De Lotgevallen van een Collier
3Jiet 30imt m
Jxm OCie&üL
VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1940
H A A R L E M'S DAGBt A D
N. S. B.-vergadering le Amsterdam.
Ir. Mussert en Mr. Rost van Tonningen
spraken.
AMSTERDAM. 1 Aug. (AN-P.) In de Apollo-
hal hield de'Nationaal Socialistische Beweging
in Nederland vanavond een groote bijeenkomst,
waarop door den algemeen leider ir. Mussert en
den hoofdopsteller van het Nationale Dagblad
mr. Rost van Tonningen het woord is gevoerd.
Ir. Mussert gaf een visie op de toekomst, de heer
Rost van Tonningen sprak over „de socialistische
gemeenschap". De vergadering stond onder lei
ding van ir. Huygen.
De heer Rost van Tonningen sprak eerst. Wij
staan bij de puinhoopen van een stelsel, dat zich
thans nog -tegen het socialismé verzet. Wij zien,
dat de reactie nog steeds de warme zetels in
neemt. Vermomd dienen zij zich thans weer aan.
Acht jaar heeft men ons bestreden en nu trach
ten sommigen ons de hielen te likken. Iedere
reactionnair. die onze beweging insluipt brengt
het socialisme in gevaar. Wij moeten hen, die
tientallen jaren voor het socialisme hebben ge
streden doch op dwaalwegen zijn gebracht, de
hand toesteken. Indien niet alle socialisten in
Nederland samenwerken zal de reactie weer over
winnen.
De politieke Roomsche bewindhebbers hebben
hun leden in de Nationale Unie geduwd, zonder
hen individueel te vragen of dat ook wel hun
wensch is.
Deze reactionnairen zijn het geweest, die de
oorzaak zijn. dat wij straks voedselgebrek zullen
hebben. De regeermgsbemoeiïngen zijn de oor
zaak. Het plan-Westhof is door de graanimpor-
teurs te Rotterdam gesaboteerd aldus spr. Zoo
zijn stuk voor stuk alle goede maatregelen, door
deskundigen voorgesteld, door de politieke par
tijen te niet gebracht. De Christelijke regeeringen
hebben schuld, dat er in ons land zoovele onder
voeden en lichamelijk onvolwaardigen. speciaal bij
de werkloozen, zijn. Het liberadl-kapitalistisch
prijzenstelsel scheurde de werkers uit elkaar.
Alles komt op verantwoording van de vorige re
geeringen. En nu trachten aldus de heer Rost
van Tonningen de trawanten van deze regee
ring weer op de kussens te komen.
Wij staar, thans voor den opbouw. Ons land
heeft 6C0.000 werkloozen. terwijl er werk voor
het grijpen ligt. Wij staan nog altijd onder het
oude stelsel. De vertegenwoordigers van dit stel
sel moeten weg. Alle socialisten moeten, uit welke
richting zij ook stammen, hand in hand gaan,
opdat de arbeid van de pionniers niet verloren
zal gaan. Alle werkers van kop en vuist moeten
in een front gaan staan. De behoeften van een
volk zijn onbegrensd. Overproductie bestaat niet.
Er is geen overproductie zoolang de Hottentot
nog niet leeft als een millionnair. Als alle nood
zakelijke behoeften der menschen zouden worden
bevredigd, bleef er steeds een schreeuwend tekort
aan arbeidskrachten. De nationaal-socialist zegt.
dat iedere arbeidskracht zoo economisch mogelijk
moe! worden gebruikt. Het doel der volkshuis
houding moet in de eerste plaats zijn gericht op
de zedelijke behoeften van het volk.
Verschillende plannen zijn voorgesteld, doch
verworpen, zooals o.a. het Plan van den Arbeid
der S.D.A.P. Waren deze uitgevoerd dan hoefden
wij straks geen honger te lijden. Het socialisme
vereenigd in de phalanx loopt de reactie omver.
Woudenberg en ik zijn benoemd tot commissa
rissen van het N.V.V. en de SD.A.P. om vrij baan
te maken voor hen. die het ware socialisme wil
len. aldus de heer Rost van Tonningen.
Deze posities zullen wij niet gebruiken om pro
paganda voor onze ideeën te maken. Dat doen
wij op de vergaderingen. Alle socialisten zijn
steeds één geweest; één als volksgenooten. De
nieuwe tijd, gebracht door de Duitsche soldaten,
die daarvoor hun leven vrijmoedig op spel zetten,
maakt, dat de proletarische arbeiders hun werk
niet meer als een last zullen voelen. Integendeel
het maakt van hen vrije gelukkige menschen, die
den arbeid als een groot socialistisch avontuur
zullen zien.
Na de pauze nam ir. Mussert het woord. In
Amsterdam wonen duizenden en duizenden
volksgenooten. die geen vreugde meer in het le
ven hebben. Deze menschen hebben geestelijke
zorgen. Zij hebben het fundament verloren. Het
geloof in de toekomst zijn zij kwijt. Hun leiders
hebben hen verlaten, de zuilen theorie, waarop zij
vertrouwden, is in elkaar gezakt. Wij weten
reeds jaren, dat de democratie geen waarde heeft.
Zij geloofden er in. Omdat wij dit alles voorzien
hadden en gewaarschuwd hebben zijn wij be-
scholden. De toestand van vandaag vinden wij
even erg als zij. Wij zien echter de mogelijkheid
voor een nieuwe stralende toekomst van ons volk.
Wij moeten het gebeuren zien uit wereldhisto
risch oogpunt. Twee werelden botsen. Het nieu
we volksche nationaal-socialisme zal onder alle
omstandigheden winnen. Er zijn nog honderd
duizenden menschen. die van de wereldrevolutie
welke zich thans voltrekt, niets begrijpen. Euro
pa verandert van aanzien. Er zal een bond van
Germaansche staten onder leiding van Duitsch-
land komen in het Noordenen een bond van
Romaansche volken in het Zuiden. Er is een man
die dezen bond van Germaansche volken tot
stand brengt. Ik heb vertrouwen aldus spr.
in zijn plannen met ons land. Wij Nederlanders
hebben 300 jaar ons gezicht naar het Westen
gehad. Toen wij zeiden: keer fiaar het Oosten,
waren wij landverraders. Niettegenstaande alles
heeft ons land mits het Nederlandsch natio-
naaü-socialistisch wordt een gouden toekomst.
Wordt het echter niet Nederlandsch natïonaal-
socialistisch, dan zal het Duitsch nationaal-so-
door
NORMAN FRAZER.
(Nadruk verboden).
1 8)
Hij had iets gezien, dat hem nieuwe moed gaf;
een slapenden man, die een vluchteling of een
zwerver moest zijn, aan zijn vuile, gescheurde en
bestoven kleeding te oordeelen. Hij lag met zijn
rug naar het raam; zoo nu én dan bewoog en
kreunde hij in zijn slaap: De veroordeelde had zijn
gezicht niet gezien; hij had voor niets anders oog
dan voor de kleeren.
Voor den vluchteling beteekenden deze kleeren
alles hoe haveloos ze ook mochten zijn vrij
heidhet leven zelf! Ze misten het brandmerk
van den dwangarbeid. In deze kleeren kon een
mensch ongehinderd zijn gang gaan hij moest
deze kleeren hebben.
Hij heesch zich nogmaals legen het raam op en
weer keek hij naar binnen, naar den slaper, die nu
stil lag, zoo stil, dat hij dood had kunnen zijn.
De veroordeelde aarzelde niet langer. Hij stapte
van het venster af en keek om zich heen met wilde,
vastbesloten oogen. Een eindje verder lag een flink
stuk hout, dat eens een deurpost was geweest. De
ontsnapte ging er heen en raapte het op. Er was
een stevige ijzeren kram in het einde geslagen
Toen liet hij het ding in zijn handen balanceeren
en met een grijns van voldoening op zijn gezicht
keerde hij zich naar de deur van de hut.
Het was donker en stil binnen. Er was slecht-
het geluid van de ademhaling van den slapenden
man. Zijn gelaat was naar beneden gekeerd op het
bed van struikgewas, zijn hoofd rustte half op
de buiging van één arm. zijn hcele houding was
die van volkomen onbewustheid. De veroordeelde
mat nauwkeurig de zwaaikracht van zijn primitief
wapen. Hij zwaaide het stuk hout éénmaal, twee
cialistisch worden. Wij weten wat Nederland in
het verleden heeft gepresteerd. Overal vindt men
Nederlandsche kunst en Nederlandsch hand
werk. Dit goede leeft nog in ons volk. Wij moe
ten den wil hebben het te ontplooien. Niemand
zal indien ons volk een is. het kunnen bre
ken. Het Nederlandche Volk toont groote ver
scheidenheid. doch het is één. De godsdienstver
schillen mogen die eenheid niet in gevaar bren
gen. Wij moeten elkanders godsdienst eerbiedi
gen.
Ons nationalisme is de liefdé voor volk en va
derland, waarvoor wij offers willen brengen, in
steeds grootere mate.
Ons volk is een werkgemeenschap. Voor de
werkers moet men respect hebben. Hij is een
goed nationalist, die een goed volksgenoot is. In
ons off.cierskorps hooren karaktervolle kerels,
die leiding kunnen geven, thuis. De eisch mag
niet zijn of men met vrucht het eindexamen
H.B.S. heeft, behaald.
Wanneer het nationaal-socialisme in Neder
land iets te vertellen zal hebben, zal geen enkel
talent verloren gaan. Het nieuwe Europa zal de
volken gerechtigheid brengen. De menschen
zullen vreugde scheppen in het leven,
De Nederlandsche Unie heeft slechts één idee:
Hoe houden wij de N.S.B. tegen. Negen jaar heb
ben wij het uitgehouden aldus de heer Mus
sert wij zullen het thans ook volhouden. Met
nadruk zeide spr., dat ons volk zonder nationaal-
socialisme geen toekomst heeft.
EXAMENS.
STAATSEXAMEN.
Staatsexamen ter toelating tot de universiteiten
(art. 12 der Hoogeronderwijswet).
Geslaagd voor diploma a: mej. W. H. Muller en
de heeren R. Cijfer, J. F. Prins. C. Ch. Goslinga, C.
G. Wiegers en J. H. van Delft Westerhof.
Geslaagd: G. F. Steenvoorden, Hillegom.
HANDELSKENNIS L.O.
Geslaagd: G. P. J. Lohmann, Haarlem en H. Stou
ten, Hillegom.
LEDENVERGADERING ..ZANG EN
VRIENDSCHAP".
„Zang en Vriendschap" te Haarlem houdt Vrijdag
avond 30 Augustus in het gebouw Jansstraat 74
een algemeene ledenvergadering.
Behalve de gebruikelijke jaarverslagen bevat de
agenda o.m. bestuursverkiezing. Periodiek treden af
de heeren R. Haverschmidt, C. N. J. v. Hemert en
A. W. M. Steinhoff (allen herkiesbaar). Vacatures
wegens bedanken van de heeren J. Kuyer Jr. en C.
Warnier.
AANBESTEDING.
Ged. Staten van Noord-Holland hebben Donder-,
dag aanbesteed het maken van een vak van het
kanaal OudkarspelKolhorn, van een vaargeul in
het Kolhornerdiep, van een keersluis met schot-
balkenloods en het sloopen van de bestaande schut
sluis in den afsluitdam van het Kolhornerdiep in
de gemeente Winkel en Barsingerhorn. Laagste in-
schrijfster was de N.V. Wegenbouwbedrijf P. C.
Zanen te Heemstede, voor f 147.700.
De Dikke pakte de lantaarn op en behoed
zaam slopen zij weg; de professor nam de
leiding. Na een paar minuten kwamen zij
weer in een ruimte, doch deze was veel ge
heimzinniger dan die, waar zij juist vandaan
kwamen.
maal, vóór hij de ijzeren kram met krakend geweld
op het hoofd van den slaper deed neersuizen
De moordenaar staarde half verlamd. Het lichaam
met den rug nog steeds naar hem toegekeerd,
kromde zich, een huivering voer er door, toen ont
spande het zich en de handen, tevergeefs tastend
naar iets, vielen krachteloos. Nu gewend aan den
sinisteren aanblik, trad de ontsnapte nader en
staarde naar zijn werk één verschrikkelijke slag
had dat allemaal uitgericht!
Plotseling greep een wilde schrik den vluchte
ling aan. Hij sprong op het lichaam toe en be
gon met woeste bewegingen de kleeren er af te
trekken. Er was een gapende, roode snee in het
donkere haar zichtbaar er mocht geen bloed op
de kleeren komen!
Tenslotte had hij het lichaam van alles ontdaan,
cn met een minder koortsachtige haast, als waar
mee hij dat deel van zijn gruwelijke taak had ver
richt, begon hij zichzelf te ontkleeden. Hij smeet
het gevangenispak op het lichaam, nie* uit een
soort piëteit, maar om zich te bevrijden van den
aanblik. Toen hij alles uitgetrokken had. deed hij
de kleeren van den doode aan, tot de sokken en de
schoenen toe. Daarna voelde hij zich veiliger en hij
stak de handen in de broekzakken om te onder
zoeken of er iets in zat.
De linkerhand van den moordenaar stoótte op een
leeren zakje; de rechter op wat geldstukken. Hij
haalde deze vondsten er gelijktijdig uit en bekeek
eerst het geld. Voor circa anderhalf pond aan
zilver en dan wat koper als toegift! Wel, dat was
een fortuin! Nu het zakje, wat zou dat bevatten?
Hij knoopte het koordje los en schudde den inhoud
in zijn open handpalm. Een scherpe uitroep van
verbazing ontsnapte hem. toen het zinkende zon
licht op de edelsteenen viel.. De ontvluchte gevan
gene kénde diamanten en deze kende hij in het bij
zonder; "het was niet de eerste maal dat hij ze zag!
Zijn gedachten gingen terug naar den tijd. toen
hjj, John Lindsay en die Hindoe, Lal Das, die ge
durfde roof hadden beraamd en uitgevoerd, die hen
bezitters maakte van de steenen. die hij nu in de
hand hield. Ja, het waren dezelfde, daaraan twij
felde hij geen seconde. Hij telde ze snel over! drie
R.-K. Staatspartij adviseert de
De Maasbode publiceert een rondschrijven dat
door het dagelijksch bestuur der R.K. Staatspartij
is gericht tot de kring- en afdeelingsbesturen. Daar
in bepaalt het bestuur de positie der partij ten aan
zien van het zich allerwegen openbarende streven
naar een nieuwe politieke oriënteering. Het ver
klaart vertrouwen te stellen in de mannen die de
Nederlandsche Unie hebben gesticht en adviseert
den leden met deze beweging mee te doen en haar
te steunen.
Het bestuur wijst er op, dat zich ook in Katho
lieken kring het verlangen naar aaneensluiting dui
delijk geopenbaard heeft. Het rondschrijven ver
volgt:
„Zulks moge ten overvloede blijken uil het feit.
dat de leiders van de groote partijen ook hunner
zijds niet in gebreke zijn gebleven zich in te span
nen voor de totstandkoming eener echt nationale
samenbinding. Daartoe zijn de voorzitters van de
zes groote politieke partijen als haar vertrouwens
manen bij herhaling bijeen geweest en zij bleken
algemeen de noodzakelijkheid te gevoelen, de han
den ineen te slaan, naar een nationale concentratie
te streven en daarvan in het openbaar mededeeling
te doen. Zij zijn daarbij bovendien in contact ge
treden njet eenïge op den voorgrond tredende per
sonen buiten den kring van het eigenlijke politieke
leven in ons land, personen van verschillende poli
tieke schakeering, die in het verband van een door
hen reeds eerder gestichte werk- en studiegemeen
schap („De Nederlandsche Gemeenschap") om-
VOOR DE KINDEREN
In dc haven van Ant
werpen herneemt het
dagelijksch leven zijn
gewonen loop. Er
heerscht weer bedrij
vigheid langs dc kaden
streeks dien zelfden tijd het voornemen hadden
opgevat zich met een manifest tot het Nederlandsche
volk te richten.
Hoewel deze samenwerking voor hetzelfde doel
tot volledige overeenstemming omtrent program,
taak en werkwijze leidde, toch zijn omstandigheden
buiten hun invloed de oorzaak geworden, dat dit
gemeenschappelijk streven .niet met het gewenschte
succes werd bekroond."
De pogingen strandden, zoo wordt verder mede
gedeeld, op van de zijde der Duitsche autoriteit ge
rezen bezwaren tegen een passage uit den aanhef
van het ontworpen program, welke betrekking had
op den Nederlandschen staatsvorm. In een pers
conferentie van 17 Juli werden deze bezwaren naar
voren gebracht door den persreferent van het
Rijkscommissariaat, die verklaarde, „dat een natio
nale concentratie niet is te bereiken door vast te
houden aan verouderde begrippen; dat dit ook geldt
voor den staatsvorm: en dat het niet in het belang
van het Nederlandsche volk is, dat men over het
vraagstuk van staatsvorm en monarchie lange
debatten houdt of dat men zelfs pogingen tot na
tionale cencentratie van deze punten afhankelijk
stelt."
Komende tot het initiatief van het driemanschap
Linthorst HomanDe QuayEinthoven, betoogt
het bestuur, dat uit het program der Nederlandsche
Unie blijkt, dat deze vooral op cultureel en sociaal-
economisch gebied wei-kzaam wil zijn.
„Ons Bestuur hecht er aan, U langs dezen weg te
doen weten, dat het in de mannen die de leiding
van de „Nederlandsche Unie" hebben aanvaard,
vertrouwen stelt en dat het, in dat vertrouwen, ver
wacht, dat zij de gevaren die ongetwijfeld een der
gelijke beweging bedreigen, zullen weten te over
winnen. Daarenboven is naar ons oordeel het nut
van een nationale eenheidsbeweging zóó groot, dat
wij onzen aangesloten leden en aanhangers aan
raden: doet mee sluit U aan en steunt!
Nederlandsche bloemen voor
Duitschland.
Betalingscontingenten verhoogd.
BERLIJN. 1 Aug. (A.N.P.) r— De voor den in
voer van Nederlandsche bloemen door Duitsch
land beschikbaar gestelde betalingscontingenten
voor het derde kwartaal blijken het viervpud van
het vorige jaar te bedragen. Men moet hierbij
echter bedenken, dat het Duitsche rijk thans
grooter dan het vorige jaar is.
De Duitsche markt voor de Nederlandsche bloe
men heeft in Juli geheel stil gelegen. Tot 10 Mei
j.l. werden er in Duitschland geregeld Nederland
sche bloemen ontvangen. Van 11 tot 20 Mei moest
Duitschland het zonder Nederlandsche bloemen
doen. Tot ieders verwondering kwamen er echter
reeds op 21 Mei de Nederlandsche bloemen weer in
groote hoeveelheden op de Duitsche markten
aan. Dat duurde tot eind Juni. De toegestane be
talingscontingenten waren toen geheel opgebruikt.
Begin Juli waren de nieuwe contingenten nog
niet toegestaan^ ook de zgn. „Vorgenehmigung"
liet langer dan In andere jaren op zich wachten.
Maar thans is alles in orde en zullen tegen 2
Augustus de Nederlandsche bloemen weer in
Duitschland verschijnen, en wel in zeer groote
Handelaren in brandstoffen
vergaderden.
Mededeeling omtrent de brandstoffen-
voorziening.
Te Utrecht is dezer dagen de jaarlijksche verg 1
dering gehouden van den Bond van Ned. hand i
laren in Brandstoffen.
De voorzitter, de heer H. van Galen Last, herii
nerfle aan de afneming in den loop van dit jaar vi
het eerste vak-examen voor den brahdStofi'enhand
Nu de regeling voor den verkoop van huisbran!
kolen voorloopig buiten werking gesteld is, zoo ve
volgde hij, zal de handel vermoedelijk eerst tot bi
sef komen, wat hem hierdoor ontvalt.
In de naaste toekomst is een toenemende ove
heidsbemoeiing met den brandstoffenhandel te ve
wachten in het belang van een zoo goed mogeljj)
kolenvoorziening, nu vooral het vervoer zulke groc
zorgen baart. Bemoedigend is, dat er overleg m
:Ien handel gepleegd wordt en de organisatie verte
genwoordigd is in de advies-commissie voor hui
brand-aangelegenheden. Het bestuur is gemacl
iigd de noodige stappen te ondernemen om te gi
raken tot één organisatie voor den brandstoffei
handel.
Tegen de thans van kracht zijnde regeling vani
kolenvoorziening zijn van de vergadering uit onde
scheidene bezwaren geopperd, inet name tegen i
wijze van verdeeling van de ter beschikking komei
de brandstoffen onder den handel. Men zag hier
een achterstelling van degenen die voorheen uit h
buitenland invoerden. Geantwoord is hierop dat i
tegenwoordige bepalingen geen andere mogelijkhe
open laten.
Bevestigend luidde het antwoord op de vraag, i
de leveranties voor kook-doeleinden in minderii
van de 20 pet. gebracht moeten worden.
Het bestuur gaf den afdeelingen den raad zit
zooveel mogelijk in verbinding te stellen met de dj
tributie-kantoren ten einde voor de uitvoering vj
de regelingen te komen tot een zekere samenwe
king.
ONGELUK OP ONBEWAAKTEN OVERWEG.
VEENENDAAL, 1 Augustus. Donderdag
middag omstreeks half vier is het tweejarig kin
van den woonwagenbewoner Reuvers op den od
bewaakten overweg te Veenendaal door een trei
gegrepen en op slag gedood. Het lijkje is naar i
nieuwe begraafplaats overgebracht. (A.N.P.)
Bank van Leening te Haarlem.
Verfraaiing van den voorgevel.
deeld dat begonnen was met een restauratie val
het gebouw van de Bank van Leening in de Kleun
Houtstraat te Haarlem. Er bestaat het voornemei
in de toekomst het oude gebouw waarin oor
spronkeiijk een klooster gevestigd was. te restatt I
reeren. Voorloopig is dit werk beperkt geblevei
tot het bovengedeelte van het aangrenzend!
woonhuis, dat nieuw is opgetrokken, terwijl ooi
het dak vernieuwd is. Dit mooie stuk gevel li
ouden stijl is een verfraaiing van beteekenis
Het doet ons hopen, dat de gemeentefinanciei
het zullen toelaten dat binnenkort het geheek
restauratieplan zal kunnen worden uitgevoerd.
zagen, konden die van rechts zijn bewegingc
waarnemen; de mannen op de helling spoedde!
zich naar de brandende hut en kregen zoo het volk
gezicht op den vluchteling. Vasalli draaide zich ot
en zag hen; zijn hart klopte wild van vrees e:
ziedende drift. Hij rende door, hen en zichzel
verwenschend èn zijn domheid van het ondef
breken van zijn vlucht, zelfs om van kleeren t
verwisselen en terwijl hij voort holde, lieten zij!
vervolgers hem in hun net loopen.
Zijn adem kwam en ging in wilde snikken; zij!
hart sloeg als een hamer: een looden gewicht drukt
meedoogenloos op zijn hersens; zijn tong kwan
naar buiten door zijn droge lippen. Doch hij wo f
stelde maar door. Hij wist dat hij iri een driehoel
liep, met vijanden langs de zijden ervan rijdend ei
de vijanden die hem naar den top dreven en dl
woede in zijn hart werd een razende bezetenheid
toen tot een grimmige, uitdagende berusting,, toet
hij inzag dat hen geen kans had. Het was gedaac
met. hem.
Nog een desperate poging wilde hij voor zijn vrij1
heid wagen.
Vóór hem vgrhief de grond zich tot een bloï
rotsen als hij die kon bereiken, vond hij mis
schien een of ander hol of ravijn, waar hij zich be
graven kon tot de nacht was gevallen, dan was heil
misschien nog niet gansch en al hopeloos.
Hij sloof de helling op met volle krachtsin spon- j
ning; zich een zigzagweg banend tusschen rotsen
steenblokken waar paarden niet gemakkelijk kon
den komen. Maar bereden wachters waren dicht
achter hem; twee van hen hadden hun geweren los.
gemaakt en richtten omzichtig. Een scherp knallet
een echo rolde weg. naklinkend tusschen de steilf
heuvels en de valleien; Vasalli sprong op viel, eel
hijgende hoop op het gras.
Hij was al wer op de been en holde blin
delings. van den eenen kant naar den anderen -
zijn armen maaiend door de lucht. Nu zagen zijl
oogen niets, alles zwom in bloed: hij struikelde e:
viel, krabbelde weer overeind en ging verder. Dl
top van de rotsen was dichtbij: zijn voeten strom
pelden over de eerste spleet, hij voelde zich gaal I
het was voorbij.
(Wordt vervolgd).
De Dikke hield de lantaarn omhoog en zij
zagen, dat de wanden hier en daar uitgehakte
nissen vertoonden.
Die moeten kort geleden gemaakt zijn,
merkte de professor op, want er staat niets
van in mijn papieren.
en zestig in het geheel. Hoe in 's hemelsnaam waren
ze hier gekomen, na alles wat er was gebeurd?
Eensklaps stopte hij de steenen weer in het
zakje en haastte zich naar de zijde van zijn slacht,
offer. Hij draaide het lichaam om, blikte in het ge
laat en deinsde doodelijk ontsteld achteruit Het
was Lindsay hij had zijn broeder-in-de boosheid
vermoord!
Vasalli keek schichtig om zich heen. Welke zeker
heid had hij, dat niet Lal Das vlakbij kon staan
gluren Lal Das, zoo listig als een slang en meer
te vreezen dan een cobra. De gedachte aan den
Hindoe deed een koortsachtige activiteit in den
moordenaar opvlammen. Het was nu eenmaal ge
beurd en het beste wat hij icon doen was de sporen
van zijn daad verbergen. Hij duwde het lichaam
dieper in de schaduw, bedekte het met de gevange-
niskleeren en hoopte brem en varen over alles.. En
terwijl hij hiermee bezig was, waren zijn hersens
eveneens bezig. Eindelijk behoorden de diamanten
hém en op wat een uitzonderlijke manier waren
ze in zijn bezit gekomen! Twee menschen had hij
er voor vermoord
Hij stond op het punt de hut te verlaten, toen er
een nieuw idee door zijn hersens flitste. Zijn hand
in de jaszakken van den vermoorde zoekend, vond
een doosje lucifers. De daad op de gedachte te laten
volgen, was het werk van een seconde. Hij streek
een lucifer af, bukte en stak op verschillende
plaatsen het droge struikgewas aan. De vlammen
verspreidden zich knetterend over den vloer, een
dikke rook kringelde naar de opening waar het
venster gezeten had.
Vasalli stapte de hut uit. Buiten gekomen aar
zelde hij een oogenblik. Een lichte bries kwam
met het begin van de schemering opzetten en het
vuur wakkerde aan tot een woedend loeien. Hij
keek in de hut: de heele ruimte was nu een zee
van brullende vlammen. Die zouden hun werk niet
half doen. stelde hij voldaan vast. Hij wendde zich
af. nu geheel en al geconcentreerd op zijn defini
tieve ontsnapping.
Opeens stond Vasalli stil. Beneden hem, aan zijn
linkerhand, zag hij mannen te paard, die naderden
over een van de windende wegen van het heuvel-
hoeveelheden. tot vreugde van den invoerhandel
en van de Duitsche volksgenooten, die het zon
der Nederlandsche bloemen niet kunnen stellen.
Aalsmeer is er, naar wij vernemen, ook zeer ver
heugd over. Immers, van oudsher ging omstreeks
80 procent van den Nederlandschen uitvoer van
gesneden bloemen naar Duitschland.
achtige heideland. Zijn oog ving het glinsteren van
staal op, even zichtbaar en dan weer verdwijnend.
Woede en vrees maakten zich van Vasalli meester.
hij werd gevolgd. Hij keerde zich haastig naar
rechts, met als eenig resultaat de ontdekking van
meer mannen, gewapend en bereden, langs een
ander pad in zijn richting komend. Daar stond
hij nu en vroeg zich af welken weg hij zou gaan.
Hij draaide zich om met het gezicht naar het
noorden en langs den derden weg, die over een
lange helling voerde, zag hij een groep bewakers
zich voortbewegen naar het punt waar hij zich be
vond.
Een groote vlammentong schoot, uit het raam
van de hut de lucht in. De mannen, die zich op
de helling bevonden, zagen het en eveneens Vasalli,
tegen den hemel afgeteekend .Een van de wach
ters gaf een waarschuwenden kreet. Op hetzelfde
oogenblik kregen de mannen van de patrouille hem
eveneens in het oog en een van hen loste een schot
als signaal voor de derde groep. Deze hield onmid.'
dellïjk halt naar drie zijdden was het terrein
nu voor hem geblokkeerd.
Vasalli zette koers naar het Zuiden en stak
een woest, rotsachtig stuk grond over. Hij koesterde
de hoop dat de paarden hem hier niet zouden kun
nen volgen. Er achter zag hij een gedeelte, dat
kans leek te bieden op een schuilplaats.
Hij rende met al het instinct tot zelfbehoud, dat
in 'n mensch in uitersten nood losbreekt. Hij vergat
dat hij zijn gevangeniskleeren had afgelegd hij
vergat dat niets hem zoo verried als deze vlucht.
Alles wat hij begeerde het eenige waarvoor
olaats was in zijn verbijsterde hersens was rennen,
rennen, rennen tot hij zjjn vervolgers te vlug of te
slim af zou zijn. Hij holde voort, een opgejaagd
dier in wanhoop.
De mannen op de wegen dreven hun paarden
het geaccidenteerde terrein in, met de kennelijke
bedoeling zijn vlucht af te snijden. Soms verloren
zij hem uit het oog, als hij door een of andere diepte
ging of verborgen werd door een heuveltje, maar
dan verscheen hij weer. verder ploeterend naar de
gehoopte vrijheid voor hem uit.
Als de mannen aan zijn linkerhand hem niet
BOEKHOUDEN M. O.
Ned. Unie te steunen.
