NEZO
6A
Geheimen van Westminster.
ZOUT
Kreymborg
Goede zorg voor de longen der
Lagerhuisleden.
W'
dumCJ
Waarborg-Kleeding
V acantiekolonies
en mobilisatie.
Muzikale Voordrachtavond.
VRIJDAG 3 MEI Ï9"4Ö
HXSSÏEH'S DAGBESÖ
Tr
Een burchf in letterlijken en
figuurlijken zin.
r AT men bij ons „kouwe drukte" noemt,
heet merkwaardigerwijze in Engeland
wel eens „hot air" (heete lucht). De
Engelsche uitdrukking omvat meer.
Ze neemt ook het geluid dat het holle vat maakt
in zich op. Zij die altijd wat aan te merken heb
ben op 's lands vergaderzaal en haar beraadsla
gingen in het Paleis van Westminster insinueeren
dat er veel te veel „hot air" word gespuid. Soms
doelt men op de beraadslagingen, soms op de
zaal en haar ventilatie. Als u en ik het te warm
vinden dn onze woonkamer doen wij een raam
onen om koude lucht toe te voegen aan de heete
efi de atmosfeer dragelijk te maken. In het
Lagerhuis heeft men er een veel ingewikkelder
manier voor. De versche lucht wordt machinaal
van het terras aan den Theemskant ingezogen,
naar de ruimte onder den vloer van de vergader
zaal, dat is de zelfde vloer, die eigenzinnige
volksvertegenwoordigers oversteken als zij het
niet langer met hun partij kunnen vinden. Dat
heet dan „crossing the floor". In dii envloer be
vinden zich roosters, die de versche lucht van
het terras doorlaten. Maar voordat deze lucht
toegang wordt verleend moet ze eerst proper
worden gemaakt. Als u en ik een huis betreden
vegen wij onze schoenen schoon op de mat van
de vestibule. De lucht voornoemd gedraagt zich
op gelijksoortige beleefde wijze, voordat ze het
Paleis van Westminster betreed^. Ze wordt ge-
wasschen en gezeefd en naar 'gelang van de
overheerschende temperatuur verwarmd of ge
koeld voordat ze door, het rooster opstijgt naar
de plechtige hoofden van de mannen, die in
vergadering en in het belang en voor het be
stuur van het land bijeenzijn. Het rooster is af
gedekt met kraakheldere matten om de vaart
van den intocht te stuiten en tocht te verhoeden.
De lucht, die de volksvertegenwoordigers uit
ademen, wordt weer met een zuigimachine door
het dak weggeleid.
Men moet dus erkennen dait er goed voor de
longen van de Lagerhuisleden wordt gezorgd.
Als de atmosfeer er ooit drukkend en zoo nu
en dan wel giftig is dan kan dat nooit worden
geweten aan de stoffelijke atmosfeer, maar wel
aan die andere, die men wel stemming noemt
en die zoo nu en dan wordt bedorven doororato-
rische „hot air", die personen van de tegenpartij
tureluursch of erger maakt. Niet altijd is dit ver
antwoordelijk voor bederf van de atmosfeer
Sobs zegt het eene lid scherp de waarheid of
wat hij de waarheid acht aan een ander lid.
Dat is ook niet bevorderlijk voor een prettige
stemming. E nde ventilatie schijnt op zichzelf
ook wel eens prikkelend te werken, hoe zorgvul
dig en wetenschappelijk ze ook is ontworpen.
De leden van het Lagerhuis zijn verwende men-
schen. De zuiverste lucht, die men zich denken
kan, wordt voor hun consumptie bereid. En toch
klagen zij vaak dat de ventilatie hun heete
hoofden en koude' voeten geeft. En soms meenen
hun scherpe neuzen te ontdekken dat het
waschproces niet in staat is geweest de bijzon
dere' geuren van de schuiten, die met een niet
nader aan te duiden last door de Theems trek
ken, buiten de plechtige muren van hun Paleis te
houden. Het ministerie van Openbare Werken,
dat voor die ventilatie en voor het gansche on
derhoud van het Paleis van Westminster ver
antwoordelijk is, krijgt dus wel eens stank voor
dank.
De hitte' van het debat of de koude drukte
van een hol vat (als ik het zoo eens voor een
keer mag zeggen) werken dus samen met de
koude voeten en de heete hoofden om de stem
ming en de atmosfeer te ontredderen. Zoo'n toe
stand is geen schering en inslag. Met zelden
werken heete hoofden en saaie debatten hand
in hand om een slaperige en innig vredige atmos
feer te scheppen.
IK hoop dat hiermede mijn lezers een
nieuwen kijk hebben gekregen op den
atmosferischen kant van het Lagerhuis en dat
hun oordeel over dit Huis en zijn beraadslagingen
dié zoo vaak hun aandacht vragen
door verdiept zal worden.
Het Paleis van Westminster is in vele andere
aspecten een merkwaardige plaats. De redenaars
die er optreden doen dat vaak beseffen op de
bekende wijzedoor gevoelig te spreken over
„de moeder der parlementen", „het bolwerk
der democratie", „de veste der politieke vrijheid".
Maar dat kennen wij wel. Het parlementsgebouw
is ook een veste in de letterlijke beteekenis van
het woord.
Dat heb ik nooit zoo sterk beseft als op dien
dag van de geheime zitting toen ik als vreem
deling in den vroegen middag de perstribune
moest verlaten. Nagenoeg elke deur, die ik ach
ter mij liet, werd door een suppoost, die gebukt
ging onder een vracht sleutels, achter mij ge
sloten en gegrendeld. Toen ik mij begaan toonde
met zijn zwaar lot en op zijn sleutelbundel wees
verklaarde hij mij dat het Huis vol was met sup
poosten, die even zware of zwaardere lasten
droegen. Hij onthulde mij dat er zoowat 600
deuren en hekken en luiken met sloten en gren
dels in het gebouw waren en dat die sloten
en grendels dagelijks werden gebruikt. De groot
ste gevangenis was er niets bij. De best geschool
de inbreker moest er machteloos tegenover
staan.
De suppoost kon mij geen antwoord geven op
de vraag waarom het Paleis van Westminster
voorzien was op een wijze, die het in een omme
zien in een bankgebouw kon herscheppen. Voor
het ant-woord er op zal men wel moeten zoeken
in de parlementaire traditie, die aan het parle
mentsgebouw het karakter verleent van een hei
ligdom en die nadruk legt op de bevoorrechte
positie van de personen, die er om zoo te zeggen
als kind aan huis mogen komen. De gewone bur
ger en zijn vrouw mogen er niet zoo maar vrij
ronddrentelen. De grendels en de sleutels zijn er
niet voor de bescherming van kostbaarheden,
want er zijn geen kostbaarheden kostbaar ge
noeg om de moeite en de hachelijkheid te riskee-
ren ze weg te halen. Ze zijn er voor de nieuws
gierige buitenstaanders, die rond willen neuzen
in een gebouw waar zij niets te maken hebben.
Daarom is wat ge nog niet wist het Paleis
van Westminster geoutilleerd als een bank. Zij,
die er moeten praten en werken, kunnen er zich
zeker veilig deponeeren.
Het ministerie voor Openbare Werken heeft
eiken dag van het jaar gemiddeld 150 menschen
aan den arbeid in de illustere ruimten aan den
Theems tusschen Big Ben en den Victoriatoren.
Zij houden trijp en tapijt en andere stoffeering
in orde én verhangen gordijnen, die onooglijk zijn
verzakt en herstellen ze, als ze gaan rafelen.
Het parlementair interieur moet er altijd uitzien
als de pronkkamer van een huiselijke vrouw.
Ik heb al gezegd hoe zorgvuldig de O. W. (om
misverstand te voorkomen zij er aan herinnerd,
dat de initialen Office of Works beteekenen)
waakt voor de longen der parlementariërs. Voor
hun magen zorgen meer dan honderd koks en
keukenknechts, die op de vingers worden geke
ken door een keukencommissie, die is benoemd
uit de hoogst aangeslagen fijnproevers onder de
leden. Die keukencommissie heeft aan het par
lement den naam gegeven de beste club in de
wereld te zijn. Maar zooals er kieskeurige parle
mentaire longen zijn, die bezwaar maken tegen
de gewasschen, gekamde, gekookte en gesausde
lucht, zoo zijn er parlementaire longen, die ge
schuurd in plaats van gestreeld worden door
sommige supreme gerechten, die de keukencom
missie met behulp van haar honderd koks en de
fijnste grondstoffen, aangevoerd over al de zeven
zeeën, die de Britsche vloot beheerscht, heeft we
ten te bereiden. Zelfs de huishoudelijke en culi
naire diensten van de Moeder der Parlementen
kunnen het niet iedereen naar den zin maken.
Dat moge een troost inhouden voor hen, die soms
thuis het eten niet naar hun zin vinden.
AT ik hierboven onthuld heb moet uw illusie
dat het Britsche parlement eeninstelling
van hoog gewicht is versterken. Men zou im
mers niet zoo goed zorgen voor de volksvertegen
woordigers als zij het niet waard waren. Maar het
gekke is nu dat de beteekenis van het parlement
als nationaal wetgevend en beredderend en
critiseerend en corftroleerend orgaan schijnt te
verminderen naarmate het land in diepere zorg
verkeert. Deze stelling kan worden gesteund
met een actueel voorbeeld. Bij den aanvang van
den oorlog is het parlement op tijdrantsoen ge
steld, als om het te doen beseffen dat zijn
waarde voor het land in den onverbiddelijken
gang der wereldgeschiedenis aanmerkelijk was
gedeprecieerd, zooals men dat op de beurs zou
zeggen. De volksvertegenwoordigers konden zelf
uitrekenen hoe groot de depreciatie was. De vijf
dagen van de week beraadslaging werden er drie.
Dat kwam overeen met een verlies van 40 per
cent in de nationale waarde van den afgevaar
digde of tenminste van zijn nationalen arbeid.
Het effect van het rantsoen was dat de meeste
Lagerhuisleden individueel het rantsoen nog
wat kleiner maakten. Rantsoen in parlementairen
tijd is tenslotte geen rantsoen van boter of suiker
Het laat zich zonder den persoon als persoon te
schaden verminderen. Een quorum werd een alle-
daagsch verschijnsel en de laatste debatdag van
de week, Donderdag, werd op eigen initiatief ge
halveerd om het geliefde weekeinde (dat geen
Engelschman die zichzelf respecteert gerantsoe
neerd wil zien) te verlengen. Dat was niet
goed voor de democratie. Daarom heeft de regee
ring uitgemaakt dat de volle parlementaire werk
week terug zal keeren.
A. K. VAN R.
KINDEROPERETTE-OPVOERING.
Zondagmiddag wordt in den Stadsschouwburg
een kinderoperette opgevoerd: „De fee van den
Bron" onder regie van mevr. J. de MonLug-
tig.
Zou ik extra-fijn, zuiver
en hygiënisch verpakt
voor 13 ets. per Kilo
kunnen krijgen? Ja zeker:
NE ZO-keukenzout! 2
pond voor 1 3 ets.
(Nezo is niet jodium-houdtnd,
kan dus Jozo niet vervangen!)
NEerlohd's ZO ut
uit;' eigen bodem I I.
Een halve eeuw geleden
Uit Haarlem's Dagblad van 1890
alléén bij
waardeeren Waarborg-kleeding.
Zoowel om de voortreffelijke
coupe en kwaliteit, als om de
billijke prijzen adviseeren zij:
Neem Waarborg-Kleeding
(Adv. Ingez. Med.)
(Adv. Ingez. Med.)
Een noodregeling voor
de koloniehuizen..
(Van een onzer medewerkers).
De buitengewone omstandigheden maken het
verblijf van kinderen in vele vacantiekolonies on
mogelijk, hetgeen het Centraal Genootschap voor
Kinderherstellings- en Vacantiekolonies, gevestigd
te Amsterdam, voor een aantal problemen plaat
ste. In November van het afgeloopen jaar, toen de
internationale omstandigheden zich toespitsten en
Nederland bijzondere maatregelen trof, bleek het
Genootschap, dat de Regeering bevreesd was, dat
de kinderen, die in de koloniehuizen waren op
genomen, niet tijdig geëvacueerd zouden kunnen
worden. Op den lOden November zijn toen alle
elf kolonie-huizen ontruimd.
De kinderen dezer tehuizen gingen naar de
ouders terug.
Eind November heeft „Defensie" toen aan het
hoofdbestuur enkele „richtlijnen" doen toekomen,
bepalingen omvattend voor de opneming in den
lande. Hoofdzaak was, hierbij, dat verpleging wèl
voortgang zou kunnen hebben, doch dat het wen-
schelijk was, c'"t de kinderen zoo dicht mogelijk
bij him woor.ip.aats verpleegd werden. Mocht dan
weer een spanning in den internationalen toestand
het noodig maken, de huizen te ontruimen, dan
zullen de kinderen vlugger hun woonplaats kun
nen bereiken. Een en ander komt er dus op neer,
dat ieder in zijn eigen streek blijft. Noord- en
Zuidholland en Utrecht bewesten de Hollandsche
Waterlinie, zenden uitsluitend uit naar de zee
huizen.
Het C. G. stelde van deze regeling aanstonds zijn
480 afdeelingen in, ons land op de hoogte. Het di
recte gevolg van een en ander was evenwel, dat
enkele huizen gesloten moesten .worden.
De Betuwe staat in bloei. De vruchtboomen dragen
bun onvergelijkelijke»! bloesempracht
De toestand is thans zóó, dat er afdeelingen in
het westen des lands zijn, die geen boschverple-
ging en afdeelingen in het Oosten, die geen zee-
verpleging kunnen krijgen, terwijl sommige afdee
lingen heelemaal geen verpleging hebben. Ten op
zichte van deze laatste is men er in geslaagd een
gebouw van het Herstellingsoord „De Decanije"
te Vorden het z.g. Van Hasselt-paviljoen te
kunnen huren.
Ongetwijfeld brengen de genoemde voorschrif
ten verschillende moeilijkheden met zich mee.
Intusschen zijn de deskundigen in den Centralen
Kinderraad van oordeel, dat de zeekinderen zon
der bezwaar naar de bosschen konden worden ge
zonden, en dat er van de boschkinderen bij uitzen
ding naar zee slechts een enkel kind zou moeten
afvallen. Men heeft den inspecteur van het Cen
traal Genootschap daarom verzocht, in de toekomst
met dit inzicht rekening te willen houden.
Het Centraal Genootschap, waarvan de heer Dr.
A. Schuckink Kool te Utrecht voorzitter is, heeft
ook nog de verpleging voor zwakkere kinderen,
die individueele verzorging noodig hebben, de z.g.
B-verpleging, in tegenstelling met de andere, de
A-verpleging. Deze kinderen blijven minstens twee
maanden in het koloniehuis gemiddeld vier maan
den. Voor hen speciaal is het „Boschhuis" te Nun-
speet en „Kerdijk" te Egmond aan Zee bestemd.
Naar aanleiding van overleg met de autoriteiten,
draagt het C. G. zelf de verantwoordelijkheid,
wanneer plotseling evacuatienoodig mocht zijn.
Deze verantwoordelijkheid bestaat daarin, dat er
bij plotselinge verergering van den toestand geen
ogelijkheid zal bestaan, de kinderen uit Nunspeet
weg te krijgen en hen naar huis terug te halen of
terug te brengen. Daartegenover staat, dat het
Boschhuis rustig is gelegen, zoo rustig, dat de be
volking in tijd van oorlog niet zal weggevoerd
worden.
In een en ander heeft het bestuur aanleiding ge
vonden, de verantwoordelijkheid, voor zoover deze
het bestuur betreft, op zich te nemen op voor
waarde, dat afdeelingen en ouders ook wat hen
betreft het risico willen dragen, dat in bepaalde
gevallen (oorlogsdreiging of oorlog) de kinderen
niet huis zullen komen, doch in het Boschhuis zul
len moeten blijven Het gansche personeel van het
Centraal Genootschap blijft paraat, om onder wel
ke omstandigheid ook, voor de veiligheid der kin
deren te waken.
Het C. G.. dat van 1901 af bestaat en opgericht
werd op initiatief van den Bond van Ned. Onder
wijzers, en in 1905 het eerst begon met verple
ging. heeft ongeveer één vierde gedeelte der ver
pleging in Nederland onder zijn hoede. Per jaar
worden tusschen 7 a 8000 kinderen verpleegd, die
tot verschillende gódsdienstrichtingen behooren.
In 1905 het eerste jaar dus werden 31 kin
deren verpleegd; in 1938: 7428 (met 306428 ver-
pleegdagenj. In 1939: 7396 met 280719 verpleegda-
gen.
Ook dit jaar zullen weder vele kinderen ver
pleegd moeten worden; zwakke en herstel behoe
vende kinderen van 6 tot en met 13 jaar. Van de
7428 kinderen in 1938 kwam één vijfde gedeelte
uit werklooze gezinnen, een aantal, dat dit jaar
waarschijnlijk niet veel zal afwijken.
Vorenstaande uiteenzettingen mogen er toe bij
dragen, ouders, die thans t.a.v. de uitzending een
zekeren angst aan den dag leggen (en die zijn er
verscheidenen!) te overtuigen, dat aan deze uitzen
ding geen gevaar verbonden is. De maatregelen,
welke genomen moesten worden, zijn getroffen, op
de meest afdoende wijze. Hetgeen een geruststel
ling moge en kan zijn.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE RADIO
CENTRALE OP ZATERDAG 4 MEI 1940.
Progr. III. Fransch Brussel 8.00; Pauze 8.20; Keu
len 8.30; Deutschlandsender 8.50; Pauze 9.10; Parijs
Radio 9.20; Pauze of diversen 11.05: Ned. Brussel
11.20; Keulen 1.15; Danmarks Radio 1.35; Keulen
4.15; Fransch Brussel 4.35; Parijs Radio 4.50; Dan
marks Radio 5.20; Pauze 5.40; Fransch Brussel 5.50
Weermachtsprogramma 6.20; Deutschlandsender
6.35; Danmarks Radio 8.20; Fransch Brussel 8.35
Beromunster 9.20; Boedapest 9.30; Weermachtspro
gramma 10.20; Deutschlandsender pl.m. 10.35.
Progr. IV: Ned. Brussel 8.00; Engeland 8.20; Pauze
9.35; Engeland 9.50; Fransch Brussel 11.50; Weer-
machtsprogramma 12.50; Engeland 3.20; Weer
machtsprogramma 4.20; Ned. Brussel 5.20; Pauze
7.20; Ned. Brussel 8.20; Parijs Radio 11.20:
P. H. VAN DER LEY.
3 Mei 1890 vierde de heer P. H. van der Ley,
directeur van de Kweekschool voor Onderwij
zers te Haarlem, zijn 25-jarig jubileum als
leeraar aan die onderwijsinrichting.
Wjj willen van deze gelegenheid gebruik
maken te herinneren aan een zeer verdienste
lijk stadgenoot, die in zijn lang leven zeer veel
gedaan heeft voor het onderwijs en daarnaast
nog gelegenheid vond zich aan verschillende
andere stadsbelangen te wijden.
Gedurende een halve eeuw heeft de heer
Van der Ley onder de Haarlemsche burgers
een eervolle plaats ingenomen.
Pas in 1921 trad de heer Van der Ley af als
directeur der Kweekschool, dus na 56 jaar aan
die instelling zijn beste krachten te hebben ge
geven.
25 Februari 1927 maakte de dood een einde
aan dit welbesteede leven.
Morgen „Zoniiestraal"collecte.
Morgen is het „Zonnestraal"-dag. Dan zullen
weer honderden vrouwen en meisjes, mannen en
jongens een beroep doen op de offervaardigheid
van de Haarlemsche ingezetenen, om met gulle
hand te geven voor hen, die lijdende zijn aan de
gevreesde tuberculose en niet in staat zijn zelf
hun verpleegkosten te betalen.
In de afgeloopen weken is met vele middelen
propaganda gemaakt. Raambiljetten zijn in een
oplaag van honderden exemplaren in- de stad ver
spreid.
Maar dan honderd winkeliers hielpen mede, door
in ljun pakjes een propaganda-biljetje bij te slui
ten.
De Nederlandsche Spoorwegen gaven hun mede
werking, door toe te staan, dat op hun terrein bij
de viaducten spandoeken konden worden opge
hangen.
Trams, autobussen en taxi's zullen morgen weer
getooid zijn met de bekende „ZohnestraaI"-vlagge-
tjes.
Veel heeft het plaatselijke „Zonnestraal"-comité
gedaan, om de Haarlemsche ingezetenen op de col
lecte van morgen attent te maken en nu is het
woord aan ul
Geeft opdat velen, die nu nog moeten wachten,
kunnen worden geholpen en later weer genezen
aan hun gezin en aan de maatschappij te worden
teruggegeven
KAMER VAN KOOPHANDEL EN
FABRIEKEN.
De agenda voor de 141ste vergadering der Kamer
van Koophandel en Fabrieken voor Haarlem en
Omstreken, te houden op Dinsdag 7 Mei 1940 te
8 uur, luidt:
1. Notulen.
2. Ingekomen stukken.
3. Mededeelingen.
4. Goedkeuring verzonden 'brieven aan: 1. den
minister van onderwijs, kunsten en wetenschappen
inzake spreiding vacanties. 2. Het bestuur van de
afd. N.-Holland v. d-Ned. Bond v. Autobusdienst-
ondernemers te Heemstede inz. verhooging ben
zineprijs.
5. Subsidie-aanvragen: 1. Stichting Haarlem's
Bloei voor herdenkingsfeest Camera Obscura
Haarlem. 2. Fonds Studierecht Industrieele Eigen
dom 's-Gravenhage.
6. Benoeming lid Bevrachtingsommissie Haar
lem.
7. Concept-schrijven van de Commissie voor het
Marktwezen aan de heeren Schous c.s. inzake de
Maandagmarkt.
8. Concept-schrijven van de Commissie voor
het Marktwezen aan den Inspecteur der Invoer
rechten en Accijnzen inzake den verkoqp van si
garen op de Maandagmarkt.
9. Concept-schrijven van de Commissie Vesti
gingswet aan den minister van Economische Zaken
betreffende strafmaatregelen.
10. Rondvraag.
11. Besloten zitting.
De pianovoordrachten, waarmee leerlingen van
mej. Jeannette Wüst Woensdagavond in de mu
ziekzaal van Brinkmann de resultaten van het door
hen genoten onderwijs toonden, vormden een reeks
van respektabele lengte. Het programma telde niet
minder dan 26 nummers, waarvan verscheidene
meervoudige! Nu namen wel de meeste dier num
mers betrekkelijk weinig speeltijd in beslag, maar
toch zou bij een dergelijke opvolging, waarin geen
afwisseling door andere instrumenten wordt ge
bracht, verslapping van de aandacht der luiste
renden gedreigd hebben, indien niet bijna elk der
voordrachten kwaliteiten gedemonstreerd had, die
de belangstelling levendig hielden. Dit nu was het
geval zelfs bij die stukjes, waarvan de voor de
elementaire trap van het onderwijs berekende mu
zikale inhoud op zich zelf genomen onbelangrijk
was.
Van het eerste nummertje tot het laatste was de
voorbeeldige handhouding, waren de correcte en
doeltreffende bewegingen van hand en arm wel
gevallige objecten voor het oog. Doch het essenti-
eele in muzikale voodrachten is dat, wat het oor
kan waarnemen. En ook dat stemde tot groote te
vredenheid. Rhythm iek en metriek bleken even
welverzorgd als de nuanceering, die niet alleen
in de groote lijnen, maar vaak ook in heel kleine
momenten, in enkele dynamische of agogische ac
centen tot uiting kwam. Verschillende leerlingen
speelden uit het hoofd en bewezen daarbij de be
trouwbaarheid van hun geheugen. En met genoe
gen bemerkten we, dat mej. Wüst het gebruik van
het pedaal alleen aan die leerlingen toestaat, die
ver genoeg gevorderd zijn om het op juiste wijze
toe te passen, en dat zij het onder scherpe con
trole houdt. Anders kan het pedaal meer kwaad
dan goed stichten, zooals we al vaak hebben kun
nen constateeren.
Natuurlijk is de individueel zeer verschillende
muzikale begaafdheid der leerlingen ook een be
langrijke factor voor den indruk hunner voor
drachten. Uit enkele daarvan, in 't bijzonder in de
tweede helft van den avond, sprak een zeer duide
lijke begaafdheid. Om niet tot vergelijkingen aanlei
ding te geven, zullen we niet nader aanduiden
welke dat waren. Eén uitzondering echter willen
we maken, omdat die vrijwel zonder concurrentie
was, n.l. de voordracht van B. Mayerl's „The Wed
ding of the painted doll". Dat was een syncopation
in optima forma, zuiver, uitstekend van rhythme,
klank en pedaalgebruik.
Verscheidene voordrachten voor vier handen lie
ten goed samenspel hooren, al mag een Hongaar-
sche Dans van Brahms nog met heel wat meer
vrijheid van tempo en rhythme gespeeld worden
dan de twee jonge meisjes Woensdagavond durfden
te geven. Maar dat zal mettertijd ook wel komen.
De grondslagen worden door mej. Wüst blijk
baar degelijk en met zorg gelegd. Dat is hoofdzaak.
Daarop kan met succes voortgebouwd worden.
K. DE JONG.
