DUITSCHE BERGTROEPEN IN ACTIE. KOOPVAARDIJ-MATROZEN IN OPLEIDING.
Strijd om Atlantis
door
Willy Reese
HOOFDSTUK, in.
Mevrouw Frundsberg bad plotseling het plan
opgevat naar Weenen te gaan om voor haar ge
zondheid een kuur te maken. Dat was heel onver
wachts opgekomen. In groote haaat moest ze de
•voorbereidingen voor de reis treffen. Dat alleen
reeds had haar nerveus gemaakt. Ze bevond zich
in een zeer geprikkelde stemming, die tenslotte
hoofdpijn tengevolge had, toen Frundsberg voor
de vierde en laatste maal verklaarde, dat het hem
niet mogelijk was, haar naar Weenen te vergezel
len. Om echter al te noodlottige gevolgen voor het
wel zijn van zyn vrouw te voorkomen, deed hij
Verschillende beloften, en daaronder ook deze, dat
hij, zoodra zijn zaken het hem toelieten, haar na
zou reizen. Daarmee was zij tenslotte tevreden.
Daarom mocht zijn vrouw van haar kant het met
h$ar grillen en luimen ook met zoover laten ko
men, dat het hem te veel werd. En zoo werd
Frundsberg door zijn vrouw tot zijn groote ver
rassing in een bijna vroolijke stemming ontvangen,
toen hij haar afhaalde voor een bezoek aan „Salon
de Paris". Zij was zelfs heel vriendelijk tegen hem
en dulde, dat hy herhaaldelijk alle vyf de vinger
toppen van haar rechterhand kuste. Dat was zoo
een van zyn liefhebberijen. Vrouwen met mooie
harrden kuste hij graag de vingertoppen. Alleen
klaagde zij nog een beetje over migraine dat
hoorde er zoo by.
Alice Bernauer kwam de bezoekster van den
„Salon de Paris" steeds met groote minzaamheid
tegemoet. Daar het nu eenmaal in haar aard lag,
jegens iedereen vriendelijk te zijn, had haar optre
den niets gedwongens of gewilds, en maakte het
integendeel een prettigen indruk, Frundsberg had
al dikwijls het genoegen gehad zijn vrouw bij
haar inltoopen in Salon de Paris te vergezellen. Hij
deed dit steeds uiterst bereidwillig, zij het ook
minder om mee te beslissen bij de keuze der toi
letten van zyn vrouw, dan wel om den aanblik te
gemeten van de knappe meisjes, die deze kost
bare toiletten demonstreerden. Zoo had hy groo-
tere belangstelling voor deze in zijde, brokaat,
fluweel, en kant en pelzen gehulde vrouwen, dan
zijn eigen vrouw lief zou zijn geweest, als zij het
had geweten. Maar wanneer deze overigens zeer
verstandige vrouw kleeren en pelzen voor zich
zag wandelen, werd zij aangegrepen door een
wilde hartstocht voor al deze composities van stof,
kleur, en glans. Uren dagen lang had zy kun
nen besteden aan het bekyken en uitkiezen van
kleeren. Het verging haar als den speler bij de
roulette, wanneer hy ziet, hoe menschen fices en
bankpapier voor zich opstapelen. En zoo had
Frundsberg tijd en gelegenheid genoeg, om te
kijken en te vergelyken. Wanneer echter een man
begint vergelijkingen te trekken tusschen zijn
vrouw en een vreemd vrouwelijk wezen, dan wordt
het hoog tijd, dat ook de vrouw deze vergelijking
onbarmhartig jegens zichzelf maakt, en daaruit de
consequenties trekt voor het te laat is.
En zoo kwam het, dat Mevrouw Frundsberg in
haar roes en haar zelfingenomenheid niets zag van
het gevaar, waarin zy zichzelf had gebracht door
Frundsberg steeds weer te verzoeken, met haar
mee te gaan naar den „Salon de Paris". De ge
dachte kwam niet by haar op, dat in den kring, die
haar met stof, glans en kleur omgaf, in het glim
lachen van twintig verrukkelijke mooie gezichtjes,
het gfc'aar op de loer lag. Een mannequin
een verkoopstertje uit een modehuis wat kon
zoo'n schepsel voor een Frundsberg beteekenen
Zij vergat echter, dat zij zelf een even onbeteeke-
nend meisje was geweest, voordat Frundsberg
zich om haar bekommerde.. Zij meende het gevaar
slechts daar te zien, waar het inderdaad niet was.
Zes maanden lang, ideren morgen om acht uur
had Frundsberg twee filmsterren rozen laten
brengen, aan de eene twee en veertig, aan de an
dere acht en dertig. Had zij geweten, waarom
deze beiden respectievelijke acht-en-dertig en
twee-en-veertig rozen kregen, dan zou zij ze die
zeker hebben gegund en er niet jaloersch om zijn
geweest. Ze hadden hem heel onvoorzichtig in
een vroolijke bui eens een oude heer genoemd
en Frundsberg had toen zijn vijftigsten verjaardag
nog niet gevierd. Ze3 maanden lang hadden ze
haar rozen gekregen, px-ecies zes maanden, om
dat ze toerx eindelyk begrepen hadden, waarom hij
acht en dertig en twee en veertig rozen zond.
Frundsberg had zich willen wreken en had ze
iederen morgen aan haar eigen leeftijd willen
herinneren. Van dien dag af werden de rozen niet
meer geaccepteerd, en de beide zeer bevriende
kunstenaressen kenden elkaar voortaan niet meer.
Degene, die dagelijks twee en veertig rozen kreeg,
had pas haar acht-en-dertigstenverjaardag ge
vierd. Maar dat was de fout van den bloemist ge
weest. Toen Frundsberg ervan hoorde, onderzocht
hij welke loopjongen deze verwisseling had ver-
ooi-zaakt en liet hem een., extra belooning van
honderd mark zenden, omdat hij de zaak nog be
ter gedaan had dan de bedoeling was. Zijn vrouw
wist echter niet precies, hoe de feiten zich had
den toegedragen. Zij had slechts gehoord van de
ruzie tusschen de vriendinnen en dat de rozen
van Frundsberg de aanleiding daartoe waren ge
weest. Ze had hem toen een scène gemaakt met
migraine hartkloppingen en zoo meer, waarover
hij zich zoo vroolijk maakte dat hij ervan afzag,
zijn vrouw de juiste toedracht van de zaak te ver
tellen.
Langzamerhand kreeg Frundsberg echter ge
noeg van haar jaloezie. En het was dus geen won
der. dat hy vergelijkingen begon te maken. En
juist zoo'n klein, onbeteekenend schepseltje, dat
alleen maar vrouw was, niets meer, dat geen lui
men bezat, dat klein wilde blijven, dat dat
juist zoo'n vrouwtje, dat
In Frundsberg gedachten kreeg het schepseltje
eerst nog geen vaste gestalte, totdat het uit de
schare meisjes naar voren kwam, die Madama
Launais daar in haar salon heen en weer deed
zweven Alice Bernauer.
Zijn eerste poging tot toenadering in den vorm
van een uitnoodiging tot een thee was een absolu
te nederlaag geweest. Maar hij had dat niet als
zoodanig ervaren. Integendeel, het was iets heel
nieuws. Er was geen man, die het wagen zou, een
invitatie van hem af te slaan. En er was ook geen
dame van de uitgaande wereld, die een Frunds
berg afwees; velen zouden er alles voor over ge
had hebben, een uitnoodiging van hem te krygen.
Maar dit kleine, onbeteekenende verkoopstertje in
een Berlijnsch modehuis kon het wagen, hem,
Frundsberg, af te wijzen. Zij was volkomen onaf
hankelijk van hem, en wat hem nog het meest in
haar aantrok, zij wilde niets van hem want alle
menschen, die met hem in aanraking kwamen,
mannen zoowel als vrouwen, die zich om hem ver
drongen, wilden iets van hem. Wanneer hij een
vluchtige kus drukte op de hand van de vrouw,
van een man, wiens effecten op de beurs daalden,
dan voorkwam deze vluchtige aanraking van zijn
lippen met een onverschillige, dikwijls niet eens
mooie vrouwenhand, de catastrofale ineenstorting.
En wanneer deze hand mooi, de huid, die haar
omgaf, nog jong, glad en zacht was en zyn lippen
er misschien een of twee seconden op bleven rus
ten, dan
Er waren mannen, die wisten, dat de kleine
zwakke handjes van hun vrouwen meer konden
bereiken, dan een door hen, de mannen, hoe knap
ook uitgevoerde transactie. De kleine, onbeteeke
nende verkoopster in de modesalon echter waagde
het, een Frundsberg haar hand te weigeren en
hy vond het altijd opnieuw heerlijk, wanneer zij
dat deed
Vandaag echter viel Frundsberg iets op. Alice
Bernauer was als steeds op en top verkoopster.
Zeer vriendelijk en rustig beantwoordde zij alle
vragen, die Mevrouw Frundsberg haar bij het er-
schijnen van een nieuw model telkens vroeg
slechts de vraag naar den prijs stelde zy nooit.
En toch Frundsberg meende op te merken,
dat Alice Bernauer vandaag niet zoo geheel bij de
zaak was als anders. Hij had het gevoel, dat het
haar irriteerde en in verlegenheid bracht, wanneer
hy naar haar keek. Herhaaldelijk meende hij te
bemerken of verbeeldde hy zich dat slechts?
dat haar groote oogen hem zochten. In ieder geval
toonde zij zich vandaag niet zoo gereserveerd, als
hij het van haar gewend was. Ook dat was nieuw
en vol aantrekkingskracht. Alice Bernauer begon,
zonder dat zij het zelf wist of wilde, Frundsberg
belangstelling zeer onverwachts te vergrooten.
Hij had het gevoel, dat in deze vrouw twee tegen
stellingen met elkaar vochten. Iets hield haar van
hem verwyderd - dat was de afweer, die altijd
al in haar geweest was en die haar zijn uitnoodi-
gingen had doen afwijzen. Vandaag stond tegen
over deze houding iets anders, iets dat eigenlijk
heelemaal niet by haar paste, iets, dat ze zich
zelf had moeten opdringen. En dit nieuwe, dit on
bekende, bracht haar in zijn richting
Reeds bij de korte begroeting, toen hij met zyn
vrouw den salon had betreden was het hem opge
vallen, de lichte, nauwelijks merkbare beweging
van haar hoofd, die slechts voor hem bestemd kon
zijn, had hem verrast. Er lag iets tegemoetko
mends in en toch ook weer niet. Ze dwong zich
zelf ergens toe.
Frundsberg besloot, te trachten het raadsel van
Alice Bernauer op te lossen. Op een geschikt
oogenblik, toen zijn vrouw bezig was met een in
wijn rood velours gehulde mannequin, wendde hij
zich tot haar.
„Wel, juffrouw, zoudt U myn dertiende uitnoo
diging voor een tea weer afslaan Het zou me niet
verwonderen, al was het alleen maar omdat het
een ongeluksgetal is al ben ik overigens heele
maal niet bijgeloovig."
(Wordt vervolgd).
Door de hevige koude der laatste dagen is de toren van de voormalige
Ulrechtsche bakkerij .De Korenschoof' kromgetrokken, hetgeen voor de
naaste omgeving gevaar oplevert. Eenige arbeiders hebben zich beschikbaar
gesteld voor het riskante sloopingswerk
Een werk van barmhartigheid. Een der
constables van Stockholm ontfermt zich
over een Finsche kleine, die met een
kindertransport in de Zweedsche hoofd
stad arriveerde
Koning George bracht een bezoek aan een marktplaatsje .ergens in Engeland
waar hij de aldaar in garnizoen liggende troepen inspecteerde
Het Belgische Roode Kruis heeft een belang
rijke hoeveelheid geneesmiddelen, kleeding en
voedsel naar Warschau gezonden ten dienste
van de burgerbevolking, welke het slachtolfer
werd van den strijd in haar land. De zending
wordt ingepakt
.We gaan van dit jaar niet naar
Zwitserland". Gedachtig aan dit lied
bonden eenige ondernemende Hage
naars de ski's aan en profiteerden van
den jongsten sneeuwval, die menige
herinnering aaninteressantebergtochten
opwekte
Oefening met de reddmgbooten is een der voornaamste onderdeelen van de opleiding der ionge Engelsche
koopvaardij-matrozen te Gravesend De adspirant zeelui bij hun taak aan boord van het trainingschip .Vindicatrix"
onder het waakzaam oog van den instructeur
De Duitsche berg
troepen ondergaan
den laatsten tijd
vooral een inten
sieve training voor
hun moeilijk werk,
Gewondentrans
port langs onbe
gaanbare steile
hellingen
Van de winkels in de nabijheid der kruitfabriek in Waltham Abbey te Londen,
waar een ernstige ontp'ofling verschillende slachtoffers eischte, werden de ruiten
vernield. Een der gehavende etalages wordt met planken afgedekt
I
1
1
