„BLOED VAN
DE DUITSCHE OPMARSCH IN HET NOORDEN.
BOEDDHA"
Talrijke forensen uit Haarlem en omstreken maken thans, in verband
met de beperkte dienstregeling der Spoorwegen, hun reizen van en
naar de hoofdstad per N. Z. Hollandsche Tram. De drukte bij het
vertrek van de Spuistraat in Amsterdam
5, Een telegrafisch overgebrachte foto
van de drukte te Warnemünde bij de inscheping der troepen, welke naar de
-Deensche eilanden werden overgezet
Ezeltje rijden behoort tot de zomersche
geneugten op het strand. Een paar
voortvarende jeugdige amazones te
Scheveningen verkozen niet zoo lang
te wachten
De exemplaren van de peberkte dienstregeling der Ned. Spoorwegen, Qe utooussen zijn weer in eere hersteld, nu de beperkte dienstregeling der
die in de stationsgebouwen zijn aangeplakt, worden druk geraadpleegd. Ned Spoorwegen „op hoog bevel" is ingevoerd Het bus-station nabij de
Een kijkje in de hal van het Centraal Station in de hoofdstad hoofdingang van Amsterdam C.S.
keurturndemonstratie ten bate van
O. en O. werd Woensdagavond in bet
Concertgebouw te A'dam gegeven.
Tijdens de uitvoering van een der
oefeningen
Na zijn groote
reis door Su
matra keerde
de gouverneur-
generaal van
Ned Indië met
een militair
Denemarken door Duitsche troepen bezet Terwijl de soldaten binnen
rukken, zien de inzittenden van een passeerende autoDus beiangsiefïend
toe. (tele-foto)
Lock heed-vlieg
tuig op Tjilihtan
teug.
Met het Britsche expeditieleger in Frankrijk. - Nauwgezet worden
bij een der centrale posten de stafkaarten bestudeerd
door
HAROLD WARD
York grinnikte. „Ik heb niet veel ervaring van
dergelijke zaken", zei hij. „Maar laat ik verder
gaan. Horace An son Lee had dus zyn voorbereid
selen getroffen. Hij verwachtte, dat u wel op het
voorstel in zou gaan, temeer, daar hij zyn goede
ren zoo zwaar onder hypotheek had, dat u drin
gend om contanten verlegen zou zijn. Bovendien
zou de aanwezigheid van veel menschen hier het
hem gemakkelijker maken het snoer te steien, en
die menschen moesten vooralnu ja, laat ik
zeggen een niet al te onscnuldige reputatie heb
ben. Daarom ook gaf hij tips aan de verschillende
regeeringen waarvan hy dacht, dat ze interesse
voor het snoer zouden hebben en deze regeeringen
zonden er hun agenten op 9f. Zoo kwam miss
Vaughan hier, die een zekere reputatie heeft als
agent provocateur en internationaal spion
hetzelfde is het geval met onzen vriend Watson
hier".
Watson boog. „U vleit me", zei hij droog.
„Dat was niet m'n plan", antwoordde de kapi
tein niet zeer beminnelijk.
Muer grijnsde en zijn chef wierp hem een be-
straffenden blik toe.
„Verder waren er vertegenwoordigers van bona
fide juweliers, die echter in opdracht van een
vreemde jiatie werken. De hier aanwezige agent
zou het snoer in opdracht van een gezant van een
yreemde mogendheid moeten koopen".
„Dat gebeurt heel vaak", beweerde Lancaster,
„wy koopen dikwijls juweelen voor derden, zonder
dat we weten, voor wie wij koopen".
„Het tooneel was dus klaar, en de spelers had
den hun plaatsen ingenomen, ofschoon ze dat zeli
voor een deel niet wisten", ging York voort. „Ho-
race Anson Lee zou dus zichzelf gaan berooven'
Hy kende een zekere Wimpy Knott, een expert in
het openen van safes. Hij smokkelde Knott het
huis binnen. Hoe hij dat deed weet ik nog niet en
gaf hem het imitatie snoer. Knott moest het echte
snoer uit de brandkast halen en het valsche er
voor in de plaats leggen, dat zou de ontdekking
bemoeilijken en Lee tijd geven de buit in veilig
heid te stellen. Van te voren had hij een sleutel
van het museum laten maken. Daarmee zou hij
Knott 's nachts in het museum laten. Waarschijn
lijk had hij in de gaten dat er anderen achter het
snoer aanzaten", York keek Watson veelbeteeke-
nend aan", en hij begreep, dat hij haast ^moest
maken. Ik zal u niet met allerlei details ver
moeien, maar het is zeker, dat die andere ook
•druk bezig was. Het aantreffen van een dictapho
ne in mijn kamer is daar het bewijs van. Waar
schijnlijk heeft die andere persoon op dezelfde
wijze het gesprek tusschen Lee en Knott afgeluis
terd. De „andere" wachtte dus tot Wimpy Knott
alleen in de kamer was, en doodde hem door een
slag op het achterhoofd".
York keek de kring rond, allen luisterden met
gespannen aandacht toe. Hy klopte de asch uit zijn
pijp en begon haar heel langzaam opnieuw te stop
pen. Toen haalde hij een vel papier van den stapel
voor hem. Het was een plattegrond van de boven
verdieping van net huis. AlUn rekten hun hals als
om beter te kunnen zien.
„Het zal u opvallen." ging de kapitein door, „dat
de kamer en de badkamer van Horace Lee, ge
naamd Grass, uitziet op het dak van bet museum.
Rechts ervan is de kamer van Lewis. Het raam
van deze kamer ligt hoog. Men kan van daar niet
zien wat er op het dak ligt, vlak onder dat raam.
Alles wat op het dak gelegd werd, onder dat raam,
was dus zeer goed verborgen. Hier legde de moor
denaar dus het lijk van Wimpy Knott neer, tot hy
gelegenheid zou hebben, het te laten verdwijnen.
Ik heb wel aan het museum-dak gedacht, maai
kende de situatie van het bewuste raam niet, tot
ik er vanmorgen zelf voorstond en begreep, hoe al
les gegaan was. Het bezwaar was natuurlijk het
lijK te laten verdwijnen, terwijl het huis vol gas
ten was. Hierop vond de moordenaar nu een han-
digen uitweg! In het duister bond hij een touw
om de hals van het slachtoffer, dat hij naar den
rand van het dak gesleept had, het andere uit
einde van het touw wierp hij over een tak van den
grooten eik en liet het los naar beneden hangen,
m de duisternis werd dit natuurlijk niet opgemerkt.
U zult zich herinneren, dat ik bij mijn komst
hier direct constateerde, dat Knott reeds eenige
uren dood was, hetgeen door dokter Fay bevestigd
werd. Waarom wachtte de moordenaar zoolang met
het laten verdwynen van het lijk? Omdat hij niet
dacht, dat wij zcuden ontdekken dat de man al
eenige uren dood was!
Het kwam er nu voor hem opaan, een alibi te
hebben. Door aan het losse einde van het touw te
trekken, wat hij doen kon zonder dat iemand het
merkte, zou het lichaam van het dak glijden, en
door de takken van den boom naar beneden vallen,
zooals inderdaad geschiedde. Page vond het
lichaam en niemand was iets wijzer omtrent de
manier, waarop het daar gekomen was".
„En hoe weet u, wie de moordenaar is?" vroeg
Lancaster,
„Vingerafdrukken! Ik heb de verschillende depar
tementen opgebeld en tenslotte gekregen wat ik
wenschtede man was reeds eerder met de
politie in aanraking geweest!"
Pendrill zat onrustig op zyn stoel te draaien.
Fay's injectie had hem gekalmeerd en hij had sla
perig zitten luisteren naar York's uiteenzetting.
„Is het noodig, dat ik die handboeien omhou?"
vroeg hij. „De schade aan den wagen zal ik vergoe
denik werk voor een solide firma, ze zyn er
goed voor!"
Fenton keek den kapitein vragend aan.
„Nog niet," zei deze kortaf. r
Fenton ging weer zitten. „Hou ze nog maar een
beetje om," zei hij tegen Pendrill, „het is veiliger,
en het syaart me misschien de moeite je ze straks
weer om te moeten leggen!"
„Ik heb niemand vermoord!" zei Pendrill halt
huilend, maar Fenton legde hem met een gebaar
het zwijgen op.
„En Lewis?" vroeg Watson. „We weten dat hij
niet hier kwam om het halssnoer te stelen. Waar
om en hoe werd hij dan gedood?"
„Dat was gemakkelijker dan het vermoorden van
Knott," zei York.
„Ik vermoed dat Lewis zag hoe de moordenaar
met het lichaam van Wimpy hanuciue. Hij kon het
misschien niet zien vanuit het raam van zijn ka
mer, maar hooren kon hij het wel. Misschien pro
beerde bij er geld uit te slaanwaarschijnlijk
heeft hy den moordenaar voorgesteld op zijn kamer
te komen Het feit dat hij reeds in pyama was ver
raadt dat hy niet wist, wanneer de moordenaar zou
komen. Deze kon natuurlijk niet ieder oogenblik
weg, hij moest er een geschikt moment voor uit
kiezen. Op Lewis' kamer bespraken zij de zaak, de
sigaretteneindjes in de aselibak bewijzen dit. De
moordenaar was zoo verstandig een ander merk
dan gewoonlijk te rooken, hij liet. de eindjes expres
liggen om my op een dwaalspoor te brengen. Hij
heeft er in het begin natuurlijk geen rekening mee
gehouden, dat hij met een ervaren detective te
doen zou krijgen, daar ik bij toeval in de buurt
was.
Hij moet het touw by zich gehad hebben, toen
hy naar Lewis's kamer ging. Op een gunstig
moment heeft hij de strik om Lewis's hals weten te
krijgen, hij heeft het touw aangetrokken tot zyn
slachtoffer bewusteloos was. Hij was wel zoo ver
standig er voor te zorgen, dat hij geen bloedsporen
op de kamer maakte, hij schoof dus het lichaam
door het raam en liet het aan het touw op bet. dak
zakken. Toen kroop hij er zelf achteraan en stak
Lewis dood met een soort stiletto, behandelde het
touw en de strik als by Wimpy Knott...... en de
rest weten jullie".
HOOFDSTUK XXXL
Het Einde van het Spooa.
(vervolg)
York stond op en liep de kamer rond. De be«
weging scheen hem pijn te doen, hij tastte naar hei
verband om zijn hals. en hij vroeg aan Lee, o£ Tinj
hem nog een whisky-soda wilde brengen.
„Het praten doet me meer pijn dan ik verwachte
te", zei hij.
Lee, die geen woord van de uiteenzetting van
den kapitein verloren had, knikte en klapte in zyn
handen. Tim, die in de buurt had zitten wachten,
verscheen, en werd naar de ijskast gestuurd om
drank. In afwachting daarvan zwegen allen. Tim
verscheen weer en diende de glazen rond. Ook
Pendrill nam een glas. Tim wilde weer verdwijnen,
maar York hield hem met een handgebaar tegem
„Wacht hier." zei hij, „misschien heb ik je zoq
meteen noodig."
De neger knikte en ging achter Fenton zitten.
York dronk zyn whisky-soda langzaam op en hield
een lucifer aan zijn pijp.
„We werden allemaal op een dwaalspoor ge
bracht," ging hij voort. „Allemaalbehalve
Horace Anson Lee. Waarschijnlijk was hii in den
beginne ook van de wys, maar hij begreep al
gauw
York hield op, en keek rond.
„Daar zullen we bet straks over hebben. In ieder
geval bemerkte de moordenaar dat het mis liep,
het was het eene complot tegen het andere. Ik
gclcoi; niet dat de moordenaar wist. dat Lee ook
iemand gedood haddat deze Grass uit den
weg geruimd had. Maar hy wist wel dat de man,
die zich Grass noemde, in werkelijkheid Lee was,
en daarin school voor hem een gevaar. Hii moest
snel handelen!
Er is een oud gezegde in ons vak, dat de eerste
moord de tweede met zich meebrengt, en ook, dat
de tweede moord gemakkelijker gaat dan de eer
steHet eenige wat hem overbleef was Grass
uit den weg te ruimen. Hy overviel hem bij ver
rassing en stak een me* door zijn hart
(Wordt vervolgdjj,
