BONERA-GOUDA
FEUILLETON
De vervloekte Viool
17)
door
PETER FAZEKAS.
In plaats van Pettie, antwoordde diens moeder:
Maar Juliska, jullie zijn nog veel te jong.
Wanneer mogen we dan trouwen?
Als Pettie zestien is.
Nog eventjes wachten, Juliska, vulde Pettie
de woorden van zijn moerer aan, per slot van reke
ning had hij ook een woordje over zijn eigen huwe
lijk in te brengen en hierin wilde hij zich niet on
betuigd laten.
God zal je er voor behoeden, dreigde Juliska
als je intusschen met een ander meisje trouwt. Ik
zal jou en haar.de oogen uitsteken.
Hoe kan ik met een ander trouwen, als jij mijn
bruid bent? verwonderde Pettie zich.
Nou zoo, als je op een andere verliefd wordt
of een ander meisje je spel zoo mooi vindt, dat zij je
van me weggapt. Maar o wee, dan voor jullie bei
den. Ik zal jou vervloeken, haar vervloeken en
zal jou viool vervloeken, dat je dood gaat, want ik
geef je aan niemand.
Vervloeken? Mij? En mijn viool? Toe Juliska,
doe het niet, smeekte hij haar.
Ik zeg je toch, stommeling, ik doe het alleen
dan, als je met een ander meisje trouwt.
De viool wordt alweer verdoemdfluisterde
hij zacht, nauwelijks hoorbaar en streek met zijn
hand op de rugplaat van de Stradivari.
Juliska hoorde het en keek verwonderd naar hem en
dan naar de viool. Toen trok Pettie haar aan haar
hand naar de' binnenplaats, waar niemand hen kon
storen en vertelde haar over de vervloekte viool. Zij
luisterde met verschrikte oogen en het speet haar
reeds, djtt zij den ban had uitgesproken. Hoewel
Pettie nu probeerde haar te verzekeren dat hij niet
aan die dingen geloofde, omdat er geen spoken, geen
geesten, noch dergelijke malle schimmen beston
den, brak Juliska er haar hoofd mee, hoe het goed
te maken.
Ik wil je viool niet vervloeken, ik wil haar ze
genen, zij zij gezegend en ze hief haar twee handen
omhoog, zooals zij dit in de kerk had gezien, maar....
voegde zij er aan toe, je moet met mij trouwen,
hoor!
Toen Pettie den terugweg naar oom en tante Ver-
segi alleen ondernam, was hij lang niet zoo vroolijk
en rustig als anders, wanneer hij van bezoeken aan
zijn moeder placht thuis te komen. Iets onverklaar
baars maakte zich van hem meester, dat op onrust,
angst en groote verantwoordelijkheid leek. Door Al
ma en haar vader liet hij zich gaarne overtuigen, dat
het verschijnen der geesten maar een praatje was,
dat in het brein der eenvoudige menschen wordt
geboren, doch hij bleef diep onder den indruk van
Juliska's scheldwoorden, want zij zélf geloofde aan
hun uitwerking, evenals iedereen in het dorp. In
zijn steeds verder gesponnen fantasie echter, die-
haar voortzetting 's nachts in zijn droomen vond, zag
hij een reuzen weegschaal: aan den eenen kant stond
een spook, in de andere schaal lag zijn Stadivari
en deze laatste zakte met één ruk, door de zwaarte
omlaag, terwijl de andere schaal met het spook als
een licht veertje omhoog sprong....
Deze gevolgtrekking, door zijn eigen wil gescha
pen, deed voor goed zijn twijfel onderdrukken
zijn bijgeloof verdwijnen.
HOOFDSTUK V.
Kopandy had er niets tegen, dat Pettie zich aan
hetl hoofd van het Zigeunerstrijkje te Domborad
stelde, hoewel hij hem nog wat jong achtte.
Ik had liever gezien, Pettie, en dat weet jij heel
goed, dat je eerst naar de Muziekacademie was ge
gaan en pas daarna in een orkest was gaan meespe
len, zei hij tegen hem, maar ik wil je niet weer
houden, ik heb daartoe het recht niet.
Ik wil alles voor u doen, als u er op aandringt,
dan ga ik zelfs naar de academie, maar het heeft
voor mij geen doel! Ik wil heuseh niet op de plan
ken als ean kunstenaar optreden, ik wil alleen pri
mas worden, dit is de hoogste trap welke wij Zi
geuners willen bereiken, meende Pettie.
Je wilt toch zeker verder ook op het land
goed blijven wonen en naar het dorp alleen gaan
om te spelen? informeerde Kopandy.
Ja, als het kan graag, want ik zou mij nu moei
lijk kunnen wennen om in de Zigeuner-rij te wo
nen.
Doe je best, Pettie en zorg er voor, dat je
strijkje het beste wordt van de heele buurt, ik zal je
vaak noodig hebben, want Alma wordt groot en ik
zal in de toekomst partijtjes geven en menschen van
buiten hier vragen.
Ik wil dan op mijn „hofmusicus" trotsch zijn....
Hofmusicus! Is dit een mooiere titel dan: Zigeu
nerprimas? vroeg Pettie belangstellend.
Ja, natuurlijk, want hofmusici zijn er niet
ken als een kunstenaar optreden- ik wil alleen pri-
veel, Zigeunerprimas'seri echter in elk dorp.
En hoeveel goede zijn er onder? Hoeveel Zi
geuners kunnen het van zichzelf met rustig geweten
beweren: „ik ben een goede primas"?'vroeg Pet
tie met opkomend zelfbewustzijn.
Ik reken in elk geval op je, mijn jongen en ik
ben er van overtuigd, dat je ook zonder academie
een der besten zult zijn, besloot graaf Kopandy
het gesprek.
De eerste taak van Pettie was het houden van een
generale repetitie in de herberg van Onodi. Voor
deze gelegenheid liet hij nog enkele andere Zigeu
nermusici uit Domborad en omgeving komen, be
halve de vaste leden van het bestaande strijkje. Als
of hij nooit-iets anders in zijn leven had gedaan, exa
mineerde hij de violisten, kontras'sen, cimbalisten
en bassisten, niets ontging hem, niet de kleinste fout,
maar aan het eind van den avond tóen het reeds
heel laat was, had hij een strijkje, 'z ij n strijkje bij
elkaar. Géén der muzikanten speelde zelfs 'niet bij
benadering zoo goed als hij, zoodat allen zijn supe
rioriteit erkenden. Het was goed „materiaal" dat
hij aldus bijeen had gebracht, de rest kon hij door
repetities en dooh discipline in orde maken. Als kon
tras, als tweede violist dus, koos hij den vroegeren
primas, dien hij er lieven uit had gesmeten, ware
het niet, dat deze vrij behoorlijk kon spelen. Som
mige aanwendsels, bijvoorbeeld van het al te over
dreven glimlachen tegen de gasten, zou hij hem wel
afleeren, want zijn tanden waren zacht uitge
drukt niet blank genoeg en dit feit was nogal
hinderlijk voor de gasten, die zaten te eten en te
drinken in de gelagkamer. Hij zou voortaan letterlijk
zijn mond dicht moeten houden.
De cimbalist was aan de beurt. Hem verbood hij
ten strengste het bierglas op den rand van zijn
instrument te zetten, want ten eerste zou hij het glas
met zijn ellebogen kunnen omgooien,- ten tweede
was dit niet goed voor de klanken en ten derde was
het glas veel te diep, hetgeen den cimbalist aanlei
ding gaf er te ver en te lang in te kijken.
En wat de bassist betx-eft, hem verzocht Pettie
zeer beleefd, doch zeer dringend ook eens naar zijn
dirigeerende gebaren te kijken en niet alleen naar
de rokken en de laarzen van de meisjes, vooral op
Zondagmiddag, bij den dans op het marktplein-.
Deze musicale wenken namen de leden zich zeer
ter harte, vooral toen hij hun duidelijk maakte, dat
hij ook voldoende reserve-muzikanten ter beschik
king had, die gereed stonden om in te springen, zoo
dit noodig mocht zijn.
-Orde moet er zijn gaf hij hun te kennen en
hoewel zij daaraan niet al te zeer gehecht waren,
begrepen zij heel goed, dat de jonge primas het goed
met hen meende, maar ook gereed was om bij het
kleinste verzet hen er één voor één uit te gooien en
door nieuwe te vervangen.
Heel spoedig verspreidde zich de mare dat te Dom
borad het beste Zigeunerorkest van de heele pro
vincie te vinden was en Pettie noch zijn makkers
mochten over gemis aan belangstelling klagen.
Toen hij zijn eei'ste geld verdiend had, was hij over
gelukkig en dit schonk hem veel meer voldoening
dan al die welvaart, welke hij op het landgoed tij
dens zijn verblijf had genoten. Zijn eerste weg
leidde naar zijn moeder:
Hier, kijk moeder, drie gulden, die verdiende
ik vandaag en die mag jij hebben.
O, o, mijn lieve, aardige, flinke, schattige zoon,
wat een boel geld op een dag, riep zij uit, hem aller
lei lof toezwaaiend, wat zal je toch veel geld verdie
nen als je nog grooter bent. Bi-eng je. ook morgen je
verdienste naar huis?
Ik zal het altijd doen, zoolang ik het zelf niet
noodig heb.
Hij had er echter nog één gulden bij, waarover hij
zweeg, dien bracht hii aan zjjn bruidje. Zij straaldè
en bespuwde den gulden, tegen het geldstuk zeg
gende:
Ja vader, je moeder, je kinderen en je heele fa
milie worden eveneens door mij verwacht.
(Wordt vervolgd.)
WEEK-ABON1VEMENTEN
dienen uiterlijk Woenlsdagsavonds
betaald te zijn, daar- de bezorgers op
Donderdag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
Verkrijgbaar In rollen van 10 en 5 ets
in dezelfde grootte en dezelfde mooie
verpakking, als de Pepermunt en Vruchten
drops van BONERA. Hel afgemeten
kwantum, dat wij door de omstandigheden
kunnen fabriceeren, wordt onder onze vaste
BONERA Cliënten naar best vermogen
gedistribueerd. Aanvragen van nieuwe
Cliënten kunnen wij helaas om Bovenge
noemde redenen niet in behandeling nemen.
Gouwe 213
