NEDERLAND WERKT AAN ZIJN INUNDATIE.
Strijd om Atlantis
door
Willy Reese
Alma zag haar vriendin aan, zonder er veel van
te begrijpen, wat die wilde.
„Maar Li, vertel me toch eens, hoe je hem zoudt
willen helpen?"
Li greep naar de hand van haar vriendin, en
trok haai- naast zich op de canapé.
„Ik heb je toch al meermalen over Frundsberg
verteld".
„Je bedoelt, den rijken man van jouw klant?"
„Ja".
„Nu en wat verder?"
,De fabriek, waarbij Herbert in dezen brief sol
liciteert, behoort tot zijn concern".
„En?"
„Ik dacht nu, dat, wanneer Ik hem dezen brief
zou geven en hem bovendien iets over Herberts
plannen vertelde dat hy misschien
„Maar Li, je denkt toch niet, dat Frundsberg
veel om je woorden zou geven, als hij je tenmin
ste aanhoort?"
Li liet een koket glimlachje om haar lippen
spelen.
„Ik hoef maar één keertje zijn uitnoodiging
voor een thee aan te nemen. Dan moet hij mij wel
goedschiks of kwaadschiks aanhooren".
Alma staarde Li ontzet aan.
„Maar meisje, begrijp je dan niet, dat je dat
hiet kunt doen?"
„Waarom niet? Hij heeft bij zijn Invitaties altijd
Uitdrukkelijk gezegd: alleen voor een thee en hij
heeft menschenkennis genoeg om te weten, dat
ik fatsoenlijk ben".
Alma was opgestaan, had een paar stappen
door de kamer gedaan en ging toen voor haar
vriendin staan.
Alma was gyranastiekleerares. En zoo als zij
voor haar vriendin stond, was zij het type van een
sportief meisje. Ze was groot en slank, had ech
ter breede, een beetje hoekige schouders. De sport-
jurk van wit katoen liet de gespierde armen vrij,
die door de lucht en de zon gebruind waren. Ook
de beenen, wier voeten in schoenen met platte
hakken staken, verrieden, dat ze door sport goed
geoefend waren. Alma had een vrij breed gezicht
met bijna sterke jukbeenderen. De neus was iets
te recht, het voorhoofd iets te hoog. De groote
blauwe oogen onder de lichte wenkbrauwen sche
nen naar een ver doel te zien wellicht naar het
doel van een hordenloop of een weggeslingerde
speer. Het dikke haar was blond en het blond was
gebleekt tot stroogeel, niet door waterstof, maar
door de zon. Ook over haar gezicht lag een laag
je roestbruin. De wilskracht, de inspanning van
alle spierkracht tot het uiterste, had aan de trek
ken van haar gezicht een zekere hardheid gege
ven.
Alma ging geheel in haar beroep op. Zij leefde
slechts voor de sport. Mannen was zij tot nu toe
slechts tegemoet getreden als sportkameraad. Nu
had haar vriendin haar om raad verzocht en haar
verplaatst in een situatie, die zij zich niet kon
indenken. Hoe zou zij haar nu raad geven? En
daarbij kon zij slechts putten uit hetgeen nu en
dan tot haar doordrong uit een wereld, die haar
vreemd was. En dus kon ze niet anders dan ont
steld zyn over de plannen, die Li koesterde.
„Je gelooft toch niet, dat, als je dien Frunds
berg tusschen de oesters en de champagne vraagt,
zich voor je verloofde te interesseeren, dat hij je
dadelijk zjjn hulp zal toezeggen?"
Li vertrok haar mondhoek een beetje en draai
de met haar hand de kwast van een leeren kussen
in de rondte, en zweeg.
Alma trok haar hoekige schouders een wei
nig op en liet ze dan weer zakken.
„Jjj moet ten slotte zelf weten, hoe ver je gaan
kunt, Bedenk in ieder geval, dat de man getrouwd
is."
Li sprong verstoord op. „Nu word je nog be
spottelijk, Alma. Ik wil geen toenadering tot
Frundsberg. Wat zou Herbert daar wel van zeg
gen?
„Hij zou er waarschijnlijk heelemaal niets van
kunnen zeggen, want dan is hij al heelemaal in de
macht van dien man."
„Ik hoef hem immers niet te vertellen, dat Her-
bert mijn verloofde is".
Alma kon niet nalaten te lachen.
„Als wat wil je hem Herhert dan voorstellen?"
„Als een neef, of een of ander familielid."
Alma schudde het hoofd. „Kind, je bent toch
werkelijk nog erg naïef voor een eerste verkoop
ster in een modehuis. Die Frundsberg zal gauw
genoeg in de gaten hebben, of Herbert je neef of
je verloofde is".
Li dacht na, maar slechts een oogenblik.
„Dan zeg ik, dat hij mijn broer is mijn stief
broer wegens den naam."
„Maar dat moet je dan tevoren tegen Herbert
zeggen."
„Dat kan niet in geen geval hij mag nooit
weten, dat ik me tot Frundsberg gewend heb. Ik
zal ook aan Frundsberg vragen nooit tegenover
Herbert over mij te spreken."
„En je gelooft werkelijk, dat Frundsberg zich
voor je stiefbroeder zal interesseeren, zal zwijgen,
dien stiefbroeder een positie zal verschaffen en
dat alles alleen maar, om een kleine, onbeteeke-
nende verkoopster in een Berlijnsch modehuis, die
nu en dan voor zijn vrouw een japon demonstreert,
een plezier te doen?"
„Hou nu alsjeblieft op", riep Li uit. „Die
Frundsberg is de koning van Engeland of de kei
zer van Japan niet, en ik op mij komt het
daarbij heelemaal niet aan. Ik speel slechts een
korte, tijdelyke rol. Myn eenige doel is, te berei
ken, dat Frundsberg Herbert in de gelegenheid
stelt, zijn plannen te verwezenlijken. Krijgt hij
die gelegenheid, dan is Frundsberg zoozeer aan
Herbert verbonden, dat mijn vei'houding tot
Frundsberg niet van beslissenden invloed is. Voor
mij is het slechts de hoofdzaak, dat Herbert niets
merkt van wat ik van plan ben te doen".
„Je hebt altijd al een zeer groot optimisme ten
opzichte van Herbert's plannen getoond. Ik kan
niet beoordeelen, wat er in werkelijkheid in hem
steekt. En tenslotte mag je niet vergeten, dat
geld toch altijd de grootste macht heeft ook
over mensehen met groote ideeën. Want wat zijn
ze waard zonder de macht van het geld? Ze zijn
nog meer dan wij van het geld afhankelijk. Naar
mijn overtuiging kan daarom ook Herbert met
zijn groote ideeën slechts een slaaf van den
kapitalist worden."
„Je oordeelt verkeerd, Alma. Je oordeelt, zoo
als het je wordt ingegeven door je haat tegen het
kapitaal".
Alma haalde weer even de schouders op.
„Je bent bij me gekomen, om mijn opvattingen
te vernemen. Ik kan je niet den raad geven,
Frundsberg steun voor Herbert te vragen.
Je schaadt jezelf en misschien ook Herbert. Laat
hem zijn weg alleen gaan. Hij heeft je toch niet
om hulp gevraagd, integendeel, je zegt zelf,
dat hij nooit mag hooren, dat je je voor hem tot
Frundsberg gewend hebt. Maar doe, wat je wilt,
ik ben waarschijnlijk ook heelemaal niet de ge
schikte persoon, om je goeden raad te geven. Zoo-
als je weet, leef ik alleen voor mijn beroep de
sport".
Alle bezwaren en onaangename gedachten, die
Li bij zich had voelen opkomen, omdat Alma haar
plan niet goedkeurde, en het zelfs trachtte tegen
te gaan, verdwenen nu weer. Alma was weer de
lieve, beste Alma. Li legde haar arm om haar
schouders.
„Je moet niet boos zyn, Alma, wanneer ik je
raad niet heelmaal kan opvolgen. Ik weet, dat je
het goed met me meent en je kunt ervan op aan,
dat ik mezelf noch Herbert aan dien Frundsberg
zal overleveren".
Alma trok haar vriendin naar zich toe en lachte
vriendelijk.
„Maar meisje, hoe zou ik boos op je kunnen
zijn. Ik weet, dat je liefde voor Herbei't al heel
wat bezwaren heeft overwonnen, en ook dat het
dwaas zou zijn te probeeren, je van een eenmaal
opgevat plan af te brengen, als je dat wordt voor
geschreven door je liefde voor Herbert. Ik hoop
alleen maar, dat het niet op een teleurstelling voor
je uitloopt
„Alma, ik heb altijd het gevoel, dat je rajjn
oudere, groote zuster bent, die het goed met me
meent."
Nu moest Alma toch lachen. Het lachen klonk
een beetje hard, maar het paste bij haar.
„Oudere, groote zuster dat is werkelijk goed
over onze lengte zal ik het niet hebben, maar
ik meen toch altijd nog, dat jij de oudste van ons
beiden bent, al scheelt het dan ook maar een paar
maanden."
„Zeker Alma, en toch ik bedoel, je bent ouder
in optreden, in geheel je wezen
Alma lachte weer.
„Noem het maar bij zijn naam. Je bedoelt, dat
ik een beetje ouderwetsch ben in myn opvattin
gen".
„Maar Al
Drie keer klonk scher-p de bel in de kamer.
„Herbert nu al?"
Alma stond op, om de deur te openen. Li hield
haar echter nog een oogenblik tegen.
„Je belooft me toch, Alma, dat je Herbert
nooit iets zult zeggen ik bedoel, dat ik met
Frundsberg
„Heb maar geen zorg, LI, ik beloof het je."
Li trachtte met haar groote oogen een blik van
haar vriendin op te vangen, die de belofte zou be
vestigen, maar Alma was reeds naar de deur ge
sneld. Li mocht niet zien, hoe zwaar de verlangde
belofte haar viel.
Wordt vervolgd].
Winterstemming In het Haagsche Bosch. Het smetteloos sneeuwkleed
geeft aan het tafreel een bijzondere bekoring
Kinderleed Ver van het ouderlijk huis worden de kinderen uit dy bedreigde
Finsche streken naar Zweden in veiligheid gebracht. Een transport van meer
dan 300 kleinen passeerde dezer dagen Haparanda, waar de Zweedsche Lotta's
voor mondvoorraad hadden gezorgd
welkome ijsbanen te zijn voor de jeugd
van de Fransche hoofdstad
De Fransche minister voor de bewapening
Raoul Dautry, tijdens zijn bezoek aan
Londen in gesp. ek met Leslie Burgin
Wederom heeft een mijn-ontploffing te Huisduinen groote
schade aangericht Het gat, dat door de explosie in
den dijk geslagen werd
Wintersport in de Limburgsche .Alpen Maastricht profiteert
van de besneeuwde hellingen op den St. Pietersberg
Wat te Huisduinen verwoest werd door de mijn-ontplofting welke
Donderdag het plaatsje teisterde. Het zeebadhotel had het kwaad
te verduren
Nederland werkt aan zijn inundatie Een tot gemotoriseerde ijszaag getransformeerde zware trekker
zaagt met groote snelheid en verbluffend gemak ijs van meer dan 30 c M dikte in reepen. die op elkaar
gestapeld, tezamen met de nu weer opengemaakte inundatie en onoverkomelijke vechtwagen-hinderms
vormen
