MENTHOREX
Borttenbal's
Bibliotheek
- UiMdikOuUfeq!
tieas
AB'S AVONTUREN
AGENDA.
Een man verdween...
VR'TTD A'r, TT "OCTGT5 E R T9TO
TT 7C 'A" Tf r E WS" T5 A" ~G B E A D
4
jSchuldbricfhouders IS. Z. H. T. M.
Neinen voorstel van directie aan.
Houders van Schuldbrieven aan Toonder van de
Noord-Zuid-Hollandsche Tramweg Mij. N.V. ver
gaderden Donderdagmiddag m café-restaurant
Brinkmann, Groote Markt te Haarlem, ter behan
deling van het volgende voorstel van het be
stuur:
„Inkoop van alle loopende obligaties voor
een bedrag van f 500, vermeerderd met 4 V2
pel. rente over de periode van 1 Juni 1940
af tot den eersten dag, dat de obligaties
kunnen worden aangeboden, voor iedere obli
gatie van f 1000, voorzien van alle na 1 Juni
1940 vervallende coupons en van den bijbe-
hoorenden talon, met bepaling dat na aan
neming en bij in kracht van gewijsde ge
gaan zijn van de bekrachtiging van het des
betreffende besluit voor obligatiehouders alle
andere dan de in het voorstel vermelde rech
ten uit de obligaties zijn vervallen".
Op de veertien dagen geleden gehouden verga
dering konalleen beraadslaagd worden; een be
sluit kon niet worden genomen, omdat het ver-
eischt aantal schuldbrieven niet vertegenwoordigd
was.
De vergadering van Donderdag, die weer onder
leiding stond van mr. M. Slingenberg als onpar
tijdig voorzitter, kon nu een beslissing nemen.
De directeur van de N.Z.H.T.M. ïr. W. J. Bur-
gersdijk, gaf een korte nadere toelichting op het
voorstel. Op verzoek van de directie heeft de
Vereeniging voor den Effectenhandel een com
missie benoemd, die een plan heeft ontworpen,
nadat het eerste directievoorstel op 21 December
1939 verworpen was Het plan van die commissie
is belichaamd in het nu ter tafel liggend voorstel
De N.Z.H.T.M. kon aan de eischen er van niet vol
doen, maar de Nederlandsche Spoorwegen hebben
willen medewerken en zich garant verklaard. De
Ned. Spoorwegen zijn intusschen niet bereid, nog
verdere offers te brengen.
Wordt, zoo ging ir. Burgersdyk voort, het voor
stel niet aangenomen, dan zal de N. Z. H. T. M.
daaruit haar consequenties trekken. Zij kan met
geen beter voorstel komen en dus zou dan moe
ten worden overgegaan tot surséance of faillisse
ment. Intusschen zou dit den schuldbriefhouders
minder perspectieven bieden dan het onderhavige
voorstel. Spr. adviseerde dus tot aanneming van het
voorstel.
De heer Groot, accountant van. de Ned. Spoor
wegen, zette 't standpunt uiteen dat de Ned. Spoor
wegen bij de reorganisatie der N Z.H.T.M. hebben
Ingenomen en gaf uitvoerige inlichtingen van fi-
nancieelen aard. er daarbij den nadruk op leggend,
dat de Spoorwegen niet gebruik willen maken van
hun machtspositie om dc voorstellen te doen aan
vaarden. De Maatschappij heeft 10 millioen gul
den schuld. Hiertegenover staan activa met een
liquidatiewaarde van 2'/2 millioen, terwijl de wer
kelijke bedryfswaarde f 3V2 millioen zal zijn. Elke
f 1000 is dus gereduceerd tot f 350.
De toestand van de Maatschappij is al jaren
ongunstig. De conclusie van de Commissie is ge
weest, dat voor elke f 1000 f 500 betaald moes'
worden. De Spoorwegen die zich hierbij neergelegd
hebben, betalen dus 15 pet. meer dan de reëelr
bedrijfswaarde. Wordt het voorstel verworpen, dan
zullen de Spoorwegen al hun rechten doen gelden
als gelijkwaardig crediteur en van betaling van
50 pet. zal dan geen sprake kunnen zijn.
Dr. J. G. Besselaar, voorzitter der Ned. Ver
eeniging van Obligatiehouders, verklaarde zich
tegen het voorstel
Sinds de vergaderingen van December heeft
de verbetering der exploitatie-inkomsten aange
houden. De grootere ontvangsten over 3 maanden
waren voldoende geweest om de rente over een
geheel jaar op de obligaties te betalen. Voorts
zei de spr. dat de N.Z.H.T.M. een semi-staatsbedrijf
is, dat voorschriften ontvangt betreffende loonen
pensioenen, diensttijden, tarieven enz. Hiervan
profiteert de gemeenschap maar men limiteert
tevens de winstmogelijkheid der tram. Als men
hierdoor achterop gekomen is, is het niet meer dan
billijk, dat de gemeenschap dit draagt en niet de
kleine obligatiehouder, die zijn geld tegen een
matige rente meende veilig gesteld >te hebben en
dat hij even goed als de Rijksverzekeringsbank en
de Rijkspostspaarbank ten volle wordt betaald.
De heer Duinker betwijfelde het of de failliet
verklaring der Maatschappij wel zoo gemakkelijk
zou gaan. De tram kan de rente best betalen.
De heer D. M. van Nes, hoofdbestuurslid de'
Ned. Vereen, van Obligatiehouders meende, dat de
N.Z.H.T.M. aan haar verplichtingen zou kunnen
voldoen, als de uitloting der obligaties zou worden
stopgezet. Spr. was er niet van overtuigd, dat de
liquidatiebalans, die de Spoorwegen nu hebben
opgemaakt, niet gekleurd was. Op die balans
komt ook geen bedrag voor de concessie voor en
die heeft toch ook een zekere'waaarde.
Hierna werd gestemd.
De vergadering aanvaardde het directievoor
stel met 507 stemmen vóór en 101 stemmen
tegen.
EXAMENS.
Academische opleiding.
Geslaagd aan de Gem. Universiteit te Amster
dam voor cand. ex. economie F. C. Ingen Housz.
Geslaagd aan de Leidsche Universiteit voor het
doet. examen rechten de heer J. C. Droste, te
Haarlem
Onderwijzers St. TVicolaasfeesl.
Voor de 32ste maal
De Sint-Nicolaascommissie te Haarlem, thans
samengesteld uit leden van de Hoofdenvereeni-
ging, den Bond van Ned. Onderwijzers en het
N.O.G., zag zich verleden jaar tot haar spijt ge
noodzaakt, door de tijdsomstandigheden hiertoe
gedwongen, het feest niet te laten doorgaan. Dit
jaar echter hoopt zij de traditie wederom voort
'te zetten: zij is reeds met de voorbereidingen voor
het 32e Sint Nicolaasfeest begonnen. De vele
uitingen van teleurstelling, toen bekend werd.
dat het traditioneele feest niet doorging, sterken
ons in het vertrouwen, dat wij op veler medewer
king zullen kunnen rekenen. We aarzelen dan
ook niet, ook dit jaar wederom een beroep op de
offervaardigheid der Haarlemmers te doen.
Steunt ons met Uw bijdrage, opdat we het feest
op denzelfden voet kunnen voortzetten voor alle
kinderen der Openbare Voorbereidende, Lagere
Buitengewone en Doopsgezinde Scholen en de
Leerschool.
Reeds stelden zich ongeveer 150 personen weer
beschikbaar voor het inzamelen der gelden. Zij
zullen in de komende weken Uw bijdrage komen
vragen op de lijsten, welke het opschrift dragen:
„Onderwijzers Sint Nicolaasfeest" en die voorzien
zijn van het stempel van den Commissaris van
Politie.
Met nadruk verzoeken wij U. vooral te willen
toezien, dat U op de goede lijsten teekent. want
herhaaldelijk tracht men helaas onder onzen
naam gelden in te zamelen voor andere feesten.
Om eiken twijfel buiten te sluiten zijn onze
collectanten voorzien van een legitimatiebewijs,
geteekend door den penningmeester.
Aangeslotenen bij den postchèque en girodienst
kunnen hun bijdragen storten op girorek. no.
360236 van onzen penningmeester, den heer G.
Brouwer Orionweg 46. Deze houdt bovendien van
16 October a-s. en verder gedurende de geheele
maand November ied^ren Woensdag van 35 u.
s nam. zitting in het gebouw „De Nijverheid",
Jansstraat 85. tot het geven van inlichtingen.
Het 32e feest wordt voorbereid. Helpt ons dit
te doen slagen!
Bij voorbaat onzen dank.
De Commissie:
M. J. COEVOET, voorzitter,
Julianastraat 13.
Mej. A. MELCHIOR. secretaresse,
Molijnstraat 16.
G. BROUWER, penningmeester,
Orionweg 46.
Mevr. A. JETSES—BALDER.
K. v. Manderstraat 81.
A H. BLOEM. Kloppersingel 69.
J. TEN WOLDE, Anslijnstraat 30.
J. IJ. BERGER. Anslijnstraat 57.
Secretariaat: tijdelijk J. IJ. Berger, Anslijn
straat 57.
Veertij; jaar getrouwd.
(Foto „Kino Foto")
Het echtpaar C. de Heer—T. Kuyper te Haar
lem herdenkt den dag, waarop het vóór 40 jaar
in den echt verbonden werd. De bruidsdagen gaan
heden 11 October in. De heer de Heer is gepen-
sionneerd machinist bij de Ned. Spoorwegen.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE RADIO
CENTRALE OP ZATERDAG 12 OCTOBER 1940.
Progr. I. Jaarsveld. Van 9.00 n.m.11.00 n.m.
Gram.plalenconcert voor dc Radio Centrale.
Progr. II. Kootwijk. Van 9.0011.00. Zie Jaars
veld.
Progr. III. Duitsch station.
Progr. V. Idem. 7.008.00 Eigen gramofoonple-
tenconcert. Gevarieerd programma.
1. Hot Dog, Sydney Torch. 2. De Olieman, Louis
Davids. 3. Girl in the upstairs flat, Joe Loss. 4. The
way you look tonight. B. Crosby en D. Lee. 5. Yes
sir. Zarah Leander. 6. Waltz of the flowers v.
Tschaikowsky, Leopold Stokowsky. 7. Lakmé v.
Delibes, A. Galli Curci. 8. Morgenstimmung v.
Grieg, Operaork. Parijs. 9. Die Zauberflöte v. Mo
zart, Sopr., bariton, ork. 10. Herbstweisen, Ork. v.
d. Berl. Opera. 11. The Continental, L. P. Acc.
Band. 12. Annemarie, Bob Scholte. 13. Rose dreams,
G. Elliott. 14. Carolina, Nat Gonella. 15. Stardust,
Mills Brothers. 16. Swinging the fiddles, Ramblers.
17. Das alte Spinnrad, Meistersextet. 18. Away in
Hawaii. Roy Fox.
Um
van
het veilige middel tegen elke verkoudheid
"f 60 cenf per potje bij Apothekers en Drogisten B
(Adv. Ingez. Med.)
van
HET BESTE.
GIERSTRAAT 27 TEL. 16764
(Adv. Ingez. Med.)
Nederlandsche Unie.
Mr. J. Linthorst Homan aan het woord.
De Nederlandsche Unie hield Donderdagavond
twee vergaderingen in het Concertgebouw te Haar
lem. Nadat de jonge Haarlemsche organist Albert
de Klerk enkele paraphrasen op eenige vaderland-
sche liederen ten gehoore had gebracht, nam mr.
A. A. Aberson, Gewestelijk Secretaris van de N.U.
voor Noord-Holland het woord.
Spreker, die in verband met den zeer beperkten
duur van de bijeenkomst uiterst kort moest zijn,
bracht met enkele woorden in herinnering, dat het
Driemanschap van de N.U. op 24 Juli jl. aan het
Nederlandsche Volk de N.U. heeft gebracht. Met
eerige bijzonderheden lichtte spreker het enorm
enthousiasme toe. waarmede de oprichting van de
N.U. door lOO.OOOen vaderlanders werd ontvangen.
En ook thans in dat enthousiasme nog onverflauwd,
nog dagelijks stroomen meer dan 1000 nieuwe le
den tot de Unie toe. Wij leven in een zóó dynami-
schen tijd. dat wij ons moeilijk kunnen realiseeren,
dat de oprichting van de N.U. slechts 11 weken ge
leden is.
Spr. deed een beroep op de leden, de gevoelens,
waaruit en waaronder de Unie werd geboren, in
dachtig te blijven en niet mee te doen met die po
litici uit de oude doos, die niet anders kunnen dan
zich blind staren op het programma van de N.U.
met een politiek-gekleurde bril op den neus. Laten
de offers die in die 5 verschrikkelijke oorlogsda
gen aan den IJsel en de Grebbe door onze beste
vaderlanders zijn gebracht, niet tevergeefsch zijn ge
weest! Spr. eindigde met de woorden van Willem
de Zwijger: „Bewaert uwe Unie wel".
Hierna zong het Haarlemsch mannenkwartet
Orpheus" enkele Nederlandsche liederen o.a. „Het
Haarlemsch Liedeke"
GEEN KLASSETEGEN
STELLINGEN.
Mr. Linthorst Homan wees er op, dat de mede
werking van alle leden noodzakelijk is om de Unie,
welke thans de grootste politieke beweging is,
welke ooit in Nederland heeft bestaan, niet tot een
log lichaam te doen worden, doch tot een groote
kern in het Nederlandsche volk welke doelbewust
volksvernieuwing nastreeft.
Al bewijst vooral de reusachtige toeloop van ar
beiders en boeren juist in de laatste weken den
VOOR DE KINDEREN.
(sibsi "9
l*M1HH
fiilP) pili
mum»» 'imiiiiiiiiiiiiiiii'
minimin1 urn'
minimin
tiiiiiiiïp
Maar het zou alles anders worden.
En als Oho dit vooruit had geweten,
dan was hij het olifantenhuis van
daag zeker niet binnengegaan. Juist
toen Hobo voor de groote poort zijn
verblijf wilde verlaten, stond daar
vlak voor hem Klikko. Hij had overal
meegezocht naar den staartloozen
jongen. Toen bedacht hij. dat Oho
altijd veel bij Hobo. den olifant, was,
Klikko had juist gedacht. Hij zag
bovendien op Hobo en achter Oho
dienzelfden jongen weer zitten. Maar
Hobo, die Klikko direct herkende,
stak meteen zijn slurf in een emmer
water en spoot hem drijfnat. Onder
veel geschreeuw verdween Klikko.
„Ziezoo," dacht Hobo, „die zal me
wel nooit meer in mijn slurf prikken
met een speld," want dat had Klikko
eens gedaan
Maar Hobo was nog niet heelemaal
tevreden. Toen hij buiten de poort
stond, zag hij heel in de verte Klikko
staan, die dreigend zijn vuisten om
hoog stak naar Oho en Ab.
„Dus je bent nog altijd in mijn
buurt?" dacht Hobo. „Wacht eens,
mannetje, lk zal je eens laten
schrikken 1"
En als een pijl uit den boog stortte
Hobo zich naar voren in de richting
van Klikko. Oho was het wel gewend,
om op een olifant te rijden, maar de
ongelukkige Ab natuurlijk niet. Bij de
eerste starpen van Hobo reeds gleed
hij achterover van den dikken rug
van den hobbelenden Hobo.
Met een sierlijken boog zwaaide Ab
naar den grond. Even bleef hij ver
suft liggen, doch spoedig zat hij over
eind, want hij moest toch zijn vriend
Oho achterna! Maar Jawel, Hobo was
dolblij dat hij eens de vrijheid had en
dat hij nu bovendien Klikko nog
achterna kon rennen. Ab begreep di
rect, dat hij geen moeite behoefde te
doen om Hobo in te halen.
„Door dat malle beest ben lk nou
een reuzen Chineeschen vriend kwijt
geraakt!" mopperde Ab.
kloeken wil tot verbetering der bestaande volks-
fouten, er zijn toch helaas velen in de Unie bin
nengekomen, die blijkbaar niet iets positiefs, doch
louter afweer verlangen. Deze menschen behooren
de Unie ten spoedigste weer te verlaten; slechts
wie de arbeidsgemeenschap wil, zooals de Unie die
voorstaat behoort in hare gelederen thuis.
De groote gedachte, dat dit alles zal dienen om
een maatschappij zonder klassentegenstellingen te
bouwen, vindt overal weerklank.
Men gaat beseffen, dat de gemeenschappelijke
arbeid zoo zal moeten zijn gericht, dat niet meer
het economische het sociale terug houdt of terug
dringt. Het gaat om gezamenlijken arbeid door en
voor allen, opdat het Nederlandsche volk in het
komerde Europa naast Duitschland zijn taak ver-
overè en vervulle. doordrongen van zijn eigen waar
den en zich bewust van zijn roeping de poort te
zijn tusschen een sterk Europeesch blok en de we
reldzeeën en overtuigd van zijn kundigheden ook
in Nederland overzee.
Treffend is, hoe op het sociaal-economische
terrein in alle groepen en bewegingen, met een
kleine uitzondering in liberale kringen, de ge
dachte der organische of corporatieve ordening
veld won, zoo sterk, dat deze reeds voor toe
passing rijp kan worden geacht. Wel bestaat er
nog verschil van meening over de vraag, hoe
ver deze corporatieve werkwijze ook op an
der terrein, met name in het staatkundige, moet
worden doorgevoerd. De Unie wil ver gaan,
doch zij acht een deel der staatstaak niet voor
corporatief werk geschikt.
De birnenlandsche politieke situatie wordt be-
heerscht door de moeilijkheid, dat de N.S.B.. spre
kende over machtsoverneming en anderen intlmi-
deerende, alle anderen van zich heeft vervreemd,
wat bij ons volk en dus ook bij de Unie, scherpe
reacties wekte. De eenige weg tot overwinning van
de daardoor ontstane moeilijkheden, is, dat ieder,
ook de N.S.B. zelf, streeft naar betere verhoudin
gen, De Unie met haren geweldigen aanhang heeft
door haar voorstel over een raad van advies een
belangrijke stap gedaan. Doch hoe dit ook verder
loope, de Unie wil voortgaan met haar streven naar
een betere maatschappij en naar bteere staatkun
dige toestanden. Ook zij maakte fouten en hier en
daar is zij nog in haar kinderziekten. Zij ziet zich
zelf niet als doel, doch als middel om het Neder
landsche volk zijn nieuwe taak te doen vinden met
handhaving van de Nederlardsche volkswaarden en
gedragen op een hecht Christelijk fundament. Zij
heeft in ruim twee maanden reeds zeer velen van
ons volk tot elkaar gebracht, doch de leden zelf
moeten zorg dragen, dat daaruit ook waarlijk en
snel de ndeuwe volksgemeenschap kan groeien. Wie
aarzelt, trede terug.
De bijeenkomst werd besloten met het „Wilhel
mus", hetwelk staande door alle aanwezige leden
van „De Nederlandsche Unie" werd meegezongen.
De lange winteravonden vliegen
om met een goed boek
uit
JANSWEG 51.
Is de vervroegde winkelsluiting een
bezwaar, laat Uw lectuur thuis
bezorgen.
Inlichtingen TELEFOON 19125.
(Adv. Ingez. Med.)
Heden:
VRIJDAG 11 OCTOBER
Palace: „Jij bent mijn leven", 2, 4.45 en 7 uur.
Frans Hals Theater: „Wittebroodsweken'2.30
en 7 uur.
Luxor Theater: „Es war eine rauschende Ball-
nacht", 2.30 en 69.30 uur doorl. voorstelling.
Rembrandt Theater: „Trenk de Pandoer", 2.30,
4.45 en 7 uur.
ZATERDAG 12 OCTOBER.
Stadsschouwburg: Het Masker. „Ja of nee
6.45 uur.
Bioscoopvoorstellingen des middags en des avonds
door LESLIE FORD.
26)
„Joe zou haar wel geholpen hebben", zei Cecily
met verbluffende vanzelfsprekendheid. ..Die zou
alles doen wat ze hem vroeg".
„Hij zou het even goed uit zichzelf gedaan kun
nen hebben, zonder dat iemand anders hem op
het idee bracht hoorde ik mezelf tot mijn eigen
verbazing zeggen. Ze schenen er in 't geheel niet
verbaasd over te zijn.
Cecily fronste het voorhoofd. „Twee jaar ge
leden heeft Joe een veedief doodgeschoten", zei
ze kalm. „Hij is altijd geneigd om eerst te schie
ten, en dan pas te onderzoeken. Maar dat is niet,
wat er met George gebeurd is. O, het is vreese-
lijk!" fluisterde ze hartstochtelijk en verwarde
zich in haar eigen gedachten. „Ik gevoel heele
maal niet van wat ik eigenlijk behoorde te* voe
len. Ik schijn er werkelijk niet oin te geven dat
die arme George dood is. Het lijkt wel....".
Zij zweeg plotseling. Steve zat haar aan te kij
ken, zooals ze daar kleintjes achter het enorme
stuurwiel van de oude auto zat, haar oogen groot
van angst en haar lippen stijf op elkaar om zich
goed tc houden. Ik zag iets van de oude uitdruk
king die waarmee hij haar had aangezien, voor
dat ze den vorigen avond zoo was uitgevaren
in zijn oogen terugkomen. Maar ze was zachter,
minder gemakkelijk tc doorgronden, dan het ge
kwelde hongerige verlangen, waarmede hij haar
te voren had bespied.
„Zij zal er niet onder lijden, Cecily" zei hij
rustig. „Daar zal ik voor zorgen. Wil je het aan
mij overlaten'' Je weet, ik ik vind haar reus
achtig, en Jij?"
,Ja, natuurlijk!" fluisterde Cecily hoofdknik-
kend.
„Wil je het dan aan Oome Steve overlaten,
sproetesnoet?"
Ze knipperde met haar oogen, om haar tranen
In tc houden en knikte weer. zonder het hoofd af
te wenden.
„Afgesproken dan", zei hij; met een luchtige
nonchalance die hem slecht afging. „Laten we
teruggaan. Misschien kan ik nog een goed werk
doen aan onzen vriend Ridley, vóór ik me ver
kleed. Ik zou niet graag mijn andere kleeren aan
hem vuilmaken".
Ze stoof op. „Nee, nee, Steve! Toe, dat moet je
niet doen!"
„Wilt u alstublieft naar de huutvesterij terug
rijden, juffrouw Chapman", zei hij kalm. „U ver
hindert gouvernements-ambtenaren hun plicht te
doen hetgeen gestraft kan worden met boete of
hechtenis".
„Maai- Steve
„Wil je dien ouwen ladderwagen terugrijden,
suikerpeer, of moet ik je er uit kieperen en het
zelf doen?"
Ze draaide het sleuteltje om en liet den motoi
aanslaan.
„Ik wou alleen maar zeggen
„Ik wou alleen maar zeggen", zei Steve, „dat
jij je kleine wipneus er buiten houdt. Denk maar
aan die oude koeherder op Cinnabar, die altijd
zei: „Ik zeg maar die Cecily wordt nogis zoo
brutaal as een gespikkelde jonge hond, maar
teugeswoordig het ze nog niet zoo veul verstand
as me laars". Nou schiet op, gespikkelde jonge
hond, en pas op die vrachtauto".
Ze haalde uit om een botsing te vermijden en
schoot in een hartelijken, aanstekelijken lach. Het
was het eerste warm-menschelijke geluid dat bij
haar doorbrak na dagen van somberheid en inner-
lijken strijd. Ik had het niet gehoord sedert wij
den Zuid-Westelijken arm van het meer waren
uitgevaren en op dat oogenblik klonk het voor
mij als muziek. Ofschoon mijn stemming gauw
genoeg weer omsloeg, toen ik dacht aan hetgeen
Steve Grant zoo roekeloos op zich genomen had:
vooral omdat ik geen idee had, hoe ver hij zou
willen gaan.
XV.
Cecily hield tegenover de houtvesterij stil en
Steve stapte uit. Een oogenblik stond hij haar,
met één voet op de treeplank, glimlachend aan
te kijken Ze stak haar hand uit
„Zal je alsjeblieft voorzichtig zijn, Steve?" zei
ze onvast.
Hij nam haar hand en drukte die stevig. „Oké"
zei hij, en liep vlug naar binnen.
De glimlach vervaagde langzaam van haar ge
zicht toen zij weer opreed. „Ik hoop maar, dat
hy dat hij niet iets onzinnigs zal doen", zei ze
peinzend.
„Natuurlijk niet" zei ik.
„Ik weet het niet. De menschen doen soms on
zinnige dingen. Enne nou, als Steve zoo iets
doet, dan is het nog veel onzinniger dan je ooit
zou verwachten. Hij hij is nog niet veel ver
anderd".
Er klonk iets droefgeestigs in haar stem, dat
tamelijk onverwacht was. De herders zeiden vroe
ger altijd, dat hij brandnetels at in plaats van spi
nazie. Ze begon weer te lachen. „Wat hebben we
dikwijls plezier gehad Ze schudde het hoofd
en ging plotseling met wrangen zelfspot verder:
„De gestalte van juffrouw Chapman die haar ver
loren jeugd betreurt, vervaagt op het doek".
.Gevolgd door een close-up van mejuffrouw
Chapman die bijna opnieuw tegen een vrachtwa
gen opvliegt", merkte ik op. Ik greep het portiei
vast, toen ze scherp uithaalde en we bijna het
meer indoken. „Als jufrouw Chapman op den
weg wil letten, in plaats van naar de houtvesterij
te kijken, zal ze zich misschien nog eens over de
toekomst verheugen. Denk in elk geval een beetje
om mijn arme bloedjes van kinderen".
Ze lachte alweer. „Als ze allemaal zijn zooals
Bill, dan zullen ze er zich wel doorheenslaan".
Een oogenblik later, toen we het hotel naderden,
zag ik haar plotseling doodsbleek worden en
hoorde ik haar naar adem hijgen. Ik keek op en zag
de auto van den opperhoutvester onder de portiek
staan. Hij en kolonel Primrose stapten uit den
voorste bank, maar uit de achterste en dat
was het verontrustende, stapten Joe Anders en
sergeant Buck. Nu is de gestalte van Buck nooit
bijster plooibaar te noemen, maar als hij een boos
doener op sleeptouw heeft, heeft hij een speciale
houding als een ijzeren paal, en die herkende ik
al van verre met een onplezierig gevoel in mijn
maag.
Cecily drukte het gaspedaal in en we schoten
met een onverantwoordelijke snelheid den weg
over, en over het smalle bruggetje" tot we met een
ruk achter het hotel stilstonden. Wij renden naar
binnen. In den hal zag ik mijn vriendin Pearl, nog
seeds in haar rose pantalon, die over een oleandei
heen haar hals uitrekte, blijkbaar om haar ver
dwijnenden vriend na te kijken. Voordat we zelJ
zoo ver waren dat we konden zien, waar ze heen
gingen, kwam mijn vriend het chasseurtje aan
draven.
„Deftige visite is dat voor mevrouw Chapman!"
kondigde hij aan.
Ik voelde meer dan ik zag dat Cecily een oogen
blik wankelde en zich aan den kant van de balie
bij het telefoonkantoor vasthield. Ze zag spierwit
„Zou je een oogenblik willen wachten, Grace"
Ik moet iemand opbellen".
Ze liep door het kantoortje rfaar de telefooncel
De telefoonjuffrouw zei: „Houtvesterij Meersta-
tion" en prikte een stop in het schakelbord.
De chausseur liet de gelegenheid voor een praatje
niet voorbijgaan. „Ik hoop dat U nog een tijdje
hier blijft".
„Och, ik ben bang dat ik hier nog zal zitten
tot we insneeuwen", zei ik.
Hij wees met zijn hoofd naarPearl, die haai
oleanders verlaten had, maar me nog steeds van
terzijde stond op te nemen. „Zij praat ovei
weggaan".
„Werkelijk?'
„Dat was vóór de lunch. Het ziet er uit of ze
nu wel weer van idee veranderd kon zijn".
Het leek er inderdaad op. Ze was in een strate-
gisch-voordeelige positie midden in een salon neer
gestreken, had een filmtijdstrift en een groote
doos bonbons geopend en zag er uit of ze zich voor
haar winterslaap klaarmaakte.
Eindelijk kwam Cecily uit de telefooncel. „Laten
we ons haasten", fluisterde ze We draafden zwij
gend de gang af, allebei al even ongerust.
Bij de zitkamer van haar grootmoeder bleven we
stilstaan. Door de deur heen hoorde ik een man
nenstem die ik pas na een oogenblik herkende als
van kolonel Primrose, zoo kortaf en afgebetpr
'donk ze.
„Dat zijn de feiten, mevrouw Chapman. Legt u
die alstublieft uit".
Met een vlugge besliste beweging opende Cecily
de deur. Ze keek een oogenblik rond, liep
toen naar haar grootmoeder en ging naast haar op
de rieten sofa zitten. De kolonel keek me een
jogenblik aan of hij me nog nooit gezien had, en
wendde zich weer tot mevrouw Chapman die hem
<alm en beheerscht aankeek, met een barsch glim
lachje op haar lippen, niet vermaakt en nog veel
minder beangst.
„Ga zitten, jullie allemaal", zei ze, voor haar
doen vriendelijk...." En probeert u niet me af te
snauwen, kolonel Primrose. Als er gesnauwd moet
worden, ben ik gewoon dat zelf te doen".
Ik keek de kamer rond. Sergeant Buck stond op
nn gewonen olaats naast de deur en zag er uit als
een versteende boom. Joe Anders, nog steeds in
zijn buiten-tenue, zat in een stoel naast den hout
vester' Ziin gezicht toonde el even weinig uitdruk
king als dat van Buck, behalve dat zijn zwarte
oogen behoedzaam en waakzaam rondspiedden.
„Ik snauw niet. mevrouw Chapman", zei de ko
lonel kalm. Zijn stem klonk niet meer zoo afgebe
ten, maar het scheen me toe, dat zijn kalme on
wrikbaarheid nog gevaarlijker was. „Ik w\js U er
alleen op, dat er een aantal dingen zijn die ophelde
ring behoeven".
Hij brak af en hief luisterend het hoofd op, juist
toen ik ook Cecily zag opkijken. In de gang wa-
ïen snelle stappen hoorbaar- zij werden stperis lui
der en nielden op voor de deur. Buck wierp een
blik op den kolonel en trok met een ruk de deur
open. Steve Grant stond op den drempel. Hij keeK
de kamer rond en trad binnen.
„Ik geloof dat ik hier ook bij hoor", zei hij kort
„Ik vermoed het ook, Grant", antwoordde ko
lonel Primrose. ..Kom binnen". Met een hoofdknik
wees hij hem een stoel naast zich aan. „En nu
wensch ik niet nog eens onderbroken te wrrden.
Dit zijn de feiten. Sergeant Buck heeft ze verza
meld en gecontroleerd. Tot op dit oogenblik heb
ben wij nog geen poging gedaan, er een uitleg aan
te geven, maar ik meen dat ze geenszins van zelf
sprekend zijn. Pelham wenschte met uw kleindoch
ter te. trouwen, mevrouw Chapman, en U was daar-
'egen gekant".
.(Wordt vervolgd.).
