Avontuur in Venezuela
FEUILLETON
Waar het Amerikaansch
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
12)
Als of er plotseling een nieuwe gedachte bij
hem opkwam brak Peter plotseling af.
Ik veronderstel, vroeg hij cynisch, dat je
de Witte Muizen-medaille zal verlangen, om
dat je vind dat je van ochtend een moord hebt
voorkomen?
Ja, verklaarde Roddy opgewekt; je zal
moeten getuigen dat ik hem verdien, want je
was er bij.
Niet waar, verkondigde Peter. Ik zat
onder de tafel.
Roddy sloot zijn oogen en viel terug op zijn
bed. Hij bleef zoolang stil, dat Peter, die op
het balkon was gaan staan dacht dat hij sliep,
tot Roddy zich opeens op zijn elleboog steu
nend, oprichtte.
In elk geval, begon hij, kunnen we niet
weg voordat er een boot gaat, over drie dagen.
Ik wed dat ik in drie dagen alle introducties
die we noodig hebben bij elkaar krijg.
Roddy had sedert zonsopgang niet gesla
pen; de hitte had hem erg slaperig gemaakt
en de gebeurtenissen van den dag waren ver
moeiend geweest Binnen twee minuten sliep
hij de slaap des rechtvaardigen zonder revolu
ties en onverschillig voor spionnen, com
plotten en tegencomplotten. Maar terwijl hij
sliep werden in twee landen, op verren af
stand van elkaar, hij en zijn zaken ern
stig besproken.
Op de zeven-en-twintigste verdieping van
Forrester Building zat zijn vader met een ver
bluft 'gezicht en gefronste wenkbrauwen een
telegram te bestudeeren; in Casa Blanca
zaten Senora Rojas en haar dochters vol
verbazing naar een wonderlijk verhaal te luis
teren. Als de verteller niet hun trouwe vriend
en zorgvuldige beschermer, de Amerikaan-
sche consul was geweest, zouden ze het nooit
geloofd hebben.
In Forrester Building was het telegram juist
ontcijferd uit de geheime code van de Maat
schappij en op het bureau van Mr. Forrester
neergelegd. Het was onderteekend door Van
Amberg en luidde: „Bij samenkomst van uw
partijgangers vandaag onbekende drie scho
ten op Vega gelost. - Forrester Jr. overweldigd
aanvaller - Vega ongedeerd, dader ontsnapt.
Constateer jonge Forrester niet in ons ver
trouwen zend in structies".
Driemaal las Mr. Forrester het telegram en
staarde toe uit het open raam. Zijn oogen
zagen kantoorgebouwen zooals het zijne bo
ven elkaar stapelen; zij zagen witte kronke
lende rookwolken boven puffende sleepbooten
en het groote gevaarte van Brooklyn Bridge.
Maar in werkelijkheid zag hij zijn zoon, alleen
in een vreemd land met een onbekend man
vechten, een man die een moord had willen
begaan. Met onvaste hand nam de Vuurtoren
koning zijn huistelefoon op en vroeg naar
den vice-president en toen Sam Cold well bij
hem was binnengekomen, reikte hij hem het
telegram over zonder een woord te zeggen.
Sam Coldwell las het en riep geërgerd:
't Lijkt wel of ze wisten dat Pino terug zou
komen. En of ze dien kerel op hem hadden af
gestuurd voordat wij
Mr. Forrester viel hem In de rede met een
vreemde, vage stem.
Als de jongen gewond was, zouden ze
het wel getelegrafeerd hebben, denk je niet?
vroeg hij.
Sam Coldwell zag zijn vergissing in. Hij her
las het telegram zorgvuldig.
Natuurlijk, gaf hij opgewekt ten antwoord
Ze zeggen dat hij dien anderen vent overwel
digde en dat Vega ongedeerd is.
Mr. Forrester viel hem in de rede op den
zelfden ongewonen nerveuzen toon.
Ze zeggen niet, dat Roddy niet gewond is,
wierp hij tegen.
De jonge man lachte geruststellend.
Maar dat bewijst juistze weten best
wat u het meest interesseert! Ik zou me niet
ongerust maken over Roddy. Geen seconde.
Zijn gevoelens nog niet geheel meester en
nijdig, omdat Sam Coldwell dat had gemerkt,
antwoordde Mr. Forrester geprikkeld:
Dat zou jij zeker niet. Hij is jou zoon im
mers niet.
Hij nam een telegraafformulier en schreef,
terwijl zijn hand zenuwachtig over het papier
vloog:
„Van Amberg, Willemstad, Curasao. W.I.T.
Forrester Jr., zeer zeker niet in ons vertrou
wen. Stuur hem terug naar Porto Cabello. Is
hij (zijn pen aarzelde en schreef toen weer
snel door) ongekwetst?"
Hij haalde nog een formulier naar zich toe
en schreef, terwijl hij het aan Mc. Kildric
adresseerde:
Waarom is Forrester Jr., in Curasao? Tele
grafeer hem terug te komen. Houdt hem aan
zijn werk of je raakt het jouwe kwijt.
Een oogenblik zat Mr. Forrester de twee
berichten te bestudeeren en sloeg toen zijn
oogen op.
Ik zou hem wel thuis willen laten komen
zei hij. En ik zou het ook doen, als hij daar
niet zoo goed voldeed.
Met een poging om absoluut geen vaderlij
ken trots in z'n stem te leggen, vroeg mr. For
rester koeltjes:
Mc Kildric bericht dat hij goed voldoet,
niet?
De derde vice-president knikte bevestigend.
Als hij hier weer terug is, redeneerde Mr.
Forrester zal hij niets doen dan in zijn auto
rondrennen en zal hij niets van onze zaak lee-
ren. Maar, voegde hij er weifelend bij, ik wil
niet dat hij daar te veel van de zaak leert met
die Pino Vega geschiedenis. Hij zou wel
eens een handje kunnen willen helpen en ons
de boel bederven. Misschien deed ik beter hem
ook te telegrafeeren.
Hij keek vragend naar den derden vice-pre
sident, maar die hield zich uitermate neu
traal.
Het is mijn zoon niet merkte hij op.
Ik spreek niet over hem als mijn zoon,
snauwde Mr. Forrester. Als je hem nu eens
niet als mijn zoon beschouwt maar als een
employé van de Maatschappij, wat zou jij dan
met hem doen?
Ik zou hem telegrafeeren zich met zijn
eigen zaken te bemoeien, antwoordde Sam
Coldwell.
Een onderdeel van een seconde staarde Mr.
Forrester den jongen Coldwell met opgetrok
ken werkbrauwen aan; toen liet hij zich in
zijn stoel neervallen ten teeken, dat het onder
houd geëindigd was. Over zijn schouder zei
hij: Telegrafeer hem dat.
Toen Roddy in Willemstad lag te sluimeren
onder muggegaas en Sam Coldwell in New-
York een telegram zat uit te denken dat Rod
dy flink op zijn nummer zou zetten, was ka
pitein Codman in Casa Blanca juist aan het
slot van zijn wonderlijk verhaal.
Het was het verhaal hoe de Jonge Forrester,
zonder introductiebrieven, zonder papieren,
dien morgen het consulaat was binnenge-
wendeld en had aangekondigd, dat hij van
plan was den Leeuw van Valencia te bevrij
den.
De geschiedenis had op de diverse leden van
de familie Rojas een geheel verschillende uit
werking. Om dit te begrijpen is het noodig iets
naders te vertellen van de drie dames, waaruit
die familie bestond.
Senore Rojas was een Amerikaansche van
geboorte. Toen ze nog heel jong was had haar
vader die professor was aan een van de kleine
universiteiten in Nieuw-Engeland, Venezuela
bezocht om daar de archieven te bestudeeren,
die bijzonderheden bevatten over de Spaan-
sche regeerders van Venezuela en hij had zijn
dochter meegenomen. Ze was geestig en knap
en bezat die eigenaardige schoonheid, die
Spanjaarden zoo zeer bewonderen. De jonge
Rojas zag haar, verloor direct zijn hart en
toen haar vader een tijdje later in Noord-
Amerika stierf zocht hij haar op en trouw
den ze. Zij was toen nog heel jong en hij
was attaché bij den diplomatieken dienst.
Ieder jaar van hun huwelijk was hun liefde
sterker, hun afhankelijkheid van elkaar groo-
ter geworden. Rojas was een man geworden,
rijk aan wijsheid en ondervinding, die overal
hoog stond aangeschreven. In landen, waai
mijn zijn vaderland als een stip op de kaart
beschouwde, werd Rojas de staatsman, de di
plomaat, de man de vele talen sprak en las, de
beminnelijke gastheer met zijn bekoorlijke
echtgenoote, gevierd en geëerd. Zij hadden
drie kinderen: de twee meisjes en een zoon,
die artillerie-officier was geweest en wiens
dood tijdens de revolutie van Androda het
eerste groote leed in het gezin had gebracht.
Van de twee zusters leek Lolita, de oudste op
haar vader, een ernstig elegant, zacht meis
je, dat weinig sprak. Ofschoon ze verscheide
ne jaren in het buitenland had geleefd, was ze
in elk opzicht het type van een Spaansch-
Amerikaansche gebleven. Zij stelde alleen
belang in godsdienstige en huiselijke plichten
en in haar muziek.
Van al de namen die haar Jongere zuster bij
haar doop ontvangen had, was die van Inez de
eenige overlevende geweest. Inez was cos-
mopoliet. Ze had te veel van de wereld gezien
om rustig achter de ijzeren staven van
hun salon in Porto Cabello te kunnen zitten.
Ze had te veel van haar Amerikaansche moe
der; ook in haar type; niet zooals die n u was
na dertig jaar in een Venezolaansche huis
houding te hebben geleefd, maar zooals ze
geweest was, toen ze het universiteitsstadje in
Nieuw-Engeland had verlaten,
(Wordt vervolgd.)
Hoofddeksel-parade gedurende de Vierdaagsche Afstandsmarschen. Ook Madame Bleriot was te Londen eere^ gaste bij de herdenking van den
hier geldt het, dat smaken verschillen 30sten verjaardag van Bleriot's vlucht over het Kanaal
De eerste transactie in de groote graanbeurs, welke Woensdag te Middenmeer
officieel door den burgemeester geopend werd
Aan de monumentale versiering in het Damplantsoen te Amsterdam ter gelegen
heid van de aanstaande blijde gebeurtenis in het Prinselijk Gezin wordt druk
gewerkt
tijdens de rust gedurende de Vierdaagsche Afstandsmarschen
rond Nijmegen Dan is een frissche dronk melk een heerlijke ver
kwikking en versterking voor het resteerende deel van de dag
wandeling
Tusschen het rijpe koren. - Wandel-idylle tijdens de Vierdaagsche Afstands
marschen rond Nijmegen, die deze week weer onder de traditioneel geworden
groote belangstelling .geloopen worden
Melle Kanter werd winnares van
het concours hippique te Ostende,
dat uitsluitend voor dames was uit
geschreven
Een detachement aanvullingstroepen der Koloniale Reserve is Woensdag
met de „Marnix van St. Aldegonde" naar Ned. Indië vertrokken. Het
schip verlaat de Javakade te Amsterdam
