3xet JOimt en Jan
De krijgsgevangenen kwamen terug
Ruim tienduizend man
kwamen Zondag.
Huwelijk met modern
Comfort.
M A A N D A G 10 JUNI 1940
HAARLEM'S DAGBLAD
De aankomst van een trein met gerepatrieerden te Westervoort.
(Vervolg van pag. 1)
TE ARNHEM.
Onze speciale verslaggever meldt ons:
Gistermorgen vroeg zijn de eerste Nederlandsche
krijgsgevangenen via Zevenaar te Westervoort ge
arriveerd. Het station was het beginpunt van een
zegetocht, zooals blijken zou. Rustig kwamen de
soldaten den uitgang uit en stelden zich daarna
op om verder af te wachten wat met hen gebeuren
ging. Reeds bij het naar buiten treden bleek hoezeer
de bevolking heeft medegeleefd met het wel en wee
der krijsgevangenen. Stapels sigaretten, chocolade-
reepen en natuurlijk een verfrissching in den
vorm van een kop koffie wachtten hen. Dat daarvan
een gretig gebruik werd gemaakt valt te begrijpen.
Men had zich in dikke rijen langs de wegen waar
langs de stoet zich naar het gebouw „Musis Sacrum'
zou begeven, verzameld en ook voordit gebouw stond
een dikke menschenmenigte. Van eenige wanorde
was geen sprake. Rustig en beheerscht heeft men
de aankomst der mannen afgewacht, om eerst toen
dezen in het gezicht kwamen uiting te geven aan
het enthousiasme en de vreugde, die in aller harten
leefde. Tijdens het binnenkomen der manschappen
over de singels en wegen, die hen naar „Musis"
leidden speelden zich onvergetelijke tooneeltjes af.
Zoo zagen wij een jonge vrouw, die haar man mid
den in den stoet ontdekte, naar hem toesnellen, en
het gebaar, waarmede hij haar in zijn armen sloot,
was symbolisch voor de begroetingen, die voor de
anderen volgden en zullen volgen.
In Musis stonden talrijke hulporganisaties, als het
Roode Kruis, de vrouwelijke vrijwilligers en ande
ren gereed, om de manschappen hulp te bieden. Een
vijftigtal kappers hadden zich beschikbaar gehou
den, om het uiterlijk der mannen te verzorgen. Aan
lange tafels zetten zij zich vervolgens neer ten einde
de noodige teerkost in te nemen en een hulp-
Een vroolijke groet aan den ingang van een der
goederenwagens.
telegraafkantoor stond gereed, om de eerste tijdin
gen te verzenden.
Hierna hadden de formaliteiten plaats, verband
houdende met de registratie der mannen, zoodat des
avonds alles voor den terugtocht naar huis gereed
was en de mannen hetzij nog denzelfden avond,
hetzij Maandag konden vertrekken.
Vandaag is de rust in Arnhem weergekeerd. In
den loop van den morgen zijn de militairen, die
Zondag niet vervoerd konden worden, vertrokken en
voor Donderdag worden geen nieuwe transporten
verwacht
TE ENSCHEDE.
Uit Enschede meldt men ons:
Het duurde zeer geruimen tijd voor alle sol
daten de wagens hadden verlaten, want eerst
moesten van elke groep op verzoek van de Duit-
sche officieren de namen van allen groepsgewijze
worden genoteerd. Onderwijl maakten de solda
ten, die hun vreugde over de behouden terugkeer
voortdurend deden blijken, een praatje met dege
nen, die zich op het station bevonden. Daar waren
o.m. aanwezig de burgemeester van Enschede, de
heer J. J. G. E. Rückert en diens echtgenoote.
Eindelijk kon de eerste groep afmarcheeren naar
het nabije Volkspark. Ondanks het zeer vroege
uur stonden de inwoners van Enschede reeds in
rijen dik langs den weg. Bij de nadering van de
soldaten ging er een hartelijk hoera op, hetgeen
de teruggekeerde krijgsgevangenen met blijde ge
zichten beantwoordden. Het was naar allen ver
klaarden een ontroerende ontvangst bij den te
rugkeer in het vaderland, een ontvangst, welke
voor allen onvergetelijk zal blijven.
OP HET VOLKSPARK.
Intusschen heerschte op het Volkspark een
groote bedrijvigheid. Daar was alles gereed voor
de versterking van den inwendigen mensch, ter
wijl ook maatregelen waren getroffen om de sol
daten medisch te keuren, terwijl leden van het
Roode Kruis voor eventueele hulpverleening ter
plaatse waren. De keuring van de 1870 personen
kon onmogelijk door de enkele aanwezige offi
cieren van gezondheid geschieden, waarom de
directeur van den Gem. Geneeskundigen Dienst,
dr. A. A. Koopal een aantal Enschedesche dok
toren had verzocht zich mede met de keuring te
willen belasten, aan welk verzoek spontaan ge
volg was gegeven. Maar voor tot de keuring werd
overgegaan, werd eerst voor de verzorging van
den Inwendigen mensch gedacht. De soldaten, die
eerst op sigaretten waren onthaald, kregen eerst
brood en krentebollen, terwijl even later ketels
met geurige, dampende soep verschenen. Toen
deze werden aangedragen ging er weer een hoera
tje op, want een zoo fijne, geurige soep had men
in dagen niet gegeten. Allen kregen in koppen
hun deel.
EEN TENTENKAMP.
Intusschen was er ruimschoots gelegenheid met
de terugkeerende soldaten te spreken. Allen deden
verhalen over hun wedervaren in den oorlog,
maar nieuwe mededeelingen deden ze niet. Het
bleek, dat bijna allen afkomstig waren van de
legeronderdeelen, welke zich bij het uitbreken
van den oorlog in het Oostelijk deel des lands
hadden bevonden. Een klein deel van hen had op
den Grebbeberg gevochten, terwijl er vrij velen
waren, die deel uitmaakten van de bezetting van
het land van Maas en Waal. Verder waren er ver
scheidene matrozen, die gevangen waren genomen
op Rottumeroog, Ameland en Schiermonnikoog.
De verschijning van de kwieke Jantjes met hun
zware plunjezakken op den nek gaf het publiek
aanleiding tot een extra hartelijke begroeting.
Al deze 1870 krijgsgevangenen waren afkomstig
van het gevangenkamp te Lückenwalde.
Het bleek, dat de Duitsche autoriteiten soldaten,
korporaals, sergeants en vaandrigs in één kamp
hadden ondergebracht. De officieren hadden in
een apart kamp plaats gevonden. Onder het ge
zelschap bevond zich ook een reeds bejaarde 1
sergeant-majoor uit Apeldoorn, die ons vertelde,
dat hij op uitstekende wijze was behandeld. Hij
e eerste trein met krijgsgevange
nen arriveerde Zondagmorgen om
5.07 uur te Enschedé.
De trein bestond uit 45 wagons
en bracht 1870 krijgsgevangenen over.
Te Oldenzaal is om half tien een extra-
trein uit Bentheim aangekomen met on
geveer 1650 krijgsgevangenen, komende
uit de omgeving van Berlijn. Het transport
reed na een kort oponthoud door naar
Almelo.
Om vijf minuten voor vier kwam een
tweede extra trein met 2183 Nederlandsche
krijgsgevangenen uit de richting Stettin
aan. Van deze 2183 bleven er 1000 te Ol
denzaal, terwijl de overigen naar Hengelo
vertrokken. Daarna volgde een derde trein
met 1400 krijggevangenen, die in de omge
ving van de Oder waren geïnterneerd. Zij
werden eveneens naar Hengelo doorgezon
den.
Bij aankomst werden de krijgsgevangenen
in het ziekenhuis onderzocht, waarna zij
gelegenheid kregen om te baden en van
nieuw ondergoed werden vorzien.
In Arnhem zijn 1720 krijgsgevangenen
aangekomen. De manschappen werden in
„Musis Sacrum" ontvangen.
Om twee uur kwam te Zevenaar een
transport van 1200 man binnen. Na een
maaltijd zijn de militairen doorgemarcherd
naar Doesburg, waar de registratie zou
geschieden.
In den loop van den avond is geheel
onverwacht, nog een tweede trein met ont
slagen krijgsgevangenen uit Duitschland
te Enschedé aangekomen.
In dezen trein, welke uit personenrijtui
gen bestond, bevonden zich vierhonderd of
ficieren en vijftig manschappen. Door de te
Enschedé getroffen maatregelen konden
allen onmiddellijk ingekwartierd worden.
De stemming onder de officieren was uit
stekend.
was graag bij de jongens gebleven, maar aan den
anderen kant vond hij het jammer, dat men hem
niet, zooals in Holland, met de officieren had ge
lijk gesteld.
TE HENGELO.
Te Hengelo was de ontvangst bijzonder enthou
siast en werden vaderandsche liederen gezongen.
De inwoners vroegen om inkwartiering van sol
daten om op die manier van hun hartelijk mede
leven blijk te geven.
UITSLAG PRIJSVRAAG.
In verband met het 125-jarig bestaan der ver-
eeniging ter bevordering van de belangen des boek
handels schreef het bestuur der vereeniging een
prijsvraag uit voor een legpenning en benoemde
het een jury ter beoordeeling van de ingezonden
ontwerpen.
Met den eersten prijs bekroonde zij het ontwerp,
ingezonden onder het motto: „boekenpenning", van
den heer Dirk Bus te 's Gravenhage.
Italiaansche verliezen als gevolg
van de blokkade.
Stefani bericht uit Rome:
De chef van het bureau „Economische oorlog"
van het ministerie van Buitenlandsche Zaken,
Pietro Marchi, heeft den Duce opnieuw een rap
port uitgebracht over de verliezen, door Italië ge
leden tengevolge van de Fransch-Britsche blokka
de. Hij verklaart dat de geallieerde bewei'ing, als
zou de blokkade ten aanzien van Italië zoo wor
den toegepast dat het Italiaansche bedrijfsleven
geen schade zou lijden, moet worden afgewezen.
In April zijn 69 stoomschepen aangehouden en
uit hun koers gebracht, hetgeen een tijdsverlies
van bjjna vierhonderd dagen beteekende. Op 25
Mei bedroeg het totaal aantal aanhoudingen van
Italiaansche schepen 1347. Onmiddellijk na de toe
passing der blokkade heeft de fascistische regee
ring haar standpunt bepaald met het doel ramp
zalige gevolgen te vermijden. Zij eischte dat de
contrölemaatregelen binnen de grenzen van het
internationale recht zouden blijven en protesteerde
ten scherpste tegen de onwettige Fransch-Engel-
sche bepalingen.
Zij stelde tegelijkertijd een legale controle voor,
waarvan de procedure in gemeenschappelijk over
leg zou worden vastgesteld. De toestand werd ech
ter ernstiger in plaats van beter. Op 28 November
verboden de Fransche en Engelsche regeeringen
alle zeevervoer van goederen uit Duitsche havens
en den uitvoer van alle goederen van Duitsche
herkomst en afkomstig uit havens van niet oorlog
voerende landen. Daarna heeft men in Italië het
bureau voor den economischen oorlog opgericht,
dat ten doel had tegen de blokkade te strijden. Dit
bureau begon onmiddellijk besprekingen in de
Britsch-Italiaansche permanente commissie en stel
de verscheidene maatregelen ter vei-zachting voor,
doch de Brïtsche delegatie antwoordde dat een
dergelijke verzachting slechts mogelijk was onder
voox-waarde, dat Italië zich aan een politiek van
contingenteering zou onderwerpen. Het doel daar
van was duidelijk: men wilde zich van de con
trole bedienen om Italië te noodzaken een beper
king van zijn invoer te aanvaarden en het zoo te
berooven van de mogelijkheid, zijn oorlogsvoorbe
reiding in versneld tempo voort te zetten. Men
wilde bovendien inlichtingen over de behoeften
der Italiaansche productie verkrijgen. De Italiaan
sche regeering verwierp natuurlijk het Engelsche
voorstel. Intusschen namen de verliezen tengevolge
van de blokkade, die op steeds hinderlijke wijze
werd toegepast, toe. Het rappoi-t besluit met de
opmerking dat de Fransch-Britsche houding in de
blokkade opnieuw ovei'duidelijlc heeft bewezen, dat
in de Middellandsche Zee een onverdraaglijke toe
stand bestaat.
Het D.N.B. deelt mede dat het rapport van Mar
chi in de geheele Italiaansche pers scherpe com
mentaren heeft uitgelokt. De „Corriere della Sera"
schrijft dat het ongehoorde Engelsche optreden
Italië elke levensmogelijkheid in de Middelland
sche Zee bestrijdt
De „Popoio d'Italia" spreekt van nieuwe ondra
gelijke geweldmaatregelen ten nadeele van- Italië,
die door het rapport aan den Duce onweerlegbaar
gedocumenteerd zijn. De Fransch-Engelsche con
trole in de Middellandsche Zee is een dwaasheid.
De „Stampa" uit Turijn schrijft dat op de prac-
tische en opbouwende Italiaansche voorstellen vol
komen onaanvaardbare tegenvoorstellen van ge
allieerde zijde gedaan zijn. Negen maanden con
trole hebben aangetoond, dat onder de bestaande
omstandigheden in de Middellandsche Zee de vrij
heid van het Italiaansche volk en zijn levensrech
ten elk oogenblik kunnen worden vernietigd of
VOOR DE KINDEREN
Een kabaal voor tien. De professor had er
echter gauw genoeg van. Hij liet een timmer
man komen en deze bevestigde het bord keurig
op de daarvoor bestemde plaats.
Nu was het wachten op patiënten. Doch de
eene dag na de andere verstreek zonder dat
er Iemand kwam. Tot de geldmiddelen van
den professor uitgeput waren en hij met de
handen ln het haar zat.
Bij aankomst werden den terugkeerenden
snaperingen en sigaretten aangeboden.
ernstig bedreigd door de willekeur van een bt
de Middellandsche Zee liggende mogendheid.
Ansaldo: „Optreden van Italië z
van kapitale beterkenis zijn."
Het D. N. B. meldt uit Rome: In de toespra:
die de bekende buitenlandsche politicus Axis
do gisteren zooals iederen Zondag tot
Italiaansche leger heeft gericht, zeide hij dat
datum van het ingrijpen van Italië nog
geheim van Mussolini is. Wel kan echter ret
thans gezegd worden, aldus Ansaldo, dat in
tweede phase van den oorlog, waaxwan de s!
in Frankrijk slechts de inleiding vormt, na
uitschakeling van Frankrijk de strijd teg
Engeland zal beginnen en dat dan het optred
van Italië van kapitale beteekenis zal zijn. II
zal Italië zijn eenheid volmaken en de slav«
ketenen verbreken, die Italië tot gevangene v
de Middellandsche Zee maken.
Met betrekking tot de benoeming van maaide
De Bono tot bevelhebber van de zuidelijke 1«
groep, betoogde Ansaldo dat de naam De Bon
de naam van de legergroep, ieder, die daaraai
juisten uitleg weet te geven, veel zegt. De kam
den, die in de havens op hun vei'scheping wad
zullen onder de bevelen van De Bono staan.
FARINACCI SPREEKT DUITSf
DELEGATIE TOE.
Het D.N.B. meldt uit Milaan:
Onder leiding van Hermann Esser, staatss»
taris bij het Duitsche ministerie van propagi
en leider van den rijksbond voor vreemdelin
verkeer, is te Cremona een Duitsche delegatie i
gekomen, die in opdracht van minister dr. Göb
en op uitnoodiging van den Italiaanschen mini
Farinacci een bezoek aan een kunsttentoonste!
brengt.
Aan een maaltijd heeft Farinacci een toesp:
gehouden, waarin hij er met verwijzing naar
oorlog den nadruk op legde dat de geschiedi
snel voortgaat en recht zal doen. Alle Italianen
gei-eed. Zij wachten slechts op bevel van den B
die den weg aangeeft.
Esser zeide o.a. dat Duitschland den ooi'log i
gewild heeft en dat Mussolini alles heeft gei
om hem te voorkomen. Als er thans gevoel
moet worden, dan geschiedt dat alleen om
blijvenden en rechtvaardigen vrede tot stand
brengen,
NIEUW SPOORBOEKJE.
De Nederlandsche Spoorwegen hebben ingai
heden een nieuw spoorboekje uitgegeven, ter
vanging van de provisorisch vastgestelde r
lingen, welke naar mate de diverse baanval
berijdbaar werden, druppelsgewijs werden i
voerd. In deze nieuwe dienstregeling zijn zoo
mogelijk de aansluitingen verbeterd, hoewel
uit den aard der zaak niet zoo zijn als voort
Evenmin kon men met alle belangen rekc
houden.
Wat den goederendienst betreft, is binnen
gebied, omsloten door de groote rivieren het l
male goederenverkeer weer opgenomen, tel
buiten die gebieden door de Nederlandsche spl
wegen, gezien de talrijke methoden van ven'
welke zij kunnen toepassen, o.a. met de rail»
laadkisten, ook dit vervoer zoo goed moge!
wordt bediend. (A.N.P.)
Mr. CORRY STOLZ-VAN DEN KIEBOOM.
11)
- Nog niet, maar wat niet is kan komen. Ik
prepareer me er vast op.
Dus je komt niet vanavond? vraagt Carla
vinnig.
Neen.
Het gaat ze geen steek aam, die nare wichten,
dat ze met een vaartje aan typen en steno begon
nen is. Als ze dat niet kent, krijgt ze immers nooit
een baan. In de advocatuur hoef je 't niet eens te
probeeren. Maar een stenotypiste, die nebenbei
meester in de rechten is, misschien heb je dan nog
een kansje. Secretaresse van de directie van een
bank bijvoorbeeld. Of van een fabriek. Ja, als je
maar connecties had. Maar waar haal je die van
daan? Bij de Pipa aankloppen is uitgesloten ze
kan ze thuis alleen tezijnertijd voor een fait accom
pli stellen. Oom Victor vragen dat ook liever
niet, als *t eenigszins kan.
's Avonds, achter haar tweedenandsch schrijf
machientje, dat ze van haar zakgeld gekocht heeft
en waarop ze na de les meteen weer is aangevallen,
peinst Nick weer over het probleem, het wanhopige
probleem, hoe in deze tijden een baantje te vin
den. In deze tijden de meest treiterende, de
voor jonge\ menschen meest verlammende en naar
beneden duwende woorden, die er bestaan
Maar er zijn toch nog overal menschen, die werk
hebben. En er zijn toch in het heele land honder
den kantoren, waar getypt en gesteno'd moet wor
den. Zou er dan achter al die honderden schrijf
machines nergens eens één plaatsje leegkomen,
waar zij in kan glippen? Ja als Je maar relaties
Het studentenleven biedt, naast alle andere
joorrechtcn, ook een uitmuntende gelegenheid
voor het aankr.oopen van connecties, die later in
de maatschappij van groot nut kunnen zijn....
Een zin uit een novitiaats. of dies-speech natuur
lijk. Hoe komt ze daar ineens aan? Een ingeving?
Wie van de menschen uit Utrechtwie
van de vriendenPats! Van louter opwinding
slaat Nick zes toetsen tegelijk naar beneden. Boy!
Natuurlijk Boy! Die gekke avond, toen hij hen
allemaal bij elkaar had getrommeld en ze op zijn
kamer een regiment flesschen panje vonden opge
steld. Jullie moeten me niet uitlachen, zeg, had
Boy gezegd, maar ik ben Commissaris gewor
den?
Van poUtie? had er een snugger gevraagd.
Erg goed hadden ze Boy's verhaal geen van al
len begrepen. Maar het kwam er zoo ongeveer op
neer, dat hij geërfd had van een oom. die groot-
aandeelhoudfer en commissaris was van een fami
lievennootschap, een zeepfabriek, en dat Boy nu
in diens plaats tot commissaris Was benoemd.
Ze hadden het allemaal vrij onwijs gevonden,
maar als aanleiding voor een feest was 't allicht
goed genoeg geweest.
En als jullie nu later een baantje willen heb
ben, kom je maar bij mij, had Boy gebluft.
Hij krijgt nou al megalomanie, dat was na
tuurlijk Han geweest. En toen Boy weer: Is dat
ook zooiets als tantième of dividend? Laat me nou
niet teveel moeilijke woorden ineens slikken, zeg.
Ik snap er sowieso toch al geen klap van.
Bij Boy aankloppen om hulp voor een baantje
't is eigenlijk te zot. Thuis zouden ze woest zijn.
En Han!! Nou ja, 't heeft nog allen tijd. Eerst maar
zien die stomme diploma's te halen. En met nieu
wen moed steekt Nick een schoon vel papier in de
machine
Heb je geen trek om te gaan tennissen, Nico-
lientje? vraagt Oom Victor op een zonnigen Mei
middag.
Trek wel. En öf! zegt Nick hartgrondig en
ze zucht boven haar uitdeellngslijst. Drie komma
zooveel maal zestien komma zooveel, gedeeld door
honderd alweer iemand, die met een girotje van
een paar centen gelukkig wordt gemaakt. Wat een
gruwelijke onzin toch. Maar 't moet nu eenmaal
kloppen, je moet alles tot den laatsten cent uitdee-
len. En zestig gulden salaris voor de curatrice, dat
is toch wel eenig, daar kan ze een paar leuke zo
merjurken voor koopen, of een nieuw racquet.
Wel, hoe denk je er over? dringt Oom Victor
aan. 't Is veel te mooi weer voor jou om bin
nen te zitten. Ga er toch eens uit, kind. Je bent
maar eens jong.
Ik moet morgen die uitdeelingslijst deponee-
ren, zegt ze met een zucht. En het zijn tweeën
zestig crediteuren en ze krijgen drie komma zeven
en-vijftig procent.
O, dat rekent Vermolen wel even voor je uit,
•die heeft zooiets in een oogenblik klaar. Ga nu
maar. Anders geeft je moeder mij nog de schuld,
als je er met Pinksteren slecht uitziet.
Nick aai'zelt nog even. Die nare cijferrommel,
die muffe papieren- en boekenatmosfeer hier op
kantoor. En dat in Mei. Eigenlijk schandelijk, er
zoomaar tusschen uit te knijpen en je werk te la
ten liggen. Nou ja, iedereen spijbelt wel eens. En
ze werkt toch hard genoeg tegenwoordig, met die
tik_ en stenobeweging er bij.
Ja-a, zegt ze, op uw verantwoording dan.
Maakt u het met Vermolen in orde? Zeg Oom
Victor, bedenkt ze zich, zal ikkan ik hem
daar iets voor geven, een douceurtje bedoel ik,
voor die rekenarij?
Och, och, wat zit het geld je weer los ln je
zak, plaagt Oom Victor. Hoeveel salaris heb je
wel gekregen in dat kolossale faillissement van je?
Zestig piek, zegt ze trotsch.
Enorm! En wat ga je er mee doen?
Zomerjurken koopen. Of een nieuw racquet.
Misschien wel allebei. Nou, dan zal ik maar gaan,
hè? Daag. Weg is ze.
Mr. Van Eyckeveld glimlacht over zijn papieren.
Zomerjurken en een tennisracquet 't is toch zon
de van het kind, al die juristerij, heelemaal geen
meisjeswerk immers. Nu denkt ze nog aan zomer
jurken, maar op den duur worden die zoogenaam
de werkende vrouwen immers allemaal onmoge
lijke en onvrouwelijke schepsels. Ze moest op de
tennisbaan of ergens anders maar een goeien man
zien op te duikelen.
Nick fietst van haar kamers regelrecht door naar
de tennisbaan. Ze zal Carla maar niet gaan afha
len. 't Botert niet zoo bar tusschen Carla en haar.
Ze staat eigenlijk heelemaal zoo'n beetje buiten
het kringetje van Carla en haar vriendinnen, de
uitgaande meisjes uit de stad. Dat had je je in
Utrecht toch nooit kunnen voorstellen, dat er zelfs
nu nog overal in Nederland milieux bestonden,
waar een werkend meisje als iets lichtelijk raars
wordt beschouwd. Winkel-, kinder-, schooljuf
frouw, allemaal prachtig voor een bepaald soort
meisjes. Van de rest moeten ze afblijven, zeker zij,
die het financieel niet noodig hebben. Studeeren
is nog tot daaraan toe, maar eenmaal afgestu
deerd gaan werken, geld verdienen, zelfstandig
worden, niet uit een of andere ideale roeping,
maar zoo maar gewoon, omdat je er zin in hebt,
dat is rèèr, excentriek, anders niet.... En die er
altijd het hevigst tegen gefulmineerd hebben, krij
gen nu door de crisis weer gelijk, dat is 't ergste.
Zoo, juffrouw Lenswaerdt, gaat u ook ten
nissen? hoort ze achter zich.
Nick schrikt op uit haar gepeins, ziet meteen
een andere fiets langszij komen.
Nee, -ik ga stekelbaarsjes vangen, snibt ze.
De blonde jongen naast haar lacht, alsof ze een
enorme geestigheid heeft gedebiteerd.
Ja 'n lichtelijk béte opmerking, hè, stemt
hfj toe. En dat nog wel tegen zoo'n scherpzin
nige advocate.
Och, vlieg op, zegt Nick kwaad. Zalig weer.
hè? laat ze er vriendelijker op volgen. 't Zal wel
druk zijn op de baan.
Als iedereen er zoo over denkt als ik, zal het
zeker wel vol zijn. Ik heb me tenminste maar eens
vrij gemaakt.
Maar niet iedereen is bij Papa in de zaak,
zegt ze.
Tom Daelwijck, die op zijn vaders bank het
ideale beroep van eenig zoontje, dat het vak moet
leeren, uitoefent, wordt, als ze op de tennisbaan
aankomen, dadelijk van alle kanten aangevallen.
Onverantwoordelijke lijntrekker!
Zeg. moet die zaak van jullie nou beslist over
den kop?
Zeg Tom, ik protesteer als aandeelhouder.
Jij kunt hier niet voldoende voor onze belar
waken.
Maken jullie het dien armen jongen toch
zoo lastig, trekt Carla partij voor Tom. Zit
niet, hoe moe hij is. Hij is notabene per fiets
Algemeen medelijden Tom, is je wagen u
kapot?
Inderdaad. Tom zijgt neer in een luien st
Hebben jullie geen limonade of zooiets? Ik 5
van dorst. Lek in de carburateur, legt
buurman uit, die belangstellend naar het niei
defect van den wagen vraagt. 't Kam ook
de radiateur zijn. die vent in de garage d
tijd zoo. Ik denk, dat ik hem inruil, de wagen
doel ik.
De ober van het Sportparkrestaurant-brengt
monade met groote stukken ijs. 't Lijkt wel J
zegt Nick tot haar buurman. 't Is bijna te \v«
om te spelen.
En, juffrouw Lenswaerdt, hebt u uw we
zaamheden ook zoo maar in den steek gelaten?
formeert een ander. Hoe moeten de misdadif
het vandaag nu stellen zonder uw hulp?
Nick zucht. O, die redden zich zonder mij
wel, zegt ze automatisch.
Ik denk anders, dat iedere boef er wel p
op zal stellen, om door u verdedigd te worden,
de rechters u zien, durven ze natuurlijk niet an
dan vrijspreken.
Tweehonderd drieëntwintig, zegt Nick.
Pardon? vraagt luitenant Van Dalen verbal
Dat het de tweehonderddrieëntwintigste
is, dat ik dat grapje te hooren krijg, zegt ze.
ik weet er heelemaal geen grappig antwoord op
geven, dat is 't ergste.
Luitenant Van Dalen zwijgt beleedigd.
een arrogant nest. dat komt natuurlijk van i
zotte geleerdheid.
Nick heeft het land. Hoe komt ze toch zoo hatel
tegeri die menschen hier? In Utrecht was ze all
echt getapt, maar hier zullen ze haar wel i
links later, liggen, als ze zoo doorgaat. Zwijgt
levert ze haar racquet in voor den algemec
toss. Goddank, ze mag spelen, hoeft ze tenmii
niet mee te praten. Het treft alleen slecht.
nu juist Van Dalen als partner krijgt
(Wordt vervolgd)"
