Urk met den vasten wal
verbonden.
20 jaar.
Jiimstr
cfiet laatste gat ia
dm difk gedicht.
Hla&ilisatie-itetilteltï
W'
bestaat 7 Octobei a.s.
iüat zal de toekomst
Iteagen
WOENSDAG 4 OCTOBER 1939
HAARDE M'S D A G B E A D
3
et sluiten van den Meerdijk,
die het eiland Urk thans met
den vasten wal verbindt, is
- Dinsdagmiddag 3 October 1939
te kwart voor 3 geschied.
De arbeid aan dit gedeelte van den Omring-
dijk van den Noordoostelijken Zuiderzee pol
der was gedurende de laatste maanden flink
opgeschoten, waarbij het mooie weer het vlot
te verloop zeer begunstigde. Zaterdag j.l. wa
ren de werkzaamheden zoo ver gevorderd, dat
het sluiten van den dijk in den loop van deze
week verwacht kon worden. Met groote kracht
werd doorgewerkt om voor het invallen van
slecht weer najaarsstormen wellicht, welke
schade zouden kunnen aanrichten gereed
te zijn.
Dinsdag was het de groote dag, een belang
rijke dag voor Urk vooral, dat na ongeveer
twaalf eeuwen eiland geweest te zijn, thans
door den machtigen dijk met de provincie
Friesland is verbonden. Vroeg in den ochtend
wapperden op dezen mooien najaarsdag dan
ook de vlaggen van het gemeentehuis, de ge
bouwen van de Zuiderzeewerken en tal van
particuliere huizen.
De sluitingsplechtigheid.
Tegen twee uur kwamen nabij het sluitings
gat in den dijk, op ruim 4 K.M. afstand van
het eiland Urk, met verscheidene booten de
belangstellenden, die getuige zouden zijn van
het historische ©ogenblik, aan, waar zij zich
begaven op de gereedliggende bakken, aan
boord waarvan de sluiting kon worden waar
genomen en een kleine, sobere plechtigheid
zou geschieden.
Burgemeesters begroeten elkaar.
Toen te kwart voor drie het laatste gat in
den dijk gesloten was onder gejuich van de
aanwezigen en het geloei van de stoomfluiten
en sirenes van de in de omgeving van het
sluitingsgat liggende schepen hield de
burgemeester van het vroegere eiland Urk, de
heer G. Keyzer, een korte rede, waarbij hij in
de eerste plaats zijn ambtgenoot van Lemster
land, mr. Krijger, als buur verwelkomde.
De burgemeester zeide, dat het hem en de
Urkers, die zich altijd zeer tot Friesland aan
getrokken hebben gevoeld, zeer veel genoegen
deed, dat zij thans buren geworden waren, zij
het dat dit nabuurschap van tijdelijken aard
zal zijn. Nu nog ligt de grens tusschen de
gemeenten Urk en Lemsterland ergens op den
dijk, doch zoodra er een nieuw publiekrech
terlijk lichaam voor den Noordoostelijken pol
der zal zijn gevormd, zal dit nabuurschap weer
eindigen.
De heer Keyzer zette vervolgens uiteen, dat
de verbinding van Urk met den vasten wal
zeker ingrijpende wijzigingen van economi-
schen, culturcelen en anderen aard zal bren
gen in het leven van Urk, dat 1200 jaar eiland
is geweest, nu schiereiland is geworden en
binnenkort geheel onderdeel zal vormen van
het vasteland.
Daardoor is een einde gekomen aan de ge
sloten volksgemeenschap van Urk, waardoor
invloeden van buiten gemakkelijker en inten
siever zullen kunnen doordringen. De struc
tuur van Urk zal groote veranderingen onder
gaan, het eigensoortig leven van Urk wordt
herzien. Veel van het oude zal worden af
gebroken, doch daarvoor in de plaats zal het
nieuwe verschijnen.
De heer Keyzer vergeleek Urk met een lang
stilstaand water, waaraan groote bezwaren
zijn verbonden. Thans is voor de toekomst van
Urk iets beters weggelegd.
Spr. wilde er den nadruk op leggen, dat het
Isolement ook mooie dingen had, vooral op 't
gebied van folklore, de kleeding en gebruiken.
Men leefde op Urk tevreden, sober en er was
een goede godsdienstzin.
Spr. was ten opzichte van de toekomst van
zijn gemeente zeer optimistisch. Hierbij bracht
hij ook hulde aan de regeering voor den groo-
ten steun, welke Urk steeds heeft ondervon
den. Gedurende de laatste jaren waren er van
April tot December op Urk geen werkloozen
meer, dank zij het plaatsen van Urkers bij de
Zuiderzeewerken. Hulde bracht spr. ook aan
dezen dienst der uitvoering van de Zuiderzee-
steunwet, van welken Urk veel financieele
huk) heeft ondervonden.
Urk zal zich thans gaan richten naar den
landbouw. Er bestaan plannen aldus deelde
de heer Keyzer tenslotte mede in zijn ge
meente zoo spoedig mogelijk te komen tot de
oprichting van een landbouwschool, een
M.Ui .O.-school en een vestigingscursus voor
den middenstand. Met vertrouwen gaat Urk
de toekomst tegemoet.
De burgemeester van Lemsterland, de heer
mr. M. Krijger, beantwoordde de rede van zijn
ambtgenoot van Urk en zeide, dat hij op dit
voor ons allen zoo belangrijke oogenblik, waar
op de Meerdijk van den Noordoostelijken pol
der voor wat betreft het gedeelte tusschen
Vrk en Lemmer gesloten is, gaarne van de
gelegenheid gebruik wilde maken hem te ant
woorden.
Spr. wenschte het gemeentebestuur en de
inwoners van Urk geluk op dezen vreugdevol
len dag en hij sprak den wensch uit, dat zoo
wel Urk als Lemmer in de toekomst vele
vruchten mogen plukken van het ontstaan
van den nieuwen Zuiderzeepolder.
Aantal dooden op den weg
in Juli lager dan een
jaar geleden.
Meer ernstig gewonden echter.
De door het Centraal Bureau voor de Statis
tiek verzamelde gegevens betreffende het aan
tal verkeersslachtoffers vertoonen over de eer
ste 7 maanden het volgende beeld, schrijft de
K. N. A. C. Tusschen haakjes de overeenkomstige
cijfers voor het voorafgaande jaar.
pers. gedood pers.ernstig gew.
Januari 42 (52) 326 (306)
Februari 46 (39) 314 (287)
Maart 43 (42) 361 (331)
April 58 (69) 413 (348)
Mei 65 (49) 500 (387)
Juni 77 (66) 452 (384)
Juli 54 (71) 461 (401)
Niettegenstaande blijkens de verkeerstellingen
van den Rijkswaterstaat op 12 verschillende pun
ten het verkeer op werkdagen in Juli 1939 druk
ker was dan in Juli 1938 was het aantal gedoode
slachtoffer in Juli van dit jaar aanzienlijk lager
dan vorig jaar. Desondanks zal ieder moeten me
dewerken de ongevallencijfers verder omlaag te
krijgen. Voor de komende maanden van vroe
gere duisternis zij ten behoeve vaif de algemeene
verkeersveiligheid nogmaals gewezen op het nut
de verlichting der voertuigen (ook de achterlicht
jes der rijwielen!) vroegtijdig te ontsteken.
School-paradijs
EET u nog hoeveel moeite het ons
vroeger kostte, waarde lezer (es) -,
als we een extra middagje vrij van
school wilden hebben, omdat de
vlaggetjes op de tram stonden ten teeken dat
de ijsbaan open was? Dan benoemden we een
woordvoerder, die duchtig geïnstrueerd naar
den directeur of rector stapte om „ijsvrij" te
vragen. Wat een vreugde als dan de „baas"
met een glunder gezicht kwam vertellen dat
het in orde was!
Maar het allerprettigst was het toch wel
als je Jantje van de buren braaf met zijn
tasch naar school zag stappen en je zelf de
schaatsen op je rug liet dansen in het voor
uitzicht van een genotvollen middag ijspret.
Dat is voor u misschien heel lang, lang of
minder lang geleden. Maar wie herinnert het
zich niet als de dag van gisteren?
Vandaag is het anders. Alle Haarlemsche
middelbare scholen hebben nog steeds eiken
middag vrij. En als dat zoo doorgaat behoe
ven ze niet eens „ijsvrij" te vragen.
Och, ik gun eiken scholier graag zijn vrijen
middag. De huidige H.B.S.'er, Gymnasiast of
Lyceïst kan heusch geen gekke bokken
sprongen maken. Daarvoor is het lesrooster
waarachtig zwaar genoeg. Maar nou ineens
eiken middagNee, dat lijkt me toch ook
niet leuk.
Je kon op Woensdag- en Zaterdagmiddagen
gaan voetballen, hockeyen, zwemmen of ten
nissen, gaan fietsen met een meisje of welke
andere sport dan ook beoefenen, maar èlken
middag in de week, dat moet je de keel uit
gaan hangen.
Dat schrijf je nou alleen maar omdat jij
niet meer op de H. B. S. bent, zei een jong
huisgenootje van me, dat stiekum over mijn
schouder stond te gluren. We amuseeren ons
best, waar bemoei je je eigenlijk mee? Ik
maak 's middags mijn huiswerk en 's avonds
ben ik vrij! Of komt ons dat weer niet toe?
We werken toch precies volgens het rooster!
Ja, jullie hebben ook nooit vrij, schamper
de ik. Die paar maanden zomervacantie en
die luttele weken dat de school tegen Kerst
mis en Paschen dicht is, mag je eigenlijk niet
tellen. En natuurlijk hebben jullie het volste
recht om tegen den herfst uit te gaan rusten
van de vermoeienissen, die de eerste maan
den in een nieuwe klas nou eenmaal altijd
met zich mee brengen. En eigenlijk zijn die
„uren" van veertig minuten zoo gek nog niet.
Als ze dat in het bedrijfsleven toepassen heb
ben we misschien een mooie oplossing voor
het werkloosheidsvraagstuk. Inkrimping van
den arbeidsduur.
Erg lollig hoor, zei het meisje, natuurlijk
was het een meisje, die zijn nog een graadje
brutaler tegen ouderen dan jongens, héél erg
grappig, maar zal ik je 'ns vertellen wat je
bent alles jij't en jou't tegenwoordig je
bent een „ouwe bok".
Dank je. En wie moeten het schoolgeld be
talen? De „ouwe bokken". En wat krijgen ze
terug als de schooluren korter worden en er
minder onderwijs wordt gegeven? Geen cent.
Is dat eerlijk?
Dat geeft allemaal niks, want de meneer
van Nederlandsch heeft zelf gezegd, dat het
heelemaal niet zoo erg is. Iedereen is 's mor
gens veel frisscher en opgewekter, zei-ie, en
dat komt het onderwijs zeker ten goede.
Dat zou ik ook zeggen als ik de meneer
van het Nederlandsch was, bromde ik terug.
Maar wat zeggen de meneeren-van-het-
schoolgeld?
De „ouwe bokken?"
B. K.
Motorrijder bij botsing gedood.
Op den Napoleonsweg onder de gemeente
Haelen is Dinsdagnamiddag de 23-jarigen
slager A. Schoenmakers uit Buggenum met-
zijn motorfiets in botsing gekomen met een
zware vrachtauto uit Weert. De botsing was
zoo hevig, dat het motorrijwiel volkomen
werd vernield. S. werd omstreeks dertig meter
door den vrachtwagen meegesleurd. Hij liep
verscheidene wonden aan hoofd en ledematen
op en kreeg bovendien een schedelbreuk. Twin
tig minuten na het ongeluk is het slachtoffer
ter plaatse overleden.
Voor feestelijk
heden geen tijd.
Op 7 October a.s. is het twintig jaar ge
leden, dat de acte van oprichting van de Ko
ninklijke Luchtvaart Maatschappij voor Ne
derland en Koloniën N.V. bij notaris jhr. mr.
J. H. Stoop, te 's-Gravenhage werd gepas
seerd. Al begon het eigenlijke luchtverkeer
pas op 17 Mei 1920, de K.L.M. zelf bestaat dus
Zaterdag a.s. twintig jaar. Veel in het afge
loopen jaar door de maatschappij uitgegeven
drukwerk, herinnerde aan dit heugelijke feit,
het personeel had een bescheiden fonds ge
sticht ter financiering van eventueele feeste
lijkheden en het fraaie nieuwe passagekantoor
op het Leidscheplein te Amsterdam zou op 7
October a.s. geopend worden om dezen datum
nog een bijzonder cachet te geven.
Het uitbreken van den oorlog heeft aan al
deze plannen een einde gemaakt, en niet al
leen daaraan, maar aan de geheele voorspoe
dige ontwikkeling van het bedrijf, dat als
nauwelijks eenige andere onderneming is aan
gewezen op internationale samenwerking
omdat het landen en volken, ver over alle
grenzen, met elkaar verbindt, zoodat het
kwetsbaarder is dan de meeste andere bedrij
ven wanneer een oorlogstoestand uitbreekt.
En men vraagt zich af: wat blijft er over
van ons glorierijk K.L.M.-bedrijf, hoe is zijn
huidige positie, en welke perspectieven heeft
het, in de komende oorlogsjaren en daarna,
als het weer vrede zal zijn?
De bedrijfstoestand voor September jj.
De directeur der K.L.M., de heer A. Ples-
man, heeft in een onderhoud met een redac
teur van het A.NP. over deze vragen ge
sproken. We zeggen opzettelijk niet: deze
vragen beantwoord omdat er, naar zijn mee
ning, op een aantal vragen, vooral wat de toe
komstige ontwikkeling en de eventueele pers
pectieven betreft, geen antwoord valt te geven,
zoolang er zoo vele onbekende factoren bij
in het spel zijn, waarvan de twee voornaamste
zijn: hoe lang zal deze oorlog nog duren, en:
tot welke landen zal hij zich nog uitbreiden.
De KL.M. beschikt over een vloot van 32
Douglas vliegtuigen, n.l. elf van het type D.C.
2 en 21 van het type D.C. 3. alsmede 9 kleinere
vliegtuigen, Koolhoven en Fokker, die gebruikt
worden voor bijzondere diensten en in West-
Indië een vloot van 2 Fokker F. 18-machines
en 4 van het type Lockheed 14.
Het personeel.
Op het oogenblik, dat het Europeesche con
flict uitbrak, had de KL.M. in dienst 1916
menschen. Hiervan waren 72 vliegtuigbestuur
ders in Europa en 6 vliegtuigbestuurders in
West-Indië.
Het meest zure van den huidigen toestand
zegt de heer Plesman is, dat het bedrijf
al deze menschen geen werk meer kan geven.
Alles wordt gedaan, om zooveel mogelijk
menschen aan het werk te houden. De tech
nische dienst, met zijn voortreffelijke outillage,
kan doorwerken, dank zij het feit, dat deze
dienst kan werken voor de militaire lucht
vaart. Het boekhoudpersoneel getraind op de
moderne kantoormachines, kon eveneens di
rect geplaatst worden, en voor het corps
chauffeurs vond men plaats bij de veldpost.
Het administratief personeel tracht men on
der te brengen bij crisisdiensten, dat het voor
deel heeft, dat bij terugkeer van normale om
standigheden, als de KLM. dit personeel weer
noodig heeft, de crisisdiensten overbodig
worden.
Maar om de piloten en een groot deel van
het vliegend personeel aan het werk te kun
nen houden, moet er gevlogen worden en hier
Tegen Slapeloosheid, Overspanning, Onrust en Zenuwachtigheid, gebruike men
de Zenuwstiilende en Zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten. Buisje 75 ct.
9 in Haarlem
en daarbuiten
Rodin en zijn voorlooper.
Op de tentoonstelling Rondom Rodin of Hon
derd jaar Fransche sculptuur, moest Rodin's
voorlooper wel ontbreken omdat Medardo Rosso
geen Franschman, doch Italiaan (Piemontees)
was. Toch zou het interessant geweest zijn iets
van dien kunstenaar ter vergelijking bij de
hand gehad te hebben omdat een veertig jaar
geleden rondom Rodin rumoer ontstond door
dat zijn vijanden beweerden, dat hij in zijn
baanbrekend werk op de kunst van den vijftien
jaar jongeren Rosso plagiaat gepleegd zou heb
ben.
Het geval Rosso-Rodin maakte toen ter tijde
nog al wat beweging in de kunstwereld De laat
ste werd juist, ook door kunstbroeders, heftig
aangevallen om zijn Balzac-monument, dat pas
was gereed gekomen. (1898). Rosso's vrienden
hebben dat groote woord, plagiaat, misschien
wel wat te vlug uitgesproken. Er is altijd nog
wel eenig verschil tusschen het op een zeker
moment door een ander geïnspireerd worden en
het gedachteloos overnemen van ideeën van an
deren. Vooral in de productie van kunstwer
ken komt het vaak voor, dat een artist een an
deren verwijt hem iets van zijn inspiratie, of
hoe ge het nog niet voldragen product van zijn
geest noemen wilt, ontstolen te hebben. Bekend
is bijvoorbeeld, hoe Cézanne er zich over be
klaagde, dat er op een mooien dag iemand bij
hem op bezoek was geneest, die hem zijn „sen
sation" ontfutseld had, en er mee vandoor was
gegaan. Die „iemand" was Paul Gauguin ge
weest. En al is het nu best mogelijk dat Gauguin
bij dat bezoek iets van het gesprek met Cézanne
heeft opgestoken, niemand zal daardoor den
schilder der Marquizen-eilanden voor een pla
giator van den kunstenaar van Aix houden.
Oorspronkelijkheid, originaliteit is een be
grip, waarmee in de wereld der kunstproductie
zwaar geschermd wordt, terwijl, per slot van
rekening ieder producent, bewust of onbewust
met zijn voorgangers verbonden is en het er
slechts op aan komt van die verbindingen op
de hoogte te zijn, om de juiste waarde en de be-
teekenis van het laatst gekomene te onderken
nen. Iemand, die nog niet veel gezien heeft, zal
heel veel origineels meenen te zien.
Medardo Rosso heeft ongetwijfeld op het werk
waardoor Rodin beroemd geworden is, invloed
gehad. Zij hebben tegelijkertijd bij Montaignac
op het atelier gewerkt en de oudere Rodin
heeft zijn jongeren collega zoozeer gewaardeerd
dat hij met hem werk ruilde en hem zijn „Tor
so" afstond om Rosso's „Rieuse" te ontvangen.
Dat gebeurde twee jaar vóór Rodin's Balzac de
Parijsche wereld in opschudding bracht, terwijl
zijn Torso nog geheel op Michelangelo geba
seerd was geweest. Dat rumoer om den Balzac
heeft Rodin naar voren geschoven en zijn be
roemdheid voorbereid. Rosso had toen al jaren
tevoren werk geschapen waarin het kenmer
kende van den Balzac: een bijna volkomen vorm
verwaarloozing ten gunste van het sferische,
het vergeestelijkte, bestreefd was. Wie Rosso's
werk kenden, voelden, zijn geest in Rodin's Bal
zac. Geest die in Rodin's werk na dat veel om
streden monument is blijven doorwerken.
Alleen in de hitte van den pas opgeworpen
strijd kon men er toe komen daarbij van pla
giaat te spreken. Rodin heeft een inzicht, een
theorie van Rosso verwerkt tot deze geheel de
zijne geworden waren en zijn eigen veelzijdig
heid en zijn eigen fameuse werkkracht hebben
geheel nieuwe werken doen ontstaan, waardoor
zijn roem stevig genoeg gegrondvest kon wor
den. Maar in zeker opzicht zal Rosso tot op
zekere hoogte als zijn voorlooper beschouwd
kunnen worden. Men kan zich in die materie
niet voorzichtig genoeg uitdrukken.
Jean Dolent heeft eens ergens gezegd dat de
wereldroem altijd te beurt valt aan wie als
tweede arriveeren. Dat gaat in zijn algemeen
heid niet geheel op. Wel hebben vaak, wie we
reldberoemd werden, geprofiteerd van sugges
ties, ideeën van mindere goden, met wie zij in
aanraking kwamen. Dat zij dat niet immer op
een bordje voor hun borst geadverteerd heb
ben, is begrijpelijk en vergeeflijk. Zij hadden
immers uit zichzelf er nog zoo veel aan toe te
voegen. Zoo zal het bestaan van den kunstenaar
Rosso den verdienden roem van Rodin niet in
den weg staan zoo min als Rembrandt door
Hercules Seghers verschaduwd wordt of het bij
zondere in Cezanne teloor gaat doordat Gauguin
van hem „une petite sensation" heeft meege
pakt. Alleen de bewuste imitatie blijft een on
artistieke daad en van alle kanten te veroor-
deelen. Al blijft het evenzeer te betreuren dat
soms een vonk van het genie het werk bevrucht
van wie door tijd en omstandigheden de kans
mist er het rechtvaardige profijt van te trek
ken. Zoo ongeveer denk ik mij de situatie
RosSo-Rodin te mogen zien.
In den kop van één der Burgers van Calais,
bij dit stukje 'gereproduceerd en die uit 1885
dateert, is van Rosso's invloed geen sprake. Het
is een impressionistisch doorvoeld beeld, sterk
van bouw en sterk van uitdrukking en staat
ver van den Balzac af, waarin de natuurlijke
mensch Balzac slechts vagelijk te voorschijn
komt uit het marmerblok en, als het ware
slechts een enkele strophe vormt in het ge
dicht van licht en geest als hoedanig het mo
nument is op te vatten. De kop van den Burger
is allerminst immaterieel; in den Balzac over-
heerscht het immaterieele bijna volkomen. En
het is daarin dat de ideeën van Rosso zich la
ten terug vinden.
J, IL DE BOIS.
kunnen energie noch vindingrijkheid helpen.
Van het totale personeel zijn thans meer dan
300 man gemobiliseerd; terwijl ongeveer 150
man bij andere bedrijven zijn ondergebracht.
Zooals de toestand thans is, zal verdere in
krimping onvermijdelijk zijn. In ieder geval
zal men probeeren, het nieuwe hoofdkantoor
in Den Haag en het passagebureau te Amster
dam voorloopig te verhuren.
Het ingekrompen luchtnet.
Van het uitgebreide Europeesche luchtnet
is niet veel meer overgebleven dan de verbin
ding met Scandinavië en de lijn Amsterdam
Brussel. De oorlogvoerende landen geven niet
gemakkelijk toestemming om over hun grond
gebied te vliegen en het ziet er niet naar uit,
dat hierin binnenkort verandering komt, al is
de kans niet uitgesloten, dat over eenigen tijd
weer naar Engeland gevlogen zal kunnen
worden.
Gelukkig kan de AmsterdamBatavia route,
zij het ook voorloopig, slechts tweemaal per
v/eek, in stand worden gehouden, dank zij het
feit, dat er voor post en passagiers een rede
lijke treinverbinding AmsterdamNapels is.
Voor het onderhouden van den Indië-dienst
tweemaal per week van Napels uit, beschikt
men ten Zuiden van de Alpen over zes Indië-
maehines, die zich daar bevonden toen de
luchtverbinding met Nederland verbroken
werd. Zoodra er eenige klaarheid is omtrent
de ontwikkeling van de politieke verhoudin
gen rondom de Middellandsche zee in de naas
te toekomst, zal de K.L.M. trachten nog drie
Douglas D.C. 3 vliegtuigen naar Italië te diri-
geeren,- omdat het met negen machines moge
lijk is den dienst naar Indië weer driemaal
per week te vliegen. En welke beteekenis deze
dienst voor de verbinding met het moederland
heeft, heeft men vooral in Indië gemerkt in de
korte periode, toen de Indïë-vluchten geheel
gestaakt waren.
Het toekomstige materiaal.
Uit bedrijfs-economisch oogpunt is het van
belang, dat er gevlogen wordt, omdat op de
vliegtuigen, ook als zij niet in gebruik zijn,
even goed moet worden afgeschreven, terwijl
als ze wel in gebruik zijn, van belangrijke
slijtage geen sprake is. Een vliegtuig slijt niet,
maar veroudert. En hier staan we voor een
belangrijk toekomstprobleem.
Het is bekend, welke enorme vooruitgang
de oorlog van 1914-18 in de vliegtuigconstructie
heeft gebracht. Sedertdien is 't tempo van den
vooruitgang eer toe- dan afgenomen. Het is
de vraag, of zelfs niet in de oorlogvoerende
landen de vliegtuigindustrie gelegenheid zal
vinden om naast de voorziening van de oor
logsbehoeften te werken aan de ontwikkeling
van nieuwe verkeersvliegtuigen, al zal zij zich
daarop niet ongestoord kunnen concentreeren.
Vast staat echter, dat de Amerikaansche in
dustrie, die toch reeds zulk een enormen voor
sprong heeft, zich wel geheel ongestoord
hieraan kan wijden en terwijl men in Europa
bezig is. elkaar te vernietigen, de mogelijkheid
heeft, iets geheel nieuws op te bouwen.
Zooals in velerlei andere opzichten kan de
K.L.M. niet anders doen dan afwachten. „Onze
hoop op een normalen vredestijd is nog niet
vervlogen" zegt de heer Plesman „en ieder
blijft gereed om zijn diensten in rustiger tij
den opnieuw aan te bieden. Dat geldt ook voor
de K.L.M."
Geen feestelijkheden dus bij het twintig
jarig bestaan der K.L.M. maar ook geen ver
slagenheid. of onverantwoordelijk hoera-
optimisme. Maar de vastberaden wil om zich
te handhaven, ook al moet men zich tijdelijk
terugtrekken.
Ernstige botsing tusschen
auto en motor.
Twee militairen ernstig gewond.
Vannacht om ruim een uur zijn op de Wees-
perzijde te Amsterdam, bij de Berlagebrug een
bestelauto welke op weg was naar 's-Hertogen-
bosch, en een motorfiets, waarop zich twee mili
tairen bevonden, in botsing gekomen.
Het ongeluk gebeurde, toen de motorrijder,
die van den kant van Diemen kwam, de brug
wilde opzwenken op het moment dat de be
stelauto, van de stad komende, de brug met
snelle vaart passeerde.
Bij de botsing werd het motorrijwiel tegen
den' grond geslingerd, waarbij zoowel de be
stuurder als zijn op de duo gezeten metgezel
ernstig aan het hoofd wei-den gewond. Beiden
waren bewusteloos en zijn per auto van den
geneeskundigen dienst naar het Burgerzieken-
huis vervoerd, waar bij hen een schedelbasis-
fractuur werd geconstateerd. Hun toestand was
zeer zorgelijk.
Meisje door cyaankali vergiftigd.
In de chemische wasscherij van de firma Stege-
huis te Maastricht was het 19-jarige meisje C.
Jansen bezig met het ontvlekken van een stof.
Zij gebruikte daarvoor cyaankali, het aangewe
zen middel om zoogenaamde oxydeervlekken te
behandelen. Zij maakte een oplossing daartoe en
waarschijnlijk zijn daarbij eenige korrels van
het gevaarlijke goedje in aanraking gekomen
met haar handen. Zij heeft toen wellicht later
met haar hand langs haar mond gestreken, zoo
dat zij iets van het vergiftige zuur naar binnen
heeft gekregen. Direct daarop werd het meisje
onwel en na eenige aanvallen van hevige braak
neigingen is de ongelukkige overleden.
Invoercentrale zal geen N. O. T.
zijn.
De regeeringspersdienst meldt: Naar aan
leiding van perspublicaties, volgens welke er
hier te lande een invoer-centrale zal worden
gesticht, welke te vergelijken ware met de uit
den wereldoorlog bekende N. O. T., wordt er
de aandacht op gevestigd, dat het orgaan,
waarvan de minister van Economische Zaken
de tot standkoming in de Staten-Generaal
heeft aangekondigd, een ander karakter dan
de N. O. T. zal hebben. Laatstbedoelde instel
ling was een particulier orgaan. De regeering
is van oordeel, dat het haar plicht Is, de be
slissingen nopens de vraagstukken van Inter
nationalen aard, die samenhangen met de
voorziening van ons land, aan zich te houdeq.
Zulks is mogelijk, nu zij over een wettelijk
apparaat beschikt, dat haar in staat stelt, de
taak op dit gebied naar behooren te vervullen.
Te zijner tijd zullen over 't te stichten in-
voer-orgaan nadere mededeelingen worden
gedaan.
