JL êJLÈ
WINTERSPORT AAN
EEN KONINKLIJKE REUNISTE.
fc
Strijd om Atlantis
Wintersport aan Zee. Wedstrijden in ski-jöring achter auto's, waarbij het aan spanning niet
ontbrak, werden onder veel belangstelling op den boulevard te Zandvoort gehouden
De bekende Fransche generaal Armen-
gaud is begiftigd met het Gr Jotkruis
der Orde van het Legioen \^n Eer
Om het damkampioenschap van Neder
land zijn Zondag te Amsterdam de
wedstrijden begonnen. De eerste partij
tusschen R. Keiler, kampioen 1939 (links)
en A. Ligthart
De burgemeester van Vught, mr. H. J. M. Loeff, als enthousiast ski-sport
beoefenaar tijdens de wedstrijden in de duinen nabij Udenhout
H K. H. Prinses Juliana woonde Zaterdag te Leiden de viering bij van het achtste lustrum der Vereeniging van
Vrouw°'iike S+iHenten. De Prinses temidden der reünisten oo weg naar de lustrumviering
De vijf geredden van de .Sliedrecht", die nabij de Schotsche kust getorpedeerd
werd, zijn per K L.M -vliegtuig in ons land teruggekeerd V.l n.r.de matrozen
v. d. Knoop en Driessen, stuurman P. Brons en de matrozen Storm en de Jongh
De besneeuwde duinen in ons land leenen zich bij uitstek voor de beoefening
van de ski-sport. Een overzicht in de omgeving van Zandvoort, waar het zeer
druk was
Prinses Josephine Charlotte en de jeugdige
Prins van Luik woonden dezer dagen te Brussel
een circusvoorstelling bij De vorstelijke gasten
in de eere-loge
door
Willy Reese
11
Frundsberg bewoog afwerend zijn hand.
„Laten we er maar niet meër over praten. Er.
ook niet over dat verkoopstertje, want ik ben niet
van plan weer met haar in mijn auto te gaan
rijden".
Zij was nog niet beelemaal overtuigd. Maar zij
were niettemin kalmer. Tenslotte was ze toch een
verstandige vrouw en wist ze zeer goed, dat zij niet
alles op het spel moest zetten
Maar in ieder geval zou zij Mevrouw Launais
vandaag nog een brief schrijven.
HOOFDSTUK XT.
Puffend stond de D-trein onder de lange over
kapping van het station Friedrichstrasse Wagens
met koffers, met kranten en verversch'ngen rol
den langs den trein. Menschen drongen elkaar op
zij en riepen De groote wijzer van de klok ver
sprong van minuut tot minuut. Tien sprongen had
hij nog te maken, totdat de trein van fi uur 15 zou
vertrekken. Door de hooge ramen in de kap vielen
een paar lange zonnestralen dwars over het perron,
tot voor de voe'en van LI. klommen t°g°n hear op
en snron^en In he' or. van d -oupé
„Neen maar. 'n,,v- mijn vi:!r>.: v:
..Die heb ik n ®e wou n
kleine handtasch doen voor het geval je haar on
derweg noodig mocht hebben."
„Een oogenblik. LI Ik zal gauw even kijken".
De twee minuten verstreken. Een schelle fluit
Da machine trok op. Li riep: „Herbert!" Hjj kwam
niet dadelijk. En toen hij kwam, kon hij haar hand
niet meer bereiken. Maar hij kon haar nog laten
zien, dat hij de vulpen gevonden had de vulpen,
die hij in de hand hield.
Dat was belangrijker dan Li een hand te geven
neen, dat dacht Herbert Wallner ook niet, hij
dacht er heelemaal niet aan, dat er gevoelens be
staan, waarop de fijngevoelige snaren van een
vrouwenziel afgestemd zijn, als de snaren van
een viool. En een mensch, die de kunst niet ver
staat, aan zulk een instrument de wondervolle to
nen, die het in zich bergt, te ontlokken, moest
nooit een viool in handen nemen.
Langzaam kroop de ijzeren slang sissend en
puffend uit de overkapping. Li stond den trein
met leede oogen na te staren Ze had het gevoel,
dat de mensch in dien trein evenals de trein zelf
zich met elke wenteling van de wielen verder van
haar verwijderde. Ze voelde een doffe smart bij
deze gedachte. Het was geen gewone afscheids-
pijn. Je moet niet lang meer kleeren verkoopen.
had hij gezegd. Ze wist, dat ze nog heel, heel lang
kleeren verkoopen zou.
Langzaam liep Alice Bernauer over het perron,
de trap af, die naar de tram weer op.
In den salon trad de jongste bediende met een
verliefd lachje haar met een gesloten enveloppe
tegemoet.
Li lachte mee en streek den jongen door het
haar.
„Je wordt stellig nog eens een groot dichter".
Het roode jasje met de vele gouden knoopen
spande strak over de jongensborst.
„Ik zaJ echter altijd alleen voor mooie vrouwen
gedichten maken, mooie vrouwen, zooals U. juf-
„Uoedeu mojgen, Mevrouw. U hebt mij laten
roepen?"
Madame Launais zat aan haar schrijftafel. Hel
zeer groote bovenvlak was bijna geheel met mo
debladen bedekt. Slechts voor schrijfgereedschap,
telefoon en Madame's rechterhand, die een brief
vasthield, was er nog plaats. De hand beefde
eenigzins en het gezicht van Madame verried, dat
zij boos en opgewonden was. Zij hoorde den groet
van Alice Bernauer, dien ze anders altijd vriende
lijk beantwoordde, blijkbaar heelemaal niet.
„Ja, ik moet met l) spreken. U hebt ach ik
vind het heel erg door mijnheer Frundsberg la
ten inviteeren".
Alice Bernauer schrok. Zij voelde, dat ze rood
werd en dan weer bleek. Ze keek strak naar den
grond.
„Is het juist, dat U een autotocht gemaakt hebt
met mijnheer Frundsberg?"
Ll knikte slechts.
„Hoe hebt U dat duiven wagen!"
Li hief het hoofd weer op en keek in het stren
ge gezicht van Madame Launais.
„Mijnheer Frundsberg had mij reeds verscheide
ne keeren uitgenoodigd. De laatste maal heb ik
eindelijk zijn invitatie aangenomen".
De boosheid van Mevrouw Launais groeide.
„Hoe kon U een eenvoudige verkoopster
met een man als Frundsberg
Nu verloor ook Li haar kalmte.
„Het is toch zeker mijnheer Frundberg's eigen
zaak. of hij met een eenvoudig meisje uit wil
gaan. En bovendien laat ik me niet voorschrijven
met wien ik mag uitgaan. Op mijn werk in de zaak
hebt U nooit iets aan te merken gehad."
„Het ls ongehoord, wat U daar tegen me zegt
Ik heb U nog wel zoo volkomen vertrouwd. Na
tuurlijk gaat het mij wel degelijk aan, als mijn on
dergeschikten uitnoodigingen van klanten aan
nemen"
..Pez briel hier van Mevrouw Frundsberg
I I Mijk, waar ik op dien te letten, als
Mi'-' mi bcsti ki i.'en wil verliezen. Hoor zeil
maar, wat ze schrijft: „Uw eerste verkoopster
heeft de lompheid begaan, een uitnoodlging van
mijn man aan te nemen. waartoe hjj zich in een
oogenblikhelijke stemming heeft laten verleiden
Daar de juffrouw niet genoeg bezat, om de
Korte inhoud
Ingenieur Herbert WaUnerverloofd mei
Alice Bernauereerste verkoopster van het
Berlijnsche modehuis Salon de Paris", is al
sinds geruimen tijd werkloos. Niemand in
teresseert zich voor het door hem ontworpen
en in teekening gebracht plan om de l'cht-
slralen te benutten voor transport. Hij be
sluit bij cén der grootste staalconcerns in
Duitschland te solliciteeren naar een betrek
king als ingénieur.
Zijn verloofde uiil zijn sollicitatiebrief per
soonlijk overhandigen aan den directeur ian
de „Vereenigde Staalfabrieken". Frundsberg
met wien zij in 't modehuis kennis heeft ge
maakt. Frundsberg heeft de charmante eerste
verkoopster enkele malen geïnviteerd om
met hem thee te gaan drinken.
Om voor haar verloofde een goed woordje
te kunnen doen neemt zij een uitnoodiging
aan, waarbij zij den brief, van een familie
lidoverhandigt, tegelijk diens stoutmoedig
plan om lichtstralen te benutten voor ver-
voersdoeleinden aan Frundsberg uitvouwend.
De laatste interesseert zich daarvoor sterk,
daar in Amerika een ingenieur aangekondigd
heeft de drijvende stad ..Atlantis" in den
Oceaan te bouwen. Zoo wordt Herbert aan
't Frundsberg-concern verbonden.
uitnoodiging af te slaan, is het mij natuurlijk in de
toekomst niet meer mogelijk, uw atelier in gezel
schap van mijnheer Frundsberg te bezoek tn, wan
neer U juffrouw Bernauer niet op staanden voet
uitslaat".
„Nu, wat hebt U hierop te zeggen Meent U
altijd nog, dat het mij niets aangaat, of mijn onder
geschikt iplnoodigiugen aannemen van heeren.
die mtfn zaak bezoeken?"
„Ik had moeten bedenken, dat Mevrouw Frunds
berg er achter zou komen, een man als Frunds
berg wordt immers overal herkend", zei Li. Zij
dacht na en zweeg. Ook Mademe Launais zei niets,
tenslotte kreeg zij haar kalmte terug.
„Ik zie in, Mevrouw, dat ik een fout heb be
gaan. Ik zal daaruit de consequenties trekken ik
ga weg".
Madame werd iets vriendelijker.
„Ik ben big dat U zelf inziet dat ik U onmoge
lijk langer in mijn dienst kan houden. Ik zou Me
vrouw Frundsberg als klant verliezen. U weet zelf
het best wat dat voor gevolgen voor mijn zaak kan
hebben. Zij alleen zou al een groot verlies zijn,
maar behalve zij, zouden ook anderen wegblijven.
Ik mag U niet verhelen dat ik juist U ongaarne
zie vertrekken. Ik ben altijd heel tevreden over
Uw werk geweest. Met bet oog daarop wil ik U
nog drie maanden salaris uitbetalen, ik ga daarmee
veel verder dan mijn wettelijke verplichtingen".
Madame Launais vloeide over van wel wilier l^eid.
En toen ze een kwartiertje later Alice Bernauer de
hand ten afscheid reikte, waren haar woorden es
wenschen werkelijk van harte gemeend, omdat
Alice haar verder geen moeilijkheden had veroor
zaakt. Natuurlijk verzweeg Madame Launais, dat
Mevrouw Frundsberg geschreven had, dat Frunds
berg onder geen voorwaarde juffrouw Bernauer
meer in den salon van Madame mocht ontmoeten^
Madame moest juffrouw Bernauer wegzenden met
drie maanden salaris, die zij haar natuurlijk zou
vergoeden. Maar tegenover Frundsberg moest ze,
als hij naar het meisje vroeg, zeggen, dat Alice
Bernauer zich in den omgang met heeren, die de be
zoeksters van haar salon begeleidden, niet behoor
lijk had gedragen
Madame zou de zaak volkomen tot genoegen van
haar hooggewaardeerde cliënte oplossen Madame
Launais greep, onmiddellijk nadat Alice Bernauer
haar verlaten had, naar de telefoon. Het kamer
meisje reikte Mevrouw Frundsberg de telefoon aan
Wordt vervolgd).
