MOLEST
)p bezoek bij Piet cTHont.
Verscherpte
oorlogvoering
AGENDA
De inzameling van eikels, kastanjes en beukenootjes.
Zomerafscheid.
TENTOONSTELLING
LANGS DE STRAAT.
TOBIAS
4 KWALITEIT»
„Als men den Prix de Rome gewonnen heeft
Ja, mijn eerste groote opdracht", zegt de 24-jarige
t d'Hont, wanneer wij „twee hoog" gaan, naar
kleine Utrechtsche atelier, dat feitelijk een om-
louwd slaapkamertje is. Hier getuigen tal van
oelvol gelijnde plastiekjes van zijn ijverig stu
ren tijdens den academietijd, toen hij nog, niet
moedde dat hij de zilveren medaille van den
k de Rome winnen zou en daarmede het moeilijke
jrstelen om erkenning" met een slag zou afsnij-
24-jarige Utrefiïtsclio beeldhouwer Plet d'Hont,
dit jaar de zilveren medaille van den Prix de
lie won, voltooit zijn eerste groote opdracht voor
stad Amsterdam, Het is een cople van hot Prix-
Id „Kore", hetwelk in een der Amsterdamsche
isparken geplaatst zal worden en de godin der
ruchtbaarheid uitbeeldt, in Fransche kalksteen.
(Foto: A. Ph. de Keijzer.)
[oewel hier dingen staan, die treffen door hun
vormgeving zie eens dat wit-miarmeren
.jjeskopje of dat meer dan levensgroote, uit klei
ioetseerde zelfportret ademt hier alles de prl-
ieve sfeer van het „begin", van een tasten om
den gebaanden weg des kunstenaars te komen.
Iet de gepaste onbescheidenheid van een verslag
er zinken wij op den rand van het bed en bij een
u-et verhaalt d'Hont op zijn eigen simpele ma-
r over het beeld dat hij voor de gemeente Am-
•dam mocht vervaardigen en dat thans voltooid
Het wacht thans temidden van brokken steen in
houten loods aan den rand der hoofdstad op den
der aflevering om in een der parken opgesteld
«•orden.
,Het is een herhaling van mijn Prixbeeld". zegt
,ik heb het thans van Fransche kalksteen ge-
akt.... euville, die een bijzonder fraaie wer-
5 heeft."
jan dwaalt heè gesprek 2^t ndar de Grieksche my-
Oorlogsschadeverzekering is thans strikt
noodzakelijk! Sluit U aan bij de Ond.
Ned. Molest Verz. Mij. gevestigd te Sneek.
Kantoor Amsterdam, Keizersgracht 399
VOORSCHOTHEFFING
slechts f 0.60 per f 1000.-
per halfjaar
Reeds ingeschreven meer dan
15.000 objecten
Het afgeloopen halfjaar konden alle
schaden uit de voorschotheffingen
worden betaald. Ook kleine schaden
worden vergoed.
ONDERLINGE NEDERLANDSCHE
VERZEKERING MIJ.
Sneek, Oude Koemarkt 35
A'dam, Keizersgracht 399
Actieve vertegenwoordigers gevraagd.
(Adv. Ingez. Med.)
thologie, naar diepe symbolen der klassieke oudheid.
Het beeld is namelijk een verpersonifieering van de
vruchtbaarheid, „Kore" genaamd.... de groeikracht
der aarde.
Maar met het naar eigen vrije fantasie scheppen
van dit beeld was het „werkstuk", dat door de com
missie opgegeven werd voor den Prix, nog geenszins
voltooid, daar ook het eouwige vergaan, de verbin
tenis met Pluton, hierin uitgedrukt moest worden.
Neen, Piet d'Hont heeft verleden Jaar niet geloofd
dat hij het „halen" zou. Hij spreekt over den voor-
wdBstrijd, georganiseerd door de academie, waaruit
de vier begaafdsten gekozen werden en «ver de drie
maanden van hard werken, van spanning, hopen
en geconcentreerd denken. En je wist je „medestrij
ders" in aparte cellen dicht bij je, die ook dagelijks
boetseerden en een idee vorm gaven. En wanneer je
thuis was of op straat bleven toch je gedachten hij
dien vlakken muur met dien poortvormigen ingang
met rechts en links een symbolisclj relief van het op
gaand en neergaand leven met boven de poort het
hoofidmotief: de vrouwenfiguur Kore.
Behalve het scheppen van dit beeld, diende voorts
een der relief-details, die als ornanienteering op den
muur werden aangebracht, uitgewerkt te worden,
'terwijl van het andere een „schetsontwerp" geboet
seerd moest worden.
Na de voltooiing ging Je het werk van de anderen
bekijken. Eerst schrok je.maar weldra begreep
je dat het wel tusschen LImpers uit Haarlem die
tusschen haakjes de gouden medaille won en jou
zon gaan.
„Ja, als je den Prix de Rome gewonnen hebt,"
peinst d'Hont voor zich uit en hij hoeft den zin niet
te voltooien, want we begrijpen: dan komen ineens
de opdrachten. Met dezelfde begaafdheid en zonder
Prix had je er nog een tijdje voor moeten vechten.
Nu is de eerste .'.groote opdracht" een „herhaling"
van het Prixbeeld Kore in steen, reeds voltooid. In
de houten loods de „noodwerkplaats" van Piet
d' I^ontstaan thans twee Korefiguren: het eene
van gips en 1.20 meter hoog; het andere van steen
en 1.30 meter. De fijne plooiïngen van het gewaad,
de lijnen van het gezicht en alle kleine vormaccen-
ten zijn nauwkeurig overgebracht.... de beelden
zijn om zoo te zeggen „precies eender", doch het ver
schillende materiaal geeft aan de laatste schepping
meer expressie.
En terwijl ons gesprek bij de Oostersche kunst
belandt, wordt de begrensde ruimte van dit kleine
atelier al heelemaal blauw.... in dit transparante
waas boeit ineens een madonnategel ons oog: ook
een klein opdrachtje maar waar stijl in zit.
„Ik verheug mij erg op een nieuwe groote opdracht
der gemeente Utrecht", zegt de jonge beeldhouwer
dan plotseling en hij verhaalt het een en ander over
een beeld dat bestemd is voor de Splnozabrug in Oog
en Al een vrouwenfiguur met fakkel en boek,
staande op een zuil: symbool der wijsgeerigheid. Hij
heeft reeds een plastiekje gemaakt, een eerste aan
zet in miniatuur.
i moet zoo dadelijk naar Amsterdam", zegt
d'Hont cn ziet op zijn horloge. In de loods, waar men
door middel van een klein pontje tegen betaling van
een paar centen kan komen, zal hij den beitel weer
eens opnemen. Er moet nog veel gedaan worden en
d'Hont wiegt zi<?h geenszins in de illusie „dat hij er
thans is". Hij is niet iemand, die fladderjassen gaat
dragen en een baard met een opzichtige baret tot zijn
dagelijksche tenue gaat rekenen, want hij zegt zelf:
„Het zit 'm heusch niet in een baard of bloote voe
ten.' Neen. hij voelt zich veel eerder n9g de man
van het ruwe ambacht, wiens manchesterbroek met
kalkstof bedwarreld Is en die in zijn spreken en ge
baren het spontane boven het gekunstelde bleef stel
len. Hij begrijpt: de Prix is een stap in de goede
richting, maar geen aanleiding om op de geoogste
lauweren te gaan rusten. We hebben d'Hont naar
het station begeleid en hij heeft onderweg nog wat
verteld van zijn ideaal: hij zou zoo graag zien dat er
een grootere samenwerking tusschen beeldhouwers
en architecten ontstond. De toegepaste kunst moet
een grootere plaats krijgen.
Bij den trein praten we er nog een tijdje over.
maar dan kondigt de stationsklok onverbiddellijk
het einde van ons interview aan.
Heden:
ZATERDAG 20 SEPTEMBER.
ebouw H.J.M.V.: Jan de Hartog over „Holland's
trie", 7.30 uur.
Frans Hals Theater: „Verleiding", 2.30, 6.30 en
uur.
alace: „Hartstocht", 2, 6.30 en 8.45 uur.
uxor Theater: Hans Albers als „Sensatie-journa-
2.30, 6.30 en 8.45 uur.
embrandt Theater: „De roman van een mannequin",
0 en 8.45 uur.
rans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
■4 uur.
ZONDAG 21 SEPTEMBER.
lembrandt Theater: „Uit de Zuid-Amerikaansche
erenwereld", 11.30 uur.
'alace: „De Witte Majesteit", 11.30 uur.
Jemeentelijk Concertgebouw: Revue Schakels, 2 en
rans Hals Theater: „Verleiding", 1.30, 3.45, 6.30 en
uur.
alace: „Hartstocht", 1.30, 3.45, 6.30 en 8.45 uur.
uxor Theater: Hans Albers als „Sensatie-jouma-
1.30, 3.45, 6.30 en S.45 uur.
embrandt Theater: „De roman van een mannequin",
0, 3.45, 6.30 en 8.45 uur.
frans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
-4 uur.
MAANDAG 22 SEPTEMBER.
'rans Hals Museum: Concert Bietje van Vliet,
rla de Jong en Henk van Kempen, 's middags,
lioscooptheaters: Voorstellingen des middags en des
>nds.
'rans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
-4 uur.
t Nachtdienst Apotheken.
De volgende apotheken te Haarlem zJjn van des
onds acht tot des morgens acht uur (ook op Zon-
5) gèopend:
Apotheek Van Rijn N.V., Kleine Houtweg 15.
1. 10539.
Firma C. G. Loomeyer en Zoon, Zijlweg 34, Tel.
495.
Schoterbosch Apotheek, Rijksstraatweg 19, Tel
ril.
e Heemstede Is geopend:
Heemsteedsche Apotheek, Binnenweg 98, Tel
197.
Modeshow Gerzon.
Vrijdagmiddag was er modeshow bij Gerzon en het is
interessant om de nieuwe mode te bestudeeren in dezen
tijd van „stoffelijke" moeilijkheden.
Wie denkt dat er bij zoo'n gelegenheid bijna geen
nieuwe kleeding te voorschijn komt, vergist zich- deer
lijk, er is wel degelijk een nieuwe mode met een gewij
zigde lijn. Men ziet korte rokken, met óf de ruimte voor
in de rok. óf rondom, wat nog geaccentueerd wordt door
de horizontale garneeringen, groote zakken, veel goud
borduursel van kralen en pailletten, veel bont op hoed en
mantel, veel lange mouwen.
Een staalblauwe ruime mantel met grijze Persianer
patte gevoerd vertoonde het meer sportieve genre ver
geleken bij de zwarte, nauwsluitende stoffen mantel met
kraag en zakken van zwarte Persianer patte, maar laten
wij ons er over verheugen, dat de hoeden die hierbij ge
dragen werden alle zeer vrouwelijk aandeden, geen hee-
renhoed-model. maar een echt vrouwelijk gevalletje,
soms nogal gedurfd, veel gegarneerd met bont, ook met
veertjes of voiletjes. en vaak in het zeer jeugdige Deanna
Durbin-model.
De rij van bontmantels was bepaald Indrukwekkend,
hoewel bont een prijzige luxe is geworden; wat een kort
bontjasje kan kosten, als het van een kostbare bontsoort
gemaakt. Is niet gering!
Middagiurkjes. cocktail-japonnen, avondtoiletten voor
eenvoudige, zoowel als voor gala-gelegenheden waren
voor een groot deel zwart, waarop de goud»of pastelkleu-
rige garneering des te mooier uitkwam. Zoo was er een
zwart velours chiffon middagjaponnetje met rijkgebor-
duurde ondermouwen, terwijl heel smaakvol een zwart
avondtoilet aandeed met lange mouwen, waarvan de eenige
garneering bestond uit een geborduurd gedeelte voor in
de taille In de kleuren goud en bordeauxrood.
Vleermuismouwen waren er weinig, maar des te meer
wijde ondermouwen, die intusschen niet zeer geschikt zijn
om aan tafel te gebruiken.
Mantelcostuums en sportieve wollen jurkjes, meisjes-
kleeding, alleraardigst gedragen door vier kinderen van
het eigen personeel, een vuurroode avondmantel over een
zwart avondtoilet, galajaponnen, avondtoiletten met jas
jes, die voor elke gelegenheid geschikt zijn, ziedaar een
korte opsomming van wat er nog verder te zien was.
Bovendien enkele schaatsen-, golf- en rljcostuums, waar
van de eerste meer geschikt voor de warme winterzon in
de wintersportplaatsen dan in onze strenge winter leken
te zijn.
Soberheid kegmerkt de xhuldige mode, maar dat ls nog
geen saaiheid; aeze modeshow bewees hoeveel smaak en
vakmanskunst er Juist voor een sobere mode noodig zijn.
ZANGKOOR „JEZUAL".
Het Christelijk Gemengd Zangkoor „Jezual", onder
leiding van H. Uittenbosch, zingt Zondag a.s. van 45
uur in het St. Elisabeths Gasthuis te Haarlem. Mede
werking verleenen A. Pape, bariton-zanger, T. Koene,
viooj en J. Leenaarts, piano.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Inlichtingen te bekomen aan het Bureau van Politie,
Smedestraat te Haarlem tusschen 11 en 13 uur.
Terug te bekomen bij: v. Klaveren, Schouwtjesplein 8,
motorbril; Bosma. Bakenessergracht 81, jas; Bureau van
Politie, Smedestraat 9. kiel; Stevenhagen, Schalkwijker-
weg 151, muts; Neeskens, Kennemerstraat 36 rood, muts;
Reiber, KI. Houtweg 8. portemonnaie met inhoud; v. d.
Vliet, Bellamystraat 11, rozenkrans: Lucas, Drossestraat 1,
shirt en kousen: Bureau van Politie, Smedestraat 9, tee-
kening, Asier, Thorbeekestraat 23, tasch met inhoud: Beets,
P. de Hooghstraat 30, Heemstede, vulpen; Mens. Dr.
Schaepmanstraat 32, pak met inhoud; Spoor, Spaarnoog-
straat 32, jute kolenzakken.
door P. v. d. HEM.
De wijse menscli, dat siet ghij hier,
Leert op sijn tijt vant reedloos dier.
N
De zomer is weer afgeloopen
En vindt u 't goed of minder goed,
De herfstdeur staat weer voor ons open
En wij gaan binnen, want het moet.
Wij mogen weder hoopvol gissen
Wat het weer wordt, dit herfstkwartaal
Maar op één punt kan het niet missen,
De boomen worden weder kaal.
Eerst krijgen wij nog mooie kleuren
Van zon op het vergeelde blad,
Dan dwarrèlt, hoe wij 't ook betreuren.
Het loof weer neder op het pad.
Allengs gaat alle kleur weer wijken.
Waar bosch en veld en hei en duin
Nu nog zoo feestelijk mee prijken.
Er blijft slechts groen en zwart en bruin.
Een nieuwe vraag komt aan de orde,
Voor dit jaar nieuw maar o, zoo oud,
Hoe zal ditmaal de winter worden,
Zacht, kwakkelend of weer zoo koud?
Er zijn natuurlijk weer profeten
Als ieder jaar. op dit gebied.
Die doen of zij er iets van weten,
Maar ik beken, ik weet het niet.
Een slechte winter of een mooie,
Ik heb zelfs niet het flauwst idee.
Denk: het kan vriezen, het kan dooien,
Denk maar het ergst, dan valt het mee.
Profeten laat ik liever praten.
Te dikwijls hebben zij het mis,
Hoewel 't ook mij niet koud kan laten,
Vooral zoodra het echt koud is.
De zomer is weer afgeloopen,
De herfst staat weer aan zijn begin.
Wij zullen maar het beste hopen
En houden er den moed maar in.
P. GASUS.
25 JAAR BIJ DE SPOORWEGEN.
Maandag a.s. hoopt de heer G. Meester, ploegbaas,
het feit te herdenken, dat hij 25 jaar geleden als
bankwerker in dienst kwam bij de Ned. Spoorwe
gen.
Des morgens zal hem een huldiging van de directie
en collega's ten deel vallen.
KUNSTHANDEL LEFFELAAR
HAARLEM, 102 WAGENWEG
SCHILDERIJEN EN TEEKENINCEN
Prof. H. J. Wolter
GEOPEND TOT 18 OCTOBER 1941
Dagelijks van 105, Zondags van 24 uur
(Adv. Ingez. Med.)
DE PROVINCIAAL.
„Is dit", zoo vroeg de oude ijeer met het kaas
bolletje op, een donkere overjas aan en met de
eene hand een paraplu ie en met de andere een
koffertje dragendede oude heer die op het
Rembrandtplein op een tram van lijn 9 stapte: „Is
dit de tram
„Dit is de tram", zei de conducteur, die wel van
een grapje hield en, door lange ervaring gesteund,
zijtl „publiek" gauw door had.
„Ik bedoel: is dit de tram de Dapperstraat?
U liet mij niet uitspreken', zoo vervolgde de oude
heer onverstoorbaar.
„Dapperstraat? ,In orde meneer", zei de conduc
teur. „Gaat u maar gerust zitten!"
„Ik ga maar niet zitten", ging de oude heer
voort. Ik blijf hier maar op het achterbalcon staan.
Men ziet hier meer".
„Zooals u wilt. En w.tarmee kan ik u dienen?"
vroeg de tramgeleider, onwillekeurig de secure
wijze van spreken van den tramgast overnemend.
„Ik wou graag van u een kaartje naar de Dap-
perstraat!" was het antwoord.
„Dat kan heel makkelijk!" zei de conducteur en
hij scheurde een kaartje af. „Alstublieft!"
„Hoeveel kost zoo'n kaartje!" informeerde de
oude heer verder.
„Elf centen, meneer!"
„Elf centen?. Een eigenaardige prijs!"
„Ja, 't is nou eenmaal niet anders", antwoordde
de conducteur.
De passagier haalde zijn portemonnaie voor den
dag en betaalde met een dubbeltje en een halven
stuiver.
„Wilt u mij waarschuwen als wij bij de Dapper
straat zijn", vroeg hij. „Want ik woon hier niet. Ik
kom uit Meppel en ga een paar dagen bij mijn
dochter en schoonzoon doorbrengen".
„Dat kan ik wel merken!" luidde het antwoord.
„Wat kunt u merken?"
„Dat u hier niet woont, niet dat u uit Meppel
komt, natuurlijk!"
De tram reed intusschen verder en de oude -heer
keek met belangstelling de huizen en winkels aan.
In de Plantage riep de conducteur voor een halte.
„Artis!"
„Zoo, is dit nu de dierentuin Artis?"
„Weet u dat niet eens? Bent u hier dan nog nooit
geweest?"
„Inderdaad, conducteur!" zei de Meppelaar. „Ik
ben hier werkelijk nog nooit geweest. Mijn schoon
zoon zal zeker niet verzuimen met mij naar Artis
te gaan", voegde hij er vertrouwelijk aan toe.
„Nou, dan werd het toch tijd dat u eens in Mo-
kum kwam!" meende de tramgeleider.
Toen de tram op de brug bij het Koloniaal In
stituut was, lichtte hij in,: „Kijk; u moet de Dap
perstraat hebben, zei u, hé?"
„Juist; heel in 't begin, is mij gezegd".
„Heel in 't begin? Prachtig. Dan gaat u daar die
kade op, de Mauritskade. En dan is de eerste straat
rechts de Dapperstraat!"
Even later stapte de oude heer bij de halte bij
het Koloniaal Museum af, met een beleefd „Dank
u wel, conducteur!"
Eenige passagiers stapten in en de tram ging
verder. Terwijl zij de Linnaeusstraat inreed, zag
de conducteur, dat de Meppelaar, blijkbaar in de
war geraakt door het drukke verkeer, de van Zesen
straat inging.
„Nou neemt-ie tóch de Mauritskade niet!" zei
hij. ,,'t Is of sommige menschen gewoon doof zijn.
Enfin, zoo kan-ïe er ook komen. Moet-ie maar effe
zoeken. Ik heb het hem duidelijk genoeg gezegd!"
En schouderophalend ging hij de tram binnen.
J. C. E.
Pruik.
HAARL. DAGBLAD, ZATERDAG 20 SEPT. 194f
CHOCOLADE
^SUIKERWERKEN
munt uit door
SMAKELIJKHEID
BONERA-GOUDA
(Adv. Ingez. Med.)
„De roman van een mannequin".
Het is blijkbaar buitengewoon moeilijk een oor
spronkelijk gegeven voor een film te vinden want ook
de schepping van den Italiaanschen regisseur Bla-
setti gaat niet gebukt onder een te veel aan origina
liteit. Van den gulden filmregel dat men op den eer
sten meter reeds kan zien wie tenslotte het gelukkige
paar zullen vormen, wordt ook in „De roman van
een mannequin" niet afgeweken Toch is deze ro
mance van de bekoorlijke mannequin Marcella met den
vermaarden Italiaanschen
midvoor Gino Vanni het
aanzien wel waard. De
verwikkelingen en mis
verstanden zijn zoo tal
rijk als de verwende
bioscoopbezoeker zich
maar kan wenschen en hij de bioscoopbezoeker
komt in feite dan ook niets tekort.
Op een gegeven oogenblik komt hét zelfs tot een
volledige breuk tusschen de geliefden en dat zou in
het gewone leven het begin van het einde zijn en op
de film is het dat ook wel. alleen met dif kleine ver
schil, dat het film-einde tóch gelukkig is Een vriende
lijke tante helpt daartoe een handje mee en als het
witte doek weer wit is zooals vóór het begin van de
film dan weet ge dat de schoone mannequin en de
beroemde voetballer elkaar voor altijd hebben ge
vonden. En meer zoudt ge ook niet willen weten.'
B. S. Korsten.
Hartstocht.
De hartstocht heeft de menschhetd ten allen tijde op
moeilijke paden geleld Dat zoo'n pad tenslotte zelfs
naar de rechtzaal leidt, zooals ln deze film geschiedt, be
hoeft niet als een zeldzaamheid te worden aangemerkt.
De geschiedenis die zich hter afspeelt toont ons de gebeur
tenissen op een grafelijk landgoed, waar het niet bepaald
pais en vrêe is tusschen den graaf en zijn echtgenoote.
Het groote leeftijdsverschil tusschen de echtelieden ls er
de oorzaak van dat er een steeds grootere klove ont
staat. De gravin voelt zich sterk aangetrokken tot den
iongen houtvester en dat de liefde wederkeerig ls komt
tot uiting op een Jachtparij waar de twee menschen ln
de eenzaamheid van het bosch nader tot elkaar komen.
Dit is de eene hartstocht die zich ontwikkelt en die. zooals
men begrijpt, natuurlijk
niet zonder verstrekkende
gevolgen Is
De tweede ^rtstocht die
zich doet gelden betreft
de liefde die het kamermels
Je ten huize van den graaf
op haar beurt voor den houtvester koestert Teleurstel
ling ln haar verwachting brengt het meisje er toe een
bezwarende getuigenis voor de gravin en den houtvester
af te leggen, nadat de graaf op de jacht door een onbe
kende neergeschoten- is.
En ook déze laatste, die op het kritieke oogenblik m de
rechtzitting verschijnt, handelde omdat hij door hartstocht
werd gedreven
Spanning biedt deze film volop en er wordt voortreffe
lijk spel te zien gegeven, niet ln de laatste plaats door
de boeiende wijze waarop Olga Tschechowa de rol van de
hoofdpersoon vertolkt.
In het voorprogramma ls een fraaie documentaire rol
prent van Roemenië opgenomen.
J. H. Voskuil.
Verleiding".
99
De drie namen van de hoofdrollen ln deze film zijn al
een waarborg, dat er uitstekend spel te zien zal zijn. Als
we lezen Luise Ullrich, Adolf Wohlbrück, Olga Psctae-
chowa, dan weten we, dat als het scenario speelgelegen-
heid geeft, dat de film dan ln orde zal zijn.
Het scenario geeft inderdaad speelgelegenheid, waarvan
de acteurs dan ook volop gebruik maken.
Met den titel „Verleiding" zitten we een beetje, omdat
deze uit de film niet te verklaren is. maar overigens ls het
een film met vele goede kwaliteiten,
In het kort ls de Inhoud de volgende: Een zeer geslaagd
Ingenieur, die ln Amerika de Arizona stuwdam heeft ge
bouwd, komt na tien Jaar weer in Duitschland terug, waar
hij in het huis van z'n oom
onder de bekoring raakt
van het eenvoudige schuch
tere dienstmeisje. Ze 1s
zoo geheel anders dan de
vrouwen waarmee hij tot
nu toe ln aanraking is ge
weest. en die zijn vriendschap of beter nog zijn liefde
zochten, zeer tot zijn misnoegen. De vrouw op wier
avances hij op zijn thuisreis aan boord niet in wilde gaan.
voelt zich daarover diep gegriefd.
Het dienstmeisje, dat uit een zeer ongunstig milieu
komt, maakt hij tot z'n vrouw. Een oude dame van zijn
kennis, komt bij het jonge paar ln huls om het nieuw
bakken mevrouwtje eenlgszlns de omgangsvormen bij te
brengen. Ales gaat prachtig tot de versmade vrouw van
de boot weer in contact komt met hem en het vrouwtje.
Door haar intrigeeren gebeuren er dingen, die erger lijken
dan ze in werkelijkheid zijn. Het mooie jonge geluk dreigt
ineen te storten en zelfs met den ontijdigen dood van
het vrouwtje te eindigen. Maar eenige ingetrapte ruiten
brengen nog Juist bijtijds de versche lucht' en redden
daardoor het zoo kostbare teven en het geluk van de twee.
Geboeid en geïnteresseerd volgen we de gebeurtenissen,
op het witte doek, vooral geboeid door het uitstekende
spel in de eerste plaats van Luise Ullrich en Adolf Wohl
brück.
M. MeijerinkLeeman.
Hans Albers als sensatie-journalist.
Hans Albers behoort ln deze film tot de sectie der Jour
nalisten. die hun leven schijnen te slijten in vliegmachines,
motorbooten en reis-auto's en ln de hötels in Lausanne en
Genève even dikwijls vertoeven als aan de Cote d' Azur.
Komen ze een enkele maal op het redactiekantoor dan
dient zulk een bezoek uitsluitend ter Inleiding van een
idylle met een vrouwelijke collega en het wisselen van
geestigheden met de vakbroeders.
Hans Albers, wlen dus de
afdeeling „sensatie" aan-'
zijn blad is opgedragen, is
uit den aard der zaak ge
tuige van den moord op
een afgevaardigde. Dat
hoort nu eenmaal bij zijn
vak. Het risico Is, dat hij bij het geval betrokken dreigt
te raken, doordat de onmisbare jonge vrouw met de
zwarte lokken zich aan Hans en zijn auto toevertrouwt,
zoodat het ons niet kan verbazen, dat de politie hem des
wege komt interviewen. Hans lacht om al die bezwaren
Hans weet de zaken netjes in het reine te brengen, Hans
trotseert het mltrailleurvuur van een polltieboot en de
gevaren van een vlucht ln een klein bootje op een storm
achtig meerIs het wonder, dat na dit ailes de kopij
uit zijn vulpen druipt als het water uit zijn kleeren?
Jammer, dat de Idylle eindigt met een allerbanaalst be*
zoek aan den burgerlijken stand. Dat had voor 't minst
een huwelijksvoltrekking ln de stratosfeer of zooiets moe
ten zijn, Hanst
F. C. D erks.
Uit de Zuid-Amerikaanscbe
diereitwereld.
Zondagmorgen draait in Rembrandt voor het eerst
in Haarlem een nieuwe cultuurfilm der U.F.A. „Uit de
Zuid-Amerikaansche dierenwereld". Een expeditie
onder leiding van dr. H. Krieg heeft Zuid-Amerika
kris en kras bereisd en de inheemsche fauna zoowel
in het barre hooggebergte als In de tropische streken
door het glazen oog bespied en zoo passeert in deze
film al wat den Zuid-Amerikaanschen bodem op vier
voeten bewandelt of wateren en luchtruim bevolkt de
revue.
Het begint met den Andes, waar de condor zijn
domein heeft en andere gevleugelde geweldenaren
hun strijd om het bestaan voeren Uit den aard der
zaak is er in deze woestenij weinig animaal leven, zoo
min als in Patagonlë. Het stroomgebied van, de Pa
rana levert al heel wat meer vertegenwoordigers van
het dierenrijk oft o.m. de merkwaardige guanako, een
kameel-achtige sinjeur, dien men liever niet in de
buurt van de kudden vee ziet, doch die in gevangen
staat goed gedijt. Wat die kudden betreft, de filn»
toont merkwaardige kijkjes op een haciendo met de
reusachtige veestapels en het bedrijf, dat er mee sa
men gaat.
Doch op haar best vindt men de Zuid-Amerikaan
sche dierenwereld in het stroomgebied van de Ama
zone. waar onder de tropenzon en aan den rand van
het oerwoud het leven in ontelbare vormen aan den
dag treedt, waar de luiaard zich van tak tot tak
hijscht, de miereneter de termietenheuvels belaagt, do
slangen door het gebladerte schuifelen en de alligator
op de loer ligt, de apen in de boomen hun ruzie uit
vechten en de kolibrie luchtacrobatiek beoefent. Zoo
geeft deze film een interessante samenvatting var. de
dierenwereld van Zuid-Amerika. Vooraf gaat een
filmpje „Folklore", een Polygoon-product
F. C. Derkt,
