AKKERTJES
IN FINLAND.
In Aabo, de Finsche stad zonder kinderen.
vaultieett
De vrijwillige 4 pCt.
Staatsleening 1940 "I
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1940
H A A RLE M'S DAGBLAD
Een villa in Aabo de bom sloeg op den hoek in en was eigenlyijk een misser...
ofschoon hij, zooals de foto laat zien, lang niet zonder uitwerking bleef.
Een uur in een schuil-
loopgraaf bij 21 graden vorst
(Van onzen bijzonderen medewerker).
AABO. 8 Februari. Het is diep in den nacht.
Na meer dan zeven uur sporen rolt mijn trein
die het anders in goed drie uur afkan het
kleine iage station van Aabo binnen. Ik stap
uit: dikke duisternis is om mij heen. Geen lampje
brand, geen mensoh is te onderscheiden. Waar
moet ik heen? Ik ken de namen van een paar
hotels, maar van het eene werd mij gezegd, dal
het door een voltreffer geruïneerd is. En waar
ligt het andere? Ik ga op pad, op goed geluk af.
Een zaklantaarn heb ik bij mij, maar het ge
bruik ervan is verboden. De straten zijn leeg
en verlaten. Ik neem mijn rugzak over de schou
ders en begin aan wat voor mij een avontuur is.
Ik loop recht toe recht aan: ah, ginds brandt
warempel een rood lichtje. Daar maar op aanl
Het is niets dan 'n ontzaggelijk gat in den grond,
waarvoor het lichtje mij waarschuwt: hier sloeg
blijkbaar een bom in. Verder loop ik, strompe
lend over stoepen en sneeuwruggen. Hoor ik
iemand? Ik roep in het Zweedsch: Kunt u me
hier misschien den weg wijzen?
Ja dat kan ik. hoor ik.
Goed zoo. dat helpt. De man uit de duister
nis scharrelt naar mij toe: een korporaal blijkt
hij te zijn. V/ij zetten de nachtelijke wandeling
voort, terwijl mijn metgezel mij vertelt, hoe
erg de Russen hier schier dagelijks huishouden.
Helsinki is. bij Aabo vergeleken, een doodrustig
oord. Hier worden de menschen dag aan dag
opgejaagd door het geloei van de sirenes, hier
zijn al honderden gebouwen in puin gestort of
zwaar beschadigd. Aha, daar is het hotel! Ik
zou het alleen nooit gevonden hebben, want
geen gliimp verraadt zijn aanwezigheid. Op de
kamer, die ik te pakken kan krijgen, hangt een
waarschuwing: bij alarm rennen naar den kel
der. want de sirene loeit vaak pas op het aller
laatste oogenblik. Als het lage bewolking is
komen de Russen op drie. vierduizend meter
hoog. zetten hun motoren af en glijden in ra
zende vaart op de stad aan: wee dengeen, die
zich niet in weinige seconden weet te bergen. Ik
neem de hier gebruikelijke voorzorgsmaatregelen:
leg wat kleeren. een pelsmuts, mijn geld en mijn
paspoort voor het grijpen. Maar het blijft stil,
gelukkig.
Den volgenden morgen trek ik er vroeg op uit.
Op mijn wandeling zie ik telkens vernielde
huizen, gaten in den grond, verbogen hekken,
ingestorte daken. Ik oriënteer mij op de oude
Domkerk, die midden op een groot wijd- plein
ligt. Al de Gotische kerkramen zijn kapot. Op
hooge ladders staan werklieden, die planken
spijkeren waar eens glad-in-lood was. Naast
de kerk ligt een groot gebouw: gerechtshof en
provinciale administratie. Het dak is deels af
gescheurd, en alle ruiten zijn verbrijzeld. Maar
gewerkt wordt er toch. Ik zie menschen in- en
uitgaan Langs den Dom kom ik in een villa
wijk: weinig huizen, veel tuinen en parken. Hier
is "het stil. De klimmende zon verlicht de dui
zenden ijspegels, die langs de dakgooten hangen
en heel de sfeer is zoo vredig, dat ik er den oor
log door vergeten zou. Ik kijk op.mijn horloge:
tien uur. Alsof ik er het sein toe had gegeven
begint op hetzelfde oogenblik het loeien van de
sirene: alarm, alarm. Waarheen? Ik weet ner
gens een schuilkelder te vinden. Even sta ik
besluiteloos: dekking zoeken hier, in een park?
Onzin: er is niets dat er zich toe leent. Daar zie
ik twee mannen rennen en zet het ook op een
loopen. Hierheen, hierheen, schreeuwt een mij
toe. Wij racen. Boem, boem, hooren we in de
verte. „Hardloopenroept iemand, een vierde,
die ook nog geen heenkomen heeft. Boem. Een
donderslag valt op de stad. Een voltreffer? Men-
schenlevens? Brand? Wij vliegen voort: daar is
het verlossende bordje: Vaestönsuojaan! Hijgend
schieten we naar binnen. Een man van de lucht
bescherming wijst ons den weg over een bin
nenplaats, en dan duiken in den kelder van een
drukkerij. Het is er vol. Eivol. Wij vinden een
6taanplaatsje met zijn vieren en blazen uit.
Zoo is voor den stedeling in Aabo iedere dag.
Hier zijn de menschen opgejaagd wild. Elke se
conde kan het loeien van d-e sirenes beginnen.
Zeker vijftig menschen hebben hier op straat
den dood gevonden, omdat zij niet op tijd uit
den weg konden komen. Verleden week sloeg een
voltreffer in een tram: zeven passagiers waren
op slag dood, vijf anderen liggen hier ergens in
een ziekenhuis.
Na drie kwartier komt het bevrijdingssignaal.
Ik hervat mijn wandeling en begeef mij naar het
huis van den gouverneur der provincie Aabo-
Bjorneborg, waarvan Aabo de hoofdstad is. Een
Amerikaan, die hem kent. en dien ik toevallig
ontmoette, heeft mij een introductie voor hem
gegeven en ik word met Finsche gastvrijheid
door aouverneur Kvtta ontvangen. Zijn statig,
uit hout opgetrokken huis er zijn veel hou
ten huizen en daardoor is de uitwerking van
brandbommen hier zoo verschrikkelijk heeft
hij, zooals hij lachend zegt. gedeeltelijk ge-
evacueerd In den tuin ligt zijn schuilkelder.
Hij heeft dien juist verlaten, maar houdt alles
voor den volgenden gang gereed. Dat doet hier
iedereen. Winkelpersoneel loopt achter de toon
banken ln pelsjas en met muts op. Soms Is het
moeilijk, bij het binnenkomen klan en bediende
te onderscheiden. Gouverneur Kytta bestuurt
een van de zwaarst getroffen provincies van
Finland. Hij vertelt mij, hoe het provinciehuis
de provinciale griffie, zouden wij zeggen
zwaar is beschadigd en hoe branden op tallooze
punten verwoestingen hebben aangericht. „Maar
u zult het zelf zien. Ik zal den politieprefect
vragen, u den weg te wijzen: hij kan u het aller
beste van dienst zijn". Het duurt niet lang of de
vice-gouverneur, tevens politieprefect, Mauno
Nummi, verschijnt. De gouverneur heeft inmid
dels voor koffie laten zorgen, en gedrieën praten
wij over het ongeluk van deze stad, de tweede
van Finland naar haar grootte, met een 70.000
inwoners. Dan stappen de prefect en ik in een
dienstauto: een trieste tocht begint, door het
geteisterde Aabo.
„Stop", beveelt de 'prefect den chauffeur. Wij
stappen uit, Op den hoek van een straat zie ik
een heele rij ingestorte huizen. „Daar was een
tennishal". zegt de prefect. Ik zie een stapel ver
wrongen ijzeren staven en geroosterde balken.
„Dit het huis van een particulier". Ik zie een in
gestort pand, waarvan de plafonds naar be
neden hangen. Een Stein way vleugel ligt op zijn
rug. De drie poolen steken uit den rommel om
hoog, het blad is afgescheurd en ligt een eind
verder. De man die hier woonde, verloor alles op één
dag: zijn huis en zijn zaak kregen beide een
voltreffer. Men verzekert hier tot nu toe alleen
hulsschade, geen verlies van meubilair, geen
schade door bedrijfsstilstand. De getroffene
over wien ik het nu heb. was welvarend; nu
heeft hij niets meer over dan een verzekerings
som maar wie begint onder deze omstandigheden
te bouwen? Wij rijden verder. „Kijk", zegt de
prefect. Ik zie een rij schoorsteenen, die een-
zoom in de lucht steken. De huizen, die ze eens
verwarmden, zijn weggeslagen. Uit de puinhoo-
pen kringelt nog rook. De prefect vertelt, hoe de
brandweer hier voor een veelal onvervulbare
taak staat: soms dertig branden tegelijk. Kijk,
daar staat het gebouw van de Aabosche krant.
Aabo Underrettelse (onderrichting, tijding). Het
voorgedeelte, waar radactie en administratie
huisden, is leegigebrand. Zwartgeblakerd, en be
hangen met zware ijspegels van het bluesehings-
werk, staat het in de huizenrij. Maar de krant
verschijnt: drukkerij en zetterij zijn gespaard
gebleven, redactie en administratie hebben daar
hun intrek genomen. Voort gaat de rit. „Hier",
zegt prefect Nummi. en hij wijst op het gebouw
van de Finlandsche Bank, zijn acht menschen
omgekomen. Het alarm kwam op het laatste
oogenblik. Ze renden de straat op naar den
naastbijen schuilkelder, maar acht haalden het
niet: een Russisch toestel schoot omlaag, opende
mitrailleurvuur, en hier. vlak voor dit gebouw,
vonden zij den dood"
Aabo is trotsch op een ouden burcht, aan den
buitenkant van de stad. Nog onlangs voteerde
het stadsbestuur 6.000.000 Mark voor restauratie
van dit historisch monument. Steigers werden
klaar gelegd, steenen aangevoerd. Toen kwam
de oorlog. Tegenover den burcht lagen groote
opslagplaatsen. De Russen verschenen. Een hef
tig bombardement: de veemen waarin o.a.
millioenen sigarettendoosjes lagen opgeslagen
waren grondig verwoest, de oude burcht, die
in den loop der eeuwen zijn bewoners zoo vaak
tegen aanvallers beschermde, was niet bestand
tegen de moderne vernielingsmiddelen: een van
zijn torens stortte in, het dak werd gedeeltelijk
weggeslagen, en een paar muren vielen onder
donderend geraas ineen. In het park naast den
burcht stond een houten landhuis. Eens was het
het buitenverblijf van een vooraanstaand Aaboër,
en om zijn karakteristieke architectuur werd het
tien jaar geleden naar hier overgebracht. Er is
niets van over dan een trieste puinhoop.
Waartoe tot het einde het relaas van al die
woestenij? Waartoe het eentonig verhaal van
kapot gebombardeerde huizen, van heele blok
ken. die nu rookende puinmassa's zijn? „Ik zou",
zegt de prefect mistroostig, „nog uren met u
kunnen rondrijden, maar overal zoudt u het
zelfde zien. In Hangö Is het minstens even erg.
Maai- daar valt het zoo mogelijk nog méér op,
omdat de stad zooveel kleiner ls". „Och nee"
zeg ik, „ik weet het nu wel.Wij nemen af
scheid van elkaar en ik ga naar „Hamburger
Börs", waai-van mij verteld was en op het
gezag van mijn zegsman heb 'ik dat. naar ik
meen, u ook bericht dat het gansch en al werd
verwoest. Zóó erg' is het gelukkig niet: één ver
dieping heeft zwaar geleden, maar de rest staat,
cn het bedrijf draait Ik ga er wat eten en
schrijven, maar de inkt is nog niet droog, of
voor den zooveelsten keer loeien de sirenes. Jas
aan. muts op. rennen. De straat op, een pijl
volgen: ik zit weer gevangen in den schuilkelder.
Het duurt een half uur. Als ik teruggekeerd ben
om af te rekenen bij alarm laten wij hier
alles maar zooals het is, het eenige dat we doen
is: wegrennen! zoek ik het station op! Ik
heb het overdag nog niet gezien. Maar de Russen
hebben het vandaag op Aabo begrepen: wéér
gillen de sirenes, wéér zoek ik berging. Weer
zitten wij een klein uur opgesloten, dezen keer
in een loopgraaf, die in een park is aangebracht.
Buiten vriest het 21 graden. In de loopgraaf is
het bitter koud. Wij zetten onze beenen tegen
den wand aan de overzijde, hoog opgetrokken,
maar het baat niet: de kou kruipt door alle
naden en kieren, en langzaam verkillen wij. hier
onder den keiharden grond. Als het eindelijk
voorbij is. ga ik maai- draven om warm te wor
den. Óp het station, waarvan een bijgebouw al
een bomscherf heeft gehad, staat een train:
frontsoldaten, die terugkeeren van hun verlof.
Vrouwen doen uitgeleide. Ze praten opgewekt,
en als de trein zich in beweging zet, wuiven ze
lachend met zakdoeken. Maar dan ineens zie ik
achter den schijn de bittere werkelijkheid. De
zelfde zakdoekn, die zooeven moedig' gezwaaid
werden, drogen nu tranen weg. Ben jonge vrouw
staat in mijn buurt: bewegingloos kijkt zij de
twee kleine roode lampjes na, die de laatste
wagon voert. Het worden twee stippen, kleiner
en kleiner. Dan komt de eerste bocht: weg is
het licht. De menschen keeren naar huis, de sol
daten keeren naar het front. Oorlog is wreed
en gruwelijk. Ik loop de stad weer in, deze ge
wonde stad zonder kinderen. Nooit heb ik ge
weten, dat ik zoo gewend ben aan kinderen in
een stadsbeeld! Hier zijn zij niet. Bij dit harde
oorlogsbestaan met zijn oneindige alarmen, met
zijn rennen naar kelders en kluizen, hoort het
vroolijke kleine volk niet. Het leeft „ergens in
Finland", of in Zweden, en het speelt en lacht,
onbewust van de verschrikkingen die groote
menschen over groote menschen brengen kun
nenen brengen. Want dit Aabo is meeren-
deels verschrikking en ontkenning van alle men-
schelijkheid.
In den nachttrein naai- Helsinki zitten de
schaarsche passagiers weggedoken in een hoekje.
Als wij Karis na eindeloos boemelen bereikt heb
ben. gaat de coupé open: een man stapt bin
nenmet een klein kind op den arm! En
ineens interesseert zich ons heele gezelschap
voor dien éénen peuter: hij is de vertegenwoor
diger van een voorbijen tijd. toen het hier nog
vrede was en veiligheid.... Dicht tegen zijn
vader aan slaapt hij als een steen Maar wij
ouderen, praten over oorlog en bommen, totdat
wij elkander verliezen in het dichte duister van
Helsinki's stationsplein.
(Nadruk verboden.
Auteursrecht voorbehouden).
De burgemeester beschermheer
van „De Tien".
Naar wij vernemen heeft de burgemeester van
Haarlem, dr. J. E. baron de Vos van Steenwijk zich
bereid verklaard het beschermheerschap van de
H(aarlemsche) V(rijwillige) B(randblusschers)
V(ereeniging) „De Tien" op zich te nemen.
CHR. HIST. VROUWENGROEP.
Woensdag vergaderde de Chat Hist. Vrouwen
groep te Haarlem onder voorzitterschap van
mevr. H. H. E. Sterringavan Raven. Als spre
ker trad op de heer J. J. Wallien, die als onder
werp gekozen had: het nieuwe sociale program
der C.H. Unie. Spr. verdeelde de stof in drie pun
ten: le over het sociale program; 2e. over den
tijd van indienen van het sociale program; 3e.
Welke beginselen hebben ons geleid?
Het oude program dateert van 1919. Behalve
enkele uitbreidingen bevat het herziene pro
gram eenige nieuwe punten. De Unie heeft steeds
den weg van het geleidelijk herstel gekozen en
dien van de afbraak beslist verworpen.
Als voorbeeld moet gesteld worden de wereld
oorlog van 19141918. Toen deze geëindigd was,
waren de maatschappelijke toestanden totaal
ontwricht, zoodat ook toen verschillende wetten
en wetsveranderingen noodzakelijk waren. Dit
zal pu weer het geval zijn. Het komt er dus
op aan. klaar te zijn.
De sociale gerechtigheid is één van de hoofd
beginselen die de Unie geleid hebben. Zonder
deze kan geen Chr. partij een nieuw program
ontwerpen.
Na nog een korte discussie werd de vergade
ring op de gebruikelijke wijze gesloten.
„WELDADIGHEID NAAR VERMOGEN".
Sophiastraat 2 d.
Er is zooveel te doen op aarde.
Waardoor ons leven pas krijgt waarde.
Als men dat thans gaat beseffen.
Zal geen arme „nood" meer treffen.
Telefoon 12255. Postgiro 212793.
Sleden geëtateecd
N ieuwste
modellen
voor de baby
ANEGANG 46
(Adv. tngez Med.j
Aandeelhouders „Haarlemsche
Veiling" N.\in liquidatie, bijeen.
Wat aan den verkoop der gebouwen voorafging.
De Haarlemsclie Veiling N.V. in liquidatie heeft
Donderdagmiddag in het gebouw van den H.K.B.
een aandeelhoudersvergadering gehouden. Namens
de liquidatie-commissie gaf de heer Jac. de Weijer
een overzicht van de werkzaamheden, die de com
missie heeft verricht
Het heeft veel moeite gekost de gebouwen tegen
een behoorlijken prijs van de hand te doen. Een
gelukkige omstandigheid was, dat men met de
bloembollencrediteuren spoedig een gunstige rege
ling kon treffen.
De verschillende gebouwen: Kleine Houtweg,
Wagenmakerslaan, Gasthuisvest en Bloemhof
moesten zoo spoedig mogelijk worden verkocht. De
commissie had gedacht deze gebouwen ongeveer
voor f 89.500 te verkoopen. Al spoedig gelukte het
voor Bloemhof een verkoopsprijs van f 17.500 te
maken. De verkoop van de andere gebouwen ging
echter niet zoo vlot. Het gebouw aan den Kiemen
Houtweg zou eerst aan de Haarlemsche Stoomwas-
scherij worden verkocht terwijl er later planner
bestonden om or een garage van te maken. Beide
malen kondeii B. en W. hun goedkeuring aan deze
olannen niet hechten. Na tallooze moeilijkheden
slaagde de commissie er tenslotte in de gebouwen
aan Wagemakerslaan, KI. Houtweg en Gasthuis-
vest voor 1" 83000 aan een confectiefabriek te ver
koopen, De N.V werd in Maart van het vorige
'sar door de Haarlemsche groenten- en fruitvei-
lingsvereeniging overgenomen.
Nadat de heer de Weyer had medegedeeld, dat
aan de aandeelhouders een uitkeer in g van 7 pet.
van de nominale waarde der aandeelen zou kun
nen worden gedaan gaf de heer Thomas een over
zicht van het financieel verslag der liquidatie. Hier
uit bleek, dat de balans een tekort aantoont van
f 61000 terwijl op de exoloitatierekening van April
1936 tot September 1939 een verlies werd geleden
van f 13.870. Het aandeelenkapitaal dat nog in om
loop is bedraagt f 67.200.
De ter vergadering aanwezige aandeelhouders die
tezamen 161 aandeelen vertegenwoordigden gingen
met het uitdeelingsplan accoord.
„IK BEN ZEVENTIEN JAAR".
Het Nederlandsch Tooneel zal op Dinsdae
20 Februari in verband met het groote succes
bij de vorige opvoering, één enkele opvoeirng
geven van het prachtige tooneelspel „Ik ben
zeventien jaar" van den jongen Franscher
auteur Paul Vandenberghe.
Medewerkenden zijn Corrle Korevaar, Lena
Kiev. Jennv Van Maerlant. Theo Frénkel, Louis
de Bree, Guus Oster, Wim Sonneveld, Dick
Riegen.
PERSONALIA.
Bij het examen in Den Haag. slaagden voor
Costuumière de dames A. H. Lefeber te Haar
lem en J. P. van Amersfoord te Bloemendaal-
sij werden op de E. N. S. A. I. D. Modevakschool
opgeleid door mej. A. H. Broekhuizen, Neptunus-
straat te Haarlem.
TWEE-JARIG BESTAAN VAN TIIE COCKTAIL
RHYTHM CLUB.
Zondag 18 Februari a.s., beslaat „The Cock
tail Rhythm Club" twee jaar. Dit feit wordt
herdacht met een jubileum Thé-dansant in La
Gaité, met medewerking van Red Debroy and
his Casanova's en de Swingband Sydney Welsh
and his Syncopaters.
's Avonds wordt het feest voortgezet in Hotel
„De Leeuwerik" met medewerking van Sidney
Welsh and his Syncopaters, „The Rhythm Swin
gers" en The Hot Rascals
MANNENKOOR DIE SPAERNE-SANGHERS.
Het mannenkoor Die Spaerne-Sanghevs houdt
een algemeene vergadering op Donderdagavond 22
Februari a.s in het gebouw Jansstraat 83, te Haar
lem.
Besproken zal o.a. worden de voorbereiding van
de viering van het 10-jarig bestaan van het koor.
Zondagoclitendvoorstclling in 't
R embran dttheater
Zondagochtend worden in het Rembrandt
Theater te Haarlem twee films vertoond over
Zuid-Afrika. Ten erste „Op reis door Zuid-
Af rika". een film die ons een reis laat maken
van ruim 5000 K.M. kris en kras door dit land
met zijn prachtige natuur, zijn heerlijk sub
tropisch klimaat, zijn schitterende steden en
zijn rijke goud- en diamant velden.
Van Durban uit reizen wij door de vallei dei
1000 heuvels naar de machtige Drakenbergen
Wij dalen af naar de zijde van Transvaal, het
land der oude voortrekkers. Pretoria, Johannes
burg en het enorme mijngebied de Witwaters-
rand. waar meer dan de helft van de geheele
wereldproductie van goud wordt gevonden-
Verder naar het noorden, naar Rhodesia naai
de Victoria waterval, naar de diamantmijnen
van Kimberley.
Wij trekken weer zuidwaarts en komen het
laatst in Kaapstad waar wij van den Tafelberg
af een schitterend panorama hebben over het
zuidelijke deel van Zuid-Afrika.
De tweede film is „Kruger Nationaal Wildpark"
in Zuid-Afrika. Paul Kruger behield ondanks
zijn staatsmanszorge: een open oog voor de
schoonheid van de natuur en hij besloot
voor het nageslacht de schoonheid van
de rijke en boeiende fauna van Zuid-
Afrika te behouden, door het instellen van
een Natuurreservaat. Tegenwoordig omvat het
Kruger Nationaal Wildpark een gebied van ruim
8000 vierkante mijlen, bijna zoo groot als Neder
land. Eerst in 1926 werd het wildpark openge
steld voor toeristen, zoodat Jarenlang de wild
stand zich op een gunstige wijze ontwikkelen
kon.
Vrijwel alle dieren van de Afrikaansche jungle
kan men er aantreffen en in hun natuurlijker
staat bestudeeren.
Li u k 3 neu*uam .-.teken uc uia-ij,..,,,,.
dwars door het hoogste huis de ontploffing, die v
lucnt Uc muzen, die /.c eens veinuiinden, zijn veg^csiagcii. - Rechts: De springboni sloeg
-olgde, verwoestte tevens een heele rij huisjes van bescheidener omvang, waarvan deze foto enkele
Iaat zien.
zijn dikwijls het gevolg van
kouvatten. Goed zweeten en
"AKKERTJES" nemen, helptU
altijd snel, goed en zeker!
Door hun bijzondere samen
stelling bevorderen immers
"AKKERTJES" niet alleen het
transpireeren, maar verwij
deren tevens de stoffen, die
de aandoening veroorzaken.
Zij werken direct pijnstillend.
Op elk "AKKERTjE" staat
I AKKER-merk: Uw garantie!
Let U daarop vooral en laat
U toch géén waardelooze na
maak of imitaties aanpraten.
tegen pijnen, hoofdpijn, koorts, kou.
Doos: 13 stuks - 12 stuivers; 2 stuks - 2 stuivers.
(Adv. Ingez Med.)
Ons wordt verzocht het volgende te plaatsen,
waarmee wij instemmen:
Zooals in onze advertentie-kolommen wordt be
kend gemaakt, zal op Maandag 26 Februari dt
inschrijving openstaan op een vrijwillige Staats
leening van f 300 millioen.
Zeker een groot bedrag.
Het grootste, dat in 20 jaar aan „nieuw geld"
door de Regeering aan het publiek gevraagd is.
Er waren in dien tijd wel leeningen, waarvan het
cijfer nog hooger liep, maar déze strekten dan geheel
of gedeeltelijk tot conversie van bestaande uitgiften.
Niemand echter, die op de hoogte is van den te-
genwoordigen toestand, zal kunnen meenen, dat de
Regeering thans te veel tegelijk vraagt. De mobili
satie, die bestemd is ons land voor de vreeselijkste
rampen te behoeden, verslindt dagelijks schatten
geld.
Daarom zullen wij thans allen onze schouders er
onder moeten zetten om, al kost het dan inspanning,
het gevraagde geld bijeen te brengen.
Ziende op de zooveel grootere offers, die honderd
duizenden met inzet van hun persoon thans voor
's lands veiligheid brengen, zullen wij ons verheu
gen ons steentje te kunnen bijdragen en ons scha
men in dit uur oils te onttrekken aan een vader-
landschen plicht, die in den grond der zaak niet
eens een nadeel brengt.
Aan den één zal het vervullen van dien plicht
momenteel moeilijker vallen dan aan den ander.
Het slagen der leening zal daarom een bewijs temeer
opleveren, dat bij allen, die eenig vermogen hebben,
het besef levendig is van hun zedelijken plicht, den
Staat aan de gelden te helpen, die hij behoeft.
De leening wordt uitgegeven in stukken van
f 1000, f500 en f 100; ook aan den kleinen belegger
biedt zij derhalve een aantrekkelijke belegging.
De koers van uitgifte is 100 pet.; de rente be
draagt 4 pet. Jaarlijks zal door uitloting ten minste
twee en half percent der leening worden afgelost.
De inschrijving staat open op Maandag 26 Fe
bruari a.s. van des voormiddags 9 tot des namiddags
4 uur bij de in de advertentie vermelde Bank
instellingen en bij het Agentschap van het Ministe
rie van Financiën te Amsterdam.
Reeds vóór den genoemden datum zal iedere
bankier zich willen belasten met de verzorging van
inschrijvingen.
Desgewenscht kan men voor zijn inschrijving!
voorkeur vragen.
De betaling moet geschieden op Vrijdag 8 Maart
aanstaande.
Daar het gevraagde geld er in ieder geval komen
moet, heeft de wetgever besloten dat, indien onver
hoopt de vrijwillige leening niet tot een bevredi
gend resultaat mocht leiden, een gedwongen 3 pet.
leening zal worden uitgeschreven, waaraan die
genen zullen moeten deelnemen, die niet of niet
voldoende op de vrijwillige leening hebben inge-
teekend. Daartoe mag het echter niet komen inge-
landsbelang eischt, dat de vrijwillige leening zal
slagen.
Moge de paraatheid van ons land ook op deze
wijze worden bevestigd!
DE VERMOEDELIJKE OPVOLGER VAN DEN
HEER KLAAS DE VRIES.
Zooals bekend heeft de heer Klaas de Vries, te
Amsterdam, wegens gezondheidsredenen ontslag
genomen als lid der Prov. Staten van Noord-
Holland.
Zijn opvolger op de lijst van den Vrijz. Dem. Bond
is mr. H. Westermann, advocaat te Amsterdam en
voorzitter der afd. Amsterdam van genoemden
Bond, secretaris van de Vereen. „Hendrik de Key-
zer"- en van de stichting „Het Noord-Hollandsch
Landschap".
Geen salarisverhooging.
Voor Zandvoortsche en Bcvenvijksche
wethouders.
Naar wij vernemen hebben Ged. Staten van
Noord-Holland geen aanleiding gevonden om te
voldoen aan de verzoeken van de gemeenteraden
van Zandvoort en Beverwijk, de jaarwedden der
wethouders vast te stellen op de door genoemde
Gemeenteraden gewenschte hoogere bedragen.
DE SNEEUWPLOEGEN IN DE BUITENWIJKEN.
De Gem. Reiniging te Haarlem houdt zich met
het personeel van Openbare Werken bezig met het
opruimen van sneeuwhoopen op hinderlijke plaat
sen. De sneeuwploegen zijn in de buitenwijken aan
het werk.
In de binnenstad heeft de nieuwe sneeuwval niet
zoov eel last veroorzaakt. Door de nog steeds aan
wezige pekel smolt ze.
HOLLAND—AMERIKA LIJN.
Blommersdijk 15 van Rotterdam naar Balti
more via Antwerpen.
ROTTERDAMSCHE LLOYD.
Kertosono (uitreis) 14 te Sabang.
Palembang (thuisreis) 15 van Sabang.
Kota Pinang 15 v. Beira te Durban voor
Java.
Buitenzorg (uitreis) 15 van Suez.
