van den Tour
de France, een schoonheid, welke echter door de
renners niet genoten wordt, daar hun belangstelling
uitsluitend geconcentreerd is op de course
De Tweede Kamer der Staten Gene
raal kwam Dinsdag voor het eerst met
het nieuwe ministerie bijeen Minister
president dr. H. Colijn tijdens het af
leggen der regeeringsverklaring
Minister-president dr. H. Colijn verlaat
het paleis Noordeinde te den Haag na
de beëediging der nieuwe ministers
van zijn kabinet door H. M. de
Koningin
Korenbloempjes in het veld tijdens de
Vierdaagsche Afstandsmarschen rond Nij-
Hoe nat het was op den eersten morgen van de Vierdaagsche Afstandsmarschen,
die Dinsdag in de omgeving van Nijmegen aanvingen
megen
FEUILLETON
Naai bet Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
11)
HL
Roddy staarde hem wezenloos na. terwijl hij
nwillekeurig een vinger, dien hij gebrand had
aan het kruit, in den mond stak. Aan zijn
voeten rolde de flesch Curasao en de smake
lijke inhoud gutste over het grint. Hij bukte
zich en raapte de flesch op. Later herin
nerde hij zich dat hij zich had afgevraagd,
hoe dat ding daar kwam en dat hij tegelijker
tijd hoogst verontwaardigd was over de ver
spilling van zooveel kostelijke likeur.
Hij daaide zich om om de flesch op tafel te
zetten en ontdekte dat de tafel omver lag, ter
wijl Peter met druipende kleeren en woeden
de oogen bezig was eronder uit te kruipen
Een eindje verder trachtte de jonge Vene
zolaan zich te bevrijden uit den greep van
zijn vrienden, verlangend om den man, die op
hem gevuurd had. te achtervolgen. Zijn ove
rige vrienden holden de paden af. baanden
zich een weg door de boschjes en namen el
kaar in hun opwinding gevangen. De kellners
en koetsiers stonden op een kluitje tegen el
kaar te schreeuwen en te gesticuleeren.
Maar Peter's stem klonk boven het kabaal
uit. Hij sprong overeind uit de puinhoopen van
glazen en borden; zijn kleeren waren bemorst
met roode wijn. koffie en sla en het tafel
kleed fladderde als een te wijde rok om zijn
beenen. Woedend vloog hij op Roddy toe en
BfKkty week aohteruit. Onder een stortvloed
van krachtige termen eischte Peter een ant
woord op de vraag wat Roddy eigenlijk be
doeld had.
Kijk naar me! commandeerde hij. Kijk
naar wat je gedaan hebt! Kijk!
Maar Roddy keek niet. Hij wist, dat als hij
keek, hij zou moeten lachen. En hij wist ook
dat Peter hóópte dat hij zou moeten lachen
om een afdoenden rechtsgrond te hebben om
hem aan te vliegen.
Hij trachtte een verklaring te geven en
deed het op een nederigen, berouwvollen toon.
Ik heb het gedaan, Peter.ik heb het ge
daan om je te redden. Ik was bang, dat hij je
zou raken. Ik moest wel een beetje overhaast
zijn
Bang, dat hij me zou raken! brulde Pe
ter. En ondertusschen raakte jij me! Met een
tafel! Kijk eens naar mijn nieuw flanellen
pak! En kijk hier.
Behoedzaam haalde hij zijn kleverige, ver
warde haar uit elkaar. Kijk eens naar die
buil achter op mijn hoofd! Is dat jouw op
vatting om iemand te redden?
Aan Peters exploisie werd plotseling een
einde gemaakt door één van den jongen Ve
nezolaan, die weinig minder heftig was. Hij
had zich van zijn vrienden bevrijd en kwam
nu den vreemdeling danken, die hem gered
had. Het was duidelijk dat de man, die zijn
leven bedreigd had, was ontsnapt. Hij druk
te Roddy's handen met uitbundige, maar echt
gemeende hartelijkheid. Hij omarmde hem.
zooals het in zijn land gewoonte was, schud
de hem bij zijn schonders en klopte hem op
den rug en met een vloed van Spaansche en
Fransche en Engelsche woorden trachtte hij
zijn dank uit te drukken. Hij noemde Roddy
zijn „beschermer", zijn „bon amigo", zijn
„brav" kamerad". En zijn vrienden waren al
even onweerstaanbaar in hun dankbetuigin
gen. Ze prezen, ze juichten, bewonderden;
met vlugge sierlijke gebaren deden zij den
stomp op de kin na. den strijd om den re
volver, de ontsnapping van den moordenaar.
Het was een goed-geregisseerde j^ntomirrt.
Peter, als het eenige, werkelijke slachtoffer,
werd tot een heroïsche figuur verheven. Men
wilde de Amerikanen niet laten vertrekken
voordat op him gezondheid gedronken was
met zoete champagne.
Toen de glazen gevuld waren, wendde de
Venezolaan zich tot de mannen, die rondom
het gras stonden en verzocht stilte. Hij sprak
nu in uitstekend Engelsch maar het ontging
Roddy niet, dat een paar van de mannen, die
geen Engelsch verstonden, hem onrustig aan
zagen.
Ik verzoek u, vrienden riep de jonge man
vol vuur te drinken op den naam Forrester.
Wat beteekent die naam toch veel voor mijn
ongelukkig land! Ik had gaarne mijn leven
veil gehad voor de goede zaak, maar dat het
voor mijn land gespaard blijft door iemand,
die dezen naam draagt is voor ons een ge
lukkig voorteeken.
Hij hield plotseling op alsof hij zich bewust
werd van de waarschuwende blikken van zijn
vrienden en toen vervolgde hij rustig, met
een sierlijke buiging, terwijl hij zijn glas naar
Roddy op hief: La ton we drinken op de ge
zondheid van een goed vriend van Venezuela
van Mr. Forrester.
Pas toen het rijtuig een flink eind op weg
was naar Willemstad, waagde Roddy het een
vraag te doen.
Hoe heet die meneer, dien de andere me
neer probeerde dood te schieten? vroeg hij
den koetsier.
Deze draaide zich op zijn zitplaats om. Zijn
oogen stonden wijd open van verbazing.
U dat meneer niet kent? riep hij uit.
Ikke denk iedereen meneer kent. Hij een
dappere meneer uit Venezuela ls, hij Kolo
nel Vega ls.
Als of hij zeker was van de uitwerking van
dien naam hield hij op, maar de Amerikanen
gaven geen teeken van herkenning.
Misschien beter is ik dat meneer „Pino"
noem? opperde de koetsier. Iedereen hem Pino
noemt, net of hij iedereen's broeder is.
Se man liet zijn traden zien in een bree-
den, verrukten glimlach.
De marktvrouwen,* de politiemans, de
zwarte mans en de witte meneers, iedereen
hem Pino noemt. Pino verbannen is. Als hij
naar zijn land gaat, dan president Alvarez
gezegd heeft hij hem doodschieten zal. Dus
Pino zóó is gegaan, (met zijn zweep wees de
neger naar het oosten). Ze zeggen dat hij is
gaan leven in Parijs. Maar gisteren hij geko
men is in een boot en alle mensch op hem
wachten op de kade. Iedereen blij om Pino
te zien.
Behalve dan toch die man met z'n
pistool? veronderstelde Roddy.
De koetsier rolde somber met zijn oogen en
stak zijn lippen vooruit.
Dat een slechte man is. besliste hij.
Heeft president Alvarez, onderzocht
Roddy argeloos, dien slechten man hier naar
toe gestuurd om die geliefde meneer dood
te schieten?
Peter liet opeens een verontwaardigd gegrom
hooren.
Kijk es uit, waar je rijdt! beval hij.
Toen de neger zich naar zijn paarden had
gewend, keek Peter Roddy lang en strak
aan.
Wat die papegaai van jou zei, verklaarde
hij grimmig, was waar!
De Venezolanen, die op hun ponnie's on
middellijk den aanvaller achterna waren ge
gaan, hadden het bericht van den aanslag op
Kolonel Vega al in Willemstad gébracht en
de rust in het vredige stadje was volkomen
verstoord. De aankomst van het tweetal ver
meerderde de opwinding nog en hoewel ze
naar hun kamer vluchten konden ze op de kade
hun koetsier, troonend op zijn bok. het inci
dent hooren schilderen aan een gretig en aan
dachtig gehoor. Terwijl Peter bezig was een
schoon pak aan te trekken, hield hij Roddy
zijn horloge voor.
Hoe lang zou je zeggen, dat we op dit
eiland zijn? vroeg hij.
O, minstens een week, riep Roddy uit.
Ik heb meer avonturen beleefd dan in eeo
jaar in New-York en we 2ijn hier nog geen
twaalf uur!
Maar nou is 't ook genoeg, kondigde Pe
ter aan. We kunnen hier niet blijven. We
worden, dank zij jou, veel te dik met die Ve-
nezolaansche partij.
Wat heb ik nou weer gedaan? jammerde
Roddy.
Ja, jij kunt er niks aan doen, gaf Pe
ter toe, maar je ziet dat deze stad een broed
plaats van revolutionnairen is. Niemand denkt
aan iets anders dan politieke intriges en ieder
een denkt dat jij net zoo vurig tegen Alvarez
bent als je vader en als we hier nog langer blij
ven zal Alvarez-zelf het ook gaan denken.
We zullen terug moeten naar Porto Cabello,
waar we een blanco strafregister hebben.
Roddy had zich op zijn bed uitgestrekt en
maakte zich klaar voor zijn middagslaapje,
maar nu schoot hij met een verschrikt gezicht
overeind.
En niet naar de familie Rojas gaan?,
riep hij.
Peter gromde verontwaardigd.
Daar naar toe gaan? Hoe kan je daar
nu naar toe willen? We zijn alleen maar
langs hun huis gereden langs een openbaren
weg en nu is iedereen in de stad al op de hoog
te.
Maar we hebben onze introductie nog niet,
wierp Roddy tegen.
Dan zullen we het daar zonder moeten
doen. En ik verklaar je dat als jij je inlaat
met die broeder Pino, ze je in Porto Cabello
in de gevangenis stoppen zoodra je er aan
komt. En hoe wil je dan Generaal Rojas red
den? Hij zal in de gevangenis blijven en dood
gaan. Als witte Muizen, betoogde Peter met
zekerheid, hebben we ons werk te volbrengen
en ons daarbij niet in de war te laten brengen
door de particuliere revolutie-liefhebberij van
wien dan ook, hetzij van jou pi pa of van Pino
Vega of van Jan Plank. We zijn Witte Muizen,
nu, straks en altijd. Onze plicht is niet levens
te nemen, maar ze te redden.
„(Wordt Yervölfd.^,
