MET DEN GENERALEN STAF OP EXCURSIE DOOR NEDERLAND.
Strijd om Atlantis
door
Willy Reese
29
Eerst had Alma heel rustig tegenover haar
vriendin gezeten, de handen speelden met de ket
ting van houten ballen, groot en klein, gekleurd
en bewerkt, die om haar hals hing, kunsthand
werk. Slechts de wenkbrauwen had ze nu en dan
omhoog getrokken en haar vriendin met groote
verwonderde oogen aangezien. Toen echter het
woord liefde uitgesproken werd en haar vlak
voor haar voeten werd gegooid, toen was ze op
gesprongen, naar het venster gegaan, had den
donkeren nacht ingestaard, die buiten streed met
het licht der lantaarns. Ze had daarbij op elk
woord gelet, dat Ld de kamer in zond. Toen Li ein
delek uitgesproken was, had Alma nog langen tijd
aan het venster gestaan. Li riep haar niet. Alma
was geen mensch om nu duizend vragen te stel
len of een heele collectie bezwaren te maken.
Ze zou eenvoudig zeggen: „Ik zal gaan" of ,,ik
zal niet gaan", maar voor beide was overleg noo-
dig. Zoo was het verscheidene minuten heel stil in
de kamer, slechts het geluid van een autohoorn
was nu en dan hoorbaar. Eindelijk wendde Alma
zich om. Haar wangen waren nu licht gekleurd. In
haar oogen stond een verheugend licht.
„Je hebt gelijk. Li, ik voel het zelf ook, ik moet
naar hem toe".
Toen trad Li op haar vriendin toe en gaf haar
een kus. „Dat wist ik wel. Alma".
„En ben je heelemaal niet boos op me?"
„Boos? Maar Alma. wat denk je nu. Maar ik
houd het niet langer uit, ik heb een reuze honger,
ik heb vandaag nog niet eens tijd gehad om te
gaan eten".
„Kind, had dat toch dadelijk gezegd, dan had
den we al lang kunnen beginnen. Alles is klaar, ik
heb nog een bus asperges, karbonade is gauw ge
braden, verder heb ik nog ingemaakte pruimen
en aan eten we beschuit met kaas toe".
„Geweldig, Alma. Kom ik zal je een beetje hel
pen. En onder het eten kunnen we dan bespreken
hoe ws Herbert het best kunnen overrompelen.
HOOFDSTUK XXXVI.
De pers bracht nieuwe sensationeele berichten.
Het was de Underwood-pcrs nu gelukt, achter
het geheim van het verslag van Craak te komen.
De kapitein is, naast zyn zeemansberoep ook als
schrijver v/erkzaam geweest. H\j heeft verschil
lende boeken geschreven, speciaal avonturenro
mans en zeerooversgeschiedenissen voor de jeugd.
Men heeft nu deze bceken onderzocht en verge
leken, waaruit wel niet bewezen werd, dat lier
geschreven bericht in een der boeken voorkwam,
maar wel, dat w\j hier zonder twijfel met een stuk
van een manuscript vcor een boek te doen hebben.
Verder werd vastgesteld, dat kapitein Craak zijn
kennis en ervaringen als zeeman in zijn boeken
verwerkte, doch zich niet aan de feiten hield, in
tegendeel veel meer uit zijn fantasie had geput
Intusschen was te New-York het volgende voor
gevallen: Een man werd in een sterk aangescho
ten toestand door de politie opgepakt en gearres
teerd, omdat men in zijn bezit een groote som
gelds vond en hem verdacht van alcoholsmokke
larij. Een onmiddellijk uitgevoerde huiszoeking bij
den verdachte leverde wel geen bewijs voor de al-
ooholsmokkelarij op, maar de politie-beambten
vonden een pakket vellen papier met een touw sa
mengebonden, en men herkende onmiddellijk het
handschrift van kapitein Craak. Daarna bleek bij
het doorzien van de bladen, dat men een niet-ge-
publiceerd handschrift van den kapitein had ge
vonden. Het werk was in den vorm van een dag
boek geschreven en een blad, jui3t dat, met het in
de heele wereld bekend geworden verhaal van de
kist, ontbrak.
De gearresteerde ontkende aanvankelijk, te we
ten, hoe dit blad in andere handen zou zijn geko
men. Maar toen hij in het nauw werd gedreven,
legde hij een volledige bekentenis af.
De vader van den arrestant was een vriend van
kapitein Craak geweest. In diens huis had de ka
pitein het manuscript op papier gebracht, maar
het niet voltooid. Hij was tijdens dit werk gestor
ven. Zoo was het handschrift in het bezit van den
vriend gebleven. Maar die had er zich weinig om
bekommerd. Na zjjn dood kwam het in handen van
den zoon, die het eens gelezen had. Toen het „voor"
en „tegen" van de drijvende stad in de pers be
gon op te komen, had de gearresteerde weer aan
het manuscript gedacht. Hij herinnerde zich het
verhaal over de opmeting van de diepte der zee
precies op dezelfde plaats als waar nu Atlantis
verankerd werd. Hij besloot dadelijk te trachten
met deze notities van den kapitein een behoorlijke
som gelds te verdienen, die hem van de zijde der
tegenstanders zeker zou worden uitbetaald. Eerst
dacht hij er over, het geheele manuscript te ver-
koopen. Daarna echter zag hij in, dat men er niet
licht toe zou komen het verzonnen verhaal als een
dagboek te accepteeren. En zoo kwam hij tot het
plan, alleen het blad met het bewuste bericht te
verkoopen. Hij wendde zich met dit doel tot een
journalist van een krant. Het gelukte hem, dezen
journalist te doen gelooven, dat het hier ging om
een deel van kapiteins Craak's scheepsjournaal.
Het feit, dat de kapitein den waren naam van
zijn schip genoemd had, maakte hem dit gemak
kelijker. Nadat de persvertegenwoordiger inlich
tingen had ingewonnen omtrent den gestorven ka
pitein, betaalde h$j vjjf duizend dollar voor het
stuk papier.
Verder kon worden vastgesteld, dat het bericht
niet dadelijk in de betreffende krant was gepu
bliceerd. Het werd eerst voorgelegd in een geheime
vergadering van beursspeculanten. Wat daarmee
bedoeld was, is zonder meer duidelijk. Inderdaad
vlogen in dien tijd de aandeelen van Atlantis met
sprongen naar boven.
En eerst toen de geïnteresseerde groep tegen den
hoogsrten prijs had verkocht, werd het document
aan de openbaarheid prijs gegeven
De geheele- affaire zal oog wel een nasleep voor
de rechtbank hebben. Voor de millioenen men-
schen echter, die lichtgeloovig het slachtoffer zijn
geworden van dezen geraffineerden zwendel en
door onvoorzichtig handelen ertoe hebben bijgedra
gen, dat niet alleen het werk in gevaar kwam, maar
ook hun eigenbelang geschaad werd, zal, naar men
hoopt, deze geschiedenis een waarschuwing z\jn
voor de toekomst, want de tegenstanders zullen
niet terugschrikken en stellig binnenkort een nieuw
offensief beginnen.
Ook over de explosie-catastrofe op Atlantis gin
gen berichten door de pers, die het voorgevallene
wel verklaarden als veroorzaakt door saboteurs,
maar niet in scène gezet door dezelfde lieden, die
achter de manoeuvre met kapitein Craaks ma
nuscript zaten. Het betrof hier een politieke aan
slag van duistere elementen, wier doel het was,
een einde te maken aan het werk op Atlantis en
de arbeiders in opstand te brengen, teneinde het in
ternationale kapitalisme een nederlaag te berei
den. Juist daardoor, dat de kleine man in de eer
ste plaats de arbeider, bjj deze machinaties zjjn
spaarduiten verloor, hoopten de partijgangers
nieuwe massa's in hun rijen te zullen krijgen. Op
Atlantis hebben reeds een groot aantal arrestaties
van arbeiders plaats gehad. Ook werden pamflet
ten en belangrijke schrifturen in beslag genomen,
die bewijzen, dat op Atlantis reeds een organisa
tie was gesticht, die de systematische ophitsing
der arbeiders ten doel had. Dadeljjk zjjn de streng
ste maatregelen genomen, om te voorkomen, dat
zich dergelijke voorvallen kunnen herhalen.
Nadat al deze feiten bewezen waren, zag zich
echter nu ook de leiding van de onderneming ge
dwongen, haar tactiek te veranderen. Zij stelde
ie^deren arbeider voor de keus, vrijwillig binnen acht
dagen Atlantis te verlaten, of het werk onmiddel
lijk te hervatten. En wat was het gevolg? De
groote massa hervatte het werk. Slechts een
kleine honderd man verlangden teruggebracht te
worden naar het vasteland. En deze'honderd ver
trokken. De groote slag was een slag in de lucht
geweest. Op Atlantis werd de arbeid voortgezet.
HOOFDSTUK XXXVH.
„Atlantis zet het werk voort".
Dit bericht snelde langs de kabels, vloog door den
aether. Millioenen ademden op. Het was, alsof een
groot raderwerk weer in beweging gesteld was;
het eene rad greep weer in het andere. De in
dustrieën, de ijzerfabrieken, de giet- en walswerken,
de wervea werden weer ingeschakeld. De machi
nes begonnen weer op volle toeren te loopen. De
gedeeltelijke stakingen, die overal waren uitgebro
ken, werden zonder dat er voorwaarden werden
gesteld, opgeheven. Vrachtschepen liepen weer uit
de havens, beladen met gzer, staal, steenen, cement
kalk, teer, asfalt, hout, machines en gereedschap
pen, en zetten koers naar Atlantis. Op de werven
liepen weer caissons van stapel.
Het wilde gebrul in de beurshallen was verstomd.
Atlantis-aandeelen stegen weer, niet sprongsgewij
ze, neen, heel langzaam, punt voor punt herwon
nen zij het vertrouwen, punt voor punt 176
177 178 noteerde de beurstelegraaf. Punt
voor punt. Stijgende tendens. Toen ze op 256 wa
ren aangekomen, deden ze een sprong naar 266. Een
vertegenwoordiger der Underwood-pers had een
onderhoud gehad met Herbert Wallner, op het
oogenblik, dat hij het sanatorium verliet
(Wordt vervolgd)'.
Bij ons leger „ergens in Nederland". Het laden van 4 cM.
afweergeschut
Een met een groote hoeveelheid landbouwzaden geladen schip, dat in de haven van Engelen nabij den Bosch was
vastgevroren, moest over het ijs gelost worden. Dat dit geen makkelijke taak was, blijkt uit bovenstaande interessante
opname
Dr. Max Euwe speelde te Rotterdam
een simultaan-schaakwedstrijd tegen
leerlingen van eenige schoolclubs uit
de Maasstad. De schaakmeester
aan zet
Een kijkje in een ondergrondsche hulpverbandplaats bij het Nederlandsche
leger
.Koosje", de gastvrouwe van de Aeroclub op
Ypenburg, heeft de vliegsport vaarwel gezegd
en Zondag afscheid genomen De heer Kolf,
voorzitter van de Aeroclub overhandigt .Koosje
een aandenken In het midden: kapitein
Schmidt Crans
Een jeugdig deelneemster aan den
tweeden schaatstocht op den Amstel
van Uithoorn naar Amsterdam en
terug, die niet in het bezit was van
een startkaart, werd aan den controle
post te Amsterdam op origineele en
sportieve wijze van de benoodigd»
stempels voorzien
De veerpont over de Dieze nabij de Maas te Engelen zit in het ijs vastgevroren.
Met zaag en bijl tracht men thans een vaargeul te maken, teneinde den dienst
te herstellen
Prikkeldraad - ver
sperring .ergens
in Nederland"
De vereeniging .Tot Heil des Volks" te Amsterdam heeft Zaterdag in haar
gebouw aan de Willemstraat pakketten met levensmiddelen uitgereikt aan
werkloozen. Zeer velen profiteerden van deze bij uitstek welkome gave
