VEILIG TERUG IN HET VADERLAND. INUNDATIE-MAATREGELEN IN NEDERLAND.
Hatson brengt den steen
aan rt rollen
Generaal Sikorski, de Poolsche premier,
in gezelschap yan den Hertog van Kent
tijdens zijn bezoek aan een Schotsche
haven, waar hij verschillende Poolsche
officieren en manschappen decoreerde,
die zich onderscheiden hadden
Na bange uren behouden op vaderlandschen bodem terug. Mr. S. F. L. Vaz Dias,
die tot de geredden van de .Simon Bolivar" behoort, arriveerde Dinsdag
per vliegtuig op Schiphol, waar hij door zijn gelukkige ouders verwelkomd
werd
Jhr. C W Stem, aan wien op zijn Waar de inundatie voor de veiligheid van het vaderland wordt voltrokken, brengen
verzoek eervol ontslag verleend is als boeren hun vee en veldvruchten naar hooger gelegen plaatsen
burgemeester der gemeente Voorburg
Sir Kingsley Wood, de Engelsche minister van Luchtvaart en Sir John Simon, die een inspectietocht naar een der militaire vliegvelden
maakten, in gesprek met leden van den Vrouwelijken Hulpdienst bij de Engelsche luchtmacht
Waar de .ooren" van het leger worden
gemaakt De laatste hand wordt ge
legd aan een der groote luisterappa
raten ten dienste van de Engelsche
luchtafweer
Daladier, de Fransche minister-president, in gesprek
met militaire piloten tijdens het bezoek, dat hij dezer
dagen aan het front bracht
De Bataviasche Studentenvereniging
vierde op 12 November haar derde
lustrum, bij welke gelegenheid de
Bandoengsche gasten per auto van het
station werden gehaald en op een
rijtoer door de stad werden vergast
In een Berlijnsch ziekenhuis deelt een
verpleegster boeken uit aan de gewonde
Duitsche soldaten, die daar zijn onder
gebracht
door
H. Wandt
30
Plapman had een, zonder twijfel minder voor
komende gewoonte. Hij schraapte, als hij onder
het schrijven nadacht, met uen nagel van zijn
duim den firmanaam weg. Dat op zichzelf zou
geen opzienbarende ontdekking geweest zijn, wan
neer ik niet eenigen tijd later, toen ik in het ge
val van den butler Claiton in het kasteel van
Winningham eenige nasporingen moest verrich
ten, op de schrijftafel van Mr. Moorman een pot
lood had ontdekt, dat precies dezelfde eigenaar
digheid vertoonde als dat van Plapman. U zult U
zich misschien nog herinneren, Mr. Moorman,
dat ik, toen ik met dat potlood een paar aantee-
keningen gemaakt had, het in myn zak wou ste
ken. Ik deed dat zoo opzettelijk, dat U het moest
merken. U protesteerde dan ook dadelijk en wees
mij er op, dat het van zijn lordschap was. Het
kan nu natuurlijk mogelijk zijn. dat twee men-
schen er dezelfde gewoonte op na hielden, maar
mijn verdenking was gewekt.
Aanvankelijk dacht ik, dat Plapman Winning
ham of U, Mr. Moorman, bezocht zonder dat aan
Iemand te vertellen. Ik bestudeerde Plapman's
doen en laten en kwam tot de slotsom, dat hy
bijna dagelijks, laat in den avond het kasteel in
Park Lane door een anders altijd gesloten zij-in
gang, waarvan hij den sleutel scheen te hebben,
binnenging. Ik engageerde zelfs een beroepsin
breker om de situaties in het kasteel te laten on
derzoeken. De arme kerel O'Connor was zijn
naam werd den volgenden dag met een kogel
door zyn hoofd uit de Theems opgevischt. Het
was mij nu duidelijk, dat het feudale kasteel het
centrum van een gevaarlijke misdadigersorgani-
satie was.
Na mijn uitstapje naar Amsterdam, waar ik
den ouden Salo Levy om den tuin leidde, doordat
ik myn gezichtshuid in haar normalen toestand
bracht en bovendien nog een klein snorretje op
mijn bovenlip plakte, besloot ik voor Plapman een
val open te stellen en ik noodigde hem uit de ar
restatie van een juweelendief by te wonen. Hij
liep in den val. maar hij zag zijn fout aanstonds
in en verdween van het tooneel, door een moord
op zichzelf te ensceneeren. Het lyk was dat van
een oude vagebond, dat uit de morgou in White-
chapel was weggehaald, waarna zy het een kogel
door het hoofd joegen, Plapman's kleeren aan
trokken met een paar bybehoorenden papieren in
den zak, om tenslotte het gezicht door middel
van de schroef van een motorboot zoo toe te take
len, dat het onmogelijk meer te herkennen was.
De gebeurtenissen in de Flamingo Bar had ik
mij intusschen niet zoo tragisch voorgesteld.
Ik had slechts verwacht, dat Bobby Keston op
de een of andere manier zou worden gewaar
schuwd. Dat zelfs zou voor my al genoeg bewijs
tegen Plapman geweest zijn, omdat ik niemand
anders dan hem iets van de arrestatie had ver
teld. Zelfs hoofdinspecteur Hardy hoorde er
pas van tien minuten van tevoren. Overigens wa
ren de aanslagen op ons maar een voorspel om
den dood van Plapman geloofwaardiger te maken,
en verder niet zoo ernstig te nemen, aangezien de
goede lieden van de waarheid der zegswyze over
tuigd waren: „Je weet wel wat je hebt, maar niet
wat je krygt!"
Zij hielden ons in elk opzicht voor volkomen on
wetend en onkundig, wat zy van onze eventueele
opvolgers nog moesten afwachten",
Green-Simpson onderbrak hier voor een oogen-
blik zijn uiteenzetting aangezien hoofd-inspecteur
Mac Hardy een hevige hoestbui had gekregen.
„Toen kwam de inbraak by de Deptford-Maat-
schappij. Ik had de brandkast wel willen omarmen,
toen ik Jack Lodsy's werk herkende. Eindelijk zou
hij in mijn handen vallen. Zijn medeplichtigen vend
ik uit één verdacht ik namelijk al dadelijk erin
betrokken te zyn geweest doordat ik in Mum-
per Street een oud. vuil huis huurde, twee straat-
roovers en een inbreker neersloeg en den laatste in
die woning liet komen. John Class, bijgenaamd
Trompetter-Johnny zit reeds over zyn zonden na te
denken, maar Carlo Zamboni, bijgenaamd Rigoletto,
Lodsy's tweede helper bij den inbraakhm
die is me helaas ontkomen".
Het was weer het oude Greengezicht toen hy
treurig verontschuldigend bijna, eraan toevoegde:
„Maar dat is dan ook de eenige fout in de heele
zaak!"
Mac Hardy schraapte zich de keel: „Wat be
doelt U met fout? U hebt den hoofdpersoon nog
niet, rechercheur... ik wil zeggen Captain Simp
son!"
„U bedoelt Jack Lodsy, inspecteur? Ja dien
heb ik ook, al heb ik hem tot nog toe ook niet
gearresteerd en hij weet zelf ook, dat ik hem heb.
Hy zit hier namelijk bij ons en al gedurende langen
tijd houdt hij zijn handen als een brave school
jongen op tafel, omdat hy gemerkt heeft, dat
Cleenharp's paraplu-geweer op hem gericht is, en
Little Edy zijn vinger aan den trekker heelt. Daar
tegen helpt zelfs uw stalen vest niet, wel, Maestro
Alladini? En als U U omdraait, zeer vereerde Te-
lemachus Clump, dan kijkt U in vier re vol verloop er
die behooren bij de mannen van „Afdeeling V". De
Gentlemen zijn vijf minuten geleden al binnenge
komen".
Maestro Alladini keek niet meer schee] toen hy
zei: „U hebt ditmaal gewonnen, Captain. Het was
dom van me, dat ik niet dadelijk bij het begin met
U heb afgerekend. Ook Little Edy heb ik te laat
herkend en het was ook fout om by de inbraak btj
de Deptford Maatsphappy de verdenking op hem te
laten vallen door een soortgelijke paraplu als de
zyne in de kast te leggen.
Die zaak met het Boeddhabeeld was overigens
te wijten aan mijn domme ijdelheid. Ik wou met be
hulp van mijn organisatie mijn vriend Labory erin
laten loopen. om hem achteraf eens goed voor den
gek te kunnen houden. De twee vervalschingen
liet ik aan de hand van foto's bij een specialist in
Parys maken
Kortom U blijft op alle fronten overwinnaar,
Captain Simpson, maar het geld krijgt U toch niet
Wanneer U een aandenken van my wilt hebben
geef ik myn zilveren dasspeld cadeau!"
Hij tastte op zijn borst. De politie-mannen van
„Afdeeling V" sprongen toe. Maar het was te laat,
Bliksemsnel had Jack Lodsy zich met de punt van
de naald in de hand gestoken en hy viel op den
grond neer. Met hetzelfde gif waarmee hy anderen
gedood had, berechtte hij zich zelf.
In het bureau van hoofdinspecteur Hardy zat een
gentleman van voor in de dertig jaar met een
welgevormd, markant, jong gezicht. Het was de
gewezen rechercheur Green.
„Plapman was toch ook een creatie van den too-
neelspeler Lodsy, evenals lord Winningham en
Teiemachus Clump. Hij-zelf was Plapman. Sir Fre
deric was zijn eerste creatie, maar hy rekende op
de mogelijkheid dat het mis zou kunnen gaan en
schiep zich een tweede persoonlijkheid, zoodat iiij
voor het geval, hij als lord zou hebben afgedaan,
onmiddellijk in een andere rol kon treden. Hetzelf
de deed hij met de figuur van den goochelaar toen
het met Plapman was afgeloopen, en hy dus een
dekfiguur verspeeld had. Hij zorgde er eenvoudig
voor altijd een tweede-ik te hebben. Als lord wa.<
hy de voorname gentleman, als Plapman een on
schuldige drinkebroer met burgerlijken inslag, een
opvallend rooden neus en nog opvallender gouden
tanden in zijn bovenkaak Als Maestro Alladini liet
hij de tanden heelemaal weg. plakte een wipneus
aan, keek scheel en stak zich in een schun
nig pak kleeren. Natuurlijk was ook zijn po
ging tot zelfmoord maai comedie. Hij had buiten
gewoon veel plezier in de merkwaardige dubbel
rol met de Asters. Toen ik als monsieur Ranchelle
de kamers van zyn kasteel doorzocht, vond ik zijn
heele neuzenverzameling De roode van Plapman
was erbij en het wippertje van Clump. Ook vond
ik het zwarte pak van den goochelaar. Ik wist toen
wie Plapman was, maar nog niet by wien die oud®
jas hoorde. Toen ik deze later bij Clump vond
en me* een pakje niespoeder de proef op de som
am was ik zeker van mijn zaak. Een goochelaar,
iie bij het insnuiven van een dergelijk preparaat
niet niezen moet, is hoe dan ook een unicum, of hy
heeft een wassen neus. Welnu, dit laatste was het
geval en dus wist ik meteen, waar ik met hem
aan toe was."
„Er werd geklopt.
„Binnen!" riep Mac Hardy.
„In de deuropening stond Dorothy Jones.
„Neemt U me niet kwalyk als ik stoor, meneer
de hoofdinspecteur, maar ik wou vragen of U mis
schien wist waar
Hardy stond op en wees op zyn bezoeker: „Mag
ik U voorstellen, Miss Jones, Captain Patrik Simp
son uit Chicago Miss Dorothy Jones!"
Dorothy had met haai hoofd geknikt en toen
pas opgekeken. Zij zag in een paar groote oogen
d!e blauw waren als het water van een bergmeer.
„Thomas
„Dorothy! Mijn kind! En vertel het me nu
eens, wil je liever mevrouw Green of mevrouw
Simpson worden?"
Toen sloot zij hem den mond met een kus.
En niet lettend op zijn nieuwe, keurig geperste
pak, hief hij haar in zijn armen en danste met
haar een wilde can-can om de groote schrijf
tafel van den inspecteur, die met oogen, groot
-an verbazing, het zich voor hem afspelende tafe
reel bekeek. D&t had hij nu toch heelemaal niet
van Green gedacht. Die en verliefd worden of
trouwen... Neen, Hardy kon dat maar moeilyk
verwerken.
En bescheiden dacht Hardy bij zichzelf: „Al Jm
hy dan niet de idiote rechercheur Thomas Gr©ea
van Lotje getikt is hij toch!"
EINDS
