„BLOED VAN
BOEDDHA"
In de pas De buitengewoon dienstplichtigen, die Maandag werden opgeroepen, .ondergingen"
terstond de eerste lessen in de elementaire beginselen van de militaire tucht. Marcheeren is veel
moeilijker, dan U wel denkt, wanneer je een goed figuur wilt slaan ais jeugdig soldaat
De nieuwe beurs te Rotterdam nadert haar voltooiing. Het interieur van de
groote hal wordt afgewerkt. Dit overzicht geeft een duidelijk beeld van den
omvang van het bouwwerk
Ook België bewaakt rijn neutraliteit onverminderd.
Zeemiliciens zijn aangetreden, ergens in een
Belgische haven, om de dagelijksche oefeningen
te beginnen
Er komt schot in den tunnelbouw bij den *s Gravendijkwal te
Rotterdam. Met het beton storten is een aanvang gemaakt.
Links de oude tunnel, welke het drukke verkeer ter plaatse
niet meer kan verwerken
De Friesche vlag in top. Het nieuwe raadhuis van de
gemeente Koudum is officieel in gebruik genomen. Het
oogenblik, waarop burgemeester J. Krol de deur ontsluit
Capt. Eric Barry Stevens, commandant
van de .Imogen verlaat met vrouw
en dochter het Buckingham Paleis te
Londen na de receptie bij den Koning,
van wien hij een bijzondere onder
scheiding ontving
Hoe staat mij die? Tijdens den militairen feestavond, die Woensdag ten
bate van O. en O. in den Haagschen Dierentuin werd georganiseerd, wild»
burgemeester mr. S. J. R. de Monchy ook eens den kepi passen. Rechts:
luit kol. jhr. P. J. Bogaert
Ten bate van O. en O werd Woensdagavond in den Dierentuin
te Den Haag een militair feest georganiseerd. Op het signaal:
t is voor den kok in de keuken" vereenigden de aanwezigen
zich aan den disch. Burgemeester de Monchy vermaakte zich
tijdens den maaltijd uitstekend
door
HAROLD WARD
31
Want het museumdak lag aan drie kanten
open, en was bovendien van de ramen van de ka
mers erboven gemakkelijk te overzien.
Door de lijken tegen den muur onder de ramen
te leggen waren ze niet dadelijk opgevallen, terwijl
niemand er aan gedacht had een nauwkeuriger on
derzoek op het dak in te stellen.
De gemaskerde man in den boom scheen klaar
te zijn met zijn werk.
Hij sprong handig terug op het dak en begon
York naar den rand te sleepen. Voor hij hem een
zet gaf voelde hij eerst nogeens of de strik om
York's nek goed werkte, hij deed alles even gron
dig en zorgvuldig als een beul die een executie
uitvoert. Toen hij zich overtuigd had, dat alles in
orde was gaf hij een zucht van verlichting en
schoof daarna den gebonden man over den rand.
HOOFDSTUK XXIV.
Nog een Moord!
Luitenant Muer was nog jong, maar hij nam
zgn plichten ernstig op. Hij kon zich achteloos
voordoen, vooral wanneer hij bij zijn superieuren
was. maar de taak. die hem werd opgedragen
volvoerde hij tot het bittere einde. Hij stond clan
ook bij het Intelligence-departement goed aange
schreven waar men wist dat onder het onverschil
lige en spotzieke uiterlijk een karakter school,
waarop men bouwen kon.
York had zijn assistent in het begin van den
avond opgebeld om hem nog eens op het hart te
drukken toch vooral goed uit te kijken. Muer had
met een grapje geantwoord, maar York wist dat
hg het huis rustig aan de bewaking van zgn lui
tenant kon overlaten.
Hij had niet tevergeefs op Muer vertrouwd.
Deze had eer.ige malen de ronde door het huis ge
maakt. tot hij er zeker van was, dat alle gasten
naar bed waren. Daarna had hij nog een tijd be
neden in de hall gezeten en was tensiotte naar
zijn kamer gegaan. Hg had het licht uitgedraaid,
en was daarna voor het open raam gaan zitten
rooken. Zooals York verondersteld had was hij
het geweest, die hij voor het raam gezien had.
Muer had den wagen van zijn chef zien aankomen,
hij had hem binnen hooren komen, en had toen
gewacht tot hij de kamei binnen zou stappen.
Maar de minuten verliepen en niemand verscheen.
Hij begon ongerust te worden en liep onrustig
door het veitrek heen en weer. Onder normale
omstandigheden zou hij kalm gewacht hebben tot
York verscheen, wel begrijpend dat zijn chef met
opzet zoo lang talmde, maar dien avond voelde
hg bij intuïtie dat er iets niet in orde was. Hij stak
zijn revolver by zich, opende de deur en liep op
zgn teenen de gang op. Het viel hem op dat er
geen licht brandde, hetgeen hem verdacht voor
kwam, daar er gewoonlijk den heelen nacht licht
brandde, zoowel op de gang boven, als in de hall
beneden. Haastig liep hg de trappen af, ging het
woonvertrek in waar hij een oogenblik, scherp
luisterend, bleef staan. Hij hoorde niets, dus gmg
hij verder en onderzocht de andere vertrekken
op de benedenverdieping. Zijn chef was echter ner
gens te vinden. Hij voelde zich hoe langer hoe on
geruster worden, in de deur naar de porte-cochère
bleef hij weer staan luisteren. Hij was er zeker
van dat York het huis binnen gegaan was, waar
was hij gebleven? Juist op het punt weer naar
boven te gaan om zijn onderzoek daar voort te
zetten hoorde hij buiten een bons... het geluid
scheen van het dak van het museum te komen.
Hij wilde het licht onder de porte-cochère aanknip
pen, maar bedacht zich. Indien er werkelijk iets
niet in orde was, was het beter zijn aanwezigheid
niet door licht te verraden. Daar hoorde hg het
geluid weer... een eigenaardig schuivend geluid,
vlak boven hem. Hij ging verder naar buiten en
stond onder den grooten eik, trachtend door de
duisternis naar boven te kgken.
Vaag zag hij iets liggen op den uitersten rand
van het dak, een andere gedaante boog zich er
over heen.
Toen viel het.
Muer had geen tijd om het vallende lichaam te
ontwijken. Onwillekeurig beschermde hij zgn hoofd
met zijn handen, het ding viel met een zwaren
slag boven op hem, hij pakte het beet, liet niet
meer los. Een touw zwiepte in zijn gezicht, h\j
viel bijna achterover, met inspanning van alle
krachten bewaarde hij zijn evenwicht. Hij voelde
onmiddellijk dat hij een lichaam in zijn armen
hield, een lichaam dat nog leefde! Instinctmatig
zorgde hg ervoor dat het touw niet strak ging
staan, waarom hij dat deed zou hij op dat oogen
blik niet hebben kunnen uitleggen. Met moeite
hield hij zijn vracht met een arm omkneld, zijn
vrije hand dook bliksemsnel in zijn broekzak en
haalde een mes te voorschijn. Het was gelukkig
van het soort dat openspringt door op een veer
te drukken. Met één haal had hij het touw door
gesneden, hij droeg het lichaam naar binnen, en
legde het in de hall op den vloer. Het nachtlicht,
dat nog steeds brandde, verlichtte de trekken van
den bewusteloozen man.
„York!!"
Het gelaat van den kapitein begon blauw tc
worden. Haastig trok Muer de strik los, daarna
scheurde hij de pleister van de lippen. York begon
rustiger adem te halen.
Muer rende naar de kast in de eetkamer en
kwam met een flesch terug, die hij zijn chef in den
mond stak Een deel van den drank liep over zij:,
gezicht en hals, met moeite slikte hij, de scherpt
whisky brandde in zijn mishandelde keel. York
opende de oogen. „Stopezel!" fluisterde hij
heesch, „genoeggeen drank meer, snij de tou
wen van m'n armen en beenen door!"
Muer gehoorzaamde. Langzaam kwam de ge
wone kleur weer in York's gezicht terug, met
moeite probeerde hij rechtop te gaan zitten. Muer
wilde hem hélpen, maar met een gebaar hield
York hem tegen.
„Ik kan wel," zei hij, naar zgn pijnlijke keel
tastend, „heb je je revolver bij je?"
Muer knikte. „Natuurlijk!Wie heeft dit
gedaan, kapitein?" vroeg hij woest.
„Nu geen tijd voor vragen," zei York moet-
lijk, „ga onmiddellijk naar boven... Grass... zie
hem te pakken te krijgen... maar voorzichtig dat
ze jou niet eerst te grazen nemen!" De laatste
woorden waren vrijwel onverstaanbaar, hij zakte
achteroverbewusteloos.
Muer was soldaat, en dus gewend bevelen te
gehoorzamen. Met een blik op den kapitein trok
hij zijn revolver en snelde de trappen op naar
Grass' kamer. Met den deurknop in de har.d
wachtte hij even. Aan den kant van de deur was
niets te hooren, Muer voelde een gevoel van en-
behagen opkomen. Voorzichtig draaide hij den
knop om, en deed de deur een weinig open. Hij
luisterdeNietsWeer schoof hij de deur
verder open, ze stootte ergens tegen aan. Muer
wachtte met ingehouden adem, vréezende dat er
geschoten zou worden. Toen stak hij zijn hand
voorzichtig door de opening, tastte naar de scha
kelaar, en draaide die om.
Voor de haïf geopende deur zag hg de bloote
voeten en de in pyama gestoken beenen van een
man!.
Muer eerste gedachte was alarm te maken,
toen bedacht hij zich, en zijn schouders tegen de
deur zettend, duwde hij die verder open.
Het lichaam verschoof, Muer stapte binr.en,
wierp een snellen blik om zich heen om zich te
overtuigen dat er niemand anders in de kamer
was, en besteedde toen pas aandacht aan het
'ichaam op den vloer.
Het was doctor Grass. Een roode vlek was op
zijn pyama jas zichtbaar, een mes stak in zijn
borst, juist boven het hart.
Muer bukte zich en raakte de hand van den
dooden man aan. Deze was nog warm.
Grass moest slechts enkele oogenblikken te vo
ren gedood zijn.
HOOFDSTUK XXV.
Ontwikkeling.
Muer's hersens werkten als bezeten toen hfl
zich omdraaide, het licht uitknipte, de deur ach
ter zich sloot, en de donkere gang opliep. Hjj
trachtte zich de indeeling van de kamers voor
den geest te halen, de kamer van Dittmars lag
juist tegenover die van Gra^c en Page en Lee lo
geerden naast hem.
Volgens de woorden die York zijn assistent had
toegefluisterd dacht hij dat Grass zijn aanvaller
geweest was, Muer begreep niet waarom hij dat
dacht, maar het feit dat Ycrk hem naar de ka
mer van den dokter gestuurd had wees in die
richting. Misschien was het omdat het venster
van Grass' kamer op het museumdak uitzag,
maar dat was eveneens het geval met het venster
van de kamer van Page en Lee. Daar Grass ver
moord was, zou dus een van deze twee York's
aanvaller geweest moeten zijn.
Met de revolver in de hand klopte hij aan Ditt
mars' deur. Toen hij geen antwoord kreeg deed
hij de deur een weinig open, en draaide het licht
op. Weer wachtte hg even alvorens binnen te tre
den, toen hij echter niets hoorde, gooide hg de
deur wijd open.
De kamer was leeg.
Op den drempel staande keek hij rond. Het bed
was beslapen, de kleeren van den professor lagen
op een stoel.
Muer ging naar de badkamerniemand
hij keek in de kast en onder het bedniets. Er
van overtuigd dat de professor niet in de kamer
was, rende hij weer de gang in. Voor de kamer
van Lee en Page luisterde hij weer.
Dezelfde stilteHij klopte, en daar er
geen antwoord kwam stapte hg meteen naar
binnen en knipte het licht op, verwachtende ook
in deze kamer niemand aan te treffen.
(Wordt vervolgd).
