AB'S AVONTUREN
Een man verdween...
DONDERDAG 17 OCTOBER 194(5
HA ARE EM'S DA'GBEXD
Ontstaan en groei van het
Nederlandsche Boeren Front.
Uiteenzetting van den heer J. Saai.
TF^i=n!!eer J"u Jde ?emachtigde van Noord-
Ho land van het Nederlandsche Boerenfront heeft
gisteimiddag op een persconferentie te Haarlem
een uiteenzetting over het ontstaan van deze orga
nisatie gegegeven, waar hij o.m. zeide:
v-ic';!!!1 V.» FJ.is ontstaan en gegroeid uit den Agra-
rischen Dienst van de N.S.B.. die alreeds lang bin
nenskamer de plannen voor den corporatieven op
bouw van de bodembewerkers en de voedselver-
zorgers van ons volk en vee hadden bestudeerd en
Klaargemaakt.
In den Agrarischen Dienst waren de verschillen
de vakgroepen vertegenwoordigd als de sectie ak
kerbouw, veehouderij, pluimveehouderij, tuinbouw
sierteelt, visscherij enz.
Op 13 Juli werd in Den Haag het „Nederland
sche Boerenfront" gesticht. Deze organisatie streeft
er naar allen die te maken hebben met de voedsel
voorziening van ons volk en ons vee te organiseeren
en straks in den komenden nieuwen staat onder te
brengen bij den Nederlandschen Rijksvoedingsstand
of hoe die organisatie dan ook zal heeten.
In het verleden waren deze organisaties z.g.
standorganisaties en van 1920 af waren de boeren
verdeeld in z.g. confessioneele en neutrale boeren-
organisaties. Evenzoo was dit met andere vakken
cue met de productie en distributie te doen hadden,
het geval
De landarbeiders waren ook dermate verdeeld,
dat ze hierdoor vleugellam waren.
Wij hebben na de oprichting gemeend de be
staande organisaties in kennis te moeten stellen
met onze aanwezigheid en hun gevraagd met ons
te willen samenwerken en ons te willen ontvangen
op hun H.B. vergaderingen.
Alléén de Nederlandsche Tuindersbond. de Bond
van Boomkweekers, de Federatie van Landelijke
Rijvereenigingeh toonden den nieuwen tijd begre
pen te hebben en wij hebben goede hoop dat deze
organisaties binnen korten tijd zullen toetreden tot
het N.B.F.
Het hoofdbestuur van „Landbouw en Maatschap
pij" zal zijn provinciale afdeelingen adviseeren om
toe te treden tot het Boerenfront. De Provinciale
leiding in Noord-Holland van Landbouw en Maat
schappij heeft reeds besloten zich bij het Boeren
front aan te sluiten. De leden behoeven geen lid te
zijn van de N.S.B.
Voor de afd. Amsterdam is men overgegaan
tot het huren van een gebouw dat is overgenomen
van „Het Arbeidsfront" en staat aan de Heeren
gracht 538.
Wij denken niet in goud en geld, in tegenstelling
met het afgesloten tijdperk waarover nog velen
treuren, omdat ze het er zoo goed hadden, zoo ver
volede spreker.
Nooit hebben ze echter gedacht aan de werk-
loozen en aan de kleine zelfstandigen en aan allen
die aan den rand van den afgrond leefden.
Wij voerden granen in uit Amerika en daar werd
de prijs bepaald voor onze bodemcultuur.
De granen werdén omgezet, in veredeld product
en dus door den arbeid van den boer tot vleesch en
vet geproduceerd en de prijs werd bepaald in Lon
den.
Verder was onze bodem nog afhankelijk van de
bijproducten van de oliefabrieken, zoodat van een
intensiveering van onzen bodem geen sprake meer
was.
In de toekomst zal onze bodem productief moeten
zijn ten eerste voor eigen gebruik voor ons volk,
dus zal de export van eieren, vleesch en vet moeten
ophouden en zullen hierdoor vrijkomen onze ver
fijnde tuinbouwproducten van onzen eigen bodem.
Ik denk hierbij aan de bloembollen, bloemen, het
Westland, de grove tuinbouw.
Met de opbrengst hiervan zullen we dan onze
invoer van grondstoffen, die ónze eigen bodem niet
kan opbrengen kunnen betalen.
Verder is 't nog mogelijk, dat door intensiever
landbouwproductie onze veestapel wordt uitge
breid.
Door de dichtbevolktheid van Nederland zal het
Tiiet mogelijk zijn ons volk geheel van eigen bodem
te voorzien en ik denk hierbij aan het broodgraan
en het vet.
Wanneer de tuinbouwproducten echter op Euro-
peesch continent hun markten zullen vinden, is
dit voor de arbeidsintensiviteit een groot voordeel.
Door dit alles zal het mogelijk zijn den orijs van
onze producten te stabiliseeren, zoodanig, dat het
uit moet zijn met de lage loonen van onze land
arbeiders en boeren.
Velen zullen door hun denken in het verleden
sceptisch tegenover al deze nieuwe vormen staan,
doch wij hopen dat wij hun kunnen overtuigen door
hen te laten zien dat deze vorm beter is dan de
verouderde; ze zullen meewerken aan dit nieuwe.
Tenslotte deelde de heer Saai nog mede, dat men
geen lid van de N.S.B. behoeft te zijn om tot het
Boerenfront te kunnen toetreden.
Speciale voedselvoorziening.
Naar het A. N. P. verneemt is een algemeene
regeling in voorbereiding, waarbij een speciale af-
deeling van het rijksbureau voor de voedselvoor
ziening in oorlogstijd belast zal worden met de ver
deeling van voedselvoorraden voor speciale doel
einden, als bij voorbeeld het verstrekken van warme
maaltijden. De gemeentebesturen, die dergelijke
acties zouden willen ondernemen, zullen zich tot
deze afdeeling moeten wenden voor het verkrijgen
van de noodige ingrediënten.
De gebroeders Bergmans, twee der slachtoffers van een Engelschcn bomaansVig
op de hoofdstad, zijn Woensdag te Amsterdam ter aarde besteld.Namens het
P. T. T.-personeel werden bij het hoofdpostkantoor aan de lijkwagens der beide
broers, waarvan er een in leven hoofdbesteller bij de Posterijen was, kransen
gehecht.
(Foto Pax Hólland.)
Belooning bij mededeeling nood
landing of neerstorting van
vliegtuig.
's GRAVENHAGE, 16 October. Het A.N.P.
meldt: Een belooning van tien gulden wordt uit
geloofd voor dengene, die bij neerstorting of nood
landing van een vliegtuig daarvan zoo tijdig mede
deeling doet aan een Nederlandsche of Duitsche
politie-instantie, dan wel aan een afdeeling van
de Duitsche weermacht, dat dank zij die mede
deeling tot onmiddellijke hulpverleen ing aan en
berging van het vliegtuig kan worden overgegaan.
STARING-TENTOONSTELLING TE ARNHEM
GEOPEND.
Dit jaar is het een eeuw geleden, dat de dichter
A. C. W. Staring is gestorven.
Ter herdenking van dit feit is op initiatief van de
besturen der openbare bibliotheek en der leeszaal
té Arnhem een Staring-tentoonstelling ingericht,
welke Woensdagmiddag in een der zalen van ge
noemde bibliotheek aan de Marienburgstraat te
Arnhem is geopend.
De bestemming van huisafval.
Varkens houden alleen aan hoeren toegestaan.
Naar het A. N. P. vereemt, is binnenkort een
wettelijke regeling te verwachten inzake het verza
melen van huisafval.-Deze regeling zal o.m. de be
stemming aanwijzen van het voor voedering van die
ren geschikte afval. Een der gevolgen van die rege
ling zal zijn, dat aan nïet-boeren in het algemeen
geen ruimte zal worden gelaten van verzameld
huisafval varkens te mesten, aangezien het feit, dat
de varkenshouderij reeds zoozeer wordt beperkt,
medebrengt, dat het recht om varkens te houden
voor de boeren gereserveerd wordt.
INBRARENSERIE ROND UTRECHT.
VLEUTEN 16 October. In de randgemeenten
om Utrecht worden al weken inbraken gepleegd,
waarbij de ongenoode gasten het vooral op geld
hebben gemunt. Nadat de vorige week een'- tiental
inbraken in Bunnik moest worden geconstateerd, is
vannacht te Vleuten op negen plaatsen ingebroken.
Overal wordt geld vermist. (A. N. P.).
Vermiste mannen bleken verdronken
te zijn.
ALKMAAR, 16 October. Ongeveer een week
geleden, op een donkeren avond, zijn .drie in
woners van deze gemeente verdwenen. Men vrees
de dat zij door de duisternis misleid te water zijn
geraakt en verdronken. Inderdaad werd gistermid
dag het lijk van den ruim-30-jarigen S. uit het
water van den Voordam opgehaald. Het onderzoek
werd voortgezet en vanmiddag trof men eveneens
het stoffelijk overschot van den 50-jarigen G. aan.
Thans wordt nog de 55-jarige V. vermist.
ROTTERDAM, 16 October. De rivierpolitie
heeft hedenmorgen in de Rijnhaven te Rotterdam
het lijk opgevischt van den 42-jarigen schipper A.
Feenstra van het schip Johannes Anton, die sedert
4 October werd vermist.
Men vermoedt, dat de man door de duisternis
misleid te water is geraakt en verdronken.
AANBIEDING TELEGRAMMEN IN GIRO.
Blijkens de Staatscourant van .Woensdagavond
zullen voorloopig bij wijze van proef, telegrammen
in giro per telefoon of per telex kunnen worden
aangeboden, zonder dat door den rekeninghouder
een schriftelijke machtiging wordt verleend de
deswege verschuldigde kosten van zijn postrekening
te doen afschrijven.
Wenscht iemand echter de telegramkosten van
de postrekening van een ander te laten afschrijven,
dan dient hiertoe een schriftelijke verklaring van
den rekeninghouder te worden overgelegd. Boven
dien kunnen rekeninghouders in het vervolg aan
alle rijkstelegraafkantoren en -stations telegram
men in giro of per telefoon aanbieden, zonder dat
hiertoe een bijzondere vergunning van den di
recteur-generaal der P.T.T. wordt vereischt; deze
vergunning blijft nochtans noodig, wanneer de
aanbieder de telegramkosten van de postrekening
van een ander wil laten afschrijven.
VOOR DE KINDEREN.
Hij kon het niet goed met zijn
kijker zien.
„En toch wil ik graag weten wat
dat voor puntjes zijn, die ik door mijn
kijker zie," dacht Ab. „Zou ik op de
commandobrug gaan staan? Dan zie
ik het misschien wel beter. Maar
direct verwierp hij dit plan weer. Hij
keek eens naar boven. Daar ontdekte
hij het kraaiennest aan de mast. Ja,
dat is een reuzenidee! Daar ga ik
heen!
Toen hij goed en wel in het houten
bakje stond, haalde hij weer zijn
kijker te voorschijn en tuurde inge
spannen naar de verte. Ja, het was
een zeilschip. Eerst zag hij er maar
één. Maar direct daarop zag hij de
tweede en derde en spoedig zag hij er
zeker wel honderd. Wat zou dat te
beteekenen hebben? dacht Ab, en nog
eens keek hij. Heel duidelijk zag hij,
dat elk schip maar één zeil voerde.
En ook merkte hij dat de scheepjes
bijzonder klein en eigenaardig ge
bouwd waren.
Ik ga naar den kapitein, dacht Ab
en vertel hem wat ik zie. Snel daalde
hij weer langs den touwladder af en
zocht het heele schip af naar kapi
tein Flink. Wacht, daar kwam hij
juist aan!
„Hé, mijnheer Flink," gilde Ab,
„daar komen wel honderd zeilschepen
aan."
Maar kapitein Flink haalde lachend
zijn schouders op en zei„Wat haal
je toch voor muizenissen in je hoofd,
beste Ab."
DE ORGANISATIE DER VOEDSELVOORZIENING
Het A. N. P. meldt: Ter verkrijging van een ge
lijkmatige verdeeling van den beschikbaren voed
selvoorraad moet van overheidswege over de ge-
heele voedselproductie van den Nederlandschen bo
dem beschikt kunnen worden.
Ten einde dit te bereiken werd bepaald, dat de
telers van akkerbouwgewassen over het meeren-
deel van hun producten niet kunnen beschikken dan
door deze in te leveren bij de desbetreffende over
heidsinstantie.
Voor een groot aantad producten, waaronder
granen en peulvruchten, bestaat zelfs het voor
nemen binnen korten tijd een inleveringsplicht op
grond van het landbouwïnleveringsbesluit 1940 in
het leven te roepen. Voor het komende seizoen zal
worden geleverd aan de „Provinciale Inkoopcen
trales voor Akkerbouwproducten" (P. I. C. A.'s),
welke de producten overnemen tegen vastgestelde
prijzen, terwijl deze provinciale instanties, waarbij
iedere teler als georganiseerde moet zijn aangeslo
ten, de aanwijzingen hebben op te volgen van de
„Nederlanlsche Inkoopcentrale voor Akkerbouw
producten" (N. I. C. A.).
Een oude zaak in een nieuw gewaai
Kapperssalon Pierlot verbouwd.
Er zijn kappers, die te veel en die te wei;
praten en de laatste categorie is sympathieker c
de eerste. Tenslotte zijn er nog coiffeurs, die c
gulden middenweg bewandelen en aan hen kunt
zonder vrees uw haren toevertrouwen want
vinden niet het praten of het zwijgen doch het fc
pen het belangrijkste, en dat is het ook. Tot
gewaardeerde groep behoort ook de heer Lc
Pierlot die als dames- en heerenkapper sinds ]j
in de goede Spaarnestad bekend is. Thans is
zaak door zijn zoon overgenomen en die heeft met
voortvarendheid, de jeugd eigen de dan:
kapsalon laten verbouwen, zoodat er een inricht
is ontstaan die aan alle eischen des tijds en dat
er waarlijk heel wat, voldoet.
Licht Cubaansche mahoniehout, een vroo:
crème kleurig behang een met keurige gordij;
afgescheiden cabines, fraaie kaptafels het is
symphonie van lichte kleuren en behaaglijke g
ren, die elke bezoekster zeker ten zeerste op p:
zal stellen. De nieuwe eigenaar is een voortvan
man, die reeds in Londen werkte en voor wie
de steden Parijs en New York geen geheimen
op kappersgebied wel te verstaan meer hebb
Hij was voorts eenige jaren chef-kap
bij de Holland-Amerika Lijn terwijl hij op v
buiten- en binneniandsche concoursen prijzen
haalde.
Van een vakkundige behandeling in een r
derne. hygiënische inrichting is men dus verzefó
Dat de verbouwing door vele, getrouwe bet
kers(sters) op prijs werd gesteld bleek wel ui;
talrijke bloemstukken, die de heer Pierlot Jr.
zijn jonge vrouw ter gelegenheid van de open
mochten ontvangen.
VEREENIGING VAN REÜNISTEN DER
HANDELSAVONDSCHOOL.
De Handelsavondschool-Reünisten te Haar!
bieden haar leden en introducees op Zondagmid:
20 dezer een „Dance Party" aan in hotel „De Les
werik", van 2.305.30 uur, waaraan in totaal me:
werking wordt verleend door „dertig mannen
één meisje", te weten: „The Fordson Swinge
onder leiding van Dick Hoenson, in volledige
mans bezetting, met de bekende croonette An
Wilson, die reeds o.a. in Carlton Hotel tc Amsl;
dam is opgetreden bij Eddy Oliver's orkest. Ven
treden op het Hawaiian ensemble „The Chs
Club" in groote bezetting (16 man), terwijl
noemde vereeniging de primeur voor Haarlem
hebben door het optreden van „The Mouth-Orj
Rhythm Boys".
Geert Groote-herdenking te
Deventer.
Ter gelegenheid van het zesde eeuwfg
zijner geboorte is in de te Deventer gehoud
winterbij eenkomst van de „Vereeniging voor
beoefening van Overijsselsch regt en geschieden
Geert Groote herdacht.
Na een inleidend woord van den hi
H. J. ter Kuile, zoorzitter, en eenige
deelingen van den secretaris over voorgenoiri
opgravingen te Deventer sprak Prof. dr. Til
Brandsma, O.carm., hoogleeraar te Nijmegen ov
Geert Groote, meer in het bijzonder over „z
keer naar den heer". In Geert Groote toch z
men allereerst den vernieuwer van het geesteli
leven op het einde der 14de eeuw. Een verbl
van meer dan tien jaar aan de universiteit
Parijs moge hem in de wetenschappelijke wen
van dien tijd een vooraanstaande plaats hebb
gegeven, het werd aanleiding tot een zeer werelds
leven, waarop hij eerst in 1372 op aandringen
zijn studievriend, den Karthuizer Hendrik Eger
Kalkar, terug kwam. Maar toen werd het hem o
ernst en brak hij op de meest radicale wijze ra
de gebreken, welke hij voortaan in zichzelf
daarna in de toenmalige samenleving met grot
kracht bestreed. Als een figuur van reactie mo
Geert Groote nu en dan overdrijven en ons
streng voorkomen, zijn radicale ommekeer liet r
na grooten indruk te maken en bracht velen
inkeer met hem. Zoo werd hij een vernieuwer,
leider, maar niet dan nadat hij jaren in de ee
zaamheid van het Kartuizerklooster Monnikh.
zen bij Arnhem zichzelf had hervormd.
In Deventer organiseerde hij voor jeugdige pe
sonen een gelegenheid tot het afschrijven van gof
boeken tevens voor hem een apostolaat
hen daardoor aan middelen te helpen hun studie
voltooien. De omgang met hem en zijn besten lee
ling Floris Radewijnsz leidde er toe, dat zij
eenigen tijd een gemeenschappelijk leven bega
nen en alles gemeenschappelijk maakten, waar.
geleidelijk het instituut van de Broeders van h
Gemeene Leven zich ontwikkelde. Voor de vrouw
kwam een soortgelijk werk tot stand, waarbij
de plaats van het afschrijven van boeken mt
vrouwelijke werkzaamheden kwamen. Zij leefds
als de eerste Christenen en deden vooral de
dachte ingang vinden, dat ook zonder kloos'.
of geloften heiligheid in de wereld niet alleen r
geliik, maar ook plicht was.
Na de rede van prof. Brandsma werden
deelnemers aan de bijeenkomst door het gemeen';
bestuur van Deventer ontvangen. Daarna volgdee
herdenkingsbijeenkomst in de Groote Kerk. B
woord werd hier gevoerd door prof. mr. B. H.
Hermesdorf uit Nijmegen, prof. dr. J. Lindebow
uit Groningen en prof. dr. R. R. Post uit Nijir
gen.
Tenslotte werd een gedenksteen onthuld, gem:
seld terzijde van den ingang van de R.K. Broeie
kerk.
door LESLIE FORD.
31)
„Goeden avond, mevrouw Latham. Prachtige
avond, vindt u niet?"
„Verrukkelijk", slaagde ik er in te zeggen. „Goe
den avond, mevrouw Ridley".
Ze gaf mij een soort tragisch knikje, en keek
weer naar haar bord, waarvan ze het eten overi
gens nauwelijks aanraakte. Op dat oogenblik
hield Pearl haar zegevierenden intocht mei Buck
op sleeptouw. Het was de allereerste maal dat ik
hem in dezelfde eetzaal zag als zijn kolonel. Hun
verschil in rang was voor Buck altijd zoo'n on
wrikbaar vaststaand feit geweest, dat kolonel
Primrose het al lang geleden opgegeven had, daar
tegen te strijden.
Ik keek naar den kolonel. Er was een flauwe
geamuseerde flikkering in zijn oogen, toen hij mij
het menu aanreikte. Dat menu deed me plotse
ling het middel aan de hand, waarnaar ik al
vergeefs mijn hersens had gepijnigd. Onder dek
king daarvan nam ik een visitekaartje uit mijn
tasch en krabbelde er op, bijna onleesbaar doordat
mijn hand zoo beefde: „Hij is van plan haar te
dooden". Ik schoof het zijdelings naar hem toe.
Zijn zwarte oogen bleven er een oogenblik op
rusten, toen keek hij lachend op en zei met een
blik in de richting van Buck: „Ik ben bang van
niet". Maar toen hij de uitdrukking in mijn oogen
zag, nam hij me plotseling scherp op en daarna
zag ik zijn oogen bijna onmerkbaar in de richting
van Ridley dwalen. Hij was zoo onmiddellijk ge
alarmeerd, met iedere zenuw gespannen, dat ik met
haast weemakende opluchting begreep dat hij al
geweten had dat Ridley de man was dien hij heb
ben moest en dat hij daarom zoo dicht bij hem
zat.
Terwijl ik nog steeds het menu als dekking voor
me uit hield, schreef ik nog op het kaartje: „Zij
v/eet het. Houd in de gaten!" en wijdde inmiddels
uiterlijk al mijn aandacht aan een verhaal van
den houtvester. De kolonel stak het kaartje on
opvallend in zijn zak; op zijn gezicht stond niets
te lezen. Onze conversatie verliep met horten en
stooten en ik sloofde me uit in vragen over vul
kanische en geologische formaties, om den hout
vester aan het praten te houden en den kolonel
gelegenheid te geven tot opletten. Ik had niet het
minste idee, wat Ridley hier in het zachte pret
tige licht van een openbare eetzaal zou kunnen
doen, maar ik wist door die twee briefjes die
in het boek van haar waren weggelegd, dat de tijd
drong. En ik wist wel, wat hij ook deed, dat hij
dit snel en brutaal en keurig zou doen.
Toen nam hij, zoo terloops en doodgewoon, dat
het niet eens onmiddellijk tot me doordrong dat
het oogenblik gekomen was, een plat doosje as
pirinetabletten uit zijn vestzak, nam er een uit,
slikte het door en spoelde het met water naar be
neden. Met een knikje schoof hij aan het bedie
nende meisje dat aan het dientafeltje naasl hen
stond, zijn glas toe en zij vulde het opnieuw.
Ridley stak een sigaret op en schoof inmiddels
met zijn vrije hand zijn glas van zich af, tot het
vlak naast dat van zijn vrouw stond. Het ging al
les zoo gladjes en gewoon dat ik het nauwelijks
opmerkte. Hij keek zijdelings naar de deur, glim
lachte om een eenigszins zonderling paar men-
schen dat juist binnenkwam, boog zich over de
tafel en zei iets tot zijn vrouw. Toen zij opkeek
nam hij als volkomen toevallig haar glas weg,
leunde achterover in zijn stoel en keek den rook
van zijn sigaret na.
Mijn hart hield op te kloppen. Kolonel Primrose
had 2ich niet verroerd. Maar juist draaide ik me
om, om hem aan te kijken, toen hij met een ruk
zijn stoel achteruitschoof en opsprong. Juist zag
ik nog dat mevrouw Ridley haar glas had opge
nomen en het aan haar lippen wilde brengen. De
stoel van den kolonel vloog met een klap tegen
den grond. In twee sprongén was hij ter plaatse
en greep mevrouw Ridley's arm. Ik hoorde iemand
komen aanrennen. Ridley was plotseling doods
bleek komen aanrennen. Ridley was, plotseling
bleek, opgesprongen, maar werd onmiddellijk
gegrepen door de krachtige armen van een park
wachter in uniform. Het was Steve Grant, die zon
de moeite de worstelende snauwende gestalte in
bedwang hield.
Ik hoorde den kolonel zeggen: „Zet u het voor
zichtig neer, mevrouw Ridley", Zijn stem klonk
zoo gezaghebbend dat zij onmiddellijk en auto
matisch deed. Hij wendde zich tot den man aan
den anderen kant van de tafel, wiens armen nog
steeds door Steve op zijn rug gekneld werden.
„Het is afgeloopen, mijnheer Ridley", zei hij kalm.
„Breng hem weg, Grant".
„Dit is nu eens een geval waarbij de vingeraf
drukken van groot belang zijn", zei hij tot den
houtvester. „Wilt u dit naar Denver opsturen, en
uiterst voorzichtig behandelenHet spijt me,
mevrouw Ridley", voegde hij er vriendelijk aan
toe.
Zij staarde nog steeds met een zielig bleek en
grauw gezicht naar het glas. „Het het is goed",
fluisterde ze. „Ik ik wist dat hij me wilde doo
den".
En toen, terwijl ik hen allen, zelf ook vrijwel
verlamd, zat aan te staren, voegde ze er de meest
verbluffende opmerking aan toe die ik van mijn
leven gehoord had: „Ik ik verwachtte niet dat.
hij het in het openbaar zou doen".
Zij trachtte op te staan, klemde zich aan een
hoek van de tafel vast en wankelde. Kolonel
Primrose ving haar op. „Laat Bill als een haas
naar de Winstons loopen om Lisa te halen", zei
hij tegen mij. En terwijl hij me nog aankeek, zag
ik plotseling een flikkering in zijn oogen komen.
„En nog wel bedankt", voegde hij er aan toe. Het
was, mag ik wel zeggen, de eerste maal dat mijn
pogingen, hem bij zijn werk te helpen, meer dan
een medelijdend glimlachje hadden opgeleverd.
Ik had me wat hersteld en keek. niet zonder
reden, de eetzaal rond. Sergeant Buck zat nog
steeds aan zijn tafel met zijn rose Delilah een
steenen Samson, kaalgeknipt en gebonden Hij
had zich niet bewogen. Ik veronderstel dat hij zich
niet kón bewegen. Haar hand klemde zijn onder
arm stevig op de tafel vast; haar gezich zag zoo
bleek als deeg.
Buck's gezicht was niet bleek. Dat. was eerder
donker, oud, glimmend gepolijst koper, en hij
wendde zijn oogen af toen ik hem aankeek.
Pearl glimlachte suikerzoet. Zij had den slag
gewonnen, en ze wist het maar al te goed.
XIX.
Twee dagen later stonden kolonel Primrose,
Bill en ik bij het haventje om mevrouw Chapman'
goedendag te zeggen, die langs denzellden weg als
wij gekomen waren, weer naar Cinnabar terug
zou gaan.
Steve hielp Cecily in een groene oliejas.
„Ik heb nog altijd geen gelegenheid gehad, je
voor de goede hulp te bedanken, Steve", zei de ko
lonel. „Wist je eigenlijk dat we Ridley moesten
hebben?"
Steve grinnikte en schudde ontkennend het
hoofd. „Zijn gezicht stond me niet aan, anders
niet. Ik wist zelfs niet wat er aan de hand was,
maar ik zag u opspringen en ik meende dat u
misschien wel hulp kon gebruiken".
„Hij zou het zelf opgedronken hebben, als je
hem niet gegrepen had". De kolonel keek rond
Lisa en haar moeder kwamen aanloopen: Lisa in
een blauw katoenen rijbroek en een witte, aan den
hals open blouse. Toen merkte hij op: „En iaat je
juffrouw Cecily werkelijk zoo maar vertrekken?
Ik zou liever een oogje op haar houden!"
Cecily keek naar hem op. „De Eenzame Zwer
ver gaat naar de wildernis terug", lachte ze.
„Enkel tot het eind van den zomer", grinnikte
Steve. „Een baan is nu eenmaal een baan. Enne
nu is het geen wildernis meer". Zijn handen
klemden even haar schouders vast.
„Zal je gauw naar Cinnabar komen?"
„Zoodra de laatste dagjesmenschen hun hielen
gelicht hebben", beloofde hij. Hij tilde haar in de
wachtende boot en sprong er zelf achteraan
Het sierlijke vaartuig schoot het haventje uit.
Mevrouw Ridley en Bill, die 's avonds terug zouden
komen zaten voorin. Lisa ging met Cecily «n haai
grootmoeder naar Cinnabar en Monty had verlof
om tot de grens van het Park mee te gaan, zoo
genaamd voor de jaarlijksche telling van de zwa
nen. Ik verdacht hem er sterk van, dat de eenige
zwaan waar hij aandacht voor had, het voorma
lige leelijke jonge eendje naast hem was. Wij keken
de boot na die luchtig over het water scheerde
en zilveren wolken schuim opwierp. Ik dacht aan
Bill's opmerking, den vorigen avond: „Is dat
effe eenig, dat Monty dezen herfst naar het
oosten komt om verder te studeeren! Dan komt
hij Lisa iederen Zondag opzoeken. Hij is stapel op
haar! Hij zei dat het hem niets .kon schelen dat.
ze zoo'n hoop duiten had".
„Dat is grootmoedig, hoor", had ik gezegd. i
Kolonel Primrose 'en ik stonden de boot na
kijken tot ze een klein stipje tegen den neveli?
achtergrond geworden was. Daar achter de ber:
lag Doorlaat. Over een uur zouden ze Joe en
kok en de pakpaarden weer terugzien, en
avond zouden we weer bij de kleine blokhut
Cabin Creek kampeeren. Maar vanavond zou
nietige open plekie in het stille bosch niet et
zaam zijn.
„Dat is dus weer voorbij", zei ik.
De kolonel glimlachte. „Dat veronderstel
ook", zei hij. „De Winstons zijn ook weer verc
getrokken: aardige luitjes zijn dat".
We liepen naar het hotel terug. „Dat is w
ook", zei ik. „Ik heb nooit geweten, waarom
niet naar buiten kwamen, toen George was doe
geschoten".
„Dat begreep ik eerst ook niet", antwoordde
..Het kwam doordat mevrouw Ridley hen ha
laten beloven, niet naar buiten te gaan. wat
buiten ook zouden hooren. Dick zegt dat hij a
naar buiten geloopen is en, toen hij ons alleiw
zag staan, weer terugging. Zij waren natuur!
nogal beangst geweest, en dachten dat mevro:
Ridley het gedaan had.
„Maar hoe is het nu werkelijk gebeurd?" VW
ik. „En hoe wist u het?"
„Het is een onfrisch verhaal, beste kind. K
meeste had ik zelf al aan elkaar geknoopt,
Ridley's zelfgenoegzaamheid deed hem gauw
noeg spreken, als er details te verbeteren ware
Hij was hier natuurlijk gekomen om George, J
noodig, te dooden. George had hem van Cinnab
uit getelefoneerd, dat hij zóó goed met Cecily e
schoot dat hij er over dacht, daar den heelen
mer te blijven; en of Ridley een paar zaken vs
hem kon waarnemen. Ridley had er altijd op
speculeerd dat George ongetrouwd zou blijven,
hij vertrouwde hem op dat punt niet. want b
was niets voor George om geld te laten loopJ
(Slot volgt)
