dtooui
aan cve.%
viaed
dei
ueigeet
achüqett
J-s de
2iawdemmex
vexqeztachtiy?
H JD.*V ertellini
DONDERDAG 3 AUGUSTUS 1939
HAARLEM'S DAGBLAD
Relaas
van
zonderlinge
menschen
en
dingen
„Volgende
halte graag
conducteur."
Maar.
heeft U niets
„Meneer, ik kom mijn paraplu halen."
Magazijnmeester Buma kijkt op en informeert
vriendelijk nader „In welke tram heeft U 't ding
vergeten mevrouw?"
„Gunst, dat weet ik niet precies meer, maar
de conducteur heeft gezegd dat ie hier is".
„Welke conducteur, mevrouw?"
„Die met zoo'n groote snor".
Ongeveer zoo vervoegen zich alle dagen aan
het loket van het N. Z. H. T. M.-magazijn op het
Soendaplein vele vergeetachtige Haarlemmers,
en meneer Buma moet maar wijs kunnen uit de
verstrekte gegevens, en uit de honderden verge
ten voorwerpen, die genummerd, geboekt en op
geborgen zijn, precies het bedoelde weten op te
pikken.
Het is nu eenmaal de hebbelijkheid van ver
geetachtige menschen dat ze niet precies weten
wanneer en waar ze iets vergeten, ja, ja, dat kun
je zoo hebben, 't is maar gezegd om aan te too-
nen dat meneer Buma vaak voor een zware taak
staat. De opgewektheid, waarmee hij van zijn er
varingen weet te vertellen, bewijst echter dat hij
het leed, hem door de vergeetachtigen aange
daan, spoedig vergeten is.
Eens kwam een heer de paraplu halen, die
zijn vrouw in de tram had laten staan.
„Als ik 't ding zie zal ik 't wel herkennen" was
het eenige wat hij nader wist te vertellen.
„Meneer, dat bestaat niet!" kwam er bij Buma
hartgrondig uit.
En wie dit plaatje van den voorraad vergeten
paraplu's ziet:
begrijpt dat de magazijnmeester er zelfs een
rijksdaalder om durfde verwedden dat de me-
neer-van-de-vergeetachtige-mevrouw er niet in
zou slagen 't ding in deze „uitgebreide sortee
ring" te herkennen.
Door haar echtgenoot erop af te sturen kwam
de mevrouw (om in den paraplustijl te blijven)
van den regen in de drup, en pas toen ze er
zelf bij verscheen kwam zonneschijn na regen en
de paraplu weerom. Men sture derhalve geen
echtgenooten om vergeten paraplu's want zij
hebben er de handen vol mee en komen toch met
leege handen thuis.
Van de hoeden, die hoofdloos zijn, kunnen
heele torens gebouwd worden. Om de enorme
vergeetachtigheid ten aanzien van mantels maar
met den mantel der liefde te bedekken! Er zijn
echter ook eenzamen onder de vergeten voor
werpen. Zoo vertellen eenige pannetjes U dat
de huisvrouw met goede bedoelingen met het
kliekje voor haar man in de tram onderweg is
geweest, doch in haar eentje de route loopend
vervolgd heeft, 't Pannetje bleef liever rijden.
Hoe of 't thuis afliep?
„U kunt geen voorwerp zoo gek opnoemen
of 't is hier bij", vertelt de heer Buma ons. En
als we de collectie eens bekijken gelooven we
hem onvoorwaardelijk. Huishoudelijke artike
len, boeken, kousen, blouses, tasschen, heele
koffers met inhoud, ceinturen, bijouterieën, een
hoorn des overvloeds der vergeetachtigen, U
kunt voor de aardigheid de foto er eens op
nazien.
Er zijn gewone vergeetachtigen, doch er zijn
ook super-vergeetachtigen, U mag het gelooven
of niet, maar de heer Buma staat ervoor in dat
het wel gebeurt dat menschen een bericht krij
gen dat ze iets vergeten hebben en het kunnen
afhalen (als het voorwerp een naam en.adres
draagt wordt de eigenaar altijd verwittigd) en
dat er niemand op komt dagen. Blijkbaar is men
vergeten dat men iets vergeten heeft!
De annalen van het trammagazijn vermelden
een heerschap, dat zich niet meldde voor een
beurs met den inhoud van f 14,20. Nog een zon
derling geval: Verleden jaar kwam een meneer
zijn wandelstok halen. Toen hij twee dubbel
tjes voor de administratiekosten moest betalen
(dit geld komt ten goede aan het ziekenfonds)
bemerkte hij dat ie z'n beurs vergeten had. Hij
zou wel weerom komen doch men zag hem
nimmer meer.
Vergeetachtigheid-van-waarlijk-groot-formaat
heeft de Haarlemsche tram ook gekend. Doch
dat is al wat langer geleden. Een vreemdeling
op doorrreis liet zoowaar een paar heele koffers
staan met een waarde van f 1000. Hem werd
hiervan bericht gezonden, doch nadat drie jaar
verloopen waren was hij nog niet opgedaagd.
Al het vergetene wordt nadat het 't. anderhalf
jaar bewaard is, verkocht. De opbrengst komt
ten goede aan het Ziekenfonds van het perso
neel van de N. Z. H. T. M., zoodat het vergeten
na verloop van tijd in een goede daad ver
keert. Zeer vele dingen worden nooit terug ge
haald. De hoorn der overvloeds, die u hierbij
ziet, stort alleen voorwerpen voor uw waar
schijnlijk verbaasde oogen uit, die anderhalf
jaar lang vergeten zijn en derhalve vergeten
blijven. De oogst van dit jaar is apart, keurig
op een groote wandstellage, gerangschikt. Het
lijkt wel een pakhuis; geen winkel kan bogen op
een dergelijke verscheidenheid.
Een getrouw verslaggever spaart zichzelf
niet.
Het bezoek aan het magazijn van de N. Z. H.
T. M. had het volgende slot.
„Dag meneer Buma".
„Dag meneer-van-de-krant".
De deur sloeg achter hem dicht.
Doch vloog even later weer open.
„Meneer, meneer" riep Buma verschrikt.
„U heeft uw hoed vergeten" zei hij.
v. H.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE
VRIJDAG 4 AUGUSTUS
Progr. I Hilversum II.»
Progr. II Jaarsveld en Hilversum I.
Progr. III: 8.Keulen, 10.20 Radio PTT Nord
12.20 Ned. Brussel 2.20 Keulen 3.20 London Reg.
3.50 Pauze 3.55 Radio PTT Nord 4.20 Keulen 6.20
Droitwich 6.50 Parijs Radio 7.05 Fr. Brussel 7.20
Ned. Brussel 7.35 Fr. Brussel 7.50 Keulen 8.35
Parijs Radio 8.50 Fr. Brussel 10.20 Ned. Brussel
10.30 Fr. Brussel 11.20 Parijs Radio.
Progr. IV: 8.Ned. Brussel 9.20 Radio PTT
Nord 9.50 Diversen 10.35 London Reg. 12.35
Droitwich 1.20 London Reg., 1.35 Droitwich 6.20
London Reg. 7.40 Droitwich
Progr. V; 8.007.00 Diversen. 7.008.00 Eigen
gramofoonplatenconcert. „Muzikale Beroepen"
1. The mannequin's Parade, Alexanders Ac
cordeon Orkest.
2. Een goeie zeeman, Bob Scholte.
3. Sailor Beware, Bing Crosby.
4. The Gondoliers, Reginald Dixon.
5. Dichter en Boer, Philh. Ork. Berlijn.
6. Die Perlenfischer, Costa Milona.
7. Der Vogelhandier, Sopr.-tenor-orkest.
8. Tiroler Holzbackerbuab'n, Acc. Melodiker.
9. Hojo, hojo, matrozen die zijn eenmaal zoo,
Bob Scholte.
10. Die Schmiede im Walde, Dajos Bela.
11. Aufzug der Stadtwache, Esemble P. Palla
12. Choir Boy, Joe Petersen
13. A sailor's adventures, Int. Novelty Orch.
14. The London Fire Brigade, Billy Cotton.
15. Shoe Shine Boy, Nat. Gonella
16. Pullman Porter Sam, The Krakajax.
17. So you left me for the leader of a swing-
band, The Six Swingers.
8.0012.00 Diversen.
(Adv. Ingez. Med.)
P. T. T.-dienst op den Nationalen
Feestdag.
Op den dag, volgende op dien van de ge
boorte van een Koninklijken Prins of een Ko
ninklijke Prinses, dan wel op Maandag, indien
de dag, volgende op dien waarop de geboorte
heeft plaats gevonden, een Zondag mocht
zijn, zullen de kantoren voor den postdienst
niet later zijn opengesteld dan tot 12 uur.
Tot dat tijdstip worden alle onderdeelen van
den Postdienst behandeld.
Wat den Girodienst betreft, zullen zoowel
girostortingen worden aangenomen als^hèques
worden uitbetaald.. Op het Centrale Giro
kantoor worden de girostortingen evenwel
eerst gelijk met die van den volgenden dag
in behandeling genomen. De stortingen met
spoedbehandeling worden echter behandeld,
voor zoover deze vóór 11 uur ten girokantore
aanwezig zijn.
Op dien dag vervalt de derde briefpostbe
stelling te Haarlem, Overveen, Bloemendaal,
Aerdenhout en Heemstede.
De 2e bestelling te Santpoort, Bennebroek,
Spaarndam en Vogelenzang zal worden ver
vroegd en in de namiddaguren worden uitge
voerd.
Voor de busrechthouders blijft de gelegenheid
tot afhalen der correspondentie bestaan als
op werkdagen, zoowel ten hoofdkantore, als
aan het postgebouw aan de Baljuwslaan.
De 2e pakketpostbestelling zal niet worden
uitgevoerd.
Welke buslichtingen zullen vervallen kan
eerst worden vastgesteld, nadat bekend is, op
welken dag de dienstbeperking zal plaats vin
den en zal bekend worden gemaakt in de
wachtkamers der post- en bijkantoren en
postagentschappen.
Voor 'den Telegraaf- en Telefoondienst zijn
de kantoren opengesteld als op gewone werk
dagen, behalve de stadsbijkantoren: Schoter-
weg en Tempeliersstraat, alsmede de post
agentschappen met Telegraaf/Telefoonstation,
welke voor den Telegraaf- en telefoondienst te
12 uur worden gesloten.
Het Hoofd van het Telefoondistrict brengt
mede ter kennis, dat de telefoonbureelen voor
administratieve werkzaamheden eveneens om
12 uur zijn gesloten.
Wielrijder door auto aangerieden.
De chauffeur reed door.
Woensdagmiddag kwart over drie fietste
de 29-jarige K., wonende te Heemstede, uit
de Korte Rozenstraat in de richting van het
station. Uit die richting naderde met flinke
snelheid een personenauto, die eerst in het
midden van de Rozenstraat en toen in schuine
richting naar de Korte Rozenstraat reed. De
wielrijder werd door den linker voorkant van
de auto gegrepen en tegen den grond gesmakt
Hij kreeg een wond aan den linkerslaap. Na
door een dokter en leden van den Ongevallen-
dienst behandeld te zijn, werd hij per zieken
auto naar het St. Elisabeths Gasthuis ver
voerd, waar hij ter observatie is opgenomen.
Er bestaat geen levensgevaar. De fiets werd
totaal vernield.
Voorbijgangers riepen den bestuurder aan
cm te stoppen, maar deze reed door. Het
nummer van zijn auto werd echter opgeno
men. Hij schijnt echter van iemand een waar
schuwing te hebben gekregen, want later in
den middag heeft hij zich aan het Politie
bureau vervoegd, evenals een vrouw, die naast
hem in de auto had gezeten. Beiden verklaar
den, dat zij op bovengenoemd tijdstip wel
ter plaatse met een auto hadden gereden,
maar dat zij niets van een aanrijding hadden
gemerkt.
De politie, die de auto in beslag heeft ge
nomen, zet het onderzoek naar de schuldvraag
voort.
Gezonde voeten met
Badzo voetbaden openen de poriën
en verbeteren de bloedcirculatie.
Pak van 1 K.G. a 20 cent,
voldoende voor 3 d 4 voetbaden.
N.V. KON. NED. ZOUTINDUSTRIE - BOEKELO.
(Adv. Ingez. Med.)
Toch Inspiratie.
Loom hing John Verkerk in een stoel
op de galerij van zijn bungalow. Het
was een druilerige Zondag en daarbij
broeiend heet, zoo'n dag, dat men
niet beter doet dan maar wat rond te
hangen in een stoel.
Vervelend, nu moest hij nog een verhaal
schrijven, maar hoe hij zijn hersens ook
pijnigde, de inspiratie wilde maar niet komen
Hij had zich verbonden elke week een verhaal
voor zijn blad te schrijven en morgen moest
hij de kopij uiterlijk inleveren. Jarenlang zat
hij nu al in de tropen, maar hij kon goed
tegen het klimaat en had zich ook zeer goed
kunnen schikken naar de gewoonten van
het land; feitelijk verlangde hij er in het ge
heel niet naar weer naar Holland te gaan.
Hè, wat was het anders warm vandaag!
Echt een middag om zoo maar een beetje
te zitten soezen! Maar dat kon hij zich toch
niet permitteeren, hij moest immers een ver
haal schrijven!
Maar wat was dat? Hoorde hij daar iets
in de verte? Het was een angstaanjagend ge
luid, nog heel ver weg, maar John, die nu al
jarenlang in de rimboe zat, wist wat het te
beteekenen had.
Steeds nader kwam het, nu eens scheen het
van links, dan weer van rechts te komen. Af
en toe werd het afgewisseld door angstige
kreten. Roerloos zat John in zijn leunstoel,
verlamd door schrik en ook te loom om op
te staan.
Wekenlang werd de buurt al onveilig ge
maakt door een tijger, die zich meester maak
te van het vee en veel schade berokkende.
Nu beloerde hij zeker weer de een of andere
prooi; het geluid kwam steeds nader en zwol
nu aan tot een akelig gebrul en het scheen
wel of het, woedende dier regelrecht op John's
bungalow kwam afstormen. Er was zelfs geen
twijfel mogelijk. En nog steeds zat John aan
zijn stoel genageld. De tijger maakte jacht op
een hulpeloos reetje, dat vergeefsche pogin
gen deed aan de klauwen van het roofdier
te ontkomen.
En toen, juist op het moment dat de tijger
vlakbij zijn woning was, schrok John met
een kreet wakker en bemerkte, dat er in heel
den omtrek geen tijger te bespeuren was!
De geheele tijger jacht was slechts een akelige
droom geweest. Door de warmte was hij in
slaap gesukkeld en de verhalen, die de laat
ste week over den tijger de rondte hadden ge
daan, hadden zoo op zijn verbeelding gewerkt,
dat hij ervan droomde. Maar, John Verkerk
had dit avontuur zoo duidelijk beleefd, dat
hij nu kopij 'te over had om zijn verhaal te
schrijven en het werd het beste en meest
spannende verhaal, dat hij ooit schreef!
B. A.
37
37. En den volgenden morgen zagen al de arme kinder
tjes een zakje bij hun bed hangen, dat door Roetje en
Dribbeltje was gebracht. Er heerschte groote verwarring
over die geheimzinnige schatten en niemand wist te
vertellen waar ze vandaan kwamen. „Misschien zijn er
kaboutermannetjes in huis geweest," zeiden de menschen
tot elkaar en hoe ze ook zochten, ze vonden nergens een
spoor, waar die zakjes vandaan kwamen.
38. Al heel gauw echter zou het raadsel opgelost worden,
want er was iets heel verschrikkelijks gebeurd. Dien
nacht, dat Roetje en Dribbeltje overal een zakje hadden
gebracht, en ze naar huis wilden gaan, stond het heele
huis in brand. Dat kwam natuurlijk omdat die petroleum
lamp omgevallen was. Ze ijlden het brandende huis
binnen en zochten de onderaardsche gang. Boven hun
hoofd hoorden ze het knetteren van de brandende balken
en hèt hulpgeschreeuw van de menschen, die door den
rook wakker werden.
39. De brandweer werd gehaald en begon het vuur te
blusschen. Heel den nacht hadden de brandweermannen
werk en eerst toen het licht werd was het vuur gebluscht.
Roetje en Dribbeltje luisterden in de onderaardsche gang
alles af en toen ze meenden dat niemand meer op de
plaats was, waar het huis had gestaan, staken ze hun
hoofd boven den grond en zagen niets dan een paar
muren, die nog waren overgebleven. Dat vonden ze een
verschrikkelijke gewaarwording. Groote tranen van be
rouw liepen over hun gezicht en toen ze iets in de buurt
hoorden, wilden ze gauw weer in het gat kruinea.
40. Maar dat zat hun niet glad, want een veldwachter
die op straat op post stond, had de jongens gezien. „Kom
jullie er eens uit!" zei de agent, en natuurlijk moesten
Reetje en Dribbeltje gehoorzamen. Ze moesten den agent
zeggen wat ze daar uitvoerden en toen ze dat niet deden
ging de agent zelf eens in het gat kijken. Maar spoedig
was hij er weer uit, want de groote kat en de muizen
kwamen op den agent af en deze vond het vreemde
dieren-
41. Roetje en Dribbeltje waren blij, dat de dieren hen
kwamen helpen. En het fijnste was nog, dat de kat den
tooverkettlng aan Roetje gaf. „Die kan nog wel eens te
pas komen," bromde de kat en toen de agent den ketting
wilde afnemen, kwamen de muizen en de poes direct
tusschen hem en Roetje in staan. „Dat zal ik je wel
afleeren," zei de agent kwaad, „komen jullie allemaal
maar eens mee naar den commissaris."
42. De heele stoet liep achter den agent aan. Het was
een raar gezicht, die groote dieren over straat te zien
loopen. De menschen, die nog nooit zulke groote muizen
hadden gezien, bleven op een afstand staan kijken.. En
de muizen, die in langen tijd niet meer in de stad hadden
geleefd, piepten van plezier toen ze al die mooie winkels
zagen. Maar de agent vond dat allesbehalve prettig, want
het leek wel of ze op trompetjes bliezen, zoo'n geluid
brachten ze voort.
