Ons jKadepjiaatfe
TEDDY TRIX
Nachtjaponnen, vroeger en nu
Leugens om bestwil..
Nog meer bezuiniging
op Gas.
N.V. Holster
ZATERDAG 19 J U E I 194T
HAARDE M'S D "A G B E A D
Wij hebben met elkaar, waarde lezeressen, al meer
malen op de/e plaats de problemen van de kleedij
voor den nacht en den morgen besproken. Waar mij
thans een belangstellende abonnee vroeg, eenige mo
dellen van ..chemises-de-nuit" in onze vrouwen
rubriek te behandelen, leek het mij niet ondienstig,
eens even njijn aandacht speciaal aan dit deel der
vrouwëlijke garderobe te wijden. Onze nachtjapon
netjes verdienen deze aandacht ten volle. Want op
geen enkel terrein der mode heeft de moderniseering
der vrouwenkleeding zooveel revolutionnaire ver
anderingen gebracht als op dit gebied Maar ondanks
deze belangrijke en fundamenteele wijzigingen is de
vrouwenwereld nog altijd in twee kampen verdeeld.
Aan de eene zijde staat de degelijke, Hollandsche
huisvrouw de levensgezellin, die vóór alles moeder
is en die nooit de inmaak voor een spannend boek
of Treesje's kapotte kousen voor een nocturne van
Chopin vergeet waarvoor het Amerikaansche jjacht-
kleed van bebloemde waschzijde. dat tot op den grond
reikt en gestrikte schouderbandjes inplaats van mou
wen heeft, een gruwel is. Haar antipode is het luxe-
poppetje, dat den heelen dag niets anders td doen
heeft dan naar den kapper te ldopen, om haar fraai
geonduleerd hoofdje te laten bijwerken en haar
dienstmeisje te beknorren, als zij de groene bowl
glazen op het paarse theekleed heeft gezet. Dit we-
z^ntje-zonder-zorgen draagt nachtjaponnen, die in
het oog van den leek evengoed gala-toiletten hadden
kunnen zijn.
En tusschen deze beide uitersten zien wij een lange
rij van vrouwentypen, die, naarmate zij meer of
minder degelijk van aard zijn, naar de eene of de
andere zijde, neigen.
In het algemeen is de jeugd van heden verzot op
het luchtige, kleurige- nachtgewaad, dat de armen
onbedekt laat. en dat weinig warmte biedt. De meeste
jonge meisjes van onzen tijd kunnen ook heel goed
tegen deze lichte kleedij: zij zijn door sport in dq
open lucht, door veel zwemmen en wandelen zóó ge
traind, dat ze zonder al te veel bedekking kunnen
slapen, terwijl ze toch niet bang behoeven te zijn, kou
te vatten. Bovendien zijn ze verwend door de ele
gante lingerie, die, ook in de goedkoope soorten,
tegenwoordig den toets van de scherpste kritiek kan
doorstaan. Het is begrijpelijk, dat zij ook 's nachts
Iets aardigs, iets. dat tegelijk ongecompliceerd en
aantrekkelijk is, willen dragen. Want dit moeten wij
vaststellen: de nachtjaponnen, die op het oogenblik
„en vogue" zijn, hebben iets bloesemachtigs, iets
jeugdigs, iets, dat aan weelde en verfijning doet den
ken. Maar dit raffinement zit allerminst in een over
dadige garneering. in een-overvloed van strookjes en
strikjes, in een extra-vagante coupe: het geheel blijkt
altijd weer van een groote^ eenvoud te zijn, zoodat
er van overdaad of excentriciteit geen sprake is.
Naast de luxueuse-modellen vinden wij ook thans
nog de stemmiger soorten, waaraan vele oudere vrou
wen nog steeds de voorkeur geven. Maar ook deze
eenvqudige voorbeelden zijn in den loop der tijden
soepeler van lijn en eleganter van uitvoering ge
worden. De ouderwetsche „pon", die lang en stijf en
onaantrekkelijk was, bestaat niet meer. Zelfs de
nachtjaponnen voor den winter, die van flanel of een
andere gemoltonneerde stof gemaakt worden, hebben
8ardige. ronde, uitgeschulpte kraagjes, pasjes van af
wijkende kleur of opgenaaide zakjes met tres of sou
tache.
De Lente en de Zomer brengen weer nachtjaponnen
In een ander genre: de eenvoudigste soorten zijn van
katoen gemaakt, maar deze katoen is uit zeer fijne
draden geweven en heeft bovendien een aardige tint:
we zien roze, lichtblauwe, zachtgroene en saumon
modelletjes, die meestal hoog aan den hals gesloten
zijn, maar die bijna allemaal korte mouwen hebben.
Toch blijkt de onbedekte arm niet in alle
opzichten een ideaal te zijn, want steeds meer treden
de aardige bedjasjes, die al een tijdlang op onze aan
dacht beslag legden, op den voorgrond. In het koude
jaargetijde zagen wij deze snoezige manteltjes-voor-
24)
door
THEA BLOEMERS.
Hij ging in een hoek van een kerkbank achter
in -het schip zitten een heel eind van de orga-
niste verwijderd cn luisterde met gesloten
oogen. Hij zag voor zijn geestesoog een visioen
verrijzen van de hall var. zijn eigen huis, hier ver
vandaan, en in zijn verbeelding hoorde hij dezelf
de melodie spelen het was een van Chopin's
nocturne's, fijn en kunstzinnig voor orgel getrans
poneerd.... maar door andere handen, meende
hij, en op een ander instrument. Hij zag het schijn
sel van de lampen en den gloed van het houtvuur,
een gouden mist; hij zag een zachten glans op de
honden voor den haard, maar duidelijker dan dit
alles zag hij het meisje met de zachte, bruine ha
ren. die met een opgeheven gezicht en een ver
rukte uitdrukking in de oogen aan den vleugel zat.
„Het is.waarachtig of Constance wéér speelt!"
De vreemdeling opende de oogen, maar zag al
leen het stemmige interieur van het oude perkje.
Chopins nocturne was uit en speelde een
vreemd toeval zijn spel? de organiste begon een
andere droefgeestige, wijs, een oud-Engelsch lied
te spelen „Home, sweet Home.
Tranen sprongen in de oogen van den reiziger.
Precies zoo had Constance het in het verre huis
ook gespeeld. En als met metalen ketenen werd
zijn herinnering getrokken naar het meisje, dat
hij verloren had en dat de schat van ziin hart
was geweest. Waar kon ze zijn? Er was geen en
kel spoor van haar ontdekt sedert den nacht dat
hij haar gered had van den dood. Alleen was er
dat idiote verhaal van een malle, oude vrouw, die
de politie geld had probeeren af te zetten met val-
sche inlichtingen. De jonge Verkerk, die er door
de vrouw bijgehaald was, had verklaard dat het
(Teekeningen Maria Chrisanti).
den-nacht, gehaakt of gebreid van pastelkleurige wol,
nu zijn ze vervaardigd van charmeuse of bedrukte
kunstzijde. Voor het vrouwtje, dat er van houdt,
's avonds in bed te lezen en voor de verwende femme-
du-monde, die haar ontbijt in haar slaapkamer nut
tigt, zijn deze allerbekoorlijkste niemendalletjes een
onontbeerlijke aanvulling van haar garderobe gewor
den.
Naast de gewone nachtjapon blijft de pyjama van
flanel, zephyr,- charmeuse of zijde zich handhaven.
In haar elegantste vormen zeer kostbaar, oorspron
kelijk beschouwd als een modegril, die wel spoedig
voorbij zou gaan, heeft zij langzamerhand de harten
van de jongeren onder ons veroverd en is zeer po
pulair geworden. Ook hier staan weer twee catego
rieën vrouwen tegenover elkaar: zij. die niet anders
dan pyjama's willen dragen en zij, die deze kleeding-
stukken verfoeien. Het is alweer de ouderwetsche
vrouw, die aan gewoonte hecht, die niet zoo gemak
kelijk afstand doet van de gezellige nachtjapon,
waaraan zij gewend is geraakt en die ze, desnoods ge
schoeid op een meer-moderneleest, maar nooit ver
vormd tot iets geheel anders, zal aanvaarden.
Op deze pagina ziet U een tweetal charmante „che
mises de nuit", één van zalmkleurige zijde met korte
pofmouwtjes en een zwart satijnen, smalle sjerp en
de andere gemaakt van zacht-groene charmeuse in
combinatie met een bedrukt tricot-weefsel, afgebeeld.
Deze laatste nachtjapon heeft lange mouwen en is
versierd met een vierkanten pas van fijne kant.
Vervolgens ziet U een allerliefste pyjama, die men
van een oude casaque kan maken. Van het lichte
jakje, dat b.v. aan de manchetten èn den hals gesleten
is, knipt men de ondermouwen af. Vervolgens maakt
men een garriituurtje van doffe zwarte zijde, be
staande uit een kraagje, mouwopslagen, een ceintuur
en een dasje, waaróp men applique's van hard-groen,
kardinaal-rood of warm-geel satijn aanbrengt. Op
deze applique's is een eenvoudig bloemmotief gebor
duurd. De lange, wijde pantalon knipt men eveneens
uit een lap zwarte zijde. Zoo ontstaat zooals U
constateeren kunt een zeer aantrekkelijk geheel.
MARIA CHRISANTI.
Er zijn veel gezinnen waar het een heele schrik
is geweest, de aangekondigde gas-distributie, die
ons zoo drastisch moet beknotten.
Er zijn huisvrouwen die kalmweg beweren: dat
gaat gewoonweg niet, maar gelukkig zien de meeste
wel in, dat de directeuren der gasbedrijven liever
veel gas aan hun klanten leveren dan weinig, en
dat men er bovendien niet komt door te zeggen dat
het niet kan het zal wel moeten, en dan is het
heel wat beter om middelen te beramen ten einde
de moeilijkheden het hoofd te bieden. Bovendien
komen die moeilijkheden toch als er straffen voor
een te hoog gebruik worden opgelegd, en dan zijn zij
moeilijker oplosbaar dan wanneer men zich eerst
niet in verwikkelingen heeft begeven.
Wij bepeinzen dus nog eens de manieren waarop
wij de bezuinigingen nog wat doeltreffender kun
nen maken, én dan komen wij tot de slotsom dat de
mogelijkheid bestaat, ook al moeten wij .ons dan ook
veel ontzeggen.
Om te beginneft het baden. Een warm bad is een
licel prettige, maar niet een zuinige methode om zich
heelemaal te wasschen, Veel minder gas vraagt een
douchebad, dat feitelijk ook nog frisscher is, omdat
men zich daarbij met schoon water afspoelt. Nu is
natuuurlijk lang niet ieder in de gelegenheid om
een dochebad te nemen in zijn badkuip. Toch kan
dat heel goed geïmproviseerd worden door zich eerst
te wasschen met wat warm water en zich daarna
met een bak.lauw water af te spoelen. Deze bak of
emmer kan een ketel kokend water, aangevuld met
kom i zijn.
En wie zwemmmen of baden kan en wil, is daar
mee in de zomermaanden zeker best af, het is nog
gezond ook.
De groote slokop van gas, heet fornuis, blijft ech
ter onze meeste aandacht Vragen en het doet nu wat
komiek aan om de slagzin „kookt op gas" die
sommige gemeenten er op na houden, te lezen, ter
wijl er beter kon staan „kookt op weinig gas",
maar dat wordt op den duur natuuurlijk weer
anders.
Het is op 't oogenblik maar de vraag, hoe wij op
onze maaltijden zullen bezuinigen, terwijl ze toch
smakelijk en voedzaam moeten zijn.
Verschillende methodes zijn hiervoor:
le. Dagelijks stamppot eten.
2e. Zoolang de zomer duurt minstens één gerecht,
rauw gebruiken.
3e. De hooikist veel toepassen.
4e. De stoomkoker gejpruiken.
5e. Eenmaal in de twee dagen koken.
De eerste methode is natuurlijk best, als het op
den duur niet vervelend zou worden, terwijl er ook
heel wat menschen zijn die deze manier van berei
den als hun laatste zouden verkiezen.
Minstens één rauw gerecht per maaltijd zal door
sommigen veel smakelijker worden gevonden, maar
de keuze r» zelfs middenin den zomer, wat beperkt:
sla, komkommer, vruchten, tomaten, daarmee is
de voorraad al goeddeels uitgeput.
De toepassing van de hooikist is niet zonder meer
aan te raden: wij weten nu allen wel, dat groenten
een belangrijk verlies aan vitamines vertoonen als
zij in de hooikist zijn klaargemaakt, en daarom is
deze methode alleen voor toespijzen aan te bevelen.
De stoomkoker doet het werk beter, omdat er vrij
wel niets verloren gaat, maar hierbij zijn de aan-
schaffingskosten voor velen te hoog.
Tenslotte is eenmaal in de twee dagen koken
ook een middel, en het is dan het zuinigst om den
tweeden dag het maal op stapelrjngen te warmen.
Maar op dien dag is het vitamine-verlies niet on
belangrijk, wat een nadeel beteekent.
Zoo heeft elke methode voor- en nadeelen, maar
een huisvrouw die haar verstand gebruikt, zal van
al deze manieren de goede dingen kunnen gebrui
ken om toch tot een behoorlijke bezuiniging te
komen.
Wat vind u bijvoorbeel van onderstaand schema:
Maandag.
Restant soep van Zondag, gewarmd op de aard-
appelpan, koud vleesch, warme groente, gekookte
aardappelen»- dessert in de hooikist.
Dinsdag.
Gekookt ei bereid in de aardappelpan, koude sla
met komkommer, gekookte aardappelen, dessert in
de hooikist.
Woensdag.
Peulvruchten, aardappelpuree van restant van
Dinsdag, vruchten.
Donderdag.
Stamppot met rauwe groenten, dessert in de hooi
kist.
Vrijdag.
Gekookte visch, aardappelen, sla met komkom
mer, dessert in de hooikist.
Zaterdag.
Gebakken tomaten, groenten, aardappelen,
vruchten.
Zondag.
Soep, gebakken vleesch, aardappelen, groenten,
vruchtenslag met kunstcrême.
Zoo'n weekmenu is heel behoorlijk en als er met
verstand gekookt word dus niet langer laten ko
ken dan noodig is, de pannen zoo klein mogelijk
nemen en dergelijke schijnbaar onbelangrijke klei
nigheden meer, zal er al heel wat bezuinigd kunnen
worden op het gasverbruik van een week. Wie er
dan nog niet kornt, kan altijd haar uiterste toevlucht
nemen tot de hooikist of kranten, of tot een keer
koken voor twee dagen: dit is nu eenmaal een nood
toestand en daarom moeten wij ons heil weieens bij
noodmaatregelen zoeken, alle schitterende theo
rieën ten spijt.
E. E. J.—P.
Kinderbijslag en werkloosheid.
AMSTERDAM, 18 Juli. De persdienst van het
N.V.V. meldt:
De waarnemend secretaris-generaal van het de
partement van Sociale Zaken heeft zich d,d. 14 Juli
jl. tot de gemeentebesturen gericht met: het vol
gende schrijven: „Ik acht het wenschelylc u hier
onder een nadere uiteenzetting te geven van de
wijze, waarop met den kinderbijslag bij de vast
stelling van de steunbedragen moet worden re
kening gehouden.
le. Wanneer de kinderbijslag aan een arbeider,
die in de steunregeling is opgenomen, wordt uit
gekeerd, heb ik er geen bezwaar tegen, dat dit
bedrag wordt uitgesmeerd over het aantal weken,
dat hij gedurende de periode, waarover deze bij
slag werd berekend, gewerkt heeft. Komt hij, re
kening houdende met het dan gevonden weekloon,
aan de hand van de ten uwent geldende wachttijd
regeling, voor een wachttijd in aanmerking, dan
behoort hem alsnog een wachttijd te worden op>
gelegd.
Bij de bepaling van dezen wachttijd moet uiter
aard rekening gehouden worden met eventueele
wachtweken. welke hij al heeft doorgemaakt, voor
dat hij in de steunregeling werd opgenomen.
Wellicht ten overvloede moge ik er de aandacht
van uw college op vestigen, dat korting van den
kinderbijslag in dit geval op het steunbedrag niet
behoeft plaats te hebben.
2e. Wordt iemand na ontvangst van een kin
derbijslag werkloos en meldt hij zich aan voor
steun, dan kan eveneens bovenstaande gedragslijn
gevolgd worden.
3e. De kinderbijslag echter, uitgekeerd aan ge
deeltelijk werklooz^n en aan personen, die een te
gemoetkoming ontvangen, omdat zij door de bij
zondere economische omstandigheden minder dan
het normale loon kunnen verdienen, behoort voor
2/3 deel c.q. ten volle van de berekende uitkee-
ring te worden afgetrokken.
4e. Is de kinderbijslag aan laatstbedoelde arbei
ders uitgekeerd, toen zij nog hun normale inko
men hadden, terwijl.zij zich daarna voor een aan
vullend steunbedrag of een tegemoetkoming heb
ben aangemeld, dan behoort aan de hand van het
bovenstaande in bepaalde gevallen eveneens een
wachttijd te worden opgelegd".
De N.V.V. persdienst teekent hierbij aan: Het
N.V.V. heeft hiermede een belangrijk resultaat be
reikt voor die werkloozen, die recht hebben op kin
derbijslag. Een onbillijkheid, waarvan zij de dupe
werden, die de bijslag het beste kunnen gebruiken,
is hiermede weggenomen.
Herman Heyenbrock 70 jaar.
„SCHILDER VAN DEN ARBEID".
Zondag 27 Juli wordt .Herman Heijenbrock, de
bekende Blaricumsche schilder van den arbeid, 70
jaar.
Herman Heijenbrock werd op 27 Juli 1871 te Am
sterdam geboren.
Op 17-jarigen leeftijd bezocht Heijenbrock de
teekenacademie, studeerde aldaar eenige jaren,
werkte vervolgens als tooneel-decorateur en als
teekenaar voor dagbladen tot _hy zich te Noordwijk
vestigde, om in deze rustige omgeving studies naar
de natuur te kunnen maken.
Na zijn huwelijk vestigde hij zich te Blaricum. In
1904 maakte hij een studiereis haar de Borinage en
dit is het begin van een reeks tochten door Duitsch-
land, België. Zweden, Frankrijk enz. geweest. Ook
ons land werd in alle richtingen doorkruist. Overal
heeft Heijenbrock geschilderd en geteekend en de
keuze van zijn onderwerpen bijna steeds bepaald
tot den arbeid en wat daarmede samenhangt.
VIJFTIEN VARKENS VERBRAND.
Door onbekende oorzaak is te Loosduinen in eer
groote schuur, die gedeeltelijk als varkensstal was in
gericht en gedeeltelijk diende voor de berging van
groote partijen rietmatten, brand ontstaan. De schuur
brandde geheel uit, Vijftien varkens kwamen in de
vlammen om. De nablussching van de rietmatten
heeft geruimen tijd in beslag genomen.
Voor de Kinderen
(Teekeningen H. Kannegleter).
TEDDY'S WORST-WORSTELING.
Centrale Verwarming
AUTOM OLIE KOLENSTOOKL\j
SANITAIRE INSTALLATIES.
(Adv. Ingez. Med,
Nu het water lokt.
Waar vacantiegangcrs rekening mede
moeten houden.
's GRAVENHAGE 18 Juli. Van bevoegde z|nl
schrijft men o.m. het volgende:
Mijn vriend de toerist had den geheelen dag
het water gezworven. In den vroegen morgen
hij zijn boot in orde gemaakt, het noodige provi
voor zijn twaalfuurtje zoowel als zijn badgoed dïj[e
in geborgen en zoo was hij gereed om heel den
ven dag te profiteeren van wind, zon en water.
Mijn vriend de toerist zwierf nu al jaren
vacantie op het water en nimmer verveelde
hem. Hfj lachte wat om de menschen die sprsjP3
over eentonigheid en verveling en was gelukiv"
want hij kende de rijke verscheidenheid die tf
landschap voor den watertoerist heeft. Oog
schijnlijk steeds hetzelfde, in werkelijkheid
anders!
Ons land heeft vele mogelijkheden voor den 'oi
tertoeris'» hetzij dat hij alleen wil genieten :,e
de schoone natuur en het prachtige landschap, heee
dat hij daarnevens gezelligheid en vermaak zo<
0,ok nu no- nu beperkingen in acht genomen mjj"
ten worden. Laten deze beperkingen u echter
weerhouden, want gij hebt juist in dezen tijd
vacantie dubbel en dwars noodig. En Nederig
biedt zoo'n overvloed van natuurschoon, dat er
noemelijk veel te genieten valt.
Wie dit jaar zijn vacantie op het watei wil do
brengen, moet er om denken in den nacht een
boven zijn hoofd te hebben, want het zeil van
tent, noch de beschutting van de kajuit zijn th;
voldoende. Een andere goede raad, voor
met vacantie gaat, hqudt den wenk in om niet
gaan zwerven van plaats tot plaats, omdat da;
door de voedingsproblemen van hotels en resta
rants in ernstige mate in gevaar gebracht zoudhe
kunnen worden, terwijl men dan zelf het ris bi
loopt als ongewenschte gast te worden beschouvhf
Vestig u daarom op een bepaald punt en maak
daaruit uw dagtochten. Zorg verder vooral
distributiebonnen, want zonder deze is er ook
het platteland niets te krijgen. Ja in sommige
vallen zal het zelfs aanbeveling verdienen
bonnen vooruit op te zenden, opdat de hotel
pensionhouders voor voorraad kunnen zorgen
vooral reserveer tijdig in hotel of pension, zo» hc
de noodige voorbereidingen voor uw komst getr ki
fen kunnen worden.
Houdt ge met deze wenken rekening, dan is
niets, dat u weerhoudt om van uw vacantie te l„,
nieten en deze door te brengen in een der schoövc
oorden, die ons land allerwegenu biedt.
(A.Ni
V( hc
I
S OF
Verduister goed.
Zooals het moet.
VAN 19 OP 20 JULI 1941
van 21.52 tot 5.41
Maan op 20 Juli op 2.45
Maan op 20 Juli onder 18.25
VAN 20 OP 21 JULI*1941
van 21.50 tot 5.42
Maan op 21 Juli op 5.2S P
Maan op 21 Juli onder 19.19
ANSLIJNSCHOOL.
In vroeger jaren was het in Haarlem gewoontfa'
dat de kinderen, die het onderwijs met vrucht g<ei
volgd hadden, bij het verlaten der Lagere Scho^'
van het Gemeentebestuur een prijsje ontvinge
Door de omstandigheden is dat evenwel komen
vervallen. De Oudercommissie der Anslijnschot dl
die over een bescheiden schoolfondsje beschik,
heeft de gelukkige gedachte gehad om voor de:jf
school iets dergelijks weer in te stellen en toq®'
gistermiddag de hoogste klasse „afzwaaide", wc
den verschillende leerlingen door den voorzitter
den secretaris der commissie verrast met een aa:
dig geschenk.
Dan een plof! Daar ligt de worst weer.
D' èmmer staat nu weer rechtop. Teddy,
wankelend daarboven, zit met dülzeligen
kop, van dat rare danspartijtje, dat nu weer
opnieuw begint, ofschoon Teddy 't avon
tuurtje heelemaal niet prettig vindt.
Pats, daar duikelt hij voorover. Heelemaal
is hij bedekt. Hij kan nu niet meer ontko
men, hoezeer hij ook rukt en trekt. En de
worstligt nu weer boven, daar blijft,
Teddy fijn van af. Ja, zoo gaat het, wie wil
stelen, krijgt zijn welverdiende straf!
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Inllchtinge - aan het Bureau van Politie, Smedestraabj^
Haarlem, uitsluitend tusschen II en 13 uur.
Terug te bekomen bij: de Lange. Herculesstraat !b
zwamabonnement; Donker. Mauritsstraat 1. badpakken ri
handdoeken: Joustra, Kenaupark 33, boek; v. Klavere 'v
Roosveldstraat 78, zadeldekje: De Bel, Rijksstraatweg 1(
hondje: de Kuijer, Rustenburgerstraat 98. Amsterciai f
hond; Kostermans, Willem de Zwijgerlaan 24, handwerk] T
Bureau van Politie, Smedestraat, hout: v. Bergen, W e
genweg 204. ketting; Nieuwland, Zijlstraat 21. badinut
Gljtenbeek, Dordschelaan 139 B. Rotterdam, portemonns
m. i.; Handmeier, Korteweg 11, portemonnale m. 1.; Bon! zi
Schalkwijkerweg 11, portemonnaie m. i Pensen, Gis g
blazersstraat 23, portemonnaie m. 1.: Neese, Kenneme o
straat 60 rd„ riem; v. Staveren, Gasthuislaan 98, hangsfc
Sleutel weg? "Pel. 11493
PeSleutelspecialist.L.Veerstr.lO
(Adv. Inqt>2 Med
allemaal onzin was wat dat mensch beweerde en
dat ze niet normaal was. Misschien was het meisje
nu we] dood. gestorven in eenzaamheid, of zwer
vende hongerig en verlaten. Als een zilveren
droom was de herinnering aan dien avond bij den
vleugel in de ziel van den jongeman gegrift.
Wat onuitsprekelijk droevig klonk dat lied: het
was alsof het orgel de jammerklacht zong van een
dolende ziel. Toen kon Walter van Zuylen het niet
langer uithouden en hij liep langzaam naai" het
orgel.
..Huil niet zoo", begon hij, toen hij bij de schreien
de organiste gekomen was en toen, groote. forsche
kerel die hij was, snikte hij het zelf uit: hij nam
het slanke meisje in ziin armen, drukte haar tegen
zich aan, kuste het lieve gezicht en stamelde:
..Constance! Constance! Constance!"
Nora lag stil in zijn armen, zonder verzet, in
riille verrukking. Ten koste van eindeloos harte-
leed had ze zich tweemaal van hem losgerukt,
maar het baatte niet, want hier was hij bij baar,
vlak'bij: twee helften van een geheel.
Was het alleen maar blind toeval, dat hij hier
in dezen uithoek haar gevonden had?
XX.
„Juffrouw Zwart! hemel! O hemel!" Dominee
van den Brink was ontzet. Het was ook wel ver
schrikkelijk! Hij was naar de kerk gekomen om
even een praatje te maken met de organiste en
had haar aangetroffen in de armen van een hem
onbekenden heer.
NorB bevrijdde zich snel uit Walters omhelzing.
„Dat is de dominee", zei ze. „Wat moet hij wel
van me denken?"
„Ik zal het hem wel uitleggen. Ik zal hem zeg
gen dat we. verloofd zijn".
Nora gaf geen antwoord.
„Er is toch geen andere man. Constance?" vroeg
hij gejaagd, toen hij er aan dacht, dat zij op dit
punt altijd een rechtstreeks antwoord vermeden
had.
„Neen, neen. Er is nooit iemand anders geweest
en er zal ook nooit iemand anders komen".
Toen, met een stralenden glimlach op zijn gelaat
en een hart vol geluk, haastte hij zich naar den
dominee, die nog steeds ajs een steenen beeld bij
de kerkdeur stond en legde den verbaasden gees
telijke -uit, dat zijn organisme een rijk jong meisje
was. die m een nukkige bui was weggeloopen van
haar grootouders bij wie ze woonde, „en van den
man dien zij liefhad en waarmee zij verloofd was",
voegde hij er brutaal aan toe. ,;Er is overal naar
haar gezocht", vervolgde hij, „maar het is bij nie
mand opgekomen om haar te zoeken in een af
gelegen dorp, waar ze niemand kende en nog min
der vermoedde iemand dat de jongedame haar
brood verdiende als organiste. Nu ik haar door een
gelukkig toeval-gevonden heb. wil ik haar liefst
zoo gauw mogelijk mee naar huis nemen, tenmin
ste als u zoo vriendelijk wilt zijn haar vrij te la
ten. miinheer van den Brink".
De dominee was verbaasd, teleurgesteld en
eigenlijk een beetje boos. „Dus ze heeft mij voor
den mal gehouden!" riep hij uit. „Nadat ze hier
eerst alle harten gewonnen heeft, laat ze ons op
eens in den steek! Zelfs uit de gemeenten in de
omgeving komen de menschen hierheen om haar
orgelspel". En met een vleug van ontwapenende
humor voesde hij er bij: ..Meer dan om mijn pree-
ken. vrees ik Ik moet eerlijk bekennen dat ik baar
moeiliik kgn missen. Bovendien, we zijn een op
zeggingstermijn van drie maanden overeen ge
komen".
„O, aan dat bez.waar is wel tegemoet te komen",
lachte Walter. „Ik zal u een chèque geven als scha-
devei-goeding laten we zeggen voor vijfhonderd
gulden voor uw armen".
De geestelijke gaf zich glimlachend gewonnen.
Vijfhonderd" gulden was een vorstelijke gift voor
zijn kleine gemeente. Hij zei tegen Walter dat hij
ook wel zonder schadeloosstelling gezwicht zou
zijn. Zijn menschelijk gevoel cn de zin van roman-
Mek di« ook in sommige oude menschen niet ver
loren gaat, spraken een woordje mee was hem
het recht gegeven twee liefhebbende hartente
scheiden? Maar die vijfhonderd gulden was in elk
geval niet te versmaden.
„U kunt zich troosten met de gedachte, dat de
kerkgangers voortaan alleen voor uw preek ko
men!" antwoordde Walter, blij dat het onderhoud
zoo vlot verloopen was, met een jolige twinkeling
in zijn oogen. „Maar ik hoop dat u mij wil excu-
seeren, ik heb weinig tijd. 'Ik wil mijn nichjje di
rect graag mee naar huis nemen. Haar 'groot
ouders verlangen vurig om haar terug te hebben".
„Natuurlijk! Natuurlijk! U kunt haar dadelijk
meenemen. En ik bedank u wel voor uw gave".
Walter ging naar de achterzijde van de kerk te
rug om zijn nichtje het resultaat van het gesprek
met den predikant mee te deelen, maar hij zag
haar nergens. De speeltafel van het orgel was ge
sloten. de muziek was opgeborgen en het meisje,
dat zoo ontroerend mooi had gespeeld, was weg.
Hij was alleen in de kerk, ook de predikant was
weggegaan. Met een kil voorgevoel dat Constance
wéér voor hem verloren was, haastte Walter zich
naar buiten en liep over het kerkhof naar het huis,
waar, zooals hem gezegd werd, Constance haar
kamers had.
XXI.
Nora pakte haastig haar bezittingen en verbrand
de zoo nu en dan in den leegen haard van haar
zitkamer papieren en andere kleinigheden om ieder
spoor van haar zelf, of beter gezegd van juffrouw
Zwart, de organiste, uit te wisschen.
Haar gezicht zag rood van het schreien en haar
handen trilden. Hoewel zij nameloos gelukkig was
dat, de man, die haar nog altijd bleek lief te heb
ben, haar had gevonden en zij zich zonder verzet
aan de eerste verrukking van het weerzien had
overgegeven, werd dit geluksgevoel getemperd door
de gedachte dat ze hem weer ontvluchten moest,
want als zij met hom terugging naar Rieseloo, zou
dit het einde befoekenen van haar leven van boete
en spaarzaamheid. Haar bedrog zou ontdekt wor
den en dat zou ten gevolge hebben, dat Walter zich
in afkeer en walging van haar zou afwenden, ten
zij ze zich door Langen Chris en zijn zuster liet
brandschatten en deze daarom zouden zwijgen.
Maar dit laatste zou ze onder geen voorwaarde
doen. Ze was zwak geweest en dom en ze had hei
verkeerd gedaan, maar zij had gehandeld om best
wil en was nog niet tot het moreele peil van
tweetal afgezonken.
„Ik sterf liever", redeneerde ze bij zichzelf", i
me weer voor Constance van Zuylen uit te geven
Neen, er blijft mij niets anders over dan weer
vluchten. Ik moet weer weg!"
Haar leven van de laatste maanden ging a-
haar geestesoog voorbij. Hoe zij, nadat Walter has
had gered, in handen was gevallen van Lange
Chris eD die kwaadaardige vrouw, daarna haa
vlucht uit het verlaien huis, haar reis naar Am'nec
en vervolgens de overhaaste aftocht uit haar ge
boortestad en haar terugkeer naar Amsterdam.
Evenals bij haar ontsnapping uit het huls waal r
Chris getracht had haar gevangen te houden, wa d
ook in Amsterdam het geluk haar weer diensti
geweest. Ze had in de hoofdstad haar intrek ge
nomen in een goedkoop pension en het eerste wa
ze deed was de advertentiekolommen van de dag
bladen napluizen om te zien of er ook geschik
werk voor haar te vinden was. want haar betrek
king aan de muz.iekschool was door een ander ver
vuld. Ze was vastbesloten alles aan te pakken, maa!
het liefst zou ze toch haar brood verdienen me;
het geven van pianolessen. En toen was haar ooi
gevallen op de advertentie, waarin de predikan
van een Gooisch dorp een organist of een orga*
niste vroeg voor zijn kerk.
Dat was een kolfje.naar haar hand! Muziek was
haar lust en liefde; de eenige troost in de stormen
van haar leven; in muziek kon ze al haar verdriet
om haar verloren huis en haar verloren liefde
al haar verlangen naar teederheïd en reinheid van
hart laten uitschreien, al het geloof en vertrouwen,
dat op den bodem van haar ziel gebleven was,
ten uitjubelen. En in zoo'n stil dorpje tusschen
voudige lieden, ver van de menschen die zij vroe
ger gekend had en aan wie zij zich bezondigd had,
zou ze rust en misschien vergetelheid kunnen vin
den. En ze zou er ook weinig geld noodig hebben
en dus zooveel mogelijk kunnen sparen. Dat was
ook een voorname factor! (Wordt vervolgd).
