T L- al
teraire Kantteekeningen.
AUGUSTUS VACANTIEMAAND!
AGENDA
Kerkconcert.
Muzikale koeien.
In den Zomer.
TOBIAS
Een Wandeling.
LANGS DE, STRAAT.
TERDAG.23 AUGUSTUS 1941
H A AR L E M'S DAGBEÏD
3
Dirk Coster's Nieuwe Geluiden. Tn een
vijfden, vermeerderden druk. Arnhem.
Van Loghum-Slaterus' U. M.
it een zoo omvangrijke en met critischcn zin
igestelde bloemlezing uit de nieuwere Neder-
schc dichtkunst het tot een vijfden druk brengt
op zich •zelf al voldoende voor de waarde van
>oek spreken. Dat z£ bovendien nu met een
e van gedichten der jongste schrijvers werd
evuld verklaart de aankondiging van dezen
ruk. Coster's Nieuwe Geluiden zijn ook bij het
rwijs in de vaderlandsche letteren een bruik-
werk gebleken, waardoor weer de telkens
ieuwde oplagen verklaard worden, die door
re bloemlezingen in den regel niet gehaald
len. Dat aan de zoo uitstekende, wel-gefun-
de inleiding tot de nieuwe Nederlandsche dicht-
!t. die Coster aan zijn keuze laat voorafgaan
eroot deel van het succes mag worden toege-
iven. is duidelijk. Die inleiding, op zich zelf
een prozastuk van bijna honderd bladzijden,
ïaar de schrijver in een naschrift meedeelt
chien over eenigen tijd eens geheel te her-
jven zijn. „Op dit oo^enblik verkeert onze
ic in een periode van gisting en groei". Dat
ct het niet gewenscht, over de dichtkunst der
te paar jaren reeds een samenvattende, ken
ende typeering te geven. Coster wil dat voor
later bewaren en volgt intusschen het werk
thans aangetreden jongere dichters evenzeer
iat der ouderen uit de school van 1910, waarin
hans een tweede jeugd ontdekt,
at niet wegneemt dat voor dezen vijfden druk
gcwenschte herziening en aanvulling zijn
ebracht. Van de het laatst opgetreden dichters
reeds proeven van hun werk opgenomen en de
en van Aafjes, Vasalis, Hoornik. Van Lier,
rien en andere dichters uit Criterium (vroeger
ns blad besproken) zijn onder de Nieuwe Ge
en hoorbaar geworden.
rk Coster behoort ongetwijfeld tot de meest
zen kenners der dichtkunst van den nieuweren
Hij heeft den lsut en de neiging tot groepee-
cn afscheiding die den litteratuur-historicus
is, en den goeden smaak en de klankgevoe-
•id, die bij den kunstenaar thuis zijn. Daar
•hendoor laat zich vaak in zijn oordeel zijn
rdeering voor een ethisch element in de dicht-
:t bemerken en door dat alles is hij in staat,
werk van de meest verschillend geaarden on-
de schrijvers te verstaan en voor het publiek
'aanhaar en bovenal génietbaar te maken. Als
iddelaar tusschen producent en consument der
tkunst is zijn werk daardoor van de grootste
ekenis. Door het wezen zelf van dezen luiste-
wordt de bijval duidelijk, die de nieuwe ge
in door zijn toedoen verwerven.
S.ioerd Leiker. Zwarte Jan Nijkerk.
G. F. Callenbach N.V.
aar is in dezen roman, die een debuut schijnt,
groote droomerige genegenheid voor het
?chdom. die zich ook blijft manifesteeren waar
Ier prettige specimens van de soort de minder
raardige kanten er van aan den dag leggen,
is de geschiedenis van een Indisch jongetje dat
z\jn vader, gewezen koloniaal, meegenomen
dt.naar Friesland en daar in vader's familie
er enthousiasme ontvangen wordt. -Vooral als
vader daar dan trouwt met een nog al bij-de-
weduwe van grove levensopvatting wordt
leven voor Pierke een reeks van vreemde ge-
rwordingen, waartoe de kleine. *valsche ondeu-
iheden van twee bij die gelegenheid verworven
broertjes veel bijdragen De gewezen kolo-
die op zijn wijze aan zijn kind gehecht is,
'el hij de ïnlandsche moeder er van zonder
etenswroeging in den steek liet, is de eenige
ivien Pierke bij tijd en wijle nog eenige toena-
ng, die op liefde gelijkt, vinden kan. Een
nbaar hopetóos geval, yaarin de kleine man
op wondere wijze schikt in een duldzaamheid.
zijn omgeving niet begriint en voor lafheid
dt. Maar soms kan datzelfde ventje losbarsten
op zijn makkers inslaan en dan groeit hun'
eet voor Zwarte Jan, die, daarvoor onverschil-
heel kort daarna weer ziin kalme. Indische
houwende houding herwint. Op school leert hij
ekend en de meester vat een groote genegen-
voor hem op Deze en de oude Pake Vos ziin
Pierke de eerste gunstige sympathieën in ziin
sch bestaan. Zij zijn met die genegenheid,
rvan ik in den aanvang sprak, geteekend. Wij
ten nu Pierke's verdere ontwikkeling tot groot-
isch verder aan den lezer overlaten,
et zal goed met hem worden, hij zal werken en
!s halen en een goed betaalde betrekking krij-
en aan de perikelen van het jonge leven, zelfs
die der liefde, het hoofd weten te bieden,
en tenslotte zal hij aan een stil verborgen ge-
den wensch gevolg geven en naar Indië terug
I, ondanks het vele goede, dat hem hier ge
en is en in zijn hart zullen, evenals op den
lag van het boek. de beelden vereenigd blijven
de Friesehe meren en -molens en de Indische
:en en platanen. Toen hij als kind met zijn
er Indië verliet stond op de kade van Tandjong-
>k de moeder hem na te staren, stom in stil
irict. Als "hij uit Holland vertrokken is, naar
1 land terug, schreit de vader wild en ontroost-
Zoo kan het leven zijn.
ioerd Leiker heeft met Zwarte Jan een goed
k geproduceerd, waarin een soms nuchtere visie
ïwisseld wordt door een bedwongen overge-
ligheid, die, schijnbaar daarmede in contrast,
schien den volksaard typeert waarmee de schrij-
T. VAN SCHOONHOVEN
XOUNTANT en BELASTINGADVISEUR
RECHTHUISSTRAAT 17.
EF 22792 HAARLEM
(Adv. IngP2 Mod.
door P. v. d. HEM.
T'van r&fj-
Betere distributie van deze artikelen gevraagd.
ver zelf verbonden is. Hel Friesehe karakter bergt
verrassingen die in dit verhaal zonder te veel diep
zinnigheid worden aangebracht, het werd 4teardoor
zeer leesbaar en belooft wellicht veel voor het
werk van dezen auteur. Zwarte Jan is ernstige lit
teraire arbeid, reeds nu.
A. M. de Jong. Merijntje in Filmland.
Amsterdam A. J. G. Strengholt's U.M.
De geestelijke vader van Merijntje is een uit
stekend verteller, dat weten we. En Merijntje heeft
zijn geestelijken vader niet losgelaten en hem in
de regionen der filmkufist gesleept, toen alles over
hem in de boeken verteld was. Nu vertelt die va
der zijn eigen wederwaardigheden met-zijn Me
rijntje in Filmland, waavyan ik reeds 'fragmenta
risch genoten heb toen ik toevallig ergens een num
mer van (naar ik meen) Astra" in handen kreeg.
Geestig, soms vol humor, soms vol sarcasme ver
telt A. M. de Jong van zijn betrekkingen tot de
kunst van het witte doek. Geboft heeft hij daarbij
niet maar het is zeer de vraag of hij dit amusante
verhaal geschreven zou hebben, zoo dat wel het
geval geweest ware. In goed vertelde, vermake
lijke lectuur zijn wij nooit bijster goed gesorteerd.
Het is een leemte waarin voor een deel door dit
film-intermezzo met De Jong's geesteskind voor
zien wordt.
J. H. DE BOIS.
NAT. SOC. BEWEGING IN NEDERLAND.
DE JORDANER
bekend door de Radio, spreekt DONDERDAG
28 AUGUSTUS A.S. om 8 uur n.m. in „DE
LEEUWERIK", Kruisstraat 30.
Kaarten a 15 ets. in het Kringhuis, Ged. Oude
Gracht 84.
(Adv. lngez. Med.)
MUZIEK
Heden:
ZATERDAG 23 AUGUSTUS.
-uxor Theater: „De Zigeunerbaron". 2.30, 6.30
8.45 uur.
'rans Hals Theater: „Pygmal&n" geprolongeerd,
0, 6.30 en 8.45 uur.
tembrandt Theater: „Duikbootenkoers
$t!", 2.30, 6.30 en 8.45 uur.
i'alace: „Schoonpapa knapt het op", 2, 6.30 en
5 uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
J uur.
ZONDAG 24 AUGUSTUS.
Rembrandt Theater: „Vliegende Schaduwen",
.30 uur.
-uxor Theater: „De Zigeunerbaron", 1.30, 3.45,
3 en 8.45 uur.
Tans Hals Theater: „Pygmalion" geprolongeerd,
10, 3.45, 6.30 en 8.45 uur.
Rembrandt Theater: „Duikbootenkoers
est!", 1.30, 3.45, 6.30 en 8.45 uur.
Palace: „Schoonpapa knapt het op", 1.30, 3.45,
30 en 8.45 uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
*uur.
MAANDAG 25 AUGUSTUS.
Bioscooptheaters: Voorstellingen des middags en
is avonds.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
uur
Nachtdienst Apotheken.
De volgende apotheken te Haarlem zijn van des
fonds acht tot des morgens dcht uur (ook op
ondag) geopend:
Bosch en Vaart-apotheek, Bosch en Vaartstraat
1, Tel. 13290.
H. Remmers en Zoon. Kruisstraat 6. Tel. 10354
Noorder Apotheek, Jan Gijzenkade 181, Tel.
>321.
Te Heemstede is geopend:
Heemsteedsche Apotheek, Binnenweg 98. Tel.
1197.
Evenals het vorige, toen Jo Vincent en Theodora
Versteegh met- George Robert samenwerkten, was
het kerkconcert van Vrijdagavond 22 Augustus
zeer druk bezocht Ditmaal werkten twee niet
minder vermaarde solisten mede: Annie Woud en
Jaap Stotijn.
Het gehalte der aria's en liederen, die onze Haar-
lemsche altzangeres voordroeg, was zeer verschil
lend. Die van Handel en Bach kunnen natuurlijk
eiken toets doorstaan. Maar voor den groc van
Schmann, dien Kor Kuiler ons in zijn „Kruisweg"
schenkt kan men slechts de kwaliteit van den tekst
als verzachtende omstandigheid aanvoeren en dat
Cath. van Rennes „Heer, mijn hart is boos en
schuldig" zuchtte toen ze ons den liedertafelstroop
bij dien tekst opdichte, toont tenminste eenige
zelfkennis. Gelukkig werd de ondanks het kunst
matig aangebrachte rinsche fesje weeing zoete
smaak van dat product spoedig verdreven door dien
van het Valeriuslied „Hoe groot, o Heer": hier was
werkelijke grootheid en kracht. En welk een gloed.
in Annie Woud's vertolking! Die was er ook-in de
Aria „Dignare o Domine" u ff "het „Dettinger Te
Deum" van Handel; in de Aria „Dove sei" uit
diens „Rodelinda" trof ons alleen de prachtige
klank en het geweldige volume der altstem.
In de beide Aria's uit de Cantates nos. 109 en
129 speelde Jaap Stotijn de obligate hobo-partijen.
De volgorde der beide was de omgekeerde van
die in 't programma stond: eerst hoorden we de
zich in een weeke 6/8 maat bewegende vrouwelijke
melodieën van „Was Gott tut, das ist wohlgetan",'
daarna de gloedvol juichende van „Gelobet sei der
Herr, mein Gott". Dat w^s heel mooi, ook wat
samenwerking betreft. En wat Stotijn alleen met
orgelbegeleiding speelde, klonk ook heel mooi, maar
wat ons als een „Concerto" van Pergolesi vermeld
was, had noch den vorm, noch het tonale verband
van een antiek Concerto. Een begin in g kl. t. en
(In Zweden is door proefne
mingen geconstateerd dat koeien
meer melk geven wanneer tijdens
't herkauwen radiomuziek wordt
gegeven)
Dat is weer een van die dingen
Voor gewone stervelingen
Onverklaarbaar, vind ik, waarom geeft de koe,
Bij haar trouw melkbedeelen,
Als de radio gaat spelen,
In het Zweedsche land althans, een scheutje toe?
Is het haar manier van danken
Voor de aangename klanken
Waar de radio haar mede diverteert:
Of moet men het meer beschouwen
Dat een rhythmischer herkauwen
De productie van het koebeest stimuleert?
Men wist ook al te bepalen
Dat de koe in 't muzikale
Het viool- en orgelspel het meest waardeert;
Maar bij jazz en wilde dansen
Zijn er, dunkt me, kwade kansen.
Dat de melk alras tot karnemelk verkeert.
Hoe het zij, hieruit mag blijken
Dat als wij de koe bekijken
Als vervelend, dom en sloom en flegmatiek
Wij de roerselen van binnen
In haar magen en haar zinnen
Onderschatten, ook in koeien zit muziek.
P. GASUS.
een einde in c gr. t. komt daar voor zoover ik weet
nooit voor en de reprises in de Allegro's deden
aan een Sonate denken. Waarschijnlijk is dit „Con
certo" een compositie d.w.z. samenstelling van de
hand van Joh. Barbirolli, den uit vele gramofoon-
opnemingeq bekenden dirigent. Te bewonderen
was, hoe prachtig de gevoelige toon der hobo zich
met den klank van het orgel mengde, als was de
hobo een ideaal orgelregister van ongekende
expressieve kracht.
George Robert liet in zijn voortreffelijke be
geleidingen den van het machtige orgel der Groote
Kerk slechts bescheiden meespreken. Doch in het
Preludium en de Fuga in g kl. t„ een werk uit
Bach', jonge jaren, gunde hij het instrument volle
ontplooiing. Dat Preludium toont nog sterk de na
werking van Bach's voorgangers Buxtehude en
Trescobaldi. Het mist de kernachtigheid en de een
heid der latere Preludia; het verloopt een tijd lang
in figuren, vooral chromatisch dalende gebroken
accoordvormen, die verder van geen belang zijn
en ook de Fuga heeft niet den lapidairen stijl zijner
latere Orgelfuga's. Als virtuozenstukken zijn beide
uitnemend, beter dan Hendr. Andriessen's in 1929
geschreven Passacaglia, die al heel weinig uiterlijk
effect sorteert. Het begm daarvan is vrij saai; het
ostinate basthema gelijkt een obsessie, doch het
komt verderop tot een spannend moment. Har
monisch bevat het werk velerlei, dat nit door alle
ooren als een genieting opgenomen wordt. Doch het
thema voor een Passacaglia is de tweedeelige
maat een uitzondering! is er zeer kunstig in
verwerkt. Dit werk werd gespeeld in plaats van
de „Passacaglia Koraal en Fuga" van C. de Wolf.
die in 't programma vermeld was en die qua stijl
vermoedelijk minder met het overige gecontrasteerd
zou hebben dan Andriessen's Passacaglia deed.
K. DE JONG.
DISTRIBUTIEDIENST HAARLEM
UITREIKING BOTER- EN VETKAARTEN.
Het Hoofd van den Distributiedienst maakt
bekend, dat de uitreiking van de BOTER- en
VETKAARTEN voor het RAMPLAANKWAR
TIER, welke op 26 en 27 Augustus a.s, plaats
vindt, n i e t zal geschieden in het gebouw aan
de Croesenstraat, maar in het WIJKGEBOUW
IRENE, ELSWOUTSLAAN 1; kantooruren van
9 tot 5 uur.
Harden.
Het is- Augustus en dus nog zomer, Dit te consta-
teerön terwijl de regen in breede stralen naar bene
den gutst en een frissche Noord-Ooster'doet verlangen
naar een warm vuur en een warmen dronk is reeds
een droevig feit. Want in deze lage landen is de zomer
kort en men behoort er tot den laatsten zonnestraal
van te genieten om straks gehard te zijn tegen den
winter, die er wel erg somber en grauw uitziet. Het
is echter geen gemakkelijke opgave met volle teugen
vtiaminen naar binnen te halen als Pluvius den
strijd tegen de zon weliswaar zonder glans
maar toch gedecideerd heef' gewonnen. Er is echter
ook een andere weg om in den zomer weerstand op
te doen. Ge kunt namelijk probeeren u zelf te har
den (schrik niet voor het woord, want het valt erg
mee). Een van de kleine dingen is bijvoorbeeld het
loopen zonder hoed. Ofschoon hoofddeksels nog te
kust en te keur in de etalages en op diverse hoofden
prijken en ge er geen bonnen maar misschien wel
eenige verlate haren door spaart, is het blootshoofds
loopen een gezonde en prettige oezigheid, die w
neer ge bij warm weer begint ook in een koude
Augustusmaand voortgezet kan worden. En ofschoon
ik geen dokter ben en dus niet kan en niet mag
zeggen of het nu goed of slecht is om zonder hoed
in den regen te loopen kan ik u wel uit eigen er
varing vertellen, dat het mij „veel deugd" heeft ge
daan zooals Felix Timmermans zou zeggen en ik ver
keer zelfs in de blijde veronderstelling, dat er sinds
dien al drie haren mijn reeds aardig dunnende haar
dos zijn komen aanvullen.
Een ander middel, dat mij tot zeer groote tevreden
heid heeft gestemd en dat iederen sportieven lezer
of lezeres ook wel eens toegepast zal hebben is het
zwemmen in zee. Niet het zwemmen als de zee dampt
van de hitte en ge er het eene eitje van de week veilig
in kunt koken, want dan is er geen aardigheid meer
aan. Nee, maar als het zoo'n paar dagen flink gere
gend en gewaaid heeft en ge al echt de idee hebt:
tjonge wat is die zomer weer gauw voorbij gegaan.
Pak dan de fiets, pomp de banden goed op en torn
tegen den wind naar Zandvoort Het vreemde is dat
de wind, die naarmate de zee dichter bij komt hoe
langer hoe kouder wordt, toch een prettige, opwek
kende werking heeft. Ach. is er eigenlijk iets te ver
gelijken met de zilte zeelucht, die het bloed sneller
doet stroomen zoodat een heerlijk gevoel van ge
zondheid uw heele lichaam doortrilt? Als ge dan even
uitgeblazen bent en met aandacht de witte dreigende
schuimkoppen op de groenige golven hebt aan
schouwd. neem dan een manmoedig besluit, ga naar
een badinrichting of naar'kennissen (wie heeft die
in Zandvoort nou niet?) trek 'n zwempak aan en ren
de zee tegemoet. Rennen, niet langzaam loopen alstu
blieft want dan snerpt de wind te veel Ach. ach wat
is dat water in het begin koud. Maar enfin, er zijn
een paar menschen blijven kijken en het gevoel van
flinkheid, dat eerst opgekomen maar nu weer aardig
bekoeld is. dwingt tenslotte tot een fiksehen duik. die
het water hoog doel opspatten tot vreugde van de
enkele wandelaars, die diep gedoken in hun regen
jassen met meewarige glimlachjes slaan te kijken.
Laat ze kijken, die helden met hun hoeden op en hun
jassen _aan. laat ze magr lachen ook Van den winter
loopt bij 10 graden vorst nog blootshoofds en
zij liggen met griep in bed.
Het moment, dat ge uit het water het strand op-
holt, ja, ge moet dan alweer hollen is het
misschien even koud maar als de ruwe handdoek de
huid goed doet gloeien krijgt ge wel een erg vol
daan gevoel. Zoo van: 't is toch nog wel zomer. Ja,
stel u gerust, ik heb het zelf ook gedaan. Alleen jam
mer dat een schelp mijn grootb teen blijkbaar een
comfortabeler ligplaats vond dan het natte zand.
Maar ja, dergelijke ongelukjes kunnen ook gebeuren
als de zon schijnt.
B.K.
(Adv. lngez. iWecf.i
WET OP DIENSTTIJBVErtLENING IN DE V.S.
VAN KRACHT GEWORDEN.
HYDEPARK. 23 Augustus (D.N.B.) President
Roosevelt heeft Vrijdag door een executieve ver
ordening de wet inzake de verlenging van den
diensttijd met 18 maanden in werking laten treden.
De verordening bepaalt, dat de soldaten, ondanks
deze verlenging, na een diensttijd van twaalf
maanden naar huis kunnen worden gestuurd, in
dien zulks met de belangen van de nationale ver
dediging vereenigbaar is.
Oog om oog....
Vele Haarlemmers zouden vanavond of morgen
gevolg kunnen geven aan den inhoud van dit
stukje en een heel mooie wandeling kunnen ma
ken die zij blijkbaar nog niet kennen. Want men
ziet maar heel weinig wandelaars op die wegen.
En toch zijn zij zoo buitengewoon aantrekkelijk, is
de omgeving zoo bijzonder mooi. zijn er geen uren
tijds en geen dure vervoermiddelen mee gemoeid
en voelt men zich daar heelemaal buiten.... ver
van de stad. Het is in werkelijkheid vlak.bij de
stad.
Om nu maar niet langer in raadselen te-spre
ken: steekt u het Spaarne eens over via de Buiten-
rustbrug, bij de Rustenburgerlaan dus, en wandelt
u dan langs het water in Zuidelijke richting. Eerst
gaat u door de bij velen nog wel vermaarde bocht
bij Spaar en Hout en het Haarlemmerhoutpark,
waarvan wijlen de •echilder-teekenaar-dichter Ko
Doncker, die daar in het verleden woonde en die
toch een bereisd man was, plaehjt, te zeggen dat
dit het mooiste plekje ter wereld was. Ge passeert
het kleine huisje waarin hij eenzaam woonde, met
geen ander gezelschap dantwee gekortwiekte
reigers. Het is verder, langs het mooie Zuider Bui
ten Spaarne. een klein kwartiertje wandelen tot
den molen De Eenhoorn, tegenover de Roei- en
Zeïlvereeniging Het Spaarne. De weiden en de
boerderïien links, het water rechts.... ge voelt u
al geheel los komen van de stad. En het water zal
u voortdurend wat te zien geven, want ge zijt hier
in een middenpunt van onze watersport, dat wat de
omgeving betreft veel bekoorlijker is dan dat an
dere: het Noorder Buiten Spaarne. Het wemelt er
van roeiers, zeilers en kano'ers. Straks. Zuidelij
ker. zult gii de zeilers pas in volle aantal en actie
bezig zien. Maar dan dient ge bii de Eenhoorn niet
den Schalkwijkerweg (die naar het por.fje over de
Ringvaart bij Zuid-Schalkwijk voert) te blijven
volgen, maar het oude jaagpad rechts, langs de
Eenhoorn.
Het slingert zich langs een bochtig water. Er
zijn hooge witte bruggetjes in. Het is afwisselend
en geeft een prachtigen kijk op ons mooie polder
landschap. En als ge eenmaal de Bronsteevaart,
die aan de overzijde in het Spaarne uitmondt, ge
passeerd zijt dat is maar een paar minuten gaans
ziet ge aan die overzijde ook geen huizen meer
maar bent heelemaal buiten. Zoo volkomen buiten,
temidden van .zoo rustige landelijkheid, dat ge u
op een vacantietoeht ergens ver van huis voelt. En
intusschen de schoonheid ontdekt vanuw eigen
Spaarne. Ge kunt. doorwandelen, genietend van
landleven en watersport, tot vlak bij de uitmon
ding van het Spaarne in de Ringvaart en dan het
zelfde jaagpad terug nemen of met een „door-
steekieT over een boerderij den binnenweg berei
ken, die ook heel mooi en intiem is en u terug leidt
naar de Eenhoorn. Maar de wandelings langs het
jaagpad, waaraan ge ook een prettige rust in het
gras langs het water kunt nemen, zal u wel het
meest blijven aantrekken.
De afstand van de Buitenrustbrug tot het einde
van het jaagpad bij de Ringvaart is iets minder
dan vier K.M. Het is dus een wandeling, die heen
en terug zooiets als anderhalf uur vordert, van de
brug af. Vóór die bestond kon men dep tocht ma
ken van het Haarlemmerhoutpark af, overstekend
met het kleine pontveer. Sinds de Buitenrustbrug
bestaat, nu sinds eenige jaren, is het nog veel
makkelijker geworden. Zooveel Haarlemmers
schijnen te weinig ontdekkingsgeest ten aanzien van
hun eigen onmiddellijke omgeving te bezitten dat
wij er nu maar eens in het bijzonder de aandacht
op vestigen. Nu het weeleend zich zoo mooi laat
aanzien is dit er een goed oogenblik voor. Allicht
doen wij er velen een genoegen mee. Laten zij zich
gaan overtuigen.
De Spiegel
De markt in de Albert Cuypstraat te Amsterdam
beschikt niet over zooveel ruimte als die op het Am-
stelveld, maar zij doet wat variatie in de te koop ge
boden artikelen betreft niet. voor de laatste onder.
Want er is daar óók van alles te koop: visch en koek,
knoopen en vruchten, pannen en kannen, 'stoffen,
riemen en bretels, paraplu's, boeken, warme choco
lade, parfumerieën, dassen en nog veel. veel meer.
Intusschen verkoopt één koopman maar één artikel:
de dassenkoopman verkoopt geen vruchten, de para
pluhandelaar levert geen parfumerieën.
Maar laatst ontdekte ik er een koopman, die let
terlijk in „van alles" handelde Hij zou misschien in
het dagelijksch leven aanspraak kunnen maken op
den naam van „uitdrager", maar ik geloof niet dat
dit een markttitel is. Zijn „étalage" vertoonde ccn
bijna groteske verscheidenheid. Inderhaast noteerde
ik uit zijn voorraad: een paar bosjes schoenveters,
die over twee pakjes lucifers heen lagen en geflan
keerd werden: aan den eenen kant door een lampe-
kap. aan den andpren door een gebarsten handspiegel;
een gasstel naast een paar oude voetkussens, één
doosje sigaretten, een paar borrelglaasjes met stukjes
er uit. een komkommerschaaf een gebarsten hand
spiegel en een partijtje oude fietsbanden. Dit zijn
slechts een paar losse grepen; zijn voorraad artikelen
was nog veel uitgebreider. In het bijzonder was hij
goed gesorteerd In spiegels en spiegeltjes. Eén. de
grootste uit zijn inventaris met een houten lijst er
om. die maar op enkele plaatsen stuk was. hing mid
den in zijn kraam aan een roestigen spijker. De koop
man zelf zat achter ziin verzameling een pijp te roo-
ken en voelde zich blükbaar ln dezen chaos volkomen
thuis en op zijn gemak.
Een echtpaar, gevormd door een bijdehand uit
ziende juffrouw en een eenigszins beverig mannetje,
dat den indeuk maakte, noch binnens- noch buitens
huis veel te vertellen te hebben, was al een paar keer
langs de kraam -met-den-spiegel gewandeld en hield
er nu eindeliik bii halt. De koopman rees onmiddellijk
uit. zijn stoel op. nam een afwachtende houding aan
en ae pijp uit zijn mond. De man zei niets, maar de
juffrouw ging recht voor den sniegcl staan, bekeek
zich er in en vroeg toen kort: ..Wat kost die spiegel""
..Die spiegel, juffrouw", antwoordde de koopman,
„da's de fijnste uit miin zaak Die wou ik eigenlijk
liever niet verkoopen: ik gebruik hem maar bii wiize
van reclame, begriint u wel. tot er eens iemand komt,
die zoo'n mooi stuk echt waard is Maar iemand als
u zal er wel goed op passen, dat zie ik zóó wel. U ken
die mooie spiegel van mij krijgen voor drie kwartjes!"
..Drie?" vroeg de iuffrouw ..Twee zal u bedoelen!"
De koopman gaf er zijn woord op dat hij er dan geld
bij zou leggen 't Was een spiegel uit een fijnen in
boedel en hij zou er met groot leedwezen afscheid
van nemen. „Maar allez dan, omdat U het bent: 65
cent!"
Na nog veel loven en bieden werden zij het eens
over den prijs. Voor 60 cent zou het kostbare stuk uit
den fijnen inboedel naar de eenvoudiger omgeving
van het echtpaar gaan verhuizen. De man zocht en
vond in zijn portemoniaie zes dubbeltjes en overhan
digde ze den koopman. Deze nam den spiegel van den
roestigen spijker en overhandigde hem aan den beve-
rïgen echtgenoot, die er zijn' eigen beeld toch even
met welgevallen ln bekeek. Toen kwam een wesp.
verdwaald van het naburige vruchtenstalletje met
peren en pruimen, om hem heen gonzen. De man.
blijkbaar „als de dood" voor wespen, sloeg er met één
hand naar en toen de wesp aan den anderen kant den
aanval kwam hernieuwen, wilde hij den spiegel snel
in de andere hand nemen, om ook daar het gevaar te
keeren. Maar hij greep mis en het volgend oogen
blik lag de spiegel aan diggelen op straat!
„Ezel!" schréeuwde de vrouw, woedend.
„Scherven brengen geluk'" zei de koopman, die zijn
geld toch binnen had. „Kijkt u maar eens verder, ik
heb er nog meer!"
„Dank je wel!" zei de juffrouw nijdig. En tot haar
echtgenoot: „.Tij zal nou lang op een nieuwen spiegel
kennen wachten!
Nou doen we het nog maar met dat blikken ding
thuis!"
En vertoornd liep ze weg.
De echtgenoot, sullig en schuldbewust, volgde.
J. C. E.
A. M. VAN DAM f
Te Haarlem is in den ouderdom van 84 jaar
overleden de heer C. A. M. van Dam, die vroeger
■.-eel voor het vereenigingsleven gedaan heeft Ö.a.
was bii een der oprichters van den R.-K. Volks
bond. waarvan hij ook voorzitter is geweest. He
denmorgen heeft de begrafenis -----
I haf St. Barbara plaats gehad.
