„TOMMIES" NAAR HET WESTELIJK FRONT.
Hatson brengt den steen
aan 't rollen
De eetzaal van het nieuwe m.s. .Sommelsdijk", dat te Denemarken Yoor rekening
van de Holland Amerika Lijn werd gebouwd en thans te Rotterdam wordt gereed
gemaakt voor de reis naar Ned. Indiê. Het schip is bestemd voor den lijndienst
New York Java
Mr. J. C. Heyning, secretaris-generaal
der Rijksverzekeringsbank, in zijn
werkkamer van het nieuwe kantoor
gebouw der R.V.B. te Amsterdam, dat
op 20 November door minister dr. J.
van den Tempel geopend zal worden
De begrafenis van den tooneelspeler Oscar Tourniaire had Woensdag
te Amsterdam plaats. De stoet passeert den Stadsschouwburg aan het
Leidscheplein
Generaal Sikorski, de Poolsche premier, bij aankomst in Engeland
voor zijn officieel bezoek aan de Britsche regeering
Een kijkje in een der modern ingerichte lokalen van het nieuwe kantoorgebouw
der Rijksverzekeringsbank te Amsterdam, dat op 20 November a s door den
minister van Sociale Zaken, dr. J. van den Tempel, geopend zal worden
De heer J. v. d. Molen, oud-burge
meester van Renkum en oud-lid der
Tweede Kamer, is op 72-jarigen leeftijd
te Rotterdam overleden
Aan den voet van het monument van Edith Cavell, de bekende
Engelsche verpleegster uit den wereldoorlog, is te Parijs door een
delegatie van vrouwelijke vrijwilligers een krans gelegd
Op weg naar
het Westelijk
front. Engelsche
soldaten bren
gen, op door
reis te Parijs,
een vroolijken
groet
De olifant had het best naar zijn zin tijdens het bezoek der militairen
■an de stallen van het c<rcus te Amsterdam, dat voor de gemobili-
seerden een gratis voorstelling gaf
door
H. Wandt
25
De man bukte voor de tweede maal en haalde
met een ruk de hand met de heele onderarm erby
uit het gat te voorschijn en legde hem bedaard op
de whisky-kist. Het was een goede was-copie
Alleen het wapen en de geluidsdemper waren
echt.
„Drommels!" riep Ftigoletto ontzet. „Daar hebt
u hem zijn heelen arm uitgetrokken. Signore.
Waarmee moet de arme kerel nu in het vervolg
schieten?"
„Met jouw beide brownings beslist niet, want
die zrjn niet meer geladen, maar misschien met
het stalen kachelscherm, beste jongen!" glim
lachte de onbekende, en nu eerst bemerkte Rigo-
letto, dat een dusdanig meubelstuk niet aanwezig
was.
„Mijn respect, Signore, dat hebt u prachtig
gedaan En mij kost die grap een heele flesch
whiskey!"
Toen hij al op straat liep, bedacht hij, dat hij
vergeten had te vragen, waarheen hij de whisky
moest sturen. Want hij begreep, dat de man, die
zich „Huitzilo" noemde, nooit meer in deze wo
ning zou terugkeeren. Daarvoor was hy veel te
voorzichtig en uitgeslapen.
Rigoletto zou pijnljjk verrast geweest zyn als
htf geweten had, hoe uitgeslapen de man met de
"'«Uuiden^ klinkende stem wel was.
Telemachus Clump, de toovenaar en heksen
meester van het Grand Circus Sarrasate, liep met
ernstige zelfmoordplannen rond. Op een dag be
trapte Hugh Hutton, de manager, hem. toen hij
op vreemde wijze met een sterk touw bezig was.
Den strop had hij al geknoopt en hij wilde juist
het andere einde van het touw over een balk van
het geraamte van de circustent gooien. Plotse
ling werd er een deur opengegooid en Hugh Hut
ton keek woedend naar binnen.
„Ellendige idioot!" schold hij. „De heele avond
recette had door jouw vervloekten waanzin naar
de maan kunnen zijn! Kun je geen geschiktere
plaats opzoeken om je op te hangen dan midden
in een amusementsbedrijf?"
Een paar minuten later stond Maestro Alladini
sidderend en bevend als een juffershondje voor de
schrijftafel van den circusdirecteur en keek ver
schrikkelijk scheel naar zyn heer en gebieder, die
weten wilde: „Vertel op, Clump, wat hebben die
dwaasheden te beteekenen Waarom wilde je je
eigenlijk van kant maken?"
„Omdatomdat de meisjes vriendschap met
een rijken lord hebben gesloten! Ze kyken me
heelemaal niet meer aan enen.en
als ik ze een kleinigheid wil geven, net als
vroeger, dan lachen ze me alleen maar uit. Ze
zijn nu zoo deftig en voornaam geworden, da: ze
zich geneeren om met mij aan één tafel te zitten
Zoo zijn ze nu alle drie! Ik overleef het niet!"
„Je bent een Japansch ezelsveulen. Clump! De
drie Asters zullen nog vele vrienden hebben,
zonder dat jjj daaraan iets kunt veranderen! En
dat de meisjes liever een rijken lord hebben dan
zoo'n armen schlemiel als jij. dat kan toch geen
verstandig menscb ze kwalijk nemen".
„Maar dat breekt mijn hart, mr. Hutton!"
„Laat dat maar rustig breken; daaraan is nog
nooit iemand gestorven En nu haal je geen
dwaasheden meer uit in ieder geval niet hier
in het circus. Ga een eindje wandelen in de fris-
sche lucht, en je zult zien, dan komt alles weer
in orde. Op het programma van vandaag ben Je
vanavond overigens het tweede nummer, zorg er
dus voor stipt op tijd te zijn".
Met dezen ietwat schralen troost liet de ma
nager den ouden toovenaar gaan.
's Avonds kregen de drie Asters van Hutton een
scherpe terechtwijzing over haar onnoodig ruw en
harteloos optreden tegenover verliefde, oude col
lega's en toen zij na de voorstelling als gewoon
lijk in café Equality zaten, en de ongelukkige
Telemachus Clump binnen kwam strompelen,
riepen zy hem gelijktijdig aan 'haar tafeltje. De
oude knikte bedroefd en ging zitten. Maar de
vroegere stemming wilde niet terugkeeren.
Toen Telemachus Clump het café verlaten had
en langzaam op een bus klom, die in de richting
van het Hydepark ging, leek hij op een gebroken
treurwilg. Hij wou nog niet naar huis gaan, want
hij was bang niet te kunnen slapen In Hydepark
was het nu stil, hij kon ongestoord een beetje dro
men.
Toen hy langzaam het hoofd naar beneden ge
richt, door Park Lane slenterde, zag hij plotse
ling een aantal roode achterlichten van auto's.
De omtrekken van de wagens waren maar vaag
zichtbaar, maar Telemachus Clump kende deze
groote wagensilhouetten met de platte bovenstuk
ken Ook het eigenaardige rood van de achter
lichten herkende ieder kind in Londen. Het waren
auto's '/an het Overvalcommando. Toen hij dich
terbij kwam, ontdekte Maestro Alladini ook een
aantal grijze schaduwen bij een kasteel. De men
schen van Scotland Yard waren aan het werk. Er
als de mannetjes van de Yard aan den slag waren
dan wist iedereen, dat het beter was een eindje
uit de buurt te blyven. Zy waren nergens bang
voor, vormden een goed-getraind corps, dat het
liefst bij verrassing te werk ging, omdat dan de
kans op tegenstand van in den val zittende tegen
standers, tot een minimum gereduceerd was. Maar
ook al werd er wel tegenstand geboden, ian nog
was de zaak in negen en negentig van de honderd
gevallen voor de overvallenen verloren. Sporadisch
kwam het dan ook voor, dat er inderdaad gevoch
ten moest worden. Was dit echter het geval, nu
dan stonden de Scotland-Yard-mannen hun man
netje, leed de tegenpartij voornamelijk de verlie
zen en kwamen de leden van het overvalcorps er
zonder kleerscheuren ai...
Telemachus Clump was geen held. Hij bedacht,
dat by zulke karweitjes geschoten zou kunnen
worden en wie kan vooruit berekenen waar zoo'n
kogel heengaat? Juist toen hij rechtsomkeert wil
de maken, flitste een sterke lamp boven den
hoofdingang aan. Twee athletisch gebouwde man
nen hadden een goedgekleeden, slanken jongeman
tusschen zich in, wiens handen met dunne, stalen
boeien bij elkaar werden gehouden.
Het kwam den goochelaar voor, dat hij Jat ge
zicht al eens eerder gezien had. Toen herinnerde
hij zich plotseling. Dat was immers mr. Fred
Moorman, de secretaris van den lord.
Rechercheur Green had, na het bezoek van
Hatson bij hoofdinspecteur Hardy, een gewichtig
onderhoud met zijn chef gehad.
„Wat heeft die dwaasheid te beteekenen, re
chercheur??" had Hardy gevraagd, naar aanlei
ding van Hatson's beschuldiging.
„Ik heb alleen maar een grapje willen uitha
len, inspecteur", had Green treurig geantwoord,
nadat Hatson door Hardy was weggestuurd.
„Wat?! Je hebt met mij een grapjemaar
dat is ongehoord, rechercheur, ongehoord!"
„Neen, niet met U. maar met onzen bester
vnend Huitzilo Hij zou vast en zeker van de ge
schiedenis hebben gehoord daarvoor zou zyi:
trouwe chef-berichtgever wel hebben gezorgd.
Nu. en daardoor hoopte ik hem tot een kleine
domheid te verleiden, die hem zyn nek gekost zou
hebben".
„Wat bedoel je met zijn chef-berichtgever? Wie
is dat?"
„Dat bent u zelf, inspecteur!" zei Green en hij
lachte.
„Ikben je krankzinnig geworden, kerel?!
Wat zeg je me daar?!"
„Ik bedoel natuurlijk niet opzettelijk, maar
heelemaal onbewust. U praat gewoonlijk met een
van uw vrienden over de loopende zaken van den
dag en daarbij vertelt u hem natuurlijk ook over
wat er zoo op het bureau gebeurt. De man Is de
merkwaardige zonderling, die zich „Overste
Brady" noemde, en, om vingerafdrukken te voor
komen, nooit zyn handschoenen uittrok, toen hy
in het huis naast de Deptford-Maatschappy die
groote inbraak voorbereide. Hij gaf zijn informa
ties onmiddellijk door aan zijn chef. dien hij overi
gens niet persoonlijk kende en kreeg daaryoor
een heel behoorlijke belooning!"
„Green, je bent gek, man! Ik heb altijd wel ge-
gezegd, dat het je den een of anderen dag in je
bovenkamer zou slaan, en nu is het zoover! Sinds
die inbraak zoekt heel Scotland Yard naar dien
zoogenaamden „Overste Brady" en jij beweert,
dat hij een vriend van my is, met wien ik iederen
dag verkeer!"
Green bleef zoo koel als vruchtenijs en grijnsde:
„Ja, hij heeft zich aan u ook niet voorgesteld als
„Overste Brady", inspecteur. Maar denkt u eens
goed na! Wie van uw kennissen heeft de gewoon
te nooit zijn handschoenen uit te trekken als hjj
in uw gezelschap is, en wie van uw kennissen
heeft de gewoonte Turksche snuiftabak te ge
bruiken
„Professor Rag
„Ja, professor Ragley, uw vriendelijke huisarts,
die. cusschen haakjes, een ontwikkelde kappers
bediende is. Die toenmalige aanslag op u, waarbjj
u een niet gevaarlijken messteek in den rug op
liep. nadat u eerst met een zandzak bewusteloos
was geslagen, had alleen ten doel u te laten ken
nismaken met dien zoogenaamden professor
Ragley'"
(Wordt vervolgd)
