KORT NIEUWS
van
Uit Wilde Gewesten
VRIJDAG 21' FEBRUARI 194J
ÏTAARCEM'S D'X'GBEXD
VOOR DE KINDEREN
Een afscheidsavond in den
Arbeidsdienst.
De eerste leiders zijn gevormd.
„Soldaten van den arbeid zijn wij,
Eerlijk, fier, waarachtig".
Twaalf jongens in
een uniform van den Nederlandschen Ar
beidsdienst zingen laat in den avond, als de nacht
reeds buiten over de Veluwe ligt. deze regels uit
een gedicht, dat de Commandant, majoor Breu-
nese, dienzelfden middag nog aan tafel heeft
voorgelezen. De muziekleider van het kanup
Nunspeet heeft spontaan het heele gedicht op
noten gebracht en even spontaan hebben zijn
mannen het ingestudeerd en denzelfden avond
nog laat gezongen.
Dit teekent den geest in den Arbeidsdienst.
In iederen arbeidsdienst speelt de goede beste
ding van den vrijen tijd een hoogst belangrijke
rol. een rol. niet geringer dan die van den eigen
lijken arbeid. Een goed georganiseerde, uit eigen
krachten opgebouwde en cultureel verantwoorde
feestavond is van niet geringer beteekenis dan een
goed volbracht werkobject.
Zoo ziet het ook de Nederlandsche Arbeidsdienst.
Op een afscheidsavond, dien de aspiranten van
het opleidingskamp Nunspeet hun Commandant
en zijn officieren hebben aangeboden, blijkt, dat
ook in Nederland op dit gebied resultaten zijn be
reikt. Toen de Commandant van den Nederland-
sohen Arbeidsdienst, de heer Breunese op den af-
scheidsdag in den laten namiddag in het kamp
arriveerde om den afscheidsavond mee te maken,
meldde de commandant van het kamp, majoor
Rigter, hem, in de met het uithangbord van „De
vfoolijke schop" versierde cantine, de aanwezig
heid van alle aspiranten. Zoowel deze cantine als
de groote eetzaal was luisterrijk versierd. Alle
ramen van de eetzaal hadden een quasi-glas-in-
lood-aanzien gekregen; de witte lampen-bollen
waren met 'kleurige kappen omkleed, zoodat zij
een gedempt licht over de lange, wit gedekte tafels
verspreidden. En in .beide barakken waren de bal
ken van de zoldering rijk met dennegroen ver
sierd.
Aan tafel sprak de Commandant van den Ne-
derlandschen Arbeidsdienst, de heer Breunese,
enkele woorden tot de thans op het punt van
scheiden staande aspiranten.
Hij verklaarde, blij te zijn, in hun midden te
vertoeven omdat hier de schouders worden gezet
onder de verwerkelijking van een waarlijk groote
en Nederlandsche gedachte, omdat onze gedachte
hier met overgave en bezieling wordt gediend. Hier
is saamhoorigheid over alle verdeeldheid heen ge
vonden en hier klopt het warme hart voor den
dienst aan eigen land en volk.
„Ik draag u op", aldus besloot de Commandant
zijn rede, „de gedachte van den Arbeidsdienst uit
te dragen, ieder in uw eigen omgeving. Gij moet
de eerste propagandisten zijn en dan zal oonieuw
blijken, dat een goede idee. waar een Nederlan
der zjjn schouders onder zet, zich onweerstaan
baar een wee baant naar de verwezenlijking".
Een oogenblik liet de commandant ook zijn
hart spreken, door een gedicht te lezen, dat hijzelf
had vervaardigd en waarvan wij hierboven een
tweetal regels aanhaalden.
Aan tafel sprak voorts nog de burgemeester
van Nunspeet, de heer Martens, die het bijzonder
waardeerde, dat in zijn gemeente de bakermat lag
van den Nederlandschen Arbeidsdienst en die den
wensch uitsprak, dat de adspiranten een goede
toekomst tegemoet zouden gaan. Ook de cursus
leider, de heer van der Sluis, voerde nog kort het
woord.
Nadat de officieren en gasten zich eenige
oogenblikken in het officierenverblijf hadden te
ruggetrokken, verplaatste zich de feestelijkheid
weer naar de cantine. Op het eenvoudige tooneel.
dat op zijn achtergrond een gesymboliseerd beeld
gaf van den Arbeidsdienst onder het motto „Door
arbeid tot volksgemeenschap", werden allerlei
aardige en interessante nummers opgevoerd door
de verschillende deelnemers van het kamp. Daar
kwamen de mooie Nederlandsche dialecten te nas,
daar werd gezongen, voorgedragen uit de Neder
landsche auteurs, tooneel gespeeld en alles even
keurig verzorgd, boeiend en belangwekkend. Aan
het einde van den avond sprak de kamp-comman
dant, majoor Rigter, nog een enkel woord van
dank en afscheid. De eerste leiders van den Ar
beidsdienst zijn thans geyormd. Dit beteekent,
dat de Nederlandsche Arbeidsdienst geboren is.
Onder luide teekenen van instemming deelde de
heer Rigter voorts mede, dat hij stappen zal doen
om te geraken tot een vereeniging van oud-cursis
ten uit Nunspeet.
Majoor Breunese eindigde dezen voor de cursis
ten onvergetelijken avond met een luid „Leve het
vaderland".
TE LAAT OP STRAAT EN NOG WAT.
GRONINGEN, 20 Februari.,In den afgeloopen
nacht is alhier aangehouden de 33-jarige L. J. van
der V.
De man was op verboden tijd op sh-aat. Bij zijn
aanhouding bleek men met een insluiper te doen
te hebben. Hij was in het bezit van een portefeuille,
welke de recherche het spoor gaf van een brtuale
inbraak, welke de vorige week in een banketbak
kerszaak werd gepleegd. Een groote hoeveelheid
chocolade, bonbons, marsepein en een portemon-
caie met een groot bedrag werd gestolen.
Bij een huiszoeking werd een groote hoeveelheid
gestolen goederen bij van der V. gevonden.
De man is ter beschikking gesteld.
Bijeenkomst van de Nederlandsche
S. S.
Het A. N. P. meldt:
In het City Theater te Amsterdam zijn dezer
dagen de mannen van de Nederlandsche S.S. onder
leiding van voorman Feldmeyer bijeengekomen.
Aanwezig waren hierbij vele officieren en man
schappen van de Duitsche S.S.-troepen in Amster
dam.
Na een korte inleiding werden de Nederlandsche
S.S.-mannen onthaald op een film welke is opgeno
men in de S.S.-kazerne van de Standarte Westland
te München. In een serie interessante beelden kregen
zij, die het leven van de Nederlandsche mannen
in München nog niet kenden, een voortreffelijk
beeld van de gebeurtenissen in de kazerne, van
oefeningen, politieke lessen, van cantineleven en
„passagieren" in de schoone Beiersche stad. Deze
film wekte groot enthousiasme bij de aanwezigen.
Na een korte pauze werden uitgebreide jounaals
vertoond, waarin de Duitsche oorlogsfilmoperateurs
getrouw de krijgshandelingen van de Duitsche
troepen bij den veldtocht in het westen op het
celluloid vastlegden, uit deze reeks films bleek
duidelijk, dat geen hinderpaal in staat was de
Duitsche opmarsch tot staan te brengen.
Op het einde van den avond sprak voorman
Feldmeyer zijn mannen van de S.S. toe.
Spreker behandelde in korte trekken de geschie
denis van het Nationaal Socialisme in Nederland.
Mussert begreep dat Nederland niet achter kon blij
ven in de revolutie, welke onherroepelijk over de
wereld zou komen. De opeenvolgende Nederlandsche
regeeringen wilden zijn streven niet begrijpen en
toen bond de N.S.B. den strijd aan tegen de cor
rupte kliek. Toen de Duitsche troepen op 10 Mei
1940 Nederland binnentrokken, kwam voor de N.
S. B. de bevrijding.
Thans heeft ons land, aldus spr. ook een oorlog
meegemaakt na honderdvijfentwintig jaar rust. Ne
derland heeft frontsoldaten en gevallenen, maar zij
vielen in een strijd tegen een broedervolk dat
streed tegen de plutocraten, tegen het internationale
Jodendom.
Met de leuze „Ons volk eischt onzen inzet", wekte
voorman Feldmeyer de Nederlandsche S.S.-mannen
op zich te melden voor de S.S.-Standarte Westland.
Tot slot van zijn rede las spr. een dagorder aan
de Nederlandsche S.S.-mannen voor.
Na het zingen van het strijdlied werd de bijeen
komst gesloten.
Donderdagmorgen trof men te Epe de daar
wonende mej. v. Z. in haar woning in bewuste-
loozen toestand aan. Het bleek, dat zij door ko
lendamp buiten bewustzijn was geraakt. Bij haar
konden de levensgeesten worden opgewekt. Een
twee-jarig zoontje was echter reeds overleden.
HAARLEMSCHE RECHTBANK.
RIJWIELDIEVEN VOOR
DE RECHTBANK.
Donderdagmiddag had zich voor de Haarlemscbe
Rechtbank te verantwoorden een 38-jarige man,
thans gedetineerd, wie beschuldig-:: werd, m Sep
tember van het vorig jaar te Zaandam een rijwiel
te hebben weggenomen. De eigenaar had het des
avonds elf uur ergens op den Dam aldaar geplaatst
en toen hij terug kwam, was het verdwenen. Later
heeft hij zijn fiets Jn het politiebureau terug ge
vonden, maar er zat een ander stuur aan. een an
dere bel en nog eenige andere onderreden.
Een brigadier van de rijksveldwacht had ver
dachte aangehouden, omdat hij de fiets meende te
herkennen als beboorende tot een ander.
Verdachte ontkende en zei nooit in Zaandam ge
weest te zijn.
De Officier achtte het ten laste gelegde bewezen
en eisohte anderhalf jaar gevangenisstraf.
Op een vraag van den President antwoordde ver
dachte, dat hij op het oogenblik een gevangenis
straf van anderhalf jaar ondergaat, -hem door de
Rechtbank te Alkmaar opgelegd.
„Waarvoor?", vroeg de President.
„Voor datzelfde rijwiel", antwoordde verdachte.
„En ik weet va-n niets. Nu -ben ik weer voor deze
rechtbank gedaagd; zeker voor de onderdeelen. Ik
heb de fiets eerlijk gekocht en ben heelemaal niet
in Zaandam geweest".
Vervolgens stond tereoht een inwoner van
Zandivoort, die zich eveneens schuldig zou hebben
gemaakt aan diefstal van een rijwiel.
Verdachte deelde mede, dat hij op dien Zondag
morgen op Schiphol gewerkt had. Hij mocht te
twaalf uur met een auto terug rijden, m-aar 'toen
hij met zijn werk klaar was, bleek die auto al ver
trokken te zijn. Hij had boen een fiets, die tegen
een schuur stond, weggenomen en was er op naar
Zandvoort geredden. Den volgenden ochtend had
hij de fiets terug willen brengen, maar intusschen
was er al gevolg aan de zaak gegeven, zoodat hij
zich nu verantwoorden moest.
De Officier eischte drie maanden gevangenisstraf.
Verdachte vroeg een lichtere straf, omdat hij de
gelegenheid krijgt, te gaan varen.
De President raadde hem aan, voortaan niet meer
zoo lichtvaardig met een andermans riiwiel om te
springen. Spreker wilde aannemen dat het niet
aangenaam was voor verdachte, toen hem bleek,
dat de auto vertrokken was. Maar dit gaf hem
toch geen recht, dan maar op de fiets van een an
der weg te rijden.
Uitspraken over veertien dagen.
HEEMKUNDE OP SCHOOL. De leerlingen der „Schoolvereeniging Willemspark" te
Amsterdam vermeerderen hun kennis van eigen omgeving op practische wijze. Aan de
hand van de kaart van Cornelis Antoifsz v.n Amsterdam wordt een maquette uit
van papier en hout vervaardigde huisjes en scheepjes samengesteld.
(Foto Pax-Holland)
Vijf en twintigjarig bestaan van de
grossierderij C. H. S. Heilker.
Dezer dagen herdacht de heer C. H. S. Heilker, gros
sier in koek, chocolade- en suikerwerken, gevestigd
te Haarlem, Kloppersingel 79 het 25-jarig bestaan
van zijn bedrijf.
Deze herdenking was voor den heer Heilker een
heuglipjke, als men nagaat tot welk een bloei
deze zijn bedrijf in de afgeloopen 25 jaren heeft
weten te brengen.
Op 18 Februari 1916 vestigde hij zich als gros
sier-winkelier in chocolade- en suikerwerken in het
perceel Gen. Cronjéstraat 55. Reeds spoedig bleek
dat de zaak levensvatbaarheid bezat, want na on
geveer 2 jaren moest naar een grooter pand worden
omgezien. In 1918 werd het perceel aan den Scho-
terweg 82 betrokken. Ongeveer tezelfder tijd w
er toe overgegaan voortaan uitsluitend als gross
in bovengenoemde artikelen op te treden.
Het bedrijf bief zich gestadig ontwikkelen en
verloop van ongeveer 5 jaren moest andermaal n
meer ruimte worden omgezien en in het voorji
van 1923 werden dan ook de perceelen Klopp
singel 7 en 9 betrokken, alwaar het bedrijf thi
nog gevestigd is. Tengevolge van den voortschi
denden bloei van het bedrijf werden in 1926
achter genoemde perceelen gelegen open terrein
bebouwd en aan het bedrijf toegevoegd, ter«
ook thans met de beschikbare ruimte nog moet w
den gewoekerd. Het laat zich dan ook aanzl
dat in de toekomst opnieuw tot uitbreiding
het bedrijf zal moeten worden overgegaan. Zij
vermeld, dat het bedrijf thans tot een der groo!
in den lande moet worden gerekend en dat 24 ni!
schen daarin een bestaan vinden.
Ter herdenking van het 25-jarig bestaan van
bedrijf hield de heer H. een druk bezochte recep
in Hotel „De Leeuwerik' te Haarlem. Vele belai
stellenden, waaronder talrijke fabrikanten en
nemers, kwamen hem hunne gelukwenschen a
bieden. Hartelijke woorden werden over en w<
gesproken, waarbij o.m. tot uiting kwam, dat
jubilaris zijn bedrijf steeds met kennis van zak
heeft weten te leiden.
Tijdens de receptie welke door een strijkje wsj
opgeluisterd, heerschte een zeer gezellige sfeer,
wijl bovendien talrijke fraaie bloemstukken aan
geheel een feestelijk karakter gaven. Na aflc
van het officieele gedeelte bleven genoodigden
personeel nog geruimen tijd bijeen.
GENERATOREN EN TANKGAS.
's-GRAVENHAGE, 20 Februar Bij beseh^
king van den Secretaris-gen era?1 van het dep;
ment van Handel, Nijverheid en Scheepvaart is ij
aan het Centraal Instituut voor Industrialisatie vej
bonden bureau Generatoren en Tankgas ondei.
bracht bij -het ryksbureau voor AarBolieproduOi
77.
De manschap, stram en stijf van kou,
Brengt men aan boord en helpt hen
gauw.
En - tusschen goud en kostbaarheden, -
78.
Vindt men een dame. rank van leden
Maar „vrouwvolk" geeft aan boord
steeds last.
Dus bindt men haar maar in den mast.
Nu ls het „alle hens i
Men roept om vuur
lan dek",
't lijkt wel wat
gek,
Maar vlsscherslul zijn rare snaken.
Zij gaan zoowaar
warmte maken.
Zie onze held ontwaakt nu weer
En voelt geen kou en stramheid meer.
EEN NIEUW MARITIEM MUSEUM TE
ROTTERDAM.
ROTTERDAM, 20 Februari. B. en W. hebb
bij den raad een voorstel ingediend om grond a;
wijzen voor den bo-uw van een nieuw maritie
museum „Prins Hendrik". Reeds werden met d-
directeur van den Gemeentelijken Technisch
Dienst inlèi-dend-e besprekingen gev-oerd omtrent i
aanwijzing van een terrein, dat voor dlit object g
schikt kan worden geacht. De keuze viel toen
de nog onbebouwde terreinen van Dijkzigt, wa
toen ook de tentoonstelling 1941 was gedacht,
het bijzonder het gedeelte, gelegen aan de Rochu
senstraat tegenover de Saftlevenstraat kwam vo
dit doel in aanmerking.
De bedoeling is, dat het Nationaal Technisch I
stituut voor Scheepvaart en Luchtvaart zal wc
den samengebracht met Maritiem Museum „Pri
Henidiriik", momenteel gelegen aan de Willemskao
en daarbij te komen tot oprichting van een perm
nent gebouw voor het museum en het instituut.
Met de tot standkoming van een nieuw maritie
museum is een bedrag van globaal f 400.000 g
moeid. Er zijn besprekingen gevoerd met den s
gemeen Gemachtigde voor den wederopbouw en
Secretarissen-generaal van de departementen VI
Financiën en Opvoeding, Wetenschap en Cultuv
bescherming en midren Januari werd er berid
ontvangen, dat van rijkswege aan de gemeente e
bijdrage van 5/8 Ln de kosten van den bouw 1
een maximum van f 250000 zal worden toegeker
Het resteerende bedrag ad. f 150.000 zal dot
particulieren worden bijeengebracht, zoodat
bouwkosten als volledig gedekt kunnen worden bi
schouwd.
Naar het i merikaanseh van
W. Mc. LEOD RAINE.
(Nadruk verboden.)
11)
Als het zoo gevaarlijk is, zul je juist hulp
noodig hebben. Ik ben heel handig met kam
peeren en spreek Spaansch als een geboren
Spanjaard.
Tut, tut. Ik ga op een gevaarlijke expeditie,
mijn jongen, en er zullen heel wat kogels om
onze ooren fluiten, voor we weer in Tucson zijn,
als we er tenminste ooit terug komen. Boven
dien, zooals je oom uit betrouwbare bron vernam
is er revolutie op til in Chihuahua.
Twee kunnen altijd meer dan een. Pro
beer het met mij Bucky.
Weet je zeker, dat je niet flauw zult vallen,
als er gevochten wordt, krullebol?
Als jij bij me bent, zal Ik niet bang zijn.
Maar het kon wel eens gebeuren dat ik
niet bij je ben; dat is juist de moeilijkheid.
Veronderstel eens, dat ze mij vangen; wat zou je
dan doen?
De orders opvolgen, die je me van te voren
hebt gegeven en als er geen orders op te volgen
zijn naar beste weten handelen.
Ik zal ze je nu vast geven, glimlachte Bucky.
Als ik wordt gevanfcm ga je regelrecht naar
Arizona en vertelt het aan Webb Mackenzie of
Val Collins.
Dus je wilt me meenemen? riep de jon
gen gretig.
Alleen op voorwaarde dat je al mijn orders
stipt opvolgt.
Top!
Buckeys groote bruine vuist greep de kleine
hand en drukte die.
Dat is dan afgesproken, jongen. Ik hoop
alleen, dat ik er goed aan doe om Je mee te ne
men.
Natuurlijk doe je dat. Heb je niet beloofd,
een man van me te maken?
Weer hoorde Bucky een vreemde ingehouden
pret in de stem, doch de groote bruine oogen ke
ken ernstig in de zijne.
Dien nacht namen ze den trein naar El
Paso.
De twee konden het best met elkaar vinden. Er
ontstond een prettige ongedwongen verhouding
tusschen hen, die tusschen twee mannen zeer
zeldzaam is. De jonge Hardman had er waar
schijnlijk wel een verklaring van kunnen ge
ven!
Van El Paso gingen ze naar Chihuahua, een
eentonige reis met de Mexican Central Pacific,
doch het was een wonderlijke oude stad, onge
veer zoo groot als El Paso.
Beiden, zoowel Bucky als zijn jonge vriend
waren op de hoogte van leven en gewoonte in deze
streek. Ze vonden kamers in een bescheiden
rustig hotel en begonnen plannen te maken.
Oppervlakkig beschouwd had het zoo gemak
kelijk géschenen, te trachten David Henderson
op te sporen en te doen ontvluchten door wat
slimheid en overleg, maar een blik op de dikke
steenen muren, die de gevangenis geheel om
sluiten en ontelbare gewapende wachten, die
er heen en weer wandelden, deed hun kansen
niet erg groot schijnen.
Het is geen bemoedigend gezicht, merkte
Buckey zacht op tot zijn met gezel, maar ik
veronderstel dat we er toch op de een of andere
manier wel een mouw aan kunnen passen. Als
deze Mexicaansche officieele menschen niet
langzamer waren dan halfbevroren stroop, zou
het stellig beter zijn, te wachten en een proces
te beginnen, op grond van Hardman's bekente
nis. Maar ze zouden stellig twee of drie jaar
noodig hebben, om tot een beslissing te komen.
Ze hebben er nu eenmaal een hekel aan. iemand
los te laten die daar zoo'n beetje ingeburgerd is.
Met de rechtspraak hier dweep ik niet. We zul
len hem er eerst op een goede manier uit zien
te krijgen en dan het gouvernement de zaak
tiptop in orde laten maken.
Hoe wil je dat gedaan krijgen?
Ik denk dat het tijd wordt je er meer van te
vertellen. Zooals Je waarschijnlijk wel weet, ls
er in deze half-Spaansche landen altijd wel de
een of andere revolutie op til. Er zijn twee par
tijen, de een vóór het gouvernement, de andere
niet en die eene partij wil altijd een revolutie
en meestal is er een blanke in de zaak gemoeid.
Als het Gouvernement'wint, moet er altijd één
doodgeschoten worden en daarvoor nemen ze
liever een vreemdeling dan een landsman. In
negen van de tien gevallen ls het een Iersch-
Amerikaan, die het plan ln elkaar moet zetten
en ditmaal is het Mickey O'Halloran een oude
vriend van me. En ik ben van plan om Mick raad
en hulp te vragen.
Het was Frank opgevallen, dat ze een hotel
hadden opgezocht, dat rijk was aan zij- en ach
terdeuren. En toen ze alleen waren legde Buckey
de reden van deze keuze uit.
Het is heel waarschijnlijk dat we een paar
dagen onder bewaking zullen staan, vooral als
men ons aanhoudend om de gevangenis ziet
dwalen. En nu zullen we van avond de achter
deur uitgaan, in een uniform of vermomming en
wegaan altijd alleen door de voordeur binnen,
terwijl we ook de kamers naast de onze huren
en dus in en uit kunnen gaan in onze eigen ge
daante, zoowel als in die van onze buren, wat
een groot voordeel voor onze bewegingsvrijheid
geeft.
Wat voor vermomming denk jij dat de
beste voor ons is, vroeg Frank.
We zouden er eigenlijk verschillende moeten
hebben. Zou jij een Zigeunerjongen willen
zijn?
De jongen bloosde. Beter een zigeunervrouw
en jij zoudt mijn man kunnen zijn.
Ik ben niet zoo'n comedlant als jij; ik wil
niet voor je echtgenoot spelen.
Ge zoudt knorrig en ruw moeten zijn, dat
is makkelijk genoeg.
En denk jij dat je voor een meisje door
kunt gaan? Je bent er slank en zacht genoeg voor
maar ik vrees toch dat je het binnen een uur
zult opgeven.
De jongen lachte en keek O'Connor van onder
zijn lange wimpers wonderlijk aan. Jaren gele
den ben lk ln een van onze voorstellingen al
als meisje opgetreden en niemand heeft ver
moed, dat ik geen meisje was.
We kunnen het probeeren, maar we hebben
er geen kleeren voor.
Laat dat maar aan mij over. Terwijl jij er
op uitgaat om eens poolshoogte te nemen, zal ik
een en ander koopen. Kijk maar eens rond, hoe
onze eerste aanval op de onneembare vesting
mejet zijn.
Ik weet het nog heelemaal niet en de heele
onderneming lijkt me riskant. Maar koop jij
maar vast een en ander en laten we dan eens
zien hoe je erin uitziet. Maar denk er aan, dat
je niet alles in eenzelfden winkel koopt. Koop
overal wat.
Toen O'Connor terug kwam, triomfantelijk met
zijn vergunning om de gevangenis te bezoeken
zwaaiend, vond hij den jongen bezig met naald
en draad allerlei naaisterswerk te doen. Ik
ben dit wat aan het veranderen, opdat het mij
goed zal passen, legde hij uit.
Goeie genade, wie heeft jou zoo goed leeren
naaien? vroeg Bucky verbaasd.
Mijn tante. Ik maakte eenvoudige dingen
altijd zelf. Heb je je vriend gezien en daardoor
de vergunning gekregen?
Ja en neen. Micky was er niet; en ik liet
een briefje voor hem achter, maar de vergunning
heb ik niet kunnen bemachtigen zonder hem.
Ik heb een vergunning om de gevangenis te be
zoeken en op mijn dooie gemak nauwkeurig
te inspecteeren. Dat is dus al heel wat, jonge
vriend.
En bevat de vergunning ook, dat je ge
rechtigd bent een van de gevangenen mee te
nemen, als je daar lust in hebt? vroeg Frank
glimlachend.
Neen. dat heb ik vergeten erbij te zeggen.
Wanneer denk je met je plunje klaar te zijn?
Het meeste is al klaar, zooals je ziet: ik
verander er alleen iets aan. Wil jij soms je pakje
vast aanpassen?
Is dit voor mij? vroeg de speurder, met een
verachtelijk lachje een opzichtige bonte blouse
opnemend, die op een stoel lag.
Ja. om u te dienen. Ga die maar eens aan
passen en we zullen zien of ze goed zit.
Een paar minuten later kwam Bucky in zijn
nieuwe tooi binnenmet een ontevreden ge
zicht.
Ik zal je gezicht wat schminken, dan zal b
best gaan, ^ei Frank, hier en daar wat aan
kleeren trekkend.
Ik heb een goed stel voor je gekozen, al V
ik het zelf. Het eerst, wat je nu moet doen, a
je in deze plunje uitgaat is door 't stof te ro
den. zoodat je er bestoven en vies uitziet. Ge?
kermisklant, die zichzelf respecteert, draai
nieuwe heldere kleeren. Het is ook beter om t
een paar scheuren in te halen.
Wat betreft de kleeren en het verstand di
Je ervan hebt. zou je best een meisje kunns
zijn.
Ik heb een heeleboel jaren moeten helpu
met naaien en verstellen, zei de jongen bedaar
Als je een kwartiertje in de andere kamer w:
gaan, zal ik 1e eens laten zien hoe goed
ermee terecht kan.
Ruim een half uur later, klopte Bucky op
tusschen deur. Ben je haast klaar, jon?
mensch? Tk vind dat je er lang over doet om)
aan te kleeden.
Maar toen hii het resultaat zag. bleef hij u.<
verbaasde, biina ontstelde oogen staan.
De verschijning maakte hem sprakeloos.
Hoe vindt, je Bonita? klonk het vroolijk.
Bucky's oogen keken rond, om er zeker va
te ziin dat de jongen niet hier of daar ver
stopt was; toen wendde hij zijn blik weer naa
de groote verrassing en hij was werkeliik on!
daan. Was deze levendige, bijna verblindem
mooie verschijning werkeliik de jongen, ove
wien hi1 zich ontfermd had? Het was ongelooi
lijk! Hoe blind was hij geweest! Want zon
der eenigen twijfel droee zij nu alle kenmer
ken van haar geslacht. Hoe kon hij die lievf
zachte oogen en de slanke kleine handen ge
zien hebbei zonder op die gedachte te zijn ge
komen? En hoe kon hij die zachte, diepe sten
gehoord hebben en haar vrouwelijk snikken
zonder te twijfelen of hij wel werkelijk een jon
gen voor had?
(Wordt vervolgd).
