EEN PROJECTIEL IN DE SCHOOL. DE ONDERGANG VAN DE „SIMON BOLIVAR".
Strijd om Atlantis
Willy Reese
Z. K. H Prins Bernhard bracht Vrijdag een bezoek aan den minister va*
Koloniën, Ch. J. I. M. Weiter, op diens departement. De hooge bezoeker
wordt door den minister in het gebouw rondgeleid
Tijdens het blusschingswerk bij brand in een bakkerij te Schijndel deed de oude brandpomp,
die door militairen werd bediend, nog uitstekend dienst
Een jubileerend kunstenaar. Op
1 Maart a.s. zal het 40 jaar geleden
zijn, dat de heer J. Vincent door
H. M. de Koningin werd aangesteld tot
beiaardier van het Koninklijk Paleis te
Amsterdam
De Raad voor de Scheepvaart behandelde Vrijdagmiddag de ondergang van
de .Simon Bolivar". Tijdens het verhoor van den derden stuurman, den heer
A. P. Praamsma
Kerkschatten uit Amsterdams kunsthistorie zijn
thans geëxposeerd op een speciale tentoon
stelling in het oude schuilkerkje .Ons Lieve
Heer op Solder" in de hoofdstad. De collectie
omvat gouden en zilveren monstransen, cibories
en kelken
Zwitserland be-
waaktzijn grenzen.
In het hoogge
bergte richt een
afdeeling Alpen
jagers een kam
pement in
Een ijsdam in de Waal nabij Deest werd Vrijdag door de genie opgeblazen.
Op den voorgrond de intact gebleven rails van een spoorbaan, welke over een
door het ijs weggeslagen krib liep en thans als hulpbrug wordt gebruikt
De Duitsche militaire attache's ts
's Gravenhage brachten Vrijdag ter
kennismaking een bezoek aan den
nieuwen opperbevelhebber van Land
en Zeemacht, gen. H. G. Winkelman
en den minister van Defensie, A. Q.
H. Dijxhoorn
Bij het beschieten van vliegtuigen van onbekende nationaliteit nabij Amsterdam is een onontploft
projectiel door het dak van de Gemeentelijke Kweekschool voor Onderwijzers aan de Nieuwe
Prinsengracht geslagen. Waar de granaat haar weg nam
door
34
Maar dat had zjj juist gewild, zij had vrij willen
zijn van al die onverschillige vreemde menschen,
die in de luxe-badplaatsen altijd om haar heen-
zwierven. Ze had dat op haar groote buitenlandsche
reis ondervonden, maar toen had zij dat juist ge
zocht. Na haar terugkeer was zij met schrik ge
waar geworden, hoe haar kinderen van haar ver
vreemd waren. Liefde en vertrouwen jegens de
moeder was uit de kinderhartjes verdwenen. Dat
moest ze weer goed maken ach, wat had ze veel
goed te makenmaar eerst kwamen de kinde
ren, dan de man. Het was niet zoo gemakkelijk ge
weest, de liefde der kinderen terug te winnen,
maar het was haar toch gelukt. En om die kinder
liefde niet opnieuw te verliezen, was ze naar dit
stille zeebadplaatsje gegaan. Hier kon ze zich ge
heel aan de kinderen wijden, kon op al hun dwaze
verlangens ingaan, kon alleen voor hen zijn. Ze
had de liefde der kinderen noodigen daarnaast
vocht ze om die van haar man.
en zegen ook onze lieve Moeder en onzen
lieven vader, Amen". Twee gebruinde kinder
armpjes legden zich om den hals van hun moeder,
een kindermond spitste zich voor den nachtzoen.
Harald had zijn gebedje al opgezegd en zjjn nacht
kus al gehad.
De moeder wilde zich juist van de bedjes afwen
den, toen beide kinderen verrast uit de kussens
kwamen.
„Papa!"
Verwonderd zag zö om. Inderdaad, in de deur
opening stond, breed en groot, Frundsberg, onder
den rechterarm droeg hij eën beetje onhandig een
zeilschip, onder den linker een groote pop van cel
luloid, bijna zoo groot als een echte baby.
Frundsberg ging naar de kinderen toe, die uit
bed sprongen, hem compleet bestormden, hem om
helsden en steeds weer kusten. Hij was altijd nogal
kort aangeboden tegen de kinderen geweest en
maakte nu een beetje een komisch figuur, hij was
dat tot nu toe van de kinderen niet gewend ge
weest, ze waren anders altijd zoo bang, zoo terug
houdend geweest, maar hg voelde het toch als iets
wonderlijks, deze kleine vleiende kinderhandjes.
Maar waardoor waren de kinderen plotseling zoo
veranderd? Zeker, hij had ze in lang niet gezien.
Zou het zijn, omdat h\j wat voor ze had meege
bracht? Dat had hjj toch altjjd gedaanNeen,
vriend, die kleine moeite heb je je nooit gegeven,
je hebt slechts nu en dan en natuurlijk met Kerst
mis je secretaris verzocht, een paar orders op te
geven aan een speelgoedmagazijnHoe wonder
baar mooi zijn toch zulke kleins, onschuldige, dank
bare kinderhandjes, hoe gemakkelijk, hoe eenvou
dig is het toch, een kind gelukkig te maken.
„Maar nu is het genoegnu moeten jullie
vader weer met rust latenzoo, en nu gaan
jullie slapenja, ja, ik zal het schip hier neer
zetten, zoodat je het morgenochtend dadelijk als je
wakker wordt, kunt zienja, en je pop mag bij
je slapen
Nu kon Frundsberg ook de moeder begroeten.
Hg kuste haar en zei:
„Ik heb me voor twee dagen vrij gemaakt. Ik
heb in het Kurhaus een dinertje voor ons beiden
besteld, ga je mee?"
Mevrouw Hella Frundsberg knikte toestemmend.
„We zullen gebakken paling eten, dat is immers
je lievelingsgerecht?"
Intusschen had zij haar man meegenomen naar
de gezellige, zij het ook kleine en eenvoudige huis
kamer. Weer kuste hij haar.
„Vind je het goed, dat ik je zoo overvallen heb
of heb ik het heelemaal verkeerd aangepakt?"
Frundsberg voelde plotseling twee wonderlijke
een beetje vochtige lippen aan zijn mond.
Maar ze waren al weer weg; van de deur kwamen
nog een paar vluchtige woorden tot hem.
„Ik ben dadelijk terug, wil me alleen even vlug
verkleeden en het meisje het een en ander zeg
gen".
Op het terras van het Kurhaus zaten nog enke
le gasten. De meesten waren al weggegaan en
maakten nog een wandelingetje. De kellners üad-
den niets meer te doen. Het strijkje speelde een
wals van Strauss.
Frundsberg legde zijn servet op tafel
„Die paling was werkelyk uitstekend." Hirj hief
zijn glas op, waarin het roode licht van de tafel
lamp brak in den goudgelen Rijnwijn: „Op je ge
zondheid en, ik moet het je altijd weer zeggen, je
ziet er vanavond allercharraantst uit".
Hij had dat al verscheidene keeren gezegd. De
blonde Mevrouw Hella zag er bekoorlijk uit en het
lange, eenvoudige kleed, dat haar slanke vormen
onderstreepte, het matte groen van de weekglan-
zende zijde, dat ongetwijfeld haar kleur was,
droeg er ontegenzeggelijk toe bij. dat Frundsberg
steeds weer in woorden moest uiten, hoe mooi hij
zijn eigen vrouw vond.
„En hoe gaat het met je vriend Wallner?" vroeg
zij met een bekoorlijk lachje in de mondhoeken.
„Zal hij met zijn sportkameraad trouwen?"
„Ja, op 6 September, nog vóór den grooten eer
sten tocht. Hij wil haar meenemen naar de Olym
piade."
Ze moet een uitstekend meisje zijn, naar alles,
wat ik van Alice Bernauer over haar gehoord
hebZeg, vertel me eens, hoe gaat het eigenlijk
met je rechterhand?"
„Ja, weet je, ik kan uit dat meisje niet meer
wys worden. Ik heb me al eens, namelijk toen met
Wallner, leelijk verrekend."
„Jullie mannen hebben ook niet het fijne gevoel
voor zulke dingenJe moest eigenlijk een an
deren secretaris nemen en Volkers de leiding van
een van je fabrieken opdragen, zoodat hij er ook
eens toe kan komen, om aan zichzelf te denken".
Frundsberg was een oogenblik sprakeloos, maar
dan begon hij toch weer hier en daar aan te
denken.
„Lieve help... maar je hebt gelijk, Hella, ik had
daar eigenlijk allang op moeten komennóg
een paar dagen geleden..^. ik zal hem er bij de
eerste de beste gelegenheid over sprekenMis
schien maak ik hem directeur te Duisburghad
eigenlijk eerst aan Wallner gedachtmaar die
is alleen maar technicusmoet trouwens de
technische leiding in handen houdende zake
lijke leiding echter moet in andere handen worden
gelegdVolkers zou stellig de rechte man op
de rechte plaats zijnnu, we zullen wel eens
zien." Frundsberg greep weer naar zjjn glas, ook
Hella deed het. „En nu drinken wij een mocca...
Ober!"
Hella Frundsberg dacht een oogenblik na.
„Weet je, man, dat moet je toch een beetje an
ders "doen. Volkers mag een geniaal zakenman zijn
en je hebt volkomen gelijk, als je hem op eer post
zet, waar hjj zijn kennis tot haar recht kan doen
komen, maar over de dingen, waarover het hier
gaat, kun je met hem niet pratenals minnaar
is hij nog een groote, domme jongen".
„Zoodacht jè dat? Dan zal ik in dit geval
eerst eens moeten praten met de vrouwelijke par
tij in kwestie".
„Ja, doe dat."
De kellner ruimde af en bracht de mocca. De
muziek had nu ook de saxofoon en het slagwerk
aan het werk gezet. Het resultaat was een oor-
verdcovend lawaai, maar het voorkwam, dat de
kellners, de muzikanten zelf en wellicht ook
enkele gasten, insliepen. Na een slokje mocca
begon Frundsberg weer te spreken.
„Weet je intusschen al, welke sensatie Annie
plotseling te weeg heeft gebracht?"
„Neen", zei Hella, „wat dan?"
„Je weet, dat Annie al een paar dagen bjj ons
in Hamborn is. Daar heb ik haar voorgesteld aan
MacKinley, de ontwerper van het Atlantis-eiland."
„Ja, en vroeg Hella nieuwsgierig.
„Gisteren zijn ze in alle stilte getrouwd, het
ging zoo vlug, dat ik het jou niet eens kon laten
weten. Maar door dit huwelijk heeft MacKinley
zijn weddenschap van honderdduizend dollar ver
loren, want hij mocht niet trouwen, voordat At
lantis klaar was. Ze zijn een gelukkig paar en ik
gun hem Annie van harte. Zal ik nog iets voor je
bestellen
„Neen, dank je", zei Hella, nog geheel onder
den indruk van de zoo juist gehoorde mededeeling.
Zij wierp een blik op haar armbandhorloge en zei:
„We moesten nu maar naar huis gaan."
„Graag, als je het goed vindt, loopen we langs
het strand naar huis".
Het was een wonderlijk mooie nacht. De hemel
hing blauwzwart en met sterren bezaaid over de
zee. Ook de schijf der maan hing daarboven op
donkeren achtergrond, liet haar bleekwitte licht
neerdalen over allen, die met haar dweepten*
over hen, die zonder haar niet kunnen beminnen,
over anderen, die zonder haar geen verzen kunnen
maken. En de zee ruischteom kort te gaan*
het was een zomernacht met al wat daarbij hoort.
Hella liep met haar grooten hoed in de hand,
een windje voer door haar blonde haren, de man
aan haar zijde had de andere hand en bovendien
den geheelen arm in beslag genomen. Zoo liepen
zij door den nacht en zwegen, ieder vervuld van
de eigen gedachten.
Plotseling kwam er een pijnlijk „Au!" van
Heila's lippen, en ze ging op een zandhoop zitten,
zonder te weten, dat ze daardoor een reeds door
Amor's pgl getroffen hart volkomen vernielde
Gelukkig was het hart slechts gemaakt van
schelpen en gevuld met droog mos.
„Er moet een steentje in mijn schoen gekomen
zijn".
iWordt vervolgtJJf,
