EEN STAPELLOOP TE ALBLASSERDAM.
Avontuur in Venezuela
De Engelsche spoorwegen beschikken over speciale treinen, Het eerste «publiek" op de tribunes, welke op de Nieuwmarkt Voor de nieuwe rolbascule-brug over de Noord te Hendrik-ldo-Ambacht, de grootste van dit type in
die chemicaliën op het baanvak sproeien, waardoor het onkruid voor het Waaggebouw te Amsterdam gebouwd worden voor Europa, is Dinsdag het 320 ton wegende brugklapgedeelte aangevoerd en terstond gemonteerd. De 700
tusschen en langs de rails wordt vernietigd de aanstaande openluchtvoorstellingen van de «Gijsbreghl van meter lange oprit met op den achtergrond de twee drijvende bokken, die het bruggedeelte transporteerden
Aemstel"
Groningen gaat de parkeerplaatsen van niet minder
dan ruim 500 bodenwagens op één terrein in de
stad centraliseeren. De daarheen leidende bruggen
worden door nieuwe vervangen, om aan de eischen
van het moderne verkeer te voldoen
Het 5500 ton metende stoomvracht-
schip „Noordwijk", te Alblasserdam
gebouwd voor de Stoomvaart Mij.
.Wijklijn" te Rotterdam, is Dinsdag
met goed gevolg tewater gelaten
Ondanks de drukke conferenties met
zijn ministers vergeet de Engelsche
premier Chamberlain ook thans zijn
ochtendwandeling in St. James' Park
te Londen niet
De historische locomotief «De Arend", die den eersten Nederlandschen trein zal
trekken op de Spoorwegtentoonstelling te Amsterdam, is Dinsdag van het Weesper-
poortstation naar het Frederiksplein vervoerd. Het transport vond plaats op een
tractor met oplegger
De minister van Buitenlandsche Zaken, mr. E. N. van
Kleffens, is Dinsdag naar Brussel vertrokken ter bij
woning der conferentie van de Oslo-staten. De
minister (x) even voor het vertrek van het station
Hollandsche Spoor te Den Haag
FEUILLETON
Naar het Amerikaanscb
van
R. H. DAVIS,
(Nadruk verboden.)
35)
Zóó bleven ze enkele oogenblikken verlo
ren in elkaar en in hun liefdeToen maak
te het meisje zich uit zijn armen los en liep
van hem weg door den tuin.
Ze waren geen van beiden in een stemming
om nog een poosje bij Mrs. Broughton te blij
ven praten. Ze zochten een uitvluchtje om
gauw te kunnen wegkomen en ze gingen ieder
een verschillenden kant uit. Roddy ging naar
huis. Daar vond hij Sam Coldwell. Hij was
ook niet bijzonder gestemd om hem te ont
vangen, maar Sam had al twee uur gewacht,
was nijdig en allerminst van plan zich te
laten wegsturen.
Eindelijk! riep hij uit. Ik ben hier al
van elf uur af. Zeg niet, snauwde hij, dat je
aan het palingen spietsen bent geweest, want
dat geloof ik toch niet.
j Wat kan ik je vertellen, vroeg Roddy goed
i gehumeurd dat je wèl gelooven wilt?
I Dat Coldwell hem opzocht en zelfs twee
uur op hem gewacht had, beschouwde Roddy
als een teeken dat ze hem een persoon van
grooter gewicht vonden dan ze wilden toe
geven.
Coldwell probeerde op een kameraadschap-
vreeselijke droomen soms, die me overal
pelijken toon te beginnen wat hem echter
niet bijster goed afging.
Ik ben hier gekomen om een wapenstil
stand te sluiten, zei hij grinnikend; we moe
ten eens kijken of we 't op stuk van zaken niet
eens kunnen worden.
Wie zijn „we"?
Vega, ikzelf en Senora Rojas2
Weet je dat wel zeker? Senora Rojas?
Zij heeft me hier naar toe gestuurd, ant
woordde Coldwell. Hier is m'n geloofsbrief!
Met een kwasi-plechtstatige buiging over
handigde hij Roddy een brief.
Hij kwam van Miramar en verzocht mr.
Forrester Senora Rojas de eer te willen aan
doen van haar onmiddellijk een bezoek te
brengen.
Roddy nam zijn hoed. Het vooruitzicht van
een bezoek aan Inez' huis verrukte hem en
hij was erg in spanning ten opzichte van doel
en resultaat van dat bezoek.
We zullen maar dadelijk gaan. hé?
Ik wou het liever eerst uitleggen, zei
Sam.
Roddy vond het feit dat Coldwell als afge
zant van Senora Rojas dienst deed onaange
naam en er was bovendien in zijn manier van
optreden iets dat het vermoeden wekte dat hij
in dien dienst noch trouw noch eerlijk was.
Het komt me voor, dat Senora Rojas
dat zelf wel kan doen, meende Roddy.
Nee, dat kan ze niet! antwoordde Cold
well snel, omdat ze het niet weet en wij niet
van plan zijn het haar te vertellen. Maar ik
zal het jou vertellen.
Beter van niet, waarschuwde Roddy.
Ik zal het risico op mij nemen, zei Cold
well. (Zijn toon klonk verzoenend en vriend
schappelijk). Ik zal het risico op mij nemen,
omdat ik niet wil dat je, als je de waarheid
hoort, zult voortgaan met je eigen vader te
gen te werken. Het is niet natuurlijk en niet
menschelijk.
Coldwell over menschelijkheid! grinnikte
Roddy.
Maar Coldwell liet zich door deze hatelijk
heid niet uit het veld slaan.
Luister eens. Je vader spendeert twee
millioen om Vega president te maken. Dat
moet gebeuren. We hebben hem in onze zaak
noodig. Jij denkt dat Rojas een betere presi
dent zou zijn. Misschien is dat zoo. Maar niet
voor ons. Hij is te ouderwetsch. Hij is
Te fatsoenlijk? opperde Roddy.
Te fatsoenlijk, erkende Coldwell prompt.
En er is nóg een bezwaar tegen hem. Hij zit
in de gevangenis. En jij, riep Coldwell, ter
wijl hij zijn vinger ophief en dien vlak voor
Roddy's gezicht schudde, jij kan hem er niet
uit krijgen. Wij kunnen San Carlos niet inne
men en jij kan het ook niet. Zij hebben daar
kanonnen, waarmee ze de heele stad in twin
tig minuten kunnen platschieten. Wat jij wilt
doen is een absolute onmogelijkheid. Waarom
geef je het niet op om met je hoofd tegen een
muur te loopen? Je kunt immers beter je
vader en mij helpen? Hij zweeg en wachtte
verlangend tot Roddy wat zou zeggen, maar
die keek hem alleen maar strak aan. Eindelijk
zei Roddy:
Ik zeg niets. Jij bent aan het praten. En,
voegde hij er bij, je praat op den koop toe
nog te veel ook!
Dat riskeer ik! riep Coldwell met zijn
"gewone zelfverzekerdheid. Ik heb nog nooit
met een verstandigman geredeneerd, dien ik
tenslotte niet overtuigd heb. Senora Rojas
nu, ging hij voort, wil maar één ding: haar
man uit de gevangenis hebben. Ze denkt dat
Vega daaiwoor kan zorgen en dat hij van plan
is dat te doen en dat ik het ook ben. Maar...
dat zijn we niet.
Roddy's oogen sloten zioh half; de lijnen om
zijn mond trokken strak en toen hij sprak
klonk zijn stem scherp en fluisterend.
Ik zeg je, zei hij, dat je te veel praat.
Maar Coldwell scheen dat gevaar niet te
merken, noch aan de uitdrukking op Roddy's
gezicht noch aan den klank van zijn stem.
Het strookt niet met onze belangen, ging hij
voort om hem er uit te halen. Tot dat Vega's
revolutie gelukt is moet hij blijven waar
hij is. Maar dat mag zijn vrouw niet weten.
Zij denkt, dat de partij van Rojas onze plan
nen in de war stuurt en daarmee haar man
eigenlijk in gevaar brengt en ze is van plan jou
te vragen of je Rojas' aanhangers wil over
halen om ons de vrije hand te laten.
Ik snap het, zei Roddy en in den tijd dat
Vega probeert president te worden, kan Rojas
doodgaan. Heb je daaraan gedacht?
Wat kunnen wij daaraan doen, was het
zakelijke antwoord. Hebben wij hem in de ge
vangenis gezet? We zullen genoeg moeite
hebben om te zorgen dat we zelf niet in San
Carlos terecht komen. En, vroeg hij na
een korte pauze, wat ben je nu van plan te
doen?
Na je waardevolle inlichtingen, zei Roddy
ga ik Senora Rojas bezoeken
Op hun wandeling naar Miramar ontdekte
Coldwell dat het hem onmogelijk was iets bij
Roddy te bereiken, zelfs om zijn goed humeur
te bederven. Hij dreigde, hij raasde, hij deed
een openlijke poging hem om te koopen,
maar Roddy deed niets dan óf zwijgen, óf
lachen. Coldwell begon werkelijk te vreezen
dat hij een fout had gemaakt door te probee-
ren onderhandelingen met den vijand aan te
knoopen.
Roddy, die zich zoo dikwijls toegang ver
schaft had op de terreinen van Miramar als
een senthnenteele inbreker, vond er een gran
dioze voldoening in het huis eindelijk door
de voordeur binnen te gaan en dat nog wel op
een uitnoodiging van de moeder van zijn aan
gebedene.
Zijn komst was blijkbaar verwacht en
bracht onder de vele bedienden een soort
plechtige opschudding te weeg. Geëscor
teerd door den major-domo, ging hij naar de
salon, waar Madame Rojas de audiëntie ver
leende. Hij zag Inez en haar zuster alsook
Vega en Generaal Pulido en Kolonel Ramon
van het terras komen en Coldwell volgde hem
uit de hal.
Vega begroette Roddy op de manier van
iemand die zich als lid van de familie be
schouwt. maar overigens koel en een beetje
uit de hoogte. De ontmoeting met Inez vond
Roddy heerlijk, maar hij slaagde erin een
vormelijke buiging voor haar tot stand te
brengen, die zij even vormelijk beantwoord
de.
Senora Rojas verzocht Roddy plaats te ne
men, na den bedienden bevolen te hebben de
deuren ramen naar het terras te sluiten en
zette zich toen in een stoel tegenover hem. De
anderen groepeerden zioh als een soorthofhou
ding achter haar.
Mr. Forrester, begon Senora Rojas, ik
heb u gevraagd mij hier vandaag een bezoek
te komen brengen op aanraden van deze
heeren. Ze denken dat terwijl zij misschien
geen succes zouden hebben dat met een ver
zoek van mij wèl het geval zal zijn. U hebt
u, met goede bedoelingen vermoedelijk, ver
bonden met wat gewoonlijk de partij van Ro
jas genoemd wordt. Het streven van die par
tij is den president af te zetten en mijn echt
genoot in zijn plaats op Miaflores te bren
gen. Ik. als de vrouw van Generaal Rojas, voel
voor een~ dergelijke onderneming niets. Alles
wat ik wensch en wat ook hij wenschen zal, is
zijn vrijheid. En er zijn menschen die over de
middelen beschikken om hem die te verschaf
fen. Zij behooren niet tot de zoogenaamde
partij van Rojas. U hebt veel invloed op de
leiders van die partij. Zooals ik al zei, ik
geloof wel dat uw toewijding, uw misplaatste
toewijding aan mijn echtgenoot ernstig be
doeld is. Het feit, dat u daarvoor met uw va
der gebroken hebt, wijst daarop. Maar toch
vraag ik u en uw vrienden om uw plannen op
te geven. Zijn vrouw en kinderen weten dat
het welzijn van Generaal Rojas in andere
handen veiliger is, in handen van hen, die
zijn volle vertrouwen hebben en het onze even
eens.
In haar angst leunde Senora Rojas naar
hem over. Ik smeek u, riep ze uit, te doen
wat ik u vraag. Laat mij en onze vrienden
voor hem zorgen. Wat u wilt doen zou zijn dood
kunnen beteekenen!
(Wordt vervolgd.)
