Ilia tasschm!
OVER DE GRENZEN.
Dames koopt
JAC. GILEIN (Geen
Cl
Zonnestralen in den val
THEECEREMONIE
IN JAPAN.
H
MENU VAN DE WEEK
Recepten
DONDERDAG 3 AUGUSTUS '1939
HAARLEM'S DAGBLAD'
9
Onze vrienden zijn met hun gezin naar
Zwitserland, ze zijn per auto gegaan, ze heb-
k?.n 7^* blikken van elk tien liter benzine
bij zich en mijn vriend zal zorgen dat iede-
ren avond zijn auto met gevulde benzinetank
in de garage komt te staan.
Dat verhaal wordt ons gedaan als we
zelf ae landsgrenzen al een aardig eindje
achter ons hebben, en onze allereerste ge
dachte is, als we ons eigen kamertje met
vier menschen en een propvolle kofferberg
plaats rondkijken: waar laten ze die blikken
dan! r
Het Wijkt dat de kofferruimte daaraan
wordt,opgeofferd; ik vind het maar gevaar
lijk, zégt de man aan het stuur, al die 'blikken
met; benzine in je auto.
Wat doen ze nu met hun bagage, oppert
een ander; het blijkt dat die per trein wordt
verzonden.
Stel u dus voor, deze menschen zijn alleen
ingesteld op het redden van wat men dan
„het veege lij 1'" noemt, desnoods midden in
de nacht, vandaar de constant gevulde ben
zinetank.
Dit zijn geen praatjes: een ander nam 10
blikken van tien liter elk mee een derde liet
in de kofferruimte een reserve-benzinetank
bouwen, alles om ons land te kunnen be
reiken, als er eens iets gebeurde in ons won
derlijke werelddeel, want inderdaad kan een
kind begrijpen dat benzine niet of tenminste
uiterst moeilijk te krijgen is in zoo'n situatie,
zelfs niet tegen grof geld.
Een mensch gaat gemeenlijk een vacantie-
reis maken voor zijn genoegen, daar is ieder
het toch wel over eens. Maar hoe en waar het
genoegen is te vinden in een reis waarbij men
doorloopend op de schopstoel zit, ais er eens
iets gebeuren gaat, is toch wel een raadsel
achtig iets.
Stel u voer, het gezin heeft een mooien tocht
gemaakt, genoten van zonnig weer en een
prachtige omgeving. Men komt opgewekt
thuis, waarop pa, de vroolijke, aankondigt:
ik laat eerst nog even de benzine bijvullen
mischien zegt hij er wel bij: want het zou
kunnen zijn dat we over een uur al hals over
kop weg moeten, maar in ieder geval denkt
hij het en moeder doet dit cok. Noemt u zoo'n
vacantie een genoegen, waarbij ieder uurtje
rust een bittere nasmaak heeft, en waarbij
elk vermeend alarm een schok van schrik
door ons heen doet gaan?
Zulke menschen zijn rondweg bang en zij
deden veel verstandiger als zij hun vacantie
binnen de grenzen van ons land doorbrach
ten, dan waren zij rustig uit en konden ge
nieten.
Zijn de menschen dan zóó geweldig gealar
meerd zult u zeggen.
Zoo erg is het heusch niet, maar velen
praten zichzelf en anderen bang en dan kom
je tot zulke angst-uitingen, die maar één uit
werking hebben: je vacantie bederven.
Nu komt er een gelukje bij: de meneer die
trouw iedere avond zijn .benzinetank wilde
laten vullen, doet dit één keer en daarna ver
geet hij het gelukkig en hij geniet volop van
zijn vacantie.
De blikken benzine worden op de heen
reis opgebruikt; onze benzine is nu eenmaal
altijd nog iets gcedkooper dan die in het
buitenland en de garagehouder in den vreem
de krijgt straks de blikken cadeau, waarna de
familie weer met de bagage verder reist.
Of het plan van al die voorzorgen heeft
alleen maar bestaan, en in de praktijk is het
niet eens tot uitvoering gekomen; men wil im
mers genieten en dat is onmogelijk wanneer
men tegelijkertijd rekening houdt met deze
ontzettendste aller mogelijkheden: „oor
log".
Wie dat niet kan, blijve in eigen land, een
vacantiereis in een gespannen angst-toestand
is geen vacantie maar een straf!
E. E. P.
LEERARBEID:
GEZELLIG EN PRACTISCH.
Een toom voor Baby is gemakke
lijk te maken.
bij den vakman
DAT IS UW VOORDEEL!
Thans alleen
lyEDERWARENFABRIEK .lirn.un l0
B A éF* I I H*® S Al ANtbANu 4o
(Adv. Ingez. Med.)
Goedkoop en toch smakelijk.
In een Hollandsche huishouding wordt da
gelijks groente gegeten. Zit men 's winters
en in het voorjaar wel eens met de moeilijk
heid, welke soort men koopen zal, 's zomers
is er keus genoeg.
Groente in het algemeen genomen heeft
niet veel voedingswaarde uitgedrukt in een
hoog percentage voedingsstoffen. Ze bevat
weinig koolhydraten, weinig eiwitten en
vetten.
Zeer belangrijk is groente echter voor onze
voeding door de zouten en vitaminen die ze
bevat, door de aanwezigheid van eelstof, die
de spijsvertering aanzet en een gunstige wer
king heeft op het gebit en ibovendien door de
aangename afwisseling die ze in ons dage-
lijksch menu kan aanbrengen. Kalkzouten en
phosphorzuur komen voor in wortelen, kool
raap, koolsoorten, erwten en boonen.
Bladgroente, vooral spinazie en ook worte
len, bieten en tomaten zijn rijk aan ijzer.
Vitaminen C komen voor in tomaten, kool,
spinazie en andere bladgroente.
Het eelstof,gehalte van de groente is afhan
kelijk van de soort en van den ouderdom.
Oude groente bevat veel eelstof, spinazie,
bloemkool, jonge worteltjes weinig. Deze re
kent men dus tot de.lich(verteerbare soorten.
Koolsoorten bevatten veel eelstof, zijn dus
moeilijk verteerbaar.
Groente kan gaar gekookt en rauw gebruikt
worden. Bij het koken gaan er verschillende
zouten en vitaminen verloren. Om dit verlies
zoo gering mogelijk te maken, moet men de
groente opzetten cnet zoo weinig mogelijk
kokend water en tijdens het koken het deksel
op de pan houden. Langer koken dan noodig
is, of eenige malen verhitten is af te raden.
Rauwe groente moet fijn verdeeld worden.
Kauwen alleen is niet voldoende om rauwe
groente zóó fijn te verdeelen, dat de spijsver
teringssappen ze goed kunnen omzetten. De
meeste soorten moeten geraspt of gemalen
worden, zoodat de celwandjes gebroken
worden.
Bij het gebruik van rauwe groente moet er
bovendien extra gelet worden op het schoon
maken en wasschen, daar we de desinfectee-
rende werking van het koken missen. Rauwe
groente •wordt meestal aangemaakt met een
slasausje van olie. aziin of citroensap, wat
mosterd, peper en zout. Het is aan te raden
om dit sausje minstens een uur van te voren
met de groente te vermengen, daar de smaak
er dan beter intrekt.
Als ons kleintje te ondernemend begint te
worden en daarbij kans loopt uit den wagen te
tuimelen, moet het tot zijn groot ongenoegen
aan banden gelegd worden.
De kleine man op onze foto is heelemaal
met zijn kluisters verzoend, hij vindt de witte
dierfiguurtjes, die zoo frisch op het roode leer
afsteken, erg mooi en rinkelt graag met de
nikkelen belletjes.
Als hij gaat loopen maken we er een lange
riem aan. Ook grootere kleuters zullen graag
een dergelijk toom bezitten om paardje te
spelen.
U moet vooral stevig leer nemen, rund- of
geitenleer, zoo noodig gevoerd. Kunstleer of
z.g. plantaardig leer is vooral uit den booze,
het zou het voortdurend rukken niet uithou
den en ongelukken kunnen dan niet uitblijven.
We namen een mooi oranje-rood geitenleer,
de dierenfiguurtjes werden uit niet te dun'leer,
bijv. saffiaan, geknipt, het naaisel is naturel
leertouw of visschersgaren. We werken met de
revolvertang, waarin een ponsje met opening,
1 m.M.
Ti hebt noodig:
a. stuk bovenleer 19x8 c.M., met een iets
kleiner stuk stevig Voeringleer;
b. 2 riempjes over de schouders 20x1.5 c.M.;
c. 2 riemen aan den zijkant 30x2.5 c.M.;
d. 2 riempjes aan den achterkant, l'6xl.5
c.M., waaraan de riempjes b.woerden, be
vestigd;
e. 2 riempjes aan den achterkant, bevesti
gen, als d.
Voorts: 1 groote gesp, 4 kleine gespjes met
passanten, 2 ronde ringen met musketons en
2 kleine halfronde gespjes, eenige belletjes.
Duizelt het U een beetje? Welnu, het lijkt
erger dan het is. Al deze dingen zitten precies
zoo aan de koop-riemen, alleen met dit ver
schil, dat daar de groote gesp meestal mid
den voor zit, terwijl wij deze van achteren
maken. Daar U deze spulletjes aanschaft in
een zaak van leder en fournituren, waar ze
dergelijke riemen ook klaar verkoopen, kunt U
makkelijk aanwijzen, wat U noodig heeft, ik
had het-tenminste in vijf minuten bij elkaar'.
Verliest U dus vooral den moed nietl
Werkwijze:
We leggen het witte leer onder het dier-
patroontje en prikken de omtrek door met
een scherp mesje, waarna we het uitknippen.
Evenzoo maken we een tweede hond, die den
anderen kant uitkijkt. Natuurlijk behoeft U
zich niet aan ons voorbeeld te houden, U kunt
zelf Uw fantasie laten werken of beesten uit
een'of ander lievelingsprentenboek nemen.
Met de tang knipt U de oogjes er in, plakt
de beestjes met rubberlijm op het bovenleer
en stikt ze, na even te hebben laten drogen,
met de machine dicht langs den kant.
De riempjes b. en de riemen c. worden aan
een uiteinde wat uitgedund en aan den achter
kant op het voorstuk geplakt, dat we met
groote gaten van de tang uitgekarteld heb
ben. Vervolgens plakken we er voering tegen,
brengen gaatjes van 1 m.M. aan voor het
touwnaaisel, waarmee de riem c. (om het mid
del) ook versierd wordt. Deze nemen we zoo
ruim, dat we hem later gemakkelijk wat ver
lengen kunnen. De groote gesp komt midden
op baby's rug.
De rechterriempjes d. vormen lussen, die
over de breede riem heen en weer kunnen
schuiven; als baby grooter wordt blijft ons
toom goed passen. De gespjes, die hieraan ge
maakt worden, moeten tamelijk hoog op de
schoudertjes zitten, zoodat baby er niet op
ligt. De riempjes b. worden van gaatjes voor
zien en b. en d. worden nu aan elkaar gegespt.
Nu rest ons alleen nog de bevestiging aan
den kinderwagen te maken. Aan den wagen zit
altijd een riem met een passant aan weers
zijden. Hieraan maken we de riempjes e., die
aan den eenen kant een gesp en aan den an
deren kant gaatjes hebben. We sluiten deze
riemen tot een lus, waaraan het halfronde rin
getje zit. Deze riempjes blijven aan den wagen
zitten. Aan de breede riem komen opzij de
groote ringen en hieraan haken we de mus
ketons. Tenslotte bevestigen we de bellen.
«- KLH NC CdTf>
'jfHccHTMQ ner Tüui
HELFT
ACHT*E AANZJCHT
-WVJK*T0N
i ware. Grootte
MARGOT VAN CAPELLE—
VAN BUUREN.
De zon is een geweldige kracht, vooral in de
woestijn, waar men heel vaak met zijn bloote
hand het zand niet kan aanraken, anders zou
die hand verschroeien. Reeds lang hebben de
menschen allerlei pogingen gedaan om de zon
nestralen voor hun eigen doeleinden te gebrui
ken. Als we maar zoo redeneeren deze men
schen alle zonne-energie, die in de woestij
nen aanwezig is konden opvangen, wat een
enorme krachtbron zou dan tot onze beschikking
staan!
Kunnen we dan de zonnestralen niet opvan
gen?» Ja zeker: een glazen kist, een broeibak,
waarin augurken en radijsjes rijpen, dat is al
een val voor de zon. Het glas laat bijna alle
stralen door, maar laat ze niet zoo gemakkelijk
weer wegvloeien. De warme stralen blijven erin.
Dit is dan ook de reden, waarom men in een
broeibak augurken kan kweeken, ook al zijn de
straten met sneeuw bedekt.
Om nu te zorgen, dat in die val niet alleen die
stralen komen, die er al uit zichzelf invallen,
maar ook die, welke anders voorbij zouden glij
den, moet men een spiegel aanbrengen, waarmee
men „de zonnestralen in die val trekt". Op die
manier kan de mensch de zonnestralen vangen.
De zon verwarmt het zand in de woestijn tot een
hitte van 80 graden, maar we kunnen met spie
gels een temperatuur verkrijgen, die twee of
drie keer zoo hoog is.
Als men dit eenmaal heeft bereikt laat men de zon
water in een stoomketel verwarmen. Zonder
eenige brandstof zonder één kilogram kolen te
gebruiken, verkrijgt men op deze wijze stoom
voor de machines.
Zijn er nu al zulke zonnehaarden en zonne-
stations?
Ja, in Egypte bij Cairo werkt zulk een zonne-
station met 50 paardekracht. Dit station bevloeit
200 hektaren van een katoenplantage. Ook in
Tunis en in Algiers kunnen we eenige van dfe
zonnestations vinden. En in de oliebedrijven van
Tselkarsk in Rusland zijn zonne-machines,
waarmee men het zoute zeewater in zoet water
doet veranderen.- In Kaplanbek bij Tasjkent
werken zonnekookketels.
Dit alles is zeer voordeelig 'en goedkoop en
nog steeds worden nieuwe mogelijkheden ont
dekt om de zonnekracht ten behoeve van den
mensch te gebruiken.
Heilige ernst voor Japanners en
„artistiekellngen", maar voor een
gewoon menschVertraagde
film met spinaziesoep.
EB je een échte theeceremonie bijge
woond, in Japan? O, wat buitenge
woon interessant!" jubelt de menigte.
Maar voor een gewoon mensch, die
niet aangestoken is door een snobistische
vreugde om alles wat „oud", „traditioneel" (en
buitenissig!) is, is een Japansche theeceremonie
eenvoudig een corvée.
Een dame, die kersversch uit Japan was aan
gekomen, vertelde er ons ly;t volgende van:
„Een theeceremonie, m'n lieve menschen, dat
is welbeschouwd eigenlijk niets anders dan thee
zetten met den secondenwijzer in de hand. En
deze thee moet heel plechtig ook met den
secondenwijzer erbij gedronken worden.
't Verschil tusschen een gewone gezellig-
Hollandsche theevisite en een Japansche „cere
monie" waarvoor ik in Japan's oude hoofd
stad nog een klinkende rijksdaalder heb moeten
betalen om ze te mogen bijwonen is het
volgende: Bij ons in Europa duurt het ongeveer
10 seconden om kokend water op een schepje
theebladen te gieten. Dat laat men 't geheel
een paar minuten trekken, en de thee is klaar.
Dezelfde handeling duurt bij de Japansche thee
ceremonie ik heb op m'n horloge gekeken!
precies 24 minuten en de „thee", die men te
drinken krijgt, ziet eruit en smaakt ook als giftig
groene, dikke spinaziesoep!"
„Hé toe, vertelt u er nogeens iets meer van!"
„Goed," zei deze nuchtere Hollandsche. „Maar
ik kan 't niet helpen, dat ik er niet van onder
den indruk ben gekomen en er dus geen
enthousiaste of zelfs mystieke beschrijving van
kan geven. Ik zal jullie in korte woorden vertel
len, wat er allemaal gebeurde:
Maar eerst een kleine opmerking vooraf. De
gewone Japanner zet en drinkt zijn thee precies
zooals wij 't gewend zijn en ik ken heel wat
Japansche vrouwen, die de spot drijven met de
„thee-ceremonie", die tegenwoordig voor de
vreemdelingen voor veel geld wordt „vertoond',.
Want Japan is tegenwoordig ook een echt toe-
ristenland en natuurlijk willen al die duizenden
Europeanen iets „écht Japansch" beleven.
Anders komen ze niet meer in Japan!
Maar nu ter zake: Een Hollandsche rijksdaal
der moet worden geofferd als toegangsbewijs
voor de thee-ceremonie, die iederen dag vier
maal in het beroemde Miako Odori-theater in
een speciaal daarvoor ingerichte kamer wordt ge
houden. In vergelijking met de gewone tooneel-
en filmvoorstelingen in Japan is dit abnormaal
duur. En toch zijn de „ceremoniën" altijd uit
verkocht en ook heel veel Japansche dames
van het aesthetische, artistieke en exentrieke
soort nemen eraan deel en volgen alle gebeurte
nissen met bijna devote aandacht.
Hieruit maak ik, nuchter kind van de kille,
Noorder stranden, dan ook op, dat er toch iets
bijzonders in deze thee-aanstellerij moet liggen
alleenik begreep niet precies, wat!
We treden binnen in een groote kamer, be
legd met dure matten, waarin verscheidene
rijen keurige gelakte stoeltjes staan met voor
ieder een klein gelakt tafeltje. Verder is er een
groote lage tafel met een brandende kaars, een
theedoos en verschillende andere raadselachtige
ingrediënten.
Stil en eerbiedig, op kousevoeten, komen de
toeschouwers de kamer binnen en nemen plaats.
Er heerscht een plechtig zwijgen.
Opeens ruischt met een licht geluidje een deur
van zijdepapier open en met huppelend lichte
rhythmische looppasjes trippelen vier kleine,
krijtwit geschminkte meisjes in N goudbrokaat
binnen. Gezichtjes als Liliputtertjes met volwas
sen trekken Hebben deze miniatuurvrouwtjes
van 'stellig nog geen acht jaar. Ze dragen majo-
licaschalen in de hand, die ze met een diepe
buiging neerzetten voor de eerste vier gasten en
huppelen dan weer weg. En telkens en telkens
komen deze meisjes weer binnenhuppelen, tot
iedere gast zijn of haar schaaltje heeft, waarin
een roze. ronde rijstkoek ligt, gevuld met zoete
boonenpastei. En dan krijgen we nog een tan
denstoker en een fraai bedrukt papieren ser
vetje. Een lange pauze, waarin zacht en eer
biedig gefluisterd wordt. De spanning stijgt
Weer ruischt de papieren deur open en op den
drempel verschijnt een lange, slanke vrouw in
zwartzijden ceremoniekleed. Ze blijft een oogen-
blik onbewegelijk staan, begroet de gasten met
een zegenend gebaar, buigt zeer diep en
verdwijnt weer.
Wederom een lange pauze. Mogen we nu de
rijstkoeken opeten?
Ik werp tersluiks een blik op mijn buurvrouw,
een rasechte Japansche. Maar neen, op haar
gelaat spiegelt zich niets dan devote verzonken-
heidafwachting van een wonder gebeuren.
En ja, daar gaat het gebeuren: langzaam en
plechtig ruischt de deur weer open en de tliee-
bereidster in haar zwartceremonickleed, komt
weer binnen. Ze zweelt door de kamer en zinkt
ontzaglijk langzaam en plechtig voor de thee
tafel op den grond-. De bereiding van de „hoog
vereerde thee" begint.
In ademlooze spanning kijken de menschen
de ihee-bereidster op de vingers, als was ze een
tooverkunstenares, van wier plechtige hande
lingen ze geen enkel onderdeeltje willen missen.
En toch gaat alles zóó uiterst langzaam in z'n
werk, dat 't heusch niet zoo moeilijk te volgen
is! Alle bewegingen vertoonen het tempo van
een oneindig vertraagde film. Als ik m'n horloge
niet bij.me had gehad, zou ik hebben gedacht,
dat ik het slachtoffer van een hallucinatie was
geworden, maar zóó gaat het: om een thee
lepeltje of een ander voorwerpje op te nemen,
heeft.de priesteres alleen al 30 tot 40 seconden
noodig. 't Lijkt precies of ze in trance-toestand
verkeert en alle bewegingen Volkomen willoos
verricht. Een star, kalkwit geschminkt gezicht,
als op een oude Japansche prent, ziellooze, ma
chinale, onwaarschijnlijk langzame bewegingen..
Geleerde menschen. die dikke boeken over de
theeceremonie hebben geschreven, toonen daar
in aan, dat iedere handgreep, iedere beweging
1 een bijzondere beteekenis heeft. Nu, dat zal wel
zoo zijn, maar ik verveel me gruwelijk.
Eindelijk neemt de theebereidster een mooie
roodzijden doek van de tafel en begint hiermee
al het theegereiik had bijna prozaïsch ge
zegd: af te vegen. Neen, 't is slechts een veder
licht, symbolisch afstoffen, zooiets als niet al te
ijverige dienstmeisjes doen als mevrouw vér uit
de buurt is. En daarna wordt het theepoeder
ja, 't is werkelijk fijngestampte groene thee!
met een heel langste] ige precieuze lepel zeer
precieus in een schaal geschud, of laat ik liever
zeggen: gevleid. Want 't gaat met de alleruiterste
behoedzaamheid, minstens alsof één milligram
teveel onherroepelijk den dood van een patiënt
zou veroorzaken. En dan wordt precies even
plechtig het kokende water erop gegoten, waarop
de theebereidster dan eindelijk en ten laatste
een fijne eierklopper van bamboe neemt en de
thee begint te kloppen. Nu ziet ze er heusch
uit als een donkergroene, dikke spinaziesoep,
met room erop. De plechtige handeling is ge
ëindigd en de toeschouwers verademen
Maar 't is nog lang niet uit. Thans komt nog
het belangrijkste deel van de theeceremonie.
Een tweede bereidster, precies eender gekleed
als de eerste, treedt binnen, buigt zich diep ter
aarde voor de hoogvereerde theeschaal, neemt
deze in beide handen enplaatst ze tot mijn
grooten schrik met een nog diepere buiging op
mijn laktafeltje (ik zit namelijk vooraan rechts).
De eer, die mij daar te beurt valt, vermag ik
echter eerst in zijn vollen omvang te waardee-
ren, als op 't zelfde moment de papieren deur
weer openruischt en de vier Lilliputtertjes bin
nen komen trippelen en dezelfde soort thee
schalen voor de andere gasten neerzetten. Maar
deze schalen zijn in het bijkeukentje naast deze
schoone kamer door een aantal kellnerinnen werd
vlugger en heelemaal niet plechtig, als 't ware
aan den loopenden band, gevuld, zooals ik zelf
door een spleetje van de deur constateer. Anders
had het ook- zeker minstens een week geduurd,
voordat iedere gast, zijn thee had!
Ik grijp dus vlug en vroolijk naar mijn schaal
en wil juist beginnen te drinken, als m'n oogen
over het auditorium zweven en ik haar ijlings
weer neerzet. De Japansche dames en wij
Europeanen kijken haar deemoedig de kunst af
drinken als volgt haar hoogvereerde thee:
Ze draaien eerst de schaal eenige keeren om en
om, leggen daarna plechtig de beide handen met
uitgestrekte vingers aan weerszijden tegen dc*
schaal, brengen ze aan den mond en drinken
heel langzaam genietend het dikke schuimende
bittere, spinaziegroene vocht. Vervolgens wordt
de schaal nog enkele malen langzaam in de hand
om en om gedraaid, en uitvoerig bewonderd. En
tenslotte wordt het rijstkoekje op zijn schaaltje
in het servetje gewikkeld.
Eenige oogenblikken plechtstatig zwijgen en
dan staan allen geruischloos op en verlaten lang
zaam op kousenvoeten de zaal.
En als de menschen buiten staan, kijken ze
met extatische gezichten elkander aan en gaan
zwijgend uiteen, diep onder den indruk.
Ik ben waarschijnlijk de eenige, die bij mezelf
heel in stilte durft te denken: poppekast!" be
sluit onze nuchtere Noorderlinge.
„Ja, Kipling heeft gelijk gehad: Oost is Oost
en West is West en nooit zullen deze twee
elkander ontmoeten!"
HABTJÊ
ZO MSB
OF
HABTJE
WINTER
Altijd is Jiaan's utol utelAom
Keus uit 1001 tinten
Gen. Cronjéstraat 129
(Adv. Ingez. Med.)
Zondag.
Bouillon in koppen.
Kalfstong.
Tomaten gevuld met spercieboonen.
Vruchtensla.
Maandag.
Gebakken spek
Capucijners.
Gestoofde aardappelen
Karnemelkvla.
Dinsdag.
Andijvie
Gehakt
Andijvie
Aardappelen
Hangop
Woensdag.
Saucijsjes.
Bloemkool met kaassaus
Aardaippelen.
Gevulde meloen
Donderdag.
Spiegeleieren
Spinazie
Aardappelen.
Flensjes
Vrijdag.
Gebakken vischfilets
Komkommersla
Aardaippelen.
Rijst met pruimen.
Zaterdag.
Kalfslappen
Worteltjes
Aardappelen.
Vruchten.
Tomaten gevuld met spercieboonen.
Wasch de tomaten. Snijd er een kapje at
en hol ze voorzichtig uit met een theelepel.
Haal de boonen dubbel af, breek ze in
stukjes van 2 cM. en kook ze op gewone ma
nier gaar.
Vul de tomaten met de spercieboonen, giet
wat van de zure eiersaus, die bij de kalfstong
gepresenteerd wordt, in ieder bakje, leg er
een stukje boter bovenop en 'warm de tomaten
op een vuurvast bord in den oven.
Schik ze bij het opdoen om de kalfstong
heen.
Gebakken spek met capucijners en karne-
melksla.
2V2 ons rookspek
4 pond capucijners
2 K.G. aardappelen
1 L. karnemelk
1 ons rozijnen
ons suiker
Maizena, zout
Bereiding: De capucijners doppen, was
schen en gaar koken in ruim water met wat
zout.
Het spek klein snijden en vlug bakken. De
aardappelen koken. De capucijners met een
deel van het spekvet stoven.
Voor de vla: de maizena (5 afgestreken
lepels) aanmengen met de koude karnemelk.
Op een zacht vuur, al roerende aan de kook
brengen en er bij kleine beetjes tegelijk de
rest van de melk bij gieten. De gewasschen
rozijnen toevoegen en 5 minuten mee laten
koken (steeds roerende). De suiker er door
roeren en de vla koud laten worden.
Smakelijke limonade
van citroen of sinaasappel kunt u bereiden
door eerst de vruchten goed uit te persen en
daarna de suikerklontjes waarmee u de limo
nade gaat verzoeten, zoolang over de schil te
wrijven, tot- het klontje geheel gekleurd en
geurig is. De smaak van uw limonade wordt
veel beter en deze manier van doen is tevens
extra voordeelig.
Oude aardappels
die u in den kelder vergeten hebt, zoodat er
scheuten aan zijn gekomen, behoeft u nooit
weg te gooien. Droog ze in den oven en rasp
ze dan zeer fijn.
Met dit eigengemaakte aardappelmeel, dat
u nog altijd een tijdje in de zon kunt leggen
om het door en door droog te krijgen, kunnen
uw sausjes worden gebonden.
Broodkorsten
zijn nuttige dingen Droog ze goed door en
door in den oven rasp ze en u hebt prachtig
paneerm-°l! Ook kunt u van oud brood lek
kere wentelteefjes maken. De kinderen zijn er
dol op!
